logo_musiczine_nl

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Alice Cooper - ...
opeth_motoculto...

Yee Loi

No One Eats For Free

Geschreven door

Punk is al een paar keer dood verklaard. In Liverpool zijn er echter twee zusjes die het vuur opnieuw aanwakkeren. Zusjes van 12 en 13 jaar oud die hun eerste album uit hebben. Ze leerden punkrock kennen toen ze hun instrument leerden bespelen. Daarvan postten ze filmpjes op YouTube, die werden megapopulair door het enthousiasme van de meisjes en zo ging deze bal aan het rollen. De bandnaam Yee Loi (twee meisjes in het Chinees) dragen ze mee van bij die YouTube-periode. Matilda, de jongste, zingt, drumt en speelt bas. Rose is de oudste. Zij speelt gitaar en doet de backing vocals. Sinds kort speelt ook hun broertje Don Don mee (bas).
Hun grote voorbeelden zijn de Ramones. Er zijn uiteraard slechtere vertrekpunten. Op hun debuutalbum ‘No One Eats For Free’ brengen ze dan ook twee Ramones-covers: “Blitzkrieg Bop” en “I Don’t Want To Grow Up”.
Nog meer covers komen van Slade (“Know Who You Are”) en MC5 (“High School”). Iets zegt me dat ze daarvoor toch in de platenkast van hun ouders of zelfs grootouders gezocht hebben. Ze brengen die covers met superveel enthousiasme en zo goed als je dat als twee tieners zou kunnen brengen. Punk kan wel zo’n basic line-up hebben.

Wat nog meer tot de verbeelding spreekt: hun eigen songs moeten nauwelijks onderdoen voor dergelijke monumenten en blenden mooi in. Hun twee beste eigen songs staan aan het begin en helemaal aan het einde van het album: “Be Like Johnny” (een knappe ode aan de zanger van de Ramones) en “Lovelock”). Eén van hun eigen songs is een ode aan hun overleden grootmoeder.
Het doet allemaal wat denken aan The Kaak, de Haarlemse youngsters die in 2018 een knappe EP uithadden, en ook aan Shonen Knife (niet vanwege de Aziatische roots, wel vanwege de naïeve, spontane manier waarop de meiden van Yee Loi hun ding doen).

I Don’t Want To Grow Up? Je zou inderdaad geld geven om deze sympathieke meiden nog wat langer jong te laten blijven. De vinyl is te bestellen via hun bandcamp (opletten voor de extra taksen voor bestellingen uit de UK).

Beordeling

Blue Tone Stompers

Blue Tone Stompers -single-

Geschreven door

Rocksteady, maar niet helemaal volgens het boekje. Blue Tone Stompers is een trio, ze komen uit Frankrijk en ze hebben een gezonde voorliefde voor rocksteady en ska. Die brengen ze in een bijzondere, akoestische bezetting: staande bas, saxofoon, gitaar en een volumineuze bariton die ongenadig raspt. De sax krijgt de eer om de melodie en de solo’s te mogen uitvoeren. ‘Blue Tone Stompers’ is hun debuut en dat doen ze gewoon op een vinyl (45 T).
De A-kant “Blue Tone Rock” is een leuke eigen compositie en B-kantje “Come Back Jeannie” is een halfvrolijke/halfbluesy cover van de Jamaicaanse legende Laurel Aitken. Live brengen ze ook bekendere covers van Prince Buster en net zo minder bekende van The Paragons of Leadbelly. Deze cover van Aitken kunnen ze perfect naar hun hand zetten zonder het origineel te verloochenen.
Rocksteady is geen voor de hand liggend genre in Frankrijk of in ons land, maar dit is een heel leuke en tegelijk heel eigenaardige single.
Deze Blue Tone Stompers zouden het prima doen op de kleinere zomerfestivals (Roots & Roses, Coleur Café, …) en in het clubcircuit.

https://productionsimpossiblerecords.bandcamp.com/album/blue-tone-stompers

Beordeling

Nneema

A Visit -single-

Geschreven door

Nneema is Emilie Leysen (vocals), Niels Verheest (toetsen/Blue Blot, The Whodads), Jan-Sebastiaan Degeyter (gitaar/Laughing Bastards), Matthias Debusschere (bas/Sarah Ferri, Sioen, …) en Frederik Van den Berghe (drums/Compro Oro, Mambo Chillum, …).

