The Milk Factory - Samenwerkingen tussen culturen zijn interessant omdat je, naast je eigen cultuur, erachter komt wat er in de andere culturen omgaat. En vice versa

Edmund Lauret en pianist Thijs Troch, zijn exponenten van de avontuurlijke Gentse jazzscene die momenteel furore maakt; ze kwamen na een duoconcert op het idee om een nieuw project op te starten, met Viktor Perdieus (tenorsaxofoon), Jan Daelman (dwarsfluit), Kobe Boon (bas) en Benjamin Elegheert (drums) was het collectief The Milk Factory geboren. Ondertussen heeft de band al heel wat watertjes doorzwommen, nu was het tijd voor iets nieuws en toevoeging van en stem. Bandleden Kobe Boon en Viktor Perdieus studeerden een jaar in Göteborg en maakten er kennis met Zweedse vocaliste Hannah Tolf. Zij wordt toegevoegd aan de line-up. Tolf zingt, componeert en improviseert op het raakvlak tussen akoestische en elektronische muziek, tussen pop en jazz, het bekende en het onverwachtse. De formatie bracht eind april zijn plaat ‘Vandrare’ uit via WERF records; we hadden naar aanleiding van deze release een fijn gesprek met Hannah en Edmund. En we polsten uiteraard naar de verwachtingen en verdere plannen.

Het zijn bijzonder 'rare' jaren geweest, ook al is het volgens mij nog niet voorbij, hoe zijn jullie als muzikanten die tijden van corona en daarna doorgekomen?
Hannah: In Zweden was er een andere lockdown dan in de rest van Europa, wij gaan anders om met de COVID situatie dan in andere landen. Wij hadden geen lockdown, hoefden geen mottenmaskers op, maar alles was gesloten, we hadden geen mogelijkheden om concerten en andere dingen te doen. In zekere zin was het moeilijk, maar persoonlijk had ik een baan in het theater in Duitsland, als freelancer. Het was in die tijd moeilijk voor freelance muzikanten om hulp te krijgen in Zweden, dus na een tijdje werd het moeilijker. Maar na een lange tijd maakten ze het makkelijker voor ons, en we begonnen hulp te krijgen.

Ik vraag dit, omdat ik dacht dat jullie dit project begonnen in het midden van de COVID (als ik het goed heb). Sommige bands die in die tijd projecten begonnen, gaven het op voordat ze iets maakten omdat het frustrerende tijden waren, hoe gaan jullie ermee om? En het toch doen?
Edmund: het project begon in deze corona ja, de eerste keer dat we elkaar ontmoetten was vorig jaar. in juni, zo'n beetje het einde van deze corona tijden. De slechtere tijden waren al voorbij, dus we hadden geen problemen om met elkaar in contact te komen. Dus we konden het corona gedoe overslaan. Toen we dit project begonnen...
Hannah: we konden het gewoon in beweging houden, deze tijd had geen effect op het maken van dit project.

En nu komt het album eraan. Ik heb naar 'Vandrare' geluisterd. Enkele gedachten: Ik hou vooral van de combinatie van improvisatietechniek en een dromerige stem die de gevoelige snaren raakt. Was dat een bewuste keuze?
Edmund: Onze saxofonist Victor ontmoette Hannah toen hij in Zweden studeerde, en we wisten dat Hannah veel met improvisatie bezig was, en dat is een van de redenen waarom we haar vroegen met ons samen te werken. Dus op die manier was het zeker een bewuste keuze.

Is het ook een bewuste keuze om hiermee een ander publiek aan te spreken of niet? Omdat jullie andere wegen bewandelen dan de jazz cultuur waar jullie in zitten... Hannah haar stem geeft een meer dromerige popsfeer, vandaar …
Edmund: De keuze om met een zangeres te werken opent natuurlijk veel deuren, we hopen ook dat fans die van instrumentale muziek houden de zang die we met Hannah doen ook waarderen. Dus het kan zeker mensen aanspreken die ons nog niet kennen. Waarom niet...

Naast het dromerige karakter, is er soms ook een bevreemdende sfeer aanwezig zoals in 'Ljumma vindar' , klopt dit?
Hannah: Ik weet alleen tijdens het proces dat het ons beviel wat daar gebeurde. Soms was er inderdaad die mysterieuze sfeer, ik weet het niet

Ik hou er ook van dat de teksten in het Zweeds zijn, maar waarom niet in het Engels (het creëert wel een bijzonder rijke sfeer). Zelfde vraag, is het een bewuste keuze om in het Zweeds te zingen en niet in het Engels en waarom?
Hannah: Zoals Edmund al eerder zei, het kan andere deuren openen. Ik wilde gewoon in mijn eigen taal zingen omdat het me een goed gevoel gaf om in het Zweeds te zingen, iemand noemde het om in het Zweeds te zingen en ik voelde me goed bij het idee om dat te doen, het maakt het origineel want er zijn genoeg liedjes in het Engels, wat fijn is om te doen. het wijst ook op de samenwerking tussen Zweden en België, dat' was ook een reden om het in het Zweeds te zingen. Het voelde ook natuurlijk om het zo te doen...

Het maakt deze plaat tot een origineel meesterwerk. Maar er is meer, op bepaalde momenten, wat je doet met je stem, doet me denken aan een artiest als Bjork (dat is een compliment, ik ben een grote fan van Bjork); wat is jouw mening?
Hannah: Ik heb niet naar Bjork geluisterd, of ben een grote luisteraar van Bjork. Maar ik heb enkele nummers beluisterd die ik erg goed vind. Het is niet dat het mijn belangrijkste inspiratie is, maar bedankt voor het compliment...

Het is een zeer gevarieerde plaat, maar ook een fusie van twee culturen, namelijk de typisch Belgische jazzcultuur en de Scandinavische; wat is je mening?
Hannah: Samenwerkingen tussen culturen zijn interessant omdat je, naast je eigen cultuur, uitzoekt wat er in andere culturen omgaat. En omgekeerd. Naast de persoonlijke ervaring deel je een muzikale taal.

Los van dit alles, Edmund: om jullie echt te lanceren, is het geen probleem om een Belgische band te zijn, ik blijf erbij dat Milk Factory (of Nordmann) als ze een Engelse band waren, beroemd zouden kunnen zijn; is het dan geen probleem om als 'Belg' voet aan de grond te krijgen of is dat kort door de bocht?
Edmund: Dat weet ik niet, jazz is geen mainstream muziek. We verwachten niet hetzelfde als een commerciële popartiest. Maar ik denk dat we het heel goed doen als band in België. We mogen niet klagen.

Laten we het hebben over de toekomstplannen met dit project. Zijn er plannen voor festivals of concerten? Binnen- Buitenland?
Edmund: Er zijn plannen voor een Zweedse tour, maar we hopen ook dat we in Nederland, Duitsland en enkele festivals kunnen spelen.

Het album kwam uit eind april, wat zijn de verwachtingen van deze plaat?
Hannah: het is een heel mooi album waar we trots op zijn. Ik kijk ernaar uit om deze muziek, de teksten hier in Zweden en overal te delen. Het is ook heel persoonlijk. Hopelijk houden de mensen van wat we hier doen... we hopen dat ze het mooi vinden, want het is een heel persoonlijke plaat.
Edmund: We hebben nog maar één concert gespeeld met Hannah, dat was in Bozar (Brussel), meteen na dat concert hebben we het album gemaakt, we kregen erg goede reacties na dat optreden. Dat is dus heel hoopgevend voor de toekomst, ik hoop dat de plaat ook zulke reacties zal krijgen.

