Dream Map is een nieuw Hongaars-Nederlands project dat zich aan symfonische metal waagt. De Nederlandse Vivian Franken is een aangename ontdekking als frontvrouw. Afgaand op deze single zijn er zeker een paar collega’s die ze moet laten voorgaan als het aankomt op bereik en volume, maar ze heeft een aangenaam stemtimbre en ze zingt alsof ze elk word meent en dat laatste missen we soms in het genre, waar het vaak aankomt op meer en beter.
De Hongaar Norbert Gobor is een multi-instrumentalist en componist van soundtracks voor internationale tv-reeksen. Hij zit/zat ook in de Servische metalband Symphonic Destiny, maar hier dult hij geen andere muzikanten naast zich. Op deze Avalon toont hij zich een groter talent op het keyboard dan op de gitaar.
Deze ‘Avalon’ is niet grensverleggend nieuw, zelfs een beetje klassiek voor symfonische metal, maar het niveau ligt wel meteen hoog. Benieuwd naar dat album.
https://www.youtube.com/watch?v=g689bP-92kg
Riverboat Gamblers is een punkrockband uit Texas. Met “Ramotorhead” hebben ze een fijne vinyl-single uit met een cover van The Ramones (“Bonzo Goes To Bitburg”) en een cover van Motörhead (“No Voices In The Sky”). Ze hebben alvast niet voor de bekendste tracks van hun grote voorbeelden gekozen en ze zetten beide songs mooi naar hun hand.
Op hun versie van “Bonzo Goes To Bitburg” herken je nog makkelijk het origineel, maar ze doen er toch iets mee waardoor het meer is dan een platte kopie. “No Voices In The Sky” is wat moeilijker te herkennen, maar het punkrockjasje past deze Motörhead-track als gegoten.
Deze single is niet grensverleggend nieuw of super-relevant, maar wel super leuk.
https://riverboatgamblers.bandcamp.com/
Ask Carol is een duo uit Noorwegen. Ze brengen een mix van grunge, noise en blues. Dat ze slechts een duo zijn, weerhoudt hen er niet van om een heel vol en energiek geluid neer te zetten. Ze vullen hun sound van drum, gitaar en vocalen aan met synths, loops en een drummachine.
De single-edit van “Darkest Hour” klinkt nog wat braaf, maar als je op YouTube de Live At Auma Sonic Saloon-versie hoort, krijg je een beter beeld van waar deze band voor staat. Er gaat meer dreiging van uit, en afgaand op de lyrics was dat ook het opzet. Vorige singles teerden meer op melancholie, terwijl ze hier vorm geven aan wanhoop en twijfel, zowel in de lyrics als in de muziek.
De video bij ‘Darkest Hour’ doet het blijkbaar heel goed op TikTok, waar het rondgaat als de ‘cow song’.
Met hun combinatie van soms rauwe percussie en donkere blues-licks doet Ask Carol mij op deze single denken aan The Picturebooks, The Black Box Revelation, Room Me en Larkin Poe. Ze zouden een welkome afwisseling zijn in het Europese clubcircuit.
https://www.youtube.com/watch?v=1O1uWrwT2_o&t=184s
De Skangoeroes waren één van de weinige ska-bands in België, maar na 15 jaar houden ze ermee op. Uit de as van de Skangoeroes is er nu GRAAF!, met een paar dezelfde mensen in de line-up en met nog steeds een voorliefde voor ska en reggae, en ook andere exotische genres.
GRAAF! heeft zopas zijn eerste EP uit, met vier tracks in het Nederlands (op een paar strofes in het Frans na, in “Was Iedereen Maar”). Peter Vincent zat mee in de studio. Niet de bekendste naam, maar hij zat reeds eerder in de studio met Doe Maar en dat is in in Nederreggae toch wat je ‘buiten catgeorie’ kan noemen. Peter Vincent deed ook mooie dingen met Rowwen Hèze en BLØF.
