Drums‘n’Guns is ontstaan uit de restanten van stonerband Mogul, doch de stonerrock is helemaal met de Noorderzoon verdwenen. Diverse nieuwe richtingen worden ingeslagen, het is alsof Drums‘n’Guns op ‘Inanna’ per sé willen bewijzen dat ze niet in één hokje te vatten zijn. Je kan het als een gevarieerd album beschouwen maar tegelijkertijd ook als een speurtocht van een band die op zoek is naar een eigen sound en gezicht.
Wij horen flarden van de vroege Placebo (“Time Machine”), een beetje Savages, een tikkeltje Queens Of The Stone Age, een zweem Sixteen Horsepower (of Woven Hand als u wil), een rondje Flying Horseman (“Rand”), een snuifje Madensuyu (“Inanna Why ?”) en zelfs een ietsiepietsie Goat (“The Cycle”).
‘Inanna’ is gevuld met stuk voor stuk degelijke rocksongs die weliswaar nog niet voor de eeuwigheid bestemd zijn, maar die ook niet de nieuwste hypes of gangbare trends achterna hollen. Daarvoor alleen al verdienen Drums‘n’Guns een dikke pluim. Er is nog werk aan de winkel, maar ze gaan tenminste hun eigen weg, ook al gaat die nogal veel verschillende richtingen uit.
“Laten we vooral niet moeilijk doen, die versterkers volop open draaien en er wat luide ongecompliceerde hard-rock doorjagen” moeten de vier ouwe rockers van Daddy Was Wrong gedacht hebben toen ze dit EP’tje met vijf rechttoe-rechtaan rocksongs opnamen. Het beestje rockt overal stevig door, hoewel het niet echt doorbijt, daarvoor klinkt het allemaal een beetje te gewoontjes. Maar hey, dit is fun, hard-rock voor diegenen die de extremen en de capriolen van de metal er niet bij willen nemen (zwaarden, extreem bloederige taferelen, afgehakte ledematen, brandende kerken, duivelstekens alom, onleesbare bandlogo’s,…).
Daddy Was Wrong is vermakelijk vertier voor rockliefhebbers die houden van no-nonsens bandjes als Airbourne, The Datsuns, Rose Tattoo en Buckcherry, om maar iets te noemen. Best te consumeren ergens in een bruine kroeg waar het bier rijkelijk vloeit. Barkruk-rock, dat is het.
Contact : Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
Faces On Tv is een talentvol kwartet rond Jasper Maekelberg , die ook te vinden is in het Warhaus project van Maarten Devoldere van Balthazar .
Faces On Tv heeft een EP van vijf nummers uit. De eerste twee , “Love/dead” en de titelsong kunnen de doorbraak forceren, radiovriendelijke dromerige, sfeervolle psychedelische trippop door die zalvende, subtiele sounds . “It’s coming in” en “Run against the stream“ houden het midden tussen toegankelijkheid en grilligheid . De verrassende wendingen boeien en zorgen voor een breed kader . Tot slot “Pray the light” is donkere popelektro, die de veelzijdigheid en het multi-talent van het combo onderstreept.
In het genre toont Faces On Tv een verschillend gelaat. Puik werk!
Info http://vi.be/facesontv
De zusjes Dienne en Nelle Bogaerts vormen Lili Grace die knetterende kampvuurliedjes op piano, cello en viool nu een breder gelaat bieden . Keyboards , percussie en effecten doen hun werk , een donkere electrogroove wordt toegevoegd en zorgt voor een broeierige intensiteit , een lichte dreiging en bevreemding door het industriële karakter . De heldere, indringende (meerstemmige) zangpartijen doen de rest.
Heel wat mooie namen werkten mee als een Arne Van Peteghem , Jo Francken en Anton Walgrave .
In 2012 haalden ze de finale van Humo’s Rock Rally. Hun talent wordt nu onderstreept met de EP van vijf nummers . “The spell” is er eentje om in te lijsten. “Don’ drag me down” en “Close” zijn solider en doen ergens een engelenachtig Soap & Skin opborrelen . Lili Grace komt alvast sterk voor de dag!
Info http://vi.be/liligrace
We leerden het Nederlandse First E een tweetal jaar terug kennen , beloftevolle indiespsychedelische pop door trippy melodieën en synth klanklandschappen, die het Britse (ondergewaardeerde) Archive en de wave van Echo & The Bunnymen opwierp . Beide troeven blijven aanwezig , nu nog meer in een ‘Bowie’-iaanse jasje gestopt (check het recente ‘Lazarus’ maar eens).
‘Zeitgeist’ intrigeert, overtuigt … . We krijgen een rits intens broeierige popsongs , gekenmerkt van kleurrijke keys. “To meet her is the dying part” en “The wrong road” boeien door deze aanpak . De sing/songwriting sijpelt door in nummers als “The end of the haunt” (90s Grant Lee Buffalo in de gitaarmotiefjes!) en “X-Ray street”. De 80s wave wordt benadrukt in een “Life of the others” en “Cyber communication” .