Nneema's debuutsingle "A Visit" baadt in lazy, laidback jazzpop. De gemoedelijke sfeer wordt grimmiger als de song de afslag neemt naar soul en blues. Het klinkt warm en broeierig en met een speelduur van iets meer dan 5 minuten krijg je als luisteraar ruim de tijd om mee weg te zinken in de melancholie van het gemis (of het gebroken hart). Blue Blot en de laatste versie Vaya Con Dios zijn niet ver weg. Zangeres Emilie lijkt hier met de meeste pluimen te mogen gaan lopen, maar de band (en producer) weten heel juist te doseren en tillen deze song zo naar een hoger level.
"A Visit" is de aanloop naar Nneema’s eerste vinyl-EP 'Ear of Clay' die eind augustus uitkomt. Dat belooft een eclectische plaat te worden waarin elke song een ander personage en diens manier van het leven belicht. Een schare aan gastmuzikanten kleurt die plaat mee in en geeft elk nummer een eigen identiteit.

https://www.youtube.com/watch?v=v2lLqnuWSgY

Beordeling

Dream Map

Avalon -single-

Geschreven door

Dream Map is een nieuw Hongaars-Nederlands project dat zich aan symfonische metal waagt. De Nederlandse Vivian Franken is een aangename ontdekking als frontvrouw. Afgaand op deze single zijn er zeker een paar collega’s die ze moet laten voorgaan als het aankomt op bereik en volume, maar ze heeft een aangenaam stemtimbre en ze zingt alsof ze elk word meent en dat laatste missen we soms in het genre, waar het vaak aankomt op meer en beter.

De Hongaar Norbert Gobor is een multi-instrumentalist en componist van soundtracks voor internationale tv-reeksen. Hij zit/zat ook in de Servische metalband Symphonic Destiny, maar hier dult hij geen andere muzikanten naast zich. Op deze Avalon toont hij zich een groter talent op het keyboard dan op de gitaar.

Deze ‘Avalon’ is niet grensverleggend nieuw, zelfs een beetje klassiek voor symfonische metal, maar het niveau ligt wel meteen hoog. Benieuwd naar dat album.

https://www.youtube.com/watch?v=g689bP-92kg

Beordeling

Riverboat Gamblers

Ramotorhead -single-

Geschreven door

Riverboat Gamblers is een punkrockband uit Texas. Met “Ramotorhead” hebben ze een fijne vinyl-single uit met een cover van The Ramones (“Bonzo Goes To Bitburg”) en een cover van Motörhead (“No Voices In The Sky”). Ze hebben alvast niet voor de bekendste tracks van hun grote voorbeelden gekozen en ze zetten beide songs mooi naar hun hand.
Op hun versie van “Bonzo Goes To Bitburg” herken je nog makkelijk het origineel, maar ze doen er toch iets mee waardoor het meer is dan een platte kopie. “No Voices In The Sky” is wat moeilijker te herkennen, maar het punkrockjasje past deze Motörhead-track als gegoten.
Deze single is niet grensverleggend nieuw of super-relevant, maar wel super leuk.
https://riverboatgamblers.bandcamp.com/

Beordeling

Ask Carol

Darkest Hour -single-

Geschreven door

Ask Carol is een duo uit Noorwegen. Ze brengen een mix van grunge, noise en blues. Dat ze slechts een duo zijn, weerhoudt hen er niet van om een heel vol en energiek geluid neer te zetten. Ze vullen hun sound van drum, gitaar en vocalen aan met synths, loops en een drummachine.
De single-edit van “Darkest Hour” klinkt nog wat braaf, maar als je op YouTube de Live At Auma Sonic Saloon-versie hoort, krijg je een beter beeld van waar deze band voor staat. Er gaat meer dreiging van uit, en afgaand op de lyrics was dat ook het opzet. Vorige singles teerden meer op melancholie, terwijl ze hier vorm geven aan wanhoop en twijfel, zowel in de lyrics als in de muziek.
De video bij ‘Darkest Hour’ doet het blijkbaar heel goed op TikTok, waar het rondgaat als de ‘cow song’.
Met hun combinatie van soms rauwe percussie en donkere blues-licks doet Ask Carol mij op deze single denken aan The Picturebooks, The Black Box Revelation, Room Me en Larkin Poe. Ze zouden een welkome afwisseling zijn in het Europese clubcircuit.

https://www.youtube.com/watch?v=1O1uWrwT2_o&t=184s

Beordeling

GRAAF!

GRAAF! EP

Geschreven door

De Skangoeroes waren één van de weinige ska-bands in België, maar na 15 jaar houden ze ermee op. Uit de as van de Skangoeroes is er nu GRAAF!, met een paar dezelfde mensen in de line-up en met nog steeds een voorliefde voor ska en reggae, en ook andere exotische genres.
GRAAF! heeft zopas zijn eerste EP uit, met vier tracks in het Nederlands (op een paar strofes in het Frans na, in “Was Iedereen Maar”). Peter Vincent zat mee in de studio. Niet de bekendste naam, maar hij zat reeds eerder in de studio met Doe Maar en dat is in in Nederreggae toch wat je ‘buiten catgeorie’ kan noemen. Peter Vincent deed ook mooie dingen met Rowwen Hèze en BLØF.

