Eternal Breath - 25 Y - Metal feest op z’n best!
Eternal Breath
Tsas
Harelbeke
2022-06-11
Erik Vandamme

Eternal Breath werd opgericht in 1996 door Andy Polfliet en gitarist Marino Decaluwé, die toen nog beiden gitaar speelden. Na 3 demo's , (1997) 'Empire of Eternity',(2002) 'Symphony of Agony' en (2006) 'Welcome To Hell' en vele bezettingswijzigingen later, bracht de band na circa 20 jaar een nieuwe CD op de markt , 'The Joker' die overal heel goed werd ontvangen. Ook op de podia bewees Eternal Breath zijn nieuwe adem te hebben gevonden. In mei 2019 werd een nieuw hoofdstuk geschreven onder de naam 'World Of Chaos'. De band verlegt nog maar eens zijn eigen heavy metal grens en weet verleden met nu met elkaar te verbinden tot een magistraal sterk klinkend geheel. Ondanks de personeelswissels staat Eternal Breath ook na 25 jaar nog steeds als een huis, en dat moet uiteraard worden gevierd. Door de coronapandemie werd dat feestje uitgesteld.
In een goed gevulde JC Tsas, Harelbeke bracht de band enkele vrienden mee om dat feestje compleet te maken.

WUK?! (When Union Kills) (*****) - Dit is een band die me compleet omver blaast en me na al die jaren in de concertwereld intrigeert . Deze jonge, talentvolle en ambitieuze muzikanten hebben enkel een demo uit en proberen zich nu live op kaart te zetten.
In een interview zet de band dit uit de doeken hier
Op dit verjaardagsfeestje van Eternal Breath zagen we een band die blijft evolueren in zijn kunnen. De meerstemmige vocals zijn een enorme meerwaarde. De nieuwe songs zijn omgeven van een subtiel donker randje. WUK?! ontgroeit het thrash metalvakje, en zoekt nieuwe horizonten op. Ze tasten grenzen af, verleggen die en halen andere bronnen aan. Ze hebben alles in zich om groots te worden.

Thorium (*****) - Een band die ondertussen al is geëvolueerd is Thorium. Op Belgisch niveau behoren ze ondertussen tot de absolute top. De grote sterkte van Thorium is het hoogstaand technisch vernuft waarmee de muzikanten hun instrumenten bespelen. De gitaar lijnen en de mokerslagen bezorgen ons een waar oorgasme; de zanglijnen vullen dit allemaal perfect aan.
 "Ze blijven hun roots trouw, maar bieden ruimte voor openheid wat de originaliteit siert. Deze tweede is sterk en onderstreept hun virtuositeit en experimenteerdrift. Puik plaatje dus!", schreven we over de in 2021 uitgebrachte 'Empires of the Sun'. De band zet dit live in de verf, door hun overtuigende, gevarieerde set. Het spelplezier druipt er van af. Thorium is alvast een parel binnen dat metal wereldje.

WildHeart (*****) - Binnen het aanbod van bands die hardrock, sleaze en glam in hun oldschool brengen, weet Wildheart zich te onderscheiden. Deze jonge muzikanten integreren de jaren '80 naar het nu, met een aanstekelijke sound. Mötley Crüe, Skid Row zijn mooie referenties. Adrenalinestoten volgen elkaar op door duivelse riffs. Tonnen spelplezier ervaren we. Ze vinden elkaar blindelings , delen kwinkslagen uit en betrekken het publiek in hun set.
Het is een erg geoliede machine. WildHeart is duidelijk volwassen geworden, maar heeft zijn jeugdige spontaniteit niet overboord gegooid, integendeel zelfs.

Scavenger (****) - De heavy/speed metal  band Scavenger ontstond in 1984, maar hield het na twee jaar voor bekeken. Sinds 2018 is de band terug actief, al is er in de huidige line-up niemand meer over van de originele line-up, hoewel er oud-bandleden zijn die nog achter de schermen meewerken aan Scavenger 2.0. De doorwinterde muzikanten weten perfect hoe ze een publiek moeten bespelen, de riffs snijden diep, iedereen headbangt, en ze hebben met Tine een vocaliste, die qua stem en uitstraling, subtiel doet denken aan Doro. De sound van Scavenger heeft nog steeds de oerkracht en energie waardoor ze niet gedateerd klinken.

