Elpee Deinze - 9 jaar Elpee - interview met Kat

Kat (ELPEE Deinze) over 9 jaar ELPEE - 24 t-m 26 april 2020

Kat - 9 jaar ELPEE (Deinze) - Gezelligheid en gastvrijheid doet veel maar je hebt meer nodig dan dat alleen. Zonder doorzetten en passie geraak je er niet
Al negen jaar is ELPEE in Deinze een begrip binnen alles wat ruik naar metal, rock en aanverwante stijlen. Niet alleen zijn er fijne concerten in het gezellige café, dankzij de bijzonder sympathieke uitbaatster Katelijne  en haar gevolg is café ELPEE uitgegroeid tot een ontmoetingsplaats voor iedereen met een rock hart, eigenlijk is gewoon iedereen er van harte welkom. Eén keer in het jaar zwaaien de deuren open voor een driedaagse. Dit jaar is dat onder de noemer '9 jaar ELPEE'. Dit gaat door op 24, 25 en 26 april. Naar goede gewoonte hadden we hierover een fijn gesprek met Katelijne. Met o.a. de nodige informatie over dit evenement.

Kat, om met de deur in huis te vallen. De affiche van 9 jaar ELPEE is bekend. Kun je in het kort eens zeggen waar we ons aan kunnen verwachten?
Bij elke editie houden we het klein en gezellig, dat zal nu niet anders zijn.   Op de eerste dag 24-4-2020 zetten we  een band minder . Omdat de werkende mens hier op tijd kan geraken zonder al te veel stress. In ruil geven we ons volk wel hun wekelijkse afterwork . Voor de rest blijft alles bij het oude. We zetten de helft van de straat af, tenten met de buitenbar,  merchandise , wat zitplaatsen en de optredens gaan binnen door . 

Leuk King Hiss nog eens op de affiche te zien staan. De band staat ook op Alcatraz en is geen kleintje meer in onze omstreken. Waren ze gemakkelijk te strikken?
King Hiss was hier op 5 Jaar Elpee en op het heropeningsweekend na de renovaties. King Hiss is van bij ons , van een hoog niveau ,  ze hebben een nieuw album en zijn live  heel sterk! Alles klopt bij King Hiss. Altijd fijn als bands die bekender worden toch nog op een klein podium willen spelen, dat zegt veel over de goesting om te spelen.  Op vrijdag 24-4-2020 komen ze de boel omver blazen !

Absolva komt ook een nieuwe plaat voorstellen? Eveneens een blij weerzien.
Altijd een blij weerzien !‘ Weeral Absolva ? ‘ ,  ze stonden nog nooit op het feestweekend.
Absolva heeft een liefde voor Elpee en dat is wederzijds.  Wizz (Rip) stelde ons jaren geleden  aan elkaar voor en daar begon het verhaal  met buitenlandse bands . Wizz was mijn eerste mentor/vriend , iemand die leefde voor de muziek.   Een heel groot gemis,  ook voor  Chris , Luke en Mark Appleton, hun familie en Martin en Karl.
Absolva, de Appletons & Co en Elpee, het is gewoon een match. Los daarvan , fans van heavy metal en het betere gitaarwerk komen beter kijken, ze sluiten het weekend af met een show van maar liefst 2 uren.

Zaterdag is er plaats voor de meer extreme metal bands zoals Bodyfarm. In het verleden was die extreme metal dag de drukste. Wat zijn de verwachtingen dit jaar?
Opkomst kan je nooit voorspellen maar underground doet het hier altijd goed. De zaterdag is opnieuw de dag van death- black en thrash metal .

Ook de rest van de affiche ziet er heel gevarieerd uit. Waar blijf je toch die inspiratie vandaan halen?
Een jaar volsteken met shows is minder moeilijk.  Het over-over-aanbod is er nog steeds.
Het feestweekend is anders. Het moet een feest zijn voor iedereen die hier over de vloer komt. Mensen die geen fan zijn van extreem metal verdienen ook een dag. Een affiche zit dikwijls al lang in mijn hoofd maar het draait meestal anders uit . Bands zijn niet vrij enz…
Het programma is grotendeels een herhaling van bands waarover iedereen enthousiast was tijdens een vorig optreden hier. Het andere deel zijn bands die indruk maakten op een festival of een andere locatie .  Met dit beroep geraak je niet altijd weg tijdens het weekend, maar toch doen we  ons best om andere te steunen. Na bijna elke uitstap kom ik met een Elpee-show naar huis. Ook niet onbelangrijk, ons kent ons ! Het belangrijkste  is dat iedereen  aan zijn trekken komt en dat is soms ferm puzzelen na 9 jaren.

Wat zijn de ticket prijzen dit jaar?Gaat ook nu weer alles gewoon in de café door?
Ja, dit doen we sinds de renovaties  en bevalt iedereen wel . Heel wat mensen kopen een ticket uit sympathie . Wie wat rust wil kan aan de buitenbar terecht .
De optredens gaan binnen door.
Vrijdag €22 / Zaterdag €25 / Zondag €23 / Weekend €62
Te koop in Elpee of stuur een bericht naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
We antwoorden binnen de 5 dagen .
Voorverkoop is altijd verstandig !

Vrijdag 24 april
Pre-party 18 :00
Growing Horns 20:00 – 20:45
Toxic Shock 21:30 – 22:15
King Hiss 23:00 –
Zaterdag 25 april
Pre-party 16:00
Sepulchral Voices 17:00 - 17:30
Allöchtöön 18:00 -18:45
Skelethal 19:15 -20:00
Bodyfarm 20:45 - 21:45
Dawn Of Disease 22:30 –
Zondag 26 april
Pre-party 15:00
Vice 16:00 -16:30
Thorium 17:00 – 17:45
Night Demon 18:30 – 19:30
Absolva 20:15 -22:15

Naar goede gewoonte is zondag gebouwd rond een bepaalde band, in dit geval Absolva? of zie ik het mis? Want met Thorium strik je toch ook een klepper. Zijn er ook artiesten die je graag had gehad, maar die door omstandigheden niet konden komen?
Een band die opent of een band die afsluit, iedereen is hier gelijk en even belangrijk. Die zijn er altijd Erik en onthouden we voor de volgende keer.

Zijn er enkele bands op de affiche die je absoluut wil aanraden aan ons? (Allemaal zei je vorig jaar)?
Ja natuurlijk allemaal .  Ik kijk wel uit naar Toxic Shock. Jaren lukte het niet met  onze agenda’s  , nu dus wel. Wie ze niet kent :  thrash- hardcore- crossover uit Antwerpen !
Dawn Of Disease die de zaterdag afsluit , niet te onderschatten  !
Night Demon maakt de zondag zeker compleet . Alleen maar goede herinneringen aan  Bodyfarm, Skelethal , Growing Horns, Vice, Thorium , King Hiss en Absolva  , dan vragen we ze terug. Ook heel benieuwd naar Allöchtöön en Sepulchral Voices.

Om daarop voort te borduren, zijn er feitelijk nog bands die je absoluut eens wil boeken? Een soort 'droom affiche'?
Ja, dat heb ik  , en de klanten zeker ! Niet alles kan , we zijn  geen grote concertzaal dan heb je beperkingen . Bovendien willen we het betaalbaar houden voor iedereen.
Wat is een droomaffiche ? Muzieksmaken zullen altijd verschillen,  wat voor de ene machtig is zal voor de andere niks zijn. Verrassend doet de dag waarover we soms twijfelen het dikwijls heel goed en dagen waarvan we zeer overtuigd zijn het net iets minder.
Vorig jaar op 8 Jaar Elpee, was iedereen moe-gefeest-gedronken , vrijwilligers  werden moe, ik ook, en toen kwamen The Kids als laatste op het podium na drie zware dagen.  Bij het eerste nummer was iedereen de vermoeidheid vergeten. Het was 100% genieten , iedereen stond hier te springen en mee te zingen. Dat is toch fantastisch en meer moet dat niet zijn.
Het moeten niet altijd grotere buitenlandse namen zijn.  Als het goede muzikanten zijn die graag spelen veroveren ze hier veel harten, eender in welk (harder) genre.

Is er, naar aanleiding de tiende verjaardag volgend jaar, eigenlijk nog plaats voor uitbreiding?
Er zijn  genoeg grotere festivals , elk jaar komen er bij en elk jaar verdwijnen er. Dit driedaagse hebben we nooit als een festival gezien maar gewoon drie dagen feest met veel live muziek. Het blijft het verjaardagsfeest van Elpee en dan moet het hier doorgaan en niet in een andere zaal. Elpee zal altijd één van de kleinste blijven, maar zo hebben we het graag.  Nog meer uitbreiden zal niet meer gebeuren. Er zijn drie buitenmuren blijven staan tijdens de verbouwingen, het hele gebouw werd gestript en heropgebouwd . Het is goed zoals het  is en ik kan geen stof meer zien !

