Les Nuits Botanique 2022 - BRNS - Wat een energiebom over ons heen …
Les Nuits Botanique 2022
Botanique (Orangerie)
Brussel
2022-05-12
Erik Vandamme

We keren even terug in de tijd … BRNS Pukkelpop 2013. De Brusselse band - ontstaan in 2010 - stond aan het begin van hun carrière,  maar wist ons al compleet te overtuigen met een verschroeiende set. We schreven toen'' De versmelting van de muzikale arrangementen en hun beweeglijkheid zorgden ervoor dat het publiek, ondanks de hitte, prompt aan een stevig dansje begon. BRNS gaf een stomend concert waarop je bezwaarlijk stil kon blijven staan. Veelbelovende band”.
Ondertussen heeft BRNS een lange weg afgelegd. Met het vorig jaar in oktober uitgebrachte 'Celluloid Swamp', (dat ze eindelijk nu ook live kunnen voorstellen), slaat de band deels een andere weg in, zonder hun roots te verloochenen. Het is 'een plaat waarop de leden meer bevrijd, creatief en zelfs dadaïstisch dan tevoren klinken.' , staat te lezen in de biografie op de website. Benieuwd naar het huidig live karakter …

Op opener TUKAN (****1/2 ) was de zaal zelfs al heel goed gevuld. Dit Brusselse gezelschap brengt percussie met elektronische muziek, die lekker aanstekelijk klinkt. De opzwepende sound behoudt de aandacht van het publiek. Ze betrekken nauw hun publiek bij hun muziek.  Ook al worden wat clichématige trucjes gebruikt, TUKAN slaagt in een leuk feestje. Geen vocals , enkele de instrumenten!. "Met een analoge benadering gebruikt TUKAN de codes van de elektronische muziek en leveren ze een krachtige performance op het podium. " We kunnen het alleen maar bevestigen!

Na de overtuigende support , tijd voor BRNS (****) - die muzikaal aanknopingspunten heeft. De leden weten elkaar aan te voelen en laten een volwassen indruk na. Helaas ging het spelplezier een beetje verloren, en sloop er routine doorheen de set. De interactie was heel beperkt. Als drummer/leadzanger was het inderdaad moeilijk de beweeglijkheid over te brengen . Maar niet getreurd , de muzikale energiebommetjes waren helend, en verder aanstekelijk en opzwepend van aard … De nieuwe songs klonken als zoete broodjes, en laten een band horen die graag zijn comfortzone durft te verlaten.  Op die manier wist BRNS ons meer dan voldoende te overtuigen.

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Botanisque )

Stef Bos - Een boeiende wandeling door de Tijd

Met 'TIJD om te gaan leven' slaat Stef Bos (****)  een andere bladzijde om en komt die verteller in zich voortdurend boven. Een positief kader creëert hij. De songs stralen hoop uit. Hoop op betere tijden. Tijd is uiteraard de rode draad. Alle aspecten ervan wordt uitvoerig uit de doeken gedaan.
De recensie kun je hier nog eens nalezen. Het album is reeds uit van 2020, maar door de coronapandemie heeft Stef Bos dit album nog niet echt live kunnen voorstellen. 

Het Cultureel Centrum in Lokeren was dan ook compleet volgelopen op deze warme avond. Iedereen was benieuwd naar de bloemlezing over het fenomeen 'Tijd'. Naar goede gewoonte ontpopt Stef zich als een klasse verteller, die de anekdotes boven haalt uit heel zijn carrière.
Hij leest daarbij uit zijn boek, en hij begint met een ingetogen song aan de piano. Bij het verhaal, komen met mondjesmaat zijn bandleden erbij die Stef , ondanks dat ze in de schaduw staan , duidelijk liefdevol omarmt .
Stef gaat niet echt geordend te werk wat het onderwerp 'Tijd' betreft. Nee, van 1984 gaat ie gezwind naar 2020 en verder naar de jaren 90; de verwijzing naar deze corona tijden komt regelmatig aan bod. De Nederlandstalige muziek van een Raymond Van Het Groenewoud, Johan Vernimmen en Boudewijn De Groot, hebben allen een grote invloed op hem gehad. Sierlijk reist Stef doorheen de tijd en je herkent jezelf.
We kunnen de zovele kleine of grote verhalen die Stef Bos ons zingend of via poëtische teksten brengt, vernoemen. De rode draad door ieders leven, ook van Stef Bos, is het voortdurend geconfronteerd worden met vreugde, pijn en verdriet; het botsen op je grenzen, vallen en toch terug recht krabbelen en doorgaan. Allemaal heel herkenbaar voor ieder van ons. Het wordt op boeiende wijze gebracht en gespeeld. Het vloog voorbij en na een klein uur zat het eerste deel er op …

