European Jazz Conference 2024 - GINGERBLACKGINGER + Stéphane Galland & The Rhythm Hunters – Een uiterst genietbare groovy avondje!
European Jazz Conference 2024
Ha Concerts
Gent
2024-09-13
Erik Vandamme
Terwijl op verschillende locaties in Gent optredens plaats grepen van o.a. MDCIII , Vitja Pauwels' Early Life Form en Nabou in het kader van de tweede avond European Jazz Conference, maakten wij ons op voor een uiterst genietbare, groovy avond met twee top acts binnen de scene, nl. Stéphane Galland & The Rhythm Hunters en GINGERBLACKGINGER. Ze brachten elk een overtuigende set van circa drie kwartier.
GINGERBLACKGINGER (****) is de band rond Bassist Yannick Peeters die uitgegroeid is tot een begrip in de Belgische jazzscene, vooral bekend in andermans projecten. Nu staat ze met haar double bass zelf in de spotlights, die een warme gloed biedt. Ze is zelf goed omringd, met o.m. Samuel Ber - als vervanger van Tom Rainey – die op hemelse wijze de drumvellen streelt. Klarinetspeler/saxofonist Frans Van Isacker en gitarist Frederik Leroux behoren tot de meest eigenzinnige vertegenwoordigers van de Belgische jazz en improvisatie. We hoorden het evenzeer subliem, doordacht in de Ha Concerts. GINGERBLACKGINGER bracht een groovende klankenpracht in een ‘zen’ aanvoelen …
Stéphane Galland & The Rhythm Hunters (****) vulde probleemloos dit aanvoelen verder aan met een even onaardse performance. Een diepe trance werd verwezenlijkt. Stéphane Galland zelf is een top drummer binnen de scene, surplus zijn sublieme werk bij Aka Moon. Ook solo bewees hij tot de beste drummers te behoren die ons landje rijk is.
Iedereen had zijn rol en was een even belangrijke schakel in het combo. De blazers hadden we met Shoko Igarashi (tenor saxofoon), Sylvain Debaisieux (alto saxofoon) en Pierre-Antoine Savoyat (trompet), die de temperatuur tot een kookpunt brachten. Op elektrische bas kregen we Louise van den Heuvel die enkele verbluffende solo's liet horen; wat een bijzondere parel. En Wajdi Riahi op zijn beurt speelt prachtig piano. De versmelting van deze talenten, met een dosis spelplezier en improvisatie, zorgden voor de nodige adrenalinestoten in het jazzgenre.
Hier kregen we van beide gezelschappen een avondje magisch groovende jazz virtuositeit te horen!
Organisatie: European Jazz Conference ism Ha Concerts, Gent
European Jazz Conference 2024 - Nacht van de jonge wolven
European Jazz Conference 2024
De Centrale
Gent
2024-09-12
Erik Vandamme
Van 12 tot 15 september 2024 brachten VI.BE, JazzLab, Ha Concerts en Europe Jazz Network de prestigieuze European Jazz Conference naar Gent. Het vierdaagse programma omvatte tal van netwerksessies, keynotes, panels en showcaseconcerten. EJC is een uitgelezen kans voor de Belgische jazzartiesten van het moment om zich te tonen aan honderden (inter) nationale jazzprofessionals en -liefhebbers.
Op de eerste avond vertoeven we in de gezellige De Centrale, Gent. Een oorspronkelijke stedelijke elektriciteitscentrale die is omgebouwd tot een, we citeren uit de website, 'intercultureel ontmoetingscentrum'. Naar aanleiding van de 'European Jazz Conference' stelde 'Young Curators ' - negen gepassioneerde jonge programmatoren met een liefde voor jazz, Rutger Mathys, Stan Maris, Kobe Gregoir, Nele Uyttendaele, Ferre Heyvaerts, Ewout Janssens, Anton Robberechts, Warre Vanhoutte & Joris Vanschoren - een programma samen met drie heel beloftevolle artiesten die het begrip jazz overstijgen, op hun eigen wijze. De nacht van de Jonge Wolven in De Centrale dus, en daar moesten we gewoon bij zijn…
Na een fijne babbel met afsluiter KAU (interview volgt), gingen we genieten van de intimiteit die Elis Floreen (*****) ons een uur lang aanbood. Op sprookjesachtige wijze wist ze de aanwezigen diep te ontroeren. Er waaide een bedwelmende, hypnotiserende sound surplus de brede vocals over ons heen, die ervoor zorgde dat we het jachtige leven van nu even konden vergeten. In de diversiteit en variatie heerste er een soort avant-gardisme binnen die sound, die een bevreemdend gevoel gaf. Een pakkende, ingetogen, mooie trip dus!
Ook Bodem (****) moet het vooral hebben van die hoge dosis intimiteit. Het wordt bepaald door een warme sax klank, zachte drums en twinkelende gitaarlijntjes. Het trio leunt puur muzikaal nog het meest aan bij de pure jazz in combinatie met aanstekelijke pop.
Het trio bestaat uit Anke Verslype (Aki, drums), Willem Malfliet (Woolvs, gitaar) en Adia Vanheerentals (saxofoon en composities). Met al heel wat ervaring binnen de scene. Op het podium voelen we de speelsheid en is er de zin voor improvisatie. We krijgen variaties en verrassende wendingen, die het allemaal spannend houden. Er heerst een mooie ingetogenheid, die gemoedsrust brengt, en de pedalen kunnen even worden ingedrukt. Het is een toegevoegde waarde aan het genre.
Bodem balanceert tussen toegankelijkheid en een bevreemdende schoonheid.