GRAAF! klinkt op deze EP niet als Doe maar. Omdat ze muzikaal anders klinken (andere benadering van genres) en omdat de teksten van GRAAF! nog wat ‘aan het papier kleven’ (meer geschreven dan gesproken taal). Referenties die treffender zijn, zijn dan Eva De Roovere en de hier minder bekende Nederlandse band Lörk.
Muzikaal swingt het, een beetje zoals op de recente EP van The Wamaki’s, maar dan met meer lyrics. Drie van de vier tracks op deze EP klinken bijzonder zomers en dansbaar. De vierde, “Weg“, klinkt eerder intimistisch folky en zit zo helemaal in de richting van De Roovere en zelfs Madou.
Het beste nummer van deze fijne EP is voor mij “De Beest”, dat zowel in tekst als muziek net iets beter doet dan de andere tracks.
https://graaf.bandcamp.com/releases
‘End Of A Century’ is een nieuwe demo van Sygo Cries. Mika Goedrijk (This Morn’ Omina, Pow(d)er Pussy, Nebula-H, …) stuurde in de coronazomer een berichtje naar Wim Guillemyn (The Other Intern, …). Mika zocht een creatieve en gemotiveerde bassist voor Sygo Cries. Wim had de band nog gezien enkele maanden ervoor toen ze met o.a. Your Life On Hold speelden in Koekelare. Hij wist wat hij muzikaal kon verwachten en wilde vooral meebouwen aan songs. Hij meldde zich zonder verdere verwachtingen aan. Na wat gechat te hebben, spraken ze af en zie het klikte muzikaal meteen.
In een mum van tijd hadden ze enkele songs klaar. Een idee of een stukje melodie van de één mondt haast elke keer uit tot een song die ze beiden enorm leuk vinden. Op het vlak van thema’s in teksten kunnen ze elkaar ook goed vinden. Na de zomer vonden ze beiden dat ze, vooral voor de live events, nog een keyboardspeler nodig hadden. Olivier Moulin (The Mars Model) is een gemeenschappelijke vriend waarvan ze wisten dat het wel kon klikken. Er zijn al bijna genoeg nieuwe songs voor een album, maar eerst wil Sygo Cries jullie via een mini album laten proeven.
‘End Of A century’ is nog maar een demo op bandcamp, maar behoort tot het spannendste wat we dit jaar al gehoord hebben in het brede spectrum van postpunk en coldwave tot EBM. Deze track heeft een dwingende, militante beat, een diepe, stuwende bas, ijzig kille gitaarlijnen en lyrics die ertoe doen.
Van deze Sygo Cries willen we zeker nog meer horen.
‘End Of A Century’ is het begin van een mooie ‘new century’.
https://sygocries.bandcamp.com/releases
The Wamaki's haalden hun bandnaam van de Genkse uitdrukking ‘wa make’, wat zoveel betekent als ‘hoe maak je het’. Genk is ook een smeltkroes aan culturen en dat hebben ze vertaald naar een smelkroes van genres: funk, ska, reggae, freejazz, world, … Ze gooien het op een hoopje en maken er een zomers dansfeest van. Vooral de blazers van deze twaalfkoppige bende krijgen al eens een vrijgeleide om voluit te gaan.
De titels van de songs lijken uit het Zuid-Afrikaans gehaald te zijn: het “Knoppie” van de hysbak is het knopje van de lift, “Bromponie” gaat over een scooter en “Loslyf” zou over een danssletje moeten gaan, als we ten minste het promopraatje mogen geloven. “Muzungu” zou dan gaan over bleekscheten. Die songtitels zijn leuk, maar er zitten nauwelijks lyrics in de songs. Die zouden de dansbaarheid enkel in de weg staan, hoewel je toch ergens zit te wachten op het ‘verhaal’ dat bij de songtitel hoort.
Mij doet het wat denken aan de Skyblasters, Scientist, Proyecto Secreto en zelfs de Skatalites.
