Seppe De Klerck - Ik hoop dat deze sector creatief genoeg kan zijn om het hoofd boven water te houden en met nieuwe initiatieven op de proppen kan komen

Seppe De Klerck is een componist, muzikant en duizendpoot die van vele markten thuis is. We leerden hem kennen als solo artiest onder de naam iRRi. Eveneens zit hij samen met zijn echtgenote Shikha in het project Maanzaad. Onlangs bracht hij een knappe video uit ‘ “Zidde gij oek van Sinnekloas?” . Maar daar houdt het niet mee op. We hadden - via mail - een fijn gesprek met Seppe over zijn vele projecten, de toekomst, en uiteraard - in oogpunt van dit project ‘interviews in tijden van corona’ - eveneens over hoe je omgaat met zo een tijd waarin we nu leven.

Seppe, om met de deur in huis te vallen. Naast Maanzaad met welke projecten was/ben je allemaal bezig?
Vroeger en nu:
 - iRRi - iRRi & Hugo
- Stepping Tone (Live reggae/dub jam project)
- muziekproductie voor andere artiesten (bv. Koeferbak Funk, Losabes, Gemeejne Bleejkn…) - Muziekproductie voor bedrijfsfilms, luisterverhalen…
Vroeger:
Andy Sierens aka Vijvenveertig
Stijlvol Even
Vrede
W.U.R.
FiveAM

Maanzaad is een project samen met je echtgenote, hoe is dat project ontstaan?
Maanzaad bestond al een jaar of 10 vooraleer ik erbij betrokken geraakte. Shikha (mijn echtgenote) zingt er ondertussen ook al een jaar of 10 bij. Ikzelf ben erbij gehaald om live de muziek van extra saus (Sound Effects en elektronica) en extra percussie te voorzien. Verder verzorg ik tegenwoordig ook de muziekproductie -en opnames en heb ik de clip gemaakt van het nummer “De Zon”.

Waar is eigenlijk de interesse om iets te doen met muziek ontstaan? Welke artiesten of zo waren je inspiratie bron?
Muziek heeft er altijd al in gezeten bij mij… Ik word er als het ware naartoe gezogen. Ik heb mezelf eerst leren drummen, dan kwam er gitaar en basgitaar bij, later piano… Ik ben altijd enorm gefascineerd geweest door HipHop en Reggae. Al van kleins af aan knalden rap-artiesten zoals Wu-Tang Clan, Ice-T, Sint-Andries MC’s, Osdorp Posse, ABN en Nest door mijn speakers. Ik heb nooit echt veel interesse gehad in wat er op de radio speelde… Meestal werd ik aangetrokken tot de meer ‘underground’ dingen. Op vlak van Reggae was er uiteraard altijd al Bob Marley, maar ook Peter Tosh, Lee Scratch Perry enz. Verder ook wat zijsprongen gemaakt naar het hardere gitaarwerk, maar daar zijn door de jaren maar enkelen van blijven hangen bij mij: voornamelijk Rage Against The Machine

We zitten in een crisis die veel plannen in het water deed vallen, zelfs nu in deze periode zit er geen kans op verbetering in. Welke plannen zijn er bij jullie in het water gevallen?
Uiteraard had ik met verschillende projecten wel gehoopt op een leuke, met-optredens-gevulde zomer. Dat kan helaas allemaal niet doorgaan, maar ik ben met verschillende projecten wel opties aan het bekijken om onze muziek nu op een andere, originele manier tot bij de mensen te brengen.

Hoe ga je daar als muzikant en ook als mens mee om met zo een crisis?
De eerste maanden lockdown waren heftig voor mij… veel minder sociaal contact, weinig muziek (in groepsverband dan toch) en heel veel thuis met de kinderen, wat niet altijd even evident was :-). maar ik wil niet klagen… er zijn mensen die het een pak zwaarder hebben gehad dan mij.

De enige keer dat ik je live heb gezien , was bij het project ‘Geluk hormoon’ een prachtig initiatief waarover ik ook een verslag heb geschreven. Hoe waren de reacties? En komt er ook iets als een vervolg? (
Als ik mij niet vergis, heb je mij ook eens live aan het werk gezien in de Casino, in het voorprogramma van Tourist Lemc. Ik herinner mij dat je daarover ook iets hebt geschreven :-D) Gelukshormoon was een project dat door Tom De Rocker (Hugo) op poten werd gezet. Ik wil niet in zijn naam spreken over het al dan niet organiseren van een 4e editie :-). De reacties waren voornamelijk positief. Veel mensen krijgen te maken met het thema (geestelijke gezondheid) en kunnen er zich dan ook makkelijk in herkennen.

Aja dat klopt, in 2016. Ik meen dat er uit dat project ook andere projecten zijn gegroeid? Zoals ‘Out of the Box’ die ik enkele jaren geleden zag optreden op Vredefeesten in Sint-Niklaas?
‘Out of my box’ bestond volgens mij al geruime tijd voor ze bij Gelukshormoon betrokken geraakten. Ik denk dat het eerder een soort samenwerking was.

Zijn er wat dat betreft nog verdere plannen eigenlijk?
Daar weet ik zelf niet genoeg over :-).

En wat met Maanzaad. Mogen we ons aan nieuwe releases verwachten?
Maanzaad is een band die heel naarstig blijft verder werken en repeteren. Ik spreek niet graag een termijn uit, maar er komen sowieso nog dingen aan!

Zijn er nog live plannen voor Maanzaad? Of is het allemaal koffiedik kijken.
Er zijn plannen, maar daar mag ik nog niks over zeggen :-p

We houden het in het oog. Er zijn veel sectoren getroffen door deze crisis, maar muziek en cultuur zijn toch een van de meest getroffen sectoren naar mijn mening, hoe denk je persoonlijk dat cultuur en muziek deze crisis zal overleven?
Ik hoop dat deze sector creatief genoeg kan zijn om het hoofd boven water te houden en met nieuwe initiatieven op de proppen kan komen. Al zie ik het momenteel eerder een beetje somber in… Er hangt heel de sector een ferme uitdaging boven het hoofd. Voor sommigen is het zelfs al te laat, denk ik.

Je ziet ook meer en meer filmpjes verschijnen, via live streaming worden zelfs heuse concerten met of zonder betaling op poten gezet. Persoonlijk vind ik dat allemaal geen slechte initiatieven, maar ik hou toch meer van echte live beleving. Hoe sta je daar zelf tegenover?
Er gaat niks boven een concert waar mensen kunnen genieten van een stevige portie live muziek, met het bijbehorende volume, de sfeer… Ik ben zelf geluidstechnieker en vind niks erger dan dat mensen mijn muziek beluisteren op een GSM of laptop. Live streaming heb je helemaal niet in de hand of de mensen luisteren op een goeie koptelefoon of met een deftig geluidssysteem. Daar gaat mijn haar van recht staan :-). Dus ja, geef mij ook maar de echte live beleving!

Ik keer even terug naar de eerste vraag. Zijn er naast Maanzaad en dat project Gelukshormoon nog andere dingen waar je mee bezig bent? Vertel er anders wat meer over
Met iRRi & Hugo hebben we zonet een nieuwe clip gereleaset voor het nummer “Zidde gij oek”. https://www.facebook.com/watch/?v=771318563687029
Dit in aanloop naar de release van ons nieuw album ‘Gene weg nevest’, dat er ook zit aan te komen. Momenteel is dit het project waarmee ik het meeste bezig ben. Wij hebben vroeger in het Waasland heel wat mooie podia mogen bespelen en hadden een heel trouwe fanbase. Dan zijn we een jaar of 6 elk onze eigen weg opgegaan, dat resulteerde bij mij als solo-artiest (iRRi) in 2 albums: ‘Ontpopt’ en ‘Kopknik’. Hugo heeft zoveel gemaakt in de tussentijd dat ik het zelf allemaal niet meer volledig kan opsommen :-D, maar ik denk dat het grootste project ‘Verbaal Proces’ was, waarmee hij ook 2 albums heeft uitgebracht.

Om af te sluiten, waar (via welke links) kunnen mensen die jullie nog niet kennen je ontdekken of merchandiser aankopen?
iRRi & Hugo:
https://www.facebook.com/irrienhugo
https://www.youtube.com/channel/UC-u3bkYcpnMW4I6yHjtgisA
https://open.spotify.com/artist/3vPhauTcKgNBBFMIQfs330?si=3V5YZRw9SzilYNjakytv3A

Instagram: @irrienhugo
iRRi:
https://irri.bandcamp.com (muziek en merch)
https://open.spotify.com/artist/6givYTkPNsAtpaqYWeRclc?si=1qjJMPbmRaCNORdDW8m  
HsQ
https://www.youtube.com/channel/UCqdkEjK6mzXV-dq4EyAScWw
https://facebook.com/irribeats

Instagram: @irribeats
Maanzaad:
https://www.maanzaadmusic.be
https://www.facebook.com/maanzaad
https://www.youtube.com/user/Maanzaadstyle

Instagram: @maanzaadtheband
iRRi Media (Studio):
https://www.irrimedia.be
https://www.facebook.com/irrimedia

Instagram: @irrimedia
Dank voor dit fijne gesprek, hopelijk tot eens op mijn ronde e
Gij bedankt!