KAU (*****)maakt het meer dansbaar. Het wat uitgedunde publiek, het late uur en dat er in de stad nog andere concerten plaatsvonden op dat uur zullen wel een rol hebben gespeeld. Wat klonk het mooi wat KAU aanbood, jazz, hiphop, rock en pure dance, met een dosis experiment en improvisatie. Uiterst aangenaam dus, die pompende beats, de aanstekelijke gitaar/bas lijntjes en het verbluffende tromgeroffel. Een trio die grenzen aftast en verlegt. Het verzandt in een lichtjes dreigende trip, als de pedalen worden losgelaten en de sound bevreemdender gaat klinken, om dan later weer de registers open te trekken en te zorgen voor een dansfeestje. KAU tekende in de Centrale voor een heuse 'rave' party met een hoekje af … dé perfecte afsluiter van een bijzonder boeiende avond.
Organisatie: European Jazz Conference ism De Centrale, Gent
Einstürzende Neubauten, De Roma, Antwerpen op 12 september 2024 – Pics
Weinig bands die zo een invloed hebben gehad op de experimentele muziekwereld als Einstürzende Neubauten. De Duitse band rond de altijd intrigerende frontman Blixa Bargeld, die we ook kennen als één van de oprichters van The Bad Seeds, geldt als een fenomeen voor muzikale vernieuwers van deze wereld. Ze staan er om bekend eigen instrumenten te fabriceren uit afgedankte werktuigen en industrieel materiaal zoals staalplaten, olievaten en winkelkarretjes.
Een onorthodoxe manier van geluid creëren die bijdraagt aan het onvoorspelbare karakter van de groep.
£
In tegenstelling tot veel van hun generatiegenoten blijven de leden van Einstürzende Neubauten steeds op zoek gaan naar nieuwe muzikale invalshoeken.
In 2020 vierde de band zijn 40ste verjaardag met het door internationale media geprezen album Alles in Allem. Op deze plaat staat hun relatie met Berlijn, de stad waar het in 1980 allemaal begon, centraal en liet de band zich verder inspireren door de smeltkroes aan (muzikale) culturen die in de Duitse hoofdstad samenkomen.
In het najaar van 2024 brengen Blixa Bargeld en zijn kompanen hun 13de studioalbum (Rampen (APM (Alien Pop Music)) uit en dat komen ze tot ons grote genoegen voorstellen in De Roma!
Tweede concert - 29 oktober 2024
(bron: De Roma)
Live 2023 Einstürzende Neubauten - Alles is Allem - Al met Al, na 40 jaar nog steeds een must see (musiczine.net)
Neem gerust een kijkje naar de pics
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/6878-einsturzende-neubauten-12-09-2024.html?Itemid=0
Org: De Roma, Antwerpen
Richard Hawley – Tussen rock en crooner
Doorgaans is een openingsact gewoon een fijne opwarmer voor het binnen sijpelende publiek. Maar Bernard Butler (****) pakte moeiteloos het publiek compleet in, met het grootse gemak en ontwapenend. En dit enkel met akoestische gitaar en zijn warme stem, wist hij iedereen te ontroeren. Het was opvallend hoe professioneel en doordacht de man op dat podium stond, hij straalde zelfverzekerdheid uit.
Bernard Butler is uiteraard geen onbekende. Hij was vroeger gitarist van Suede, maar viel ook meermaals in de prijzen door zijn toch wel bijzondere talent en virtuositeit als gitarist. Ook in de AB overtuigde Bernard Butler z’n materiaal. Songs met een zeker knuffelbeergehalte en kampvuurgevoel die de fans van Hawley mee overtuigde!
In eigen land is Richard Hawley (*****) een topper die vrij grote zalen uitverkoopt. In België geen zaal als Vorst Nationaal. Nee, wel een uitverkochte AB. Om eerlijk te zijn past zijn muziek veel beter in een club ipv een grootse zaal. Hij stond in de AB met zijn nieuwste plaat 'In This City They Call You Love' . Een gevarieerde plaat, die Richard Hawley’s breed muzikale aanpak onderstreept.
Op de Lokerse Feesten zagen we hem die plaat al live voorstellen. "De gitaarsolo's klinken erg mooi en onderstrepen mans kunde. Hij onderhoudt een nauw contact met z'n publiek. De muziek spreekt voor zich. De wisselende golvende aanpak sierde ", schreven we over zijn optreden. En toch konden we ons niet van de indruk ontdoen dat zijn muziek nog het best overkomt in een zaal. Dat bleek dus ook het geval in de AB… Je kreeg het gevoel gezamenlijk rond een kampvuur te zitten , luisterend naar de tokkelende gitaarlijntjes, en de man als verhalenverteller pur sang. Langs andere kant kreeg je een opzwepende sound die de dansspieren triggerde. Die contrasten maakten het net boeiend.
“Prsim in Jeans” is er eentje van zijn nieuwste plaat; hier kreeg hij al snel de handen op elkaar. Richard Hawley mag dan de spil zijn, de band kreeg voldoende ademruimte en werden evenzeer in de spotlight geplaatst.
Richard Hawley palmde het publiek moeiteloos in met z’n muziek. Enkele fijne kwinkslagen van wat Engelse humor en de maatschappijkritiek over de Brexit maakten de set compleet. Fijne songs kregen we als “Alone”, “Tonight the Streets are Ours” en “Leave Your body Behind you”. We hoorden de gitaarvirtuoos met enkele lekkere lange solo’s die kippenvel bezorgden.
In de bis volgde een intiem, mooi akoestisch moment met “People”' en “Heart of Oak”. Hoedanook een geslaagde avond, tussen rock en crooner, anderhalf uur lang … passende op deze druilerige, regenachtige dinsdagavond!