Die vraag stelde ik al tijdens ons laatste interview (met Milk Factory in 2019), ondertussen is alles zo geëvolueerd dat je muziek kan ontdekken op Spotify en alles gaat snel via tik tok; is het in deze tijden nog interessant om nog cd's uit te brengen? waarom?
Edmund: in sommige muziekstijlen zijn er nog steeds mensen die liever platen kopen. Zelfs vinyl blijft de favoriete manier om naar muziek te luisteren. Er zijn bands die een paar single's uitbrengen en dat is het, maar in onze wereld, vooral in de jazz, zijn er nog steeds veel mensen die liever een plaat kopen.
Hannah: Ik geef een voorbeeld, ik ben aan het verhuizen dus ik ga mijn spullen doorzoeken en vond een aantal boeken, het is niet dat ik ze ga lezen, want tegenwoordig kun je naar boeken luisteren, je vindt zeker andere manieren om je uit te drukken. Bij muziek wil je die plaat in je hand houden, de hoes voelen en uit dozen in je huis horen. Ik denk dat veel mensen naar Spotify luisteren, maar de voorkeur geven aan een LP omdat het voelt als een cadeautje dat je in je hand hebt, zo voelt het voor mij....

Tot slot, je ambitie was toen 'Eigenlijk niet’ .... Het hoofddoel is muziek maken, en dat kunnen blijven doen. Ook met onze andere projecten; ’geldt dat nog steeds? en voor jou Hannah?
Edmund: het doel is om live te spelen, als je een album maakt wil je live spelen dat is voor mij het belangrijkste.
Hannah: : Ik ben het ermee eens, we hadden dit ene concert en dat was een geweldige ervaring, de muziek die je hebt opgenomen op het podium spelen voor mensen die ervan genieten? Het is nog steeds het belangrijkste doel en ambitie voor elke muzikant. Het was leuk om dit ene concert te hebben voordat we het album opnamen. Meer concerten geven na het maken van een album, is inderdaad het belangrijkste doel...

Pics homepag @Anton Coene

Bedankt voor dit leuke gesprek

Thenra Collectivum - Kludde/Welcome To Holyland - Muziek blijven brengen waar we zelf achterstaan, en waarmee we mensen die ons nu volgen, kunnen blijven aanspreken, is onze ambitie

Twee release shows op dezelfde avond, kregen we eind maart in de Asgaard Gentbrugge.  Enerzijds stelde Kludde zijn nieuwste plaat ‘De Horla’ voor. Anderzijds stelde Welcome To Holyland zijn debuut schijf ‘OMINOUS’ voor. Beide releases gebeuren via Consouling Sounds. Wij waren erbij in de Asgaard en gingen gewild mee in het verhaal dat beide bands ons, elk op hun eigen wijze, boden. Het verslag kun je hier nog eens nalezen  https://www.musiczine.net/nl/concerts/item/90079-kludde-welcome-to-holyland-pure-duisternis.html
Vooraleer de bands het podium onveilig maakten, hadden we een fijn gesprek over hoe het hen is vergaan sinds de corona tijden en welke impact dit op de bands en hun muziek heeft gehad. Eveneens hadden we het over de verwachtingen van de nieuwe plaat. Ook ambities en de toekomstplannen kwamen aan bod.

Ons laatste interview met Kludde was naar aanleiding van de release van ‘In de Kwelm’, een folkloristisch meesterwerk. Ondertussen zaten we in een coronaperiode, is er veel gebeurd (waaronder een prachtig solo werk van Wim; Nachtmaer’s ‘Van de Mare Bereen’). Maar ook Welcome To Holyland heeft wel een verhaal te vertellen rond die periode. Wat is de grootste verandering in die paar jaar? Welke impact heeft die tijd op jullie gehad? En hoe is het beide bands vergaan ondertussen?
Kludde: Wat ‘De Horla’ betreft was het feitelijk de bedoeling die plaat twee jaar eerder uit te brengen, de nummers waren al klaar, we waren zelfs al met de opnames begonnen. Maar door die corona periode is alles wat uitgesteld geraakt. Het voordeel is dat we het album hebben kunnen bijschaven, en beter maken dan het oorspronkelijk was voorzien. Wat we twee jaar terug hadden gemaakt ging een goed album geweest zijn, maar de huidige versie is gewoon nog veel beter. Ook hadden we de tijd om het visuele aspect volledig uit te werken. Hierbij gaat de eer vooral naar beeldend kunstenaar Wesley Dewanckel die instond voor de prachtige tekeningen die gebruikt zijn voor de videoclip (en de videoclips die er nog aankomen) en de graphic novel/artbook die in september samen met de vinyl zal uitkomen.
Welcome to Holyland: Wat ons betreft, ook wij hadden genoeg nummers om een nieuw album op te nemen. In de periodes dat het toegestaan was om te repeteren hebben we echter al die nummers terug ontleed en er de beste stukken uitgefilterd. Daar zijn dan een deel nieuwe riffs bijgekomen die we dan in elkaar gepuzzeld hebben tot de nummers die nu op ons debuut album ‘OMINOUS’ staan. Shows hebben we niet meer gedaan in die drie jaar, maar we hebben de tijd wel nuttig gebruikt om de beste nummers te schrijven die we op dat moment konden schrijven.

In het vorige interview zeiden jullie ‘Een Kludde plaat zal altijd een beetje anders klinken dan de plaat ervoor, we doen nooit twee keer hetzelfde’. Ik heb de nieuwe plaat ‘De Horla’ en ook nu weer zit er een verhaal achter, spatten de donkere emoties naar alle kanten en is er een duistere verbinding tussen fantasie en realiteit. Klopt dit en waar ligt het verschil met de vorige plaat voor jullie? Deze van Welcome To Holyland heb ik helaas nog niet beluisterd, maar ook hier, wat is het verschil met andere releases (een demo dacht ik, want dit is jullie debuut plaat eigenlijk?
Kludde: De invalshoek bij ‘De Horla’ ligt toch voornamelijk op de sfeer en het is deze keer een heel conceptalbum. ‘In De Kwelm’ was gebouwd rond afzonderlijke folklore verhalen, de sound was zwaarder, compactere nummers met de bedoeling echt het kot af te breken. Bij ‘De Horla’ ligt de nadruk eerder op de sfeerschepping. Het is de eerste keer sinds het ontstaan van  Kludde dat we een verhaal helemaal zelf hebben verzonnen en uitgedokterd, we hebben onze fantasie laten werken en hebben ons niet gebaseerd op locale folklore van bijvoorbeeld Aalst zoals bij ‘In de Kwelm’ het geval was. Qua sound is het een tikkeltje meer black metal geworden, daar tegenover staat ook dat het ons meest gevarieerde album is.
Welcome to Holyland: Bij ons is het verschil wat kleiner, er zit wat meer afwisseling in ‘OMINOUS’. De nummers van de demo hadden riffs die we soms twee tot drie minuten bleven herhalen, dat repetitieve zit er nog steeds in, maar we vallen er minder op terug. We hebben wel geprobeerd om even zwaarmoedig te gaan als op de demo, maar dus met een meer gevarieerde aanpak. Voor de rest is er niet veel veranderd aan onze sound. Vuil, naturel en mogelijks nog iets zwaarder dan op de demo.

Ik zou het kunnen opzoeken, maar waar gaat ‘De Horla’ echt over? Een donker verhaal over Lust, Haat en Wraak, waarin nieuwe sferische richtingen worden verkend. Staat in de biografie, kun je daar wat dieper op ingaan, het klinkt ook intens. Is er iets bij jullie veranderd dat er zulke gevoelens boven komen, of hoe moet ik dat zien?
Het is sowieso dat er bij onze muziek per definitie al negatieve gevoelens naar boven komen, we zingen niet over bloemetjes en bijtjes. We zijn absoluut geen haatdragende mensen of zo. Maar het kan wel therapeutisch werken om al die negatieve gevoelens te uiten via onze muziek, gevoelens van soms woede en frustratie die boven kunnen komen verstoppen in songs, kan helpen om die gevoelens te kanaliseren en een plaats te geven. Veel meer moet je daar niet achter zoeken, zowel bij Welcome to Holyland als Kludde is dat het geval.

