logo_musiczine_nl

Trix, Antwerpen - events

Trix, Antwerpen - events 2024 - 21 sept: 20 jaar Trix met o.m. Brorlab, 59 boys, Piffy, School is cool; The Go Find, VHS, Youniss, Hellraiser, Track east, Chapp de mic, Miss angel, Toxic shock, Ila, Bluai, Shaka Shams, …(+ friends) - 24 sept: Northlane,…

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Epica - 2024/8/...
Epica - 2024/8/...
Philippe Blackmarquis

Philippe Blackmarquis

 

 

Begin jaren 80 was een Belgisch duo, Absolute Body Control, één van de pioniers van de ‘synth-oriented new wave’, net zoals Depeche Mode, Human League, OMD, etc... Deze cultgroep, geleid door de Antwerpenaar Dirk Ivens bestaat nog steeds. Sterker nog, Dirk produceert nog steeds originele muziek, samen met Eric Van Wonterghem, zoals blijkt uit het gloednieuwe nummer ‘Walk Away’, dat ze zojuist op de compilatie ‘My Precious! (vol. 5)' heeft uitgebracht.

Deze compilatie is geproduceerd door het radioprogramma “WAVES” via het label Red Maze Records, beiden in Brussel gevestigd, en brengt nieuwe en eclusiviteit samen van internationale bands en artiesten in de wave/synth/electro/postpunk-stijl.
Het album is verkrijgbaar op Bandcamp, zowel in digitaal formaat als op vinyl.

Tracklist:
A1 Absolute Body Control - Walk Away
A2 The Art Intel - The Winter Keep Us Warm
A3 Herzap Corp - Clavel
A4 Heiser - Probability
A5 Extra Bleu Ciel - Elevator
A6 Recht Auf Rausch - Online
B1 No – Call
B2 Antiflvx - Danza Gélida
B3 Ana Gartner ft Té de Perro - Red Velvet
B4 Alan Harman - Shadows
B5 Magdalena Solo Project - Blueberry Feelings

Om de compilatie te bestellen, klik hier.

Dankzij Red Maze Records en WAVES biedt Musiczine zijn lezers 5 x 1 downloadcodes voor de compilatie in digitaal formaat. Om te winnen, stuurt u een e-mail naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. met vermelding van “My Precious - wedstrijd” en uw contactgegevens. Succes!

Voor meer informatie over Absolute Body Control, klik hier.

Voor meer informatie over:

- Red Maze Records;
- WAVES radioprogramma in het Frans of Engels.

Er is nogal wat beweging aan de Bota-kant! De nieuwe directeur, Frédéric Maréchal, presenteerde gisteren trots zijn nieuwe poulain, ‘Les Nuits Weekender’. ‘Dit festival’, zo verklaarde hij, ‘onderscheidt zich door zijn eclecticisme, zijn interesse in opkomende muziek en zijn moderniteit.’ Het vindt plaats van 1 tot 3 november en is iets nieuws voor de Bota; het wordt een ‘all-access’ festival, waarbij je met éé enkel ticket ongeveer vijftig concerten kunt zien.
Het is een ontdekkingsfestival in het DNA van de Bota, dankzij de gedurfde 'crossover'-programma, dat een grote plaats aan Belgische projecten zal geven.
Op vrijdag slecteren we: Kelly Lee Owens (UK) en haar 'dancefloor'-georiënteerde electro-pop; de Belg Niels Orens en Jon Hopkins, voor een universele trip; The Body (UK), voor de gelegenheid gelinkt aan  Dis Fig (DE), een huwelijk tussen metal en elektronische experimentjes; het soloproject van Geordie Greep (UK) en New Age Doom (Can) en hun psychedelische avant-prog.
Zaterdag kiezen we voor Tramhaus uit Brussel, met hun moderne postpunk; Lucy (Cooper B. Handy) (US), de belichaming van de indie-sleeze-revival, die een nummer uitbracht met Boy Harsher (“Autonomy”); Shoko Igarashi (BE-JAP), een jazz-electroartiest, al ontdekt tijdens Les Nuits Botanique; Another Dancer (BE), een ‘weirdo Belgian band’, in de stijl van Stereolab en tenslotte Fabiana Palladino (UK), de pop-R&B-retro artiest geprezen in verschillende live reviews.
We vermelden ook Landrose (BE), het nieuwe soloproject van de in Brussel wonende David Temprano, een drummer-percussionist, een echte knaller, zoals we zelf konden zien tijdens de showcase in het Museum na de persconferentie.
Voor zondag kondigen Olivier Vanhalst en Thomas Konings, de twee programmators, English Teacher (UK) aan, één van de groepen van het jaar in Engeland, en die voor opschudding zorgden op Pukkelpop; Channel Beads (US), en hun Hypnagogic Pop (‘het album van het jaar’, volgens Olivier V.); Mabe Fratti, een Guatemalteekse celliste die analoge klanken en hypnotiserende samples mixt, en Untitled (US), een indierock shoegaze-ontdekking met triphop.
Laten we daar ook de Belg Basile3 aan toevoegen, die tijdens de showcase indruk maakte met zijn elektronische, cinematografische instrumentale muziek.
Merk op dat ‘Les Nuits Weekender’ uiteraard in de eerste plaats gericht zal zijn op de Bota-followers, maar ook vooral op een nieuw publiek, uit alle windstreken van ons landje, en op internationale geïnteresseerden, die steeds op zoek gaan in ontdekkingen!
Alle informatie hier: https://www.lesnuitsweekender.be/

De directeur presenteerde nog een nieuwtje ‘Tough Enough’, gepassioneerd door mans ‘roots’ en ‘blues; hij trok zijn casquette van medeprogrammator om een droomline-up te bedenken in stijlen ‘geïnspireerd op rootsandblues’. Invloedrijk zijn stoner, garage, psyche, Americana, new-folk, postpunk, etc.
Op het programma: Giant Sand, Black Mirrors, Chuck Prophet, Pokey Lafarge, Siena Root, Jim Jones All Stars, enz.
‘Tough Enough’ wordt gehouden op 29 en 30 november 2024. Meer info hier: https://www.toughenough.be/

Het enige nadeel van deze ‘eclectische’ programmering is de afwezigheid van de ‘donkere elektronica’ en de subgenres ‘darkwave’, ‘synthwave’, ‘EBM’, ‘dark ambient’ en ‘dark techno’, stijlen die echter nog steeds exploderen in België, met een wildgroei aan innovatieve projecten. Kijk maar eens naar het enorme recente succes van Boy Harsher, Kavinsky en Daan+Glints. Voor de volgende keer misschien?

