Drie jaar na de release van zijn veelgeprezen album ‘Salone’, keert Bai Kamara Jr terug met ‘Traveling Medicine Man’, een collectie van 13 nummers met afro-blues songs in Bai's unieke stijl, nl. op een beschrijvende, provocerende en soms suggestieve manier worden de verhalen over liefde, leven, relaties en politiek nauwgezet door de verteller verkend. Trouwens, de man is een klasse verteller.
We krijgen een breed, uiteenlopend geluid, lekker opzwepend en intiem. Kleurrijk door het genre. ‘Traveling Medicine man’ is een zachte botsing van uiteenlopende culturen. Een gevarieerd meesterwerk, net door de verbintenis Westerse Blues en Afro-Blues.
Het persoonlijk verhaal intrigeert en je krijgt er een warm gevoel van.
“Good good man” en “It Ain’t easy” weten te raken en zijn pakkend. “If i could walk on water” is een mooie afsluiter, alle registers worden opengetrokken in een emotioneel beladen woestijnstorm. Knap allemaal.

Tracklist: Shake It, Shake It, Shake It (2:37) Surrounded (3:28) Good, Good Man (3:56) If You Go (4:01) Miranda Blue (4:31) Money Ain't Everything (3:54) Enemies (4:14) Star Angel (5:14) Mister President (3:11) I Don't Roll with Snakes (4:01) I'm a Grown Man (3:36)  It Ain't Easy (5:43) If I Could Walk on Water (3:50)

Afroblues
Traveling Medicine Man
Bai Kamara JR & The Voodoo Sniffers

Er lijkt maar geen einde te komen aan de inspiratie van levende legende Ledfoot. In een periode van amper drie jaar heeft hij al enkele knappe schijven uitgebracht waaronder 'White Crow' (2020), 'A Death Dvine' in datzelfde jaar in samenwerking met Ronni le Treko, en in 2021 'Black Valley'.
'Coffin Nails' volgt nu, het is een warme plaat en er is opnieuw een samenwerking met Ronni Le Treko, zie info https://ledfoot.bandcamp.com/album/limited-edition-lava-lamp ; het zijn twee grootmeesters die zorgen voor een blues-roots magie .
Ledfoot ademt op mooie wijze het genre, luister maar naar “Perdition”, een knappe song die speelsheid verbindt met bittere ernst en de virtuositeit onderstreept.
Een schitterend gitaarspel siert, en krijgt elan door die bedwelmende, warme vocals van Ledfoot; laat je verleiden door “I've Never Been”, “Better than bad” en het intieme, dromerige “House of Restitiuon”. “The day I die' is avontuurlijker en tekent voor een breder kader. “Look what I've done to me” en “How i End my day” zijn overtuigende afsluiters. Er heerst soms een mysterieuze vlaag over het materiaal. Opvallend is de lichtjes rokerige stem en het gitaarspel dus. De man is een klasse verteller. Hij weet persoonlijk te raken.
De plaat is de moeite, een emotievolle plaat dus, en zal de fans in het genre zeerzeker bekoren.

Perdition 03:20 Coffin Nails 02:34 I've Never Been 05:04 Better Than Bad 02:50 The Day I Died 03:12 House of Restitution 04:25 Escape 02:59 Runnin' till I'm Done 02:56 Look What I've Done to Me 03:09 How I End My Day 03:02

Een sterk voetbalteam samenstellen, is nog geen sleutel tot succes. Een match moet altijd worden gespeeld. Deze toespeling geldt ook voor Profound Observer & Bert Joris een versmelting van topmuzikanten binnen het globale jazz wereldje 
Profound Observer, het project waarin de ambitieuze saxofonist en componist Lennert Baerts (Brussels Jazz Orchestra) samen met zijn entourage een brug slaat tussen stijlen,. Hij stelde onlangs in een overvolle Casino café de nieuwste plaat 'I Choose not to' voor, en kreeg daarbij de hulp van een ware jazz grootmeester, die in één adem genoemd wordt met muzikanten als Toots Thielemans en Philip Catherine, met name Bert Joris.
Ook zijn compagnons Vitja Pauwels (gitaar) en Daniël Jonkers (drums) behoren tot het rijtje getalenteerde virtuozen in ons landje.
Het verslag van het concert kun je hier nog eens nalezen .
'I Choose Not To' is het resultaat van dit collectief die een bijzonder sfeertje in onze huiskamer uit de boxen doet loeien.

