Idealus Maximus is een instrumentaal riff rock trio uit de Gentse omgeving. Opgericht in 2004 bracht de band een EP uit in 2009. In 2014 brachten ze uiteindelijk hun gelijknamige full album uit dat goed werd ontvangen Ze traden veel op en toen werd het even stil. Na een pauze van 6 jaar zijn ze er terug, met een nieuw album vol sterke riffs!
Op 'Loofbos' tast Idealus Maximus zijn grenzen verder af, op filmische wijze. Ondertussen hebben ze de plaat al live voorgesteld hier
https://www.musiczine.net/nl/concerts/item/85395-idealus-maximus-een-filmisch-varierende-road-trip.html
We hadden een fijn gesprek met de band hier https://www.musiczine.net/nl/interviews/item/85811-idealus-maximus-het-is-de-bedoeling-dat-je-de-ogen-sluit-en-de-beelden-zelf-inbeeldt-als-je-ze-op-een-scherm-zet-kun-je-de-verbeelding-van-de-fan-niet-meer-echt-laten-werken.html
Het prachtige “Kabedders” is een fantasieprikkelende song, kleurrijk, gevarieerd door allerhande klanktapijtjes en biedt al meteen een filmische ervaring; het is een rollercoaster aan emoties. De band werkt vanuit een buikgevoel.
De instrumentatie is sterk, improvisatie is er volop en uitstapjes naar stoner en jazz zijn niet vreeld. Een gevarieerde aanpak dus. “Caminados”, “Naftekar” en “On a Clear day” klinken loeiend hard, subtiel als intiem, met verrassende wendingen. “BBQ”, “Jazz hands”, “'Het rad van fortuin” en het afsluitende “Loofbos” zetten de lijn verder. Het tekent hun creativiteit.
Tracklist: Kabedders 03:42 Caminandos 03:18 Naftekar 05:00 Baron Coninx 03:22 On A Clear Day 04:52 BBQ 04:09 Jazz Hands 03:49 Het Rad Van Het Fortuin 02:41 Loofbos 06:01
Progressive/Postrock
Loofbos
Idealus Maximus
Lokerse Feesten 2022 - DAG 2 - Met Black Eyed Peas als waardige afsluiter in de Female Power!
Lokerse Feesten 2022
Grote Kaai
Lokeren
2022-08-06
Erik Vandamme
Op deze tweede dag was het over de koppen lopen. Aan de basis lag het optreden van Black Eyed Peas, die terug op tournee trokken en een hele generatie in de jaren '90 aan het dansen kreeg. Helaas is Fergie, die toen veel aandacht naar zich trok op en naast het podium, er sinds 2017 niet meer bij. Niet getreurd Black Eyed Peas op de Lokerse Feesten is nog steeds een grote brok energie die zorgt voor een dansende meute.
En vanavond namen de vrouwen het voortouw, leve, de Female Power!
De jonge , talentvolle zangeres Emma Bale (***1/2) heeft al een succesvol parcours afgelegd. Als we even terugblikken naar 2016 op Suikerrock was ze nog een bedeesd meisje die zachtmoedig, zalvend ontroerde en de hartjes veroverde. Nu zovele jaren later is ze duidelijk geëvolueerd naar een zelfverzekerde dame , die subtielweg een donker kantje van zich laat horen. Muzikaal horen we een combinatie van opzwepende, dansbare en integere nummers. Een gevarieerde aanpak dus. Ze weet al een goed publiek te bereiken en betrekt haar fans nauw aan de set. Emma Bale kan verder groeien in deze fase.
De Nederlandse zangeres Froukje (***1/2) bracht in 2021 de EP 'Licht en Donker' die goed werd ontvangen; de TikTok generatie omarmt haar. Over haar streaming concert op het festival ESNS in Groningen begin dit jaar schreven we: 'De toekomst ziet er rooskleurig uit, maar we wilden weten of ze ook ons kon overtuigen. Het typische Rotterdamse accent en het speelse, sprookjesachtige spreekt tot de verbeelding. Bedwelmend heerlijk! Ze is ook een klasse entertainer die haar publiek in de stream aanspreekt. Ze heeft een sterke stem en laat zich omringen met muzikanten die haar perfect aanvullen' .