Info www.botanique.be

Niemand weet wie ze werkelijk zijn. De enige bekende elementen: het is een duo, bestaande uit een man en een vrouw, en ze zijn gevestigd tussen Brussel en Luik. Gisteren kondigden ze de release aan van hun eerste vinylalbum, een dubbelalbum, getiteld “City Scars”. De nummers werden op Bandcamp onthuld en er werden twee video's op YouTube geplaatst.

De muziekstijl is intrigerend. ‘Double Darkness’ heeft de toepasselijke naam omdat de sfeer ‘donker’ is, echt heel donker. We denken aan de duisternis van The Sisters of Mercy, die zich onderscheidt door diepe stemmen, maar hier geen gitaren: de arrangementen zijn 100% elektronisch. De langzame en repetitieve ritmes doen ook denken aan synthwave, dierbaar bij onze Franse vrienden. En om alles te versterken is er nog die occulte, bijna Luciferiaanse sfeer, die doet vermoeden dat het duo “black metal” en/of “gothic” roots moet hebben.

Door de aanwezigheid van gasten op het album kunnen nieuwsgierigen de omgeving identificeren waartoe het duo behoort. Op “City Scars” vinden we inderdaad Marc Dibak, alias Mongolito (ook in Wolvennest), Corvus von Bvrtle (The Radiant Light en Wolvennnest), Bones (Dread Sovereign en TerrifianT), evenals Muzah (Desertion) en Moyen.

Voor meer informatie moet je op 26 april naar Magasin 4 (Brussel) komen, waar het duo het “releaseconcert” van hun album organiseert en de affiche zal delen met hun gasten: Stieglitz, een Belgisch hard-synthwave-project en Minos, een Zwitserse muzikant, gebaseerd in Brussel. Absoluut de moeite waard om te ontdekken!

Om het album te beluisteren en te bestellen, klik hier of hier.

Om de video's te bekijken, kun je hier terecht.

Voor meer informatie over het concert in Magasin 4 op 26 april, klik hier

THOT, het Brusselse project van Grégoire Fray, zal op 10 mei zijn vierde album, “Delta”, uitbrengen op het Duitse label Pelagic Records (Mono, The Ocean, BRIQUEVILLE, Psychonaut, enz.).
Na samenwerkingen met Magnus Lindberg van Cult of Luna, Ben Chisholm van Chelsea Wolfe, T. Raumschmiere en Catherine Graindorge, zet Grégoire Fray een nieuwe stap in zijn carrière en nodigt hij de zangers van het polyfone koor “The Mystery of The Bulgarian Voices” uit om deel te nemen aan zijn project. Nog een nieuwigheid: hij voelde de behoefte om in zijn moedertaal, het Frans, te schrijven, wat een nieuwe dimensie aan zijn muziek geeft.
Musiczine heeft “Delta” in preview kunnen beluisteren en de indruk die ontstaat is in alle opzichten grandioos. De muziekstijl is verder verrijkt in vergelijking met eerdere producties. Het is natuurlijk nog steeds indie-rock, maar dan aangevuld met elementen uit post-rock, industrial, prog-rock, pagan, post-metal en power-electronics.
Tot stand gekomen  tussen België, Bulgarije en Tsjechië is ‘Delta’ een fundamenteel organisch opus. De tien titels draaien rond de ongrijpbare vraag naar de plaats van kunst en liefde in ons leven.
In de bezetting van de groep vinden we de muzikanten die al enkele jaren naast Grégoire Fray (gitaar, zang, keyboards, compositie) actief zijn. Het zijn Juliette Mauduit op zang, die een steeds belangrijkere plaats in het combo inneemt, Lukas Melville op drums, Stéphane Fedele op bas en Gil Chevigné op co-compositie. Twee nieuwe leden kwamen deze kern versterken: Anaïs Elba (Sïan Able) op keyboards & zang, en Michael Thiel op percussie. Merk op dat laatstgenoemde, die ook meedoet aan de artistieke leiding en de video's regisseert, geen onbekende is aangezien hij het Weyrd Son Records-label runt en de zoon is van wijlen Marcel Thiel, alias Snowy Red, een van de legendarische Belgische new-wave artiesten. Op “Delta” merkt men ook de aanwezigheid van de Tsjechische zangeres Lenka Dusilova op.
De video voor de eerste single van het album, “Supercluster”, werd nu uitgebracht. Later komen de releases van “Hüzün” op 9 april en van “Céphéide” op 10 mei. Het release-concert vindt plaats op 13 juni in de “Botanique” (Brussel).