In het tweede gaat Stef Bos ook terug naar zijn tijd in Afrika, met o.a. ontmoetingen met boeiende muzikanten, het resulteert in opzwepende, aanstekelijke songs, die op de dansspieren inwerken; een heel andere, boeiende kant van Stef Bos trouwens. En toch, ondanks het immense oeuvre dat Stef Bos heeft geschreven, komt het meest emotionele moment op die song “Pa”; aan de piano gezeten, blijft het verhaal iedereen diep raken.  Het is dan ook een ode aan elke vader die er is, of niet meer is. Het zorgt voor een traantje, een krop in de keel en het oproepen van mooie herinneringen. Bij het ouder worden besef je pas, 'papa, ik lijk steeds meer op jou', niet zomaar uit de lucht gegrepen is. We worden allemaal geconfronteerd met dat moment van moeten afgeven, of we moeten vaststellen inderdaad dat we meer en meer op onze vaders of moeders gelijken in alles wat we doen.
Iets verderop schuift Stef door een kwinkslag alles wat is misgelopen af op onze voorouders, maar hoe je het draait of keert, ook het leven van onze voorouders loopt als een rode draad doorheen ons leven nu, dat is het bijzondere aan dat fenomeen tijd. Het is zo oneindig, ongrijpbaar en brengt zoveel naar boven bij een mens, dat je het op twee uur niet kunt vertellen. 
Stef Bos giet het fenomeen 'Tijd' dan ook in zoveel mooie woorden en passages waardoor je als een heel ander mens de zaal verlaat. Het is na meer dan dertig jaar, nog steeds zijn grote sterkte om dit op een zodanig poëtisch wijze te brengen , in woord en klank, waardoor je er ofwel muisstil van wordt, ofwel met een glimlach naar zijn herinneringen kijkt, en onderweg de jouwe tegen komt.

Organisatie: Cultureel Centrum, Lokeren

Les Nuits Botanique 2022 - Kowari + Satchel Hart + Eosine - Aanstekelijke muziek weemoedige soundscapes
Les Nuits Botanique 2022
Botanique (Grand Salon)
Brussel
2022-05-09
Erik Vandamme

Het mooie aan een festival als Les Nuits Botanique is het ongelofelijke, avontuurlijke en gevarieerde aanbod van bands , artiesten, local bands, ontdekkingen en ga zo maar door … waardoor elke dag in elke zaal wel iets nieuws en interessants te beleven valt.
Vanavond in de spotlights: Jaune Orange 'LABEL Night’ – Jaune Orange is een onafhankelijk label gevestigd in Luik, en actief sinds 2000. Voor deze LABEL Night stond de album release van Kowari 'Trail' op het appèl. Kowari is een duo die  klassieke muziek en elektronica tot een intens geheel brengt. Verder nog twee andere projecten Satchel Hart en Eosine die beide zorgden voor een aanstekelijk poprock feestje.

Eosine (****) stelde haar debuut EP voor 'Obsidian', een aanstekelijke, gevarieerde  combinatie van dreampop en rock. De charismatische frontvrouw heeft een overtuigende stem en is een klasse entertainer. Eosine hitst het publiek , heeft een theatraal tintje en onderhuids ervaren we weemoed in hun sound.
De gitaren gaan de hoogte in op het eind en de boodschap 'More Women On stage' wordt een statement.

"Satchel Hart, 24 jaar oud, is een muzikale UFO uit een ander tijdperk. Geïnspireerd door de jaren '70 en de French Touch, verdedigt hij een psychedelische pop met een kosmisch tintje.", staat te lezen op de website van Jaune Orange. Satchel Hart (*****) laat zich live omringen door vier muzikanten, die zijn stem en  muziek perfect aanvoelen . Vanaf de eerste noot grijpt de band iedereen bij het nekvel, en laat het niet meer los tot het eind.
Een muzikaal landschap , een rollercoaster creëren ze vol psychedelische soundscapes, die een hypnotiserende invloed hebben. Iedereen reageert wild enthousiast op hun muziek , die aanstekelijk werkt . Satchel Hart geniet ervan en tekent voor een lekker opzwepende feestje, en er is plaats voor weemoed en melancholie. Toegankelijkheid en experiment vinden elkaar  hier. Daarnaast is Satchel gewoon een klasse entertainer, die naast z’n heldere vocals een charismatische uitstraling heeft. Een overtuigende combinatie en geheel.

