We citeren: 'Duplex is de ontmoeting tussen twee gerenommeerde muzikanten uit de Belgische scene - Didier Laloy en Damien Chierici. Degenen die bekend zijn met hun respectieve werken zullen misschien verrast zijn door hun samenwerking, want het is ook de ontmoeting van twee generaties en twee muzikale universums die niet noodzakelijkerwijs voorbestemd waren om elkaar ooit te kruisen. Olivier Cox op drums en Quentin Nguyen op keyboards completeren de bezetting van de band. Het resultaat van deze creatieve ontmoeting is Maelstrom - een surrealistisch muzikaal reisverhaal met een Belgisch tintje, geïnspireerd door zowel echte als denkbeeldige reizen. Een eclectische en etherische ervaring, Maelstrom is een muzikale reis die je naar de uiteinden van de aarde brengt.'

Een prachtige reis trouwens, die muzikaal intiem, ingenomen als gedreven, extravert kan klinken , met duidelijke improvisaties. Een veelzijdig karakter horen we op “Magic House”, o.m. met een intro “Cast Off”. Eens in die muzikale wereld van Duplex horen we talrijke uitstapjes en onverwachtse, verrassende wendingen. Adembenemend!
Het klinkt uitgekiend als complex, zonder te vervallen in een chaotische brij. Het siert hen, luister maar naar “Valse de Quessant” of “Cabestan co”.

Duplex maakt met 'Maelstrom' een brug van jazz en folklore, orkestratie en improvisatie.
Een muzikale taal, reis, die, zonder woorden, wonderschoon klinkt doo z’n diversiteit. De grenzen tasten ze af, zeker die van viool en accordeon. Een unieke, overtuigende combinatie.

https://www.youtube.com/watch?v=OL9lTGJPCms

Binnen de Belgische muziek is Floris De Decker geen onbekende meer; niet alleen met het helaas ter ziele gegane project Team William heeft hij zijn stempel gedrukt. Hij was ook als muzikant een belangrijke schakel binnen o.a. The Van Jets en Intergalactic Lovers. Het was wachten op een nieuw eigen project, en dat is er nu. Met Cloudy-Oh laat hij zich omringen door muzikanten met diezelfde speelse ingesteldheid als Floris zelf. Mauro Bentein (Lagüna), Nils Tijtgat (Protection Patrol Pinkerton, Fortress) en Dennis  Mahieu (Rhinos Are People Too). ‘Exactly where I Wanne be’ is pas uit, en we hebben al een zomerse plaat die op de festivals kan zorgen voor een frisse bries.
Het aanstekelijke “Onto Me” geeft de toon aan, een fris, prikkelend nummer, met een springerig, speels karakter alsook een weemoedig, melancholisch kantje. De instrumentatie en de zang vinden elkaar, en gaat van intiem, pakkend naar meer uptempo’s. “Just my Luck” zet die lijn verder.
Cloudy-Oh kan een breed publiek aanspreken. De geest van Team William leeft alvast in de nummers, maar brengt hier meer vuurwerk.
Balanceren tussen uitersten … het springerige “Riding High” staat in contrast met het scherpe gebrachte “Paradise”, soms is er dus een gevoelig kantje, dan weer worden alle registers lekker open gegooid.
Die veelzijdige aanpak is ook te horen op “Style” - heel stijlvol gebracht -, “Baby” en het sprankelende slot “Date me up , scotty”.

Cloudy-Oh maakt de brug tussen toegankelijkheid en alternatieve muziek. 'Exactly where I wanne be' is een zeer speelse plaat, zonder al te kitscherig te klinken.

Live te beleven Cloudy-Oh - Cloudy-Oh tekent voor uitbundigheid in deze tijden (musiczine.net)

Itv Cloudy-Oh - Floris De Decker - Ik wou vooral een plaat maken die niet te hard in je gezicht blaast. Een plaat waar je relax kunt naar luisteren zonder er al te diepzinnig op in te gaan (musiczine.net)

https://www.youtube.com/watch?v=tlRmAwcrbN0

Zangeres Natashia Kelly ging een tijdje terug op tournee met JazzLab en was ook de laureaat van JazzLab Impuls voor 2022-'23 met 'Dear Darkening Ground'. Voor dit nieuwe project, dat voorgesteld wordt via een nieuwe tournee en albumrelease bij WERF Records, omringt Kelly zich met toppers uit de Belgische jazz en werkt ze met een bijzonder concept: de plaats van de mens in de natuur.

''De muzikanten zitten verankerd in de jazz, maar laten ook pop en folk binnensijpelen. Ze spelen met zwier en verfijning, op maat van de stem en teksten, die meer dan ooit naar de voorgrond komen, maar tegelijk een perfecte blend vormen met de muziek. 'Dear Darkening Ground' blijft open én toegankelijk, zoekt de hoop op en gaat recht naar het hart.'' staat er in de biografie.
Haar kristalheldere, warme stem intrigeert. Ze laat zich omringen door inspirerende muzikanten, die haar aanvoelen en aanvullen. Een speelse sound in een intiem kader, luister maar naar de weemoedige mooie opener “Dear Darking Ground”, als rode draad doorheen de volledige schijf.
Stilte en zachtmoedigheid vinden elkaar, Natashia Kelly raakt ons. Vanuit de basis van de jazz , gaat ze avontuurlijk te werk en voegt er diverse aspecten aan toe.
Een magisch mooi plaatje dat ons onderdompelt in de poëtisch wereld van Kelly; het is al seen spannend boek of film.
Het totaaalpakket is dus belangrijk, van de instrumentatie , het samenspel, haar indringende vocals en de nummers als één geheel .