Tracklijst voor “Delta”:

Euphrate
Céphéide
Sleep Oddity (ft. Lenka Dusilova)
Bateleur
The Last Solstice
Hüzün
Blind Streets
Supercluster
Morning Waltz
Estuaire

Foto: door Michael Thiel

 

dinsdag 29 maart 2022 17:16

Dour Festival: un retour en mode XXL

Le lundi 11 juillet prochain, le Dour Festival ouvrira ses portes pour une édition 2022 qui, pour marquer le retour à la “normale”, s'étendra sur une semaine complète. En lever de rideau, le Dour CampFest proposera en effet un “warm-up” en mode “rave”, articulé autour de “soundsystems”. “Il y avait une forte demande émanant de festivaliers pour que l’on ouvre les portes du camping plus tôt. C’est ainsi que le CampFest est né”, a précisé Damien Dufrasne, l'organisateur du festival, lors de la conférence de presse tenue aujourd'hui.

“Pendant le confinement, nous avions constaté l’organisation de nombreuses mini-raves, dont nous nous sommes inspirés pour augmenter la proximité entre le public et les artistes.”

Proposant plus de 220 groupes et artistes, le Festival reste fidèle à ses mots d'ordre: éclectisme, hybridation et découverte. Le site comportera 8 scènes dont une nouvelle: la Chaufferie. “Ce sera un chapiteau où il fera très sombre, comme dans une boîte de nuit, illuminée par des lasers et des jeux de lumière”, explique Alex Stevens, co-programmateur. Une discothèque géante qui fera la part belle aux ambiances rave obscures, gabber, hardtech, dubstep, techno à 150 BPM et drum and bass et donnera carte blanche à Nyege Nyege, un festival avant-gardiste d’Afrique de l’Est. La Balzaal, plus grand dancefloor open air du festival, accueillera cette année encore les plus grands noms de l’électronique pour 5 jours de fête immersive au son des kicks techno et house de l’immense Carl Cox, qui en sera le curateur.

Le Festival a bien entendu prévu quelques 'locomotives' en haut de l'affiche comme Flume, Booba et surtout Angèle. Comme le souligne Damien Dufrasne, “Angèle n'a pas oublié que Dour lui avait donné sa chance au début de sa carrière. Elle sera la première artiste féminine belge à occuper le haut de l'affiche: un moment historique pour Dour!”.

A côté du phénomène Angèle, plus de 20% de l'affiche sera noire-jaune-rouge. Citons, entre autres, Amélie Lens qui, elle aussi, se souvient du soutien reçu lors de ses débuts, Roméo Elvis, Apashe, Azo, Bothlane, Clara!, Commander Spoon, etc.

Signalons enfin que, pour la programmation de la nouvelle scène “Rockamadour”, Dour fera équipe avec la radio communautaire Kiosk Radio, emmenée par Michael alias Mickey.

Lorsqu'on lui demande pour conclure comment le Festival a encaissé la crise sanitaire, Damien Dufrasne va droit au but. “On a perdu 1,5 million d'EUR en deux ans”, confie-t-il à Musiczine en exclusivité. “Heureusement, nous avions constitué un trésor de guerre d'environ 2 millions d'EUR, en prévision de coups durs éventuels. Grâce à ce 'matelas', nous n'avons dû procéder à aucun licenciement. Et nous sommes fin prêts pour célébrer le retour de Dour!”

Pour découvrir le lineup complet, c'est ici.

Pour les tickets, c'est ici.

 

Vanmorgen ben ik echt blij: ik word uitgenodigd om een koffietje bij An Pierlé te komen drinken. Met haar partner Koen Gisen, woont ze in het centrum van Gent, in de buurt van Sint-Jacobskerk. Ik heb de Vlaamse zangeres altijd sterk geaprecieerd, maar haar nieuw door [PIAS] uitgegeven album, ‘Arches’ , heeft een gevoelige plek in mij geraakt. Het is donkerder, meer mystiek dan de vorige albums, vooral dankzij de orgels, alomtegenwoordig, en de 'dark' sensuele composities.

De woonkamer ziet eruit als een mooie puinhoop. Tussen het speelgoed van Isadora, de dochter van An, de slangenhuiden en de oude vintage meubels, is er een prachtige zwarte vleugel. Ik kan de verleiding niet weerstaan ​​en speel de eerste noten van "Wuthering Heights". An neuriet de melodie terwijl ze de koffie voorbereidt en zegt :"Wow! Je speelt goed ! Ik zou dit nummer moeten coveren !"
Wat in An Pierle opvalt is haar ongelooflijke eenvoud. Ze heeft een manier om je met een zo'n warme glimlach te verwelkomen dat je je meteen op je gemak voelt, alsof je deel van de familie bent.

Uiteraard beginnen we het gesprek over de jaren '70/'80, de hoogtijdagen van de pop-rockmuziek die ons allebei zo veel hebben gemarkeerd. Ik vraag haar welke nummers de 'click' maakten toen ze jong was. "Ik werd sterk beïnvloede door de radio ; er was een lied waar ik in opging, i kwas erdoor gefascineerd,  en plotseling stopte de wereld met draaien. Ik had dit met "Such A Shame" van Talk Talk, een lied dat ik eigenlijk daarna coverde. Hetzelfde met Gary Numan en "Are Friends Electric?", btw de cover van dit nummer speelde ze tijdens de Humo Rock Rally in 1996 en werd er mee bekend. Er was ook "The Cold Song", van Klaus Nomi, en uiteraard, Kate Bush. Ik hield ook van Siouxsie, Jona Lewie en Men Without Hats, bijvoorbeeld de video van "Safety Dance." Deze nummers waren voor mij als een film, een wereld waarin ik mezelf kon onderdompelen. De 'new-wave'-jaren heeb mijn muzikale inspiratie sterk beïnvloed."

Deze invloeden vinden we allemaal terug in de zes albums die de zangeres totnutoe  uitheeft, van ‘Mud Stories’ in 1999 tot ‘Arches’ in 2016. Het nieuwste product markeert toch een opmerkelijke evolutie op gebied van composities, arrangementen en sferen. Hoe gebeurde het ? "Het kwam natuurlijk. Ik werd benoemd tot stadscomponist van Gent, wat mij in nauwer contact bracht met kerkmuziek en met het orgel. Deze elementen waren een klein zaadje, die langzaam groeide. Wij hebben tamelijuk veel tijd gehad om te schrijven, over een periode van twee of drie jaar. Dat is de reden waarom het album klassiek gericht is, met het orgel en een zeer plechtige sfeer."