Himshe - Selien Hoessen - Cultuur is noodzakelijk voor maatschappijkritiek, voor persoonlijke ontwikkeling en voor ons mentale welzijn. Het maakt ons persoonlijk rijker, neemt onze stress weg, houdt ons een spiegel voor, laat ons genieten en brengt mensen samen

Voor de omschrijving van de Gentse band Himshe citeren we uit de biografie op de bandcamp pagina van de band: ''Het Gentse gekartelde poprockkwartet Himshe verkleedt zijn muziek graag in een sfeervolle wereld waar David Lynch pater Theresa ontmoet.'' Een omschrijving die de lading dekt, want inderdaad , deze band klinkt zeer sprookjesachtig, filmisch en dat is niet alleen de verdienste van de instrumentale omkadering; ook de vocale inbreng voert je weg naar mysterieuze oorden die de fantasie van de luisteraar prikkelt.
Op de EP 'Stay', eerder uitgebracht dit jaar, wordt dat mooi in de verf gezet. De volledige recensie kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/78925-stay-ep.html
Dit debuut, een schijfje dat nu al zeer hoog zal staan in mijn persoonlijk eindejaarslijstje, en verder hoe je als band (en mens) omgaat met deze crisis waarin we nog steeds leven, is voer genoeg om een gesprek aan te gaan met Selien Hoessen, bezieler en zangeres van de band.

Ik heb de band leren kennen via de EP ‘Stay’, een sprookjesachtige schijf die me wegvoert naar zeer, zeer verre oorden. Hoe is alles begonnen voor jullie en hoe waren de reacties hierop tot nu toe?
Eigenlijk is alles begonnen op een zeer atypisch moment, zijnde mijn eerste zwangerschap. Niet meteen het moment waarop je verwacht je keihard te gaan inzetten op een nieuw muzikaal project… maar toch, het kan. Voordien had ik wat ‘underdog-posities’ bekleed in mooie muzikale projecten maar ik was toe aan mijn eigen verhaal. De nood om het eens op mijn eigen manier te doen was groot en mijn dochter was duidelijk een inspiratie- en krachtbron, misschien zelfs een noodzaak om deze stap te zetten.  Het feit dat ze een goede slaper was en makkelijk uren naast mijn kon liggen zonder een kreet, hielp natuurlijk ook wel. Wat de reacties op de EP betreft, deze waren eigenlijk bijzonder mooi. Zo van die reacties waarop je hoopt maar waarvan je nooit denkt dat ze echt zouden worden: Iets over koortsdromen die in jezelf boren, over soundtracks met een Hollywood-vibe, over je hart doen smelten van innig geluk maar je tegelijk angst in boezemen zonder je echt pijn te doen… Tja, das wel bijzonder om dat allemaal te lezen (en bedankt trouwens)

Met Koen Gisen als producer en Naomi Sijmons die haar medewerking verleent, had je toch al twee grote vissen te pakken. Hoe is die samenwerking ontstaan? Naomi had ik al een interview mee, een zeer sympathieke meid
Ja Naomi is een super sympathieke ‘spring in ‘t veld’. Altijd enthousiast, erg aanstekelijk! Ik vind het nog steeds een eer dat zij zomaar ‘ja’ zei op mijn vraag om ‘backings’ te zingen op onze EP. Het feit dat ze ook meetrekt op onze releasetour is echt hartverwarmend. En ja hoe kwam die samenwerking er? Ze is eigenlijk mijn zang juf en van het één kwam het ander.  Wat Koen Gisen betrof. Tja ik had een lijstje gemaakt van producers waarmee ik wenste samen te werken, hij was mijn nummer 1. Ik heb hem gewoon gecontacteerd en toen zijn we samen iets gaan drinken. Soms moet je gewoon doen wat je denkt, een beetje bescheiden lef hebben en ook een vleugje geluk natuurlijk.

Om nog een beetje op die plaat voort te borduren, het viel me op dat jullie met je sound  graag een soort strijd aangaan tussen licht en donker. Er zit veel positieve energie in, maar er is ook iets opvallends duister. Als je begrijpt wat ik bedoel? Wat is je mening
Ik volg je zeker. Het is ook mijn opzet om te spelen met die lichtinval. Ik ervaar mijn muzikale creaties als schilderijen. Je kan werken met geel maar als je er dan met blauw overheen gaat , krijgt het verhaal plots een paarse wending. Zo voelt het ook als ik muzikale schetsen neerzet. Ik vind het leuk om op deze wijze naar muziek te kijken. Het is voor mij geen evidentie om te denken in termen van strofes of refreinen. Muziek is voor mij eerder sferisch. Ik hou ook erg van tegenstrijdigheden. Ik vind mensen het meest boeiend als ze die openlijk laten zien en bij nummers is dit ook zo, me dunkt. Die worsteling vind ik bijzonder inspirerend. De band heet ook niet toevallig ‘Himshe’. Voor mij kan alles samenvallen. Ik vind het jammer dat mensen vaak denken dat ze moeten kiezen voor het één of het ander. De meeste authenticiteit krijgt je wanneer je alles naast elkaar kan zien als stukjes van een groter geheel. Voor mij kan mineur perfect naast majeur staan, al is het niet altijd simpel om de muzikale lijm hiervoor te vinden. Dat is bij mensen ook zo, niet?

Klopt volledig. Er is ook iets opvallend filmisch en visueel aan die plaat, waardoor de fantasie voortdurend wordt geprikkeld. wat is je mening
Tja, ik zei het al, nummers zijn voor mij schilderijen. Ik zie nummers ook voor mij, letterlijk dan. Vaak inspireren beelden mij tot het schrijven van een song. Neem nu “Constrict”. Dit nummer is geïnspireerd op de film ‘Metropolis’ van Fritz Lang. De beelden van de hard werkende arbeiders inspireerde mij tot de ritmische puls. De verleidelijke rol van de vrouw was dan weer de basis voor de zanglijn: een melodieuze tegenstijdigheid op een hoekige ritmesectie. De perfecte Himshe combinatie. Een nummer is voor mij pas geslaagd als je het voelt en ziet. Ik vind het dan ook bijzonder fijn dat je deze vraag stelt! Opzet geslaagd dus J

Kortom een knap schijfje. Nu, ik veronderstel dat door de corona crisis wel wat plannen in het water gevallen zijn. Welke?
Onze EP-release kwam er spijtig genoeg de week net voor de lockdown. Hierdoor vielen al onze geplande releaseconcerten in het water. Gelukkig kwam er van uitstel af en toe ook geen afstel en laat ons hopen dat onze plannen voor het najaar gewoon kunnen doorgaan. Ons concert in muziekclub 4AD in double bill met Lyenn werd verplaatst naar 16 oktober. We kijken er erg naar uit. Ik ben immers een grote fan van Lyenn. Verder spelen we op 7 nov het voorprogramma van Fulco in de N9. Uiteraard zijn er wat concerten geannuleerd zoals op de Gentse Feesten waar een concert in de Theaterbox gepland stond, en zo zijn er nog een paar die niet door gingen.

Hoe ga je als muzikant, artiest maar ook als mens hier mee om?
We zullen natuurlijk nooit kunnen nagaan wat het effect van deze crisis was op het uitbrengen van onze EP, maar misschien is dat beter zo. Het lijkt natuurlijk wel een erg ongelukkig moment om net voor een lockdown een debuut EP uit te brengen. Langs de andere kant kregen we wel wat publiciteit. De vrijgekomen tijd die we normaal in concerten en repeteren staken , kon dan ook weer gepompt worden in netwerken, het maken van promo en het schrijven van nieuwe nummers dus dat had zeker ook zijn voordelen. We proberen gewoon verder ons ding te doen. Ik geloof dat er andere tijden komen.

Het zijn allemaal een beetje standaard vragen die ik iedereen stel, maar hoe denk jij persoonlijk dat cultuur en muziek deze crisis zal overleven?
Ik ben geen beleidsmaker en kies er eigenlijk ook bewust voor om mijn energie daar niet op in te zetten. Met Himshe heb ik immers al meer dan genoeg mijn handen vol, daarnaast ben ik ook moeder en werk ik in een ziekenhuis. Ik moet dan ook doelbewust kiezen waar ik mijn energie naar toe laat gaan. Tijdens de ‘eerste piek’ stond ik in ‘de vuurlinie’. Eén been in de gezondheidszorg en één been in de culturele sector. Het feit dat ik het gezicht van beide ken (en dus beiden hun noden), maakt dat ik soms moeilijk durf opkomen voor de noden van deze laatste. Een leven kan toch niet boven een gedicht/schilderij/nummer staan? denk ik dan. En soms overvalt mij dan een schaamte.
Desondanks geloof ik ook sterk dat cultuur noodzakelijk is voor de kleur van het leven. Cultuur maakt ons leven iets waard. Cultuur is noodzakelijk voor maatschappijkritiek, voor persoonlijke ontwikkeling en voor ons mentale welzijn. Het maakt ons persoonlijk rijker, neemt onze stress weg, houdt ons een spiegel voor, laat ons genieten en brengt mensen samen. Ik geloof wel sterk in de creativiteit van mensen en het lijkt mij onwaarschijnlijk als cultuur daar geen gepast antwoord zou kunnen op bieden. Desondanks is het meer nodig dan dat #thesoundofsilence. Maar dat antwoord zal wellicht niet van mij komen.