De kunst van het popschrijven beheersten ze reeds , de variaties in het genre onderschrijft hun talent!
https://www.facebook.com/First-E-164831386938905/
http://www.firste.nl
Alles ineen bij dit leuke gezelschap … Hedera Helix is een muziekproject die electro, pop en industrial mengt , tekstueel sterk , scherp , tot de verbeelding is , en er theater , beweging tegenaan gooit. Hedera Helix is Nederlandstalig met de toevoeging van andere talen – er schuilt kleinkunst in het materiaal . Hedera Helix is een live ervaren , beleven op die manier . Het combo wisselt mooi af in hun materiaal; de song op zich kan centraal staan of er is gezwind een opzwepende beat . Een heerlijk geheel .
Arbeid Adelt!, Vive la Fête zijn interessante invloeden Tja, niet voor niks is een helix in de groepsnaam geplaatst . ‘Pastiche’ is dan ook een terechte titel . Ondergaan dus . Als we de bio er op nahouden lieten ze maar liefst dertien jaar op zich wachten … Nu graag iets minder lang …
Info http://www.vi.be/hederahelix
Vier gasten van dezelfde familie leren elkaar kennen in de nineties en richten deze Next Generation op , die diep graaft in de rhythm & blues en de New Orleans/Mississippi-delta blues . Een roots met een jazzy, funky, soulvol, blues, zelfs hiphop/bebop ritmiek.
Na talrijke nevenactiviteiten in vijftien jaar vonden de muzikanten elkaar opnieuw , en krijgen we met de cd een lekkere, aangename brassband, die spelplezier beleeft . De uptempo’s worden afgewisseld met een sfeervoller geluid . De grooves , clapping hands zorgen voor een ontspannend sfeertje, met ergens een G Love of Kitty, Daisy & Lewis op het achterplan in het genre. En op de blazers is zelfs de volgende generatie te horen van de vier .
Info https://www.facebook.com/nextgenerationbelgium
Psy’Aviah
Seven Sorrows, Seven Starts
Alfa matric records
Psy’Aviah is het alterego van Yves Schelpe die in de EBM en donkere elektronica z’n strepen al ruimschoots heeft verdiend . Op dit muzikaal project sprongen heel wat artiesten op de kar; het is dan ook een album samengesteld uit zijn songs met medewerking van een uiteenlopende rits aan artiesten als Fallon Nieves, Roland Van der Velde, Addie Nicole, Kyoko Baertsoen en anderen. Die inbreng zorgt voor heel wat variatie in stemming, wat het album zo verrassend , boeiend maakt . Op die manier kan je moeiteloos van die zweverige, ijzige synthpop van Kyoko Baertsoen (“Alcubierre drive”) naar meer wave/discotunes van “Face to face” (ft Roeland van der Velde) tot de electrodance en uptempo’s middenin de cd . Met dit album slaagt hij er dus in de verschillende aspecten van de elektronica tot een kleurrijk , magisch geheel samen te brengen. Geniet van deze trip!
Info www.psyaviah.com
High Hi haalde in 2014 de finale van Humo’s Rock Rally, bracht een single uit op het Britse Punk Fox Records en vervolgens deze EP in eigen beheer. De band uit Leuven rond zangeres-gitariste Anne-Sophie Ooghe brengt donkere, eclectische (post)powerpop. Muzikaal komen ze soms in de buurt van Bettie Serveert (die ook al eens schipperen tussen gitaarpop en mysterieuze en melancholische indie), PJ Harvey en 50 Foot Wave, maar het is vooral de doordringende, heldere stem van Anne-Sophie Ooghe die de hoofdrol krijgt. Haar stemgeluid drukt zijn stempel op de muziek zoals Brittany dat doet bij Alabama Shakes of Stefanie Callebaut bij SX, maar dan in een geheel andere setting.
De titelloze EP van High Hi telt vier nummers. Opener “Her” is een bezwerende track met veel pathos die drijft op een ietwat rammelende gitaarriff met een mooie jaren’ 80-uithaal. Op het rustigere “White Rabbit (in the black hole)” mag drummer Dieter Beerten een deel van de zang voor zijn rekening nemen. De wisselende stemmen en de samenzang van de twee hebben iets bezwerends en beklijvends. Met het ietwat brave en up tempo “Islands (full of gold)” schuift het trio een beetje richting Florence & The Machine. Afsluiter “Leave Me” is een mooie symbiose van hedendaagse postrock en een new wave-sound die weggelopen is uit de jaren ’80.
De grote massa zal niet vallen voor deze EP. Daarvoor zijn de nummers net iets te donker ingekleurd. Als soundtrack bij een dag die begonnen is met een stel donderwolken aan de hemel, is dit dan weer prima. Benieuwd naar wat High Hi kan brengen als voor hen de zon eens helemaal doorbreekt.
Info - www.highhi.be
Uit het Oost-Vlaamse Bentille komen de jonge honden van Suspenders Gravity. De energieke band zag in 2013 het levenslicht en opmerkelijk is dat de vier heren een gezamenlijke passie delen voor onversneden gitaarrock én bretellen.