Het nummer dat in ‘Arches’ het meest opvalt , is ongetwijfeld "Birds Love Wires". De melodie is boeiend en charmeert bij de eerste luisterbeurt. De sfeer is romantisch, middeleeuws. Maar wat is het thema? "Het is een nummer dat begint met een visie : vogels op telefoondraden. Het is een jeugdvisie omdat deze kabels tegenwoordig allemaal ondergronds zijn.  Ik heb deze visie geassociëerd met de visie van opgehangen vrouwen , wat gebeurt in sommige Oost-Europese landen. Daar hangen ze vrouwen voor kleine foutjes." Is het proces in de compositie dan vooral visueel ? "Ja, het zijn altijd beelden die komen, vooral als ik op wandel ben. Of het zijn melodieën die komen als ik piano speel. Ik ontwierp het nummer tijdens de soundcheck van het Boombal festival. Ik had al een paar ideeën, en ik profiteerde van het feit dat alles was goed opgesteld ;  de geluidstechnicus was aan het opnemen om de song te improviseren. Toen ik later het nummer aan Koen voorlegde, zei hij dat het perfect was, dat er niets moest veranderen was , wat ook niet gebeurde ! (lacht)

Sprekende van Koen... An besluit mij de studio te tonen, die een verdieping lager is. Koen is daar bezig te werken met een lokale groep, North. Hier is de sfeer gedempt door de Oosterse tapijten op de  vloer en op de muren. Je vindt oude Revox-machines en buizenversterkers maar ook splinternieuwe computers met Pro-Tools.
We spreken over de producties van hun label: Helikopter, getalenteerde Vlaamse bands als Kiss The Anus Of A Black Cat, The Black Heart Rebellion of The Bony King of Nowhere . Koen vertelt hoe uitdagend het was om het orgel van de Sint-Jacobskerk om het ‘Arches’ album op te nemen. "We moesten 's nachts opnemen om het lawaai van de stad te voorkomen. Later moest ik ook deze enorme, met reverb beladen, geluid in de structuur van de nummers integreren. Veel werk met de frequenties, de effecten en de positionering !" Het resultaat is, onnodig te zeggen, perfect.

We keren terug naar de woonkamer want daar is een verrassing voor mij. ‘Cluster’, het  mini-album dat het tweede deel van het tweeluik "Arches/Cluster" zal zijn, is al ver gevorderd en ik krijg recht op een 'preview'! "Road To Nowhere" is indrukwekkend. Het is een langzame bezwerende trip, die zich ontwikkelt in een zeurende , bijna dissonante progressie. De andere titels zijn in de lijn van ‘Arches’, maar zorgen ook voor een meer experimentele dimensie. Een 'sequel'-album dat belooft! Het moet in september uit zijn, maar de planning kan verschuiven omwille van de latere 'release' van ‘Arches’ in Frankrijk.

Het gesprek gaat door. An spreekt over haar favoriete artiesten en Wovenhand komt ter sprake. Tiens, het is precies bij An dat Pascal Humbert de repetities deed voor het film-concert « Les Premiers, Les Derniers » van Bouli Lanners op de Nuits Botanique." Ik leer ook dat ze vóór 16 Horsepower in Nederland opende. Ze herrinnert zich Mensen Blaffen, de post-punk band uit Ath ; z hield ervan in de jaren '80, zonder te weten dat hun saxofonist later de man van haar leven zou worden. Helaas, na meer dan 2 uur, komt ons interview ten einde. An moet aan muziek werken voor de kinder-show, waar haar dochter zal aan deelnemen.

Ik dank mijn gastheren. Terwijl ik in de in de straten van Gent wandel, zei ik tegen mezelf dat ik niet enkel een tof interview deed van een begaafde artieste, beter zelf, ik ontmoette iemand die in de toekomst een echte vriend zal worden, hoop ik tenminste.

Volgende concerten van An Pierlé:
23 juli: Boomtown (Gent)
7 augustus: Dranouter Festival
13 augustus: BSF (La Madeleine)
8 september: De Roma (Antwerpen)
10 september: CU Festival (Luik)
23 september: Muziekgieterij (Maastricht - NL)
29 september: Orgelfestival (St Niklaas)
5 october: Eglise Saint Eustache (Paris - FR)
22 oktober: Sint-Jacobskerk (Gent)

Review van het concert in de Dominicaanse kerk (Les Nuits Bota) lees hier (in het Frans): http://musiczine.lavenir.net/fr/festivals/festival/les-nuits-botanique-2016-jeudi-12-mai/.

Bekijk de video van « Birds Love Wires": 
https://www.youtube.com/watch?v=nPxy75r6hAo