Het is ver vooruit kijken, maar staat er iets extra gepland voor die tiende verjaardag? of ben je daar nog niet mee bezig
2021 Zal zeker een feestjaar worden vol evenementen want we hebben nog dingen die een feest waardig zijn. Het weekend van 10 Jaar Elpee  zal  gewoon in Elpee-stijl zijn met wat speciallekes.  (knipoog).  Laten we maar eerst genieten van 9 Jaar Elpee.

Zijn er nog evenementen gepland naast 9 jaar ELPEE? Enkele aanraders (ik kan het antwoord al raden 'allemaal Erik) :)
Natuurlijk allemaal !  De volledige kalender staat op de site www.muziekcafeelpee.be   of kan gevolgd worden op de Facebookpagina https://www.facebook.com/elpeedeinze/
De agenda wordt constant aangevuld.

Het blijft toch opmerkelijk hoe je er elke week in slaagt om toppers naar ELPEE te halen, komen bands zo graag bij u spelen? Ik vind het er zeer gezellig, trekt die gezelligheid hen aan?
Jij gaat toch ook liever naar een gezellig restaurant en bij de vriendelijke bakker ?
Gezelligheid en gastvrijheid doet veel maar je hebt meer nodig dan dat alleen. Zonder doorzetten en passie geraak je er niet. Dat is met alles zo in het leven. Klanten hebben veel inspraak,  luisteren  naar wat ze belangrijk vinden. Alles wat haalbaar is passen we aan. Voor veel klanten is Elpee echt hun 2^de thuis dan is het een logisch gevolg dat ze ergens betrokken zijn .  Op den duur weet je wat er werkt en wat niet, dat is een buikgevoel.
Elpee klanten, allemaal zo verschillend maar het is het één grote familie. Wie geen respect toont , vliegt eruit, iedereen trekt hier op dat vlak aan hetzelfde zeel. Tijdens optredens is dat ook zo en ik denk dat die familiale sfeer overslaat op de muzikanten . Het hangt hier in de lucht Erik !
Uiteindelijk blijft het hier een cafétje waar iedereen zich goed moet voelen en het leven niet al te moeilijk moet zijn. Aan wat het ligt dat bands hier zo graag komen?  Dat zou je eigenlijk aan hen moeten vragen.  Muzikanten , publiek en klanten zie ik nog altijd als  gasten die op bezoek komen in mijn huis. Een persoonlijk onthaal, iets om te drinken , vers eten, een propere douche en een deftig bed is echt een kleine moeite.
Sommige muzikanten zijn nogal sceptisch  als ze aankomen , en voor de renovaties hoorde ik dat bijna wekelijks. Als ik terug denk aan de eerste 4 jaren was dat eigenlijk veel te zot.  Bands zoals bv Incantation en Vital Remains of een tourpakket met 4 bands,  die alles op een mini-mini-podium moesten krijgen en klanten die over het podium moesten kruipen om naar het toilet te gaan. Nu moeten we daar dikwijls om lachen maar had toch ongelooflijk veel charme en het werd ons precies altijd vergeven.  Die sfeer hing toen al in de lucht.
Je kan zo je best doen om goed voor te bereiden, het publiek maakt het toch af. Hier vliegen ze nog altijd in de lucht en  kennen ze  hun muziek.
Muzikanten die een kleiner maar zo enthousiast publiek kunnen appreciëren gaan zich hier goed voelen.   Complimenten naar de geluidsmannen Bart en Bob.
Bart een ervaren rot in het vak en heeft werkelijk voor alles een oplossing.
Bob vol passie en kennis en altijd klaar om te antwoorden op mijn domme vragen . Twee fantastische lieve mensen !
Het maakt niet uit dat het hier kleiner is, geluid moet goed zitten. Na al die tijd ben ik nog altijd opgelucht als ze de deur openzwieren en  weet  dat alles goed komt. 
Goed geluid = tevreden muzikanten = tevreden publiek = tevreden bazin ( Lacht)
De mensen waar ik mee samenwerk zijn van hetzelfde kaliber . Alles voor de muziek, alles voor Elpee ! Als iedereen een beetje zorg draagt voor elkaar kom je al heel ver .
Elpee is gevormd  en  nu mogen we niet in slaap vallen, gewoon doorgaan en verbeteren waar nodig. . Dat is misschien nog het moeilijkste, het zo houden.

Zijn er nog bijzondere mededelingen naar onze lezers toe?
Ik vraag me nog altijd af waar  die duizenden festivalgangers  zitten  tijdens het jaar. Ik zal blijven pleiten voor de cafés en de horeca . Kom uit jullie luie zetel, bezoek ook eens een kleiner concert, ga met vrienden op café . Het maakt niet uit in welk genre of type café.
Als ik hier rondkijk zijn er echte vriendschappen, van alle leeftijden,  mannen en vrouwen en de meeste zijn ontstaan aan de toog.  Die maten gaan uit, gaan naar concerten, sporten, eten , reizen , zitten samen in verenigingen, babbelen over de voetbal , een nieuw album of een paar nieuwe schoenen, halen toeren uit, delen lief en leed .
Regelmatig stranden hier eenzame zielen na een relatiebreuk of andere problemen en die vangen we met plezier op. Dan denk ik altijd  ‘ wat ben ik een gelukzak met mijn vrienden ‘ na al die jaren bestaan we nog steeds , gewoon omdat we buitenkomen en elkaar live ontmoeten.
Een echt sociaal leven, het is zo belangrijk ! Cafés zullen altijd een sociaal vangnet zijn en muziek zal altijd mensen samenbrengen maar heel wat mensen zijn de weg een beetje kwijt.

Tickets voor 9 jaar Elpee
Dezelfde regel als bij populaire shows , wacht niet te lang, dit weekend verkoopt meestal uit.  Vol is vol ! Stuur een mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of kom eens langs !
Let op ! Iedereen die voorbij de ingang van de buitentent wil heeft een ticket nodig.

Izakaya Heartbeat - There’s always new ideas and goals to be reached, but mainly we just want to keep doing what we love to do

Het Noorse collectief Izakaya Heartbeat is weer terug met meer psychedelisch rockgeweld. Na ‘Ancient Asobi /In Arcadia’ (2010) en ‘Enter/Rainbow Lake’ (2013) verschijnt nu hun derde album ‘Subterranean Sunset’. De band werd de laatste jaren nog veelvuldig in het Europese livecircuit gesignaleerd met hun ‘extravagant, loud and noisy hypno-rock’, en ook de nieuwe LP toont na zes jaar weer deze ‘sonic wall power’ met een ‘mellow dreamy tone at times’.
Als grote fans van Sonic Youth en My Bloody Valentine, maar ook van Can, Trumans Water, Unwound, Om, Mogwai, The Black Angels, Earthless, Melvins, Boris en Mudhoney, hoor je een lekkere mix van ‘drony stoner/sludge-rock with indie shoegaze rock and alternative post-rock, with dark psychedelic electronics to make it all sound even more dirty and creepy’. Met 'Subterranean Sunset' zet de band in 2019 een nieuwe mijlpaal in hun geschiedenis neer, de recensie kunt u hier nog eens nalezen. http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/76885-subterranean-sunset.html  
We vonden het echter tijd worden om deze band eens aan de tand te voelen, vooral dan over hun tour en andere plannen voor het nieuwe jaar.

I have reviewed your album 'Subterranean sunset' and what I noticed is that you do not continue topin down to a music style, I personally like that the most. Where does that inspiration come from?
Thanks! We listen to and are inspired by a lot of different styles of music, and try not to repeat ourselves. Variation is gold! We want our music to express the things we are into, what we experience in life and what we feel, and that’s a lot of different things so the variation within our albums reflect this. Within the band it is important with freedom of expression, and that expression varies and gets manifested in whatever we want to do at any given time.

One of the descriptions of your music is: '' drony stoner/sludge-rock with indie shoegaze rock and alternative post-rock, with dark psychedelic electronics to make it all sound even more dirty and creepy’ How do you feel about that description?
Sounds good! Guess we’re into all those categories in one way or the other.

With regard to the new album, it is especially recommended for every little fan of shoegaze to psychedelic rock. On this condition. That you like bands that color outside the lines in a quirkyway. What is your opinion about this?
That’s nice, thanks! Yeah, we like a lot of bands that are quirky, stand out from the crowd and do their own thing, and we draw inspiration from shoegaze and see ourselves as a psychedelic rock band, so all good there!

How were the reactions to that new album by the way?
The reactions and reviews have been very good both in Norway and in the rest of Europe, so we are very happy about that.