Setlist: She Brings the Sunlight - Two for His Heels - Prism in Jeans - Open Up Your Door ?- Standing at the Sky's Edge - Deep Space - Alone - Tonight the Streets Are Ours - Coles Corner - Leave Your Body Behind You - I'm Looking for Someone to Find Me - Don't Stare at the Sun - Is There a Pill
Encore: People - Heart of Oak
Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut (Lokerse Feesten 2024)
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/6601-richard-hawley-7-8-2024.html?ltemid=0
Organisatie: Live Nation
Magic Wands is een duo (bestaande uit Chris en Dexy Valentine) uit Nashville en zijn heden ten dage gevestigd in California. Hun muziek is een blend van elementen uit de shoegaze, dreampop en gothic genres. Galmende en glinsterende gitaarklanken en synthsounds samen met etherisch klinkende vocals.
Deze single klinkt goed en is echt af. Zoals gezegd in de intro: etherische vocals, wave gitaren, drumcomputer en synths. Het doet mij alleszins zoeken naar meer muziek van hen. Dat kan trouwens want sedert 2008 brachten ze reeds vijf albums uit. Ze toerden ook al in het voorprogramma van o.a. Jesus and the Marychain, The Dandy Warholes…
Deze single verdient zeker de nodige aandacht. Liefhebbers van SX, She Past Away, Twin Tribes, Cigarettes After Sex zullen dit zeker weten te appreciëren. Hopelijk steken ze eens de grote plas over…
Dreampop/shoegaze/wave
Hide -single-
Magic Wands
MAGIC WANDS "HIDE" (official video) (youtube.com)
Meadowlake is een band/trio uit Groningen. Dat zou je niet meteen zeggen wanneer je het album voor het eerst beluistert. Het klinkt heel internationaal en een beetje Amerikaans. Misschien komt het door de weidse karakter van hun muziek en het feit dat ze in Amerika is opgenomen. Het werd namelijk opgenomen in Topanga, California in de studio van Buck Meek (Big Thief) en Germaine Dunes. Met dit album zijn ze aan hun derde langspeler toe.
De plaat klinkt niet over geproduceerd zoals je wel eens bij bands uit hun genre hoort. Het is vrij basic opgenomen en gaat terug tot de essentie: songs en sfeer. Zelf zeggen ze van een song als “Rivers” dat ze niet naar de perfectie hebben gestreefd en de imperfecties er in gelaten hebben wat dan weer zijn charmes heeft. Ik vind het geslaagd.
De meeste nummers zijn luisterliedjes en bezitten een soort van feel good vibe alhoewel de teksten dat niet altijd zijn. Voor “Rivers” bouwde Buck Meek speciaal een gitaar om. Dat geeft de aparte kleur aan de gitaarpartijen en loopjes. Een heel fijne song met ook heel gepast drumwerk.
Opener “America” gaat richting rock en shoegaze. Een heel goed opgebouwde song dat het live wel goed zal doen. “Believe” dat erna komt drijft op een gitaartokkeltje en een ijle synth op de achtergrond. Deze song is heel wat introverter dan “America” maar bloeit voorzichtigjes open. De meeste songs bevinden zich ergens tussen beide songs in. Ook het vermelden waard is “Rope” dat tekstueel en songmatig goed in elkaar steekt.
‘Where The Mountain Meets the Sea’ is een prachtig album geworden. Het trekt de aandacht door de sfeer en de goed gemaakte songs. Het is geen schreeuwerige plaat maar een rijpe plaat en hopelijk verdient ze dan ook de nodige aandacht.
Shoegaze/indierock/pop/dreampop
Where The Mountain Meets the Sea
Meadowlake
Twee jaar na hun debuut komt Riptunes (Opgericht door het kernduo Luc Dufourmont en Wouter Spaens) met hun opvolger op de proppen. Voor dit album werkten ze samen met producer Pieterjan Maertens en assistent James De Graef (Loverman).
Riptunes is een heel ander project dan het, helaas, onlangs ter ziele gegaan Idiots waar beiden ook deel van uit maakten. Voor deze muziek moeten we meer richting Richard Hawlings, Tindersticks, The National en andere rijpe, warme muziek gaan denken. De warme, diepe en ietwat ingetogen stem van Dufourmont op de organische muziek werkt hier heel goed.
Opener “The Woman With A Face of Iron” is meteen een binnenkomer die er mag zijn. “June” is nog zo een juweeltje. “God Damn” heeft een bluesy vibe meegekregen. “Sur Les Rives” is een mooi uitgesponnen instrumentale song met heel fijn gitaarwerk. Ook “Reniwez” is een instrumentale song die met zijn strijkers grootser klinkt dan “Sur Les Rives”. “The Curtain” met zijn wenende gitaar, piano en de melancholische zang is opnieuw een toppertje.
“Cake” is de tweede, niet zo voor de hand liggende, single uit dit album. Het is namelijk een ingetogen liedje dat haast dienst kan doen als slaapliedje (wat positief bedoeld is). Met naar het einde toe ook nog een gefloten deuntje. Hier verschijnt ook Loverman op. Ik onthou ook “Rose”. De track is heel mooi opgebouwd en is ook vrij catchy. Er wordt afgesloten met het emotionele “Song For Dave”. Het nummer kent tevens een mooi uitgewerkte outro.
Riptunes brengt met ‘Ready For The Revolution’ geen anarchistische grootspraak zoals de titel doet vermoeden, maar wel warme en diepmenselijke tunes die in een tijdloos jasje gehuld werden. Een heel sterk album.
The Undertones - Old School punk aan een rotvaart
Wie we daar hebben, The Undertones, sedert 2007 geen enkele nieuwe song meer gemaakt maar wel nog steeds on the road, en dat met volle goesting. In een zo goed als volgelopen Vooruit zat er nu ook niet bepaald iemand op nieuw werk te wachten, wat men wou horen waren die strakke songs van meer dan 40 jaar geleden. Niemand kwam wat dat betreft bedrogen uit.
