Pukkelpop 2013 – vrijdag 16 augustus 2013 - impressies
Op deze warme zomer dag hadden we op deze succesvolle editie de ontmoeting tussen opkomend talent en een gevestigde waarde binnen de dance . Twee bands die binnen het genre ‘hip’ zijn, Major Lazer en Prodigy . En iedereen was op de afspraak om de ‘dans’scrollende beats van hen letterlijk te ondergaan , want het was op de koppen lopen . Een goede zet van de organisatie om , last instant, deze Major Lazer, binnen te halen. Een zalvend recept aan de jongeren voor Neil Young
Waren we nog niet goed bekomen van hun act op Rock werchter , ook hier gingen ze ook met de hoofdvogel gaan vliegen , zelfs op een mainstage . Major Lazer staat voor een uitzinnig feestje dat iedereen pleziert . Het stof waaide op , Major Lazer is ‘hot today’. En ze worden op handen gedragen .. én het publiek draagt hen op handen . Crazy gewoonweg! Geen echte songs maar de eigen aanstekelijke nummers werden afgewisseld van samples reggae, rock en dancehall . Alles werd door de hitmachine van Major Lazer gehaald . Boxauto muziek op z’n Gunther d’s .
Een crew van twee wulpse deernes , die naast danspassen hipshakes als professionele bezigheid hebben , verder nog een DJ en Diplo, spil van de band , die het publiek opjutten . Een wild stomend feestje , een ‘harlem shake’ door de mashup van hun materiaal, waarbij natuurlijk flarden “Bubble but” , “Get free” en “Watch out for this , bumaye” ware hymnes zijn . Een tent of openlucht, het is geen enkel probleem voor Major Lazer.
Maar de belangrijke boost van Major Lazer was de Hot Stuff en het Entertainment ; t-shirts uittrekken en omhoog gooien , handjeszwaaien, elkaar op de schouders nemen, opblaasballen op z’n Flaming Lips, champagnedouches, lapdance en dat zal ons verklede man jonge man wel geweten hebben op het podium , en ga zo maar verder .
Major Lazer is het nieuwe alternatief voor jouw seksueel beleven. Opwindend , heet op z’n minst . Opnieuw meer dan geslaagd. Als doorwinterde festival rat nog maar weinig gezien …
Ook The Prodigy , één van de meest populaire dance-acts van de jaren 90, het project van Liam Howlett slaagde er, mee dankzij de opvallende frontman Keith Flint en Maxim R, in een breed publiek te bereiken. Hun pompende beats overdonderden en triggerden de jongeren door de opleving van de drum’n’bass en dubstep . Hun hardcore rave van breakbeats, bonkende en ronkende basses, scherpe gitaren en industrial, onder vlijmscherpe schreeuwerige zegraps, legden alvast de ‘fond’ van de huidige house, techno en elektroscene; door de jaren wel iets unieks. Zo zie je maar hoe invloedrijk een band kan zijn . Prodigy is ‘in’, ook al brengen ze geen nieuw werk meer uit …
“Poison”, “Breathe “ , “Firestarter”, “Smack my bitch up” en “Outta space” zijn krakers , maar ook o.m. “Thunder, “Omen “, “Spitfast” en “Invaders must die” werden eigentijds opgestoft . Die hits zijn een must en zorgden voor een tweede verpletterend feestje op de mainstage .
Tomorrowland lonkte bij zoiets …
Maar er was meer …
Veel volk voor het rockconcept van Eels , die in de opstelling op het podium even deed denken aan Neil Young ; hij werd duidelijk niet in een hoekje vergeten; “Cinnamon girl” was een mooi eerbetoon. We kregen een rauw rockend en toch gevoelige set ,”Kinda fuzzy”, en daar zat de laatste cd voor iets tussen. Meer herkenbaarheid kregen we met “Fresh feeling” en “That look you give that guy” subtiele meezingers. Humor zit telkens vervat in de set .“Give me a hug” was één van de meest weerkerende handelingen van Mr E. Covers zijn Mr E en de zijnen niet vreemd en een mix van “My beloved monster” en “Mr E’s beautiful blues” op het eind besloten een strak , beheerst , gecontroleerd concert .
Een aangename weerzien hadden we ook bij Skunk Anansie die een uitermate gedreven , stevig concert speelde , en het samenhorigheidsgevoel bevorderde . Een stevige start met “The skank heads “, “I will break you “ konden moeiteloos naast oude krakers” Weak” , “Hedonism” en “Because of you” staan. Skunk Anansie heeft een sterke live uitstraling en blijft door de jaren een graag geziene band op de festivals . Happy return dus .