Are you going in a different direction on a possible new album? or there are no concrete plans yet
We are just in the starting process of planning a new album so not sure what direction it will take us . Hopefully we have evolved to some place that can bring something new to our musical palette. We generally enjoy the process of experimenting and making new songs, trying to find sounds that excite us. Hopefully the new stuff will excite the listeners as well.

A lot has changed compared to the early years. What is the biggest change you have made?
I’m not sure. We never sat down to deliberately pinpoint a new specific direction. We try to play with every idea that excites us regardless of genre or our own history I think. Every day is different though so naturally our music will mirror some changes over time. While we work on our music, play shows, make albums, the changes are also sometimes very subtle to us. Our band has had many members in and out through the years though, 11 people all in all, and every one that has played in the band has contributed in one way or another.

What were and are the highs and lows so far?
Hmm.. They’re both in there for sure..repeatedly. It all levels out in the equation somehow I guess.

You have been touring a lot in Europe lately. I don't remember if you performed in Belgium? How did you like Europe?
In September, on our latest tour, we went to Denmark, Germany, Czech Republic, and Poland, which was great. Always a blast playing in cities and venues we haven’t played before and meeting a lot of nice and interesting people on the way. We are planning a tour for Belgium, Netherlands, and Luxembourg this year, and maybe other countries in the EU also, we’ll see.

From which country does the best audience come to act, who are more difficult to relent?
We haven’t really mapped out those differences, but individually everyone has their own way of enjoying shows. It’s not necessarily a bad crowd if they are more introverted. Generally I remember a lot more of those moshpits from the 90ies. Those were good fun tho! And we of course love our audience however they choose to get into it.

Where do you prefer to perform, small locations or large festival meadows?
We enjoy both! With the smaller venues it’s a different intimate energy I guess, which is thrilling. And often, the audience has come there to check out your band, so they are somewhat aware of what they are in for. Playing festivals is a good, but different thrill, and with bigger crowds, people there who haven’t heard our music before might be tempted to check out our band further. It’s a great way to get exposed to a bigger audience.

About Norway. a lot is brewing in the Scandinavian countries, especially when it comes to metal. Isthere also something like a shoegaze scene? Feel free to give some tips to check out
There are a few bands that come to mind that could be referred to as Shoegaze. Here in Oslo Serena Maneesh, Porto Gees, and maybe Curvs. In Bergen Megaphonic Thrift.

Many shoegaze acts do not last long, but you keep going. What is the key to your success?
Well, we’re not shoegaze, haha!

True that :) . Anyway. What are the future plans for 2020? Going back on tour?
Yeah! Planning to tour Be-Ne-Lux this year, maybe some other countries within the EU as well. And gigs in Norway of course. Hopefully also record some new material for our next album.

In the distant future, are there still things that you absolutely want to achieve? A kind of 'end goal'?
There’s always new ideas and goals to be reached, but mainly we just want to keep doing what we love to do. To create and play more music, put out more albums and play more shows. Would be fun to score music for a film sometime maybe.

My last question is one that i ask every artist, believe me the reactions are different. How do you view streaming sites such as Spotify personally? Is it a bless or a curse?
Well, we have always been attracted to the LP format. Growing up, we all spent our allowances in obscure record stores in Oslo. You’d really have to thoughtfully choose, and then back home we’d sit for hours listening to that new record over and over. Without any distractions of the world popping into your phone or computer by the second. I consider it a privilege to have been able to discover a lot of music that way. To give it some time to sink in and really listen to it. Maybe some of that is lost today with everything readily available at any moment. We love the idea of potentially interacting with everyone directly from your home computer tho, and myspace in its hay day was a very useful tool for us. But I’d say if you really love an album, go buy it to support the artist. That way they eventually can afford to make another one :)

Thanks for answer this interview, good luck in 2020 and hope to see u guys in my country this year …

Deleyaman is de formatie rond multi-instrumentalist Aret Madilian. Met 'Sentinel' brengt de band zijn ondertussen achtste album op de markt. De dromerige soundscapes die Aret op jou afvuurt worden telkens aangesterkt door een bijzondere blaasinstrument, de duduk, bespeeld door de Armeense muzikant Gerard Madilian. De zangpartijen van de Franse zangeres Beatrice Valantin voelen aan als een warm deken tegen koude winternachten. Dat is in grote lijnen hoe deze parel van een folk/indieplaat nog het best in elkaar steekt.
“Exil” is al zo een dromerige song, die je gevoelige snaar raakt op zeer bijzondere plaatsen. Deze band is uiteraard niet aan zijn proefstuk toe, maar blijkt na al die jaren binnen sprookjesachtige en dromerige muziek nog steeds grenzen te verleggen. Daar waar vroeger werd teruggrepen naar de postpunk en new wave invloeden is daar - buiten de song “Still Waters” - nagenoeg niets meer van te merken. De ingetogenheid en knipogen naar Dead Can Dance komt dan weer wel boven drijven. Meer nog. Brendan Perry levert, net als op de vorige plaat, ook nu weer een bijdrage. Dit bij het nummer “The Valley”. Die dromerige ingetogenheid is wellicht het grootste pluspunt aan deze parel van een schijf, en dat is toch de verdienste van een combinatie tussen bijzondere instrumenten als piano, viool, duduk, bouzouki tot klavecimbel die je niet elke dag tegen komt.
De zwoele stem van Beatrice Valentin is daarbovenop een extra kers op een zeer mooie taart. De schoonheid van een band als Deleyaman is dat ze virtuositeit combineren met een ingetogenheid en diepte die je tot een zekere gemoedsrust brengt waaruit je niet meer wil ontsnappen. Ondanks die relaxte sfeer wordt je daardoor niet in slaap gewiegd maar blijf je geboeid luisteren en genieten. Ook al heeft de band dit allemaal wel al eens voorgedaan. Songs als “Electric Sky”, “Still Waters” en “1973” blijven om die reden aan je ribben kleven. Eens gehypnotiseerd door de perfectie die Deleyaman tentoon spreidt, is een terugkeer onmogelijk, dat was in het verleden als zo dat is na acht albums boordevol ingetogen pracht en praal nog steeds het geval. Dat laatste wordt in de verf gezet op afsluiters “Deer On The Run” en “Slaves”. Geluidsmuren worden niet afgebroken, harten op een bijzondere wijze wel geraakt.

De Engelse zanger/gitarist Chris Hooson aka Dakota Suite is uitgegroeid tot een fenomeen binnen het slowcoregebeuren samen met Low, Red House Painters en Codeine. Hij gaat een fijne samenwerking aan met Quentin Sirjacq met wie hij een nieuwe schijf uitbracht: 'The Indestructibility Of The Already Felled. Dit album is geproduceerd tijdens de tweede 'Dakota Suite & Quintin Sirjacq' tour in Japan medio 2017, en nu dus op plaat uitgebracht via Schole Records.
Dat beide heren elkaar blindelings vinden, is gezien hun staat van dienst en de reeds vele jaren fijne samenwerking niet zo verwonderlijk. Uit die eerste ‘Safe Within Your Arms’, geplaveid over zeemzoetigheid die je hart verwarmt, blijkt dit al. Nergens zul je dit duo betrappen op deuren instampen of geluidsmuren verpulveren. De zachtmoedige en warme stem van Dakota gecombineerd met bedwelmende piano-inbreng doet op een ingenieuze wijze eerder een deugddoende gemoedsrust over jou neerdalen. We vlijen ons gemakkelijk neer in onze stoel en laten de magie van dit klankentapijt verder zijn werk doen door middel van oorstrelende pareltjes als “Silences Are All The Words I Have”, “Away” en het wonderbaarlijke en bijzonder breekbare “These Nights Without You” waarbij je een traan wegpinkt, en koude rillingen over je rug voelt lopen.
Zachtmoedigheid is de rode draad op de volledige plaat en toch word je net door die bijzonder intense manier waarop Dakota Sweet met zijn stem je gemoed bespeelt, aangevuld door die verdovende piano klanken, niet in slaap gewiegd. Ook al gaat het over de gehele lijn diezelfde weg uit, het stoort allerminst. Integendeel zelfs. Bij de daaropvolgende songs als “How Scared I Am To Live”, “What You Could Not Know” wordt die snaar op een bijzondere wijze geraakt waardoor de aandacht scherp wordt gehouden. En dat getuigt, gezien de toch wel monotone aanpak, van pure klasse. Niet zo verwonderlijk gezien de status van beide heren binnen de muziekwereld. Maar dan nog moet je het maar doen, en spontaniteit blijven uitstralen i.p.v. je gemakkelijk vanaf te maken door het afleveren van een routineklus. Wat dit duo dus niet doet. Dat laatste trekt ons op deze zachtaardige parel van een plaat nog het meest over de streep.