Op de Lokerse Feesten overtuigt ze voldoende, met heerlijk opzwepend materiaal, haar charisma en vocals. Net als Emma Bale voldoende groeipotentieel.
We verlieten de Grote Kaai even om naar de Club af te zakken. We botsten op YACID (*****), een artieste die visueel tot de verbeelding spreekt. De finaliste van HUMO's Rock Rally 2022 brengt puur muzikaal bekeken een gezonde mix van hyperpop en cyberpunk maar voegt dark ambient elementen aan toe. Iets speciaals dus.
YACID heeft een breed stembereik, dat licht zweverig en hypnotiserend klinkt. Ze siert de sound en de set met visueel spektakel van laserstralen die uit haar handen lijken te komen, en ze is getooid in een lichtgevend pak. Met een druk op de knop verandert het van kleur. Het is iets mysterieus en sprookjesachtig, die mag gelinkt worden aan de wondere wereld van GRIMM vol vreemde wezens, zeker met haar masker op. Een aparte, adembenemende trip.
Ondertussen was Coely (**** ) aan haar set bezig. Toen ze onlangs in N9 optrad viel ons al op hoe Coely is geëvolueerd naar een souldiva die iedereen moeiteloos impalmt. Op de Lokerse Feesten is Coely samen met haar mannelijke rapper en band één met haar publiek. Coely weet het plein op te hitsen en te ontroeren. Haar doorleefde soulvolle stem geeft elan aan het materiaal en zorgt voor een feestje in het genre. Wat een overgave.
Black Eyed Peas (*****) kwam, zag , overwon en maakte het feestje van de ladies compleet … Black Eyed Peas is uitgegroeid tot een fenomenale podium act, toen mede dankzij Fergie, maar in de huidige bezetting moesten ze niet onderdoen. Het is een een energiek enthousiast combo , die erg blij waren hier te mogen optreden en kregen meteen het publiek mee. Ze spreken de dansspieren aan met hun aanstekelijk opzwepend materiaal. Telkens opnieuw betrekken ze hun publiek met het meezingen van de refreinen , het zwaaien met de handjes in de lucht en met de lichtjes van de gsm, om een sterrenhemel te creëren.
Of het nu ingetogen, intiemer of groovy, dansbaarder is, het is allemaal met heel veel liefde gebracht. Wat een feest. Het plein op stelten dus met Black Eyed Peas!
Zelfs de mindere songs in hun samenwerkingen als “Don't you worry”,bleek live overtuigend door hun speelsheid, charisma en entertainment. “Where is the love”, “I got the feeling” en
“Don't stop the party” waren smaakmakers en werden meegebruld.
Ook sterk waren de beelden op het scherm, fragmenten van vroeger en video clips. Het zorgde voor een muzikaal totaalspektakel, dat werd afgesloten met confetti.
De bandleden waren duidelijk ontroerd van de sterke response en uitten in een lange monoloog hun dankbaarheid. Letterlijk iedereen werd in de bloemetjes gezet van entourage tot organisatie. Het is duidelijk dat dit een onvergetelijke avondfeest was .
Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2889-lokerse-feesten-2022.html
Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren
Lokerse Feesten 2022 - DAG 1 - 't Hof van Commerce - Damian Marley - Zwangere Guy Cultuurschok van hip hop tot reggae
Lokerse Feesten 2022
Grote Kaai
Lokeren
2022-08-05
Erik Vandamme
Na meer dan twee jaar kan het weer, een normale Lokerse Feesten, het festival zelf - in zijn volle glorie - op de Grote Kaai.