Wordt streaming, en ook live streaming, de nieuwe norm denk je? Of optredens zoals in Brussel en zo , voor een beperkt publiek (wat toch moet kunnen, zelfs in deze tijden)?
Ik denk niet dat streaming, al dan niet live, de norm wordt. Er gaat niets boven het gedaver van bassen voelen in je lijf. Dit kan je nooit bekomen via live-streams. Ze waren een creatief en zinvol alternatief, misschien blijven ze wel bestaan maar dan hooguit naast de live-beleving van kunst, me dunkt.

Wat zijn de verdere plannen, komen er nieuwe releases binnenkort of op lange termijn?
Zoals ik al zei, een optreden in de 4AD en eentje in de N9. We hopen daar nog enkele releaseconcerten aan toe te voegen. Verder zijn we ook bezig aan nieuwe nummers. Ik heb het dan zowel over het individuele schrijfwerk als over de live-vertaling daarvan , eens het nummer van de pc naar de muzikanten wordt overgedragen. Verder blijf ik inzetten op het vinden van ondersteuning. Het zou fijn zijn om enkele samenwerkingen op touw te zetten, ik denk dan bijvoorbeeld aan een label of een booker. Dat zou super zijn!

Wat zijn de eigenlijke ambities met de band? Want laat ons eerlijk zijn , er zitten wel veel visjes in dat water, vooral in Gent
Ik sta erg realistisch in het leven, ik stond niet meteen op een radio hit te wachten ;-), al zou dat natuurlijk altijd welkom zijn. Ik hoop vooral te kunnen blijven doorgaan met schrijven en optreden. Het zou al een droom zijn, mochten we voldoende inkomsten ontvangen uit concerten om zo opnieuw de studio te kunnen induiken en de kans te krijgen verder muziek uit te brengen, zonder onze spaarboek hiervoor te moeten leegroven. Mooie concerten kunnen geven, in mooie clubs met een kwaliteitsvol geluid zou ook al erg mooi zijn.

Zit er iets in het water in Gent waardoor voortdurend knappe acts en bands als jullie komen boven drijven? Heb je daar een verklaring voor
Het fijne aan Gent is dat er veel ingezet wordt op muziek en kunst. Dit is gewoon belangrijk voor de Gentenaar en dat weet het stadsbestuur ook. Mensen doen nog steeds de moeite om uit hun kot te komen en nieuwe muzikale of culturele ervaringen onbevooroordeeld te ontvangen. Daarnaast heb je een stadsbestuur dat zijn inwoners hierin ook steunt. Zelf participeer ik bijvoorbeeld aan Hall13, een concertzaaltje die het licht zag dankzij de ondersteuning van Stad Gent. We programmeren er een aanbod dat de piano centraal stelt. (het is een samenwerking tussen de muziekstudio Room13 en SVMpiano’s, die zich respectievelijk boven en naast de hall bevinden). Het Gentse stadsbestuur geeft mensen met nieuwe ideeën zuurstof om hun project uit te werken, enkel hierdoor konden we dit waar maken. Onze toenmalige burgemeester kwam zelfs wat tokkelen op de piano in ons eerst promofilmpje, das fijn!

Laten we hiermee afsluiten, waar kunnen de fans of luisteraars die jullie willen ontdekken terecht om online merchandiser en zo te bestellen?
We hebben een eigen website met webshop: www.himshe.be
Daar kan je de EP aankopen. Verder wordt ze ook aangeboden bij Counsouling Sound (de wijste platenwinkel van Gent!). En nieuwtjes worden altijd aangekondigd op onze fb of instagram.
Verder ook de gebruikelijke links:
https://himshe.bandcamp.com
https://www.facebook.com/himshemusic
https://www.instagram.com/himshemusic/
https://vi.be/platform/himshe
Pics homepag @Wouter De Laender

Dank voor dit fijne gesprek, hopelijk zien we elkaar spoedig ergens ‘on stage’
Dat hoop ik ten zeerste!

PAARD + Schroothoop - Wanneer stijlbreuken tot kunstvorm wordt verheven

Zoals wellicht velen onder jullie weten , hou ik van bands of artiesten die de luisteraar voortdurend op het verkeerde been zet. Bands die buiten de lijntjes kleuren, de comfortzone verlaten en bij voorkeur ook improviseren tot het oneindige, genieten al vele jaren mijn persoonlijke voorkeur. Daardoor kom je vaak bij bands als PAARD en Schroothoop. Twee bands die alle regeltjes aan hun laars lappen, en op die manier wellicht geen Sportpaleizen zullen uitverkopen - moet dat? - maar wie aanwezig is op een show van één van beide zit vol bewondering te genieten van dit schouwspel waar muziek en stijlbreuken tot ware kunst wordt verheven, met op de koop toe de nodige kwinkslagen en hoge dosis humor.

Weet je niet waar naartoe met je afval? Een mogelijke oplossing: breng het gewoon naar het trio Schroothoop (*****) en ze maken er wellicht een muziekinstrument van. saxofonist en multi-instrumentalist Rik Staelens , percussioniste Margo Maex en bassist-klarinettist Timo Vantyghem brachten onlangs een knappe schijf uit 'Klein gevaarlijk afval'. Waar dat voldoende uit de doeken wordt gedaan.  En ja ook afval genoeg op dat podium. Blikjes, potjes en pannen, tot de verbeelding sprekende blaasinstrumenten en noem maar op. Ze worden door de drie virtuozen als instrumenten gebruikt, zoals je maar zelden hebt meegemaakt.  En jawel, daar komen zelfs zeer mooie klanken uit voort. Door samensmelting van die  uitzonderlijke blaasinstrumenten, percussie en bas lijnen ontstaat er zelfs een soort cultuurschok tussen Oosterse, Afrikaanse en Westerse cultuur. Een hele mengelmoes aan stijlen, die bovendien wonder bij wonder perfect in elkaar vloeien waardoor er enige structuur ontstaat binnen de aangeboden chaos. Het is niet alleen hoe Schroothoop tekeer gaat, het vormt de rode draad.
Kortom, dit trio verstaat de unieke kunst om van afval muziek instrumenten te maken die niet alleen uiteenlopende culturen perfect met elkaar verbinden, het zorgt voor een set die je vol bewondering naar adem doet happen, of lekker doet meedeinen op je stoel, want hierop stil zitten is dus onmogelijk.

Ook PAARD (*****) is eveneens zo een band die perfect weet hoe je muziek tot kunst kunt verheffen. Dat bewees de formatie al eerder op het festival ‘We Are Open’ in Trix toen ze de kelderverdieping op zijn grondvesten deden daveren. De heren stralen zoveel spelplezier uit op dat podium, dat het ook aanstekelijk werkt op een publiek dat uit de bol zou willen gaan - maar dat wegens de gekende maatregelen niet volledig kan. Het aan hun hart laten komen doen ze echter ook niet, genieten en lekker meedeinen is hier aan de orde.
Uiteraard zijn de drie bandleden geen groentjes meer in de muziek wereld. Zo is  Sigfried Burroughs bekend als drummer van Kapitan Korsakov, The K. én frontman van Onmens. Vinden we multi-instrumentalist en klankentovenaar TJ Segers terug als vibrafonist bij John Ghost en Compro Oro. Owen Weston, tenslotte, is o.a. de bezieler van het opmerkelijke solo project Ndugu waarmee hij akoestische hip hop fabriceert, maar eveneens van vele markten thuis is . Breng deze drie uitzonderlijke talenten samen en er ontstaat een magie die je moeilijk met woorden kunt omschrijven, we zouden dus eigenlijk moeten stoppen met typen. Want een optreden van PAARD kun je alleen maar voelen, niet omschrijven hoe het voelt. Vergelijk het met een wervelstorm of een tsunami die op jou afkomt en alles dreigt te vernietigen, die eveneens een hypnotiserende inwerking heeft op je gemoed waardoor je niet stil kan zitten. De drie heren amuseren zich trouwens kostelijk op het podium, vaak wordt er dan ook geflirt met geluid overschrijdend gedrag. Maar vooral worden kunstwerkjes afgeleverd in de vorm van percussie en gitaar, die je alle kleuren van de regenboog laten zien, horen en vooral dus voelen. Zo gracieus als een PAARD die door de weide draaft, zo magisch mooi blaast PAARD je vanaf die eerste tot de laatste noot gewoon omver. Het zou moeten zorgen voor een wervelend dansfeest waarbij daken eraf vliegen en lichamen elkaar raken. Helaas kan dat voorlopig allemaal niet meer, maar het feest dat in ieders hoofd ontstaat, doet je wel naar adem happen doordat je lekker uit de bol kan gaan in diepe gedachte.
Besluit: PAARD is zo een band die elke regel binnen de muziek aan zijn laars lapt, en daarmee weg komt door perfectie, in het bespelen van instrumenten te combineren met oneindig improviseren, én tonnen spelplezier en humor tot ware kunst verheft.

Neem gerust een kijkje naar de pics
http://www.musiczine.net/nl/foto-s/concert/de-casino/paard-06-09-2020.html
http://www.musiczine.net/nl/foto-s/concert/de-casino/schroothoop-06-09-2020.html

Organisatie: De Casino, Sint-Niklaas

DIRK. + The Guru Guru - Bommetjes energie met een vette knipoog naar absurditeit

Langzaam maar zeker kruipt de cultuursector uit een diep dal. Links en rechts openen concertzalen de deuren, anderen blijven tot nader order helaas dicht. Concertzaal De Casino heeft niet alleen zijn café heringericht, bij het binnenkomen wanen we ons in een sfeer die doet terugdenken aan de jaren '50 of '60 , maar met beide voeten toch in het nu . Onder de noemer 'DC Strikes back' worden enkele fijne concertavonden georganiseerd, helemaal coronaproof uiteraard en rekening houdende met de nodige veiligheidsmaatregelen.
Voor een volledige overzicht van het programma verwijzen we jullie graag door naar de website. https://decasino.be/  

Wij waren er op enkele avonden bij. DIRK. + The Guru Guru mochten op zaterdag 5 september de spits afbijten.