Eternal Breath (*****) – Iedereen was al onder de indruk van deze bands . Aan Eternal Breath om het feestje compleet te doen slagen. Onlangs kwam het nieuws dat mede oprichter Marino Decaluwé de band zou verlaten, hij werd door zowat iedereen in de zaal aangesproken, luisterde en keek enthousiast hoe de band een ijzersterke set neerpootte in JC Tsas. Vervangend gitarist Jens, wordt door de bandleden en door het publiek, met open armen ontvangen. Zijn ijzersterke riffs overtuigen . Energiebommetjes horen we door de band. Zanger/frontman Andy Polfliet is een volleerd entertainer, die van de ene naar de andere kant van het podium rent, en zijn publiek voortdurend aanspreekt. Ze maken dit verjaardagsfeest compleet.
De band speelt recent materiaal en voegt er enkele classics aan toe . Ook Scavenger zangeres Tine komt een song meebrullen; ze doet dit met zoveel brio dat het voor herhaling vatbaar is , want haar stem past perfect in het plaatje. Songs als “The Joker” tekenen voor een sterk overtuigende set.
Na 25 jaar voegt de band nieuwe elementen toe aan hun gekende sound . Het bewijst dat Eternal Breath dat ze na al die jaren verleden met het nu integreren. Sterk staaltje en een uitmuntende set.

Neem gerust een kijkje naar de pics @Bianca Lootens

https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2648-eternal-breath-11-06-2022.html

https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2652-scavanger-11-06-2022.html

https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2650-thorium-11-06-2022.html

https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2651-wild-heart-11-06-2022.html

https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2649-wuk-11-06-2022.html

Organisatie: Eternal Breath  

Glass Museum - een wervelend dansfeestje van jazz, elektronische muziek en post rock soundscapes, die elkaar weten te vinden

Glass Museum (****) drukken sinds 2016 hun stempel in een grensverleggende jazzsound. Ze stonden al vrij vlug op Dour, wonnen verschillende awards en mochten al in de Ancienne Belgique spelen. Ze mochten ook op gerenommeerde festivals in het buitenland optreden.
In 2018 resulteerde dit in een zeer fijn debuut: 'Deux'.  En toen was het duo pas echt vertrokken. In 2020 volgde een gloednieuwe schijf: 'Reykjavik'.  De recensie hiervan kun je hier nog eens nalezen. 
De band heeft niet stil gezeten, want daar is de volgende parel al 'Reflet'. Glass Museum kwam deze in een goed gevulde AB Box live voorstellen. We merkten vooral dat de cinematografische aankleding overeind stond, de nadruk kwam op Elektronische muziek. Een meerwaarde, zeerzeker live.

Antoine Flipo (synthesizer) en Martin Grégoire (drums) laten zich live bijstaan door een extra muzikant, die al een even groot multi-instrumentalist blijkt te zijn dan het duo zelf. Glass Museum, als trio, bieden een uiteenlopend klankentapijt. We zagen een geëvolueerde band , die verder gaat dan louter de jazzsound . Ze gaan creatief , improviserend aan de slag met hun instrumentatie.  Het is een fantasieprikkelende versmelting, intiem, gedreven en soms alle registers open, van piano, synthesizer, percussie en een streepje contrabas. Bedwelmend , aanstekelijk, puur, dansbaar klinkt het. Het recente 'Reflet' onderstreept dit uitgangspunt. Een verslavende inwerking. De laaiende enthousiaste fans smeekten na de regulaire set om meer. Glass Museum ging er probleemloos op in.
Als band in groei hoorden we een wervelend dansfeestje van jazz, elektronische muziek en post rock soundscapes, die elkaar weten te vinden. We houden hen verder in het oog!

Organisatie: Ancienne Belgique, Brussel

MEAU - Missie geslaagd in het veroveren van Belgische harten

Tijdens de rit naar Brussel, voor het concert van de Nederlandse componiste MEAU, zaten opvallend veel voetbalfans op de trein.  Toevallig ging op deze vrijdagavond de voetbalmatch België - Nederland door. Ook in de AB spanden vanavond de Nederlanders de kroon.
MEAU is door de release van de prachtige EP 'Kalmte' en de doorbraak hit “Dat heb jij gedaan” bezig met zichzelf ook in ons landje op kaart te zetten. In een al lang bij voorbaat uitverkochte AB Club deed ze haar eerste echte optreden in ons landje. We vreesden voor een overvloed aan zeemzoetigheid; maar kregen een gevarieerde set gevoelige en aanstekelijke nummers. Bovendien ontpopt MEAU zich tot een klasse entertainer, met een overtuigend charisma .