Eerst een lesje geschiedenis: The Undertones kwamen in 1979, toen punk nog volop smeulde, op de proppen met hun fantastische debuutalbum ‘The Undertones’, een poppunkpareltje van het zuiverste water. Niet zo frontaal en kwaad als The Clash, The Damned en The Sex Pistols, maar wel een album die stijf stond van de meest aanstekelijke punkrocksongs die in een glam-rock vaatje hadden liggen rijpen.
The Undertones brachten de fun terug in de punk, het moest niet allemaal zwartgalligheid zijn. Na dat ijzersterke debuut maakten ze nog één goede plaat (‘Hypnotised’) en twee matige (‘Positive Touch’ en ‘The Sin Of Pride’), en dan was het al gedaan.
Met name zanger Feargal Sharkey trok de stekker eruit om zich te storten op een nieuwe carrière in de wereld van de slijmbalpop. Zijn goed recht, maar diens stroperig soloalbum kwam er bij ons niet in. Het leverde hem wel enig commercieel succes op, weliswaar zeer kortstondig. Daarna leek hij voorgoed van de aardbol verdwenen.
De overige Undertones stampten ondertussen That Petrol Emotion uit de grond, brachten hiermee een stel puike en wat ons betreft zwaar onderschatte albums uit, maar de grote erkenning bleef uit en de groep is nadien een stille dood gestorven.
In 1999 botsten de heren dan op Paul Mc Loone en deze mocht voortaan als nieuwe zanger van de herboren Undertones door het leven zou gaan. Met Mc Loone blikten ze nog twee degelijke albums in (‘Get What You Need’ en ‘Dig Yourself Deep’), maar voor de energieke live gigs werd toch hoofdzakelijk geput uit de eerste 2 platen. En het moet gezegd, de voortreffelijke Mc Loone zijn stem zat de Undertones-songs als gegoten waardoor Feargal Sharkey nog wat dieper in de vergetelheid raakte, geen mens die hem miste.
In de Vooruit wisten The Undertones zelf wel hoe ze ons het best op onze wenken konden bedienen, namelijk een overdaad aan songs uit dat eerste album spelen, en dat in pure Ramones-stijl. Of wat dacht u hiervan, 35 tracks in anderhalf uur, maar liefst 17 stuks uit dat geweldige debuut, met de flitsende punkers “Male Model”, “Family Entertainment”, “Emergency Cases”, “True Confessions” en “Jump Boys” als de meest razende wildebrassen, en de hits “Jimmy Jimmy”, “Teenage Kicks” en “Here Comes The Summer” als de meer gekende favorieten.
Mc Loone heeft er na al die jaren wel vrede mee genomen dat hij het meest succes oogst met uiterst pittige songs die allemaal zonder hem zijn tot stand gekomen, hij koesterde de bastaardsongs alsof het zijn eigen bloedjes waren en zong ze met een air van “Who The Fuck is Feargal Sharkey?”, deze mocht verder roesten in zijn vergeten kelder. En met de puntige punksongs “Thrill Me” en “Oh Please”, allebei uit “Dig What You Need” (en dus wel zijn eigen kindjes), had Mc Loone twee songs beet die even straf en energiek uit de hoek kwamen als al die klassiekers.
Al dat moois zat gemurwd tussen opener “Jimmy Jimmy” (met de deur in huis vallen, heet dat) en afsluiter “My Perfect Cousin” (er met een knaller uitgaan). Het was punkrock zoals het in de goeie ouwe tijd allemaal bedoeld was, zonder pretentie, aan een rotvaart en klof op uw bakkes.
Organisatie: Live Nation ism Democrazy + Viernulvier, Gent
Sonic City Festival 2024, 8-10 November 2024 – Depart, Kortrijk – nieuwe rits namen
8-10 november - Depart (Kortrijk), 16 nieuwe namen op de line-up
Met deze 16 extra namen is onze line-up bijna compleet. Gastcurator Tramhaus is 'making it happen' met hun beste muzikale vrienden. Naar goede gewoonte voegt team Sonic City zelf ook een paar namen in de mix toe.
Sonic City Festival 2024, 8-10 November 2024 – Depart, Kortrijk
Sonic City Festival 2024, 8-10 November 2024 – Depart, Kortrijk curated by Tramhaus
Voor zijn 16e editie programmeert Sonic City naar goede gewoonte een heerlijke mix van gevestigde waarden en nieuwe namen. Samen met curator Tramhaus nodigen ze drie dagen lang hun favoriete bands uit op Sonic City Festival 2024.
Tramhaus baby! Deze postpunksensatie uit Rotterdam wist de wereld te verleiden met hun energieke en vurige performances. Ook Sonic City viel als een blok voor hun charmes en kroonde ze tot curators van Sonic City '24.
Curated by Tramhaus: Lust for Youth, Mabe Fratti, Shannon & The Clams, Cola, Holiday Ghosts, Ulrika Spacek + Mock Media, Sereias
Curated by Sonic City: YĪN YĪN, The Necks, Cindy, The Messthetics & James Brandon Lewis, Dame Area, Rona Mac, Dana Gavanski, Nusantara Beat, DITZ, Nadah El Shazly, Fcukers, Hjalte Ross Joe & The Shitboys, Ebbb, Balthvs, Lambrini Girls, Horse Jumper Of Love, Crows, Couch Slut, Clark, Party Dozen, MC Yallah, Tucker Zimmerman, Ex-Easter Island Head, Still House Plants, Honeyglaze
Tramhaus
curators van Sonic City 2024
Tramhaus is de natte droom van iedere postpunker, en de curators van dit jaar! De band staat bekend om hun vurige en energieke performances, zowel live als op tape.