The Guru Guru (****1/2) bracht eerder dit jaar nog een nieuwe schijf uit . De volledige recensie daarvan kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/cd-reviews/item/77540-point-fingers.html Die bommetjes energie, overgoten met de nodige absurditeit komen echter live nog beter tot hun recht. Dat bewees de band in een uitverkochte Casino al vanaf de eerste noot. De lat werd dus direct heel hoog gelegd, en de boog bleef tot helemaal het einde van de set gespannen. Dat heeft uiteraard te maken met de strak solerende muzikanten binnen de band die als losgeslagen bloedhonden tekeer gaan, alsof ze elke aanwezige dreigen te verscheuren.
Maar eerder dus overgoten met voldoende Humor om eerder een glimlach op je lippen te toveren, dan je te doen baden in het angstzweet. Ook frontman Tom The Bomb slaat, toch eerder ingehouden, wild om zich heen. We zeggen wel ingehouden, want meermaals krijg je het gevoel dat hij veel liever het publiek zou induiken en compleet uit de bol zou gaan tussen zijn fans in. Helaas kan dat nu even niet tijdens deze coronatijden. 
The Guru Guru blijft voortdurend op de deur van de Casino bonken tot de muren het door de oerkracht die daarvan uitstraalt, het bijna begeven. Die geluidsmuren worden dan ook zeer langzaam opgebouwd tot een ware climax, zonder ook de melodieuze lijn uit het oog te verliezen. Dat is niet alleen het meest opmerkelijke aan de hele avond , zo zou later blijken. Het is ook de grote sterkte van deze beide bands. Je emotioneel song na song op een zodanig uiteenlopende wijze raken dat er eerder een gelukzalig gevoel over je neerdaalt, in plaats dat je trommelvliezen gaan barsten door dat voortdurend optrekken van ondoordringbare geluidsmuren.
Besluit: The Guru Guru verstaat de unieke kunst om die bommetjes boordevol energie met een vette knipoog te verbinden met de nodige absurditeit. Zodat humor perfect wordt verbonden met bittere ernst. Op een wijze zoals enkel de groten der aarde dat kunnen.

Het komt zelden voor dat een voorprogramma ons net iets meer kan bekoren dan de hoofd act. Begrijp ons niet verkeerd. DIRK. (****) zorgt er zeker voor dat je op die rollercoaster van emoties en absurditeit blijft zitten. De energiebommen waren echter iets minder krachtig. Wel meer gestroomlijnd en binnen een eerder - zwevende omkadering - die zelfs lichtjes ruikt naar psychedelische invloeden. Het zorgt ervoor dat je, eens onder hypnose gebracht door een weer zeer bewegelijke frontman en een band die je meevoert naar zijn al even absurde wereld, in een trance aanbelandt waar geen einde aan komt.
Onze reporter stelde dat onlangs nog vast toen hij de band in Damme zag optreden. Het volledige verslag kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/79277-the-yellow-machine-dirk-nonchalant-pretpakket-speelt-een-perfecte-matchdirk.html .
Ook nu weer valt op hoe de muzikanten met volle overgave hun instrumenten geselen. Maar het is dus vooral de charismatische frontman Jelle die met zijn vreemde poses en bezwerende stem iedereen uit zijn hand doet eten.  Kortom. DIRK. is al een tijdje aan een opmars bezig, en zet dat dus ook live in de verf door een perfecte set neer te zetten.  Een set waarbij weer die duiveltjes uit een doosje worden ontbonden, en op het publiek losgelaten worden, die ondanks het neerzitten, daar niet stil kan blijven op zitten. Hoewel die bommetjes energie naar onze mening dus iets minder oorverdovend klonken dan hun voorgangers, werden ook nu weer een geluidsmuur gesloopt door Jelle en de zijnen. Op een uitgekiende wijze zet de man je  echter vooral voortdurend op het verkeerde been, door een beetje de clown uit te hangen maar meteen een duidelijke boodschap door je strot te jagen. Klasse!

Besluit: In deze barre tijden kunnen we die dosis positieve energie goed gebruiken. En om deze te bekomen kom je snel bij bands als The Guru Guru en DIRK. terecht , die beide over een frontman met tonnen charisma beschikken.
Klasse entertainers die, geruggesteund door verschroeiend uithalende muzikanten,  die met volle overgave er tegenaan gaan, om de luisteraar een avond te bezorgen die oorverdovende energie verbindt met humor en absurditeit. Waarna je even vertoeft in een sprookjeswereld, die je met een grote glimlach op de lippen achterlaat. Waardoor je die harde realiteit plots weer beter aankan. Missie geslaagd, over de hele lijn.

Neem gerust een kijkje naar de pics
http://www.musiczine.net/nl/foto-s/concert/de-casino/the-guru-guru-05-09-2020.html
http://www.musiczine.net/nl/foto-s/concert/de-casino/dirk-05-09-2020.html

Organisatie: De Casino, Sint-Niklaas

Everglow - Altijd overeind blijven en verder doen waarmee je bezig bent, het positieve willen zien of eruit halen en de steun die je aan elkaar hebt, is hier extreem belangrijk!

De uit het Waasland afkomstige band Everglow timmert sinds 2000 aan de weg. Muzikaal wordt Everglow omschreven als ‘power metal’ met een vrouwelijke ‘touch’ , en klinkt de band zeer fris en uniek. Hun laatste platenwerk dateert al van 2013 ‘Destination’ ; toch heeft Everglow niet stil gezeten, integendeel. We hadden dan ook een fijn gesprek over de toekomst en hoe de band (en de leden daarvan) zijn omgegaan met deze corona tijden.

Everglow is een band die al een tijdje aan de weg timmert. Hoe is de band ontstaan? Voor zij die jullie nog niet kennen , wie zijn Everglow?
De band is ontstaan door het stoppen van Poseydon (mijn andere band , meer in de Death/Thrash metal). We hadden met Poseydon al songs geschreven met Cindy (zangeres), maar door de stop hebben we heel de boel opgesplitst en is Everglow ontstaan!

Everglow wordt omschreven als 'female power metal', is dat de juiste omschrijving? Ik hou niet zo van bands in een hokje duwen, maar hoe zou je zelf uw muziek omschrijven?
Everglow maakt power songs met keyboards en vrouwelijke zang. De beste omschrijving voor de stijl lijkt me dus inderdaad ‘Female Powermetal’. Voor optredens of interviews vragen ze meestal een stijlomschrijving, dus we moeten wel een bepaalde richting kiezen! Onze muziek is redelijk krachtig. Je kan het niet vergelijken met de typische Gothic metal, maar de keyboards en de female vocals zijn wel prominent aanwezig. De beste keuze was dus om te verwijzen naar de power, de vrouwelijke zang en de sfeer van de keyboards die we in onze songs hebben.

Je ziet door het bos vaak de bomen niet meer wat dit genre betreft, heb ik de indruk. Maar toch klinkt Everglow 'uniek’. Hoe komt dat denken jullie zelf?
We zijn inderdaad een buitenbeentje (zoals ze zeggen) en dat vinden we zelf ook.   We beschouwen het zelf dan ook als een pluspunt! We kunnen onszelf moeilijk vergelijken met die ene of die andere band. Mochten we bijvoorbeeld ooit een cover willen doen, dan zou de keuze ook niet evident zijn door de vele verschillende invloeden van de bandleden. Onze aparte stijl en klank komt hoofdzakelijk door de power van de muziek in combinatie met de cleane zang!

Om daar een beetje verder op in te gaan ... De typische female voice metal is naar mijn mening een beetje aan het doodbloeden, er is zelfs geen female voice metal fest meer in Wieze. Hoe overleef je als band met toch een typische female voice inslag?
Het is vooral hier in België moeilijker om aan bod te komen. Zeker in vergelijking met Thrash- of Death metal bands! We moeten veel meer inspanningen doen dan bij andere genres. Maar doodbloeden zou ik nu ook niet zeggen, want er is weldegelijk publiek voor. Naar mijn mening is er vooral vanuit de organisaties minder vraag naar.  Gewoon verder doen en blijven gaan is hier de boodschap!

Hoe waren de reacties op ‘Destination’'(2013)’, de plaat waardoor ook ik jullie heb ontdekt?
Vol lof moet ik zeggen, echt waar. We waren zelf aangenaam verrast door de positieve reacties! Voor de ‘Destination’ CD hebben we dan ook echt onze tijd genomen om de songs volledig tot de allerlaatste noot af te werken. Ook in de studio en tijdens het masteren hebben we alle tijd genomen, alles moest gewoon perfect zijn. Het harde werk werd beloond!

Persoonlijk was ik, wat dat album betreft, onder de indruk van die grunts van Alain die zo mooi samengaan met de melodieuze zanglijnen van Cindy. Een perfecte match. Wat is jullie mening?
We hebben die reactie nog gekregen! Volgens sommigen zouden we het zelfs meer in de songs moeten verwerken. In de desbetreffende nummers zit het ook echt wel op zijn plaats. Er is nog samenzang in andere nummers aanwezig, maar dit is niet altijd grunt natuurlijk!