De eveneens Nederlandse singer-songwriter Amina (****) , een vriendin van MEAU,  kreeg haar Belgische vuurdoop. Ondersteund door een pianist, stond Amina zelfverzekerd te soleren. Ze ging de persoonlijke toer op en praat met haar publiek; de song “Basis” werd aan de ouders in de zaal voorgesteld; ze beschikt over een heldere, hypnotiserende  stem. Ze voelt het enthousiasme van de aanwezigen, opvallend veel jonge meisjes, die zich kunnen vinden in haar verhaal. Intimiteit heerste . Fijn concertje.

Dat is ook de manier waarop MEAU (*****) tewerk gaat, intimiteit en ingetogenheid wisselen mooi af met een dansbare groove. “Ouder”, “Kalmte” en “Tegen de Klippen” onderstrepen dit meteen, met een persoonlijk, pakkend verhaal vooraf.
De Nederlandstalige versie van “Drivers license” van Olivia Rodrigo - vertaald als “Rijbewijs”, en een zeer sterke versie van “Avond” van Boudewijn De Groot tonen haar talent wat MEAU aankan andermans songs te coveren; ze voegt er een meerwaarde aan toe.
Naast het gekende materiaal kwamen enkele nieuwe songs aan bod zoals “Helen”. Het werd laaiend enthousiast onthaald. Uiteraard gaat er ook veel aandacht naar de kristalheldere stem van MEAU en haar charismatische uitstraling.
Ze heeft goede muzikanten die haar omringen. Gitaarsolo’s snijden diep, de drumsalvo’s intrigeren en de pianotunes brengen de nodige gemoedsrust.
Na de pauze zit MEAU zelf achter de piano en brengt op haar eentje “Vrouwen onder ons”, waarbij ze haar uitzonderlijk talent als zangeres nog meer in de verf zet. Apotheose in de set hebben we met “'Dat heb jij gedaan” en “Afgesloten” door het publiek sterk mee gezongen.

MEAU is een sterke sing/songwriter , als het ware ‘een oude ziel in een jong lichaam’, die heel wat te vertellen heeft en het publiek weet te raken . Dit is pop ten top, met een dromerig tintje. Een troubadour in de Nederlandse taal.
MEAU en Anima wonnen hun ‘muzikale’ wedstrijd vanavond, net als in ‘t voetbal , het veroveren van Belgische harten. Onder de indruk waren we.
MEAU speelt nog op andere plaatsen, en doet ook enkele festivals aan waaronder Lokerse Feesten. Wij zijn er zeker van dat ze ook een volledige festivalweide zal ontroeren met haar sound , stem en charisma, omringd door muzikanten die haar muziek alleen maar aansterken.  Voor de volledige agenda van MEAU verwijzen jullie graag door naar de website: https://www.meauhewitt.nl/agenda/  

Tracklist:  Ouder//Kalmte//Tegen De Klippen Op//Rijbewijs (Olivia Rodrigo)//Weet//Helen//Avond (Boudewijn de Groot)//Blijven Rijden//Relativeren//Amsterdam (Nothing But Thieves)//Onbereikbaar//Kans//Als Jij Maar Bij Me Bent -
BIS -  Vrouwen onder ons//Dat heb jij gedaan//Afgesloten

Organisatie: Ancienne Belgique, Brussel

Als zangeres, songwriter en producer heeft Eva De Roovere de afgelopen twee decennia een indrukwekkend oeuvre opgebouwd. Ze hielp mee de Nederlandstalige pop op kaart te zetten. 'Hier en Nu!' onderstreept dit.
“Het jaar van de hond” opent de overtuigende plaat. Als een poëtische verhalenverteller, raakt ze op eenvoudige wijze. De song is mooi uitgediept en uitgekiend.
Net als Yevgueni  heeft Eva De Roovere geen grote woorden nodig; ze zingt over de gewone dingen van het leven ; je herkent de spiegel van jezelf hierin. “Dans het weg” is een aanstekelijk nummer. Ook de weemoed komt voldoende aan bod zoals op “Stroom” of “Koffie”.
Ze weet de luisteraar steeds opnieuw te betrekken in haar afwisselend songmateriaal .
“Spoorzoeker”, “Spijt” of “Vriend” hebben een poppy karakter. De heldere stem van Eva brengt gemoedsrust.
Eva De Roovere siert de betere Nederlandstalige pop, kleinkunst met haar  dagdagelijkse verhalen, als een echte troubadour. Eenvoudig en doeltreffend. Mooi album dus.

