R.I.P. Matt Watts

Matt Watts is onverwacht overleden op 19 juni. Hij werd 36 jaar. De in België aangespoelde Amerikaan zat in heel wat bands en projecten en speelde mee op opnames of concerten van onder meer i-H8 Camera, Individual Friends, Zita Swoon, Stef Kamil Carlens & The Gates of Eden, Mercelis, Articulation/Strangulation, Emiliana Torrini, …

Hij stelde The Calicos samen als begeleidingsband voor zijn eerste album (‘Wayward Wind’) dat in België uitgebracht werd, nog lang voordat The Calicos (zonder hem) scoorden in Humo’s Rock Rally. Hij nam een felgesmaakte cover/vertaling op van Guido Belcanto's “Ik Weet Niet Waar Mijn Meisje Is”. Met Belcanto deelde hij de eigenschap om zonder schroom zijn ziel open te leggen in zijn songs. Nog meer covers geven zijn veelzijdige smaak aan: “Billie Jean” van Michael Jackson (op zijn album ‘Queens’) en “Little Wheel” van Buffy Sainte-Marie (lang in zijn live set).

Na ‘Wayward Wind’ in 2013 bracht hij nog vier albums uit, bij Starman Records: ‘Songs From A Window’, ‘How Different It Was When You Were Here’ (melancholie en verdriet op Olympisch niveau), ‘Queens’ (muzikale schilderijtjes) en ‘Muted Songs For Piano’ (een acid trip met Nicolas Rombouts na het overlijden van een vriend).

Er was een nieuw album van Matt Watts in de maak. De titel zou ‘Restless Kind’ worden. Matt en zijn vriend en producer Morlai Bai Kamara Jr hadden naar eigen zeggen een platencontract beet bij Cleopatra Records om dat album uit te brengen in de Verenigde Staten. In oktober zou hij een tournee in de UK doen met een Belgische folk/avant garde variety show.

De beste manier om Matt Watts te herdenken is met deze quote uit het interview dat ik met hem deed: “Muziek is voor mij geen keuze, het is wie ik ben.”

https://www.musiczine.net/nl/interviews/item/78276-matt-watts-ik-begon-mijn-songs-op-te-nemen-zodra-ik-wist-hoe-een-cassettedeck-werkt.html