Ik wil er toch dieper op ingaan, want deze corona periode heeft bij veel mensen en zeker in omgang met elkaar, toch wat teweeg gebracht, zeker in negatieve zin. Heeft dit ook op jullie een invloed gehad in het schrijven van muziek? Zoals deze platen bijvoorbeeld? Of niet?
Wat de muziek van de platen betreft niet, want neem nu ‘De Horla’ die was al klaar voor die corona periode, het idee was er en de uitwerking is wat verfijnd, maar los van die corona periode dus nee, dat heeft geen invloed gehad op onze muziek. En dat geldt ook voor Welcome To Holyland. Wat wel het geval is, het album heeft kunnen groeien doordat alles stil is gevallen. We hebben er dus wat langer kunnen aan schaven, links en rechts verbeteringen aanbrengen. Waardoor het een beter album is geworden dan twee jaar geleden. En dat is ook bij Welcome to Holyland het geval, we hebben de nummers herschreven en er de minder goede kantjes uitgehaald en verbeterd. Wat ook zo is, het had weinig zin om een album uit te brengen als je ze niet live kunt voorstellen. Doordat we dit niet hebben gedaan kregen we de mogelijkheid om aan de nummers intensiever te werken. Die periode heeft voor beide bands een positieve invloed gehad op de songwriting, laat het ons daarbij houden.

Een andere grote verandering sinds die corona, ondervind ik toch bij gesprekken met andere bands, dat het moeilijker is geworden om concerten te boeken of jezelf te verkopen als band. Want ook organisatoren spelen op veilig en boeken bands of artiesten waarvan ze zeker zijn dat hun zaal zal uitverkopen (of zo goed als). Ondervinden jullie dat ook? Dat dit is veranderd na corona?
Kludde: Allereerst zit je met al die concerten die geannuleerd waren in de covid periode, deze werden dan uitgesteld en verlegd naar latere datums. Dit had als gevolg dat vorig jaar, en zelfs dit jaar iedere concertzaal al lang volgeboekt was en is. Zo hadden we nog geprobeerd om vorig jaar een mini tour in het buiteland te organiseren, maar helaas door overboeking was dit niet mogelijk. Anderzijds lag onze focus niet op live spelen, we hebben een drietal shows gedaan, waaronder Desertfest in Antwerpen, maar we hebben er zeker een vijftal geweigerd, om de simpele reden dat het afwerken en opnemen van ons nieuwe album belangrijker was op dat moment dan een set in te repeteren.
Welcome to Holyland: Wij hadden één concert in de covid periode, maar die hebben we helaas moeten annuleren door gezondheidsproblemen van Wim. Verder waren we ook niet echt bezig met te zoeken naar concerten, maar lag zoals bij Kludde de focus volledig op het afwerken van ons nieuwe album. Nu de covid periode voorbij is en het album klaar is hopen we natuurlijk dat er zich nieuwe opportuniteiten aanbieden. We zien wel wat er in de bus valt.

Jullie zitten ook beide bij Consouling Sounds ondertussen. Een zeer fijn label dat graag bands die buiten de lijntjes kleuren een kans geeft; opent dit ook voor jullie andere deuren?
Bij Consouling is het belangrijk dat het hen diep moet raken eer ze met jou samenwerken. Anders beginnen ze er niet aan. Of dit andere deuren zal openen? Daarvoor is het nog een beetje te vroeg om daar antwoord op te geven. Maar hopelijk krijgen we dankzij het album dat we nu uitbrengen meer opportuniteiten  en kansen om mooie shows te spelen. Bij Kludde is dat met ‘In De Kwelm’ alvast heel goed gelukt, we hopen dat dat bij ‘De Horla’ ook het geval wordt en ook voor het debuut van Welcom to Holyland, maar om te zeggen of het andere deuren zal openen? Dat is voorlopig nog koffiedik kijken.

Het is niet de bedoeling dat jullie een ander publiek willen aanspreken via Consouling Sounds om zo op grote festivals te gaan staan en zo? Want jullie zitten wel in het extreme genre en dat maakt het (denk  ik) moeilijker om op die grote festivals te staan, of is dat dan weer niet de ambitie?
Kludde: We willen niet per se de grootste metalband van de wereld worden. We doen gewoon ons eigen ding, en hopen vooral onze fans te blijven bereiken hiermee. We gaan daarom zeker niet de commerciële toer opgaan, We zullen onze muziek om die reden ook  nooit aanpassen om toch op die grote festivals te kunnen spelen, dat is niet onze ambitie. Wel willen we muziek brengen waar we zelf achterstaan, en waarmee we mensen die ons nu reeds volgen kunnen blijven aanspreken.
Welcome to Holyland: En dat geldt dus ook voor ons, we weigeren eveneens te trappen in de val van commerce en dingen te doen waar we niet achter staan. Willen we meer mensen bereiken? Natuurlijk, maar dat zal niet ten koste van commerciële toegevingen in onze muziek zijn.

Maar toch, zowel Kludde als Welcome To Holyland heeft op het genre zijn stempel gedrukt, een beetje meer erkenning mag?
Kludde: Het zou leuk zijn uiteraard, om wat meer erkenning te krijgen, maar niet ten koste van onze eigen identiteit. We zijn allemaal vrienden onder elkaar, en ieder van ons doet dit uit pure passie voor de muziek, we doen dit allemaal achter onze werkuren en puur voor het plezier en diezelfde passie… Eens links en rechts een mooie show kunnen doen, en nog wat meer muziek maken en opnemen door de jaren heen. Meer moet dat voor ons echt niet zijn. Daar draait het dus ook echt om. Elke kans, hoe groot of klein die ook is, zullen we uiteraard aangrijpen, maar we willen absoluut niets forceren. We moeten ook toegeven, om nog eens terug te komen op een vorige vraag, dat we niet moeten gaan smeken om ergens te kunnen optreden. We zien zoveel groepen die echt bekender willen worden en wanhopig schooien om toch ergens te mogen optreden, om dan van een kale reis terug te komen. In het begin hebben we dat probleem ook ondervonden bij Kludde. Na het uitbrengen van ons debuut ‘In den Vergetelheid’ hebben we twee jaar België plat gespeeld. Tot dat er een soort vermoeidheid optrad. Ook bij ons publiek, doordat we per se overal wilden optreden. Eén van de redenen dat we daarna in hiatus zijn gegaan en het zo lang heeft geduurd om die vorige plaat uit te brengen. We willen dat nu vermijden.
Welcome to Holyland: Met beide voeten op de grond blijven, en niks forceren. Wat wel een droom is, is om eens een mini tour te doen met liefst een bijpassende en bevriende band. Een lang weekend naar bijvoorbeeld Duitsland of Nederland. Rekening houdende met wat mogelijk is, want we hebben allemaal dag jobs en gezinnen.

Je zegt het zelf, het is een hobby en passie die je combineert met een dagelijkse job, maar sommige zitten in meerdere projecten. Valt dit allemaal nog wel te combineren?
Net doordat het een passie is lukt dit perfect, als we maar met muziek kunnen bezig zijn. Daar leven we van op. Andere mensen gaan graag in het weekend naar een voetbalwedstrijd met alles erop en eraan of zijn intensief met sport bezig, wij zijn intensief met muziek bezig, dus dat valt wel degelijk te combineren. Net omdat het een hobby en passie is. Passioneel met onze muziek bezig zijn, is het belangrijkste. Bekendheid of faam is bijkomstig, als dat komt dan komt dat, maar het is die passie dat telt. We gaan niet op zoek naar die bekendheid, daarom dat we ook selectief zijn in optredens die we aanpakken. Als we telkens kunnen optreden voor een publiek dat enthousiast is om ons te zien, al doen we maar een vijftal concerten of zo, dan is dat voor ons al mooi mee genomen.

Deze avond kan dat zeker lukken, een fijne concertzaal en een 150 tal tickets verkocht dacht ik, zien jullie het beetje zitten voor vanavond?. Wat zijn de verwachtingen?
Als het publiek enthousiast is, dan zijn we tevreden mensen. We willen ons vooral amuseren en hopen dat de mensen dat ook doen die naar ons komen zien. Gezonde zenuwen ook, want voor bijvoorbeeld Welcome to Holyland is het zeer lang geleden eigenlijk,  Kludde heeft ondertussen al enkele keren opgetreden. Maar er is een gezonde brok zenuwen en veel goesting.