Itv Natashia Kelly - Ik schrijf vanuit beelden, het weergeven van de natuur, het emotionele speelt hierin een belangrijke rol (musiczine.net)

https://www.youtube.com/watch?time_continue=2&v=4Ms8y85YBPk&feature=emb_logo

Pianist/componist Fred Hersch en vocalist/bassist/songwriter esperanza spalding (allemaal kleine letters) kunnen beiden gerekend worden tot de meest geprezen en inventieve artiesten in de moderne jazz. De Village Vanguard is de meest gerespecteerde zaal van de muziek, waar talloze legendarische musici en geliefden live-opnamen hebben gemaakt. Het duo en de club zijn één voor een magisch optreden op ‘Alive at the Village Vanguard’, een zeldzame kans voor luisteraars om te genieten van de unieke en opwindende samenwerking tussen twee top jazz artiesten.
Met de plaat 'ALIVE at the Village Vanguard' brengt het duo een schijf uit die de luisteraar het gevoel geeft op die concerten daadwerkelijk aanwezig te zijn,

Monk is zoals altijd bij Hersch nadrukkelijk aanwezig, zoals ook in zijn eigen compositie Dream of Monk. En dat blijkt ook uit zijn uitzonderlijke piano spel op deze plaat, de man ademt Monk uit, hij vindt de muziek van Monk opnieuw uit.
De aanvulling van de sprankelende, soulvolle stem van spalding zorgt echter voor een unieke wisselwerking, die jazz met funk en soul verbindt. Het duo vult elkaar aan, dat het haast niet te geloven is dat het hier om een live plaat gaat. Enkel het applaus van het publiek en de interactie van spalding bewijzen het.
Het duo etaleert een filmisch meesterwerk, waar ze hun talent als vocalist en pianist improviseren. Een erg mooi klankentapijt, lekker groovy jazz en die bijzondere stem van spalding zorgen voor een unieke sfeer die je hier bij de live uitvoering en in de huiskamer kunt voelen. Elke song op deze knappe schijf heft zijn waarde! Het totaalplaatje is dus belangrijk.
Als je weet dat Hersch fysiek (hij kreeg de volgende dag een nieuwe heup) en spalding mentaal door een erg moeilijke periode gingen op de dag van de opnames van dit optreden, dan voelt deze plaat toch memorabel aan.
Het duo zorgt voor een sprankelende, magische, mooie avond, die ze, ondanks die pijn, delen met het publiek. Sterk

https://www.youtube.com/watch?v=diqzvy2o9aQ

Bizkit Park - Een wervelend nu-metal feest

We keren even terug in de tijd, augustus 2019, Fonnefeesten in Lokeren … Een ware nu-metal tsunami ging zo wild tekeer in het Prinses Josephine Charlottepark. We schreven over Bizkit Park  toen ‘Op woensdag 7 augustus schreef Bizkit Park echter geschiedenis door net dat te doen wat we niet verwachten, het nu-metal genre heruitvinden op de Fonnefeesten. In een wervelende show van meer dan een uur werden alle registers open getrokken, en stond het park te daveren op zijn grondvesten.'
In De Casino mochten we hetzelfde wervelende feestje verwachten.

Opwarmer was Secondhand Saints (***1/2). Deze band ontstond een jaar geleden uit de asvan de pandemie. Ze brengen metalcore, die duidelijk aansloeg. De band speelde een thuismatch. Secondhand Saints bracht een emotioneel beladen set van een strakke, verschroeiende sound , krachtige, intense mokerslagen en pakkende, rauwe vocals  en screams. Wat een geluidsmuur.
Toegegeven , echt origineel was dat allemaal niet, maar dat hoefde niet. Iedereen onderging het en werd muzikaal murw geslagen.

Wat zo bijzonder is aan Bizkit Park (*****), ze doen het nu-metal genre niet alleen alle eer aan, met hun messcherpe covers van hun Muzikale Goden, ze verleggen de grens, en vinden het genre opnieuw uit. In sommige opzichten , doen ze het zelfs beter dan het origineel. Net omdat de band die covers niet zomaar routineus brengt, maar daar tonnen spelplezier aan beleeft. En dat was niet steeds het geval bij die andere …
De beweeglijke zanger zet zijn keelgat open en de muzikanten halen verschroeiend uit. De tweede stem is duidelijk een meerwaarde en biedt extra weerwerk. Een muzikale wervelstorm is het gevolg.
De frontman is een klasse entertainer die het publiek voortdurend aanport en aanspreekt. Bij elke song voel je de adrenalinestoten, eigen aan het nu-metal genre.
Hierop stil staan was dus onmogelijk. Deugddoend! Moshpits ontstaan, samen met een heel mooie wall of death, enkele crowdsurfers gaan de lucht in.
Bizkit Park drukt het gaspedaal met plezier in . De zaal stond te daveren. Gevolg iedereen tevreden! Missie geslaagd van deze tsunami.

Goe Vur In Den Otto (****) als DJ act besloot de leuke avond. Het imposante duo voelt perfect aan wat zijn publiek wil en biedt een mengelmoes aan metal-, punk-en rock songs aan die iedereen kent. Ze doen het op een speelse, energieke wijze.
De knoppendraaier en de beweeglijke brulboei krijgen de handen moeiteloos op elkaar. Een spervuur aan hits loeien uit de boxen.
Goe Vur In Den Otto brengt voldoende kwinkslagen en humor toe, waardoor je met een brede glimlach de zaal verlaat; wat een wervelende avond!