+ more names TBA
Sonic City trekt de kaart van de ontdekking. Onder de vleugels van de curator leer je bands kennen die nauwelijks een eerste single uitbrachten en genres waarvan je niet wist dat ze bestonden. Om het je gemakkelijker te maken, stelden we een Spotify playlist samen met de line-up. Bereid je goed voor en mis nooit de next big thing.
UNWRAP x Sonic City - multimediale fusie
Dit jaar slaat Sonic City de handen in elkaar met UNWRAP festival. Samen werkten we een gezamenlijk programma uit voor zowel professionele als amateurliefhebbers van muziek, games, media en film. Geniet in de week van 3 november op UNWRAP van 5 dagen vol inspiratie, ervaringen en netwerkmomenten en sluit de week af met de vetste afterparty voor muziekliefhebbers, aka Sonic City.
info + tickets
www.soniccity.be
Austere + Splendidula – Bands die de donkere ziel voeden
Austere + Splendidula
Bij het vallen van de duisternis op een zonnige zondag, vertoeven we in occulte sferen in het gezellige Asgaard in Gentbrugge. We hebben een avond van twee bands die de donkere ziel voeden …
Splendidula is onze Belgische trots binnen de donkere en occulte metal en Austere is een Australische Black Metal band die een sterke reputatie heeft opgebouwd. De avond was compleet uitverkocht, er heerste een heel gezellig en mystiek aanvoelend sfeertje. Fijn!
Ethereal Darkness (****) mocht de avond openen. Deze doom/death metal formatie had de ondankbare taak om een nog binnen sijpelend publiek te entertainen. Dat deden ze door een occult aanvoelend muzikaal pad, een ondoordringbare geluidsmuur werd opgetrokken, een eerste confrontatie met onze demonen ...
De sound is gekenmerkt van verbluffend gitaarlijnen en dito drum salvo's. Subtiel gespeeld. De dreigende vocals benadrukken de duisternis … Een mooie opwarmer.
Splendidula (*****) heeft al wat personeelswissels (en verliezen) doorstaan, maar is blijven groeien naar een ijzersterk geheel. Splendidula is een band die op occult-folklore wijze de tederheid als de grauwheid van duisternis verwoordt en uitbeeldt. Op songs als “Somnia” en “Echoes of Quiet Remain” hoor je die bosnimf in de stem van Kristien. Maar er zijn ook demonische wezens, die we eerder horen in de vocals van gitarist Guy, passeren.
Puur muzikaal is er hier een sprookjesachtige magie, o.m. met het prachtige “Dalkuldar” (eerste keer live) en “Kilte” (eerste keer live)’. Ook op de intiemere momenten , waarbij Kristien haar stem klonk als porselein, voelden we letterlijk rillingen. Waarna een spervuur aan grauwheid opduikt, die een angstgevoel biedt.
Het is voortdurend balanceren in uitersten, die tekenen voor een hypnotiserend effect. We wilden de ogen eigenlijk niet sluiten, want die mooie beelden op het scherm maakten alles compleet. Met de ogen gesloten zouden we nog verder wegdrijven naar mysterieuze oorden, waar we al die wezens kunnen tegenkomen.
In de muziek van Splendidula is elke schakel, zowel visueel, instrumentaal als vocaal even belangrijk. Het zit correct in elkaar. Een pluim ook voor de geluid/lichtman van Splendidula die alles vlot deed verlopen. Een moeilijke opgave weliswaar , maar subliem uitgevoerd!
Austere (*****) op z’n beurt drukt het gaspedaal een uur lang compleet in. Een ondoordringbare muur van duistere machten kregen we muzikaal, met geen lichtjes aan het eind van de tunnel … “Sullen”, “Gold Cerecloth” en “Thrall” zijn als nietsontziende klauwen die je bij het nekvel grijpen. Wat een oorverdovende drums, een pletwals met gierende, vlijmscherpe riffs en vocals die ahw vanuit de kerkers van de Hel lijken te komen.
Austere slorpte je mee in hun intense muzikale pad. We werden meegesleurd naar een rauwe wereld van verderf. Pure duisternis! Weinig tot geen interactie met het publiek, het enige rustpunt was het applaus na elke song. Na een dik uur sloot de band af zonder een return, op zich een beetje jammer.
“This Dreadful Emptiness” vatte wat we voelden op het einde van dat concert samen. Het was ook een beetje de rode draad doorheen de avond, de donkere ziel voeden …, om ons dan terug naar de harde realiteit te brengen …
Organisatie: Artifacts from The Tangent Universe ism Asgaard, Gentbrugge
Werchter Boutique 2025 – 12 juli 2025 - Imagine Dragons headliner Werchter Boutique 2025
Imagine Dragons headlinen Werchter Boutique op zaterdag 12 juli 2025. De Amerikaanse band uit Las Vegas kondigde zonet het Europees luik van hun LOOM World Tour aan. Tickets voor Werchter Boutique zijn te koop via ticketmaster.be. Meer namen voor het dagfestival worden later bekendgemaakt.
Imagine Dragons is één van de bepalende rockbands van de 21ste eeuw. Ze spelen in de grootste arena's en stadions, schrijven de geweldigste anthems, verpulveren records. Enkele cijfers ter illustratie: 74 miljoen verkochte albums, meer dan 160 miljard streams, miljarden views op YouTube. Imagine Dragons is de enige band in de geschiedenis die vier RIAA Diamond singles heeft behaald, voor 'Radioactive' (16x platina), 'Believer' (13x platina), 'Thunder' (12x platina) en 'Demons' (11x platina). In hun prijzenkast staan de grootste muziekprijzen. Van Grammy Awards over MTV Music Awards tot American Music Awards en Billboard Awards. Ze hebben samengewerkt met onder andere Kendrick Lamar, Rick Rubin, Avicii, Wiz Khalifa en Hans Zimmer. Het kwartet uit Las Vegas hoort tot het selecte groepje van grootste bands ter wereld.
