Fifty Lab Music Festival 2023 - Een driedaagse trip ‘Back to the future’
Fifty Lab Music Festival 2023
Alle zalen
Brussel
2023-11-15 t-m 2023-11-17
Erik Vandamme
Beoordeling: 9

Als liefhebber van fantasie, SF en Horror intrigeert ons de mogelijkheid tot tijdreizen. Op muzikaal vlak optredens meemaken van overleden helden in hun glorietijden, of net voor ze bekend zijn geworden, lijkt ons iets magisch het te mogen meemaken. Of reizen we toch maar naar de toekomst om de laatste nieuwtjes in de muziek te ontdekken … Hier heb je echter geen Teletijdmachine nodig. Fifty Lab Music Festival is een jaarlijks weerkerende driedaagse trip, een 'Back to the Future'. Het festival is gecentraliseerd in het centrum van de hoofdstad, verspreid over vijf locaties. Je kan op deze editie dan ook terecht in de Bonnefooi, de AB Club, de Silver Space en in Golden Space van de Beursschouwburg, alsook in nieuwe locaties,  zoals het prachtige Cafe Delune en op het dak van de net heropende Beurs. Daarnaast is er ook een aanbod in de Ancienne Belgique op donderdag en vrijdag.
Alle podia zijn op maximaal vijf minuten wandelafstand van elkaar, waardoor je redelijk snel van het ene optreden naar het andere geraakt. Omdat we echter verkiezen om concerten in z’n totaliteit mee te maken, beperken we die wandelafstand toch een beetje.
Maar op onze tijdreis naar de toekomst deden we een pak fijne ontdekkingen, bands en artiesten die we in het oog mogen houden, als de muziekbusiness hen die kans geeft …

Fifty Lab Music Festival 2023 - dag 1 - Van sprookjesachtige intimiteit naar opzwepende beats
We starten ons tijdreis trapsgewijs naar de bovenste verdieping van de Beursschouwburg. Heel veel trappen later kwamen we terecht bij de Gents-Leuvense formatie  Ão (*****) die met hun album 'Ao Mar' op heel wat goede recensies kunnen rekenen. Lees onze recensie er maar even op na.
En dat ophemelen is niet uit de lucht gegrepen, zo zou later blijken. Live presenteert Ão een overvloed aan muziekstijlen die gaan van dromerig, naar pop en dance. Je kunt op hun muziek geen label kleven. Bovendien ligt de roots van zangeres Brenda Corijn in Mozambique en Portugal. In de sound en in de zang hoor je het. Het is een avontuurlijke reis die ons zwevend naar allerhande oorden brengt.

We gingen nu polshoogte nemen in de Bonnefooi voor Inturist (****),  alter ego van Evgeny Gorbunov, muzikant en mediakunstenaar uit Tel Aviv, eigenaar van het label ‘Incompetence Records’. Een man die blijkbaar van vele markten thuis is … In de Bonnefooi hoorden we zijn mogelijkheden, met het combineren van loops, opzwepende beats en sax, een wilde botsing van elektronisch vernuft en een erg groovy sound, wat we ook wel in de jazzscene horen. Het is een bijzonder zinnenprikkelend experimenteel allegaartje, wat naar meer smaakte …

We zakten af naar de Beerlab, op het dak van de vernieuwde Beurs.  Er is daar een breed assortiment bieren, alsook met het festival muziek … Een artieste die we met stip in onze agenda hadden gezet was Bobbi Lu (*****). De Brits-Brugse Sound Track-laureate van 2022 bezorgde ons koude rillingen door haar zalvende stem en een sound die het midden hield  tussen piano virtuositeit en experimentele klanken. Het klonk ontroerend , bedwelmend. Intens genieten dus van een kleurrijke wereld.

Het contrast met het daarop volgende Dumb Buoys Fishing Club (***1/2) in de AB Club kon niet groter zijn. Het onlangs verschenen debuutalbum ‘Wrecked’ van het Londense duo - die hun inspiratie blijkbaar haalt bij een Daft Punk en Gorillaz – biedt een aanstekelijke sound van opzwepende beats en vocals. Niet altijd origineel, maar entertainment, feest hier, die de temperatuur deed stijgen en tot dansen aanzette.

Over naar de Bonnefooi. Egidius (****) speelt al van jongs af aan muziek. Hij liet de gitaar achter zich en begon tijdens de pandemie te experimenteren met synthesizer. Twee jaar later bracht hij zijn eerste EP uit, gevolgd door meer releases waaronder het debuutalbum van afgelopen winter.
In eerste instantie is hij ondersteund door een vocaliste. Intimiteit heerst, Egidius pikt er op in door zelf vocals voor zijn rekening te nemen . Een kleurrijk klankenpalet horen we, van opzwepende beats, oorverdovende klanken naar een golf van intimiteit. Wat een afwisseling en schakelingen. Een set die ingetogenheid en de dansspieren aansprak. Ingenieus veelzijdig …
In de Beerlab hadden we met Debby Friday (*****) wederom een fenomeen. Debby is een in Nigeria geboren muzikante, die zich toelegt in elektronica, woont en werkt in Toronto. Voor haar debuut werkte ze samen met Graham Walsh, een voor Juno en Polaris Prize genomineerde producer. De sprong omhoog in productiewaarde voegt gewicht en aantrekkingskracht toe aan de genre-flexibiliteit.
In een strak pakje zweeft ze als een zwarte mysterieuze nimf over het podium … De zwoele manier van zingen en dansen met een brede glimlach is mooi. Het klinkt best spannend, opzwepend en gevarieerd, deugddoend met een bruin St-Bernardus biertje.