Organisatie: De Casino, Sint-Niklaas ism Zingende Zwaluw

Natashia Kelly - Ik schrijf vanuit beelden, het weergeven van de natuur, het emotionele speelt hierin een belangrijke rol

Zangeres Natashia Kelly ging enkele seizoenen geleden op tournee met JazzLab en was ook de laureaat van JazzLab Impuls voor 2022-’23 met ‘Dear Darkening Ground’. Voor dit nieuwe project, dat voorgesteld wordt via een nieuwe tournee en albumrelease bij WERF Records, omringt Kelly zich met toppers uit de Belgische jazz en werkt ze met een bijzonder concept: de plaats van de mens in de natuur. Haar nieuwste plaat leest vooral als een spannend boek, een visueel meesterwerk waarover we graag toch iets meer wilden weten.
Daarover hadden we een fijn gesprek met Natashia en polsten uiteraard naar de verdere plannen.

Onze beste wensen voor het nieuwe jaar, 2022 was een bijzonder druk, intens jaar, hoe is alles verlopen?
Het jaar 2022 stond in het teken van de voorbereiding van dit project. We hebben vooral veel gerepeteerd in die periode, een paar keer opgetreden en de cd opgenomen in mei. Het was dus vooral een spannend jaar , door die voorbereidingen. Maar dus ook een heel leuk jaar.

Proficiat met je nieuwste release, ‘Dear Darkening Ground’, je vond je inspiratie bij ‘de plaats van de mens in de natuur”, kun je daar wat meer over vertellen?
Ik heb vooral geprobeerd om de tijdsgeest te vatten op mijn plaat. Want ik vind dat het met onze natuur en klimaat duidelijk de verkeerde richting aan het uitgaan is. De balans mens en natuur zit duidelijk scheef, de maatschappij ook eigenlijk. Er gaat teveel aandacht naar enkel het economische, terwijl het klimaat angstaanjagend aan het veranderen is en daar te weinig aandacht wordt aan geschonken. Het probleem dat er teveel machtsinstanties de macht in handen hebben, en ervoor zorgen dat daar niets wordt aan gedaan, is al even verontrustend. De slinger is zodanig omgeslagen dat het wel lijkt alsof de mens de economie moet dienen, het zou eerder andersom moeten zijn de economie moet de mens dienen. Uiteraard is het niet allemaal negatief, er is zeker een bewustwording aan de gang. Het is gelukkig allemaal meer bespreekbaar geworden, dat is dus wel een positieve evolutie.
Ik heb ook een lang gedicht van Rilke gevonden. ‘Een brief van de Aarde’ , een gedicht van honderd jaar geleden. Daar omschrijft Rilke al dat de balans mens /natuur uit balans zou kunnen geraken. En dat de economie een te grote plaats zou innemen, omschrijft Rilke ook. Dat was het startpunt rond dit project. Ik heb dat bewerkt dat gedicht, en dat is dan de eerste song geworden. En eigenlijk had ik al enkele songs liggen, maar was me niet bewust dat dit ook al over deze tijden ging. De plaat is dus eigenlijk een samensmelting van hoe ik het leven aanvoel, ik ben niet alleen daarin. Maar ik wou dus niet enkel het sombere gedeelde aankaarten, maar ook een boodschap van hoop meegeven. Dat komt trouwens ook terug in dat gedicht van Rilke. De boodschap dat we met de natuur als partner anders kunnen omgaan, en daardoor nog iets recht trekken, is een rode draad doorheen dat gedicht en ook doorheen mijn plaat.

Ik heb de plaat beluisterd, om er een recensie over te schrijven, en vond dat er inderdaad diverse emoties bovendrijven die aansluiten van wat je vertelt. Het is ook een zeer visuele plaat, het filmisch kader prikkelt de fantasie; was het de bedoeling een visuele plaat uitbrengen of is dat heel natuurlijk gebeurd?
Ik heb die opmerking nog gehoord. Ik probeer dat zelf ook als ik songs componeer, ik laat mijn verbeelding werken en probeer er daadwerkelijk iets bij te zien, maar denk daar niet echt te diep over na. Maar ik probeer dus wel een beeld op te roepen, echter gebeurt dat niet bewust, dat groeit heel natuurlijk.

Zijn er ambities om iets te doen voor films? Of TV series?
Nee, maar er is een track gemaakt zonder de vocale aankleding. En dan stelden we vast, dat binnen de instrumentale sfeer, die muziek inderdaad zeker zou passen in films. Maar daar is concreet nog niets mee gedaan, maar het zou inderdaad wel leuk zijn moest dat kunnen gebeuren.