Het contrast met de twee vorige acts kon niet groter zijn. KOWARI (*****) is een duo van  pianist/keys en een violist . Beiden zijn virtuozen , de ene tovert een rits mooie klanken uit z’n instrument , de andere speelt op adembenemende wijze viool. Een sfeervol kader en een donker geheel bieden ze aan ; maar het is echter eentje die je naar de mooiste plekken voert op onze planeet en een eenheid vormt met de natuur . Ze creëren een overweldigende gevoel, je wordt meegesleept door hun klankenspectrum. Heerlijk genietbaar. Een adembenemende mooie trip dus , dat ondersteund werd door een daverend applaus. We waren onder de indruk.

Jaune Orange toont z’n veelzijdigheid aan met deze avond door deze drie bands/artiesten.
Check maar even de site https://www.jauneorange.be/

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Botanique)

Rapidman - Het gezelschap omarmt de jazz en plaveit de weg naar experiment

Binnen de jazz lag het project van Rapidman toch even stil . Maar nu werd al uitgepakt met een EP in 2022 en ondertussen verscheen het album 'Rapidman' bij Solidude Records op vinyl. Het materiaal live voorstellen was nog niet gebeurd. In een zeer goed gevulde Handelsbeurs etaleerde deze formatie zijn veelzijdigheid, en hoe de weg naar experiment wordt geplaveid, wat verwijderd van de doorsnee jazz, maar ze net met veel liefde omarmt.

Maar eerst het voorprogramma, Melting pot (***1/2) . Om deze formatie voor te stellen citeren we het bericht op de pagina van Handelsbeurs even: ''Laat artiesten uit heel Europa elkaar op podium treffen en kijk wat er gebeurt. Dat was het uitgangspunt van Melting Pot. Het werd een hit. Sinds 2013 komen artiesten uit verschillende domeinen samen in een Europese grootstad voor een repetitieperiode mét grand finale. Daarna gaat de Melting Pot Band op tournee. Vijf culturele partners leveren hiervoor elk een artiest: de Handelsbeurs, Victoria scene uit Oslo, het Saalfelden Jazz festival in Oostenrijk, het Jazz fest Berlin en het Jazztopad festival in Polen."
Melting Pot zorgt voor een multiculturele schokgolf vanavond. Met Berlinde Deman (tuba, serpent / Gent), Barbara Maria Neu (klarinet / Wenen), Isabel Rossler (contrabas / Berlijn), Nicolas Leirtrø (contrabas / Oslo), Paulina Owczarek (sax / Wroclaw) krijg je een versmelting van muzikanten die intimiteit tot kunst verheffen.
Het interessante aan dit project is dat de vijf muzikanten elkaar op de dag zelf ontmoeten, aan het repeteren slaan en dan veertig minuten lang samen in muzikaal gesprek gaan, zoals mooi omschreven op de website van Handelsbeurs.
Een fijngevoelige contrabas horen we met een tuba serpent die daarop inspeelt. De klarinet heeft een zwevend karakter. De sax doet alles een beetje opborrelen, als water dat aan het overkoken is. Intimiteit en ingetogenheid wordt behouden. Wat een magisch geheel van improvisatie dat tot kunst wordt verheven. Soms klonk het wat te gezapig, maar de intense schoonheid van klanken siert hen .

Rapidman (*****) is het ensemble Rob Banken (altsax), Peter Delannoye (trombone), Dries Geusens (bas), Matthias De Waele (drums) en Mirko Banovic (elektronica) . Het zijn sterke, ervaren persoonlijkheden die te horen waren/zijn bij o.a. Nordmann, Flat Earth Society, Arno, HAST en Arsenal. Daar pak je mee uit! We waren dus uitermate benieuwd.
Meteen op scherp klonk het door het samenspel van saxofoon en trombone. Het gezelschap omarmt de jazz, en plaveit de weg naar experiment .
Verder is Mirko een klankenvirtuoos die zoveel diversiteit haalt uit z’n elektronica, alsof je op een elektronisch noise concert bent aanbeland. Het wordt ondersteund door bedwelmende bas en drums van Dries en Matthias, die moeiteloos crescendo durven te gaan . De blazers houden zich even afzijdig, tot we aanbeland zijn in een potje experiment. En dan is er overstap naar wat groovy jazz en komt iets later ook de gemoedsrust terug . Op die manier gaat het combo te werk. Het publiek blijft geboeid door deze (improviserende) aanpak. Meer dan zomaar de moeite waren de trombone van Peter (die de bindteksten en ook de meeste aandacht wat naar zich toe lijkt te trekken) , en de saxofoon.
Het totaal plaatje is hier van belang en hoe de instrumenten elkaar vinden. Zoals we reeds aanhaalden, het gezelschap koestert, omarmt de jazz en plaveit de weg naar experiment

