Psy’Aviah
Seven Sorrows, Seven Starts
Alfa matric records
Psy’Aviah is het alterego van Yves Schelpe die in de EBM en donkere elektronica z’n strepen al ruimschoots heeft verdiend . Op dit muzikaal project sprongen heel wat artiesten op de kar; het is dan ook een album samengesteld uit zijn songs met medewerking van een uiteenlopende rits aan artiesten als Fallon Nieves, Roland Van der Velde, Addie Nicole, Kyoko Baertsoen en anderen. Die inbreng zorgt voor heel wat variatie in stemming, wat het album zo verrassend , boeiend maakt . Op die manier kan je moeiteloos van die zweverige, ijzige synthpop van Kyoko Baertsoen (“Alcubierre drive”) naar meer wave/discotunes van “Face to face” (ft Roeland van der Velde) tot de electrodance en uptempo’s middenin de cd . Met dit album slaagt hij er dus in de verschillende aspecten van de elektronica tot een kleurrijk , magisch geheel samen te brengen. Geniet van deze trip!
Info www.psyaviah.com
High Hi haalde in 2014 de finale van Humo’s Rock Rally, bracht een single uit op het Britse Punk Fox Records en vervolgens deze EP in eigen beheer. De band uit Leuven rond zangeres-gitariste Anne-Sophie Ooghe brengt donkere, eclectische (post)powerpop. Muzikaal komen ze soms in de buurt van Bettie Serveert (die ook al eens schipperen tussen gitaarpop en mysterieuze en melancholische indie), PJ Harvey en 50 Foot Wave, maar het is vooral de doordringende, heldere stem van Anne-Sophie Ooghe die de hoofdrol krijgt. Haar stemgeluid drukt zijn stempel op de muziek zoals Brittany dat doet bij Alabama Shakes of Stefanie Callebaut bij SX, maar dan in een geheel andere setting.
De titelloze EP van High Hi telt vier nummers. Opener “Her” is een bezwerende track met veel pathos die drijft op een ietwat rammelende gitaarriff met een mooie jaren’ 80-uithaal. Op het rustigere “White Rabbit (in the black hole)” mag drummer Dieter Beerten een deel van de zang voor zijn rekening nemen. De wisselende stemmen en de samenzang van de twee hebben iets bezwerends en beklijvends. Met het ietwat brave en up tempo “Islands (full of gold)” schuift het trio een beetje richting Florence & The Machine. Afsluiter “Leave Me” is een mooie symbiose van hedendaagse postrock en een new wave-sound die weggelopen is uit de jaren ’80.
De grote massa zal niet vallen voor deze EP. Daarvoor zijn de nummers net iets te donker ingekleurd. Als soundtrack bij een dag die begonnen is met een stel donderwolken aan de hemel, is dit dan weer prima. Benieuwd naar wat High Hi kan brengen als voor hen de zon eens helemaal doorbreekt.
Info - www.highhi.be
Uit het Oost-Vlaamse Bentille komen de jonge honden van Suspenders Gravity. De energieke band zag in 2013 het levenslicht en opmerkelijk is dat de vier heren een gezamenlijke passie delen voor onversneden gitaarrock én bretellen.
‘The General Theory Of Relativity’ is hun eerste EP en werd al eind 2015 uitgebracht. De drie songs spatten lekker uit de boxen en tonen een jonge formatie met best wat potentieel. Aanknopingspunten vinden we bij de nummers “The Wolf Within” en “Man in The Bar” overduidelijk bij grungebands uit de nineties (Pearl Jam, Silverchair en Nirvana) Vooral op compositorisch vlak haalt Suspenders Gravity niet hetzelfde niveau maar dat is niet abnormaal. Ook bij het grote Metallica haalde men flink wat mosterd getuige slotsong “Under My Skin” dat stevig refereert aan “Nothing Else Mathers”. Toch is dit mini-album een mooi visitekaartje dat zeker de nodige optredens zal genereren.
Live wist deze band uit het Meetjesland trouwens al positief te verrassen getuige de winst van de Student Kick Off Rock Rally 2016, een passage in de Charlatan en twee live optredens op Urgent.fm.
Zelf luisteren kan op http://vi.be/suspendersgravity, of kijk eens op hun facebook https://m.facebook.com/suspenders.gravity/ en misschien kan je ze eens gaan bezichtigen en deze EP meenemen naar huis!
Opnieuw puik, stevig werk van eigen bodem! Hedonist is een trio dat uit het mooie Genk met een voorliefde voor harde gitaarrifs. De heren hebben trouwens hun sporen al verdiend bij een aantal andere verdienstelijke bands, zo speelt Roel Paulussen bijvoorbeeld voor het fijne Sardonis.