www.facebook.com/anpierlemusic
www.pias.be

Foto : Philippe Blackmarquis Vertaling Philippe Blackmarquis – Johan Meurisse

donderdag 28 april 2016 03:00

Fates

Niemand is profeet in eigen land! The Arch is daar een lichtend voorbeeld van! Oorspronkelijk uit Breendonk, bij Antwerpen, werd The Arch in 1986 opgericht. De melodieuze gothic rock werd onmiddellijk door de legendarische Ludo Camberlin (Poëzie Black, Lords of Acid, ...) opgemerkt. Na een eerste EP, « As Quiet As » , een album, en de intense band met Gerd Van Geel (CUVG) werd snel begrepen dat de redding uit het buitenland zou komen. Sindsdien is The Arch een regelmatige act van bekende festivals (M'era Luna, Blackfield, WGT, Reboot, Castle Party, BIMfest) en speelden ze in Amsterdam, Berlijn, Hamburg, Zagreb, Belgrado, Boedapest etc.
Nu, voor zijn 30-jarig bestaan, komt The Arch in grootse stijl terug en bieden ze een gloednieuw album, ‘Fates’. Naast Gerd Van Geel vinden we Ivan DC en Mr Pierre op gitaar, Ian Lambert op keyboards, elektronische drums en de mooie Chiffon's Tale als 'backing vocaliste'.
De muziek is nog steeds gebaseerd op een ‘Gothic Rock’ kern maar het geluid is geëvolueerd door moderne electro en composities die lonken naar synth-pop, EBM en de typische 'power-darkwave' die in Duitsland erg populair is.
‘Fates’ bevat 13 nieuwe songs en toont de veelzijdigheid van de band aan. Het album neemt de luisteraar mee op een reis door de 'dark' cultuur en dit met kracht en intensiteit. Het bevat meerdere potentiële alternatieve hits en 'club killers'.
De CD werd mee geproducet, gemixt en gemasterd door Kenny 'KGB' (Simi Nah): het geluid is dus perfect en krachtig naar wens! En om in de familie te blijven, komt het uit op de label van Simi Nah, Why2k, in samenwerking met Trisol.
Kortom: ‘Fates’ is een must voor fans van Gothic Rock en de donkere muziek. We kunnen verwachten dat het een internationaal succes wordt voor deze zeer sympathieke band!
Om ‘Fates’ te bestellen :
Why2k webstore :https://www.freewebstore.org/why2k-music-store/THE_ARCH_-__Fates__-_PRE-ORDER/p1524163_15749196.aspx
Amazon : http://www.amazon.de/s/ref=nb_sb_noss_2?__mk_de_DE=%C3%85M%C3%85%C5%BD%C3%95%C3%91&url=search-alias%3Ddigital-music&field-keywords=Omnimar
iTunes : https://itunes.apple.com/de/album/fates/id1091293271
The Arch :
website : http://www.thearch.eu/
Facebook : https://www.facebook.com/thearchband

(vertaling Philippe Blackmarquis - Johan Meurisse)

dinsdag 10 november 2015 02:00

IamX – Een herrezen IamX....

Chris Corner, aka IAMX, was bijna dood. Anderhalf jaar terug was  hij in een diepe depressie gesukkeld. De Engelse muzikant, die het grote publiek vooral kent van de hit « Spit It Out ", kreeg een mokerslag van het vele toeren en de 'rock'n roll' levensstijl. Gelukkig kon hij zich herpakken, verhuisde naar Los Angeles en hervatte zijn muzikale carrière. Vandaag is hij ‘alive & kicking’ in de AB, Brussel om zijn (uitstekend) nieuwe album ‘Metanoia’ voor te stellen. Als fervente fan van IAMX -  sinds het ontstaan tien jaar terug, ben ik erg gelukkig , gezien ik de kans kreeg om de ‘Electro-rock Prins ‘ te interviewen.

Het eerste onderwerp van het interview, is natuurlijk het nieuwe album. Chris Corner zegt dat de plaat waarschijnlijk de meest eerlijke, meest spontane is. "Ik wilde praten over de moeilijke tijd die ik had gekend en over mijn ervaringen. ‘Metanoia’ is dus zeer intiem en close tot wat ik ben. Qua productie ook, wilde ik eenvoud en eerlijkheid. Het is gewoon een man met een computer in een kamer."

De muzikant wilde terug naar ‘de bron’ van zijn kunst, naar de wortels van zijn inspiratie. Maar het was niet gemakkelijk. Tot op het punt dat hij dacht te stoppen met muziek. "In de moeilijkste periode, leefde ik als een kluizenaar. Ik zag mijn vrienden niet. Ik stopte met muziek omdat ik dacht dat mijn kunst mijn vijand was geworden en mij mentaal, emotioneel had verwoest. Een zware last om te dragen. Ik vroeg me af of ik wilde muziek blijven maken. Het duurde enige tijd om de smaak terug te krijgen en te beseffen dat muziek mij niet doet lijden, maar mij doet voeden."

In de herstelfase, was de steun van de fans van fundamenteel belang. "Inderdaad! Ik begon te praten op een blog over wat ik doormaakte en hoe ik evolueerde ; ik kreeg onmiddellijk de onvoorwaardelijke steun van enorm veel fans. Dat gaf me vertrouwen om terug te komen." Mijn ziekte gaf me ook de gelegenheid om naar de muziek van mijn jeugd te luisteren. En de muzikant die hij benoemt als 'idool' en zijn belangrijkste inspiratiebron is David Sylvian, de bekende leider van Japan, die een discrete maar hoogwaardige solo-carrière ontwikkelde. "Mijn oom introduceerde D. Sylvian", zegt Corner. "Hij heeft mij echt geïndoctrineerd, in de goede zin van het woord. Hij luisterde ook naar minimalistische muziek, zoals Philip Glass en Steve Reich. Ik had deze muziek lange tijd niet beluisterd, want ik was gefocust op mijn producties ; op de een of andere manier, was ik bang van de muziek van anderen, ik weet niet waarom. Vorig jaar, voelde ik de behoefte om de band te herstellen met de muziek van mijn jeugd."

Wij kennen « Brilliant Trees », de prachtige elpee van David Sylvian, maar het was vooral « Secrets of the Beehive » die Chris Corner hier opsmijt. Verrassend is dat de jonge muzikant ook van Frankie Goes To Hollywood hield : zijn zus had hem de single "Relax" van in de jaren '80 aangeboden. Corner lacht bij deze herinnering. Frankie had een grote invloed later, als hij de  erg 'hotte' nummers van IAMX componeerde.