Het album 'Rapidman'  kun je beluisteren via volgende link:  https://link.newsdistribution.be/RAPIDMAN  
Voor meer informatie over de vinyl plaat verwijzen we jullie graag door naar deze link http://www.rapidmanmusic.com/  

Op basis van dit fijne concert, is deze plaat een aanrader voor de avonturier in de jazz …

Organisatie: Handelsbeurs, Gent ism ART-SPOT + JazzLab

Les Nuits Botanique 2022 - Crystal Murray - zwoele soul/r&b omgedoopte Orangerie …
Les Nuits Botanique 2022
Botanique (Orangerie)
Brussel
2022-05-04
Erik Vandamme

Ze wordt omschreven als de ‘nieuwe ster van de Franse soul’ en ze brak door met een dromerig geluid, geënt op soul, house en jazz. Ze is ook sociaal geëngageerd. Samen met Angelina Woreth, Thaïs Klapisch en Annabelle Ferrera heeft Crystal Murray het ‘Safe Place’-platform opgericht, dat slachtoffers van seksuele intimidatie en aanranding een stem moet geven. Ze richt zich nu op haar muziek en staat opnieuw op het podium met After Ten. We kregen een zwoel soul/r&b omgedoopte Orangerie van twee zelfverzekerde vrouwen.

Support act K.ZIA (****) blijkt een ware entertainer te zijn , ze heeft een sterke uitstraling, een variërend stemgeluid en een adembenemende, hypnotiserende , bevreemdende sound . De gezapige bindteksten sieren. Het klinkt intimistisch , aanstekelijk en wervelend in het genre. K.ZIA straalt warmte en puurheid uit, die de temperatuur reeds vroeg in de avond  naar een kookpunt doet stijgen.  K.ZIA is omringd door klasse muzikanten, ze doet het publiek meezingen, en doet ze meeklappen .
De show is een totaalspektakel . Het meezing gehalte ligt inderdaad heel hoog, en K.ZIA voelt al vrij vlug aan dat ze haar publiek kan innemen. Met een daverend en een lang, welgemeend applaus. Iedereen was onder de indruk van deze zachtmoedige, meeslepende en lekker opzwepende set, die de dansspieren aanspreekt.

Ook Crystal Murray (*****) tekent voor zoiets als K.ZIA . Het geheel klinkt exotisch. De sensuele danspasjes en het publiek bespelen met haar houding en haar bijzonder soulvolle stem nemen we evenzeer mee . Het is een muzikale en vocale mix van r&b en pop-elektronische dance beats. Haar vestje vliegt midden in de set uit, waardoor Crystal Murray met topje aan, nog uitdagender staat te soleren, tot hilariteit van de aanwezigen.
Ze komt zelfverzekerd over . In de intieme songs hoor je zachtmoedigheid en breekbaarheid. We onthouden dat ingetogen moment met de pianist, waarbij we zelfs een traan wegpinken. Iets later worden de registers opengetrokken en klinkt het zwoel opzwepend. Crystal Murray onderstreept haar veelzijdigheid in deze soul/r&b sound.

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Botanique)

Crossfest 2022 - Belgian Finest Metal met Off The Cross + Friends
Crossfest 2022
Trix
Antwerpen
2022-05-01
Erik Vandamme

Mei is niet alleen de Maria maand, de bloemen en grasweides komen tot leven. Lente! Het is ook de tijd dat de festivals pas echt uit de startblokken schieten. Zowel indoor als outdoor. Anno 2022 kan dit eindelijk zonder begrenzing van mondmaskers en/of zitplaatsen. Zeker voor metal festivals is dit een zegen.
Ook in een goed gevulde Trix kwam de Belgian Finest van de Belgische Metal samen op 1 mei, de dag van de Arbeid, om er een gezellig metal feestje van te maken. Met dank aan Off The Cross die voor hun eigen festival Crossfest enkele vrienden uitnodigde. Trix was zodanig ingedeeld dat er optredens doorgingen op het grote podium, en enkele achteraan de zaal, in afwisselende setting zodat je nooit iets hoeft te missen. Bovendien was Trix café gewoon open, zodat je ook daar even op adem kon komen …want van enig rustpunt na elke set was amper sprake.