Je kristalheldere, warme stem bezorgt ons een krop in de keel. Je bent omringd door inspirerende muzikanten, die jouw stem aanvoelen en aanvullen. Elke radar zit daardoor perfect in elkaar. Een bewuste manier van werken? Hoe heb je die muzikanten gevonden (het wereldje is klein uiteraard) en bereid gevonden om met jou samen te werken?
Yannick ken ik al tien jaar. Wij doen al heel lang projecten samen. Er is altijd een zeer goede klik geweest. Dré ken ik nog van in het conservatorium, ik heb één jaar in Leuven gestudeerd. Ik bewonder de flow die hij uit zijn drums kan halen. Er moest voor mij toch een zware groovy sound inzitten, dan hebben we met ons drie een sessie gedaan en die is zeer goed meegevallen. Ruben ken ik ook al sinds 2012, we hebben wel dingen gedaan samen. Ik bewonder zijn manier van gitaar spelen, hoe hij er eigenzinnige klanken uithaalt die belangrijk zijn voor dit project. Ook omdat ik niet wou dat het als traditionele jazz zou gaan klinken. En Nicola ken ik ook al een tijdje, ik heb ooit eens als gastzangeres aan een project mee gedaan. We hebben enkele sessies met hem gedaan. En ook dat klikte zeer goed. Hij is enorm sterk in zijn harmonische variaties. Het was een beetje zoeken, maar we vonden elkaar allemaal zeer snel. We hebben enkele try-out gedaan.

Hoewel je muziek in het hokje jazz wordt geduwd, komen er ook folk muziek elementen boven drijven. Hoe mogen we het interpreteren?
Als je denkt aan de standaard jazz, klopt dat misschien niet. Maar jazz is een evoluerende muziekvorm. Die alle muziekstijlen samen brengt. Voor mij betekent jazz dat je heel creatief kunt zijn, een heel groot palet van mogelijkheden gebruiken. Het is ook het verschil als je kunt kiezen tussen twee verschillende of twintig verschillende akkoorden. Bij jazz , zoals ik het zie, zijn die mogelijkheden oneindig.

Ook uit de plaat blijkt dat jouw muziek niet in een hokje kunt duwen, daardoor was ik direct verkocht trouwens. Je hebt er al een beetje op geantwoord, maar dit is dus niet direct een bewuste keuze?
Nee, ik werk met jazz muzikanten, dus is het logisch dat we in die richting tewerk gaan. Ik denk daar niet echt over na of zo.. dus nee, dat is niet een bewuste keuze. Maar een natuurlijk proces.

Wat me ook opvalt , is dat duidelijk poëtische kantje aan je stem en muziek. Ook nu weer. Is dit een bewuste manier van werken?
Ik schrijf vanuit beelden, het weergeven van de natuur en ook het emotionele daarrond speelt dan ook een belangrijke rol hierin  Dat kun je zien als iets poëtisch, of iets dat iedereen begrijpt. Dat is niet echt bewust, maar groeit bij mij zeer natuurlijk.

Hoe waren de algemene reacties voorlopig?
De reacties waren, van elke hoek uit, super goed. Dat had ik echt niet verwacht. We hebben in verschillende kranten al zeer goede recensies gekregen. We werden zelfs opgepikt in Frankrijk, en zijn geselecteerd voor Cultuur jazz. Bij de vier CD’s die ze genomineerd hebben, zitten wij ook bij. Ook in UK krijgen we heel leuke recensies .
Kortom vanuit alle hoeken, ook de onverwachtse, krijgen we zeer goede feedback.

Je tournee om de plaat voor te stellen is al gestart ,hoe is alles verlopen tot nu toe en hoe hoog zijn de verwachtingen?
Alles is zeer goed verlopen,  enkele concerten waren ook uitverkocht. Daarnaast ook een zeer goede CD verkoop. Alles verloopt dus echt naar wens, en de verwachtingen voor de verdere tour zijn dan ook hoog gespannen.

Wat zijn de verdere plannen voor 2023, naast het voorstellen van de cd?
Daar ben ik nog niet echt mee bezig, maar normaal gesproken komt dat allemaal heel natuurlijk na de tour om de cd voor te stellen. Dus het is voorlopig , wat verdere plannen maken betreft, nog beetje koffiedik kijken tot dit onderdeel achter de rug is. Wat ‘verdere plannen’ betreft, is het allemaal dus nog een beetje afwachten tot eind februari.

Er is een overaanbod, maar ik ondervind dat kleinere en midden grote organisaties of bands het moeilijk hebben om echt aan de bak te komen, ondervind je dat ook? Of hoe sta je tegenover deze evolutie?
Die tour via JazzLab was al een tijdje gepland, en dat ging toch vrij vlot. Het is eigenlijk altijd moeilijk, sowieso. Het is niet dat dit nu zoveel anders is dan vroeger. Er is altijd wel een soort
overaanbod, we doen gewoon rustig verder en zien wel waar we uitkomen.

Heeft die coronatijden ook gezorgd voor inspiratie? Hoe heb je die tijden beleefd of doorstaan?
Ik heb in die periode enorm veel songs geschreven, vooral dan na die overstroming in Wallonië.  Ik heb geen concerten moeten afgelasten of zo. Dus voor mij was dat niet zo erg, want ik was net beginnen songs schrijven en kon daar op mijn eigen tempo aan werken.

Ben je naast het uitbrengen van deze plaat nog met andere projecten bezig?
Nee, dit project is al intensief genoeg. Ik geef ook zangles , daar steek ik ook tijd in. Dus nee, naast dit project niet met andere dingen bezig nee. Ik heb er mijn handen mee vol. Er is wel een duo met Nicola dat enkele maanden geleden is opgestart. Dat is het enige dat ik daar nog extra bij neem.

Wat zijn uw ambities? En is er iets als een doel dat je voor ogen hebt?
Ik probeer mezelf verder te ontwikkelen als muzikant en singer-songwriter. Ik denk er echt niet bij na of heb geen echt doel voor ogen. Alles wat ik nu doe nog heel lang kunnen blijven volhouden misschien? Maar dat is het ook zo een beetje. Het gaat bij mij altijd heel organisch, er hangt geen carrière planning of zo aan vast, het gebeurt zeer natuurlijk en ik zie wel waar ik uitkom.