De eerste festival dag had hiphop in de aanbieding van Zwangere Guy, die op zijn manier Lokeren deed ontploffen en 't Hof Van Commerce die een gezapig West-Vlaams feestje bouwde. Damien Marley bracht de Grote Kaai in beroering met reggae uit Jamaica in de geest van vader Bob.
De Lokerse hiphopproducer Chuki Beats (***1/2) is al van op jonge leeftijd bezig met hiphop, eigen werk en als producer voor andere artiesten. Hier hebben we Emotie en Gevoeligheid in de opzwepende beats. Het klinkt gevarieerd. Hij haalt veel instrumenten aan en roept enkele artiesten en zangers/zangeressen op het podium die elk op hun eigen wijze een vocale insteek geven op de sound. Hij spreekt voortdurend zijn publiek aan en lost kleine technische problemen op met een kwinkslag. Hij wist een aanstekelijke mooie set te verwezenlijken , maar toegegeven, zijn songs komen echt tot hun recht in een gezellige club..
Een opvallend jong publiek schoof dichterbij voor het Hollandse fenomeen Joost (****) die nogal een opzwepende set speelde. Dit was Hollandse absurditeit van begin tot eind; hij kreeg moeiteloos de handen op elkaar. Een hiphop feestje onder het motto ‘gaan voor die banaan' , van dansen tot moshen.
Er was meer. Joost mag dan een clowneske indruk nalaten in zijn teksten en in z’n hyperkinetische moves, hij heeft alles goed doordacht muzikaal en geeft het materiaal elan met z’n doorleefde stem. Hij bewerkt klassiekers op eigenzinnige wijze en dat viel bij de ietwat oudere muziekliefhebbers in de smaak. Van eventuele generatieconflicten geen sprake dus. Schitterend dus!
Na de Hollandse uitstap kregen we een muzikale rit uit West-Vlaanderen met 't Hof Van Commerce (****1/2), pioniers van de Vlaamse hiphop scene, rap in een gezapig West-Vlaams met bezwerende, opzwepende beats. De drie, Kowlier, Buyse en DJ 4T4, weten op hun eigen unieke wijze het publiek aan te porren. West-Vlaams als wereldtaal. Na al die jaren (bezig sinds midden jaren '90) zit er nog geen sleet op hen. Het spelplezier druipt er van af, en de meute feestende festivalgangers proberen zo goed als mogelijk de teksten uit volle borst mee te brullen. Da’s nu eens ne “dommestik en levrancier”.
Damian Marley (*****) brengt een reggae gloed over de Grote Kaai. De zoon van reggae legende Bob, voegt een eigen tint toe aan die kenmerkende sound, wat hem uit de schaduw brengt van zijn vader. Hij brengt een boodschap van vrede en liefde . “Could you be loved” is één van de nummers die hij speelt van zijn pa . De afbeelding van deze legenda staat niet voor niks op het scherm. De enkele songs van pa worden dan ook enthousiast onthaald.
Damian verbindt die lieve boodschappen aan de reggae, over generaties en culturen.
Zwangere Guy (****) heeft een succesvol eigen parcours uitgewerkt , naast Stikstof. Hiphop uit Brussel kan evenzeer hard zijn en hoe het mensen verbindt , weet hij te vertellen. Een zelfverzekerde, grappende en grollende Zwangere Guy weet meteen het publiek te entertainen. Hij krijgt de handen op elkaar en deelt kwinkslagen uit met z’n unieke soort hiphop van de straat. Hij gaat geen confrontatie uit de weg in z’n raps. Die harde realiteit zet hij om in een broeierige, aanstekelijke , ophitsende sound. Zwangere Guy is top in het genre in België en het publiek ondergaat moeiteloos die kracht. Dit is de hiphop van nu. Wat een afsluiter.
Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2889-lokerse-feesten-2022.html
Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren
ROOK is een band uit Gent die donkere, psychedelische muziek brengt. Na de release van EP ‘I’ (recensie hier) - ging het goed vooruit … de band nam deel aan Soundtrack, speelden op Loudfest, in de Botanique en werden uiteindelijk geboekt voor Dunk!festival 2020 (maar dat helaas niet kon doorgaan vanwege Covid-19).