En naast deze belangvolle bands waren we terug op stap voor onze ontdekkingstocht
Al vroeg op de middag hadden we Puggy , in Frankrijk en Wallonië al een gevestigde waarde, die lekker in het gehoor liggend materiaal speelden , graag de songs wat uitsponnen en er een laag bombast opz’n Muse overgoten .
Mean , een project van de zanger van The Hickey Underworld (Younes Faltakh), kwamen in monnikshabijt op , hielden van de powerpop van die Hickey en vulden aan met enkele traditionals. Meest opvallende cover was deze van Cosmic Psychos.
Lord Huron was in de kalme aanzet in de vroege namiddag overtuigend . De americana/indiepop met een folky tune mag dan af en toe eens worden bijgeschaafd live, de sfeervol, dromerige , zwierige pop , waarbij sterk kon worden uitgehaald , was interessant . Vocaal wat onvast , maar ergens zwevend tussen Daniel Lanois , Paul Simon en Jackson Browne .
De korte, krachtige songs op zich van de punk van Cerebral Ballzy waren de moeite . Ramones, Nirvana , Sex Pistols verschenen voor ons , maar de pauzes tussenin stoorden , en haalden telkens de vaart eruit ;of was dat nu net de bedoeling?
Happy feelings kregen we van Noah & the whale en het Ierse Little green cars , melodieuze , dromerige ,relaxte gitaarpop met een indiefolktune . Niet slecht dus!
Noah & the whale had eerst af te rekenen met wat technische problemen , maar had het snel opgevangen door hun zomers ontspannende sound . En tussenin werd een Daft Punknummer naar hun maatstaven gespeeld.
Er zijn veel in een dozijn bands als Little green cars, maar de sobere , semi -akoestische begeleiding bijtijds en de sterke samenzang boeiden .
Na het massa spektakel van Major Lazer konden we maar een stukje zien van de electropop van Chvrches. De handvol songs lieten een dromerige indruk na , de beats konden wat heftig zijn , maar vooral de strakke ritmiek , structuur en de heldere , indringende vocals van de zangeres Mayberry blijven ons bij .
Raketkanon dan, één van de projecten van de Kapitan Korsakov frontman , zorgde voor ontspoorde, dampende noiserock . Het kwartet leefde zich uit en dan mag je wel al eens uit de bocht gaan .
Ook Ms Mr zullen we in het oog houden dit najaar; hun songs zijn melodieus goed en zitten sterk in elkaar. Een opvallende zangeres , die vocaal bij de leest is, en zich ergens wrong tussen Goldfrapp en Florence .
Uitermate tevreden zijn we over de return van het Brusselse Girls In Hawaii .Een goed bewaard geheim geweest , maar ze kunnen nu Vlaanderen volledig voor zich winnen na deze overtuigende set. De songs doen een rockend Grandaddy herleven; doordacht materiaal , subtiel uitgewerkt , durven opbouwen , exploderen en live staan ze als een huis . Op Leffingeleuren nog te zien!
Verder hadden we nog Poliça . De betoverende , bezwerende trippop kwam live heel sterk uit de verf met de dubbele percussie en keys . Een voller geluid, gedragen door haar indringende en licht galmende zang .
De elektronica soundscapes van het beloftevolle Mount Kimbie werden aangevuld met drums en regelmatig ondersteund van gitaar of bas. Donker, duister met momenten , maar de opbouw en de onverwachtse wendingen zorgden voor een boeiend concept .
En naast die beloftevolle ontdekkingsreeks stonden we nog even stil bij de missie van de jonge Katy B: fris, sprankelende , onschuldige danspop , met enkele danseressen. De synths en haar jeugdig enthousiasme kleurden de set met “Try again” , “Easy please me “, “What love is made of” en “Lights on” . ‘Katy b on a mission’ was uitermate geslaagd . Meteen waren we terug 16 jaar jong! Heerlijk even zo’n gevoel !
Tot slot Low; hun slowcore/americana getuigt nog steeds van een intrinsieke schoonheid ; de ene keer ingetogen , sober , pakkend , de andere keer fors uithalend door het gitaargepingel en de licht dreigende , onheilzwangere muzikale aanpak. Hun ‘less is more’ princiep was geslaagd .
Kort zagen we nog James Blake , weerbarstige donkere huiverende triphopsounds , rollende dubstep/basstunes , waarover lagen gitaar en drums worden verweven en z’n emotievolle indringende vocals zweven. Innemend , slepend , durven opbouwen en harder klinken . Mooi resultaat!
Op die manier hadden we een interessant parcours afgelegd . Op naar de afsluitende PP dag
Organisatie: Pukkelpop