The Indestructibility Of The Already Felled
Dakota Suite & Quentin Sirjacq
Schole Records
 

Absolva is ontstaan in 2012. Opgericht door Chris Appleton en Martin McNee, beiden afkomstig van de band Fury UK. Hun debuutplaat 'Flames of Justice' sloeg in als een bom. In 2014 verliet bassist Dan Bate de band. Luke Appelton bood nog maar eens zijn diensten aan bij Absolva. Ook het in 2015 uitgebrachte heavy metal pareltje ‘Never A Good Day To Die’ was een schot in de roos. De band heeft ondertussen een sterke livereputatie opgebouwd en bestaat uit muzikanten die heel wat watertjes hebben doorzwommen. Uit hun nieuwste plaat 'Side By Side' blijkt die virtuositeit meermaals. Een nieuwe bladzijde, en plaat, om te koesteren als typische heavy metal fan.
De eerste adrenalinestoot krijg je al te verwerken bij de eerste song “Advocate Your Fate”, en er zouden er nog meerdere volgen. Want dat is de grote sterkte van Absolva. De energie die ze op het podium uitstralen, vind je gelukkig ook terug op hun platen. Ook al wordt ook nu weer gegrasduind doorheen we al wisten, je blijft lekker headbangend aan de boxen gekluisterd zitten luisteren en genieten van die riffs en straffe drum salvo's, die door je vege lijf klieven. Aangesterkt door een hoog stembereik dat de haren op je armen doet rechtkomen van puur genot. Tenminste als je houdt van die gestroomlijnde en typische heavy metal. Dat blijven doorgaan op dit elan zal voor sommigen een minpunt zijn. Maar wij voelen ons telkens bij de strot gegrepen en lekker door elkaar geschud bij songs als “Side By Side”, “Living A Lie” en andere lekkere mokerslagen in het gezicht als “Eternal Soul”. 
De band stijgt nog steeds boven zichzelf uit en straalt hetzelfde spelplezier uit naast als op dat podium. Dat zorgt ervoor dat we over de hele lijn over de streep worden getrokken. Absolva brengt ook twee covers “2 Minutes To Midnight” van Iron Maiden en “Heaven And Hell” van Black Sabbath. Twee songs waar, wat ons betreft, het label 'niet aankomen' op kleeft. Maar Absolva doet die beide songs alle eer aan die ze verdienen, zonder aan de bron te raken. Daarvoor krijgen ze een extra pluim op hun hoed. Het bewijst nogmaals die hemelse virtuositeit waardoor ondertekende al jaren viel en nog steeds valt voor deze typische heavymetalband die ons telkens aangenaam verrast, alsook hun gedreven podiumact.
Absolva weet ons ook met 'Side By Side' compleet te overtuigen. Ook al wordt daarbij niets vernieuwend gebracht, het trok en trekt ons na al die jaren nog steeds helemaal over de streep. Klasse, van puur heavymetalniveau, schotelt Absolva ons weer eens voor en daarvoor ga je maar beter compleet uit de bol als je een beetje liefhebber bent van de meest pure heavy metal vorm.
Want ook nu weer smeekt deze plaat om live gebracht te worden. Absolva speelt een headliner show in het gezellige evenement 9 jaar Elpee in Deinze, een soort thuismatch voor de band, op basis van dit nieuwe werk en hun reputatie, gaat het dak daar compleet afgaan. Meer informatie: https://www.facebook.com/events/391391231783840/

Natashia Kelly Group + Pentadox - Magie en virtuositeit in twee keer het drievoud

Er bloeit al veel jaren iets binnen jazz en aanverwante stijlen. Jonge, talentvolle muzikanten en bands schieten als wortels uit de grond. Een organisatie die de vinger op de pols houdt wat ontdekken van deze talenten betreft is JazzLab al enkele jaren. Neem nu Pentadox , een trio rond piano virtuoos Bram De Looze die zowel solo als bij zoveel andere projecten zijn stempel heeft gedrukt op de jongste lichting jazz en aanverwante parels. Met Pentadox brengt hij twee al even grote jazz muzikanten met zich mee , met drummer Samuel Ber en saxofonist Sylvain Debaisieux.
Ook Natashia Kelly is een bijzonder tot de verbeelding sprekende zangers die we aan dat rijtje mogen toevoegen. Met Natashia Kelly Group kwam ze haar kersverse album 'Inside The Wave' voorstellen. Natashia staat daar niet alleen, ook zij brengt toppers mee als Jan Ghesquière (elektrische gitaar) en Brice Soniano (contrabas). Ook Pentadox bracht trouwens een nieuwe schijf uit 'Fragments of Expansion' en kwam die eveneens voorstellen in De Casino.  

Uit verschillende interviews die ondertekende ondertussen had met sommige jonge jazz talenten, blijkt dat het element jazz meer een meer aan het evolueren is naar 'improviserende muziek tot het oneindige'. Dat laatste draagt Pentadox (*****) toevallig zeer hoog in het vaandel. Aangevuurd door het gevarieerde drumwerk van topdrummer Samuel Ber, die zijn drumvellen op een zodanige manier bedient dat hij je letterlijk op het verkeerde been zet. En je daardoor naar alle kanten van de muur doorstuurt. Tovert Sylvain Debasieux al even magistrale klanken uit zijn saxofoon, hij bespeelt dat instrument trouwens niet, hij leeft dat gewoon. Van Bram De Looze weten we ondertussen dat ook hij verbonden is met zijn piano, alsof dat een onderdeel van zijn lichaam is. Dat laatste spreidt hij met een brede glimlach op de lippen ook nu weer tentoon. Wat ons echter nog het meest opviel is de opstelling op het podium. De heren zitten gewoon in een rij naast elkaar, om aan te duiden dat elke schakel even belangrijk is binnen dit project. Want inderdaad, ondanks de individuele virtuositeit die elk van hen uitstraalt, is het net die samensmelting tussen elk van bovenstaande elementen, dat zorgt voor een uur pure magie van de zuiverste soort. De heren stralen bovendien enorm veel spelplezier uit, improviseren voortdurend en vinden als klap op de vuurpijl ter plaatse nieuwe klankentapijten uit. Waardoor je wordt meegezogen naar een al even kleurrijke jazz wereld waar het altijd fijn vertoeven is. Door die frisse en bijzonder avontuurlijke aanpak trekt Pentadox ons dan ook compleet over de streep. Het daverende applaus na de set, is het bewijs dat we niet alleen waren met die mening.

Wat opstelling betreft stonden ook bij Natashia Kelly Group (****) alle muzikanten in een rij naast elkaar opgesteld. Natashia trekt met haar bijzonder warme en kristalheldere stem de meeste aandacht naar zich toe. Ze hypnotiseert de aanhoorder namelijk op een intimistische en zeer zachtmoedige wijze waardoor we met de glimlach op de lippen ons prompt in de zevende hemel wanen. Echter kun je niet voorbij aan de contrabas inbreng van Brice Soniano wiens baslijnen als een deken tegen koude winterdagen je hart verwarmen. Het meest onder de indruk waren we echter van de gevarieerde gitaar lijnen van Jan Ghesquière, die door zijn inbreng meermaals de haren op onze armen deed recht komen van diep innerlijk geluk. Natashia Kelly Group moet het niet hebben van grote gebaren, ze straalt vooral in eenvoud. En dat laatste is wellicht het enige kleine minpunt aan dit concert. Na een tijdje verzandt het optreden in een al te gezapige atmosfeer, waardoor de aandacht lichtjes verslapt en men wat dreigt in te dommelen. Echter neemt ook hier die hemelse virtuositeit en kruisbestuiving in drievoud uiteindelijk de bovenhand, waardoor we alsnog wegdrijven naar verre jazz/folk oorden.
Het mooiste moment kwam op het einde van de set als Natashia, enkel begeleid door de verdovende gitaarlijnen van Jan, die zelfs trouwens even zorgen voor een opstuw van energie, een zeer gevoelige snaar raakt. Dat iets meer variëren zoals op dat moment , had er eigenlijk iets meer mogen hebben ingezeten. Maar vooral is Natashia Kelly Group duidelijk een trio dat schitteren in eenvoud hoog in het vaandel draagt, en daar kan nooit iets mis mee zijn.

Conclusie: We kregen in een zeer goed vol gelopen Concertzaal De Casino een portie magie en virtuositeit in twee keer het drievoud voorgeschoteld. Waardoor we met een brede glimlach en goed gevoel vanbinnen , de zaal verlaten, na wederom twee fijne ontdekkingen binnen het aspect jazz, improviseren tot het oneindige in de aanverwante stijlen.