Eerder deze zomer kwam hun zesde album 'LOOM' uit, via KIDinaKORNER/Interscope. De band zelf stond in voor de productie, samen met de Zweedse hitmakers Mattman & Robin. Op 'LOOM' vindt Imagine Dragons de perfecte balans tussen de herkenbare sound en frisse nieuwe vibes.
Imagine Dragons maakt indruk met een sterke live reputatie. Met nummers vol diepe bassen, energieke drums, grote emoties en de krachtige stem van Dan Reynolds begeesteren ze moeiteloos. Imagine Dragons is de perfecte headliner voor Werchter Boutique 2025!
Tickets voor Werchter Boutique 2025 gaan in verkoop via ticketmaster.be.
Een ticket voor Werchter Boutique 2025 kost 131 euro (inclusief servicekosten, mobiliteit- en ecobijdrage). Er is ook een limited edition 'Golden Circle' ticket dat toegang geeft tot het vak net voor het podium tijdens de show van Imagine Dragons te koop aan 184 euro (inclusief servicekosten, mobiliteit- en ecobijdrage).
Over Werchter Boutique: Werchter Boutique brengt het beste van de popmuziek naar het Festivalpark. Op de Main Stage schitteren ze, de artiesten die een grote massa in openlucht kunnen begeesteren. Werchter Boutique, dat is zingen, dat is dansen, dat is vooral veel plezier. Van 's middags tot de nacht valt. Geweldige namen zoals OneRepublic, Oscar and the Wolf, Gorillaz, Robbie Williams, Fleetwood Mac, Stromae, Bruno Mars en P!NK sierden reeds de affiche van dagfestival Werchter Boutique. Werchter Boutique 2025 met headliner Imagine Dragons vindt plaats op zaterdag 12 juli in het Festivalpark in Werchter.
Meer info via www.werchterboutique.be
TRÆLS – Als een uiterst spannende film aan je stoel gekleefd!
TRÆLS is een vierkoppige Belgische band die progressieve post-metal verweeft met ingewikkelde melodieën en dynamische ritmes in een rauwe, emotionele energie.
De teksten zijn introspectief en persoonlijk, en verkennen thema's als doorzettingsvermogen, groei en zelfontdekking. De band bestaat uit doorwinterde muzikanten, ze vonden elkander in dit project en brachten recent een eerste album uit 'The Abyss Within', een gevarieerde plaat waaruit blijkt dat hen in een hokje duwen de band tekort doen is.
Maar ze hebben interessante verhalen om even rond de tafel te zitten. We hadden eind juni reeds een fijn gesprek met hen. Lees gerust
https://www.musiczine.net/nl/interviews/item/95262-traels-tijdens-het-schrijfproces-hebben-we-simpelweg-veel-muziek-gemaakt-waar-we-ons-goed-bij-voelden-of-we-daar-nu-een-breed-publiek-mee-aanspreken-of-niet-valt-nog-te-bezien-we-hebben-daar-eigenlijk-niet-zo-bij-stilgestaan.html
Ondertussen namen we de plaat zelf onder de loep en vanavond kwamen ze dat album in een zeer goed gevulde Elpee in Deinze voorstellen.
De Brugse formatie Wryngd (****) mocht de avond openen. Toen de Brugse band Citizinsane er in 2023 de stekker uit trok bleven Jeroen, Kevin en Steven achter en startten Wryngd op . Toen de zanger van de band een auto-ongeval had, was er een lange revalidatie nodig. Het was dus een vrij hobbelig parcours om deze band op te starten, maar nu in 2024 staat Wryngd als een huis. Een energiek gezelschap.
Wryngd balanceert tussen progressieve metal en thrash metal, dat groovy, aanstekelijk, hard klinkt. Een muzikale ontlading van opgekropte frustratie die in de instrumentatie als in de vocals te horen is. Een verpletterende sound, met een zanger die een overweldigende stem heeft. Een enthousiasmerende Brugse sneltrein.
Voor TRÆLS (****) was dit optreden in Deinze een vuurdoop, want het was hun allereerste optreden ooit! De band straalt enorm veel speelsheid uit en voeg er de tonnen ervaring als muzikant en hun opvallende verhalenlijn aan toe. Ze tekenen voor een geslaagde avond. De epische sound en hun verhaal intrigeert op 'The Abyss Within' en het komt live al meteen tot uiting op “Enigmatic Resonance” en het prachtige, donkere “Dark Energy, Dark Matter”. Muzikaal veel emoties meebepaald door een drummer/zanger die met zijn ijzige mooie stem kippenvel bezorgt.
Een optreden van TRÆLS is als een uiterst spannende film aan je stoel gekleefd! Van begin tot eind word je meegezogen, er zit een bepaalde lijn in, en de spanning wordt opgedreven tot een climax is bereikt. Om later weer wat meer rust te ervaren en even op adem te komen.
Het was dan ook bijzonder jammer dat er wat technische problemen de kop opstaken, waardoor de set even moest worden stil gelegd. Het haalde sowieso de drive wat uit het concert en bij deze visuele band eigenlijk ook wat de spanning uit hun verhaal. Extra jammer dus. Maar na dit euvel ging de band fors door , alle krachten gebundeld in een beeldrijke, fantasierijke muzikale trip van emoties , mokerslagen, epische climaxen, …
TRÆLS sloot hun set overtuigend af met “Silence” (met name de cover “Silence” Delerium van Sarah Mclachlan) en het mooie, emotioneel beladen “Evade Emotional Collapse”, die eindigde in een oorverdovende climax. Wat een muzikale thriller.