Maar het is natuurlijk David Sylvian die hem de push gaf om een ​​professioneel muzikant te worden. "Sylvian was ook de inspiratie om geen commerciële muziek te maken. Hij gaf me veel vertrouwen om uit de popmuziek te blijven. Het was een aanmoediging om iemand als hem te zien, met zijn alternatieve muziek , en succes te hebben. Flood heeft ook een invloed gehad in mijn uitbouw als producer. Hij heeft veel meesterwerken geproduceerd. Ik had de kans al vroeg met hem te werken op het eerste album van Sneaker Pimps. Dit had een grote invloed op mijn eigen muziek. Hij kon enorm veel verschillende dingen doen. Dit zette me aan  producer als solo-artiest te worden, met alle componenten die nodig zijn om een ​​plaat te maken."

Picasso zei: "De slechte kunstenaars kopiëren, maar de goede kunstenaars stelen". Deze zin citeer ik dikwijls in mijn interviews ; muzikanten doen reageren, vindt Corner positief. "We stelen allemaal. In muziek, vooral in mijn genre, werd alles al gedaan. Maar goede muziek is altijd een weerspiegeling van het unieke van het individu. Als je iets kan 'stelen' en het  jouw zelve maken, dan zal het altijd uniek zijn. Het enige wat we hebben is het individu en zijn uniciteit. Dus, voor mij, is het interessant het individu te verkennen. Als je niets te zeggen hebt, zal het in je muziek te horen en te zien zijn. Als je een unieke persoonlijkheid hebt, kan je een zeer eenvoudig rocknummer goed doen klinken, mét een ziel."

Inderdaad, als je naar IAMX luistert, vind je vele referenties: muzikaal is het dicht bij Depeche Mode, Placebo, Ladytron, Interpol en Radiohead ; op het podium, doet Corner denken aan Prince, Bowie of T. Rex maar al die invloeden worden getranscendeerd door de unieke persoonlijkheid van de muzikant, zodat het resultaat 100% origineel is.

Voor de productie van ‘Metanoia’ deed Corner een beroep op crowdfunding via pledgemusic.com. Sinds het begin van zijn carrière, heeft hij een speciale , erg emotionele band met zijn fans. Via de pledge hadden ze de mogelijkheid om verschillende pre-order formules te kiezen, van de gewone cd tot de package met CD, LP (ondertekend), vermelding op de cover, meet-and-greet met de artiest, enz. Je kon zelfs Corner vragen om één van je eigen stukken voor te stellen , te producen  of een video te doen. Een innovatieve aanpak, maar van essentieel belang als je vandaag de dag als muzikant wilt overleven. "We hebben het geluk om een ​​lange band  en steun te hebben van de fans. Transparantie is altijd de beste aanpak. We zeiden : ik kan dit album niet maken als je me geen geld geeft. Het is onmogelijk geworden om muziek zonder steun te maken. Dat is de waarheid. En fans weten dat we dit niet voor het geld doen. We zijn niet verslaafd aan roem, het interesseert ons niet om rijk en beroemd te worden! Bovendien is de relatie met de fans zo uniek. Het is een zeer heldere, diepe communicatie. Het is moeilijk om dat soort relatie in het normale leven te hebben. Dus ben ik bevoorrecht in deze positie ."

Nu dat hij in België terug is, bevestigt Chris Corner dat hij een speciale band met ons land heeft. Dit is één van de eerste landen waar IAMX in het begin succes had. "Ja, ik sta bij jullie in de krijt ! En het is zo leuk om hier terug te komen. In feite was mijn ziekte op een zekere manier goed. Het liet me toe om te zien wat voor mij belangrijk is en muziek maken is duidelijk mijn passie. En België heeft me veel geholpen in mijn carrière, daar ben ik dankbaar voor. "

Ik vroeg Chris Corner waarom hij aan het eind van de show de fans niet meer op het podium uitnodigt, zoals in het begin van zijn carrière. Als ik in de stemming ben om dit vanavond te doen in de AB, dan nodig ik de fans mee te feesten op het podium! "Chiche" zegt hij.
Uren later, na een memorabel concert, werd ik uitgenodigd om op het podium te gaan tijdens « Your Joy Is My Low", gevolgd door een tiental andere fans. Een onvergetelijke herinnering...

Foto's van het concert zie je hier:
http://musiczine.lavenir.net/nl/fotos/iamx-07-11-2015/

Om "Metanoia" aan te kopen: http://www.pledgemusic.com/projects/iamxmusic

vertaling : Philippe Blackmarquis – Johan Meurisse

Het derde album The Soft Moon, 'Deeper', komt op 30 maart uit . Dit Amerikaans project van de Californische muzikant Luis Vasquez is een bron voor een nieuwe generatie van alternatieve groepen. Meer nog : The Soft Moon krijgt nu zelfs toegang tot booking-programma's op een hoger niveau, resultaat daarvan kunnen we zien en horen op 17 mei in Brussel tijdens  «Les  Nuits Bota». We ontmoetten Luis Vasquez in Brussel ter gelegenheid van zijn promotie- en media-tour.