“The Open End” zorgt voor een warme gloed. Eigenlijk is elke song zodanig opgebouwd, dat je intiemgewijs geniet van het breed klankentapijt van het collectief.
Elke schakel binnen de band is even belangrijk. Vitja intrigeert door de uiteenlopende lagen op z’n gitaar en drummer Daniël Jonkers streelt en improviseert op de drums. Verder hebben we de groovy, kleurrijke sounds van de trompet van Bert Joris alsook de virtuoze saxofoon uitspattingen. Het klinkt onaards in schoonheid mede door Lennert Baerts.
Een warm gevoel kreeg je vanbinnen door de intieme uitspattingen en de zachte trillingen zonder te oorverdovend te klinken; intens genoeg om uiteenlopende emoties te doen opborrelen.
Het collectief weet gevoelig te raken als de dansspieren aan te spreken.
Er is voor ruimte voor speelsheid en improvisatie in hun virtuositeit. De lijn van pure jazz wordt hierbij verlaten door de mengelmoes van improvisatietechnieken. Het is een soort free jazz die de old school jazz omarmt. Luister maar eens naar knappe songs als ''Fulfilment Of A Not Forgotton Promise” en “The Other Person In Me”.
Het is een grillig meesterwerk. Wat een creativiteit wordt hier aan de dag gelegd. Een muzikale wervelstorm. In hun spelplezier klinkt het allemaal ingenieus en verrassend. Wanneer die grenzen van het genre in virtuositeit vervagen , dan kom je dus bij hen terecht. Puike, boeiend, overtuigend werk!

Over deze release hadden we trouwens een interview met bezieler Lennert Baert, lees hier .

Tracklist: The Open End 08:33 Disentangled, Beyond Reach 06:10 Fulfilment Of A Not Forgotten Promise 09:02 Social Skill Simulation 04:17 Solace In Solitude 05:48  The Other Person In Me 06:11 The Dangers Of Knowing Something 03:10 Concealed In Ice 05:28

I Choose not to
Profound Observer & Bert Joris
W.E.R.F. records/Jazzlab

Robin Kester trok eerder de aandacht met haar mini-album ‘This Is Not A Democracy’ - met airplay van BBC 6 Music, KCRW en KEXP. Kester veroverde de podia in binnen- en buitenland.
In 2022 speelt Kester met haar band meerdere shows op SXSW en gaan de singles “Leave Now” en “Cat 13” in première in de ochtendshow van Lauren Laverne op BBC Radio 6 Music.
In 2023 releast Robin Kester haar debuutalbum ‘Honeycomb Shades’, geproduceerd door Robin Kester en Marien Dorleijn (Moss), additionele productie en mix door Ali Chant (Yard Act, Aldous Harding, PJ Harvey), en gemasterd door Joe Lambert (Sharon Van Etten, The National).
‘Honeycomb Shades’ is een pareltje, die de gevoelige snaar raakt.
We hadden naar aanleiding van deze release een fijn gesprek met Robin Kester. Lees hier het interview .

Er heerst een bevreemdende, pakkende, onheilspellende sfeer door de toegankelijkheid versus licht experiment in sound en vocals. Het lekker aanstekelijke “Fries and ice Cream” onderstreept dit meteen . Op “Cat 13” laat Robin Kester een weemoedig kantje van haarzelf horen.
De plaat is er eentje van contrasten, “Infintiy song”, ietwat groovy, dansbaar behoudt die melancho zijde. Ze speelt met emoties in blijdschap (lichtvoetige, stekelige sound) en somberheid (intiem, donkerder van aard) . Luister die twee pijlers maar eens op het springerige mooie “Celeste” en het ingenomen “Blinds” .
“Zwanzig Zwanzig” is een elektronisch meesterwerkje met een experimenteel kantje. “Goodnights Argus” op z’n beurt trekt alle registers open. Verder duwt Robin Kesters ons in een bad van melancholie op “Skinny Kids”. “Blinds” en “Hands” sluiten mooi overtuigend de plaat af.
Het is een sferisch plaatje die de uitersten opzoekt . Robin Kester slaagt in een eerlijke muzikale schoonheid , die het aanstekelijke mengt met het bedwelmende, de intimiteit en persoonlijke emoties. Je wordt meegevoerd naar een bijzondere sprookjesachtige wereld.
Pracht plaat van deze vrouwe …