Er is ondertussen veel veranderd, wat waren de hoogte en dieptepunten door de jaren heen?
Alles blijft veranderen in het leven he. We moeten ons daar constant naar aanpassen, dat is ook normaal en we hebben het niet altijd even makkelijk gehad. Denk nu ook niet dat het bij andere bands allemaal van een leien dakje loopt. Maar langs de andere kant hebben de kansen die we gekregen hebben bij het uitbrengen van ‘Destination’, ons wel op de kaart gezet!

Sommige van jullie zitten ook in andere projecten, de meeste hebben een familieleven naast de bands, is dit nog allemaal combineerbaar en hoe?
Een goede planning en afspraken zijn hier dan heel belangrijk. Ik vind dat iedereen in de band mag doen waar hij voor kiest. Sommigen onder ons hebben ook een voorliefde voor een ander genre, zowel binnen als buiten de metal. Door ook te spelen in andere bands, kunnen ze de voldoening compleet benutten. Maar druk is het sowieso: gaan werken, gezin, en dan komt er nog eens repeteren, nummers schrijven en optreden bij. Je kan het eigenlijk best vergelijken met iemand die zich moet inzetten voor zijn sportactiviteiten: die heeft ook vaste verplichtingen naast de sport. Uiteindelijk is het de passie die ervoor zorgt dat we er tijd voor maken.

Het is de laatste tijd een klein beetje stil rond Everglow, enfin met die corona tijden rond iedere band, maar ik had al een tijdje niets meer van jullie vernomen. Of het moet zijn dat ik onder een steen heb geleefd en is me iets ontgaan?
Er is je niks ontgaan :-) We hebben reeds een bewogen pad achter de rug: onze nieuwe CD was bijna klaar en de planning voor de studio (Midas Studio in Lokeren olv Tony De Block) was gefinaliseerd, toen onze toenmalige drummer (toffe kerel, perfect fit met en voor de band) ziek werd.  Al onze plannen vielen toen quasi in het water. Bij ons is ieder groepslid niet zomaar een groepslid maar ook een vriend, dus je geeft die jongen tijd om erbovenop te geraken, maar dit bleek echter niet van korte duur te zijn.  Na maanden kwamen we allen tot de constatatie dat het niet zou lukken, desondanks alle kansen. Hierdoor waren we toch weeral een hele periode verder, met een serieuze opdoffer bij elk bandlid als gevolg! Met veel spijt in ons hart hebben we uiteindelijk dan toch afscheid genomen van elkaar. We hebben daarna ook ruim de tijd genomen om een nieuwe en goede vervanger te vinden. De goden moeten ons wel goed gezind zijn, want we hebben hem dan ook gevonden in Ash!

De hoofdreden, naast die corona crisis, is dat ik heb vernomen dat er dit jaar een nieuwe plaat zou uitkomen? Wanneer, waar hoe? Vertel er gewoon iets meer over
Het is inderdaad zo dat we momenteel met deze nieuwe bezetting op dreef zijn om alles af te werken voor de studio, en we willen ook onze drummer de kans geven om zijn stempel op de nieuwe nummers te zetten. Met de coronacrisis die ertussen is gekomen, hebben we een shift gemaakt naar thuiswerk en wordt alles via digitale weg aan elkaar bezorgd. Zo hebben we geen extra tijd verloren om dit jaar nog de CD te kunnen uitbrengen. Want niet te vergeten: een CD uitbrengen is hard werken. Zoals ik in mijn vorig antwoord al vermeldde, zullen we opnieuw samenwerken met Tony De Block van de Midas Studio in Lokeren, omdat we van mening zijn dat we een goede formule niet moeten veranderen. Tony heeft zich 100% gegeven tijdens de ‘Destination’ CD en dat zijn we zeker niet vergeten!  Over het wanneer en hoe, zijn de nodige contacten met Tony ook al gelegd en onze drummer is momenteel volop aan de laatste songs bezig om zijn eigen sound te verwerken in de nummers. Daarna kunnen we hopelijk terug de studio induiken!

Ik veronderstel dat er door die corona crisis wel andere plannen in het water zijn gevallen, zo ja welke?
Dat valt eigenlijk nog wel mee. Buiten het feit dat we niet samen kunnen komen om te repeteren, zijn er natuurlijk wel enkele optredens weggevallen. We kunnen gelukkig allemaal van thuis uit verder werken en dat is een groot voordeel. Op dit moment is het enige grote vraagteken vooral wanneer we de studio terug in kunnen.

Ik stel deze vraag dus echt aan iedereen. Maar het lijkt toch belangrijk te weten, de antwoorden zijn uiteenlopend. Hoe ga je als muzikant, band (maar ook als mens) om met zo een crisis waarin we nu zitten?
Makkelijk is dit voor niemand, dus ook voor ons niet. Altijd overeind blijven en verder doen waarmee je bezig bent, het positieve willen zien of eruit halen en de steun die je aan elkaar hebt, is hier extreem belangrijk! We zien elkaar niet zo veel als we zouden willen, maar ook hier bieden de digitale wegen een oplossing!

Dit is ook zo een standaardvraag in deze periode. Zijn er plannen om eventueel jullie nieuw werk via sociale media en streaming aan te bieden? Je ziet tegenwoordig wel meer filmpjes passeren.
Omdat we merken dat alles langer zal duren dan verwacht, zijn we ook actief bezig om meer aandacht te besteden aan de sociale media en streaming. Over wat en hoe kan ik echter nog niks van verklappen. ;-) De verrassing zou er af zijn, maar iedereen zal het binnenkort wel merken!

Wat zijn de plannen na deze crisis?
Met stip op nummer één staat het inblikken van het nieuwe album!  Het logische gevolg daarna, is dan om zo snel mogelijk terug het podium op te kruipen! 

Is er, wat de band betreft, ook een soort einddoel? Iets wat jullie absoluut willen bereiken?
Na deze crisis zal het voor veel bands nog moeilijker worden om de verwachtingen in te kunnen lossen. De crisis heeft alles vertraagd en plannen in duigen geslagen. Maar als we kunnen verder doen op het elan dat we bezig zijn en onze bovenstaande plannen kunnen verwezenlijken, zal bij ons in de band iedereen al gerustgesteld zijn.

Ik zit door mijn vragen heen, mijn laatste wellicht. Het is in deze tijden onmogelijk om merchandiser voor de band op concerten aan te kopen, op welke wijze kunnen mensen dat online wel? Geef gerust enkele links
Zoals bij iedere band is elke steun meer dan welkom! Voor T-shirts, CD’s, stickers, plectrums, enz is het gemakkelijkst om via onze Facebookpagina een bestelling te plaatsen (https://www.facebook.com/everglowbelgium/).
Je kan ook altijd naar onze website gaan (www.everglow.be) en dan doorklikken naar ‘Contact’ of een mailtje sturen naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.. 

Bedankt, veel succes met de eventuele nieuwe releases, we volgen het op de voet en doen er dan de nodige promotie rond

De band naam Irish Coffee zal wellicht niet bij iedereen een belletje doen rinkelen. Nochtans was de band circa vijftig jaar geleden goed op weg legendarisch te worden. Met de hit single “Masterpiece/the show”, drukte Irish Coffee in 1971 zijn stempel op de Belgische rockandblues. Ook de debuut plaat bleek een schot in de roos. Na amper vijf jaar hield de band er helaas mee op. Songwriter en zanger William Souffreau legde intussen als solo artiest een indrukwekkend parcours af; en wordt gezien als de eminente grise van de Belgische rock. In 2017 bracht hij nog een kanjer van een plaat uit 'Tobacco Fields'. Waarmee hij nog eens bewees stevig op de troon te zitten.
In 2005 herrees Irish Coffee uit zijn as. Met een studio en een live album. Nu komt er in September een nieuwe plaat op de markt , 'Heaven'. Deze werd integraal voorgesteld in de thuishaven van de band, Aalst. Op een overdekte locatie , volledig coronaproof, en met zitplaatsen en mondmaskers, georganiseerd onder de noemer 'Koer & Toer'. Wij waren er ook bij en stelden vast ‘You are never too old to rock'n'roll!’

Het perfecte voorgerecht
John Woolley (***1/2) mocht het publiek opwarmen. En dat kun je letterlijk nemen. De man beschikt over een warme stem en uitstraling; hij brengt gezapige rock die teruggrijpt naar de jaren '60 - '70 , dat perfect past binnen het aanbod. Hij bracht een mooie mengeling van eigen nummers en covers. In eerste instantie met gitaar. Later gewoon op zang terwijl er een bandje afspeelde. Het zorgde gelukkig niet voor een jukebox effect.
Woolley is naast een begenadigd zanger, een klasse entertainer, die door middel van een grappige kwinkslag en anekdote iedereen rond zijn vingers draait. Niet elke cover was even geslaagd. Sommige songs van Joe Cocker - diens stem is onmogelijk te evenaren, laat ons eerlijk zijn, - kregen een ietwat slappe versie. Andere nummers van Cocker bezorgden je echter kippenvel , net zoals de meester zelve dit kon. Ook John Fogerty en Jeff Healey passeerden trouwens de revue.
John Woolley kweet zich in korte tijd, hij kreeg maar een goed half uurtje, met brio van zijn taak. Als je namelijk een zittend publiek kunt aansporen om mee te klappen en mee te zingen als support, dan ben je in je opdracht overduidelijk geslaagd.
John Woolley wist dus op gezapige wijze, de lont aan het vuur te steken. Ook al speelde de man een thuismatch; om dit op je eentje tot stand te brengen, moet je zeer sterk in je schoenen staan. Klasse!