Om af te sluiten, een verkoop praatje, laten we beginnen met Welcome to Holyland, ik ben fan maar als je uw plaat zou willen verkopen aan mij, waarom zou ik jullie plaat kopen en wat maakt jullie zo uniek?
Welcome to Holyland: We zijn de zwaarste band van België (haha). Het is in elk geval zeer zware, logge en intensieve muziek die we brengen. Stonerdoom/sludge is een zeer kleine scene, die tien tot vijftien jaar geleden wel veel populairder was dan nu. Maar mensen die houden van zware, logge, naar doom neigende muziek zullen zeker hun gading vinden in ‘OMINOUS’ en in de band live op het podium.

Geldt dit voor Kludde ook, is dit ook voor jullie de verkooptechniek om een eventuele leek over de streep te trekken? Wat is het verschil tussen beide bands?
Kludde: Daar waar Welcome to Holyland meer traag en log is, gaat het bij Kludde vooral de snellere kant uit, daar ligt het verschil. Het optrekken van een ondoordringbare geluidsmuur. Kludde is een totaal andere sfeer dan Welcome To Holyland, hoewel er raakpunten zijn. Het technische aspect neemt ook wel meer de bovenhand bij Kludde, bij Welcome to Holyland wordt alles afgestripte tot de minimale essentie. ‘De Horla’ is het meest afwisselend album dat we ooit hebben geschreven, er zitten dus ook wel wat rustigere stukken in. Het is een verhaal, de muziek volgt de emotie rond de teksten en het verhaal, vandaar toch wat meer afwisseling. Maar we blijven toch als een wervelwind tekeer gaan, dat is typische aan onze muziek. Als mensen zich daar in kunnen vinden zijn we in onze opzet geslaagd.

Bij beide bands zit er toch een aspect dat de fantasie prikkelt, zitten jullie wat dat betreft op diezelfde lijn (met elk een eigen manier van aangeven) of zie ik dat verkeerd?
Beide bands hebben een totaal verschillende aanpak. Het zijn ook twee totaal verschillende genre’s. Kludde is voornamelijk een black metal band, hoewel er invloeden van doom en sludge in onze sound en songs zitten verweven. Welcome to Holyland is pure stonerdoom/sludge met misschien hier en daar een licht black metal invloed. Meer raakvlakken kunnen we niet opnoemen. Het concept is ook totaal verschillend. Bij Kludde gaat het meer de folklore kant uit, bij Welcome to Holyland gaan de teksten meer over dagdagelijkse dingen en gebeurtenissen uit ons leven. Uiteindelijk heeft het ook weinig zin om twee keer dezelfde muziek te maken. Nog één raakvlak is dat we beide deel uitmaken van ‘Thenra Collectivum’, wat de overkoepeling is van al onze bands en projecten.

Wat zijn de verdere plannen voor dit jaar voor beide bands?
We hopen dat de beide albums een beetje aanslaan bij het publiek, en we daardoor door het jaar heen nog wat mooie kansen krijgen om verder op te treden. Dat is het voornaamste plan. Onze albums overal kunnen promoten. En ondertussen nieuwe nummers blijven schrijven. Inspiratie is er genoeg bij beide bands, om de cyclus te blijven laten draaien. Muziek schrijven, plaat uitbrengen, er live mee optreden… next.. dat is het voornaamste plan voor nu, en voor de toekomst. We zijn lang nog niet uitgezongen…

Pics homepag - Kludde@Piet Goethals

Bedankt voor dit fijne gesprek, ik wens jullie beide enorm veel succes dit jaar, uiteraard blijven we jullie op de voet volgen.

Les Nuits Botanique 2023 - Jeanne Added - Gebed in een groove van weemoed
Les Nuits Botanique 2023
Botanique (Chapiteau)
Brussel
2022-04-30
Erik Vandamme

Frankrijk heeft een patent op zangers en zangeressen …Edith Piaf is er eentje die in eenieders geheugen is gegrift. De Franse artieste Jeanne Added, ook al brengt ze een heel andere soort muziek, durft in de voetsporen te treden. Toen we haar 2016 live aan het werk zagen waren we danig onder de indruk van haar performance, maar dat nu net enkel werd verstoord door het geroezemoes van voetbal kijkende 'muziekfans' op het festival, want het was net het EK voetbal, waarbij fans naar het scherm aan te kijken waren, niet ver van het Green Room podium. Heel jammer, want ze misten een vrij unieke artieste binnen de scene.
In een overvolle Chapiteau kreeg ze wel de volle aandacht en de handen op elkaar, door een set gebed in een groove van weemoed. Op die fijne zondagavond genoten we algemeen van drie artiesten die ons deden wegglijden in die groove van melancholie …

Thibaut Blond zegt zelf dat hij zijn emoties makkelijker in beweging kan vertalen dan in woorden. Het verklaart waarom de Franse zanger, beter bekend als Oete (****) zo natuurlijk overkomt op het podium”, staat er in de biografie op de website van Les Nuits. De aanstekelijke sound van de muzikanten in combinatie met het theatrale en de emotioneel beladen stem van Oete, laten een artiest zien die zijn ziel bloot legt en de gevoelige snaar raakt. Hij is een hartenbreker, doet ons verglijden in intimiteit, maar zorgt evenzeer voor wat uptempo’s . Die weerhaakjes intrigeren mee het geheel. Zijn debuutplaat 'Armes & Paillettes' is meer dan de moeite.

Zaho de Sagazan (*****) is een jonge, getalenteerde en beloftevolle artieste die speelt op emotie. En dat op amper 22 jarige leeftijd. De pop diva weet iedereen te omarmen door haar bezwerende, opzwepende en ingenomen songs als “Aspiration” en “Les Dornantes”. Zaho de Sagazan heeft een warme stem en is ook een charismatische klasse entertainer die perfect haar publiek bespeelt met een knappe kwinkslag. Hartbrekende en -verwarmende muziek dus. Op spontane wijze word je meegezogen in die wisselende sound. Het afsluitende “Dansez” wordt  door iedereen meegezongen. Hier ondergingen we een ‘waauuw’ gevoel.
Setlist : La Fontain de sang //Aspiration // Le dernier des voyages // Mon inconnu // Les dormantes //Je rêve //Tristesse //La symphonie des éclairs // Dis?moi que tu m'aimes //Dansez

Jeanne Added (****) zit in hetzelfde muzikale elan. “It's a lie' en “Tree song” zijn meteen sterke openers; ze klinken broeierig, groovy, aanstekelijk en zijn emotioneel beladen. Energiek zelfs. Als een ware diva paradeert ze over het podium, ze omarmt iedereen met enorm veel liefde. De tent was niet zo vol meer, maar de aanwezigen genoten met volle teugen van die melancho trip.
Daarnaast laat ze zich omringen door enkele knappe dansers en muzikanten, samen met de sublieme instrumentatie en haar vocals overtuigt de set enorm, o.m. met “Only Truth”, het aanstekelijke “Before sun” en het afsluitende “Au Revoir”.
Jeanne Added is één van die Franse artiesten om in het oog te houden. Ze groeit uit tot een gevestigde waarde binnen die scene. Haar muzikale virtuositeit, de speelsheid en de danspasjes vonden elkaar. Het publiek was terecht enthousiast.
Setlist: It's a Lie //Tree Song //Hey Boy //Play Again //Off My Back //Mutate //Only Truth //Relax //Before the Sun //A War Is Coming //Radiate //Au revoir

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Botanique)

Royal Jake - Een uppercut 'into the face'

De Belgische Metalcore act Royal Jake zijn al van 1992 bezig. Na een vrij lange pauze brachten ze pas in 2012 een nieuwe plaat uit: 'Triple Crown Demo'.
Ooit begonnen ze als een grunge/groovemetalband, nu zijn ze richting metal/metalcore; een geluid dat we hoorden op de EP 'Tenacity (2015)'. In oktober 2016 bracht Royal Jake een gloednieuwe EP op de markt: 'Retaliate-The Answer', die ook bij ons op heel veel bijval kon rekenen.
Royal Jake heeft niet stil gezeten … Een nieuwe plaat brachten ze nu uit 'Chronicles of a Divided Species - Pt. 1'. We hadden niet alleen een fijn gesprek met de band, maar schreven ook een recensie over de plaat: https://www.musiczine.net/nl/chroniques/item/88945-chronicles-of-a-divided-species-pt-1-ep.html  
Hoog tijd om ze eens te gaan zien … We zakten af naar de gezellige Metalbar Walhalla in het hartje van Brugge, en kregen een pak uppercuts 'into the face'!