In 2021 maakten ze op Dunk! deel uit van de online editie, waarover we schreven ''Ze gaan verschroeiend hard tekeer of het klinkt gevoelig intimistisch in een donker kader , zowel qua instrumentatie als qua vocals. Een occult tafereel borrelt op. In die filmisch donkere brij, wordt het zonlicht nauwelijks verdragen''
Ook Dunk!records was ondertussen overtuigd van ROOK. Resultaat, het eerste full length album 'Infinite Empty’.
De hoes is een soort donkere tunnel waar je naartoe wordt gezogen, willens nillens. Een hypnotiserende sound binnen een donker kader. Ietwat occult, het begint met het doomachtige “White Wall”, de kloppende klanken en de zachte stem uit die duisternis zijn akelig, angstaanjagend, als een donkere kracht die langzaam naar jou toekomt. “Dissociation” en “The Shoulder” (een klepper van circa tien minuten) tekenen voor die spookachtige, duistere trip. Filmisch. Kenmerkend voor de band dus. De fantasie wordt geprikkeld. “Ruis”, “Voidless” en het afsluitende “Infinite Empty” zetten het verder.
Waanzinnig en … toch rustgevend, o.m. bepaald door de vocals die doen denken aan donkere feeën die je het gevoel geven dat het ok is om in het donkerte van de nacht te vertoeven, een gevoel van voldoening en gelukzaligheid.
Wat een plaat, wat een band.
Postrock/psychedelische rock
Infinite Empty
ROOK
Tracklist: White Wall (10:10) Dissociation (5:56) The Shoulder (9:50) Ruis (7:03) Voidless (9:11) Infinite Empty (9:32)
Ashtoreth zit met z’n muziek in pure duisternis, Zonlicht is nergens te bespeuren binnen de projecten van Peter Verwimp. De donkere ambient klanken doen evenwel geen pijn, maar bieden ruimte van warmte en intimiteit.
‘Pilgrimage To Pleroma’ is het nevenproject van Mechelaar Mattias M. Van Hulle, die we kennen van Pothamus. Zijn sound sluit perfect aan bij Asthtoreth. ‘Pilgrimage To Pleroma/Ashtoreth - UR (split album)’ is uit via Consouling Sounds. De schijf van de twee muzikanten bevat maar twee songs, maar voelt aan als een full album.
‘Pilgrimage To Pleroma’ zijn duistere soundscapes, geïnspireerd op de schoonheid en de grillen van de natuur. Het is een donkere, intensieve trip, die je door de overweldigende sound, verweesd doet achterblijven.
"Apeiron'' is een twintig minuten durende tocht, donkerweg, in je onderbewustzijn door de klanktapijtjes , hard en zacht tegelijk klinkend.
Peter (Ashtoreth) en goede vrienden Stratosphere (Ronald Mariën) - Marko Neumann (Dark Buddha Rising) zijn aanwezig op “Phobos & Deimos” . De beklemmende soundscapes van vroeger werkzijn ook hier aanwezig. “Phobos & Deimos” durft alle geluidsnormen te overschrijden in een intiem en dreigend kader. De vocals, crescendogewijs, huiveren. Ashtoreth zit hier tussen licht en duisternis, weg weliswaar van pijn en smart, maar die innerlijke gevoelens durven omarmen.
Vijftig minuten intensief genot, een confrontatie tussen licht en duisternis. Wat een split album.
Ambient
UR/Pilgrimage To Pleroma
Ashtoreth
Tracklist:
PILGRIMAGE TO PLEROMA - `Apeiron` 20:35
ASHTORETH / MARKO NEUMAN / STRATOSPHERE - `Phobos & Deimos` 29:58
Een heel bijzonder project is Black Lives - from Generation to Generation, opgezet door 25 muzikanten, afkomstig uit verschillende muzikale hoeken, die met elkaar een vuist maken tegen wereldwijd racisme. Met de Black Lives Matter beweging als inspiratie.