Organisatie: JazzLab + CC Sint-Niklaas + De Casino, Sint-Niklaas

Steven De Bruyn - Zelf houd ik enorm van de klank van een gitaar, maar de mondharmonica heeft mij gekozen en daarmee zal ik mijn pad verder proberen te zetten

Als mondharmonica virtuoos heeft Steven De Bruyn ondertussen voldoende zijn stempel gedrukt op de blues en aanverwante stijlen. Dit door van zijn medewerking bij bands als El Fish en The Rhythm Junks. Maar ook aan bands en artiesten als Zap Mama , Raymond van het Groenewoud, Eugene Chadbourne en het Brussels Philharmonic leende hij zijn mondharmonica kunsten. Hij speelde op  nationale en internationale podia die virtuositeit en zin voor experimenteren voldoende uiten .
De man is uitgegroeid tot één van de grootste mondharmonica talenten die ons land rijk is.  Steven De Bruyn vond het nu tijd worden om een solo plaat uit te brengen. 'The Eternal Perhaps' werd op 10 januari voorgesteld in een goed vol gelopen AB Club.
Het volledige verslag kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/76961-steven-de-bruyn-de-magie-van-de-mondharmonica-tot-het-oneindige-uit-de-doeken-gedaan.html
We hadden in Koffiehuis 'Het Moment' in Gent reeds een fijn gesprek met Steven over o.a. dat bijzondere instrument de mondharmonica, zijn solo plaat, de ontmoeting met Toots Thielemans en het leven in de Stad als inspiratiebron voor zijn solo plaat.

Steven, om met de deur in huis te vallen, wat is er zo bijzonder aan de mondharmonica? Wat spreekt u aan, aan dat instrument?
Mondharmonica is één van de instrumenten die het dichtst aanleunen bij de stem. Het is ook een ontwapenend instrument, het is niet zo groot en je kunt het in uw binnenzak steken. En toch kun je er een hele wereld uit toveren, dat is zo fascinerend aan de mondharmonica.

Op een YouTube filmpje leg je de mogelijkheden ervan uit, die zijn eindeloos? Ik zag zelfs iets van Spaanse manier van spelen? Vertel er eens iets meer over
Op een bepaald moment had ik een hele reeks mondharmonica’s stuk gespeeld en was daarna op zoek naar mogelijkheden om ze te herstellen. Heb toen een foutje gemaakt bij het herstellen waardoor de mondharmonica plots andere klankcombinaties gaf. Dit bleek eerder een meerwaarde waar ik verder op doorgezocht heb. Je kunt harmonica’s bvb gaan stemmen en daardoor nieuwe akkoorden spelen die er standaard niet opstaan.

Wat is zo schitterend aan je manier van spelen, je bespeelt geen mondharmonica, je leeft dat instrument. Waar komt die passie vandaan?
Toen ik het instrument begon te spelen , heeft dit mijn leven drastisch en in goede zin veranderd, ik deed het heel graag. Ik heb ook geluk gehad om de juiste muzikanten te ontmoeten. Het zorgt voor een kruisbestuiving die ook in mijn geval goed is uitgedraaid. Dat heeft die passie nog versterkt.

Het valt me toch op, de meeste mensen kiezen voor gitaar jij voor mondharmonica. Waarom?
Uit een gitaar kun je veel meer halen, je bent ook een essentieel onderdeel van een band. Dat is de reden waarom velen daarvoor kiezen. Bij mondharmonica ben je vaak de versiering van de groep, of het meest misbare deel. Niet als je op je eentje je ding doet, maar wel binnen een band. En ja misschien is dat de reden waarom men dan misschien eerder kiest voor gitaar. Tenzij je een groep rond je instrument bouwt. Zelf houd ik enorm van de klank van een gitaar, maar de mondharmonica heeft mij gekozen en daarmee zal ik mijn pad verder proberen te zetten.

Bots je niet op grenzen wat het instrument betreft? Of zijn de mogelijkheden echt zo eindeloos?
Ik denk dat er altijd wel iets is dat je kunt bijleren. Ik heb ooit het geluk gehad om Toots Thielemans te ontmoeten. Ik was op dat moment met die speciale tunings bezig en heb hem dat toen voorgelegd. Hij heeft me bij elke ontmoeting wat bijgebracht. Hij was toen al circa veertig jaar bezig en absolute wereldtop wat de mondharmonica betreft. Ik was alternatieve harmonica’s aan het bouwen, maar toen ik Toots ontmoette, heb ik besloten om gewoon de standaard tuning ook meer te gaan onderzoeken en het qua speciale tunings minder ver te gaan zoeken. Een beetje vanuit het motto, “if it’s good enough for Toots Thielemans, it should be good for me too”.

Ik veronderstel dat je wel meermaals met hem wordt vergeleken?
Al heel mijn leven. Nu Toots Thielemans is ook, zoals ik zei, een planeet op zich. Niemand heeft hem ooit geëvenaard of toch nooit dat niveau. Iemand als Toots zal er wellicht nooit meer komen, ik ken mondharmonica spelers die beter Toots benaderen dan ik, maar tegelijkertijd ook helemaal niet zoals hem kunnen freewheelen. Hij is ook in een heel ander tijdperk opgegroeid. Wat ik denk dat we vooral gemeen hebben, is de durf om met dit instrument een nieuw verhaal te vertellen.

Laten we het eens over de cd hebben. 'The Eternal Perhaps' is pas je eerste solo album na toch circa twintig jaar? Waarom heeft het zo lang geduurd?
De reden is vooral omdat ik veel bezig was met de groep 'The Rhythm Junks’ en daarvoor met ‘El Fish’. Ik ben daarin altijd nogal arbeidsintensief geweest. Als je met de groep iets goed wil maken, moet je daar allemaal 100% voor gaan. Het is een organisch proces, we hebben ook veel getoerd. Het is pas vorig jaar dat er toevallig de ruimte kwam om eens alleen te werken.

Heeft de titel een bepaalde betekenis?
Het is een soort 'inside joke' Ik zou mezelf kunnen omschrijven als een beetje een twijfelaar en op levensbeschouwelijk vlak als een agnost. Ik probeer om over niemand te oordelen of niemand te veroordelen en voel me ook te klein als mens om te denken alles te kunnen weten. Dat houdt je constant verwonderd. Las ooit een filosofisch grapje “Waar ga je als je agnost naartoe als je sterft? Waarschijnlijk naar de ‘Eternal perhaps’  en toen ik dat las dacht ik meteen, goede titel voor mijn solo album.

Wat stijl betreft komt blues uiteraard boven drijven, maar ook folk muziek en andere geluiden kijken om de hoek, vind ik. Wat is uw mening erover, hoe zou je zelf uw muziekstijl omschrijven?
Het rare is, er zit zeker elementen van blues in, van folk en van jazz maar mijn soort blues is eerder wereldse blues. Invloeden uit balkan blues, tango en vrije improvisatie. Ik hoor eigenlijk liever in het vak goede muziek thuis, dan een label te willen kleven op de muziek die ik speel.

Je had de verkeerde tram genomen toen je naar de AB moest gaan, hebben we vernomen op de release in AB? Vertel onze lezers er eens wat meer over
Wel een grappig verhaal was dat op de dag van ons AB-concert, ik de metro in de verkeerde richting had genomen toen ik van de VRT naar de AB moest gaan. De metro op de terugweg stond plots vast en toen heb ik besloten om in plaats van met openbaar vervoer op mijn gemak naar de AB te wandelen, op een klein uurtje ben je daar en ondertussen zie je enorm veel van Brussel. Eigenlijk zouden we dat met z’n allen vaker moeten doen om de stad te kunnen ontdekken met een open geest. Helemaal anders dan met de wagen.

Ik las ergens dat je je inspiratie haalt uit het leven in de Stad, zoals bij het liedje “BXL Midi”?
Het stadsleven fascineert me in ieder geval maar om naar de studio te gaan voor de opname van dit album, passeerde ik telkens het station van BXL Midi en toen heb ik de sfeer en de personages in dat station in een nummer proberen te verklanken.

Je hebt ook een verleden in Afrika?
Mijn vader werkte in Afrika en we zijn er als gezin ook ooit een aantal maanden verbleven en ik heb daar enkele van mijn prilste herinneringen aan. Nadien ben ik als muzikant een aantal keer mogen terug gaan. Wat me opvalt is de positieve energie daar. Als ik terugkom , probeer ik steeds zo goed mogelijk op te houden om nog ergens over te zagen. De mensen staan daar, ondanks een aantal duidelijke problemen zoals zichtbare armoede of gebrekkige infrastructuur, over het algemeen veel positiever in het leven. Dat contrast is groot als je dan terugkomt.

In AB laat je je bijstaan door Jasper Hautekiet. Ik vond zijn inbreng indrukwekkend. Hoe is die samenwerking ontstaan? Het lijkt wel of jullie elkaar al heel je leven kennen?
Jasper staat bijzonder in het leven. Hij heeft een soort natuurlijke 'Zen' over zich. Hij straalt meestal een rust uit die je zelden terugvind. Ik zeg soms grappend dat hij een boeddhist is zonder dat hij er moeite voor moet doen. Hij is, net als vele muzikanten waar ik mee speel, iemand waarbij het aangenaam vertoeven is. We spelen intussen al 15 jaar samen.