Rocken alsof het terug 1971 is, maar met beide voeten in het heden
Als je al meer dan vijftig jaar op de bühne staat en niets meer hoeft te bewijzen , kun je twee dingen doen: Een mooie routineklus afwerken, waarbij het publiek waar krijgt voor zijn geld, zonder daar echt iets aan toe te voegen.. En dat publiek met een goed gevoel naar huis sturen, maar dan ook wat op zijn honger laten zitten. Of als een bende jonge wolven in het vak, met de ervaring van oude rotten, alles uit de kast halen om een spontane set af te leveren , waarbij de rockvibes je rond de oren vliegen en je bijgevolg koude rillingen bezorgen; als rockfanaat word je terug geflitst naar de jaren '70, dat is wat Irish Coffee (****) anderhalf uur deed bij hun cd voorstelling.
William Souffreau , ondertussen ook al 74, trok alle registers open en werd geruggesteund door klasse muzikanten , die naast technisch hoogstaand vernuft , spelplezier uitstralen als jonge wolven in het vak.
Alle songs uit het nieuwe album 'Heaven' werden integraal gespeeld, met diezelfde energie alsof het weer 1971 was. Echter met beide voeten in het heden. En vooral met het oog gericht op de toekomst. Want ondanks het feit dat de heren niet meer van de jongste zijn, bewezen ze op het podium dat je nooit te oud bent om echt te rocken.
De nieuwe schijf bevat verschroeiende rock , die wellicht niets nieuws toevoegen aan het geluid dat we van de band al kennen; ze ademen wel een oerkracht uit , die iedere rockfan een adrenalinestoot van jewelste bezorgt.
Irish Coffee brengt op het podium in Aalst je het perfecte rockfeest, met een lange rits aan adrenalinestoten, waardoor het moeilijk werd om echt stil te blijven zitten op je stoel. De  meer ingetogen nummers gaven een krop in de keel en rillingen over de rug, ahw een rockformatie die je hart doorboort met meesterlijke riffs en drumpartijen, geruggesteund door een zeer goed bij stem zijnde frontman, die genoeg charisma heeft om zijn publiek van begin tot eind uit zijn hand te doen eten.
Kortom we vallen in herhaling, "You are never too old to rock'n'roll”. Dat bewees Irish Coffee in hun thuishaven Aalst met brio!

Pics homepage @Filip Van der Linden

Organisatie: Irish Coffee (ikv Koer & Toer)

François De Meyer - Mensen bij wie - bij wijze van spreken - een hoek af is , intrigeren me het meest  en zijn voor de uitwerking van mijn projecten dan ook een ware inspiratiebron

Sommige mensen drukken een stempel op de muziek, zonder echt in de schijnwerpers te staan. François De Meyer is zo iemand die het reeds twintig jaar zo doet. De man heeft zijn eigen studio en is nu klaar met enkele projecten waarvan Soapstarter - die in 2007 met zijn debuut hoge ogen gooide - nu na dertien jaar een nieuwe plaat uitbrengt. Binnenkort volgen nieuwe releases van Raveyards en KYEM. We hadden in zijn mooie studio ook een gesprek over zijn tijd in New York en Londen. Zijn adoratie voor Prince, voorliefde voor Groove in de muziek. En zoveel meer.

Mijn eerste vraag, ik ben je naam wel eens links en rechts tegen gekomen. Maar ondanks al die verschillende (grote) projecten waar je aan meewerkte, ben je altijd een beetje op de achtergrond gebleven, is dat een bewuste keuze? Waarom?
Ik ben niet iemand die per se in de spotlight moet staan. Bij mij gaat het eerder om het project, daar schep ik voldoening uit. Als de mensen het project waar ik aan werk, appreciëren. Ik heb nooit die drang gehad, wel de drang om muziek te maken. Soms komt dat wel eens boven. Is dat een probleem nee? Ik ben blij met het traject dat ik heb gegaan. Ik kan leven van mijn passie, ik heb een eigen studio , wat wil je meer.

Ik vind , om daar wat op voort te borduren, indien mensen als jou Amerikanen of zo waren, jullie beroemd zouden zijn, steekt dat niet?
Dat ligt een beetje aan die typische Belgische mentaliteit. Ook in de media. De Belgische stem is een strenge stem. Veel Belgische artiesten van top niveau komen overal in de wereld, optreden in grote zalen en worden in het buitenland zelfs op de radio gedraaid. Hier lukt dat niet altijd. Het ligt dus aan die typische Belgische mentaliteit. Laat het ons daar bij houden.

Iemand als Maurice Engelen vind ik een voorbeeld daarvan. Met zijn projecten erg bekend in het buitenland, maar hier valt dat moeilijk
Ja, en in de huidige tijd een band als Stavroz … die hebben een gouden plaat in Franrijk, spelen in Turkije voor 8000 man, maar hier komt dat bijna niet van de grond. Toch wel zeer opmerkelijk, maar het is dus van alle tijden wat ons land betreft.  

François, na twintig jaar activiteit als producer, muzikant en zoveel meer . Wat zijn de hoogte- en diepte punten?
Hoogtepunten? Met Raveyards in De Sint-Jacobskerk voor 800 man rondom ons spelen, is een hoogtepunt. Ook ons festival GHOST dat we mogen organiseren. Zo nog een voorbeeld, een beat battle in NewYork tegenover allemaal ‘blacks’ die me gingen afslaan. Ik heb die battle gewonnen, weer een super moment. Als kleine Belg tussen al die hip hoppers. Ik ben niet in elkaar geslagen, maar het was zeer spannend.

Je hebt vijf jaar in London – waarbij je de opkomst van de subgenres in de elektronische muziek van dichtbij meemaakte - en twee jaar in New York – waar je  dus deelnam aan hip hop beat battles. Vertel ons eens iets meer over die tijden?
In Londen voel ik me op puur muzikaal vlak echt thuis. Ik ben een echte Europeaan, hoewel ik ben opgegroeid met Amerikaanse Blues. Er komen zoveel mooie dingen en muziek van UK en daar voel ik me dus heel goed thuis. New York is wat mij betreft het mooiste voorbeeld van hoe de wereld in elkaar zou moeten zitten. Ze maken geen onderscheid in kleur, religie en wat weet ik veel. Mensen zijn verdraagzaam, luisteren naar wat je te vertellen hebt. Velen hebben van New York een verkeerd beeld, maar ik was daar diep van onder de indruk hoe mensen daar gemoedelijk met elkaar omgaan.. Ik raad de mensen aan om daar eens een hele periode te vertoeven. Ze zijn wel kort en willen weten wie je bent, ze interesseren zich in jou als muzikant. Ik heb vooral op menselijk vlak zeer veel bijgeleerd in New York.

Wat al die verschillende projecten verbindt - naast het cliché van de liefde voor muziek - is energie, plezier en intensiteit. Muziek is bij De Meyer nooit vrijblijvend, las ik ergens. Mee eens? Wat is je mening hierover?
Wat al die projecten, en dat zijn inderdaad heel uiteenlopende, met elkaar verbindt , is niet zozeer liefde voor muziek. Die is er ook uiteraard. Maar vooral dat ik het nodig heb. Om voortdurend met van alles bezig te zijn. En om afgewerkte producten af te leveren. Ik heb eigenlijk nog zoveel duizenden dingen liggen waar ik voorlopig nog niets mee heb gedaan. Daarom is de tijd gekomen om nu eindelijk enkele projecten volledig af te werken.

Je bent ook klein begonnen?
Ik heb vijftien jaar tussen mijn instrumenten geleefd en zo langzaam op gebouwd. Ik kan niet stil zitten, en dat werpt zijn vruchten af nu.

De reden van dit interview zijn de vele projecten waar je aan bezig bent, maar vooral die recente releases die nu eindelijk klaar zijn. Soapstarter, Raveyards en KYEM.
Wat Soapstarter betreft , heeft het dertien jaar geduurd voor er een opvolger kwam, is er een reden waarom het zo lang heeft geduurd?
‘life’, het kwam er tot nu toe niet van. Ik had gewoon het gevoel dat nu pas de tijd gekomen is om er weer eens iets mee te doen met Soapstarter, naast al die projecten. In 2007 had ik ondanks het succes van dat debuut nog niet het gevoel er klaar voor te zijn, nu dus wel. Het was ook een buitenbeentje tegenover mijn andere projecten. De tijd is gewoon rijper. Ik ben meer gesetteld in het leven. Zeker die positieve energie  die iedereen nu kan gebruiken.

Bij dat debuut waren er verwijzingen naar de Funk van Prince, die geest van Prince keert terug op de ‘Sudden Moves’ vind ik, wat is je mening?
Dank voor het compliment. Want Prince is wel een van mijn grote helden. Op de plaat die in 2021 verschijnt, zal die Prince invloed er nog wel wat meer inzitten dan nu. Voor mij is , zowel bij Soapstarter als bij voorkeur al mijn projecten , de Groove zeer belangrijk. Als het niet groovy klinkt, haak ik al af. En dat groovy vind je zeker terug bij een artiest als Prince.