‘The General Theory Of Relativity’ is hun eerste EP en werd al eind 2015 uitgebracht. De drie songs spatten lekker uit de boxen en tonen een jonge formatie met best wat potentieel. Aanknopingspunten vinden we bij de nummers “The Wolf Within” en “Man in The Bar” overduidelijk bij grungebands uit de nineties (Pearl Jam, Silverchair en Nirvana) Vooral op compositorisch vlak haalt Suspenders Gravity niet hetzelfde niveau maar dat is niet abnormaal. Ook bij het grote Metallica haalde men flink wat mosterd getuige slotsong “Under My Skin” dat stevig refereert aan “Nothing Else Mathers”. Toch is dit mini-album een mooi visitekaartje dat zeker de nodige optredens zal genereren.
Live wist deze band uit het Meetjesland trouwens al positief te verrassen getuige de winst van de Student Kick Off Rock Rally 2016, een passage in de Charlatan en twee live optredens op Urgent.fm.
Zelf luisteren kan op http://vi.be/suspendersgravity, of kijk eens op hun facebook https://m.facebook.com/suspenders.gravity/ en misschien kan je ze eens gaan bezichtigen en deze EP meenemen naar huis!
Opnieuw puik, stevig werk van eigen bodem! Hedonist is een trio dat uit het mooie Genk met een voorliefde voor harde gitaarrifs. De heren hebben trouwens hun sporen al verdiend bij een aantal andere verdienstelijke bands, zo speelt Roel Paulussen bijvoorbeeld voor het fijne Sardonis.
‘The Collapse’ is na een split met sludgeband Your Higness het tweede werkstuk van Hedonist. We horen een stevige band zonder al te veel poespas en zonder veel franjes. Vernieuwend is de sound va n Hedonist allerminst maar dat zal de liefhebber van een crossover van stevige metal, hardrock en rock-n-roll allerminst deren.
Referenties vind je bij fijne bands als Pantera, Channel Zero, Metallica, Karma To Burn, Motorhead en Monster Magnet.
Een bijzondere vermelding is er voor Frederik (zie ook het fijne Hemelbestormer) die een aantal machtige drumpartijen afwerkt. Wie zelf degelijke tracks als “The Urge”, “I Hedonist” en “Black Lungs” wil verkennen, surft als de bliksem naar http://ihedonist.bandcamp.com/album/the-collapse .
Het debuut van Emptyhead Nation raast over ons heen .Opener “Beachy head” intrigeert door de rollende gitaren , de dreunende bas en de hitsende drums . Heerlijk zoiets . Bands als Shellac, Girls Against Boys , Tool, NIN, Jason Rawhead of een Nirvana balden hun energie samen in dit opkomend talent .
Vóór de debuutplaat lieten ze al drie songs los , “We live up to a promise” , letterlijk een kopstoot naar de WK organisatie, twee jaar terug , “Butterfly baby” en de potige OMD cover “Electricity” , ook te vinden op de plaat .
Acht gedreven, gebalde songs , die ruimte laten aan de instrumenten en met een pittige inhoud, maatschappijkritisch, waarbij ze hun woede , misprijzen, pijn uit schreeuwen, -spuwen. Sterk debuut!
Info op https://www.facebook.com/emptyheadnationband/
Psygasus is een project van Brent Vanneste (Steak Number Eight) en Bjorn Vanbrabant . Zij laten even de donkere wolken van hun postmetal voorbij passeren in dit aangenaam luisterproject Psygasus . Het is al de tweede plaat die eigenlijk al een goed jaar oud is , maar toch verdient in de spotlight te staan .
We zitten hier in een ravesfeertje met aangename neopsychedelische, chillende grooves en ambiente , etnische soundscapes die opbouwen , aanzwellen en een hardere, fellere beats of een rockjasje aangemeten krijgen. “Hypnotic poison” brengt ons meteen in de juiste stemming en met “psychedelic pee”, “mighty mindfunk” en “cristaline” duidt het gezelschap op variaties die verbeelding en realiteit steeds doorkruisen . Puik plaatje - Bizar dat dit plaatje nu pas ontdekken .
Solid Spaces , een uitgebreid jong kwintet , debuteert sterk met zes nummers . Invloeden van funk , soul , r&b, reggae vinden elkaar en worden verwerkt in hun sfeervolle , stekelige, broeierige pop. De stem van Jade Sips is niet onbelangrijk. Haar indringende , doorleefde vocals geven diepgang en bieden warmte , kleur en intensiteit . “Birth of a universe” heeft een lekkere groove , “Occupy my mind” klinkt directer en op de derde “By heart” word je aangenaam meegevoerd . De kleine veranderingen in de sound toont dat het kwintet tot heel wat in staat is , zonder de catchy melodie uit het oog te verliezen .
Een eigen geluid dat een positive vibe uitstraalt. Ergens tussen Sweet Coffee en Zuco 103 te situeren, met een lentefris geluid.
Info https://solidspaces.bandcamp.com
Nederlands 
Français 