Het openen van een festival dag is altijd een moeilijke opgave, het publiek sijpelt binnen en de eerste aanwezigen moeten nog even wakker worden. Dat liet Patroness (*****) niet aan hun hart komen. 'De band balanceert muzikaal als vocaal het unieke pad tussen licht en duisternis' schreven we toen we hen recent aan het werk zagen, ook met hun full debuutalbum ‘FATUM’ zetten ze dat in de verf. De tot de verbeelding sprekende hoes laat een skelet zien die heel moederlijk en teder een baby skelet koestert. Een beeld van zachtmoedigheid en tederheid, verbonden met het grauwe en rauwe van de dood … of toch zoiets. Het wordt ook afgebeeld op het podium, door de aankleding met bloemen en kaarsjes als door de manier hoe de muzikanten tekeer gaan. Alles wordt uit de kast gehaald om de luisteraar te boeien in die uitersten.
Een van de hoogtepunten is als een imposante Steven zijn stem en zijn hele houding in de strijd gooit bij “Seclusion” (het voorlaatste nummer) . De man straalt het demonische uit van een duivel die met een onaardse schreeuw je doet trillen, dit in sterk contrast met de stem en uitstraling van Guy, die in zijn houding een zekere dosis humor verstopt waardoor je het duivels en grauwe een beetje kunt relativeren. Wat een moment, een bewijs dat de band net die fijne lijn bewandelt tussen licht en duisternis. Op het laatste nummer “Fatum” zorgt Nicholas dan weer voor die extra vocale inbreng, die binnen Patroness toch een enorme meerwaarde vormt. Schitterend.

Humor zou, vooral bij de eerste acts, de rode draad vormen in de performances. Ook Arson (*****) , die wat doen denken aan een metal versie van The Hives , tekent voor een feestelijke stemming. Niet dat er frivole taferelen ontstaan, maar het collectief zijn klasse entertainers in klank en riffs. Vooral de heel beweeglijke frontman - hij zoekt werkelijk elke hoek van de zaal op – klimt tot op de boxen en is tussen de fans voor het podium te vinden; hij beschikt over een groot charisma. Soms worden zelfs drankjes uitgedeeld aan de fans vooraan.
De muzikale omlijsting en de prachtige vocals laten dus horen dat Arson sterk voor de dag komt. . Drummer Gert schudt enkele stevige solo's uit zijn drumstel, tot de cimbalen letterlijk in brand staan. Krachtige rock en punk in een vurig geheel, met een dosis humor!

Tijd voor een potje Antwerpse hardcore. Uit de oude doos, gebracht door muzikanten, met het hart op de juiste plaat. 'Fatal Move (****) speelt op Crossfest duidelijk een thuismatch, en is in zijn nopjes. Want vanaf de eerste noot grijpen ze iedereen bij de keel, en laten niks meer los tot elke aanwezige compleet buiten adem verweesd achterblijft. Fatal Move speelt vanuit het hart en brengen een potje puur, onversneden hardcore zonder al te veel overdreven showelementen. Genoeg entertainment dus, om ervoor te zorgen dat het publiek muzikaal wordt verwend. Een gedreven band met hardcore op de juiste plaats.

Sons of A Wanted Man (*****)  is geen band die het moet hebben van lange monologen of bindteksten, maar laat vooral de verschroeiende muziek voor zich spreken. Ze graven in de donkere gangen van ons onderbewustzijn. Ze klinken oorverdovend, verpletterend en intens; een klein uur worden we compleet onder hypnose gebracht en voelen we ons wegzweven. De duisternis is als een ondoordringbare muur van gitaar- en drumgeweld, een mokerslag in je gezicht. We genoten van deze intense trip van donkere klankentapijtjes.

Tangled Horns (*****) biedt een lichtpunt . Doordat Your Highness zijn veerboot terug uit Engeland had gemist , wisselden de bands van plaats.
Tangled Horns is een live band, een wervelwind, die stomend over iedereen heen walst. De beweeglijke , amicale frontman Tim Van De Plas springt in het oog,  die met allerlei hilarische grimassen zijn publiek opzoekt en omarmt. Tim’s vocals zijn bepalend . De  muzikanten genieten ook van de capriolen, en spelen vlijmscherp. Wat een sterke instrumentatie, lichtvoetig van aard, die iedereen gelukkig maakte.