Afsluiten in de AB Club deden we met Deijuvhs (***1/2) , die een blend van uiteenlopende muziekstijlen aanbood, gaande van jungle naar metal, punk tot drill. Hier konden we headbangen en lekker uit de bol gaan. Het beweeglijke ensemble gaat als een chaotische wervelstorm tekeer en zoekt het publiek letterlijk op.
Het enige minpunt was dat de stem van Deijuvbs teveel werd overstemd door pompende bassen en overstuurde drums. Maar een muzikaal feestje was het.

We eindigen de eerste avond   met een kort en bondig feestje inde  Bonnefooi  en pikten een stukje ROLROLROL (***1/2) op, een project van Jameszoo & Niels Broos.  Ze hebben hun eerste album uitgebracht via Ilian Tape in juni 2023. Het album heet simpelweg 'MUSIC' en is een ‘stopverfachtige’ oefening in pop, moderne jazz en elektronische muziek. Live zorgt dit voor een wilde mengelmoes van stijlen, in de vorm van bijzonder opzwepende klanken, waarbij het duo niet vies is van enige improvisatie. Kleurrijk en luid, die hen als een uniek duo onderstreepte binnen de elektronische muziek. De perfecte afsluiter voor een geslaagde eerste avond

Fifty Lab Music Festival 2023 -  dag 2 - Vrouwen aan de macht!
Op de tweede dag van Fifty Lab waren de ‘vrouwen aan de macht’. Een programmatie binnen een zeer breed kader, die gaat van R&B, over weerbarstigheid naar Oosterse culturen. Mooi.

Die tweede festival dag starten we in de AB Club met een ferme portie typische zigeuner muziek, elegant vermengd met funk, jazz en fusion. Ginga Manga Funk (****1/2) is een gezelschap dat bestaat uit virtuozen op drums, gitaar bas en een zangeres; ze heeft een warme stem en kan ook een ferm potje drummen op haar djembés. Bovendien werden haar vocals vaak aangesterkt door de stem van een indrukwekkend solerende gitarist. Het gezelschap weet de emoties rond die zigeunermuziek heel mooi uit te beelden, en voegt daar eigenzinnigheid aan toe, die muzikaal nauw beantwoordt aan de leefwereld van de zigeuners. Er stond nog niet zoveel volk in de AB Club maar deze magische trip intrigeerde.

In de Bonnefooi zouden zich op deze avond vooral DJ feestjes ontplooien … De avantgardistische pop fee en Sweats-lid Stien Bovijn, oftewel Piffy (*****) maakt gebruik van beats en loops en zet het om tot special effects op haar keyboards. Ze voegt er haar rijkelijk geschakeerd stembereik aan toe, die het midden houdt tussen intimiteit en een aanstekelijke vitaliteit. Het is ' de perfecte muziek om op te dansen, alsook om op te wenen in een hoekje'; ze wordt zo op haar vi.be pagina omschreven. Piffy ging hier op bijzonder speelse, wulpse en frivole wijze te werk in de Bonnefooi. Artieste om in het oog te houden…

Een korte wandeling en met de lift naar boven bracht ons in de Beerlab. Zedie (****)  is een Belgisch-Nigeriaanse zanger, songwriter en componist geboren in Brussel, fkomstig van het Epie-Atissa volk uit het zuiden van Nigeria. Die invloed etaleert hij ook in zijn set, hoewel er ook een streepje Franse chanson naar boven komt; De man heeft een warme stem en pakt je dan ook op gezapige wijze bij het nekvel. Zedie dompelt je onder in een melancholische sfeer met een Afrikaans tintje aan verbonden. Hij haalt zijn invloeden eveneens uit de Franse variété, wat ook tot uiting komt in zijn in het oog springende podium act. Soms neigt het daardoor naar ietwat kitscherig gedoe , maar dat stoort allerminst. Door zijn warmhartige uitstraling en kristalheldere stem weet hij iedereen te betoveren.
Ondertussen stond de AB Club goed gevuld voor Marguerite Thiam (****). Deze Franse actrice en singer-songwriter weet een brug te slaan tussen intimiteit en dans, op ingenieuze wijze. Marguerite Thiam klinkt emotievol, ontroerend. Een zinnenprikkelende set dus

In de Bonnefooi genoten we nog even van de DJ set van Jailed Jamie (****) die een gevarieerde set brengt van trance en rave. Jaime Tellado aka Skygaze is sinds 2013 actief in de Spaanse elektronische underground scene, en weet perfect hoe hij een publiek moet inpakken. Met z’n vocals maakt hij zijn DJ act nog wat unieker. Meer nog, het geeft een emotionele draai aan de klankenpracht. Best een aangenaam verrassing in de Bonnefooi.

Cyra Gwynth (*****) beweegt zich in de BeerLab op het pad van de betere R&B, die iets meer biedt dan opzwepen en dans. Ze zingt en brengt haar teksten met zoveel gemeende emoties, waardoor ze je ziel diep raakt. Net die combinatie zorgt ervoor dat deze talentvolle Belgische artieste niet moet onderdoen voor de zogenaamde grote namen binnen de scene. Helaas werd haar set teveel verstoord door gebabbel, zeker bij het deel waar ze op een stoel over haar leven vertelt. En toch wist ze het publiek goed te bereiken toen ze een intieme song bracht in alle weemoed; de lichtjes werden boven gehaald en ze krijgt de zaal stiller. Om daarna met een knappe R&B shot ons terug aan het dansen te zetten.  Voldoende variatie dus om ons bij te blijven.

Met 'stip ' hadden we Mitsune (*****) in onze agenda gezet. Mitsune wordt aangevoerd door een krachtig trio vrouwelijke Tsugaru shamisen-spelers en begeleid door percussie en contrabas.  Deze Japanse act deed het Midden-Oosten uiteenlopende ontwaken in een volle AB Club. Niet alleen de instrumentale inbreng, met vaak traditionele instrumenten, maar ook de vocale inbreng voeren je letterlijk mee - naar die voor de Westerling nog steeds onontgonnen gebieden. Soms klink het dansbaar, maar even goed dompelt het gezelschap je in een intieme sfeer met een licht dreigend kantje. 'Mitsune is een muzikaal en visueel feest dat emotie, folklorebeelden, stuwende grooves en wilde mode oproept’, staat in de bio, en dat is absoluut niet ver gezocht. Dit was een verrassend combo en een fijne ontdekking.