Tracklist: Het jaar van De hond 03:08 Niks meer vragen (meer niet) 02:56 Dans het weg 02:55 Stroom 02:45 Koffie 02:55 Spoorzoeker 02:59 Spijt 03:19 Vriend 03:26 De Kleine dingen 03:05 Aan/Uit 02:14 Godgeklaagd 03:27 Hier en Nu 03:02

In januari 2021 nam Eliott Knuets zijn eerste album op samen met Olivier Collette (piano), Sam Gerstmans (contrabas), Daniel Jonkers (drums), Stéphane Guillaume (tenorsax, sopraan en fluit) en Peter Hertmans (gitaar).
Datzelfde jaar werd Eliott door Wynton Marsalis uitgenodigd om te spelen in de Dizzy's Club in New York. Vanwege het coronavirus vindt de sessie in streaming plaats. Enkele maanden later werd hij ook uitgenodigd door the BJO (Brussels Jazz Orchestra) om enkele stukken te spelen met de beroemde bigband.
Kortom , deze jonge, talentvolle jazz componist en muzikant is aan een helse rit bezig in het jazzgenre.
De pas 18 jarige Eliott is wat men noemt ''een oude ziel in een jong lichaam'' , een talent in volle ontbolsterende fase. De man ademt het soort jazz uit van de jaren '50 en brengt de nodige hedendaagse jazz elementen aan. Dat maakt hem een bijzonder muzikant.
Uiteraard laat hij zich goed omringen, de muzikanten vullen zijn warme, groovy gitaarlijnen perfect aan. “Circles” en “Eliotism” zetten de toon .
Eliott Knuets speelt alsof hij reeds twintig jaar ervaring heeft. Luister maar eens naar het meesterlijke “Into the storm” ; je hoort muzikanten uit het rijkelijke verleden de revue passeren. Ook “The Ril Cat” of “Happy Tune” kun je moeiteloos hieronder plaatsen .
Dit is een heel overtuigend Plaatje geworden . Samen met z’n muzikanten drukt hij z’n stempel op de huidige globale jazz.

Tracklist: Circles 05:51 Eliotism 06:01 Bounce 07:48  Last Goodbye 07:18 Into the storm 07:35 Stranger Feeling 08:04 The Ril Cat 06:11 Hymn of hope 06:08 Happy tune 06:28 Maêl 03:39

H is een black metal band uit Italië, geboren met het idee om iets extreems te creëren dat zowel bij hun muzikale inspiratie als bij hun traditie past. De band bestaat uit C. en R (meesterbrein van de eenmansband ERGOT via ATMF), samen hebben ze alle muziek geschreven en pasten hun teksten aan in de samenwerking met twee andere sessiemuzikanten op drums en bas. H is al bezig van 2015, maar het debuut is pas nu uit.
De hoes, een overdosis aan helse taferelen, doet vermoeden dat we hier een rituele verbranding van maagden gaan voorgeschoteld krijgen die worden geofferd aan de ‘Duivel himself'.
De sound van 'Dominus Draconis' is zeker en vast fantasieprikkelend, er zitten bovendien voldoende occulte elementen in om ons bij de les te houden.
Origineel klinkt het allemaal niet echt, maar wie houdt van die typische Black Metal waarbij elke riff en oerschreeuw aanvoelt alsof donkere klauwen vanuit die Hel je de keel dichtknijpen, vindt hier zijn dada. Elke song heeft zijn belang en het is dan ook het totaalplaatje dat telt.
De band gaat duidelijk in op het buikgevoel van de luisteraar; een donkere walm van verschroeiende riffs sidderen door je lijf; met angstzweet ondergaan we die muzikale trip.
Een confrontatie met je eigen demonen .
Dit is Black metal op z’n best en sterkst, door z’n aparte sound en de griezelige en angstaanjagende taferelen,