Pics homepag @Björn Comhaire

Dat lijkt me een zeer goede werkwijze. Bedankt voor dit fijne gesprek, ik hoop je spoedig ook live te zien, en wens je veel succes met de release en de tour, uiteraard ook in je verdere toekomst

Cloudy-Oh - Cloudy-Oh tekent voor uitbundigheid in deze tijden

Binnen de Belgische muziek is Floris De Decker geen onbekende meer; niet alleen met het helaas ter ziele gegane project Team William heeft hij zijn stempel gedrukt. Hij was ook als muzikant een belangrijke schakel binnen o.a. The Van Jets en Intergalactic Lovers. Het was wachten op een nieuw eigen project, en dat is er nu. Met Cloudy-Oh laat hij zich omringen door muzikanten met diezelfde speelse ingesteldheid als Floris zelf. Dat blijkt uit de onlangs verschenen plaat ‘Exactly where I Wanne be’ , waar Cloudy-Oh humor , absurdisme en een streepje melancholie verbindt met de instrumentatie en de vocale perfectie.

We hadden recent een fijn gesprek met Floris hier .

De band kwam deze plaat live voorstellen in een overvolle Café Charlatan, Gent
Michelle (****) - Solo-project van Michiel Randsome van o.a Shht  samen met James De Graef (van Shht en Loverman) -  mocht de avond openen. In eerste instantie stonden ze al duo op het podium; fragiel en intimistisch dompelt Michiel je met zijn breekbare stem onder in een badje van melancholie. Die breekbaarheid wordt al snel onderbroken door het aanstekelijke drumwerk van James die voor de gelegenheid ook met ontblote torso op de boxen gaat staan en een dansje placeert. Vanaf dat moment worden de registers iets meer open gegooid, en komt er humor en absurditeit om de hoek kijken. Naarmate de set vordert staan er geen twee , maar drie muzikanten op het podium. Dat worden er uiteindelijk vier, later nog aangevuld met een zangeres.
In de feestelijke stemming wisselen de muzikanten ook van plaats. Zo brengt James  een aanstekelijke, pakkende versie van “Pale Blue Eyes” (The Velvet Underground). In het intieme kader wordt de gevoelige snaar geraakt.
Een verrassende mengelmoes aan emoties die die muzikaal aanzetten tot dansen. Door de spannende variaties was dit de perfecte opwarmer.

Cloudy-Oh (*****) gaat beetje op dezelfde wijze tewerk, ze leggen de lat zelfs nog iets hoger. Uiteraard is Floris een top zanger en ware entertainer, die voortdurend zijn publiek bespeelt en zijn muzikanten meesleurt in zijn geordende chaos, waardoor een wervelend feest ontstaat, met toch ook een licht melancholisch kantje.
Naast de topprestatie van de beweeglijke Floris - die ook op de boxen gaat staan -, waren we danig onder de indruk van het instrumentatie én het vuurwerk van de muzikanten. Uiteraard viel daarbij het aanstekelijke, strakke drumwerk van Dennis Mahieu op , alsook de verbluffende baslijntjes van Nils Tijtgat. Tot slot de magische gitaarriedels en verbluffende van Mauro “Bentano’ Bentein lieten ons ademloos achter. Sterk.
Met deze bijzonder strakke aanpak ontstond een positieve en uitbundige sfeer die je een fijn gevoel vanbinnen bezorgde.

Cloudy-Oh verbindt het speelse en het melancholische met de instrumentatie en de vocale perfectie, humor en absurditeit worden toegevoegd, wat een muzikaal feestje betekent.
Cloudy-Oh tekent voor uitbundigheid in deze tijden.

Organisatie: Charlatan, Gent ism Cloudy-Oh

Brussels Jazz Festival 2023 - Een geslaagd weekend van avontuur, virtuositeit en improvisatie
Brussels Jazz Festival 2023
Flagey
Brussel
2023-01-14 + 15
Erik Vandamme

Na enkele online edities door de coronapandemie, mocht in Flagey weer een gewone editie doorgaan van het Brussels Jazz Festival. Van 12 tot 15 januari kon de jazz liefhebber, die houdt van avontuur, ontdekkingen, een muzikale reis ondernemen binnen die jazz.
Op het programma: een reeks te ontdekken jonge talenten, een dag gewijd aan het ECM-label en drie projecten waarvoor de Belgische trombonist Nabou Claerhout carte blanche kreeg. Wij waren erbij op zaterdag 14 en zondag 15 januari 2023.
Ohja, om na te lezen, de online edities 2020 - 2021
https://www.musiczine.net/nl/festivals/item/80618-brussels-jazz-festival-2021-ontelbare-klanktapijtjes-in-een-gevarieerde-omkadering.html
https://www.musiczine.net/nl/festivals/item/78615-bel-jazz-fest-2020-zwoele-jazz-magie-die-in-alle-kleuren-van-de-regenboog-de-huiskamer-binnen-waait.html  

- zaterdag 14 januari 2023

Duo Gaitar - In de voetsporen van Toots Thielemans
Een concert  waar de geest van Toots Thielemans door de gangen waait,  lokte ons al vroeg naar Flagey op een natte zaterdag ochtend. Duo Gaitar (****) bestaat uit enerzijds Rutger Mathys, chromatische harmonica en anderzijds Marijn van der Linden, gitaar. Twee jonge wolven in hun vak, die in diezelfde traditie van een grootmeester als Toots Thielemans, hun virtuositeit verbinden met speelsheid. Er hing dan ook magie in de lucht, vooral door het fijne, gevarieerde mondharmonicaspel en de aanstekelijke gitaarriedels, die elkaar zachtaardig raken. Intimiteit en improvisatie vonden elkaar.