We gingen nog even de beentjes uitzwieren op de DJ act van de Italiaanse klankentovenaar Vanafec (***1/2) die door een zeer opzwepende set vol filmische soundscapes, de fantasie weet te prikkelen. De bleeps&beats en de prikkelende soundscapes brengen een kleurrijke wereld en trekt de kaart van het dansen. Mooie afsluiter.

Fifty Lab Festival 2023 - dag 3 - Humor, absurditeit en een hartenbreker
Op de derde festival dag vertoefden we vooral in AB, knus genieten van humoristische sets met een hoek af, tot ons laten bedwelmen door allerhande sounds. Afsluiten deden we echter met een hartenbreker van formaat..

We starten de avond in de AB Club met het gekke gezelschap Chevalier Suprise (****) een formatie aan toppers die zijn naam niet heeft gestolen; verrassend was deze set in elk geval. Getooid in soldatenpakken, brengen de heren een soort punk; er wordt dan ook stevig gestampt en geduwd op dat podium. Vooral straalt Chevalier Suprise veel zelfrelativering en humor uit.
Ze zorgden voor een eerste glimlach, terwijl heel subtiel een spiegel werd voorgehouden. Dat is waar het bij punk toch om draait … Echter, deze band in dat hoekje 'punk' duwen, is hen tekort doen … Het is een zootje ongeregeld die lekker om zich heen stampt en de controverse niet uit de weg gaat.. zonder die humor niet uit het oog te verliezen uiteraard.
Punk met een ferme hoek af, zouden we de band nog het best kunnen omschrijven. Een eerste uppercut.

Ricardo Martins (****) werd bekend in de Portugese muziekscene als drummer in bands als Adorno, Lobster en Cangarra. Hij groeide ondertussen uit tot een van de meest geliefde en drukbezette Portugese muzikanten. Helemaal op zijn eentje toont hij zijn capaciteiten in een rustig Bonnefooi. De man is niet alleen een verbluffende drummachine, hij maakt gebruik van speciale effecten,  die het experimentele karakter van zijn muziek omkaderen of hij gooit er subtiele vocals aan toe. Hij ontplooit zich tot een klasvolle multi-instrumentalist, met zijn gevarieerd drumwerk. Een talentvol artiest.

Over veelzijdigheid gesproken … James de Graef staat onder het pseudoniem Loverman (****) helemaal alleen op het podium van de AB Box, enkel met gitaar en z’n doorleefde emostem. Hij krijgt de aanwezigen stil, maar durft ook over te gaan naar een meer dansbare act. Om later je weer op het verkeerde been te zetten. Wat een virtuositeit.
De sterkte van Loverman is dat hij helemaal op zijn eentje je kan ontroeren, anderzijds opzwepend je aan het dansen zet. Loverman is een klasse entertainer die zijn publiek letterlijk gaat opzoeken. Man met groot potentieel.

Ons werd de band University (****1/2) aangeraden na het Sonic City Festival in Kortrijk. Het gekke gezelschap brengt een chaotische vorm van postpunk met een hapje hardcore, ook met een ferme hoek af. Er zijn de gitaristen, die op scherp staan en er is de zanger/gitarist die brult of zijn teksten fluistert, tot hilariteit van het publiek. Ongelofelijk wat de drummer op zijn drumstel doet; het lijkt wel alsof hij waanzinnig is geworden, eens hij de cimbalen aanraakt.
Een rollercoaster van humor en absurditeit  kregen we, ondanks dat deze muzikanten verdomd goed weten waar ze mee bezig zijn; puur muzikaal zijn het echte virtuozen. Het meest in het oog springende bij dit gekke gezelschap is echter de man met bivakmuts die schijnbaar computerspelletjes zit te spelen, en telkens de songtekst toont op een blad papier. Wat zijn functie ook mag zijn, het is iets speciaals. Bizarre set zondermeer.

We namen nu even polshoogte bij het Belgische rap duo 39Bermuda (***). Het duo gooit alle rap/hip hop clichés op een hoopje, en voegt er eigenlijk niets vernieuwend aan toe. Toch weten ze ons te intrigeren. Ze brengen die rap vanuit een onweerstaanbaar buikgevoel. De energie spat daadwerkelijk alle kanten uit. Stilstaan is onmogelijk.
De set werd abrupt afgebroken toen het geluid onverwachts stil viel, en het duo het podium verliet; Wat verweesd bleven we er eerst nog , maar uiteindelijk verlieten we de zaal, niet meer wachtende tot ze zouden terugkeren.
Binnen het rap genre zullen ze wellicht een rits schare fans vinden, en hun stempel weten te drukken door hun niet aflatende energie, maar ons konden ze niet compleet over de streep trekken. Helaas.