Dat heeft hij vermoedelijk niet van zijn vader?
Ik zeg hem altijd dat hij qua karakter eerder op zijn moeder trekt hoewel Jan ook genetisch het een en ander heeft meegegeven.

In tegenstelling tot je werk bij o.a. 'The Rhythm Junks' zing je nu in het Nederlands? Waarom die ommezwaai (ik kan het wel waarderen geef ik toe)
Wanneer we vroeger ergens in Duitsland of Zwitserland speelden dacht ik weleens, hoe cool zou het nu zijn om een nummer in het Nederlands te brengen zodat de mensen daar het niet helemaal begrijpen maar toch voelen? Het is echter moeilijk om, als je zoveel en zolang in het Engels zingt en schrijft plots naar het Nederlands te switchen. Engels is een muzikale taal, Italiaans ook. Op een Nederlandse tekst moet je toch meer wroeten vind ik. Ik ben bijvoorbeeld een fan van Raymond van het Groenewoud en Henny Vrienten en waarschijnlijk ga ik het in de toekomst nog doen.

De teksten zijn vaak zeer poëtisch, sommige songs zijn ook van artiesten die poëzie uitademen, is daar bewust voor gekozen? En waarom?
Zelf lees ik graag poëzie en vind dat van alle kunstvormen zowat het meest weerloze métier, vandaar misschien.

Naast je prachtige vocale inbreng, waren we ook onder de indruk van de stem van Annelies Van Dinter. Hoe is die samenwerking ontstaan en verlopen?
Ik heb in mijn straat veel in ENTR opgetreden. Heb daar 21 impro-optredens gedaan, telkens met iemand anders maar zonder echt te repeteren, muzikale ontmoetingen als het ware. Bij Annelies was dat aanvankelijk een moeilijke bevalling, maar op het moment dat we samen iets zongen , gebeurde er iets magisch en toen dacht ik, hier is ze, de stem die de mijne beter doet klinken.

Wat zijn de verdere plannen voor 2020?
We zijn nu aan het boeken in Nederland. We gaan ook op een harmonicafestival in Berlijn spelen. Dat is in september, naar aanleiding daarvan gaan we in Duitsland proberen nog enkele extra concerten te geven. En ook weer aan nieuwe muziek beginnen werken.

Zijn er plaatsen waar je absoluut eens wil spelen?
Van zodra er een andere president is, graag in Noord-Amerika. Er is daar zeker een scene wat mondharmonica betreft. Niet alleen binnen blues, ook binnen jazz. Daar eens optreden zou prachtig zijn. Een aantal van mijn vrienden zoals William Galison en Bill Barrett hebben me al uitgenodigd.

Komt er ook nog werk met 'Rhythm Junks' of toch een nieuwe solo plaat?
Dat gaat blijken uit het materiaal dat de komende maanden gaat opborrelen en welke bezetting daar het best bij past.

Om af te sluiten,  is er ook een soort einddoel? Iets wat je absoluut nog wil bereiken?
Wat ik nu doe , voelt eigenlijk eerder aan als een nieuw begin. Ik hoop nog veel muziek te mogen blijven spelen met fijne mensen. Daarnaast is er wat interesse om filmmuziek te maken, die hopelijk past in de drukke agenda. Maar vooral hoop dat ik gewoon rustig mag blijven verder doen waar we mee bezig zijn.

Bedankt voor dit fijne gesprek, zeer veel succes met de solo plaat en andere projecten, we blijven die allemaal verder op de voet volgen …

Instriumae - Onze sterkte: we brengen iets dat muziek liefhebbers aanspreekt die bewust op zoek zijn naar iets nieuws

Instriumae is een bijzonder interessant instrumentaal concept rond drie muzikanten uit heel verschillende werelden. Zowel letterlijk als figuurlijk. N'Lie is een violiste in ondermeer Opera Muntschouwburg, Het Nationale Orkest van België, Night of the Proms en zoveel meer. Ze is afkomstig uit Zwitserland en klassiek geschoold. Marty Carpe Diem - afkomstig uit Frankrijk - komt uit het metal milieu en Franki Rellih werkte mee aan projecten als Dit is Belgisch, Yourstone en de Sinshaper EP 'This Will Hurt'. Ondanks die uiteenlopende stijlen, zijn er zeer veel raakpunten tussen deze muzikanten; merken we in het interview dat we hadden met de band.
Het trio heeft ondertussen maar één single uit ''Spes Bona' - zie ook:
https://www.youtube.com/watch?v=4e3VDB2aVws&list=OLAK5uy_kwRK-PY7A0PM4g_P-rn5ulBjSRym6YNZM

Hoe is de band ontstaan? Wat betekent de naam 'Instriumae' (we kunnen dat al raden) En vooral, waarom instrumentaal, wilden we graag weten
Marty en Franki zegt erover ''Ik  moest optreden en daar kwam Franki met zijn ENGL. Later contacteerde Franki mij om samen een groepje te starten. Het klikte vrij snel en zo zijn we begonnen. In eerste instantie met twee - toen was N'lLie nog niet geboren (lachen) - we bespraken dat verder en vonden dat toch interessant om daar een klassiek instrument bij te plaatsen, zo kwamen we bij N'Lie terecht''
N'lie dacht ''oei een rock band wat nu''?
N'Ilie: ''Nee helemaal niet (haha), door mijn werk bij Night of the Proms kende ik dat rock wereldje wel een beetje, geen drugs te bespeuren dus. En ik vond dit trouwens een zeer leuke en mooie uitdaging''

Uiteraard verwijst de naam naar het feit dat jullie een instrumentale band zijn. De bedoeling van dit project is eveneens dat net iedereen in de schijnwerpers wordt geplaatst. Op de vraag waarom een instrumentale band?
"Waarom niet. Er zijn er al genoeg met zang. (lach). " Franki: '' We wilden een project maken waarbinnen iedere muzikant even veel aandacht krijgt. Als we optreden staan we daarom in één lijn naast elkaar, dat is voor ons belangrijk. En zo is onze akoestiek ook opgesteld. Daarom hebben we ook gekozen voor instrumentaal, om de aandacht daar naartoe te brengen. Om een voorbeeld te geven in een interview met de zanger van Amenra waarom hij met de rug naar het publiek staat: omdat hij bewust de aandacht niet alleen naar zich wil toetrekken'' Marty: ''En ook met hoe meer je bent binnen een band, hoe moeilijker het wordt. In het verleden heb ik al meermaals moeten afhaken doordat niet iedereen even gemotiveerd was. Nu merk ik dat dit wel het geval is. Mede doordat we maar met drie zijn, en drie muzikanten die elkaar dus aanvullen. Dat zijn ook mensen die er willen voor gaan, je maakt een afspraak en ze zijn er. Je gaat er voor, of je gaat er niet voor''

Zelf merkte ik in de single “Spes Bona” enkele folk elementen op, verwijzende naar zigeuner muziek
Marty zegt erover ''Ik ken mensen die het wat vergelijken met Nightwish. Iedereen geeft er zijn eigen interpretatie aan." Franki pikt daarop in '' We creëren bewust een soort chaos, waardoor de aanhoorder zelf kan invullen wat hij ervan vindt. Onze muziek moet iets zijn om te ontdekken, muziekliefhebbers die daarvan houden, zullen zeker hun gading vinden bij ons. We komen trouwens uit allemaal heel uiteenlopende werelden. Zo ontstaat er bijvoorbeeld een botsing tussen metal en klassiek wat er doorgaans zal voor zorgen dat die elkaar nooit meer willen terugzien. Hier gebeurt echter het omgekeerde, het zorgt voor een grote meerwaarde langs drie kanten. Doen we dat expres? Nee, eigenlijk niet. We laten het gewoon gebeuren. En dat maakt een project als Instriumae iets bijzonder om te koesteren. ''Ook bij “Spes Bona” is dat allemaal zeer spontaan gegaan eigenlijk en hoe de muziekliefhebber dat invult, zal voor iedereen persoonlijk dus heel anders. En dat is bedoeling. We hebben ondertussen trouwens nog verschillende andere songs klaar, en dat draait ook om diezelfde spontaniteit. De aanhoorder aanspreken die dus iets nieuw wil ontdekken''

Zorg je er dan niet voor dat het minder radio vriendelijk wordt? Waar het belangrijk is er wel een label op te kleven?
''Er zijn zeker wel contacten hoor, niet direct Qmusic of zo, maar er is zeker interesse. "

Is het eigenlijk nog nodig die radio, met Spotify en zo? Wat is feitelijk jullie mening over Spotify?
"Het heeft zijn voor- en nadeel, Spotify is een medium dat leuk is om iets te ontdekken. Trouwens hebben we van de mogelijkheden van digitaal muziek beluisteren het einde nog niet gezien, er is een enorme evolutie of eerder revolutie bezig''

De muziekwereld zou daar misschien eens wat beter gebruik moeten van maken, zowel naar de muzikant die er te weinig aan verdient als naar iedereen toe.
"Dat laatste is in ons land wellicht het grootste probleem. Muziek wordt in ons land altijd een beetje stiefmoederlijk behandeld. In vergelijking met andere landen is het hier altijd een beetje een struggle geweest voor bands en artiesten, en het ziet er met de huidige besparingen op subsidies naar uit dat het er niet beter op wordt. Zeker niet voor de kleinere bands of organisaties.''