Tracklist: Fries and Ice Cream 03:59 Leave Now 03:48 Cat 13 03:04 Infinity Song 03:52 Celeste 02:52 Dead End 03:03 Goodnight Argus 04:51 Skinny Kids 02:05 Zwanzig Zwanzig 03:43 Blinds 03:21 Hands 02:55µ

RUTH. is een talentvolle singer-songwriter die we ontdekten op BUSKER festival 2022 in Herent. Op 3 maart bracht ze een nieuwe EP uit 'Inside Out' , deze keer met een voltallige band.
We waren aanwezig op de release party in JH SOJO, Kessel-Lo (Leuven). Ze weet met haar band de dansspieren aan te spreken alsook de gevoelige snaar te raken. Het verslag kun je hier nog eens nalezen.

We namen de EP onder de loep, en horen dat toegankelijkheid en verwondering binnen een alternatief kader elkaar vinden.
Het zeemzoetige “Home” weet je meteen te raken, op eenvoudige, magische wijze. Ze zingt over de gewone dingen des leven.
Muzikaal komt er een jazzy vibe boven drijven. Op “Flower” is er een folky kader. “Black and white” klinkt bevreemdend sprookjesachtig een tokkelende gitaarlijn doet je wegzweven naar verre oorden.
De EP is een visitekaartje waar je als artiest kan mee uitpakken.  RUTH. heeft bewust drie nummers uitgekozen die drie fases omvatten uit haar leven; ze liet het ons in een interview weten. Het is een veelzijdige sing/songwriting artieste die zoekt welke sound er het best past tussen alternative en toegankelijkheid, door weemoed met het volkse met elkaar te verbinden.

RUTH. liet ons in het interview melden dat ze nog veel diverse nummers klaar liggen heeft. We zijn benieuwd wat deze artieste, performer en zangeres met haar breed stembereik nog in petto heeft. Hier wist ze ons op eenvoudig pakkende wijze te intrigeren met haar innemende en opzwepende sound van de drie nummers.

Tracklist: Home 03:59 Flower 04:08 Black and white 03:09

Erem is een muzikaal trio, tot stand is gekomen door Stan Maris (Kreis) en Nicolas Van Belle (Suura). Hun harmonisch instrumentarium wordt ondersteund van zangeres Mirte Leconte. Aan de bron van dit project ligt een gezamenlijke interesse voor klank en transformatie. Dit resulteerde eerder dit jaar in het debuut 'Aare'.
Een diepzinnig gesprek hierover hadden we met Stan Maris, lees interview .

Het is een muzikale ontdekkingstocht wordt door het uiteenlopend klankenspectrum, het korte “Koraal” onderstreept dit meteen, “Melantroop” klinkt bevreemdend, intimiteit en extravertie vinden elkaar.
De Koraal stukken zijn niet direct een rustpunt of een overstap naar een andere wereld. Sommige klanken doen denken aan geluiden die je terugvindt tijdens een wandeling door de natuur; ze zijn zowel bevreemdend, angstaanjagend als rustgevend, die een experimenteel kantje niet schuwen. Ondersteund van vocals worden we telkens verrast. Bijgevolg, het is een fantasieprikkelende, meeslepende plaat, die de betekenis zoekt in dat (breed en divers) klankenspectrum. Het geheel is magisch van aard en staat open voor verwondering.

''Ik ben wel iemand die op zoek is naar een betekenis achter iets, terwijl Nicolas eerder op zoek is naar woorden die gewoon een mooie klank hebben.  Het draait bij de titels dus eerder om hoe het klinkt, dan de echte betekenis erachter'', vertelde Stan ons in het interview.