In eerste instantie was het de bedoeling om deze derde dag Fifty Lab af te sluiten met een tot de verbeelding sprekende Cumgirl8 die op Sonic City Festival in Kortrijk eveneens sterk voor de dag kwam. Maar er was geen doorkomen aan, de zaal stond te vol en mensen moesten buiten wachten.
Dus besloten we de avond af te sluiten in Beerlab, waar we de vorige twee dagen prachtige optredens hadden gezien. Dushime, (*****) ook bekend als Andie Dushime, Kigali, (film-/theateractrice, muzikante, zangeres, verhalenverteller en performer) is een nieuwe verschijning op het Belgische kunsttoneel. Het theatrale keert ook terug in haar emotionele set, ze grijpt je al door haar performance bij de keel. Dushime heeft een prachtige, heldere stem, tot zelfs een opera gehalte, …of het kan zacht zalvend, intimistisch, hypnotiserend zijn.. Helaas werd de set overstegen door vervelend gebabbel. Ondanks Dushime vriendelijk vroeg om 'uw innerlijke ziel te laten spreken' lukte het haar in eerste instantie niet volledig, maar ze hield vol, waarbij at last iedereen van die intense set genoot.
Er heerste een soort warme gloed in deze muzikale trip. Wij genoten op magische wijze …

We gingen toch nog even poolshoogte nemen bij A Strange Wedding (***1/2) die met een gevarieerde DJ set ‘ de raver' in ons wakker maakte; bonkende beats wisselt hij voortdurend af met vreemde soundscapes. Een kleurrijk klankentapijt.

Fijne, mooie afsluiters waarvan deze van Dushime nazinderde . Wat een driedaagse trip hier ‘back to the future’ …

Organisatie: Fifty Lab

Remy Van Kesteren is een veelzijdige, Jonge harp virtuoos. Hij heeft nieuw werk uit, 'Muses'. Hij liet zich inspireren door de negen Muzen uit de oude Griekse Mythologie.
We hadden nog een fijn gesprek met Remy nav deze release.
We waren ook aanwezig in een goed gevulde AB Club. Hij wist ons te begeesteren, te betoveren met z'n magische harpklank, wat een zinnenprikkelende trip dus …  Live .

De plaat is een brug tussen klassiek en pop. Hierbij vertelt Remy een verhaal en prikkelt hij de fantasie. De luisteraar heeft de ruimte zelf het verhaal in te vullen. Er zijn ingetogen momenten, de sound breed crescendo-wijs opengetrokken en er zijn experimentjes. Muzikaal Lekker wegdromen met donderslagen . Een totaalbeleving, die ons telkens weet te raken.
Het is dus een fantasieprikkelende plaat waabij Remy Van Kesteren het harpspel centraal plaatst binnen die pop en klassiek.
Wat een klankenspectrum, met een verhaal die tot de verbeelding spreekt …

Tracks: dawn chorus 04:12 daydreaming 05:14 avril 14th 02:07 alberto balsalm 03:16 perth 03:09 crown 05:44 gnossienne no. 3 04:09 isolated system 04:07 small memory 02:20 largo (sonatina in f sharp minor, op. 67/1: II. largo) 04:43

Klassiek
Harp/klassiek/experimenteel
Muses
Remy Van Kesteren

Robert Jon & The Wreck-crew, afkomstig uit het Zuidelijk deel van de Amerikaanse staat California, zijn inmiddels al weer toe aan hun zevende studio-album. ‘Ride Into The Light’ verscheen  via het nagelnieuwe label Journeyman Records van top-gitarist Joe Bonamassa. Met zijn kompaan Josh Smith (Marc Broussard, Eric Gales, Joanne Shaw Taylor) deed hij ook een deel van het productie-werk, naast legendarische namen Don Was (John Mayer, Bonnie Raitt), Dave Cobb (Brandi Carlile, Chris Stapleton) en Kevin Shirley (Iron Maiden, The Black Crowes).
Daarnaast werkte de band samen met bekende songschrijvers als Charlie Starr, Tom Hambridge en Ian Cullen. Ze werden dus omringd door een All Stars-ensemble en dat vertaalt zich: 'the resulting album finds the band reaching a new level of musicianship and songwriting prowess, delivering a fresh take on southern rock and roll, with catchy melodic Americana tunes and bluesy riff-driven sing-along roots rock songs, while evoking classic '70s bands. It's packed with blistering blues-rock and sun-soaked Americana ballads, and it is as high-octane as it is soul-stirring, proving that good-old feelgood rock and roll - with soaring guitar leads, boogying grooves and rich vocal harmonies - is still thriving in 2023'.

'Ride into the Light' is een aanstekelijke, lekkere (bluesy) klinkende plaat, met een rits happy tunes, luister maar naar “Pain No More”, “Who Can Love You” en “Come At Me”.  Een toegankelijke sound, met een gevoel van welbehagen.
'Robert Jon & The Wreck zijn virtuozen, die een speelse, verslavende invloed uitoefenen op de uptempo als de meer intiemere nummers. Wat een variatie. “Bring me back home again” als de titelsong “Ride into the light”  zijn nog zo’n fijn pareltjes.
De plaat is een live ervaren van pakkend en aanstekelijk materiaal. Op een podium komt het letterlijk tot leven.

Tracklist: 1 Pain No More 2 Who Can Love You 3 Come At Me 4 One Of A Kind 5 Bring Me Back Home Again 6 West Coast Eyes 7 Don't Look Down 8 Ride Into The Light