Enkel misschien artiesten die een ruim publiek aanspreken dus? Maar is dat ook niet het gevaar bij Instriumae? Dat het geen muziek is voor een ruim publiek?
Franki: ''We hebben wel degelijk songs klaar die bestemd zijn voor een iets ruimer publiek, zonder onze ziel of achtergrond te verloochenen uiteraard laat dat duidelijk zijn. Maar er zitten enkele songs tussen die een groter publiek zou moeten kunnen aanspreken, zeker en vast. Dat is ook de bedoeling, een heel ruim publiek over de streep proberen trekken via ons project''

Maar goed. Mijn volgende vraag: Welke richting wil je als band feitelijk uitgaan? Om er een label op te kleven (niet dat dit hoeft voor mij hoor)
"Zo breed mogelijk''

Ik denk dat jullie met jullie muziek een publiek kunnen aanspreken die open staat voor een experimenteel metal of alternatief tot klassiek, zoals fans van laat ons stellen Dream Theater? Om maar een voorbeeld te geven
"Dat is zeker de bedoeling, dat ruim publiek aanspreken die houden van avontuurlijke en experimentele samensmelting tussen uiteenlopende stijlen''

Een heel andere vraag. Wie zijn jullie grootste (persoonlijke) invloeden wat jullie muziek betreft?
Franki: ''Laat me stellen het melodieuze van Sabaton (trouwens live gezien op 2 februari) de agressiviteit van Amon Amarth en de echte gitaar riffs, de basic, van Arch Enemy. Dat zijn de grootste invloeden wat mijn muziek betreft''
N'lie: "Bij mij toch Epica. Ik heb daar mee samen gewerkt. Je moet begrijpen als klassiek geschoold, zit je in een ongelooflijk eng wereldje opgevoed. Zo was er een bassist die op het matje werd geroepen omdat hij ergens jazz ging gaan spelen, dat gaat zeer ver binnen dat wereldje. Toen ik dus met Epica mocht samen werken ging er een heel andere wereld open. Tenslotte heeft de zangeres een stem die aanleunt bij opera''
Marty: "Metallica, en ander invloeden zoals dus ook Arch Enemy of dergelijke meer''

Laten we het ook eens over de toekomst hebben. Zijn er reeds plannen voor een EP of zo? Zo ja, wanneer en waar?
Franki: ''We kunnen nog geen namen noemen, we hebben twee labels die interesse hebben. Er zit een redelijk grote bij. Binnen dit en veertien dagen tekenen we een contract. We hebben tien nummers klaar en de cd zal normaal gezien voorzien zijn voor het einde van het jaar. ''

Kunnen we de band ook live zien ergens? Geef gerust enkele tips?
"Er is zeker interesse. het is allemaal beetje afwachten. De organisators vragen: hebben jullie nummers, want jullie hebben maar één nummer? Dat is natuurlijk een probleem als je een set wil doen van drie kwartier (haha). Maar goed. Er is zeker interesse. Eén heel grote zelfs, maar voorlopig kunnen we daar nog niet over uitweiden. Zolang er niets getekend is. Dus binnen veertien dagen komen we met meer nieuws daarover, ook over die CD en live optredens''

Wat is de uiteindelijke ambitie van deze band?
Marty '' Je moet vooral met twee voeten op de grond blijven. We willen dus vooral vooruit gaan met de band. En zien wel waar we uitkomen''

Tijdens het gesprek hadden we het ook over het feit hoe ieder van ons in de muziekwereld is gerold. Bij mij is de microbe gekomen door een nonkel die trompet speelt, en uiteindelijk ben ik er beginnen over schrijven. Franki mocht eigenlijk geen gitaar spelen, maar dankzij zijn moeder kon het wel. Zijn grootvader was ook muzikant en dat sprak hem aan. Marty mocht met zijn nonkel die muzikant was mee naar de Moulin Rouge, en werd aangetrokken door Cabaret. Terwijl N'Lie werd aangetrokken als driejarige door Beethoven, en bleef zeuren om viool te mogen spelen.
Kortom kun je stellen dat iedereen die met muziek bezig is ergens een invloed heeft gehad, rechtstreeks of onrechtstreeks om ook met muziek bezig te zijn. Samen komen we tot de conclusie:  "Het is daarom niet goed om kinderen te pushen in een richting, het komt er wel vanzelf uit als het zover is. Spontaniteit, wat wij dus ook doen, is dus al van kindsbeen af zeer belangrijk'

Zijn jullie nog met andere projecten bezig? Zo ja, hoe valt dit te combineren (zeker gezien het feit dat jullie toch uit verschillende landen komen en wonen?)
"De juiste afspraken maken. Maar Instriumae is nu het belangrijkste, het gaat dus vooral - wat die andere projecten betreft - de juiste afspraken maken. Sommige dingen zijn gepland tot na de zomer of zo. De contracten nakomen is natuurlijk zeer belangrijk. De eerste afspraak is prioriteit. N'Lie zegt daarover ook ''als ik gevraagd word om ergens te spelen, en dat is toegezegd heeft dat prioriteit. Maar het gaat vooral op alle vlakken een agenda bijhouden''.

We gingen daar nog verder op in. Waarom kies je eigenlijk viool en geen zang, want als violiste sta je niet constant in de schijnwerpers?
N'Lie: '' Het is niet de bedoeling om in de schijnwerper te staan. Ik speel gewoon zeer graag viool"

Ik geef toe, als ik naar een optreden ga, kijk ik eerder naar wat er speciaal of uniek is aan die band. Een viool of saxofoon solo doet me eerder opkijken
"Het valt op dat de jeugd meer te vinden is voor 'iets nieuw' binnen een optreden of 'op zoek naar'. Dat is misschien een onderscheid met vorige generatie. We merken dat bij 20 tot zelfs 15 jarigen, die trekken naar 'rare muziek'. Met andere woorden. Ontdekken is weer zeer belangrijk geworden, en dat publiek willen we dus vooral aantrekken met Instriumae."

Daar is dus zeker een publiek voor, en dat vind ik net zo aantrekkelijk en interessant aan deze band. We kijken al uit naar meer nieuws …

Absolva - We are an extremely energetic live band with a lot of experience. We do not take any prisoners

Absolva is ontstaan in 2012. Opgericht door Chris Appleton & Martin McNee, beide afkomstig van de band Fury UK. Hun debuutplaat 'Flames of Justice' sloeg in als een bom. In 2014 verliet bassist Dan Bate de band. Luke Appelton bood nog maar eens zijn diensten aan bij Absolva. Ook het in 2015 uitgebrachte heavy metal pareltje 'Never a good day to die' was een schot in de roos. De band heeft ondertussen een sterke live reputatie opgebouwd, en bestaat uit muzikanten die heel wat waters hebben doorzwommen. Uit hun nieuwste plaat 'Side By Side' blijkt die virtuositeit meermaals. Een nieuwe bladzijde, en plaat, om te koesteren als typische heavy metal fan. We hadden ondertussen een gesprek met Chris over die nieuwe plaat, hoe het blijven combineren met andere projecten, Wizz en 9 jaar ELPEE.

First off congratz with the new album, which I personally think combines all influences from all previous Absolva albums, agreed?
Chris : Yes I agree. The new album ‘Side By Side’ combines the elements of all the past Absolva albums into one glorious masterpiece.  We are very proud of this album. 

Since the album 'Never a good day to die' - the album that made me into you guys music - much happened?
What where the ups and downs?

Chris : A lot has happened. The ‘Never a good day to die’ album & tour cemented the steady Absolva line up, myself & my brother Luke Appleton.  Plus Martin McNee & Karl Schramm. It saw us break into many new countries and establish new fan bases.  We then released the album ‘Defiance’, which again was equally well received with the fans and pushed us into the longest European tour we had done.  And really expanded our abilities.

I know in Absolva, it's you and Luke that write most of the stuff, so is it you who has the final word there what gets on the record or not?
Chris : Yes, Absolva is my baby. I am the Steve Harris band leader of Absolva. What I say is the way. End of.