Wat me ook opvalt, al die projecten zijn zo uiteenlopend. Zo is muziek van Raveyards letterlijk een rave die in je hoofd ontstaat, en zorgt voor een dansfeest voor de ziel. Mee eens?
Absoluut. Het is ook een concept dat blijft evolueren. Het gaat bij Raveyards duidelijk om de evolutie van de klank.

Hoe is die samenwerking voor Raveyards met Brent en zo eigenlijk ontstaan ?
Door die muzikaal elektronisch projecten van hem zijn we elkaar dus tegen gekomen. Die jongens zijn natuurlijk veel jonger, maar de energie die ze uitstralen is een opsteek geweest voor Raveyards.

Kyem zweeft tussen sensuele pop en zijdezachte R&B. Tim De Gieter is ook zo een muzikant die van veel markten thuis is, hoe is die samenwerking ontstaan want die komt toch uit een heel andere wereld?
Ik kende hem eigenlijk al, de persoon sprak me wel aan. We hebben samen naar muziek geluisterd. En ik was onder de indruk omdat hij die R&B het beste van al vond. Dat verwonderde me gezien de paden die hij bewandelt, hij daar samen wel iets wou mee doen. Ook een harde werker. Hij heeft het ook druk in zijn studio en zo, maar we hebben dit project toch kunnen afwerken.

Ben je bewust op zoek naar mensen die buiten de lijntjes kleuren?
Niet bewust, maar ik kom er altijd op terecht. Mensen bij wie - bij wijze van spreken - een hoek af is , intrigeren me het meest  en zijn voor de uitwerking van mijn projecten dan ook een ware inspiratiebron.  Daardoor kom ik dus ook steeds die types tegen. Dat zijn doorgaans ook meestal lieve en zeer actieve mensen. Diezelfde mensen passen ook bij de persoon die ik zelf ben eigenlijk. Daardoor is de cirkel rond.

Ik heb dat gevoel bij Bowie, mijn grote held, iemand die voortdurend op avontuur trekt als een kameleon. Maar dat is , eigenlijk met Prince ook het geval
Wat Prince heeft gedaan , is dan ook ongelofelijk. Als er een artiest is die bewust buiten die lijn kleurt , was hij het wel. Ik heb hem een zevental keer live gezien. In Londen en in New York en ook een paar keer in Gent, shows die in je geheugen gegrift staan. Ook ging hij soms onherkenbaar een beetje bas spelen in het voorprogramma. Die man was gewoon zo veelzijdig en zo intens bezig met muziek. Hij was dus ook een inspiratiebron om het zelf ook zo aan te pakken, of met zulke soort mensen samen te werken.

Zijn er nog andere releases die klaar liggen? Vertel er gerust meer over? Over GHOST
Over GHOST wil ik toch wat vertellen. Dat is een festival dat ik organiseer samen met Louise Marie en Stefan Bracke  Eigenlijk is dat een uit de hand gelopen project. We wilden met Raveyards bewust op tot de verbeelding sprekende locaties optreden. We stonden in het verleden teveel waar we niet echt thuis horen. We wilden onze locaties zelf kiezen. In kerken, kelders of zo. We hebben ook Deep in the Woods gedaan. Sommige andere bevriende artiesten wilden graag komen spelen. Het festival wordt georganiseerd eind januari. Het gaat door op vele locaties in Gent. We doen in oktober ook iets in het kader van het filmfestival. Tussen 16 en 24 oktober in de Vooruit, Gent.
*Ghost is een Carousel / wandeling , waar  het publiek naar een andere locatie wandelt en overal een performance (zowel muzikanten, bands, kunst, dance , toneel , etc..) mee maken op hun traject . Maar het is 1 performance per moment zodanig dat heel het publiek het kan zien. Dat hebben we al nu ongeveer een 25 tal keer gedaan op plaatsen zoals Handelsbeurs, de Vooruit , Sint-Jacobskerk (Gent) , De Singel, Uud postgebouw (Antwerpen), Recyclart (Brussel) , Stuk (Leuven) , enz.. We hadden Italië dit jaar maar door Corona zal het (hopelijk) voor volgend jaar zijn.
Over Ghost Vooruit 16-24 oktober : Het is Ghost in samen werking met de Vooruit voor Videodroom , een evenement rond de film “the shining” van Stanely Kubrick die dit jaar zijn 40 jaar mag vieren. We kapen de hele Vooruit! En we gaan er deze keer een social distancing event van maken! Er mag om de 3 minuten ofzo 1 persoon naar binnen , en we maken van de Vooruit een lekker spookhuis met allemaal pré opgenomen performances die we overal in de zaal en in de wandelgangen zullen projecteren.  Dat belooft iets heel unieks te zijn ! 
Artiesten die er zullen te zien zijn : Laima (vrouw van Igor Cavalera , Christeene (Amerikaanse artiest) Siegfried Burroughs , TTBWRS , SHHT , Jong Gewei , Winne Clement, Stef van Looveren en herrenschelde en Audiotheque sound installaties.

Door die corona tijden is er veel in het water gevallen, o.a. die releases die zijn uitgesteld; welke waren de andere plannen nog?
Er zijn wel dingen in het water gevallen. Maar persoonlijk heb ik genoeg projecten, en er zijn nog… Veel van mijn collega muzikanten , concert promotors of personen die live evenementen doen , zien echter zwarte sneeuw en daar ben ik toch wel heel bezorgd over. Het ging wellicht een heel ander jaar worden. Maar wat me het meest pijn doet , is collega’s die nu geen perspectief hebben. Onze sector zit op zijn gat, en dat is enorm frustrerend en veel erger dan ik dacht eigenlijk. Als al de grootste aan het kapot gaan … Ook vanuit de overheid komt er weinig hulp. Eerst is er de besparing op de cultuur sector, en nu komt er ook weinig beweging vanuit de overheid om hulp te bieden aan deze sector die aan het bloeden is toch.

We moeten terug meer underground?
Daarom is een project als GHOST ook belangrijk, dat we artiesten een kans geven om op een speciale locatie te kunnen optreden voor honderden mensen. En daardoor krijgen die bands, die door die corona het moeilijk hebben, toch een beetje aan de bak.

Een ander project waar je ook aan bezig bent , is de muziek voor Tom Waes’ ‘undercover’ ; vertel er eens iets meer over?
Het is een project die we met Audiotheque aan het doen zijn, een langspeelfilm … altijd een droom geweest trouwens. We hebben al een paar kortfilms gemaakt maar een langspeel is echt next level.

Mijn laatste vraag François. Zijn er nog dingen die je absoluut eens wil doen? Zijn er na al die jaren nog ‘doelen’, een soort einddoel dat je wil bereiken voor het einde der tijden?
Film muziek eigenlijk. Ik ben ook met visuele projecten bezig, en heb wel contacten in dat wereldje. Maar film muziek spreekt me wel aan , en in die richting heb ik wel een wishlist. Er is nog zoveel dat ik wil en kan doen. Nee, rust is een woord dat ik zelfs niet kan schrijven eigenlijk.

Bedankt voor dit fijne gesprek. Geef hieronder gerust enkele links naar je projecten toe waar onze lezers je gemakkelijk kunnen vinden.

Serpent Omega - About live streaming shows: I´m not against it at all we are discussing some kind of outside forest gig that we might end up live streaming while we are at it

Serpent Omega is een Doom/sludge band uit Zweden die sinds 2011 de bossen in Stockholm en omgeving onveilig maakt. Er zitten namelijk veel rituelen verborgen in de muziek van de band; iedereen die houdt van een beetje Folklore binnen die muziekstijlen, zou moeten over de streep getrokken worden. Dat was al het geval bij hun debuut ‘Serpent Omga’ in 2013, ook op hun opvolger die nu in september op de markt komt, ‘II’ , is het de rode draad .
We hadden een gesprek met gitarist Johnson en uiteraard ook over hoe hij en de band omgaan met deze bijzondere tijden waarin we leven.

For those who don't know the band, who are Serpent Omega? How did everything start and does the name have a certain meaning?
Jonsson: We are a band from Stockholm, Sweden but originally 3 out of 4 members are from Uppsala. It started out with me and Brief and a drummer named Clarence who was my girlfriend’s brother, we got it touch with old friend Urskogr and then we changed drummer to Brief’s brother in law Sakke instead and recorded the debut album “Serpent Omega” and released it in 2013. The name is a Ragnarök reference and Ouroboros reference as well. We thought it kind of described the genre too.

I don't like to pigeonhole - don’t know the right term in English -  bands, but when it comes to radio or concert promoters it is interesting to know How would you describe your music style yourself?
Jonsson: Pigeon what? Haha… well yes, speaking of genres I think it’s mainly a mixture of Black, Death, Stoner, Sludge, Doom- Metal. Somebody said NWOBHM too. We are accepted to playlists under all those genres too so it makes us a bit special I would say.

The first and self-titled album was sold out in a few months back in 2013. How where the reactions of media and fans?
Jonsson: The reactions was great really, that album had a great timing. And it opened a lot of doors for us.

What bands would you say influence the Serpent Omega sound?
Jonsson: Black Sabbath, Sleep, Kyuss, High on Fire, Dissection, At the gates, Dismember, Entombed, Abuse, Tragedy to name a few. A lot has changed in the meantime.

A lot has changed in the meantime. What has been the biggest change for you personally since the early years?
Jonsson: Not much except I am a father now but I wouldn’t say that made me less productive since it made me more value and more carefully manage time.