Dunderklumpen  (film) - Tussen twaalf uur s 'middags en half zeven in de avond genoten we van een lunch pauze gekoppeld aan een film namiddag. De muziekliefhebbers (incluis jazz-) werden op hun wenken bediend. Alsook het kindvriendelijke van dit festival werd onderstreept; want naast concerten was er ook heel wat randanimatie te beleven op Brussels Jazz Festival - zoals bijvoorbeeld interactieve performances waarbij muzikanten spontane tekeningen vertalen in muziek, onder de noemer Drawing Basses. Bovendien werd in de Flagey cinema de film Dunderklumpen uitgezonden, Een Zweedse speel- en animatiefilm uit 1974 van Per Åhlin met muziek van Toots Thielemans. Wij besloten daar een kijkje te gaan nemen, en zagen een gezapige vertoning met heel mooie beelden, met een sterk verhaal. Of hoe het in het leven van een mens mis kan lopen, doordat diezelfde mens zich eenzaam of niet erkend voelt en daardoor het verkeerde pad opgaat. Dat is een beetje de rode draad die wij herkenden, maar vooral is dit een zeer fantasieprikkelende film die ook anno 2023 nog steeds tot de verbeelding spreekt. Toots Thielemans zijn prachtige muziek maakte de magie compleet van film en muziek.
https://www.youtube.com/watch?v=2IvQRjo-7MU

Bendik Giske - Een bevreemdend mooie saxofoon trip
Het avond programma op zaterdag werd ingezet door Bendik  Giske (*****). "De expressiviteit, de kwetsbaarheid en het uithoudingsvermogen van het menselijke lichaam. Dat is wat de Noorse kunstenaar en saxofonist Bendik Giske inspireert tot zijn unieke sound.", lezen we in de biografie op de website. En dat is daadwerkelijk niet ver gezocht.  Zowel fysiek als muzikaal spreekt Giske tot de verbeelding, als een soort buitenaards wezen beweegt hij zich voort en ook de klanken die hij uit zijn saxofoon tovert, klinken onaards mooi; van lichtjes dreigend, over intimiteit, gaat het vaak naar een monotoon geluid waarbij de geluidsmuren trillen. .Bednik Giske brengt een klein uur lang een bevreemdende, gevarieerde mooie mix van dans, gezicht expressies en avontuurlijke saxofoon klanken, waarbij naar hartenlust wordt geëxperimenteerd, geïmproviseerd tot het oneindige. 

Trombone Ensemble Nabou Claerhout feat. Robin Eubanks - Collectieve trombone magie
Wij zijn al een hele tijd enorme fan van Nabou Claerhout en alle projecten waar ze deel van uit maakt. De sympathieke en goedlachse jonge dame, speelt Trombone op een magisch mooie wijze, het maakt deel uit van de persoon die ze echt is. Instrumenten tot leven brengen is een kunstvorm, en daarin is zij een waarlijke grootmeester.
Voor de gelegenheid stelt Nabou een nieuw project voor, het Trombone Ensemble Nabou Claerhout  (*****) met vijf trombonisten en een driekoppige ritmesectie, bestaande uit haar  vaste kompanen Gijs Idema (gitaar), Cyrille Obermüller,(contrabas) en Daniel Jonkers. Bovendien sluit ook virtuoos Robin Eubanks zich bij dit gezelschap aan.
Het meest opvallende is echter de opstelling, iedereen staat broederlijk (of zusterlijk) naast elkaar opgesteld, waardoor het collectief in z’n geheel in de kijker staat . Wat een klankentovenaars. Elke schakel binnen dat collectief is dan ook even belangrijk in die magie.
Een podium dat heel goed gevuld is, net zoals de zaal die tot de nok gevuld is voor dit optreden.
Zichtbaar onder de indruk gooit Nabou en haar gezelschap alle alternatieven in de set, om een soort trombone magie te laten ontstaan; kippenvelmomenten in een razend tempo; Gitaar, contrabas en drums spelen er naadloos op in . Op een speelse wijze legt het ensemble de lat voortdurend heel hoog. Avontuur en  improvisatie met een vleugje humor in de bindteksten. Klasse!

Black Flower - Exotische uitstappen los van de jazzpaden
Een optreden van Black Flower  (****) is uniek door de multiculturele mix en diversiteit, een zalving van Oosterse klanken en de Westerse cultuur. Dat was ons al enkele keren opgevallen toen we de band live zagen - ons verslag van hun optreden in N9 kun je hier nog eens nalezen: https://www.musiczine.net/nl/concerts/item/85740-black-flower-een-multiculturele-schokgolf.html
Diezelfde totaalbeleving van culturen was ook op Brussels Jazz Festival. Een oneindig experimenten koppelt Black Flower aan mooie visuele effecten, die het plaatje compleet maken. De sound en de beelden , heerlijk. De saxofoon, de flute en de hoorn staan in de schijnwerpers; elke schakel is binnen de band even belangrijk. Een totaalbeleving!