Het siert de organisatie van het gevarieerde aanbod van bands die houden van die schakering tussen licht en donker . Complete duisternis opnieuw als je een band als Carnation (*****) hoort. Ze behoren tot de absolute metal top. De heren staan op grote festivals als Metal Days, Hellfest, en worden op handen gedragen. Verschroeiende death metal overstelpt het publiek.
Zanger Simon Duson zien we naar goede gewoonte met bloedrood geverfd gezicht. Hij gooit zijn bulderende stem in de strijd, en wordt geruggesteund door gitaristen Jonathan Verstrepen Bert Vervoort en bassist Yarne Heylen. De drumvellen staan roodgloeiend door drummer Vincent Verstrepen.
Lekkere old school death metal horen we … al sinds 2013. Kwalitatief sterk zijn ze en blijven ze! Ze onderscheiden zich en benaderen de perfectie in het genre. Zij zitten nog steeds op de troon van die Belgische Death Metal door hun standvastigheid, groeipotentiaal en onderscheiding .

Your Highness (****) hebben al heel wat watertjes doorzwommen. Een routineklus afleveren staat niet in hun dagboek. Ze gaan wild tekeer, alsof ze op de mainstage van Graspop Metal Meeting staan. De tonnen energie van de band zorgt zelfs voor een moshpit en een verdwaalde crowdsurfer. Stoner op z’n best. Your Highness klinkt fel, gedreven , aanstekelijk. Leuk!

Off The Cross (*****) mocht zijn eigen feestje knallend afsluiten. De band heeft een ijzersterke live reputatie, en de personeelswissels van de laatste jaren hebben daar gelukkig geen invloed op gehad. Daan Swinnen vervangt al enkele jaren de iconische Steven Van Cromburggen en kwijt zich met brio van zijn taak.
Op Crossfest is hij een volleerd entertainer, die zich volledig smijt. Hij heeft een breed stembereik, die perfect past binnen hun gevarieerde rock. De  riffs van Jens De Vos en Kurt Hermans zijn snijdend, terwijl drummer Pieter De Ridder (die eveneens een iconisch persoon binnen de band Servaas Steurbaut al enkele jaren vervangt) zijn drumvellen onder spanning houdt. Ze bieden een wervelende show aan en combineren in hun metal duisternis en lichtvoetigheid , wat sterk overtuigt.
De mooie beelden op de achtergrond en de perfecte lichtshow zijn een meerwaarde aan de sound. Off The Cross overtuigde sterk op hun (eigen) feestje!

Organisatie: Off The Cross + Trix, Antwerpen

Sinds 2007 drukt Evil Invaders zijn stempel op de speed/thrash metal (in ons landje). Met hun titelloos debuut EP in 2013 bewezen ze reeds uit het goede hout gesneden te zijn, wat verder werd gezet op 'Pulse of Pleasure' in 2015. Met 'Feed me violence' (2017) stoten ze door tot de absolute Europese top in het metal wereldje. Nu is er 'Shattering Reflection', wat weer een nieuw hoofdstuk inluidt.
Ze kwamen die plaat onlangs voorstellen in een bomvolle Trix, Antwerpen. En overtuigden sterk! Evil Invaders - Helemaal klaar voor de wereldtop! (musiczine.net)

Openingsnummer “Hissing In Crescendo” luidt het begin in van een verschroeiende trip en een lekkere moshpit. Evil Invaders is blijven groeien, album na album, en bereikt nu een hoogtepunt. Technische perfectie in het genre .
Evil Invaders zorgt voor een totaalbeleving. Songs als “Die For Me” , “Deepest Black” voelen aan als een vlijmscherp mes , het geschreeuw van Joe klinkt zelfs melodieuzer dan ooit.
Er valt op deze schijf gewoon geen speld tussen te krijgen. Deze band heeft een klasse plaat uitgebracht waarbij ze hun sound hebben verfijnd, de ruwe kantjes zijn eraf zijn maar de rauwheid blijft.  Live bliezen ze ons omver.
Hoogtepunten genoeg, o.m. het ruim zes minuten durende “Eternal Darkness”, pure thrash metal uit het begin van de jaren tachtig, bijvoorbeeld of de ballad “In deepest Black” die door merg en been gaat. “Forgotten Memories” is zelfs een emotionele waterval door verschroeiende solo's en de grauwe stem van Joe. “Die for me” start ingetogen en ontaardt in een wervelstorm. Sjiek.
Evil Invaders staat aan de poort van de international doorbraak met hun unieke sound. Wereldklasse.