De Amerikaanse country-diva Amanda Shires en wijlen pianiste en zangeres Bobbie Nelson hebben hun krachten gebundeld om samen te werken aan "Loving You". Het album werd in 2021, ongeveer een jaar voor Bobbie's overlijden op 91 jarige leeftijd, in de Arlyn Studios (Austin, Texas) opgenomen. Deze studio is mede-eigendom van Willie Nelson's zoon Freddy Fletcher, die op dit album ook een aantal drumpartijen voor z'n rekening nam.
Country-legende Willie is de jongere broer van Bobbie, die haar muzikale loopbaan al in de jaren '40 van de vorige eeuw begon. In de jaren '70 trad ze toe tot Willie Nelson's Family Band. Samen brachten ze in 2016 het tribute-album ‘Summertime: Willie Nelson Sings Gershwin’ uit ; deze titelsong staat ook op dit album, 'in a new aching, emotive and stirring rendition', met een vocale bijdrage van Willie.
Daarnaast staan op het album ‘Loving You’ nog 8 andere cover-songs, 'which Bobbie Nelson and Amanda Shires played and treasured their entire lives and are meant to pay respect to and are a reflection of the life and music of Bobbie', en een nieuwe versie van Bobbie Nelson's eigen titel-track "Loving You".
‘Loving You’ is een reflectie op het leven en de muziek van Bobbie Nelson", zegt Grammy-winnende zangeres, songwriter en multi-instrumentaliste Amanda Shires. Shires' missie bij het maken van 'Loving You' is om respect te tonen aan de enige vrouw die ze in een band zag werken en een carrière als sideman nastreefde. "Ik zag Bobbie voor het eerst spelen toen ik 16 was op een festival in Texas waar ik opgroeide," legt ze uit. "Veel van mijn muzikaal pad leek mogelijk omdat ik op jonge leeftijd een vrouw zag werken en een carrière in de muziek zag maken, en die vrouw was Bobbie Nelson." En dat komt ook muzikaal en vocaal tot uiting op deze intieme en enorm fantasieprikkelende plaat waar het duo door muziek en woord, een verhaal vertelt dat steeds gevoelige snaren raakt.
De heldere stem van Amanda en de muzikale omlijsting die je wegvoert naar het Hemelse paradijs, zorgen voor kippenvel. Op elke song voel je de emoties. Want ondanks de pijn die sommige songs uitstralen, biedt deze emo-rollercoaster ook een positieve kijk op het leven …
Kortom, het is een prachtige parel.

Tracklist: Waltz Across Texas 02:47 Always On My Mind 03:54 Old Fashioned Love 03:15 Summertime (Feat. Willie Nelson) 04:05 Angel Flying Too Close To The Ground 02:49 Dream A Little Dream Of Me 02:38 Tempted And Tried 03:25 La Paloma 04:10 Loving You 03:26 Over The Rainbow 04:06

Sing-songwriting/country/roots
Loving You
Amanda Shires & Bobbie Nelson

‘The Light Of Ancient Mistakes' is het zevende album intussen van Hats Off Gentlemen It's Adequate. Hoewel het geen traditioneel conceptalbum is, zijn veel nummers geïnspireerd door boeken. Het middelpunt van het album is “Walking To Aldebaran”, geïnspireerd op de gelijknamige sciencefictionroman van Adrian Tchaikovsky. Maar het houdt er daar niet mee op.
Het album is een filmisch meesterwerk, ahw een spannend boek van hoogtes en laagtes maar eentje die ons steeds weet te verrassen.
We volgen het project van Malcolm Galloway al heel lang en telkens weet hij een andere insteek te geven in z’n (muzikaal) verhaal; vooral de manier verschilt wel telkens een beetje.  

Vorig jaar waren we nog onder de indruk van zijn release: 'The Confidence Trick', lees hier . Ook nu zitten er best wat emotionele momenten verborgen binnen de plaat, zoals het wondermooie ''Sixteen Hugless Years”, eentje van pijn en smart.
De verwondering van wat er allemaal gebeurt, staat centraal. “Glamour Boy” doet ons beetje denken aan David Bowie. En zo blijven er interessante insteken die ons een bijzondere kijk geven op de zaak, als “The Man who Japed” of  “The Anxiety Machine” in drie delen.

De plaat is fantasieprikkelend, een ontdekkingsreis naar onontgonnen gebieden, waarover we alleen maar kunnen fantaseren en jawel boeken over kunnen schrijven.
Met die unieke verteltrant weet Hats Off Gentlemen It's Adequate met deze plaat opnieuw te intrigeren. De inspiratie van deze man is blijkbaar eindeloos, luister maar naar het verbluffende , op de klimaatverandering geleest “Burn the world”.
De bonustracks zijn mooi meegenomen, en tonen de bredere muzikale kijk  van klankexperimentjes . Mooi avontuurlijk dus.
Dit is een boeiende , gevarieerde, fantasierijke plaat geworden, en nu maar schrijven tot een mooi boek …

https://hatsoffgentlemen.bandcamp.com/album/the-light-of-ancient-mistakes

Tracklist: Sold The Peace 04:15 The Light Of Ancient Mistakes 06:40 Avrana Kern Is Made Of Ants 03:29 The Anxiety Machine Part 1 02:10 Sixteen Hugless Years 03:52  The Requisitioner And The Wonder 06:36 The Glamour Boys 04:37 Gothi and Gethli 03:37 imtiredandeverythinghurts 02:43 The Anxiety Machine Part 2 02:48 Walking To Aldebaran 08:55 Goodbye Cassini 04:40 The Anxiety Machine Part 3 01:41 The Man Who Japed 05:10 Burn The World 05:50
Bonus Track - The Man Who Japed (Radio Edit) 05:31
Bonus Track - The Anxiety Machine Part 1 (Radio Edit) 02:34
Bonus Track - The Anxiety Machine Part 3 (Radio Edit) 01:36
Bonus Track - 16 Hugless Years (Radio Edit) 03:52

De uit New Orleans afkomstige alternatieve folkrock artiest Fred Abong brengt 'Fear Pageant' uit via het label Disc Drive uit Seattle. Dit is Abongs zevende langspeler reeds. Fred Abong startte in de jaren 80 in de hardcore punk scene van Rhode Island. Begin jaren 90 speelde hij basgitaar bij Throwing Muses en daarna bij Belly.
Hij zette de muziek opzij voor academische doeleinden, behaalde een doctoraat in Geesteswetenschappen en doceerde acht jaar lang aan verschillende universiteiten.
Maar de muziek borrelde altijd wel ... Abong is nu terug als soloartiest en speelt ook basgitaar bij  Kristin Hersh (Electric Trio).
‘Fear Pageant’ is een gevoelig plaatje , met dat ietsje meer …  door het zachtmoedig getokkel op gitaar en de warme sound, die je lekker doen wegdromen. Op het weemoedig mooie “Father”  hoor je het emotievolle karakter. Regelmatig ontluikt er een opzwepende bries die de dansspieren prikkelt, evenwel geen harde of snelle toonaarden.
Hij wee tons hoedanook te raken op doorleefde wijze. We ervarezn iets sprookjesachtig zoals op “Hungy Ghost” en “Bats”.
Fred Abong heeft een persoonlijk verhaal, herkenbaar voor iedereen. Mooi, met een knipoog naar een Leonard Cohen … Je voelt de schoonheid achter de pijn en de smart. Err leren mee omgaan is belangrijk … Achter de pijnlijke intimiteit in het material als o.m.  “My Way” en het wondermooie “Shadows”, afsluiter van het album, verbergt zich een zin voor humor en relativering.
Fred Abong heeft met deze 'Fear Pageant'  een fijnzinnige, subtiele plaat vol smart en vreugde.