Alabaster DePlume - Poëzie met een vette knipoog
Alabster DePlume (****) is vooral een klasse verteller en poëet die niet allen door gezapige bindteksten de mensen aan het lachen krijgt, maar ook als multi-instrumentalist en zanger hoge toppen scheert. Ruimschoots een uur lang worden teksten , over vaak de meest absurde dingen uit het leven, op dichterlijke wijze gezongen of gesproken. Samen met de instrumentatie klopt het perfect.
Humor en absurditeit staan bove aan. Zijn virtuositeit met de klasse van zijn twee muzikanten de entourage en iedereen om hem heen is mooi om te zien en te horen. De bassist en de gaan vol overgave te werk en bieden vocaal een meerwaarde. Meer nog, wederom valt ons op dat net de versmelting van al die elementen zorgt voor een unieke magie met een lach en een traan, geluk en bitter ernst.Het maakt een optreden van Alabster DePlume altijd zo speciaal, ook hier dus!

- zondag 15 januari 2023

Anneleen Boehme (solo) - Een mysterieus deken van zachtmoedigheid
Zondag kregen we een wandeling aangeboden in de catacomben van Flagey, met een overzicht van alle studio's en een optreden in de Tower en Studio 10, twee locaties waar je als doorsnee bezoeker van deze zaal niet binnen geraakt.
Contrabassist Anneleen Boehme (****) werd bij het grote publiek bekend als lid van het LABtrio. Tussen haar vele projecten door, staat ze tegenwoordig ook regelmatig alleen op het podium. In de intieme en kleine Tower mocht Anneleen Boehme haar muzikale kunsten als contrabassiste uit de doeken doen. Een technische hoogstaande speeltechniek haalt ze uit die contrabas; een soort mysterieus deken gooit ze over het publiek heen. Vooral op een intens mooie, zachtmoedige wijze, raakt ze de snaar van elke luisteraar. Een muzikale schoonheid dus.

Nabou Claerhout & Lynn Cassiers - Sprookjesachtig, spookachtig tot bevreemdend mooi
Nabou Claerhout & Lynn Cassiers (****1/2) is een samenwerking van trombose virtuoos Nabou Claerhout en multi-instrumentalist Lynn Cassiers , die vooral gekend is als jazz-, improvisatiezangeres en -kunstenaar. Dit zorgt voor uitersten, een sprookjesachtige botsing van trombone klanken en elektronisch vernuft, bovenop de mooie, spookachtige en gevarieerde vocale inbreng van Lynn .
In de kleine ruimte van Studio 10 gaat het duo een fijne botsing aan, lichtvoetigheid, intimiteit en een oorverdovend geluid vinden elkaar .Een tot de verbeelding sprekende mooie trip.

Julia Hülsmann Quartet - Een groovy klankentapijt binnen de norm van traditionele jazz
Zondag stond ook in het teken van ECM Records die enkele artiesten kwamen voorstellen, al dan niet met een gloednieuwe release, o.m. hadden we de Duitse formatie Julia Hülsmann Quartet (****), die haar gloednieuwe album ‘The Next Door’ kwam voorstellen in Flagey. Op plaat steekt ze haar voorliefde voor traditionele jazz niet onder stoelen of banken, ook live komt dit tot uiting. Experimentele uitspattingen zijn er dus niet echt bij, maar de eenvoudige manier waarop saxofoon, piano, contrabas en drum in elkaar vloeien, tekenen voor een lekker gevoel vanbinnen. De bijzonder intieme, groovy klankentapijtjes en het lekker met elkaar improviseren, zijn uiterst mooi.

Mette Henriette - Als muziekinstrumenten praten …
We schreven bij het optreden van Mette Henriette (*****) in onze notities. 'Kunnen muziekinstrumenten praten?' , werd onmiddellijk beantwoord door Mette Henriette op een mooie, sprookjesachtige wijze met haar saxofoon. Een intense totaalbeleving, indrukwekkend, pakkend en magisch.
Ze komt op het podium in een lang wit gewaad, met de lange zwarte haren lijkt ze op een Engel die uit de hemel is neergedaald. Eens Mette de klanken uit haar sax tovert, krijgt ze de zaal muisstil. We laten ons meevoeren . We worden muzikaal gehypnotiseerd. Een cello en een piano dragen mee de sound, een meerwaarde. Als hun muziekinstrumenten praten, zitten we in een sprookjesachtige wereld …

Wolfert Brederode, Matangi Quartet & Jasper van Hulten - Intens in het kwadraat
We citeren uit de biografie: “De Nederlandse pianist Brederode componeerde de suite Ruins and Remains voor piano, strijkkwartet en slagwerk in 2018 voor de honderdste verjaardag van het einde van de Eerste Wereldoorlog. De kwetsbare muziek 'heeft te maken met verdriet en verlies en het opnieuw leren opstaan'. Deze mix van aangrijpende intimiteit en hoop brengt de pianist samen met percussionist Jasper van Hulten en het Matangi Quartet, een van de meest avontuurlijke strijkkwartetten van Nederland.”
Wolfert Brederode, Matangi Quartet & Jasper van Hulten (*****) zorgen voor een intens totaalbeleven in het kwadraat. Een drummer die zijn drumstel streelt met een strijkstok, er klanken uithaalt die je niet direct linkt aan drums, strijkers die zoveel emoties in hun instrument stoppen, waardoor de tranen in de ogen staan, en een pianovirtuositeit die de grenzen aftast. Schitterend.
Ze zorgen daadwerkelijk voor een golf aan kippenvelmomenten, waardoor het wederom muisstil wordt in de zaal. Die muzikale intimiteit is uniek. Soms wordt er geflirt met geluidsmuren afbreken, om de emoties te doen oplaaien. Alsof je de beelden van die Oorlog ziet voorbij komen door die klankenpracht van het ensemble!