Tracklist: Koraal I 01:00 Melantroop 05:36 Bedaard 02:47 Bootwachter 06:30 Koraal II 00:50 Somriva 08:38 Eenzelfde Ochtend 05:14 Koraal III 00:54 Hymne 04:51

Ambient/Instrumentaal
Aare
Erem

 

Binnen de death metal scene is Carrion uitgegroeid tot een waar begrip. Ze hebben een hobbelig parcours achter de rug; na elke release werd een knoet van een mokerslag uitgedeeld. De huidige plaat beantwoordt perfect aan de normen van het genre en doet je neerdalen in die gore put van de hel

Ze zijn sterk op elkaar ingespeeld en op technisch niveau liggen de songs hoger dan vroeger door het veelzijdig karakter. Op “Eradication” voel je intens de rillingen doorheen je vege lijf. De duisternis heerst op een nummer als “Nematodes”, die death en black metal samenbrengt. De titelsong “Morbid Nailgun Necropsy” is trouw aan het eigen bepalende genre.
“Genetic Aleternation” begint met een intiemere intro, maar de dreiging is nooit veraf; de registers worden open getrokken. Het zijn mokerslagen in een verpulverend duister geluid. Knap klinkt het verder met een “Gingeritis”, “Cofagrigus”, het verschroeiende “Mental Vortex” en het afsluitende “Forece into Depravity”. De ‘black emotions’ zijn oprecht, puur en maken terecht de link met de blackenend metal. Huiveringwekkend!
Carrion voelt elkaar perfect aan . 'Morbid Nailgun Necropsy' is vertrouwd, creatief  en avontuurlijk.

Tracklist: Eradication 03:45 Nematodes 05:29 Morbid Nailgun Necropsy 04:09 Genetic Alteration 05:08 Gingeritis 04:22 Cofagrigus 04:03 Mental Vortex 05:23 Abaddon's Pit 02:46 Forced into Depravity 04:01

Deathmetal
Morbid Nailgun Necropsy
Carrion

Civic is afkomstig uit het Australische Melbourne en ‘Taken By Force’ is hun tweede cd. Hun mengelmoes van 'punky indie pop & noisy garage rock', die de band zelf omschrijft als '1984 meets The Endless Summer', bevat vele verwijzingen naar het 'opwindende verleden' van bands als The Stooges, Buzzcocks en The Undertones, maar staat ook zeker in het hier en nu met links naar bands als Idles, Sleaford Mods, Viagra Boys, Fontaines D.C. & Shame.

De band stampt ook lekker om zich heen. Maar in hun broeierige, opwindende deels dreigende sound is er ruimte voor enkele ingetogen momenten.  
“Dawn” (kort) en het krachtige “End of the line” zorgen voor adrenalinestoten, eigen aan de punk. Op zich doet CIVIC niets vernieuwends, maar de wijze waarop je wordt omver geblazen is de moeite o.m. op het lange, energieke “Trick of the light” intrigeert hun virtuositeit. Die uppercuts in combinatie met melodieuze, vrij toegankelijke punk evergreens overtuigen, zoals op “Blood Rushes”. Persoonlijk houden we meer van een rauwe aanpak zoals op “Wars or hands of time”. “Time Girl” en “Neigbourhood Sadist” zijn op hun beurt energiebommetjes, waarbij alle registers worden open gegooid.

De band heeft een gedurfd pareltje uit, die een breder publiek kan bereiken, en die ondanks de punkattitude, stevig overeind blijft.

Tracklist: 1 Dawn 2 End Of The Line 3 Taken By Force 4 Fly Song 5 Trick Of The Light 6 Born In The Heat 7 Neighbourhood Sadist 8 Time Girl 9 Wars Or Hands Of Time 10 Blood Rushes 11 Dusk