Net als het gelijknamig debuutalbum van The Soft Moon, werd 'Deeper' door Luis Vasquez in bijna totaal isolement samengesteld; en heeft op die manier een zeer introspectieve dimensie . Hij bevestigde: "Het album weerspiegelt mijn ontwikkeling als componist. Ik wilde mijn innerlijke fors verder verkennen, daarom de titel 'Deeper'. Ik wilde ook experimenteren met meer gestructureerde composities en de vocale melodieën. »

Hiertoe besloot hij naar Italië te gaan . "Ik wilde op onbekend terrein zijn, alleen. Ik vestigde mij voor een aantal maanden op het plattelad in de omgeving van Venetië, op 10 minuten van het eiland. Ik wilde zo puur en eerlijk mogelijk mij kunnen geven , expressie, zonder invloeden van buitenaf ..." Zoals in de meeste compo's van The Soft Moon gaan de lyrics over de pijn van het leven, de 'Weltschmerz'. In « Feel » b.v. roept Vasquez: « Why Am I Alive, Why Are We Alive'. In « Being », fluistert hij: « I Can't See My Face. I Don't Know Who I Am ». Volgens hem zijn er « maar een paar thema's die ik elke keer hanteer ». »

Over zijn invloeden
In sommige songs van 'Deeper', vinden we een gelijkenis met Nine Inch Nails. "Dat is niet bewust", zegt hij. "In feit ken ik NIN niet echt goed. Ik heb slechts twee albums, 'Downward Spiral' en 'The Fragile'. Maar ik denk dat Trent Reznor en ik 'soul mates' zijn. Wij hebben eenzelfde gevoel van woede, van 'Fuck You'. We zingen op het scherpst van de snede, op basis van onze kwetsbaarheden. We vechten tegen de depressie, om te overleven en om gelukkig zijn.»
Kent hij Belgische groepen? Het antwoord verbaast me niet: "Natuurlijk! Front 242, The Klinik ... Snowy Red is ook Belgisch, geloof ik?" Natuurlijk, natuurlijk! "Onlangs kocht ik een van zijn platen, een reprise. Er is ook Neon Judgement: Ik heb een vriend bij Dark Entries, die hun eerste nummers heeft heruitgebracht"(Nota : het gaat om het album 'Early Tapes', gepubliceerd in 2010).
Op het vlak van invloeden vermelden we ook John Foxx, de legendarische new-wave pionier, met wie Vasquez 'Evidence' realiseerde. "We hebben elkaar in Londen ontmoet," zegt hij. "Dit is een heel aardige vent, een genie, maar hij is erg bescheiden, een echte gentleman. Hij wil hem 'Sir' noemen", concludeert hij met een glimlach.
Maar de belangrijkste ontmoeting voor hem was die met Depeche Mode. The Soft Moon is inderdaad zeer gelukkig geweest om als support een deel van de 'Delta Machine'-toer mee te kunnen maken. "Een ongelooflijke ervaring, zeer emotioneel en erg grappig! In 2009 was ik in mijn kamer bezig te componeren en plotseling, vier jaar later, zie ik mij spelen voor 20 000 mensen per avond, het was gewoon te gek. Ik blijf erg dankbaar en nederig tav deze unieke kans. Elke avond moest ik mezelf in de kaak knijpen om het te geloven. »
De samenghorigheid  tussen Luis en Martin Gore was duidelijk. "Martin heeft veel humor! Een avond, toen we een beetje dronken waren, vertelde ik hem dat ik heel gemakkelijk huil als ik droevige films bekijk. Vanaf dat moment, wanneer ik iets aan het vertellen was, antwoordde hij lachend: 'Oh, en huilde je daarna ?' »

De oorsprong
De originele muzikale ervaringen van onze gesprekspartner gaan terug naar zijn kindertijd en behoren tot de wereld van heavy metal en punk. « De eerste cassette die ik kocht was 'Seventh Son of a Seventh Son' van Iron Maiden (1988). Dan was er Slayer en later, Bad Religion. » Het was pas later dat hij muziek ontdekte, met The Cure.
In 2010, toen hij zijn eerste opus uitbracht, droeg hij bij aan het ontstaan ​​van een nieuwe muzikale stijl ergens tussen post-punk, shoegaze, darkwave, electro en psychedelica. Maar het is niet duidelijk of The Soft Moon (California), of liever The KVB (Engeland) de beweging lanceerde. Volgen Luis Vasquez, « is het een product van het collectief onbewuste. Evenementen kunnen gelijktijdig duizenden kilometers van elkaar plaatsvinden. Uiteraard hou ik ervan om het alter-ego van deze beweging te zijn; maar ik denk liever dat het een synchronisme was. Ik herinner me dat er in die tijd een donkere golf op alternatieve muziek was en deze golf is vandaag nog steeds actief. »

Berlijn
Na zijn Italiaans avontuur, verhuisde Vasquez naar Berlijn. Een zeer grote verandering alvast ten opzichte van San Francisco! "Berlin inspireert me. Daar voel ik mij zeer creatief. De stad brengt een gevoel van verdriet en tegelijkertijd proberen de mensen zich te amuseren." Toen hij in San Francisco leefde , voelde hij de behoefte zich te verzetten tegen zijn omgeving door zwarte en obscure muziek te componeren. "Ja, ik ben een 'antiloquist' (= iemand die de geest van tegenstrijdigheid heeft). Ik wil altijd het tegenovergestelde doen of zeggen van wat iemand anders doet of zegt. Als ik op het strand zou leven, zou ik als een gothic verkleed zijn, bijvoorbeeld." (Lacht)
« Nu dat je in Berlijn woont, zal je dan 'surf music' componeren ? », vraag ik lachend. "Ha Ha Ha! Heel grappig!", antwoordt Luis...
Daarna leer ik (of the record) , dat Luis aan een nieuw project samen met John Foxx werkt en dat hij van plan is een solo 'side project' te creëren, meer 'noise' georiënteerd. Wordt vervolgd !!

The Soft Moon concerteert op 17 mei op Les Nuits Bota in Brussel. Voor meer informatie : http://botanique.be/en/activity/soft-moon-170515

Met dank aan Geert Mets (Konkurrent) voor het interview.