Tracklist 1. Father 2. Half Wit 3. Fear Pageant 4. Hungry Ghost 5. Bats 6. America 808 7. My Way 8. Shadows 9. Reservoirs 10. Sailor

Alternatieve Folk Rock
Fear Pageant
Fred Abong

Para Lia komt oorspronkelijk uit Falkenberg en is een indierockduo, dat nu vanuit Cottbus (bij Berlijn) opereert. Beïnvloed door de ritmes en de tunes van de 90s alt-rock, de synths van '80s darkwave, brengen ze een eigen geluid van melodieuze gitaren en resonerende synth.
 'Gone With The Flow', het tweede album van de band, kwam in 2021 uit, lees gerust .
Hun nieuwe album 'In Clash With The Zeitgeist' (via het Berlijnse label About Us Records) heeft een energieke punch. Het is nooit te laat een lichtje te laten schijnen in de donkerte. De plaat beantwoordt eraan zonder de kitscherige tour op te gaan …
De lekker opzwepende, naar post punk neigende sound heeft onderhuids een laagje melancholie. En toch weet het voldoende in te werken op de dansspieren, o.m. op het aanstekelijke “Like Always” voel je die adrenaline. De band gaat hiermee door, “C'est La Vie” met een positief kantje en de nodige vibes.
Plaats voor ingetogenheid is er op “Will You Find Me”, wat doet denken aan bands als The Cure.
De vocals zijn even gevarieerd als de sound, zeker door de vrouwelijke inbreng. Betoverend klinkt het soms met het duo Rene Methner (vocals, all instruments) en Cindy Methner (vocals) die elkaar voldoende afwisselen.
Knappe plaat dus door die broeierige spanning en diversiteit, met een knipoog naar hun idolen, The Cure

Tracklist 1 Like Always 2 Sunchild 3 All That It Takes 4 What We Always Wanted 5 C'est La Vie 6 Will You Find Me 7 Yellow Rose 8 Already Came To Know 9 Mr Perry 10 Nagual 11 Sunchild (Reprise)

Gert-Jan Dreessen Quartet - Een overdosis ‘groovy’ klankentapijtjes
Gert-Jan Dreessen Quartet

In het najaar organiseert JazzLab in samenwerking met De Casino enkele gezellige jazz concerten op zondagnamiddag. Op 6 oktober stond Aka Moon op het podium. Op 15 oktober Chris Joris , die zijn nieuwste plaat kwam voorstellen, het verslag kun je hier nog eens nalezen.
Op 5 november was het de beurt aan de talentvolle drumvirtuoos Gert-Jan Dreessen die onder de naam Gert-Jan Dreessen Quartet (****) garant stond voor een dik uur overdosis groovy klankentapijtjes.
De veelbelovende jazz drummer Gert-Jan Dreessen wordt een gouden toekomst voorspeld, voor de gelegenheid laat hij zich omringen met muzikanten met dezelfde status als hem. Bram De Looze is één van de meest getalenteerde pianisten die ons landje rijk is, hij speelt en leeft met dat instrument. Cyrille Obermüller (contrabas) heeft eveneens zijn sporen , reeds op jonge leeftijd, ruimschoots verdiend binnen de scene. Trompettist Jean-Paul Estievenart, ook al een grootmeester, was er deze keer niet bij en werd vervangen door saxofoon magiër Steven Delannoye, die perfect weet aan te vullen.
Allen tesamen ontstaat er een ‘groovende’ wervelwind, met ruimte voor improvisatie en experiment, intiem of breder van aard of wanneer de teugels werden gevierd met registers open trekken. Technisch perfect en geen sprake van routine!
Het was ruimschoots een uur lang intens genieten voor de jazz liefhebber die houdt van een grensverleggend avontuur.
Het kwartet gaat speels met elkaar om, deelt kwinkslagen uit of steekt elkaar  de loef af om daarna elkander weer aan te vullen op meesterlijke wijze. We werden letterlijk meegezogen in dit heerlijk gezapige samenspel, wat een kruisverstuiving tussen de vier muzikanten. Kortom magie binnen een groovy kader.

Ook dit nog:  De gezellige en uitnodigende opstelling in de Casino voor deze jazz namiddagen, zorgt voor een clubsfeertje dat doet terugdenken aan de gouden tijden van de jazz clubs.
De evenementen zijn dus aanraders in het kader van 'Welcom to the jazzclub' …
Op 26 november staat het fenomenale combo Compro Oro in de Casino en op 3 december de legendarische Belgische jazz gitarist Philip Catherine (Info www.decasino.be )

Pics homepag @Sven Dullaert

Organisatie: JazzLab i.s.m. De Casino, Sint-Niklaas

Hel(l)mut Lotti - Hel(l)mut Lotti goes metal - Het metal/rockend hart op de juiste plaats!
Hel(l)mut Lotti