Tracklist: XVI, II - Mors Omnia Solvit        04:29 XVII, III - Dominus Draconis             04:10 VI, XII - Il Sesto Sigillo   04:31 XVIII, VIII - Bruciata dal Fuoco         04:43 IX, VII - Locuste dall'Abisso 03:52 VIII, I - Il Silenzio nel Cielo   05:04 XXI, VIII - La Seconda Morte            06:51

Maida Rose bestaat uit de Nederlandse singer-songwriters Roos Meijer en Javièr den Leeuw, die naar verluidt ruim vijf jaar hebben gewerkt aan dit debuutalbum. De sound wordt ondersteund door een subtiele groove en melodie. Iets voor wie houdt van Beach House, Men I Trust, Tame Impala en Cigarettes After Sex. En toch, het duo beschikt met 'Tales of Adolescence’ over een eigen identiteit.
“Fallen”, “Every Day is Blue” klinken lichtvoetig , breekbaar, catchy binnen die dromerige aanpak. De band weet ons telkens te raken. De warme, zachte stem van Roos zweeft zachtmoedig tegen de sfeervolle soundscapes van Javier. Trouwens, ze vullen elkaar binnen die context perfect aan.
Het is een persoonlijke plaat; de groeipijnen, het afscheid nemen van je jeugd en alle problemen daarrond komen aan bod op deze 'Tales of Adolescence'; eenieder herkent er zich wel in . “I Remember”, “Within” of “Wherever i Am” en tot slot “Withi II” zijn wegdromers .
We hebben hier een zeemzoeterige sound, die mooi uitgekiend wordt . Dreampop met een melancholisch, groovy randje.

Tracklist: Harmony of Heartache (4:14)  Where Do We Go (3:53)  Fallen (3:18)  Every Day Is Blue (3:35)  Luna's Lullaby (5:10)  I Remember (2:30)  Within (3:15)  Murakami in His Mind (3:02)  Wherever I Am (3:38)  We Both Know (4:14)  Within II (1:53)

Dreampop
Tales of Adolescence
Maida Rose

'Met een magnetische, energieke en sensuele plaat, vol klankwendingen en literaire echo's, voert Vonamor je mee naar een ontmoeting met een verscheidenheid aan demonen, in een mengeling van mannen- en vrouwenstemmen, talen (Engels, Italiaans, Frans, Duits en Chinees) en blaasinstrumenten, omhullende baslijnen en elektronische beats, die je zullen achtervolgen en strelen, totdat je danst, beweegt en liefhebt.' lezen we in de biografie.

VONAMOR is een vrij nieuwe Italiaanse band in het darkwave genre, hoewel Francesca Bottaro, Giulia Bottaro & Luca Guidobaldi al met andere underground bands hadden gewerkt voor ze zich op dit project concentreerden.
In januari hadden we nog een fijn interview met de band, waar ze hun bedoelingen uit de doeken deden hier -  

“Empire + 2049” zet de toon, waarbij de sensualiteit voelbaar is in een bedwelmend en groovy sfeertje  De variërende vocals zijn bij VONAMOR een meerwaarde. Een sterke, overtuigende aanpak.
“Never betray us” heeft een meer dreigende ondertoon, gedrenkt in dat post punk badje. Ergens horen we Siouxsie voorbij komen.
'Darkwave' is het muzikaal uitgangspunt. De band durft te experimenteren in het genre. De vocals - in verschilllende talen btw - met een duister kantje diepen de sound uit, die dansbaar kan zijn, maar z’n mysterieus karakter niet verliest …
Meer donkerte, melancholie en weemoed hebben we op “Never Betray Us”, “Mother Night” en “You The People”.
VONAMOR weet zich duidelijk te onderscheiden . Interessant plaatje.