Werkten mee aan dit dubbel album: Cheick Tidiane Seck, Immanuel Wilkins, David Gilmore, Marque Gilmore, Sharrif Simmons, Stephanie McKay, Andy Milne, Kokayi, Sonny Troupé, Reggie Washington, Alicia Hall Moran, DJ Grazzhoppa, Adam Falcon, Jeremy Pelt, Grégory Privat, Marcus Strickland, E.J. Strickland, Oliver Lake, Jacques Schwarz-Bart, Gene Lake, Tutu Puoane, Yul, Marvin Sewell, Jean-Paul Bourelly en Terence "Sub Z" Nicholson. Een mooie diversiteit.
Het is een breed project van genres dat we hier horen, van jazz, world, rap , hiphop, pop enz. Elke song ademt voor elke bevolkingsgroep de drang naar vrijheid uit, zonder echt een mening te verkondigen of een standpunt in te nemen. Hier telt de muziek. Elke song bevat een eigen insteek om dit doel te bereiken, een dubbelcd als geheel, als een lang verhaal met de boodschap van hoop, vertwijfeling, of protest tegen wat verkeerd gaat in de maatschappij.
Black Lives brengt een een stem van hoop, harmoni een gelijk (waardig) heid, over generaties , culturen en mensen van welke kleur ook. We beïnvloeden elkaar, en zorgen voor een mooie wereld, waar het voor iedereen fijn vertoeven is.
Jazz/World/Pop
Black Lives: From Generation to Generation
Various Artists
DISC 1
3.E.J. Strickland - Language Of The Unheard
Hats Off Gentlemen It's Adequate is het eenmansproject van Malcolm Galloway. Maar de multi-instrumentalist /componist doet beroep op z’n echtgenote Kathryn Thomas die fluit en zang voor haar rekening neemt. En verder is er Mark Gatland op bas, Rudy Burrel op drums en zijn zoon Ethan Galloway die ook vocals op zich neemt.
Eerder verschenen albums als 'Still Standing' (2017) en 'Out Of The Mind' (2018). En op 'Nostalgia For Infinity', de vijfde plaat al van deze rasartiest (2020), horen we een veelkleurig klankentapijt.
Het langste nummer op het album, “Refuge”, brengt het verhaal van z’n overgrootmoeder. Ze moest tweemaal ergens haar toevlucht zoeken door het racistisch geweld, eerst om te ontsnappen aan antisemitische pogroms in Oost-Europa, later aan de nazi's in bezet Frankrijk, waar ze zich jarenlang heeft verborgen op een zolder in een dorp in de Pyreneeën om te ontsnappen aan de Holocaust.
Het algemene thema van het album is giftige overmoed en buitensporige zekerheid, de manier waarop we vertrouwen verwarren met competentie, en ons falen om te leren van het herhaaldelijk maken van dezelfde fouten door de geschiedenis heen.
Het is interessant hoe Hatts Off Gentlemen It's Adequate deze gevoelens weet uit te drukken in muziek en zang. “Silence is a Statement” is op die manier erg aangrijpend, visueel materiaal die de fantasie prikkelt
"Over de hele lijn voelt de plaat dan ook aan als een avontuurlijke ontdekkingsreis door adembenemende landschappen, waar hobbelige valleien, stormachtige watervallen en paden boordevol bloemenpracht elkaar ontmoeten en je verwonderen." , schreven we over de vorige schijf 'Nostalgia for Infinity'.
Het overweldigend gevoel van onbehagen, onrust en kalmte ervaren we ook op 'Confidence Trick'. Luister maar eens naar een voortkabbelende songs als “End of the Line” en “World War Terminus”. De zachtmoedigheid , de fluitklanken en de rauwe teksten vocals staan naast elkaar . Er is dus sprake van uiteenlopende emoties, pakkend, intiem en wild om zich heen slaand.