Het is dan ook bijzonder jammer dat een band als Royal Jake (*****) zo weinig publiek voor zich heeft tijdens een gratis concert in de supergezellige Metalbar als Walhalla in Brugge, terwijl duizenden mensen, honderden euro's uitgeven om een Metallica of Rammstein te gaan zien in een groot stadium, waar je achteraan de weide amper een glimp kunt opvangen van de band … Nu dit terzijde, deze band liet het niet aan hun hart komen . Hun frontman/zanger/basspeler zat met een gebroken scheenbeen op een stoel en deed z’n uiterste best het publiek mee te krijgen. De band speelde een overzicht van hun EP’s en deed het vol overgave.
De band speelde in amper een uurtje tijd de Metalbar volledig gor; we kregen een bijzonder strakke, energieke, gevarieerde set. In hun 'metalcore' wisten ze elke liefhebber van het (extreme) metalgeweld te bekoren. Een verschroeiende set door de klievende riffs, de knetterende, harde drumsalvo’s en de zangpartijen als donderslagen.
De spraakzame frontman entertaint z’n publiek met de nodige kwinkslagen. Naarmate de set vorderde, kwam er meer volk binnen gesijpeld. Het gaspedaal werd nog even stevig ingedrukt en bracht ons naar een wervelende finale. Stilstaan werd onmogelijk, de muren trilden en de neiging om een moshpit te starten was heel groot. Wij gingen uit de bol, de ogen gesloten en luchtgitaar spelen …
Royal Jake is een band die live uppercuts uitdeelt , met een brede glimlach into your face; bittere ernst en humor vinden elkaar in een muzikaal metal feestje.

Organisatie: Royal Jake ism Metalbar Walhalla, Brugge

Les Nuits Botanique 2023 - Annabel Lee - Overdosis energie
Les Nuits Botanique 2023
Botanique (Grand Salon)
Brussel
2023-04-27
Erik Vandamme

We botsen vaak op Belgische parels tijdens onze muzikale ontdekkingstocht. Bands, artiesten, die meer aandacht moeten krijgen. Begin februari waren we nog in de Trix voor ‘We Are Open’, ook zo’n ontdekkingsfestival, en zagen drie Belgische bands die ons, elk op hun eigen wijze, compleet omver bliezen. Die waren hier vanavond terug …
Annabel Lee, Marcel en GROS COEUR stonden nu in een zeer goed gevuld Grand Salon op Les Nuits Botanique. Energiek avondje kregen we.

"Het aanstekelijke klankentapijt, met een scheut psychedelica in combinatie van zachte, zalvende vocals bieden een zweverige aanpak" schreven we over het optreden van GROS COEUR (****) op We Are Open in Trix.
In de Botanique gingen alle registers terug open, en bouwde de band een heuse wall of sound op. GROS COEUR vloog er meteen tegenaan, met volle moed. Ze staken de lont aan, hier kregen we muzikaal vuurwerk dus. We waren diep onder de indruk van elke riff en de vocals.
Verder waren er de duivelse salvo's van de erg beweeglijke drummer.
GROS COEUR is een stevige rockband, met enorm veel potentieel en groeimogelijkheden. Na de Trix waren we nu opnieuw onder de indruk.

Marcel (*****) speelde nog intenser, feller. Een daverende, verschroeiende set kregen we, subtiel, aanstekelijk en catchy. Surplus de charismatische en beweeglijke frontman die zijn publiek voortdurend aanporde, met de nodige kwinkslagen en humor. De muren daverden. Wat een energiebommetjes . Een wervelend feestje dus!

Afsluitende band vanavond Annabel Lee (*****) haalt de mosterd bij bands als Pixies, The Cranberries en Hole, en jawel Blondie/Debby Harry voegen we er graag aan toe , als je ziet hoe de band op het podium tekeer gaat en wat ze uitstralen.
"De dromerige stem van zangeres Audrey Marot zit in een badje van melancholie, en toch maakt ze een gebalde vuist als rock chick. Een veelzijdige frontdame die ons wist te overtuigen." schreven we over het optreden van Annabel Lee in Trix; ook hier kon Audrey Marot op dezelfde wijze overtuigen … in een bad van melancholie met haar bijzondere stem en uitstraling dus als een Debbie Harry . De muzikanten intrigeren door meesterlijke riffs en  ijzersterke drums .
Binnen die kenmerkende jaren '90 garagerock, is Annabel Lee een mooie parel. Ze bliezen ons hier compleet omver . Wat een opwindende, energieke band. De nieuwe prachtige plaat 'Drift', mag er zijn, lees gerust de Fr review https://www.musiczine.net/fr/chroniques/item/90115-drift-annabel-lee.html
Deze band is echt goed bezig, wat een overtuiging.

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Botanique)

Les Nuits Botanique 2023 - Merope + Catherine Graindorge - Een spirituele totaalervaring binnen een experimenteel kader
Les Nuits Botanique 2023
Bozar
Brussel
2023-04-23
Erik Vandamme

In het kader van Les Nuits Botanique 2023 zakten we af naar BOZAR in Brussel, dit voor twee optredens die uitmondden in een spirituele totaalervaring binnen een experimenteel kader. De Bozar is een magische locatie, vlakbij Brussel Centraal en de Grote Markt. Toen we wandelden door de gangen en de zaal betraden, werd je meegezogen in een uniek sfeertje, die magie uit een ver verleden en de impact van het heden overbrugt … zo adembenemend mooi, dat je avond al op voorhand geslaagd is.
En dan moeten de optredens nog beginnen. Catherine Graindorge speelt en leeft op haar instrument, de viool. Terwijl Merope klankentapijtjes biedt van bevreemdend mooi allooi, geruggesteund door een compleet koor, The Vilnius Chamber Choir Jauna Muzika, wat de impact op je ziel nog groter maakt.

Als topvioliste heeft Catherine Graindorge (*****) samengewerkt met de absolute wereld top als John Parish, Hugo Race, Pascale Humbert en Bertrand Cantat (Détroit), Warren Ellis, Mark Lanegan en Nick Cave. Recent ook met Iggy Pop voor de EP ‘The Dictator’; de recensie kun je hier nog eens nalezen: https://www.musiczine.net/nl/chroniques/item/87568-the-dictator-ep.html
Deze avond staat in het teken van het project 'Songs for the Dead' . Ze krijgt hulp van Simon Huw Jones (And Also The Trees), Pascal Humbert (16 Horsepower, Lilium) en Simon Ho; hun bijdrages zijn een enorme meerwaarde. We waren danig onder de indruk van de vocals, de stem deed denken aan artiesten als Nick Cave of Mark Lanegan; beiden kunnen een verhaal zo emotioneel vertellen dat je tot tranen toe bedwongen wordt . De bedwelmende percussie en de baslijnen bezorgen je koude rillingen en de piano/keys trillen van puur genot. Het is het totaalpakket dat ons overtuigt, maar vooral het intense, verbluffende viool werk van Catherine Graindorge is van een onaardse oorsprong, waarbij ze voortdurend haar eigen grenzen aftast en verlegt. Haar heldere stem geeft kleur. Wat een emotionaliteit horen we in dit geheel.

Na een pauze, waarbij we door de gangen liepen om de omgeving te bezichtigen, mocht het The Vilnius Chamber Choir Jauna Muzika hun prachtig stemmen arsenaal boven halen. Merope is een magisch trio, bestaande uit muzikanten als Bert Cools en Jean Christophe Bonnafous, die door hun klanken een bevreemdende, experimentele sfeer toevoegen, aan die wondermooie vocals. Voeg daarbij de typische Litouwse gezangen van Indre Jurgelevi?i?t? toe, die met haar bijzondere stem en het aparte, betoverende instrument kanklés je compleet hypnotiseert.
Je wordt door Merope & The Vilnius Chamber Choir Jauna Muzika (*****) gedropt naar een sprookjesachtige wereld, die de fantasie prikkelt en een zekere gemoedsrust brengt.
Het kon nog intenser, indien er beelden op de achtergrond waren, nu was het aan luisteraar zelf deze in te vullen …
Het breed, uiteenlopend klankentapijt brengt een buitengewone ervaring van spiritualiteit, experiment en brengt prikkels die je doen vertoeven in een sprookjesbos. Magisch avondje, zonder meer.