Tracklist: Empire + 2049 05:40 Lucky You 04:37 Never Betray Us 05:48 Take Your Heart 04:35 You the People 03:10 Mother Night 04:20 Fast-Forward Girl 04:05 Wildermess 03:48

Darkwave/post punk
Vonamor
Vonamor

We citeren: 'Dominique Van Cappellen-Waldock presenteert haar contemplatieve, ritualistische nieuwe album 'Fleur de Feu: A Fire Ceremony'. Het is een intense, spirituele reis van epische proporties die een breed spectrum van psychoscopist klanken overspant. Een scala aan traditionele instrumentatie ontmoet filmische elektronica die meditatieve verkenningen van het goddelijke overbrengt, terwijl het gegrond blijft in de kernboodschap - een van isolatie en wanhoop. De presentatie van uitgestrekte soundscapes, doorspekt met hemelse vocalen, is niet alleen een album van persoonlijke introspectie, maar een universeel album.' 
Fleur de Feu's release gig in Magasin 4, Brussel is op 3 juni 2022.  https://www.magasin4.be/agenda/
We zakten in september 2021 af naar Les Nuits Botanique voor een avondje met Jozef Van Wissem + Fleur De Feu. Het werd een ceremoniële en occulte totaalbeleving die aan het netvlies bleef kleven. Vooral bij Fleur De Feu bleek dat zelfs bepaalde grenzen te overschrijden. Het verslag hiervan kun je hier nog eens nalezen 

Dominique Van Cappellen-Waldock probeert alvast diezelfde sfeer op plaat te creëren. Elke song vanaf het beklijvend mooie “Hors Du temps” sluit aan op de volgende. “Invocation” , gedreven door intense percussie en hemelse gezangen, voelt aan als een confrontatie met jezelf. Een gewaarwording van vertwijfeling en diepe gemoedsrust ontstaat in die hypnotiserende , bedwelmende klankentapijtjes.
“See The Sun” is ook zo’n een meesterwerk om dit effect te verwezenlijken. Een monotoon, dreigende ondertoon heerst er, en er is een griezelige stem uit het duister , die durft soms ook zalvend te klinken. Het balanceert tussen licht en donker.
"Doorheen de set hangt een sacrale sfeer , die je enkel tegen komt bij een ceremonie in de kerk." schreven we over het optreden op Les Nuits Botanique vorig jaar. Dit bijzondere gevoel weet hij op plaat weer te geven.
“A Mantra”, “Les Larmes”, “L'anternel Retour” en de wonderbaarlijke afsluiter “Tout est vivant” beklemtonen verder dit gevoel .
De plaat is een ceremoniële  totaalbeleving … Onderga de instrumentatie en de bijhorende vocals in dit muzikaal proces. Een fantasieprikkelende sound en een confrontatie met jezelf.

Tracklist: Hors du Temps - Invocation - See The Sun - A Mantra - Les Larmes - L'Eternel retour - Tout est vivant

avant-garde/experimenteel/occult
Fleur de Feu: A Fire Ceremony
Caliban Records

Na de EP 'Who Killed The Driver', hun eerste plaat 'Self-Titled' en verder een line-up verandering, brengt My Diligence in 2019 hun tweede album 'Sun Rose' uit. Een succesvol meesterwerk, waarmee ze doorbraken.
We zagen de band recent op Les Nuits Botanique ''My Diligence ging als een diesel van start, maar eens het gaspedaal compleet is ingeduwd, werden we overdonderd door prachtige climaxen en werden we van onze sokken geblazen!'' , schreven we hier   .  
Nu komt dus het nieuwe album uit, 'The Matter, the Form and Power' via het Brusselse label Mottow Soundz.

Titelsong “The matter, Form and power'” opent en tekent meteen die balansoverweging tussen licht en donker aan. Algemeen hebben we een toegankelijke sound , intens van aard, en met een duister randje; het zeven minuten lange “Celestial kingdom” heeft dit als uitgangspunt , en durft de registers ook open te trekken. Een innerlijke confrontatie loert om de hoek. Grenzen worden afgetast. “Elasmotherium” vat het ook mooi samen in die negen minuten, de sound gaat in uitersten, voortkabbelend, opbouwend, zwevend en explosief .
De plaat is een donker, duister fantasieprikkelend meesterwerkje.

Na het succesvolle album ‘Sun Rose’ gaat de band duidelijk verder in hun metal/stonerrock  stijl. My Diligence voegt er op z’n minst puurheid en duisternis aan toe .

Tracklist: 1. The Matter, Form and Power 2. On the Wire 3. Sail to The Red Light 4. Celestial Kingdom 5. Multiversal Tree 6. Embers 7. Elasmotherium

Stoner/Metal
The Matter, The Form and Power
My Diligence