Benjamin Lackner Quartet - Een perfect geoliede machine waarbij iedereen dezelfde kant uitkijkt
De Duits-Amerikaanse jazzpianist Benjamin Lackner Quartet (****) - 'de nieuwe Keith Jarrett' - sluit het Brussels Jazz Festival af met de voorstelling van zijn ECM-debuut ‘Last Decade’. Los van het feit dat je hier hoort dat er muzikanten bezig zijn die hun instrument perfect bespelen, o.m. door enkele verbluffende solo's, staat hier een sterk geoliede machine op het podium waarbij iedereen dezelfde kant uit kijkt, zonder het improviserende karakter van hun muziek uit het oog te verliezen. Een muzikale perfectie en speelsheid vinden elkaar  Dit was hoedanook het perfecte slot van een geslaagd weekend van avontuur, virtuositeit en improvisatie!

Organisatie: Brussels Jazz Festival ism Flagey, Brussel

Hertals RockCity 2023 - Never too old to Rock'N'Roll !
Hertals RockCity 2023
Den Dreef
Vorselaar
2023-01-13
Erik Vandamme

De organisatie van Hertals RockCity had voor zijn editie met heel wat tegenslagen af te rekenen … In eerste instantie zou The Exploited Vorselaar onveilig komen maken, maar die moesten wegens hartproblemen van frontman Wattie, die tijdens een show in Colombia door de benen zakte, afzeggen. Last-minute kwam het bericht dat de gitarist van Warriors een werkongeval heeft gehad en twee weken niet kon spelen. Ze werden vervangen door Unite Against Society.
Op de koop toe sukkelde organisator en zanger van Funeral Dress met een keelontsteking, waardoor even werd gevreesd dat ook hij niet kon optreden. Gelukkig stond hij er wel, en hoe! De energie van de oude tijden spatte gewoon de hele avond uit de boxen, de sfeer zat er goed in, en er kwam een publiek van alle leeftijden opdagen om er een wervelend punk feest van te maken.

We waren door omstandigheden te laat om Midnight Tattoo aan het werk te zien, maar net op tijd om de hongerige wolven van Unite Against Society (****) het podium te zien bestormen. De uit Herentals afkomstige band heeft er wat jaren op zitten, In de jaren '90 hebben ze hun stempel gedrukt op het Belgische punk gebeuren. Recent kwam zelfs een nieuwe plaat op de markt, dertien jaar na hun laatste release 'Our Way', de compilatie ‘The Early Years 1997-2007' in het midden gelaten. De band had er zin in , vol overgave gingen ze te werk. Een heel beweeglijke frontman stormt over het podium als een bezetene; we hoorden snoeiharde, meedogenloze riffs. Unite Against Society klonk energiek en tekende meteen vor een punkfeestje!

The Kids (*****) na circa 46 jaar zijn nog steeds alive and kicking; ze gaan als Jonge wolven, gretige wolven tekeer. . Ludo en Luc spuwen als vanouds hun gal uit met songs als “No Monarchy”, “Facist Cops”, “Do you love the Nazi's'” en krijgen iedereen mee met hun hit “There wille be no next time”. Een uiterst genietbare set van deze oude energieke gasten.  De sound werd gestuwd door de indringende vocals van Ludo, die er naar goede gewoonte niet teveel woorden aan vuil maakt; de nummers volgden elkaar snel op. De band ging fel tekeer. Hier speelde de leeftijd geen rol. De set werd dan ook op wervelende wijze afgesloten, fans bestormden het podium en iedereen zong “If the kids are united” uit volle borst mee Klasse! Show na show, jaar na jaar blijft de band een strak tempo aanhouden. Een uiterst respectvolle band dus.

Dat Dirk een keelontsteking had, was tijdens het optreden van Funeral Dress (*****) bitter weinig van te merken. Funeral Dress ging volledig uit zijn dak. Het viel ons wel op dat de gitaristen de vocals deel afsnoepten van Dirk; ze leverden hun bijdrage dus, maar al bij al is het de imposante frontman die met zijn stem en uitstraling zorgt dat je met de vuist in de lucht uit volle borst staat mee te brullen. We voelden ons terug ‘ne jongen gast’ in deze muzikale tumult! Wat een ontspannende, energieke set speelden ze, een lekker old school punk feestje dus.  

Na de wervelstorm van twee Belgische punkgoden, hadden we nog Cockney Rejects (*****), die aan een afscheidstournee bezig zijn. De band ontstond in 1976 en  worden gezien als pioniers van de Oi! Punk beweging. Ze nemen dus afscheid langs ‘de grote poort’, en speelden vol enthousiasme. De beweeglijke, goed bij stem zijnde frontman tekende samen met de band voor een wervelend afscheidsfeest alsof het weer 1976 is. Wat een gretigheid, met een verschroeiend harde, snelle, luide sound.
Punk is zeerzeker nog niet dood als je hen en onze Belgische vrienden hoort. Meer hadden we dan niet nodig om met een goed gevoel naar huis te gaan.

You're never too old to rock’n’roll! Volgende afspraak op 5 maart 2023, dan komt The Exploited die inhaalmatch spelen. Be there …
https://www.facebook.com/photo?fbid=515373987357578&set=a.437563391805305

Pics homepag: Luc Luyten (who cares) (band: Funeral Dress)
Organisatie: Hertals RockCity, Herentals