‘Hysbak’ is een heel fijne EP, maar een compleet album zou nog leuker zijn.
https://www.youtube.com/watch?v=SpREXGNA-tA
Het Braziliaanse progressieve rock/metal trio Pentral bracht de debuutsingle “Silent Trees” uit. Het is een voorproefje van het debuutalbum van de band, 'What Lies Ahead of Us', dat in mei 2021 zal verschijnen.
De Zuid-Amerikaanse invloeden keren terug in de single, maar het is vooral de energieke aanpak die eerst ingetogen openbarst. Hun muzikale oerkracht is iets naturels , het wondermooie, prachtige landschap krijgt wervelstormen en -uitbarstingen te verduren. Een gevarieerde sound dus die zachtmoedigheid en extravertie bij elkaar brengt.
De single wordt vergezeld van een prachtige video, gefilmd in de wildernis van het Amazonewoud. De sfeer keert hier dus terug in woord en beeld.
'What Lies Ahead of us' komt uit in mei; op basis van deze single hopen we dat de lijn van de schoonheid en de overweldigende natuurkracht kan worden doorgetrokken.
De debuutsingle van de nieuwe Rotterdamse band Dyatlov komt als 7” vinyl uit bij Spazz Records. De bandleden komen onder andere uit de bands als Iguana Death Cult, Beach Coma en Jibber Jabber & The Jams. Ze omschrijven hun sound als een mix van wanhoop, armoede, pijn en hopeloosheid doordrenkt in zonde en misbruik van substanties, die het best te beluisteren is in een primitieve houten hut op de Toendra in de vrieskou. Als je het aan ons vraagt klinken “Wound Man” en B-kantje “Barren Lands” als een kruising tussen psychedelische space-noise en early punk. Ze spelen met een echo op de vocals en ergens in de fuzzy noise ontwaren wij zelfs een paar surf/rockabilly-riffs.
Het is lang geleden dat er nog eens een noiseband op de voorgrond trad die niet openlijk refereert naar Sonic Youth. Of dat voldoende is om Dyatlov veelbelovend te noemen, dat maakt iedereen voor zichzelf maar uit.
https://spazzrecords.bandcamp.com/album/wound-man-barren-lands
Het trio Southern Heat is nieuw en ook weer niet. Gitarist Dirk Cleybergh kennen de oudere metalheads nog van White Heat, de Belgische hardrock/metalband uit de generatie van Killer en Ostrogoth. Cleybergh speelt nu samen met Stef De Ryck (Southern Voodoo) en Dominique De Vos (Southern Voodoo, Buzzkill Baby, Motorcity Angels), beiden in hun jonge jaren nog fan van White Heat.
“Sin On Wheels” hebben ze opgenomen zonder elkaar fysiek te ontmoeten, zoals dat gaat in deze coronatijden. Deze eerste single klinkt een beetje alsof hij uit de jaren ’80 komt, maar we horen vooral het goede dat we ons herinneren van die periode. Het klinkt stevig en snedig en het is een song met ballen.
Thurnin is een Nederlands eenmansproject met akoestische, instrumentale dark folk. Het doet mij bij momenten een beetje denken aan Wardruna, Sol Invictus, Heilung, Death In June, de late Empyrium … zonder de vocalen dan. Zelf geeft hij aan dat hij veel inspiratie vond bij Woods of Ypres en daar hoor je inderdaad wel wat van terug. Muzikaal hoor je veel schema’s en ‘bewegingen’ die je ook in folk-, pagan- en doommetal zou horen, bij bv. Celestial Season of Soul Dissolution. Een paar tracks hebben zelfs licht-symfonische arrangementen met strijkers en houtblazers. Percussie hoor je nergens op dit album. Enkel op “Trials Of Menhir“ hoor je - als je goed oplet - twee keer een zucht, maar die kunnen we moeilijk niet als instrumentaal klasseren.