Toen deze zomer het bericht kwam dat Helmut Lotti (****) op Graspop zou staan, werden de wenkbrauwen gefronst. De Metaldoom stond die dag echter overvol, met nieuwsgierige metal- en rock fans, en zeker ook wat sceptisch. Het werd een succes achterna, zelfs doorwinterde metalfans die we later spraken waren onder de indruk van de performance, Hel(l)mut goes metal. Uiteraard werd daar een vervolg aan gebreid in de vorm van een plaat, maar ook in een reeks zo goed als uitverkochte concerten.
Na het fijne interview met Helmut, lees hier -  en de positieve reviews van zijn CD werd het hoog tijd om zelfs eens poolshoogte te gaan nemen.
We waren aanwezig in een erg goed gevulde Brielpoort, Deinze. We zagen een gevarieerd publiek die uitermate genoot.
Helmut Lotti is een klasse entertainer als een verdomd goed zanger, die het rock hart op de juiste plaats heeft. Niet zo verwonderlijk als je weet dat niemand minder dan Elvis één van zijn grote idolen en voorbeelden is.
Met “Holy Diver” zet Helmut Lotti al een bommetje neer, hoewel hij ons bij deze versie niet helemaal over de streep kon trekken. De stem van Dio is m.i. haast niet te evenaren. “Posion” van Alice Cooper en vooral het subliem gebrachte “Smoke on The Water” - met op het einde Lotti die een waterkanon boven haalt -  van Deep Purple gingen erin als een zoetenkoek. Helmut Lotti biedt ons een vat aan diversiteit, met o.a. het lekker rockende “When The Lady Smiles” van Golden Earring tot “Gimme all you Lovin'” van ZZ Top. Tot zelfs later in de set een verrassende “Que je t' Aime” van Johnny Hallyday, de overleden Franse rockster.
Helmut Lotti had blijkbaar de vraag gekregen of er zitplaatsen waren, en reageert met een kwinkslag op een ingekorte versie van het overbekende “Tiritomba”, met lekker scheurende gitaren. Met zijn eigen song “Darkness” bewees Helmut Lotti dat hij in de metal echt meer in zijn mars heeft .
In het interview gaf hij aan "Daar ben ik mee bezig, ik ben volop nummers aan het schrijven. Die plaat komt er dus zeker, is het niet volgend jaar dan zal het het jaar daarna zijn. Maar die plaat met eigen metal nummers komt er zeker en vast aan." Iets om naar uit te kijken dus, want het smaakt naar meer.
Uiteraard mag een ode aan Elvis niet ontbreken, in de set komt het aan bod met de tekst uit “That’s Allright”, gecombineerd met een muzikale omlijsting van “Ace of Spades” van Motorhead. Een erg gedurfde onderneming die Helmut Lotti met brio doorstaat.
Het brengt ons bij een ander positief kantje aan dit optreden. Helmut Lotti is omringd van goed op elkaar ingespeelde muzikanten, die verbluffende riffs spelen. Op “Breaking the Law” van Judas Priest mag broer Johan ook in de spotlight  staan. “Nothing Else Matters” zorgt voor lichtjes die de hoogte ingaan. Het valt ons trouwens op hoe bij dit  song alsook op het eerder gebrachte “Still Loving You” van Scorpions, de stem van Helmut ons enorm raakt, tot het diepste in onze ziel.
Het ‘classic rock’ publiek is nogal kalm, naar metal normen dan, maar geniet met volle teugen van de nummers.
“Paranoid” van Black Sabbath klinkt in de instrumentatie subliem, vocaal valt Helmut Lotti  hier toch wat door de mand. Maar het wordt echter gauw recht gezet met een sublieme “I was made for loving you” van Kiss. Later volgde nog “Born to Be Wild” (Mars Bonfire/Steppenwolf) en “Here We Go again” van Whitesnake; Absolute hoogtepunt werd “Paradise City” van Guns'n'Roses, vocaal klonk het zelfs stukken beter dan Axl Rose op Graspop. Een hevige “Highway To Hell” van AC/DC sloot een aantrekkelijke rock avond met een knal af.

Helmut Lotti gaf een kleine twee uur een bijzonder gevarieerde set, het (metal) rockend hart op de juiste plaats! Het sceptisme van ‘wat kunnen we verwachten’ smolt als sneeuw in de zon … Puik werk Hel(l)mut goes metal …

Setlist: Holy Diver (Dio cover) // Poison (Alice Cooper cover)// Smoke on the Water (Deep Purple cover)  // Run To the Hills (Iron Maiden cover) // Easy Livin' (Urian Heep cover) Darkness// Still Loving You (Scorpions cover) // When the Lady Smiles  (Golden Earring cover) / That's Allright/Ace of Spades (Elvis Presley cover) (lyrics by Elvis, song by Motörhead) // Gimme All Your Lovin' (ZZ Top cover) // Tiritomba ([traditional] cover) //Breaking the Law (Judas Priest cover) //Nothing Else Matters (Metallica cover) // Paranoid (Black Sabbath cover) I Was Made for Lovin' You (KISS cover) //Que je t'aime (Johnny Hallyday cover) //Born to Be Wild (Mars Bonfire cover) //Here I Go Again (Whitesnake cover) //Paradise City (Guns N' Roses cover)
Encore: Highway to Hell  (AC/DC cover)

Pics homepag @Tim Vermoens Photography (Shoot ’n Rock)

Organisatie: Gracia Live

Sister May - Ik denk dat wij een band zijn die ruimte nodig heeft, zodat je als publiek onze muziek kan inademen om op die manier te kunnen reflecteren!