4 September there going to be the next album ‘II’ what are the expectations of this album?
Jonsson: The expectations are high because our label has done a great job of hyping the release but I am at most carefully positive. For many years since the last album I wasn’t even sure there would be an “II”. The album has been followed by bad luck.

I have to admit I haven't listened to the new record yet. Get me to do it? Why should I buy this disc?
Jonsson: I think it is worth the value of about 4 beers. It will last much longer at least! And it’s a great looking piece of art made by vocalist Urskogr. Sounds good too.

The death/doom single “Land of Darkness” is the second single out and is a showcase for vocalist Urskogr’s rasped and guttural delivery, filthier than ever but tempered by clean passages, adding elements of both strength and vulnerability which only deepen the overall sense of a looming end.
Is there something like a reason why?
Jonsson: Land of Darkness kind of wrote itself in one rehearsal. It is straightforward and uncomplicated. But yet it doesn’t only showcase Urskogr but the whole band. It kind of sums up what “II” is about.

https://www.youtube.com/watch?v=l2D_WHjjZ0M

Serpent Omega recently got a new drummer, Peter Stjärnvind, a.k.a Fast Feet Pete, who we know from Entombed, how did that collaboration come about?
Jonsson: Yeah and Nifelheim and many more. He is a great drummer with a brutal yet dynamic and tasteful playing style. So actually he is a perfect fit for us, but the main reason is that he is married to Urskogr.

I suppose your plans have also been rejected? Although the lockdown in Sweden was much less strict. Nowadays bands present their new record via live streaming, because of the lack of real concerts, how do you feel about that?
Jonsson: Well it didn’t hurt us so much until basically now. We said a long time ago we wont play live again until the album is out. So right now we had to cancel our release party gig and also a great festival (Macken) we were booked for was cancelled. Live streaming is not something. I personally would be interested in looking at but I know that many are. I´m not against it at all we are discussing some kind of outside forest gig that we might end up live streaming while we are at it.

How do you think the cultural sector will survive this crisis?
Jonsson: Underground promotors didn’t survive before the crisis even so luckily that will still be the same after, but the semi big and big fish will probably have a hard time yes, I think some law changes are coming soon though at least in Sweden.

What are the further plans after this crisis? Is there also something like an end goal, what is the ultimate ambition of this band?
Jonsson: I have to say, there is nothing here right now that makes it a crisis. Sweden is different I know. There a lot of bigger crisis in the world and if you are not 80 plus you don’t have to worry so much about this one. BUT if you are risk group that really sucks for you so be very careful. We don’t have an ultimate ambition but we would like to play some more gigs because we miss it a lot. Make a third album in less than 7 years this time! Haha

Are there any important announcements to our readers? do not hesitate to tell us.
Jonsson: Yes we have many important announcements on Myspace. We are trying to build up our Facebook and Instagram too so help us with that please.
https://serpentomega.com/  (website)
https://www.facebook.com/serpentomega/ (facebook)

Photo homepage @ Jonas Husbom
Thanks for this nice interview, hope to see you guys soon on stage in, or near, Belgium

We schrijven eind januari, Ancienne Belgique in Brussel. 'The Sound of the Belgian underground' … van Corona was er geen sprake. Of het was nog ver van mijn bed show. Op dit festival deden we verschillende ontdekkingen. Eén daarvan was de jonge, talentvolle artieste Chibi Ichigo. Over haar optreden schreven we: ''Chibi kan met deze aanpak een leuke club doen zweten, maar ook een volledig Sportpaleis omzetten in een kolkende massa dansende lichamen. Ze heeft het gewoon in zich om groot te worden, want ze beschikt over een charisma dat je zelden tegen komt. Deze dame brengt trouwens het soort hip hop vanuit het hart in die stijl, daarvoor krijgt ze een sterretje meer op haar plantsoen.''
De volledige recensie kunt u hier nog eens nalezen: http://www.musiczine.net/nl/festivalreviews/item/77094-the-sound-of-the-belgian-underground-2020-de-vinger-aan-de-pols-van-de-belgische-underground-anno-2020.html
Nu verscheen haar EP 'Bloei'.
Chibi stelt zich zeer naakt en kwetsbaar op en zingt haar teksten in het Nederlands. Maar toch straalt ze eveneens enorm  veel moed en kracht uit, het is dus niet zo dat ze , door zich kwetsbaar op te stellen, het kopje laat hangen. Daarmee geeft ze subtiel een boodschap mee die perfect past binnen de tijden waarin we leven. Ondanks de moeilijkheden, kijkt ze met het hoofd omhoog. Dit blijkt al uit de eerste song “Verkeerde bocht” waar de zangeres je een spiegel voorhoudt, maar dus ook een boodschap van hoop meegeeft. Dit niet zozeer door enkel en alleen de tekst, maar  ook door de manier waarop ze haar songs drenkt in melancholie waardoor je hart wordt verwarmt , zonder al te melig en klef te gaan klinken. Dat zet Chibi Ichigo in de verf op “Bangzoet” . We citeren even '' In BANGZOET benadrukt ze dat contrasten en vergelijkingen, aspecten zijn in ieders dagdagelijks leven , en vergroot ze dit fenomeen uit”. Ze bezingt dus niet enkel haar, maar elk z’n dagelijks leven in deze tijden. Een boodschap die verder doorklinkt op de daarop volgende songs “Poka” en "Wie is de wolf'”.
Besluit: Chibi Ichigo levert met de EP 'Bloei' een boodschap van hoop af. Ze bewandelt de dunne lijn tussen weemoedigheid en melancholie door je een krop in de keel te bezorgen, maar ook de positieve noot brengt licht aan het eind van de tunnel. Een boodschap die we in deze bijzondere tijden waarin we leven dus zeer goed kunnen gebruiken. In navolging van bijvoorbeeld Zwangere Guy brengt ze een soort hiphop/rap met een duidelijke boodschap, waardoor ze een heel ruim publiek van muziekliefhebbers en fans van die stijl over de streep kan trekken. Dat zette ze eigenlijk al in de verf met o.a. dat live optreden in AB in januari. Dat blijkt uit deze mooie parel van een EP; een parel van een schijf,  een hip hop artieste wie we een gouden toekomst voorspellen.
Tracklist: Verkeerde Bocht 03:03 Bangzoet 02:47 Bloei 03:04 Poka 02:41 Wie is de Wolf 03:19

Bendida is een fantasie/power metal act uit Bulgarije. De band zag het levenslicht in 2008 en bracht ondertussen een debuut op de markt 'Goddess of the moon' in 2017. De band wordt omschreven als fantasie en power metal, maar hen in een hokje duwen, is de band tekort doen. Vooral hoor je een formatie die van vele markten thuis is, en graag buiten de lijntjes van de muziekstijlen kleurt. Met 'First of the heroes' zet Bendida dat stevig in de verf.
We dienden de schijf eigenlijk in zijn geheel te beluisteren, omdat er - zoals dat vaak gaat met deze soort metal - een verhaallijn inzit. Het leest dan ook als een spannend boek, elke song ademt iets heroïsch uit, en dat prikkelt de fantasie van de luisteraar voortdurend. Opvallend is de kruisbestuiving tussen typische gitaar- en drum lijnen, met een streepje viool en een klassieke muziek touch die we wel kunnen appreciëren.
De kers op de taart wordt echter gevormd door een uiteenlopend stembereik , dat varieert tussen opera en klassieke muziek, gekruid met de nodige metal ingrediënten die de haren op je armen doen rechtkomen. Voor je het weet ben je aanbeland in een mythische wereld waar een voortdurende strijd wordt geleverd tussen wezens uit de onderwereld en het licht. De mythische verhalen van vampiers, weerwolven, heksen en andere wezens uit de diepste bossen halen we ons dan ook prompt voor de geest.
We schreven het al, deze schijf dien je echt te lezen als een spannend boek. Daarom is het ook onmogelijk om elke song apart te omschrijven, omdat elke song een andere bladzijde vormt binnen het sterke verhaal.
Besluit: Bendida is dus vooral een band die buiten zijn comfortzone durft te treden, en letterlijk op avontuur trekt. Een avontuur waarbij een sprookjeswereld voor je open gaat, die de fantasie prikkelt tot het oneindige. Van  elke bladzijde die je omslaat word je geconfronteerd met een volgend spannend hoofdstuk, dat eindigt in een 'nieuwe wereld'. Nergens valt er een speld tussen te krijgen, en de spanning is dan ook van begin tot einde te snijden. Dankzij het combineren van zoveel uiteenlopende vocale en instrumentale contrasten, blijf je dan ook geboeid luisteren en kan je op het puntje van je stoel genieten.
Het zorgt dan ook voor een kleurrijke en zeer gevarieerde schijf, die bovendien zo verslavend op je gemoed inwerkt, zodat je nooit genoeg krijgt van de film die voor je geest verschijnt en die je wil herbeleven tot het oneindige.

Tracklist: Enter the Sanctuary 02:08 Legend of Gilgamesh 05:37 Hunt the Hunter 03:55 Vampires' Ball 04:36 Beast and Man 06:27Desolated Sea 04:32 Music of the Spheres 04:34 The Fern Flower 05:22 Lady of Eternal Winter 04:01 Dawn of Man 01:12 Civilization 04:33 Middle Ages 02:59 Apogee  01:10 instrumental Demolition 02:31 The New World    03:06

Fantasie metal/power metal/folk metal
First Of The Heroes
Bendida
Psychosounds music/Metalmessage Global PR