Website : www.thesoftmoon.com

U kent Heather Nova? De zangeres uit Bermuda had 'mainstream' succes in de jaren '90, dankzij hits als "Walk This World" en "Island". Tijdens haar carrière bleek ze nooit in de verleiding van het 'star system' en ze verkoos het gezinsleven met haar man en haar zoontje. Vandaag, na acht studio albums, geniet zij van een zeer trouwe 'following' van meer en meer fans. Tijdens haar Europese tour, gaf zij ons een interview in Leuven, kort vóór het concert in het Depot …

"Ik werd beïnvloed door 'sing/songwriters' in het algemeen. Door artiesten die liedjes schrijven met hun hart en hun eigen ervaringen." U ziet het: Heather Nova past helemaal niet in het 'hype' perspectief. Zij is een zangeres binnen de grote Angelsaksische traditie van bijvoorbeeld Joni Mitchell. "Ja, ik was beïnvloed door haar toen ik jong was." Of van Leonard Cohen, voor wie ze een oprechte bewondering koestert." Ik hield ook van Patti Smith... En Suzanne Vega! Ik was trouwens onlangs met Suzanne in Hamburg. Ik stuurde haar tweets maar we speelden op hetzelfde moment, dus hebben we elkaar niet kunnen ontmoeten...”

Tijdens deze tour speelt Heather Nova akoestische versies van nummers uit haar volledige repertoire. "We creëren een zeer intieme sfeer met slechts Arnulf Lindner en mij op het podium. We gebruiken akoestische instrumenten, maar ook een aantal elektronische effecten. Voor de sfeerbepaling wisselen we regelmatig van instrumenten.

Het visuele aspect is ook belangrijk, vooral via geprojecteerde animaties van de schilderijen van de Italiaanse kunstenaar Alberto Di Fabio. "Ik heb hem gekend toen ik student was, in Rome. Zijn schilderijen zijn geïnspireerd door microbiologie, door cellen, neuronen en DNA. Ik voel me heel dicht bij hem, we zijn beiden geïnspireerd door de natuur, maar op een verschillende manier." Deze artistieke combinatie werkt inderdaad perfect op het podium.

Het is een lang verhaal tussen Heather Nova en België. Ze gaf op z’n minst dertig concerten in ons land. "Ik herinner me vooral het Marktrock festival in Leuven, op het marktplein. Het uitzicht vanop het podium was indrukwekkend!"

De tour is niet beperkt tot grote steden! Nova brengt ook een bezoek aan steden zoals Borgerhout, Heist-Op-Den-Berg, Beveren, enz..

Heather Nova is afgestapt van eindeloze wereldtournees. "Ik beperk mij tot Europa, en dit sinds de geboorte van mijn zoon, tien jaar terug. Ik wil meer tijd thuis doorbrengen. En ik neem hem mee op de baan; het is een prachtige opleiding voor hem, zo te reizen. Bermuda is mooi, maar er zijn geen musea, heel weinig cultuur dus. Dus, als we op tournee zijn, bezoeken we enorm veel dingen, en het is erg leuk!"

De geboorte van haar zoon heeft natuurlijk een belangrijke invloed gehad op de artistieke inspiratie van Heather Nova. "Dit is een complete verandering. Alles wordt belangrijker, meer aangrijpend. Je moet verder dan je eigen leven denken, je moet je projecteren in de toekomst. Je voelt je meer betrokken met wereldproblemen zoals de opwarming van de aarde, enz , al deze dingen." Een bijzonder cruciaal probleem voor onze bewoners! "Inderdaad! We wonen net boven het niveau van de zeespiegel! Dus proberen we kleine dingen te doen op ons niveau, Bv. ons huis maakt alleen gebruik van zonne-energie."

Nova heeft trouwens een lied gewijd aan de problemen van de klimaatverandering: O.m. "Save A Little Piece of Tomorrow", op haar laatste album. "Normaal hou ik niet van cruciale onderwerpen in mijn liedjes, want het klinkt snel als een preek. Ik heb het onderwerp benaderd vanuit emotioneel oogpunt. Ik dacht aan mijn kleine jongen, die opgroeide in deze idyllische plek en op een dag komen we terug en het huis is onder water...”

Laten we praten over de laatste elpee, ‘300 Days At Sea’, in 2011 verschenen. Na twee meer akoestische albums keert Nova hier terug naar de pop/rock van haar jaren '90. "Ik wilde terug naar het gevoel dat ik had op het niveau van 'Oyster' en 'Siren'. Ze deed trouwens beroep op een deel van het originele team voor deze nieuwe opnames. Dit is dus een 100% pop-rock productie.
" Toont deze terugkeer naar de bron en dat de cirkel op die manier rond is? Nova gaat niet akkoord: "Oh nee! Ik ga door! Nu ben ik al bezig met het volgende!
” En hoe ziet deze volgende eruit? "Ik weet het nog niet. Ik heb veel nummers geschreven, maar ik heb nog geen keuzes gemaakt qua aanpak en qua productie. Maar het zal verschillen van de laatste ... "

http://www.heathernova.com/

Aankomende concerten van de tournee :
26.02.2014 - Gloria - Köln - DE
27.02.2014 - Ter Vesten - Beveren - BE
28.02.2014 - C-Mine - Genk - BE
01.03.2014 - Zwaneberg - Heist op den Berg – BE
03.03.2014 - Theatherhaus 2 - Stuttgart - DE
04.03.2014 - Wilmink Theatre - Enschede - NL
06.03.2014 - Redoutensaal - Erlangen - DE
07.03.2014 - Stadttheater - Konstanz - DE
09.03.2014 - Kofmehl - Solothurn - CH
10.03.2014 - Volkstheater - München - DE
12.03.2014 - Nordportal - Baden - CH
13.03.2014 - Kammgarn - Schaffhausen - CH
14.03.2014 - Schüür - Luzern
15.03.2014 - Mühle Huniken - Rubigen / Bern - CH
17.03.2014 - Union Chapel - London - UK

Interview: V2 Records Belgium
Concert: Het Depot – Leuven

Philippe Blackmarquis – vertaling Philippe Blackmarquis – Johan Meurisse

Pagina 1 van 2