Tracklist: Hissing In Crescendo - Die For Me - In Deepest Black - Sledgehammer Justice - Forgotten Memories - Realm of Shadows - Eternal Darkness - My World – Aeon - The Circle

Steegmoord, het nieuwste project van de Belgische songwriter, Maarten Doumen, is gevat van sprankelende cleane gitaren, ondersteund van synths swells/ambient; het gaat naar wilde, drop-tuned experimentele prog en stoner riffs.
Deze Gentse progressieve metal/stoner artiest stuurt nu meer aan op een ander geluid.
Maarten heeft getoerd in de BeNeLux, Duitsland en Tsjechië, de afgelopen 6 jaar met melodische metal/metalcore acts Six o' Five en Stranger Dimensions. De geest van die bands voelen we deels subtiel aan op de EP Steegmoord' .
Vorig jaar hadden we nog een fijn gesprek met Maarten: Er is nu een nieuw schijf uit: 'Trepidation'. Hier

Met deze plaat brengt Steegmoord een gevarieerd palet van instrumentale muziek . De registers worden open getrokken , er zijn de schreeuwende riffs ; de woede en vertwijfeling heerst in deze sound. .
Evenzeer klinkt het 'ingetogen' en ‘melodieus’. Je kan even op adem komen door fijne rustpunten. “Crucified Demons” is er dan eentje die onheilspellend klinkt. En op het eind is er het lange, epische “Standing alone”. Het gaat allerlei kanten uit door die variaties , het klinkt verrassend, boeiend, avontuurlijk en er zit een soort verhalen lijn in. Uiterst genotvol, grensverleggend. Kortom, op het debuut spreekt de instrumentatie.

A Fine Day To Exit 02:14 Social Suicide 04:30 Morning Cry 04:03 Porchlight Reality 04:30  Crucified Demons 04:21 Trepidation 04:42 The Heart Asks Pleasure First 03:18             Standing Alone 05:48

Dirk Serries (Antwerpen) is een Belgische componist en musicus. Zijn muziek verscheen tot ongeveer 2007 onder zijn artiestennaam VidnaObmana, daarna onder Fear Falls Burning. Serries componeert muziek van ambient tot minimal music. Dirk Serries is door de jaren heen uitgegroeid tot een van de meest veelzijdige muzikanten die ik  ooit heb ontmoet. De ontelbare projecten, zijn eigen label en het nieuwste project 'Island on the Moon' met Saxofonist 'Trösta -waren voer genoeg om de man eens uit te nodigen voor een interview, een gesprek van circa 1u25 met een rits interessante anekdotes uit het verleden, het heden, en een blik naar de toekomst. Het interview kun je hier nog eens nalezen.

VidnaObmana is een ander project van Dirk Serries , waar we ook in het verleden aandacht hebben geschonken. Met ‘Memories Compiled: Three Tapes’ uitgebracht via Zoharum, keert VidnaObmana naar het verleden.
Deze publicatie is de tweede trilogie van dit project, uitgebracht onder de vlag van Zoharum. Deze keer verzamelt het ambient opnamen, opgenomen in de beginperiode van VIDNA OBMANA's activiteit, oorspronkelijk uitgegeven op 3 verschillende cassettes in 1989-1991: "Gathering In Frozen Beauty", "Near The Flogging Landscapes", "Refined On The Gentle Clouds", en die tot nu toe nooit in een andere vorm zijn heruitgebracht.
Zoveel jaren later klinkt het werk van deze Ambient grootmeester nog steeds up to date. De man verkent de duistere kant op een zodanig uitgekiende wijze, dat het niet aanvoelt als een pijnlijke trip, maar dat het zachtmoedig klinkt. Een intens hypnotiserend kader wordt aangeboden , 23 songs krijg je.
Brian Eno is een Ambient grootmeester die de helende kracht van het genre heel goed heeft begrepen. Ook VidnaObmana verstaat die kunst van de innerlijke strijd en de zachtaardige botsingen. Wat een intense trip biedt VidnaObmana. De songs apart aanhalen is niet te doen, ze vormen een geheel.
Deze trilogie is zonder meer een meditatieve (donkere) parel die je doet wegdrijven.