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Botanique)

Mike Stern Band - Speelsheid en virtuositeit vinden elkaar

Een levende legende op het podium van N9 is zeerzeker artiest en top muzikant Mike Stern die in de uitverkochte club zijn onwaarschijnlijke virtuositeit kon tentoon spreiden. Hij heeft met de meest legendarische artiesten op het podium gestaan zoals Miles Davis, en werd bekend met de band Blood, Sweat & Tears.
Hij viel meermaals in de prijzen. Zo ontving hij in 2007 de Miles Davis Award, die in het leven is geroepen om internationaal geprezen jazzartiesten te erkennen, wiens werk aanzienlijk heeft bijgedragen aan de vernieuwing van het genre. In 2009 stond Stern op de lijst van 75 beste jazzgitaristen aller tijden van DownBeat. Hij ontving op 21 januari 2012 de Certified Legend Award van het tijdschrift Guitar Player.

Je zou voor minder beginnen zweven, maar Mike Stern is iemand die met beide voeten op de grond blijft. Hij omarmt zijn muzikanten en publiek met veel liefde. De Mike Stern Band (****) tekent voor een perfecte jazz/rock avond in een bijzonder groovy kader.
Meteen krijgen we die overtuigende sound door de groovy saxofoonsolo’s van Bob Franceschini. Echtgenote en gitariste Leni Stern kan niet alleen een potje gitaar spelen, ze heeft een intrigerende soulvolle stem die ons op de eerste song “Like A thief” - een eigen nummer btw – meteen overtuigt. Dennis Chambers speelt enkele verschroeiende drumsolo's en er zijn de verbluffende, pompende baslijnen van Chris Minh Doky. Samen met de onaardse riffs van Mike, zorgt het geheel voor vuurwerk.
Mike Stern Band brengt hun virtuositeit (die langdradige soli) met zoveel spelplezier , dat je ondergedompeld blijft in hun sound, je staat lekker te headbangen en/of luchtgitaar te spelen op hun verbluffend materiaal.
Mike Stern is zelf een uitzonderlijke gitarist, o.m. de Jimi Hendrix cover “Red House” op het einde van de set bewijst het. Hij haalt alles uit zijn gitaar. Naast z’n talent is er het jeugdig enthousiasme van de hele band. Met een brede glimlach ondergaat het publiek de prachtige geluiden.
Een verbluffende set van hun oeuvre, bol adrenalinestoten, van een band die er als jonge wolven tegenaan ging en iedereen rillingen bezorgde. Speelsheid en virtuositeit vonden elkaar hier perfect.

Organisatie: N9, Eeklo

Lennart Heyndels Quartet - Jazz, elektronica en experiment vinden elkaar perfect!

Toen wij Lennart Heyndels aan het werk zagen op ‘We Are Open’ in Trix (hij opende de avond) waren we sterk onder de indruk hoe de man kon experimenteren met klanken. "De veelzijdige multi-instrumentalist tracht met knopjes en bleeps het publiek te hypnotiseren en prikkelt de dansspieren. We sloten even de ogen om ons lekker te laten mee zweven op de klankgolven van zijn instrument. Een 'zen' start voor ons".
Onder de noemer Lennart Heyndels Quartet  mocht hij, met ondersteuning van enkele begenadigde muzikanten, dat kunstje nog eens over doen.

Improvisatie tot kunst verheffen? Benjamin Dousselaere is er een grootmeester in; op de website wordt hij omschreven als 'muzikale duizendpoot'. Hij gaat de interactie aan met de improvisatieklas van het MUDA (****), kunst secundair voor muziek en dans, o.l.v. Thomas Smetryns. Een zeer interessant concept, zeker door de manier waarop het wordt gebracht. In eerste instantie gaan de muzikanten in de zaal in verschillende hoeken staan, of staan gewoon tussen het publiek met hun instrumenten. Met de vocals erbij klinkt het geheel magisch bevreemdend. Het zorgt ervoor dat het publiek letterlijk wordt betrokken in de setting.
Het 17 koppig getalenteerde gezelschap op het podium stellen enkele klassieke stukken voor, in een geïmproviseerd kader, wat het experimentele van deze avond wat meer onderschrijft. Een bijzondere fijne ontdekking deze MUDA, waarvan we nog heel veel mooie dingen zullen zien. Om in het oog te houden! https://muda.be/

Lennart Heyndels Quartet (****) = Lennart Heyndels (double bas), Joachim Badenhorst (klarinet, bas klarinet), George Dumitriu (alto violen), Stijn Cools (drums). Ze stellen het nieuwste project 'Codex Au Soleil' voor.  Het kwartet duikt in de laatmiddeleeuwse 'Ars subtilior', waar pure melodieën worden gecombineerd van ritmisch geknetter. Het kwartet geeft er een eigenzinnige kijk op.
Vanaf “Intro” zijn we gestart voor iets leerzaams. Het is een uurtje genieten voor de liefhebber van experimentele muziek, die houdt van grenzen aftasten en verleggen. Het geknetter hoor je dus al op “Intro”, de rode draad in de hele set. Stiltes die oorverdovend klinken, waarbij je ahw een speld kan horen vallen; het zijn letterlijk spirituele soundscapes van viool, klarinet en double bas. Er worden elektronische klankentapijtjes toegevoegd. Een milde botsing van verleden tot het  heden.
Wondermooi hoe “Beata Viscera” is, kippenvel verschijnt door dat bedwelmende spel van die uiteenlopende instrumentatie. Het kwartet blijft gewoon op dit hypnotiserend elan doorgaan, je hapt naar adem door die sound en de beelden die verschijnen.

Een unieke ervaring, veelzijdig, magisch van aard. Een gemeend, daverend applaus volgde.
We waren diep ontroerd door dit spiritueel grensverleggend instrumentaal vertoon.  Jazz, elektronica en experiment vonden elkaar perfect! Improvisatie tot een kunst verheffen. Sjiek!

Organisatie: Ha Concerts, Gent

CIVIC - Een CIVIC fan zijn, is een leuke reis, er zijn altijd wendingen. Dat houdt het spannend. Zoals een achtbaan in een lunapark

Civic is afkomstig uit het Australische Melbourne en ‘Taken By Force’ is hun tweede cd. Hun mengelmoes van 'punky indie pop & noisy garage rock', die de band zelf omschrijft als '1984 meets The Endless Summer', bevat vele verwijzingen naar het 'opwindende verleden' van bands als The Stooges, Buzzcocks en The Undertones, maar staat ook zeker in het hier en nu met links naar bands als Idles, Sleaford Mods, Viagra Boys, Fontaines D.C. & Shame. Met ‘Taken By Force’ brachten ze onlangs een knaller van een plaat uit,  de recensie kun je hier nog eens nalezen https://www.musiczine.net/nl/chroniques/item/89756-taken-by-force.html . Naar aanleiding van deze release hadden we een fijn gesprek met de band.

Toen Civic voor het eerst begon, rond 2016/2017, weet ik dat het jullie concept was om simpelweg... goede rock’n’roll te spelen; wat belichaamt goede rock’n’roll voor jullie?
We zijn begonnen in 2017. Ik denk dat er een rare quote online staat die zegt dat we "er niet mee wilden rommelen" wat ik altijd grappig vond omdat niemand dat zei. We wilden gewoon een band beginnen die klonk als de groten voor ons. Birdman, Saints, CEb riffles. Dat soort dingen. Maar ook een meer hedendaags gevoel erbij brengen.

Staat datzelfde concept nog overeind in 2023?
De band groeit altijd en beweegt zich in een voorwaartse richting. We willen nooit stil blijven staan en slechts één geluid doen. Ik denk dat het altijd om progressie gaat. Dat zorgt ervoor dat je meer wilt doen. Dat houdt het spannend voor ons.