Er zijn weinig artiesten die het op die manier kunnen uitdrukken. Hij neemt een plaatsje in bij de groten als Lou Reed, Nick Cave, Mark Lanegan en Leonard Cohen. Mooi toch.
Tracklist: Silence is a Statement - 4:25 Back Where I Started - 4:45 End of the Line - 6:54 Perky Pat - 6:03 World War Terminus - 3:12 Pretending to Breathe - 6:31 Another Plague - 7:30 Refuge - 10:23 Interlude - 4:04 The Confidence Trick - 6:31 Lava Lamprey - 3:17 All Empires Fall - 3:24 Cygnus - 1:14
John Roan maakt deel uit van Arsenal, een band die al meer dan 2 decennia furore maakt met hun dansbare elektronische popmuziek en sterke live-reputatie.
Lalma - dit bijzonder persoonlijk verhaal kon echter enkel verteld worden middels een geheel andere entiteit of identiteit. Lalma is hier de perfecte belichaming. Zonder enige significante kennis over het genre begint hij te graven in de duistere onderwereld van de black metal. Ondertussen heeft Lalma live al bewezen dat ze een eigenzinnige wending kunnen geven aan het genre. ‘ănˈtʌmbrə’ is dit muzikale resultaat.
Over het optreden van de band op Lokerse Feesten 2021 schreven we: '' Een charismatische zanger die de aandacht naar zich toe wist te trekken . Hij schreeuwt emotie , pijn, frustratie uit. Een beweeglijk man , die in z'n act doet denken aan Matt Berninger van The National.
De gitaarriffs en de drumsalvo’s sieren en kleuren de sound. Ze gaan snoeihard als gevoelig te keer. Wat een uithalen. Ze verbinden verschillende stijlen , het is unieks van Black Metal, pop, Arsenal, en meer … Het krijgt een donker kantje mee.
“A Safe Distance” en het korte “Youth” delen mokerslagen uit. Ook het complexe van “Echo the wolf”, “Umbra” en “The grey she was” zijn de moeite. Lekker gebald , vuurkrachtig en aanstekelijk.
Lalma zit tussen licht en donker, biedt verrassende wendingen en heeft een griezelig ondertoontje.
Lalma is een avontuurlijk project en biedt een kleurrijke trip doorheen de duisternis, die met brio wordt afgesloten met “Anatumbra (Lalma 's theme)” als het slot van een lang interessant verhaal. Het is als een gids van een spannend boek
Frontman John Roan beschikt niet over die typische black metal uitstraling, ook vocaal niet, maar dit maakt dit project zo bijzonder. De term Black Metal is niet echt op zijn plaats maar het is een project waarbij Roan en de muzikanten hun donker kantje latan zien.
Tracklist: A Safe Distance 06:25 Youth 00:39 The Realm 07:28 Echo The Wolf 07:23 Umbra 03:13 The Grey She Was 06:59 Beyond The Pale 04:11 Penumbra 02:02 The Irrecoverables 04:55 Antumbra (Lalma's Theme) 05:48
Duitse thrash metal iconen Destruction vieren hun 40-jarig jubileum met hun hard-hitting nieuwe full-length, 'Diabolical', via Napalm Records! We hadden reeds een tof gesprek met Martin Furia over die plaat en de toekomstplannen - het interview kun je hier nog eens nalezen .
Destruction blijft trouw aan hun roots , maar proberen steeds nieuwe elementen aan te halen, wat zorgt voor variatie in hun concept. Op de titelsong en “Repend your sins”, weten ze lekker en stevig uit te pakken, en voegen er een donker, occult kantje aan toe. Duivelse rituelen komen tot uiting op deze knappe plaat. Een fris geluid binnen de trash, waarbij de band buiten de comfortzone durft treden.