Setlist: -ENIGMATIC RESONANCE - DARK ENERGY DARK MATTER - APOPTOSIS - ALTRUISTIC ALTER EGO - ESSENTIAL ANXIETY - ILLUSIVE - SILENCE (cover-silence-delerium-sarah mclachlan) - EVADE EMOTIONAL COLLAPSE
Organisatie: Elpee, Deinze
Ef bevestigt op pocketversie van Dunk!Festival
Ef + Insect Ark + Turpentine Valley
Het Dunk!Festival verzamelt elk jaar het beste uit de postrock, postmetal, drone, ambient, experimental en andere alternatieve zware gitaren. Vroeger in Zottegem en sinds enkele jaren in Gent. Met het gevarieerde aanbod en de verschillende podia moeten de fans op zo’n festivaldag goed hun agenda bijhouden om geen van de aangekruiste bands te missen. Misschien zijn er wel fans van het genre voor wie het niet zo druk hoeft en daarom organiseerden Dunk! en de Ha Concerts in Gent een clubavond: dezelfde sfeer en ook een gevarieerd aanbod in een nog intiemere setting. Op een donderdag en nog zonder de studenten in de stad leverde dat een mooie bezette, maar niet uitverkochte Ha Concerts-zaal op.
De Belgische instrumentale postmetalband Turpentine Valley mocht de debatten openen, maar wel met een set die werd ingekort tot ruim een half uur. Dit trio morrelt nochtans niet graag aan de setlist en voor hun fans werd nu ook snel duidelijk waarom: er gaat een deel van de magie verloren als de zorgvuldig opgebouwde volgorde van nummers niet gerespecteerd wordt. Desondanks kon Turpentine Valley relatief makkelijk en zonder mededogen de zaal op sleeptouw nemen in hun spel met intensiteit, spanning en terugkerende ritmes en melodielijnen. Van inventief tot hard en log. Een band in bloedvorm.
Binnenkort gaat Turpentine Valley voor een korte tournee naar de UK nadat ze eerder al hetzelfde deden in Denemarken. Het is nu ook wel niet dat ze het zo druk hebben dat we deze band niet meer eigen land aan het werk zullen zien, maar misschien is dit wel het juiste moment om eens een live-album uit te brengen, vooraleer ze aan een nieuw album beginnen.
Andere ritmes en andere emoties bij het vanuit Berlijn opererende Amerikaanse duo Insect Ark. Dana Schechter (bas en zang, ook lid van o.m. Swans en Gnaw) en drummer Tim Wyskia (ook lid van Khanate) worden live aangevuld met Lynn Wright op lapsteel en gitaar. Als trio klinken ze vooral als naderend onheil. Dat is de belangrijkste emotie op hun vierde album ‘Raw Blood Singing’ en dat vertolkte Dana volmondig. Wright en Wyskia zijn onmisbaar in het geheel, maar visueel is Schechter de enige aandachtsmagneet op de tonen van de getormenteerde postrock. ‘Raw Blood Singing’ is het eerste Insect Ark-album in tien jaar waarop Schechter nog eens (spaarzaam) zingt. Haar stem klinkt daarop afwisselend bars en engelachtig.
Insect Ark is een vaste waarde in het genre maar is dat nog niet op Dunk!festival. België is nochtans zeker geen onbekend terrein: in 2021 brachten ze de EP ‘Future Fossils’ uit op het Gentse label Consouling Sounds en hun laatste concert voor het album The Vanishing – net voor corona – speelden ze in Brussel. Ze komen geregeld aan bod in het clubcircuit in België.
De echo's van Schechter’s grootste invloeden zijn nog steeds aanwezig in de nummers van ‘Raw Blood Singing’ die Insect Ark bracht in Gent: de liefde voor jaren ‘60 horror soundtracks, avant-doom metal, experimentele noise en klassieke muziek. Het zit er allemaal in op nummers als “Frozen Lake”, “The Hands”, “Youth Body Swayed” en “Cleaven Hearted”. De opgeroepen emoties zijn die van onbehagen, onbegrip en zuivering door vernietiging. Als het trio de set afsluit met “The Vanishing”, de titeltrack van het vorige album, voel je de energie op het podium veranderen. Deze track heeft een sense of urgency in zich: hij zat ergens in een donker hoekje van het podium te wachten tot de geest bruisend en gulpend uit de fles mocht. Insect Ark zal het publiek misschien zelden naar een euforisch hoogtepunt brengen, wegens teveel duivels die eerst moeten uitgedreven worden, maar met deze apotheose kreeg Gent toch een pakkend slot.
De Zweedse postrockband Ef was waarschijnlijk de aanstoker voor dit Dunk!festival in pocketformaat. Hun laatste studio-album (‘We Salute You, You And You!’) brachten ze uit bij Pelagic Records, maar hun live-registratie van het Dunk!festival van 2023 brachten ze zopas uit op Dunk!records. Ef tourt door Duitsland en Zwitserland als promotie voor de release van dit live-album en dus was een terugkeer naar de stad van de opnames aangewezen. In dezelfde zaal (de Vooruit) had misschien nog mooier geweest, maar de Handelsbeurs is zeker een waardig alternatief.
Ef is niet zo’n bekende naam buiten het postrock-wereldje, maar voor de insiders is dit een gevestigde waarde. De band tourt sinds 2003 en sinds 2006 komen ze bijna elk jaar wel eens naar België. Het Dunk!festival deden ze al vier keer (2011, 2014, 2018 en 2023) en ook Gent is geen onbekende: de ter ziele gegane Frontline in 2008 en 2010, de Charlatan in 2012 en Boomtown (het Gentse Feesten-luik van de Handelsbeurs) in 2014. In Nederland speelden ze zopas nog op het Pelagic Fest in Maastricht, maar ze deden bijvoorbeeld ook al twee tournees door China.