Hoewel hij er zelf het etiket dark folk op kleeft, is het allemaal eerder makkelijk te verteren. Er gaat weinig dreiging van uit. Melancholie en berusting/overgave zitten er wel vaak in. Neo folk zit wat dichter bij de waarheid, maar dat is dan weer een heel ruim begrip. Muzikaal-technisch ligt het gitaarspel op zo’n hoog niveau dat het ondanks de vlotheid meer is dan voorbijkabbelende achtergrondmuziek. Op die momenten wordt het duidelijk dat deze gitarist zijn kennis en ervaring uit death en doom vertaalt naar akoestische folk en zo een heel rijk en divers pallet aan emoties kan neerzetten met een eerder beperkte bezetting van instrumenten. Aan de opnames van de gitaar kon misschien nog wat langer en meer gesleuteld worden, zodat de bijgeluidjes weggefilterd zouden zijn. Maar die hebben voor anderen dan weer een zekere charme.
Je hoort wel vaker in reviews dat je een album als één geheel moet beluisteren end at je dan moeilijk één of meer favoriete nummers kan aanduiden. Dat is hier zeker waar. De kwaliteit is constant.
Verslavend mooi.
Folk/World
Menhir
Thurnin
https://thurnin.bandcamp.com/album/menhir
De dreampoppers van The Haunted Youth zitten met hun debuutsingle “Teen Rebel” in De Nieuwe Lichting van StuBru en dat is helemaal terecht. Dit heeft het zweverige, weidse en kabbelende van The War On Drugs, The Radar Station en Tame Impala. Voor het oudere publiek hebben ze nog een vage hint naar de shoegaze en wave van dinosaurussen als the Cure en Slowdive.
Prachtig en veelbelovend, meer kunnen we daar niet over zeggen.
Sly And The Good Guys is het soloproject van Tijl De Meulemeester, zanger-gitarist van Tien Ton Vuist, de band die net van duo naar trio promoveerde. Het verschil met Tien Ton Vuist is niet zo heel groot. Het is iets eenvoudiger, meer rechttoe-rechtaan rockend. Grungy op een catchy Nirvana/early Foo Fighters-achtige manier. Een lekker stuwend ritme en een direct meezingbaar refrein, wat wil een mens nog meer? Ideaal voor radio Willy of StuBru.
Er komen nog meer singles aan en als die hetzelfde niveau halen als deze, dan wordt 2021 een mooi jaar.
https://fanlink.to/SlatGG?fbclid=IwAR2WUoxszKryTbHZ3oLz9apB22FxoIeypuW_ORbAc0P4fkaqU1pr3NM_OA0
Sartramus is een nieuwe melodic deathmetalband uit West-Vlaanderen met bandleden die we reeds kennen van o.m. Aborted, Chalice, Liar, Firestone en All I Know. “Sudden Fear” is hun eerste single.
Dit klinkt alvast pittig en veelbelovend en mij doet het wat denken aan Dark Tranquility en At The Gates. Het spoken word-tussenstuk zorgt voor wat variatie in het razende gebeuk.
Als de rest van het materiaal net zo goed is, moet dat album niet te lang op zich laten wachten.
https://sartramus.bandcamp.com/releases
De Belgische post-hardcoreband Killthelogo is de reïncarnatie van de crossover/hardcore/nu-metalband .Calibre. Die maakte in 2002 grote sier in België met singles die vlot opgepikt werden door StuBru en de toenmalige clipzender TMF. Er volgden concerten op alle grote Belgische festivals en een beetje in het buitenland. Er kwam één album, ‘Kill The Logo’, en daarna doofde de kaars van .Calibre traag uit tot de band werd opgeheven. Een deel van de fans bleef vragen naar een reünie.
Vandaag is deze band terug onder een nieuwe en toch vertrouwde naam. Het debuutalbum verschijnt deze zomer. De eerste single-video “Riot As One” heeft een aantal zaken gemeen met het vroegere werk. Er spreekt opnieuw een sense of urgency en boosheid uit die we al lang niet meer gehoord hebben in de Belgische rock en metal. Het maatschappelijk engagement zijn ze duidelijk nog niet kwijt. Toch benieuwd of ze in 2021 dezelfde impact kunnen hebben als in 2002.
https://www.youtube.com/watch?v=GsG1gmagyI4
Nederlands 
Français 