Let's talk about the new record 'Side By Side'. I love how you guys keep the 'pure heavy metal spirit' alive. But you also did two wonderful covers?  How did you come to the idea, and did you had contact with black sabbath and Iron Maiden?
Chris : ‘Side By Side’ I do believe is our finest work. The songwriting has matured and the production is brilliant. The 2 covers, we have been playing for many many years live. And we thought we would include them as bonus tracks to this album.

I especially like how your voice can handle many keys?  How do you keep doing that?
Chris : My honest answer? I have no idea. My voice has developed a hell of alot over the years. When I made the first Absolva album I thought, wow, my voice sounds great…..what happened??? And it gets stronger & stronger… I’ve never had singing lessons, or techniques, I have just worked on it and improved.  I year hundreds and hundreds of gigs over the years helps.

Is there a release concert and tour associated with that new album?
Chris : ‘’Side By Side’’ World Tour 2020- https://www.absolva.com/tour-dates
We started in Brazil in January, the European Tour starts soon taking us back to France, Belgium, Germany, Netherlands, Denmark.  And of course not forgetting our fans in the UK. The official album release for ‘Side By Side’ is 17 April 2020.

I think the songs, as usual, beg to be brought live. I think you are mostly a live band, do you agree?
Chris : Yes, when we write songs, we always write the song with a view to doing it live.
We are an extremely energetic live band with a lot of experience. We do not take any prisoners. ;)

What are your personal expectations regarding the new album?
Chris : I knew our loyal fanbase would like it straight away. They were so hungry for a new album, we have kept them waiting a long time this time. My personal expectations are to guide us through new territories in Europe and South America. And I would like one day to tour Japan.

You come to 9 years in April ELPEE is that a CD show or do you bring a best of show?
Chris : The ‘Side By Side’ tour of course will include at least 4-5 songs from the new album.
But we will also play songs from our back catalogue also. Its a full Absolva show.

(Meer informatie: https://www.facebook.com/events/391391231783840/?event_time_id=391391238450506 )

Don't you have a special relationship with ELPEE in Deinze? Tell something more about it.
Chris : Elpee, Deinze. Holds many special memories for me. We first played there with Fury UK and acoustic. When it was just a very small cafe. They then extended the building and stage and sound system. Kat Coddens the owner, is a very dear friend of mine. She has been incredibly loyal to me.  So I am in turn, incredibly loyal to her. Which I think a lot of bands and venue owners & promoters should cherish inthis era. I certainly cherish it.

I think the Belgian fans love you the most of the entire world? Agree?
Chris: We play small shows and big shows in Belgium, guaranteed they will be full.
The Belgium fans are very loyal to us, and Belgium will be forever a special place in my heart.
We lost a great musician and friend couple years ago to 'Wizz Wizzard'

How important was Wizz for Absolva?
Chris : Wizz was our best friend. Nobody helped us more than Wizz. Not just as someone helping the band, but a friend who was just as important as family.
He was family. He is family. He first brought our previous band ‘Fury UK’ to Belgium many many years ago. To his festival. And that is where our close relationship started. When he died, I did not really accept it properly. I still do not think I really have now.  I visit his resting place still, he was our Belgian dad. He taught us about Jupiler, Wizz Chicken, chocolate & schuttle-vudda. Rest well mate. 

Next to the new album there is still a tour with Blaze Bayley
Chris : Yes, Blaze Bayley Tenth Dimension Tour 2020. Europe in September/October. UK in November.

There is also Iced earth and a solo album of Luke? How you keep combination all this things?
Chris : With great planning and great organisation. haha.  Its alot and we are always busy.

Talking about Blaze. How do you work on music with Blaze on tour or in the studio and is it Blaze that gets the final say?

Chris : I write the songs with Blaze. Similar to the way myself & Luke write. When I write with Blaze though, that is his baby.  I’m Zakk Wylde working with Ozzy… Or Vivian Campbell working for Dio…

What are the future plans next to promoting the record?  And also with other projects?
Chris: More Blaze albums, more Absolva albums, more solo albums. There always something. ;)

Is there also something like an 'end goal'?
Chris: Yeah, continue being a professional full time musician.

 I’m out of my questions. If there is anything important you want to say to our readers, go ahead.
Chris: Number 1, thankyou to all of our fans out there. You give us the energy and strength to keep us going and continue to love what we do.

Photo homepag @Hughes Vanhoucke
More information about Absolva: https://www.absolva.com/home

August Kann - I think the next album will be a little less melancholic and sad, cause I've written a lot of happy and brighter songs as well

August Kann is een Noorse singer-songwriter. Met ‘How Did All These People Get Into My Room’ stelde hij vorig jaar zijn debuut album voor. Begeleid door gitaar, piano, percussie en viool hoor je 9 poppy klinkende folksongs die je nog het best kunt omschrijven als 'comfortable easy-listening', met muzikale referenties naar o.a. Paul Simon, Nick Drake, Leonard Cohen, Bon Iver, Jack Johnson en Thomas Dybdahl.
Wij namen dit album ' How to get all these people into my room' onder de loep. De volledige recensie kunt u hier nog eens nalezen. http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/76775-how-did-all-these-people-get-into-my-room.html  
Hoog tijd om de man ook eens enkele vragen te stellen over deze schijf, zijn inspiratiebronnen, het verleden en de toekomst.

I have written a review about your record 'How did all these people get into my room' . I really liked your review of the album. I especially liked how you compared my music to get "...carried over that pink cloud". Nice!
Where does that title come from? does it have a certain meaning?
I just really like the sound of that sentence/question. I actually stole it from Frank Sinatra. On one of his live shows, he walks out on the stage after a long introduction from the conferencier, and the audience go crazy and gives him a great applause. He enters the stage as if the stage is his living room, and looks at the audience and say: "How did all these people get into my room". In my song I give the question a whole meaning, though.
The title is therefore not really a reference to the number of people who work on the album
I haven't thought of that reference, haha, but it is a lot of musicians playing on this album! When I released my first single I actually had a release concert in my living room. So at one point there was a lot of musicians in my room. But I know how they got into my room.

I read in many descriptions about your music "comfortable easy-listening", with musical references to Paul Simon, Nick Drake, Leonard Cohen, Bon Iver, Jack Johnson and Thomas Dybdahl. Do you agree and tell us why
I have taken a lot of inspiration from the legends of Simon, Drake, and Cohen, their music and their lyrics! I'm glad people think it's comfortable and easy-listening. I don't have a good answer why it is. But when I write songs i just try to tell a story as simple as possible.
I especially liked the fact that the music caused a kind of peace to come over me. I also wrote sparkle in simplicity. What is your opinion about that?
I'm glad to hear that you felt that way when listening to my music! I would also describe the music as simple. Both the music, singing and lyrics!

I like to compare you to an artist like Paul Simon, an artist who has had to grow with me, I admit, but once you puncture the bubble you hear a singer-songwriter piercing your heart with his music. I also notice the latter in you
Paul Simon has pierced my heart as well!

What were the general reactions to the record anyway?
It was good! I have gotten a lot of good reviews, both here in Norway, but also a lot of reviews in Netherlands and Belgium. I'm glad someone noticed my record outside Norway as well. Two of the songs was listed on "New music friday" on Spotify. And the album became "album of the week" on NPS Music

Can I describe you as a kind of Norwegian troubadour? Or is that far-fetched?
"Troubadour" sounds a bit middle age, haha. But I guess you can!

Speaking of Norway, raw black metal and so on usually come over there. The contrast with your gentle music is great, or are there any artists in your style that we miss here? Give some restful tips about Norwegian artists that we should check out
There is a lot of good artists from Norway. You should check Konradsen, Emilie Nicolas, Thomas Dybdahl, and Fieh, among many others!

Let's talk about the future. What are the plans for the new year?
I'm gonna play a lot of concerts and festival, both in and outside Norway. I will try to book a tour in Netherlands and Belgium as well. I've also written music for a new album, so I will record my second album in 2020. I think the next album will be a little less melancholic and sad, cause I've written a lot of happy and brighter songs as well. Not the whole album though. I still write melancholic as well

In addition to your solo career, you are also part of a few bands. Are those plans with the bands in the fridge for now? Or can we expect something new from there?
I'm still working on my other projects as well, although this (August Kann) is the main project. I have one band called "Kløversvingen", which is also a folk-pop band, but with norwegian lyrics. We're gonna release our debut EP in 2020.

Something that I ask every artist. What is your opinion about Spotify? and other streaming sites
I haven't thought too much about whether I like Spotify or not. There are some good things and some bad things with it. The good thing is the availability: you can listen to whatever you like whenever and wherever you like. I have some fans in Brazil and Malaysia because of Spotify! The bad thing is that it is hard to earn money from it.

My last question. Is there something like a 'end goal'. Where do you see yourself in let's say 10 years?
I don't think there is. I think my everlasting goal is to develop and make new music. In 10 years I hope I'm still making music, and still having fun with it.