Al een kleine tien jaar stellen we ons de vraag, toen de band voor het eerst van zich liet horen, welke muziekstijl Sister May nu eigenlijk brengt, waarop we een brede waaier van antwoorden kregen. Het gaat van alternatieve rock naar grunge tot new wave en experimentele rock. Wat een diversiteit. Intrigerend.
Toen de EP 'Ascent' in 2018 verscheen , waren we er live bij in Roeselare. We besteden daar de nodige aandacht aan. Ondertussen bracht de band zijn eerste full album uit ‘Undecided Behaviour’ waar die diversiteit nog meer in de verf wordt gezet.
We waren ook op de release in De Kreun Kortrijk – het verslag kun je hier nog eens lezen .
Ondertussen hadden we eveneens een fijn gesprek met Bert Goethals , uiteraard over deze schijf en de verdere toekomstplannen.

Toen ik jullie voor het eerst live zag in Roeselare in 2018 was ik danig onder de indruk, helaas ging toen alles dicht in 2020 tot 2022, een slechter moment konden jullie niet hebben aangezien jullie bezig waren jezelf aan het lanceren. Hoe heb je die periode doorstaan ?
Wij zaten op dat moment in een schrijfproces. Tijdens de eerste golf was de rust dus welgekomen. Tijdens de tweede golf hebben we de opnames gedaan en dan was het wachten tot alles terug normaal werd.

Sommige bands gooiden de handdoek in de ring, jullie bleven doorgaan , wat heeft jullie recht gehouden denk je zelf?
Het feit dat we net in een schrijfproces zaten, zorgde ervoor dat we ons vooral gefocust hebben op onze nieuwe sound.

Ik denk dat het muzieklandschap ook is veranderd, het is voor kleinere bands veel moeilijker geworden om aan de bak te komen, ook de minder grote organisatoren hebben het moeilijk. Merken jullie dat ook? Is het voor jullie moeilijker geworden om optredens te boeken of zo?
Op dit moment kunnen wij niet klagen maar het is duidelijk dat de impact van corona heel groot is. Er is een periode voor corona en een periode na corona.

Het eerste full album 'Undecided Behaviour' werd voorgesteld in een zeer goed vol gelopen Kreun in Kortrijk. Hoe waren de algemene reacties op zowel plaat als het concert?
De reacties waren unaniem goed. Het doet ons goed om te zien dat er zoveel mensen geloven in wat we doen. Dat heeft ons ook energie om door te gaan en om aan nieuwe muziek te werken.

Zelf waren we danig onder de indruk van de diverse aanpak, het is nog steeds moeilijk om een echte muziekstijl op jullie te kleven (daarom hou ik zoveel van jullie eigenlijk) maar toch.. hoe zou je zelf je stijl omschrijven (naar concert en festival promotors toe)
Wij geloven in ons verhaal. Wij doen niet mee aan etikettering. Misschien  schrijven we wel mee aan een nieuw genre?

Wat me ook opviel is de opstelling op het podium, de zanger staat niet centraal maar tussen de band in. Een bewuste keuze en schuilt daar een boodschap achter?
Jep, heel bewust, de boodschap laat ik aan het publiek over. Wij willen dat mensen nadenken over dat gene wat ze zien en horen.

Het fantasieprikkelende, en het balanceren tussen donker en licht viel me enorm op; ook veel emoties kwamen muzikaal maar ook vocaal naar boven. Is dat een bewuste aanpak, schuilt daar een eventueel persoonlijk verhaal achter? Hoe moet ik dat zien …
De nummers zijn heel persoonlijk, er zit heel veel in. We gooien alle emotie in onze optredens. We zijn mensen van vlees en bloed, deze persoonlijke aanpak werkt goed naar ons publiek. We beseffen wel dat dit niet voor iedereen evident is.

Ik merk ook een evolutie in sound. Waar ligt volgens jouzelf het grote verschil tussen Sister May in de begin jaren en deze in 2023?
Volwassenheid, metier, niet vergeten dat dit voor 3/5 van de band nog altijd hun eerste muzikale project is. Groei kan niet anders.

Welk publiek zouden jullie graag aanspreken, of ben je daar niet echt mee bezig?
Onze verhalen kunnen iedereen raken, ik zou dus onszelf niet willen typeren.

In een interview enkele jaren geleden las ik op de vraag wat jullie grote inspiratie vormt het volgende : ‘’ De mensheid. Dat is een dagelijkse bron van lachwekkende frustraties langs alle kanten, los van het links of rechts denken.’’
Kun je daar wat dieper op ingaan? Is dat anno 2023 nog steeds het geval?
Meer dan ooit. Je moet maar eens kijken naar het nieuws of een krant openslaan. Of de comments lezen op facebook. Dan weet je genoeg.

Tot daar de bedenkingen over het concert en de plaat … Wat zijn de verdere plannen voor dit jaar (en eventuele volgende jaren)
Nieuwe muziek schrijven!

Jullie tekenden bij een Nederlands label, kan dit (denk je) deuren openen naar het buitenland toe? En is er een ambitie naar dat Buitenland toe? Welke landen zouden jullie graag bezoeken?
UK, Duitsland, USA

Hoe ben je bij dit label terecht gekomen eigenlijk?
Via via, Marcel van de Haar stuurde mij de gegevens door van Désirée. Van het een, kwam het ander.

Nu we het over ambities hebben, wat is jullie grootste ambitie als band? En  is er een soort ‘doel’ dat je wil bereiken?
Ja maar die gaan we niet delen, anders is het geen doel meer.

Zijn er , naast muziek, nog pistes die je zou willen volgen? Jullie fantasieprikkelende muziek klinkt ook zeer filmisch, iets in de trend van film muziek of zo? of is dat geen ambtie?
Ja, dat zou wel heel fijn zijn!

Wat geniet jullie voorkeur, grote festivals plat spelen en Sportpaleizen uitverkopen, of een naam en faam maken in het clubcircuit. En waarom? Of waarom niet?
Ik denk dat wij een band zijn die ruimte nodig heeft, zodat je als publiek onze muziek kan inademen om op die manier te kunnen reflecteren!

Bedankt voor het interview
Jij ook, keep up the good work!