Punk
Taken by Force
Civic

'Tuvaband’ is de muzikale noemer voor de muziek van de Noorse zangeres/songwriter/muzikante Tuva Hellum Marschhauser. Op haar vierde album ‘New Orders’ hoor je mystieke indie-pop; 'delicate piano-led folk, softly-soaring ghostly soul-pop and slow magical post-rock, with Tuva's vocals floating over densely textured soundscapes'. Muzikale vergelijkingen zijn er te maken met: Julia Holter, Zola Jesus, Kate Bush, Jenny Hval, Cocteau Twins, Bjork, A.A. Williams, Jessica Sligter, Chelsea Wolfe, David Lynch, Dead Can Dance en CocoRosie, lezen we in een biografie.
'New Orders' is een aanstekelijk, bezwerend, vreemd aandoend plaatje.
Tuva Hellum heeft een bijzondere stem.; de walmen mystiek worden gebracht door muzikanten die zorgen voor een instrumentale breekbaarheid. “Rejuvenate” is meteen sterke opener, die een innerlijk rust doet neerdalen.
De breekbaarheid wordt gecombineerd met een bevreemdend sfeertje,  alsof je in een sprookjeswereld bent aanbeland, omgeven van allerlei wezens die het midden houden tussen dier en mens. We maken de link met een artieste als Bjork, die dezelfde kracht, uitstraling en stem heeft.
En op die manier gaan we, uiterst genietbaar, door de nummers heen, “Something Good”, “Karma is a Beach”, “A liquid matter”, “By the time you hear me”, “Breath In” en “Breath Out” brengen licht, zeemzoeterigheid en donkerte samen, zoals het leven z’n mooie en minder mooie kanten heeft. Knap weet Tuvaband dit te spelen.
Het getuigt van een betoverende schoonheid in de instrumentatie als in de vocals. Beeldrijk ook is de sound, hier wordt de fantasie geprikkeld.
 'New Orders' is duidelijk een gevoelige plaat, een gevoel van welbehangen, met een zweem van mystiek enerzijds, anderzijds is er een lichte vorm van onbehagen als je vertoeft in die eerder donkere zijde.

Tracklist: 1 Rejuvenate 2 Something Good 3 Full Bloom 4 Karma Is A Beach 5 A Liquid Matter 6 A Liquid Matter / Attenborough 7 By The Time You Hear This 8 Miss Haze 9 Cross My Fingers 10 Your Ride To Be Free 11 Lost In Translation 12 New Orders 13 Breathe In 14 Breathe Out

Tiken Jah Fakoly - Een wervelend dansfeest met een boodschap

De beste manier om je grieven aan je medemens kenbaar te maken is erover praten, en de gemeenschap ermee confronteren. Dat is wat Tiken Jah Fakloy (*****)  al vele jaren doet. Toen we de man zagen optreden op Mainsquare festival in 2015 schreven we daarover : '' Tiken Jah Fakoly slaagt er niet alleen in de zon nog feller te doen schijnen, maar schopt ons ook een geweten. Hij laat zich bovendien begeleiden door heel begenadigde muzikanten, die de knepen van het vak voldoende onder de knie blijken te hebben'' . Dat gevoel overheerst acht jaar later nog steeds.
We kregen een stomende set van bijna twee uur , die de AB op zijn grondvesten deed daveren.
Geen te lang gepreek, maar gewoon de muziek voor zich laten spreken werd de rode draad doorheen het concert. Muzikaal opzwepende beats die het midden houden tussen pure reggae en Afrikaanse muziek. Tiken Jah Fakoly zich laat begeleiden door één voor één muzikanten die dezelfde begeestering hebben als de fromtman zelf. Ze zorgen voor een aanstekelijke sound. Twee achtergrond zangeressen die een prachtige stem hebben, zwepen het publiek nog meer op. De muzikanten bewegen even veel als Tiken Jah Fakoly, die zelf elke hoek van het podium gaat opzoeken. Hij laat niet alleen zijn stem horen als protest tegen alles wat mis gaat in de maatschappij, maar confronteert je daar muzikaal mee op een bijzonder feestelijke wijze

“Africa is the Future” stond op een groot scherm te lezen,  achteraan het podium, ook die boodschap wou Tiken Jah Fakoly zeker meegeven aan het uitzinnige publiek. In het begin moest het gaspedaal worden ingedrukt om beweging in het publiek te krijgen. Een maal iedereen op temperatuur kwam, zag je niemand meer stil zitten of staan.
Hij serveerde een stomend setje met een verhaal , een boodschap. Om het echt te laten doordringen, wil hij dat de mensen een spiegel voor zich houden én het leven vieren.
Tiken Jah Fakoly bewijst dat het reggae genre niet enkel beperkt blijft tot Jamaica, maar dat ook de Afrikaanse reggae nazindert! Missie geslaagd bijgevolg.

Als opwarmer trad Jahkasa (****) helemaal in zijn eentje op. Op charismatische wijze weet hij met  opzwepende percussie het publeik te bereiken. De sound klonk energiek  en warm. Hij kreeg de handen op elkaar en tekende voor een aanstekelijk Afrikaans getint reggae feestje. Sjiek hoe hij het deed, puur, oprecht , alleen op dat podium!

Organisatie: Ubu concerts ism Ancienne Belgique, Brussel