De band uit Gothenburg bouwde een uitstekende reputatie op met hun door hardcore beïnvloede post-rock. Na meer dan vijf platen toont hun muziek gaandeweg een rijker en filmischer palet, melodieuzer dan voorheen en met meer harmonieën. Inzake dynamiek en melodie zitten ze op hun jongste album op ongeveer dezelfde golflengte van hun landgenoten van Sagor Som Leder Mot Slutet, maar dan net iets minder hard en met meer variatie.
Live is Ef – naar postrock-normen – een soort van bruisbal met zes mensen op het podium waarvan er drie heel af en toe zingen en waarvan bijna elk bandlid minstens twee instrumenten bespeelt. Eén van de dragende krachten onder de muziek van Ef is cellist Janos. Soms zit zijn cello-geluid gewoon mee in een noise-eruptie, maar veel vaker zijn zijn lange en diep-melancholische of bombastische uithalen allesbepalend voor het groepsgeluid.
Ef brengt uiteraard vier van de vijf tracks die op het album ‘Live At Dunk!festival 2023’ staan (“Moments Of Momentum”, “Wolves, Obey!”, “Hymn of …” en “Alp Lugens And Beyond”). Aanvullen deden ze in de Handelsbeurs met “Lake Vaettern”, “11 Shots And A Sudden Death”, “401 Lwa”, “Final Touch/Hidden Agenda” en “Bells Bleed & Bloom”. Het publiek reageerde enthousiast na elke song, maar een toegift kwam er niet.
Ook meer dan 20 jaar na hun oprichting is Ef nog steeds één knisperend frisse brok van emoties, energie, experiment en loutering.
Organisatie: Dunk!festival ism Ha Concerts, Gent
Er is nogal wat beweging aan de Bota-kant! De nieuwe directeur, Frédéric Maréchal, presenteerde gisteren trots zijn nieuwe poulain, ‘Les Nuits Weekender’. ‘Dit festival’, zo verklaarde hij, ‘onderscheidt zich door zijn eclecticisme, zijn interesse in opkomende muziek en zijn moderniteit.’ Het vindt plaats van 1 tot 3 november en is iets nieuws voor de Bota; het wordt een ‘all-access’ festival, waarbij je met éé enkel ticket ongeveer vijftig concerten kunt zien.
Het is een ontdekkingsfestival in het DNA van de Bota, dankzij de gedurfde 'crossover'-programma, dat een grote plaats aan Belgische projecten zal geven.
Op vrijdag slecteren we: Kelly Lee Owens (UK) en haar 'dancefloor'-georiënteerde electro-pop; de Belg Niels Orens en Jon Hopkins, voor een universele trip; The Body (UK), voor de gelegenheid gelinkt aan Dis Fig (DE), een huwelijk tussen metal en elektronische experimentjes; het soloproject van Geordie Greep (UK) en New Age Doom (Can) en hun psychedelische avant-prog.
Zaterdag kiezen we voor Tramhaus uit Brussel, met hun moderne postpunk; Lucy (Cooper B. Handy) (US), de belichaming van de indie-sleeze-revival, die een nummer uitbracht met Boy Harsher (“Autonomy”); Shoko Igarashi (BE-JAP), een jazz-electroartiest, al ontdekt tijdens Les Nuits Botanique; Another Dancer (BE), een ‘weirdo Belgian band’, in de stijl van Stereolab en tenslotte Fabiana Palladino (UK), de pop-R&B-retro artiest geprezen in verschillende live reviews.
We vermelden ook Landrose (BE), het nieuwe soloproject van de in Brussel wonende David Temprano, een drummer-percussionist, een echte knaller, zoals we zelf konden zien tijdens de showcase in het Museum na de persconferentie.
Voor zondag kondigen Olivier Vanhalst en Thomas Konings, de twee programmators, English Teacher (UK) aan, één van de groepen van het jaar in Engeland, en die voor opschudding zorgden op Pukkelpop; Channel Beads (US), en hun Hypnagogic Pop (‘het album van het jaar’, volgens Olivier V.); Mabe Fratti, een Guatemalteekse celliste die analoge klanken en hypnotiserende samples mixt, en Untitled (US), een indierock shoegaze-ontdekking met triphop.
Laten we daar ook de Belg Basile3 aan toevoegen, die tijdens de showcase indruk maakte met zijn elektronische, cinematografische instrumentale muziek.
Merk op dat ‘Les Nuits Weekender’ uiteraard in de eerste plaats gericht zal zijn op de Bota-followers, maar ook vooral op een nieuw publiek, uit alle windstreken van ons landje, en op internationale geïnteresseerden, die steeds op zoek gaan in ontdekkingen!
Alle informatie hier: https://www.lesnuitsweekender.be/
De directeur presenteerde nog een nieuwtje ‘Tough Enough’, gepassioneerd door mans ‘roots’ en ‘blues; hij trok zijn casquette van medeprogrammator om een droomline-up te bedenken in stijlen ‘geïnspireerd op rootsandblues’. Invloedrijk zijn stoner, garage, psyche, Americana, new-folk, postpunk, etc.
Op het programma: Giant Sand, Black Mirrors, Chuck Prophet, Pokey Lafarge, Siena Root, Jim Jones All Stars, enz.
‘Tough Enough’ wordt gehouden op 29 en 30 november 2024. Meer info hier: https://www.toughenough.be/
Het enige nadeel van deze ‘eclectische’ programmering is de afwezigheid van de ‘donkere elektronica’ en de subgenres ‘darkwave’, ‘synthwave’, ‘EBM’, ‘dark ambient’ en ‘dark techno’, stijlen die echter nog steeds exploderen in België, met een wildgroei aan innovatieve projecten. Kijk maar eens naar het enorme recente succes van Boy Harsher, Kavinsky en Daan+Glints. Voor de volgende keer misschien?
Info www.botanique.be
Nederlands 
Français 