Heeft het succesvolle eerste album deuren geopend voor jullie?
De plaat op Flightless heeft ons geholpen om een nieuw publiek te bereiken en onze fanbase is zeker gegroeid.
Ondertussen ligt de corona periode wat achter ons, maar hebben deze tijden ook een invloed op jullie muziek, of op jullie als persoon? Hoe zijn jullie die periode doorgekomen? Was het een inspiratie voor deze nieuwe plaat of niet?
Ik had geluk. Ik en mijn toenmalige vriendin woonden in een groot pakhuis, dat vol zat met jonge creatieve mensen. Dus we hadden een jam ruimte en veel vrije tijd. Natuurlijk was het een rottijd voor iedereen, maar we probeerden positief te blijven en ik heb goede herinneringen aan die tijd, maar ook enkele donkere.  ‘Future Forecast' was onze afsluitende plaat dus er zit meer invloed in die plaat zou ik zeggen. Ik schreef al die teksten voor mijn nummers op dezelfde bank in dat pakhuis. Ik wil graag denken dat TBF een nieuw beest is en misschien voorbij is, maar dat gezegd hebbende, je bent altijd en moet dingen uit je omgeving opnemen.
Na corona en de crisis waarin we nu leven, ondervind je geen moeilijkheden... met het boeken van optredens en dergelijke? Er is een overaanbod, en sommige bands/organisatoren hebben het moeilijk … Ondervinden jullie dat ook?
Iedereen zit in hetzelfde schuitje met de toestand van de wereld op dit moment. Het voelt nog steeds als chaos. Misschien is dat altijd zo geweest. Ik denk dat je je moet aanpassen en proberen de dingen zo goed mogelijk te doen, en nieuwe wegen te vinden als je verdwaalt. Misschien werd het te makkelijk voor iedereen en is dit de spoeling die muziek nodig heeft. Dat gezegd hebbende, het was klote om 2 jaar niet te kunnen spelen.

Gefeliciteerd met je nieuwe schijf, het debuut was een hit, meestal wordt de tweede beschreven als 'moeilijke plaat'; klopt dit ook voor jullie?
Ik geloof daar niet echt in. Ik denk niet dat het zo makkelijk is. Je maakt gewoon wat je maakt, sommige mensen zullen het leuk vinden en sommige niet. Zolang je dat doet, is het goed.

Persoonlijk denk ik dat er verrassende wendingen in dit nieuwe album zitten, minder leunend naar punk, op zich geen slecht idee, maar ben je niet bang om fans te verliezen van het eerste uur?
Als fans weg willen omdat we niet nog een New Vietnam hebben gemaakt dan is dat prima. We zullen niet boos zijn. Een CIVIC-fan zijn is een leuke reis, er zijn altijd wendingen. Dat houdt het spannend. Zoals een achtbaan in een lunapark

Was dit een bewuste keuze? Ik denk wel dat er iets in zit dat je beroep doet op andere bronnen met deze plaat …
We maken altijd gewoon wat we op dat moment relevant vinden. Ik zou niet zover willen gaan om te zeggen dat het geen punkplaat is, ik zou zeggen van wel. Maar wie weet wat punk nog is. Ik weet alleen dat we het gemaakt hebben, en het leeft in deze wereld, en je kunt er naar luisteren.

Hoe zijn de reacties tot nu toe?
We hebben van iedereen geweldige reacties gekregen. We willen het graag in mensen hun leven steken.

Kunnen we zeggen dat de volgende plaat iets heel anders wordt, of niet
Het zal anders zijn dan de vorige ja.

Wat zijn de toekomstplannen voor dit jaar 2023?
In een tourbus zitten, backgammon spelen en het podium verscheuren.

Bedankt voor dit interview

Shapeshifted - Het was de bedoeling een goede, stevige old school rock’n’roll cd uit te brengen … en we zijn er in geslaagd!

Shapeshifted klinkt als een dirty old Rock'n'Roll band die de blues in de aderen heeft.  De band heeft al enkele platen uit en hun live optredens staan als een huis. Springlevend dus! Dat zetten ze met de nieuwste schijf ‘Gimme me Rock’n’roll’ nogmaals in de verf; de recensie kun je hier nog eens nalezen, https://www.musiczine.net/nl/chroniques/item/90137-gimme-rock-n-roll.html
We hadden , naar aanleiding van deze release, een tof gesprek met zanger/gitarist Marc Van der Eecken. We polsten ook even naar de verdere toekomstplannen…

Ons laatste interview was in 2020, toen waren jullie al bezig met de voorbereiding van deze plaat, de coronapandemie hadden we, de oorlog in Oekraïne is er … De crisis heeft een impact op ons mens-zijn.  Welke impact heeft dit op jullie als band (en als mens uiteraard)?
We waren sinds 2019 weer samen met de originele bezetting, waarmee we de eerste vier jaar hebben gespeeld, met veel goesting want die enkele jaren in andere bezettingen verliepen wat stroef. In 2020 brak corona net uit op het moment dat we een nieuwe single uit hadden, een serieuze streep door de rekening dus.  In 2021 hebben we welgeteld één optreden gedaan. Toen het in 2022 weer kon, werden we geconfronteerd met het feit dat onze bassist en drummer het enorm druk hadden met andere projecten waar ze inzaten, en dus weinig tijd om met Shapeshifted bezig te zijn. Het grote nadeel van die corona, is dat nu het voorbij is , haast geen kansen meer krijgen. Ik heb meer dan 400 mails verstuurd  en we krijgen amper reactie. Cover en tribute bands komen wel nog aan de bak, maar een pure rock band als de onze die eigen nummers brengt, heeft het moeilijk. Je mag ook niet vergeten dat we gedurende die bijna drie jaar niet konden optreden. En dan raak je snel vergeten. We horen dat van heel wat collega’s. We moeten eigenlijk van nul af aan opnieuw beginnen. Dat is de grote impact van die periode. De budgetten zijn kleiner geworden of gewoon op. (Kleine) organisatoren nemen liever geen risico en boeken dat soort bands omdat ze weten dat daar gegarandeerd publiek op afkomt.

Ik merk dat ook wel als muziekliefhebber, het is dus moeilijker voor bands als jullie om aan de bak te komen als ik het goed begrijp?
Inderdaad, veel moeilijker. Wat er ook nog bijkomt , vroeger kregen we ook respons vanuit de radio’s, nu horen we ook van die kant plots niets of nog heel weinig meer. Terwijl ze de eerste twee cd’s grijs gedraaid hebben. Maar op deze nieuwe, geen reacties, dat is zeer opvallend. Nochtans zitten we nu op ons sterkst, we hebben onlangs een paar optredens gedaan en de mensen waren super enthousiast. We begrijpen het zelf niet. Er is natuurlijk wel een enorm aanbod aan nieuwe muziek nu. Iedereen heeft duidelijk gewacht met releasen tot die vervelende virusperiode voorbij was. Het enige voordeel aan die periode is dat we enorm veel tijd hebben gehad om nieuwe nummers te schrijven, ik heb er zo een 35tal geschreven waarvan er twaalf op de cd zijn gekomen.. 

Hoe waren de reacties op de release van het nieuwe ‘Gimme me Rock’n’roll’?
De reacties waren heel goed, we zijn er zeer tevreden over. We hebben er bewust ook veel naar het buitenland gestuurd, en krijgen ook van daaruit zeer fijne reacties. Ergens las ik dat iemand schreef, dat de title track deed denken aan ‘My Generation ‘van The Who, dat kan al tellen! Het was ook de bedoeling om een goede, stevige old school rock’n’roll cd te maken, en daarin zijn we geslaagd, de reacties bij luisteraars en fans zijn zeker enthousiast.