Dazzling Array 1 04:09 Lost In The Swirling Distance 08:32 Dazzling Array 2 01:58 Before Mutual Grace 07:07 Upon Steels Heaven 10:28 Into Gray Divides 08:02 Gathering In Frozen Beauty 07:42 Dwells Into The Heart 04:17 Floes On Miracles 04:00 For Ancient Crossed 06:17 video To The Primary Land 05:26 Concealed 04:19 From Within The Cold 05:37 Floes On Miracles 2 03:28 Above The Mellow Earth 07:09 Glance 04:01 Related Between 04:19 Forever Grown 07:40 Silver Growing 04:56 Unfold Gradient 2 03:49 Nearly Constant 05:32 Bright Fall 04:02 Onto A Broken Path 03:34

Ambient
Memories Compiled: Three Tapes
VidnaObmana

Les Nuits Botanique 2022 - Hangman's Chair - Wat een intense confrontatie met innerlijke demonen
Les Nuits Botanique 2022
Botanique (Rotonde)
Brussel
2022-04-29
Erik Vandamme

Hangman’s Chair zijn  een rustpunt tussen al dat HC geweld, door dat inclusief  donker wolkje dat ze creëren in hun sound. Dat is hoe we het optreden van Hangman’s Chair het best kunnen omschrijven. De band bleek een vreemde eend in de bijt, maar zette hun duistere elementen in, om de HC fans in hun donkere wereld te doen binnentreden’, schreven we over het optreden van de Franse doom pioniers Hangman's Chair op Evil Or Die Fest in 2019. De band heeft ondertussen bewezen grootmeesters te zijn in het genre en gaan een intense confrontatie aan met je innerlijke demonen. Vanavond in een overvolle Rotonde op Les Nuits Botanique!

Maar eerst mocht My Diligence (****) een thuismatch komen spelen. Na de EP 'Who Killed The Driver', hun eerste poging 'Self-Titled' en een line-up verandering, brengt My Diligence in 2019 hun tweede album 'Sun Rose' uit. Een succesvol meesterwerk waarmee ze in binnen- en buitenland hun stempel hebben gedrukt.
Begin juni komt een nieuw album op de markt 'The Matter, the Form and Power' via het Brusselse label Mottow Soundz (pre-order kan via deze site: https://www.mottowsoundz.com/md-the-matter-form-and-power  )
De band kwam wat traag op gang, in die zin dat alles in de eerste tien minuten wat in dezelfde lijn bleef hangen. Maar eens My Diligence alle registers open trekt, is er geen doorkomen meer aan. Dan hebben we het niet enkel over de instrumentale geluidsmuur die wordt opgetrokken, maar ook over de verdere subtiele vocale aankleding.
Op het einde van de set gaat zanger/gitarist John Sailor gewoon even op de grond zitten om zijn gitaar met de mond te bewerken, terwijl drummer Gabriel Mariel, bezeten, zijn drumvellen gor mept, en gitarist Francois Peeters alles uit de kast haalt om de muren van de Botanique op hun grondvesten te doen daveren. Heerlijk. My Diligence ging als een diesel van start, maar eens het gaspedaal compleet is ingeduwd, werden we overdonderd door prachtige climaxen en werden we van onze sokken geblazen!

Hangman's Chair (*****) dompelt je, naar goede gewoonte, onder in een intens doomsfeertje, dat wil zeggen traag en log met een oerschreeuw iedereen in de duisternis bij het nekvel grijpen, waardoor je, net als hen, je eigen demonen strak in de ogen kijkt. Als je op zoek bent naar een lichtpunt op het einde van de tunnel, ben je bij Hangman's Chair duidelijk op het verkeerde adres.
De Franse band bracht dit jaar zijn zesde album 'A loner' uit via Nuclear Blast. Het werk gaat over eenzaamheid in al zijn vormen, en laat dus weer geen gaatje open voor enig licht in die duisternis. Je wordt letterlijk meegezogen naar een grauwe wereld, maar al bij al voelt die confrontatie niet pijnlijk aan; een band als Hangman's Chair zorgt er eerder voor dat je die donkere gedachten een plaats kunt geven in je onderbewustzijn. Hun bijzondere intense aanpak, onderhuids gedragen van weemoed, tekent daarvoor, luidruchtig genoeg om je oorschelpen te doen trillen. Ze bezorgen je een krop in de keel om ons lot te aanvaarden.
In de overvolle Rotonde slaagden Hangman’s Chair, in donkere gemoedsrust, erin een intense confrontatie aan te gaan met je innerlijke demonen!

Neem gerust een kijkje naar de pics

Organisatie: Botanique, Brussel (ikv Les Nuits Botanique)