De band zit ietwat op dezelfde lijn van ‘Born To Perish’ (2019), trouw aan het genre en hun roots , even intens, maar met nog een sterkere tekstuele inhoud. ‘Diabolical’ draait om de zeven hoofdzonden en het egoïsme van de mens.
Muzikaal zetten ze het om in messcherpe riffs, rauwe zangpartijen (nog rauwer en energieker dan vroeger). Check “Ghost From The Past” en de G.B.H. cover “City Baby Attacked By Rats” (met een punk vibe). Een knappe plaat dus van deze Duitse thrash metal grootheden. Klasse plaat, klasse band.
Tracklist: Under the Spell 01:13 (instrumental) Diabolical 04:09 No Faith in Humanity 04:1 Repent Your Sins 04:08 Hope Dies Last 03:34 The Last of a Dying Breed 04:09 State of Apathy 03:46 Tormented Soul 04:45 Servant of the Beast 03:49 The Lonely Wolf 03:54 Ghost from the Past 03:04 Whoreification 03:59 City Baby Attacked by Rats (GBH cover) 02:29
Rose Tattoo - Een knallend hardrock feest
Openingsact The Poor (***1/2) is een Australische hardrockband die in 1986 werd opgericht als The Poor Boys; door verwarring met een Amerikaanse band met diezelfde naam werd de band veranderd naar The Poor.
De band speelde voorprogramma's van de groten als AC/DC, KISS, W.A.S.P¨ en dus ook van Rose Tattoo. Ze hebben een stevige reputatie weten op te bouwen binnen de hardrock. Vernieuwend klinkt het allemaal niet, maar de doorsnee hardrock fan trekt er zich niet te veel van aan. Ze werden door de Rose Tattoo fans, helemaal terecht trouwens, op veel enthousiasme onthaald. Ze speelden een stevige, energieke set. Mooi.
"Nice Boys don't play rock'n'roll'' zong zanger Gary ‘Angry' Anderson op de laatste song van de Australische iconische hardrock band Rose Tattoo (****). Een sympathiek man is hij, we zien het aan de performance en de manier waarop hij zijn fans aanspreekt (hij deelt zelf handtekeningen uit op voorhand). Er heerst een aangenaam sfeertje. “Of this Place” is de aanzet van een leuke avond, een knallend hardrock feest …
Van de originele bezetting is er enkel nog Anderson, sommige van de originele leden zijn helaas al overleden. De man is op zijn 75 nog steeds energiek, ook zijn vocals klinken nog even overtuigend.
Hij is omringd van sterke muzikanten. Paul DeMarco is uitgegroeid tot één van de bekendste hardrock drummers. Gitarist Bob Spencer was actief bij o.m. Skyhooks en The Angels, en heeft een onuitwisbare reputatie opgebouwd. Mark Evans speelde o.a. bij AC/DC in de jaren '70. En Mick Arnold , die de overleden John Meyer verving , is ook geen onbekende binnen die scene. Een band die er tegenaan gaat, vol overgave.
Ze zijn goed op elkaar ingespeeld . Anderson trekt als frontman veel aandacht naar zich toe, dartelt over het podium, port de fans aan en geeft zijn muzikanten voldoende ademruimte; speels vliegen de gitaar/bas solo’s in t rond. DeMarco voegt er een forse drumsolo aan toe.
“Once in a lifetime”, “Man about Town” en de super hit “Rock'n'Roll Outlaw” waren het uitgangsbord. De set werd afgesloten met “Nice Boys”, dat meegebruld werd en een knallend feest afsloten.
Setlist: Out of This Place //Scarred for Life //Rock 'n' Roll is King //Black Eyed Bruiser //Creeper //Juice on the Loose //Sidewalk Sally //It's Gonna Work Itself Out //Nothing to Lose /Once in a Lifetime //Man About Town //We Can't Be Beaten / Bad Boy for Love //1854 //Rock 'n' Roll Outlaw //Sweet Love ///Encore:///Nice Boys
Organisatie: DMC Group ism De Casino, Sint-Niklaas
Nederlands 
Français 