GRAAF! klinkt op deze EP niet als Doe maar. Omdat ze muzikaal anders klinken (andere benadering van genres) en omdat de teksten van GRAAF! nog wat ‘aan het papier kleven’ (meer geschreven dan gesproken taal). Referenties die treffender zijn, zijn dan Eva De Roovere en de hier minder bekende Nederlandse band Lörk.
Muzikaal swingt het, een beetje zoals op de recente EP van The Wamaki’s, maar dan met meer lyrics. Drie van de vier tracks op deze EP klinken bijzonder zomers en dansbaar. De vierde, “Weg“, klinkt eerder intimistisch folky en zit zo helemaal in de richting van De Roovere en zelfs Madou.
Het beste nummer van deze fijne EP is voor mij “De Beest”, dat zowel in tekst als muziek net iets beter doet dan de andere tracks.

https://graaf.bandcamp.com/releases

Beordeling

Sygo Cries

End Of A Century -single-

Geschreven door

‘End Of A Century’ is een nieuwe demo van Sygo Cries. Mika Goedrijk (This Morn’ Omina, Pow(d)er Pussy, Nebula-H, …) stuurde in de coronazomer een berichtje naar Wim Guillemyn (The Other Intern, …). Mika zocht een creatieve en gemotiveerde bassist voor Sygo Cries. Wim had de band nog gezien enkele maanden ervoor toen ze met o.a. Your Life On Hold speelden in Koekelare. Hij wist wat hij muzikaal kon verwachten en wilde vooral meebouwen aan songs. Hij meldde zich zonder verdere verwachtingen aan. Na wat gechat te hebben, spraken ze af en zie het klikte muzikaal meteen.
In een mum van tijd hadden ze enkele songs klaar. Een idee of een stukje melodie van de één mondt haast elke keer uit tot een song die ze beiden enorm leuk vinden. Op het vlak van thema’s in teksten kunnen ze elkaar ook goed vinden. Na de zomer vonden ze beiden dat ze, vooral voor de live events, nog een keyboardspeler nodig hadden. Olivier Moulin (The Mars Model) is een gemeenschappelijke vriend  waarvan ze wisten dat het wel kon klikken. Er zijn al bijna genoeg nieuwe songs voor een album, maar eerst wil Sygo Cries jullie via een mini album laten proeven.
‘End Of A century’ is nog maar een demo op bandcamp, maar behoort tot het spannendste wat we dit jaar al gehoord hebben in het brede spectrum van postpunk en coldwave tot EBM. Deze track heeft een dwingende, militante beat, een diepe, stuwende bas, ijzig kille gitaarlijnen en lyrics die ertoe doen.
Van deze Sygo Cries willen we zeker nog meer horen.
‘End Of A Century’ is het begin van een mooie ‘new century’.

https://sygocries.bandcamp.com/releases

Beordeling

The Wamaki’s

Hysbak

Geschreven door

The Wamaki's haalden hun bandnaam van de Genkse uitdrukking ‘wa make’, wat zoveel betekent als ‘hoe maak je het’. Genk is ook een smeltkroes aan culturen en dat hebben ze vertaald naar een smelkroes van genres: funk, ska, reggae, freejazz, world, … Ze gooien het op een hoopje en maken er een zomers dansfeest van. Vooral de blazers van deze twaalfkoppige bende krijgen al eens een vrijgeleide om voluit te gaan.

De titels van de songs lijken uit het Zuid-Afrikaans gehaald te zijn: het “Knoppie” van de hysbak is het knopje van de lift, “Bromponie” gaat over een scooter en “Loslyf” zou over een danssletje moeten gaan, als we ten minste het promopraatje mogen geloven. “Muzungu” zou dan gaan over bleekscheten. Die songtitels zijn leuk, maar er zitten nauwelijks lyrics in de songs. Die zouden de dansbaarheid enkel in de weg staan, hoewel je toch ergens zit te wachten op het ‘verhaal’ dat bij de songtitel hoort.

Mij doet het wat denken aan de Skyblasters, Scientist, Proyecto Secreto en zelfs de Skatalites.

‘Hysbak’ is een heel fijne EP, maar een compleet album zou nog leuker zijn.

https://www.youtube.com/watch?v=SpREXGNA-tA

Beordeling

Pentral

Silent Trees

Geschreven door

Het Braziliaanse progressieve rock/metal trio Pentral bracht de debuutsingle “Silent Trees” uit. Het is een voorproefje van het debuutalbum van de band, 'What Lies Ahead of Us', dat in mei 2021 zal verschijnen.
De Zuid-Amerikaanse invloeden keren terug in de single, maar het is vooral de energieke aanpak die eerst ingetogen openbarst. Hun muzikale oerkracht is iets naturels , het wondermooie, prachtige landschap krijgt wervelstormen en -uitbarstingen te verduren. Een gevarieerde sound dus die zachtmoedigheid en extravertie bij elkaar brengt.
De single wordt vergezeld van een prachtige video, gefilmd in de wildernis van het Amazonewoud. De sfeer keert hier dus terug in woord en beeld.
 
'What Lies Ahead of us' komt uit in mei; op basis van deze single hopen we dat de lijn van de schoonheid en de overweldigende  natuurkracht kan worden doorgetrokken.

Beordeling

Pagina 10 van 57