Het meest kenmerkende is en blijft dat jullie die lekkere old school rock-’n-roll doen heropleven, zonder gedateerd te klinken. Enorm veel verschil is er niet met de vorige platen, of wel? Waar ligt het verschil denk je zelf?
De eerste plaat was heel snel opgenomen, drie sessies en hij was klaar. De tweede, die net als de eerste zeer goed is ontvangen, hebben we langer aan bezig geweest en bevat niet enkel recht-toe-recht aan rock-’n-roll eigenlijk. Bij deze derde zijn we weer terug meer basic toer opgegaan, en is alles nogal vrij snel opgenomen. en als je goed luistert is er ook een A kant en een B kant, de A kant is ‘volle bak vooruit’ zonder opkijken, de B kant komen de Stones invloeden wat meer boven drijven. Daar ligt het verschil, we hebben nu duidelijk een A en B kant, die in bepaalde opzichten wel verschillend zijn van elkaar, maar elkaar ook goed aanvullen.

Dit is muziek die pas echt tot zijn recht komt op een podium, ik voel die uppercuts door de boxen loeien, dat maakt jullie toch wel uniek. Is er een bijzondere werkwijze die jullie hanteren om dit te bekomen?
Dat is zeker een bewuste keuze geweest, we hebben die plaat opgenomen ‘knop induwen en spelen’, letterlijk. Dus niets apart inspelen , gewoon gaan en live opnemen ! Het was dus zeker de bedoeling om dat ‘live’ gevoel over te brengen naar de huiskamer. Dat is dus wat je ook hoort, wij moeten gewoon samen spelen en niet alles apart opnemen. Bij de eerste was dat ook goed gelukt, de tweede iets minder, maar bij deze is dat live gevoel zeker en vast een rode draad.
Kan deze plaat ‘de plaat worden van de grote doorbraak’ of hoe zien jullie dit pareltje? Wat hoop je ermee te bereiken of welk publiek ?
Ik vrees ervoor, we hebben werkelijk iedereen aangeschreven, alle gebruikelijke tijdschriften en radio’s en zo, en krijgen amper reactie. Daarover hadden we het daarnet al. Het is zeer spijtig, maar ik vrees ervoor… Maar we blijven enthousiast om live op te treden, dat is tenslotte ons sterkste punt.

Er is ook een soort muur tussen Wallonië en Vlaanderen, jullie waren zelfs een tijdje populairder over de taalgrens dacht ik (of ik heb het mis). Ondervinden jullie die muur? Hoe moet ik dat zien?
Dat klopt, en dat kwam door Walter de Paduwa, Laurent Debeuf, Francis Delvaux en Etienne Dombret op RTBF en zo werden we gedraaid en kregen kansen. We hebben in Wallonië een serieuze  fanbase opgebouwd daardoor. En dat geldt nu nog steeds,  we krijgen voortdurend berichten uit Wallonië om daar te komen optreden. Maar ook daar is veel minder budget dan vroeger. Er is dus zeker een muur tussen Wallonië en Vlaanderen, dat ondervinden wij zelf ook. In Wallonië zijn de mensen gewoon veel minder kritisch en staan voor pure rock muziek die wij brengen blijkbaar toch meer open, heb ik de indruk. In Vlaanderen reageren de mensen doorgaans afwachtend. Als je ze mee krijgt, dan gaat het dak er uiteraard af. Maar in Wallonië moeten we daar minder inspanningen voor doen, dus ja er is een muur… Ook in de zin dat er weinig of geen uitwisseling van bands is tussen de twee landsgedeelten. Terwijl er daar echt goeie groepen zijn. In mei doen we support voor The Bombsite Kids. Hier totaal onbekend maar dat is een echt stevige punk rock band. Onbegrijpelijk dat dergelijk gasten hier niet gekend zijn.

Na de corona periode is sociale media belangrijker geworden; het luisteren naar muziek gebeurt helaas meer en meer digitaal, waarom een plaat uitbrengen en niet gewoon alles op Spotify gooien en een tik tok filmpje maken bijvoorbeeld?
Tik tok doen we sowieso niet aan mee, we hebben tijdens de opnames dat wel naar voor gebracht of het in deze tijden nog zin heeft om een fysieke cd uit te brengen. We verkopen onze cd’s tijdens optredens, we hopen daarom dat we veel live kunnen spelen, want op concerten worden nog steeds fysieke cd’s verkocht. Er is daar nog vraag naar , binnen onze scene. We hebben een zeer gemengd publiek, dat varieert van zestienjarigen naar prille zestigers. En die kopen dus nog wel een cd, in andere genres is dat misschien anders, maar bij ons niet, daarom hebben we besloten het wel te doen.

Jullie hebben al heel wat watertjes doorzwommen, een feestje rond jullie tiende verjaardag is er niet echt gekomen door corona; misschien nu wel iets rond die verjaardag?
Eerst dachten we … het momentum is weg, De 10^de verjaardag was er tijdens de corona periode en is er niet van gekomen. We dachten nu , heeft het nog zin? We hebben eigenlijk net beslist om in het najaar toch iets te organiseren. Ik kan er nog niet veel over zeggen, maar als we dat rond krijgen , belooft het een ferm verjaardagsfeestje te worden.

Wat zijn de verdere toekomstplannen voor 2023? Staan er concerten en/of festivals op het programma en in het buitenland?
In eerste instantie zoveel mogelijk in België optreden. Omwille van budget problemen bij kleine clubs, krijgen we voorlopig weinig respons, we hadden het daar al over. Ik was net bezig om een mailing op te starten voor Duitsland, om daar optredens te proberen boeken. Zelfs in de jazz clubs boeken ze je daar, dat is ook zo in Wallonië en Frankrijk, in Vlaanderen minder, in de Blues clubs hier geraken we niet binnen, ondanks dat er liefhebbers zijn die ons willen zien. In Italië en Spanje staan ze er ook meer voor open, blijkbaar is Vlaanderen een probleem voor ons.

Indien jullie een Engelse of Amerikaanse band zou zijn met deze sound, dan kunnen jullie op grote podia en festivals staan, maar in België blijft het moeilijk om echt door te breken? Of mag ik dat zo niet zien?
We kregen zelfs meer kansen in Italië indertijd, terwijl het hier nergens aansloeg, ook in Wallonië kregen we kansen. In Italië hadden we een bescheiden hit met “Spit it out”. Van eind mei tot oktober hebben we in de top 20 gestaan van Virgin Radio Italy. We stonden ook in het top 10 jaaroverzicht van Rolling Stone Italië zelfs op nummer negen, dat is toch  niet niks. “Spit it out” en  de tweede single “Tonight “ worden trouwens nog steeds regelmatig gedraaid daar. “Spit it out” staat bovendien op een compilatie cd van Virgin (Universal) in schoon gezelschap van oa Kasabian, Placebo, Franz Ferdinand en anderen. De respons daarop in eigen land was toen nul komma nul, ook al zetten we dit in onze persbericht ter promotie. Zeer spijtig. Maar we blijven fier op ons Italiaans avontuur.

Wat zijn de ambities nu en wat zou je als band toch willen bereiken na al die tijd?
Eens kunnen optreden in clubs als AB, Trix, Depot en zo, is zekere een ambitie. De kans krijgen om in dat clubcircuit wat naam te maken … Dat moet op een of ander manier kunnen lukken of op Blues Peer en dergelijke festivals. In Wallonië  is dat wel gelukt. Daar hebben we op een aantal kleine maar héél leuke en druk bezochte festivals gespeeld. Acosse, Pepinster, Nandrin, DLB on Stage om er maar een paar te noemen.  Italië zouden we ook graag terug willen optreden.

Bedankt voor dit fijne gesprek, wens je nog iets toe te voegen doe gerust …
We hebben een goede cd uitgebracht, en hopen toch op wat meer feedback en airplay. We laten de moed niet zakken, we blijven ambitieus.
Ohja, kan het zijn binnen die scene dat je vaak door de bomen het bos niet meer ziet? Of zie ik dat verkeerd?
Dat je door de bomen het bos niet meer ziet klopt, maar dat is naar mijn mening niet de reden waarom we niet aan optredens geraken. Het publiek is er, daar ben ik van overtuigd. We hebben toch heel wat volgers op sociale media. Dus daar ligt het niet aan,  waaraan dan wel … daar wil ik me niet over uitspreken (knipoog).
Bedankt, ik hoop dat het lukt, wij steunen jullie …