‘The Collapse’ is na een split met sludgeband Your Higness het tweede werkstuk van Hedonist. We horen een stevige band zonder al te veel poespas en zonder veel franjes. Vernieuwend is de sound va n Hedonist allerminst maar dat zal de liefhebber van een crossover van stevige metal, hardrock en rock-n-roll allerminst deren.
Referenties vind je bij fijne bands als Pantera, Channel Zero, Metallica, Karma To Burn, Motorhead en Monster Magnet.
Een bijzondere vermelding is er voor Frederik (zie ook het fijne Hemelbestormer) die een aantal machtige drumpartijen afwerkt. Wie zelf degelijke tracks als “The Urge”, “I Hedonist” en “Black Lungs” wil verkennen, surft als de bliksem naar http://ihedonist.bandcamp.com/album/the-collapse .
Het debuut van Emptyhead Nation raast over ons heen .Opener “Beachy head” intrigeert door de rollende gitaren , de dreunende bas en de hitsende drums . Heerlijk zoiets . Bands als Shellac, Girls Against Boys , Tool, NIN, Jason Rawhead of een Nirvana balden hun energie samen in dit opkomend talent .
Vóór de debuutplaat lieten ze al drie songs los , “We live up to a promise” , letterlijk een kopstoot naar de WK organisatie, twee jaar terug , “Butterfly baby” en de potige OMD cover “Electricity” , ook te vinden op de plaat .
Acht gedreven, gebalde songs , die ruimte laten aan de instrumenten en met een pittige inhoud, maatschappijkritisch, waarbij ze hun woede , misprijzen, pijn uit schreeuwen, -spuwen. Sterk debuut!
Info op https://www.facebook.com/emptyheadnationband/
Psygasus is een project van Brent Vanneste (Steak Number Eight) en Bjorn Vanbrabant . Zij laten even de donkere wolken van hun postmetal voorbij passeren in dit aangenaam luisterproject Psygasus . Het is al de tweede plaat die eigenlijk al een goed jaar oud is , maar toch verdient in de spotlight te staan .
We zitten hier in een ravesfeertje met aangename neopsychedelische, chillende grooves en ambiente , etnische soundscapes die opbouwen , aanzwellen en een hardere, fellere beats of een rockjasje aangemeten krijgen. “Hypnotic poison” brengt ons meteen in de juiste stemming en met “psychedelic pee”, “mighty mindfunk” en “cristaline” duidt het gezelschap op variaties die verbeelding en realiteit steeds doorkruisen . Puik plaatje - Bizar dat dit plaatje nu pas ontdekken .
Solid Spaces , een uitgebreid jong kwintet , debuteert sterk met zes nummers . Invloeden van funk , soul , r&b, reggae vinden elkaar en worden verwerkt in hun sfeervolle , stekelige, broeierige pop. De stem van Jade Sips is niet onbelangrijk. Haar indringende , doorleefde vocals geven diepgang en bieden warmte , kleur en intensiteit . “Birth of a universe” heeft een lekkere groove , “Occupy my mind” klinkt directer en op de derde “By heart” word je aangenaam meegevoerd . De kleine veranderingen in de sound toont dat het kwintet tot heel wat in staat is , zonder de catchy melodie uit het oog te verliezen .
Een eigen geluid dat een positive vibe uitstraalt. Ergens tussen Sweet Coffee en Zuco 103 te situeren, met een lentefris geluid.
Info https://solidspaces.bandcamp.com
Steiger is een jong jazztrio opgericht door pianist Gilles Vandecaveye, bassist Kobe Boon en drummer Simon Raman. Ze staan bekend om hun energieke speelwijze, waarbij interactie en collectieve muzikaliteit voorop staan. Hun muziek vindt zijn invloeden in jazz, pop, rock, elektronische en klassieke muziek. Reeds in 2014 gaven ze een puur en veelbelovend concert op Gent Jazz.
Opener “Struikelgevaar” toont meteen de klasse en kwaliteiten van dit trio. Op het eerste zicht inderdaad ietwat eigenzinnig met duidelijke knipogen naar pop rock en classic. We krijgen een uitgekiend spel waar ieder lid zijn inbreng heeft. De groep brengt dan ook zelfgeschreven, eigenzinnige composities aangebracht door alledrie de leden .
De rest van de EP borduurt verder op dit elan. Op “Dwaallicht” mag bijvoorbeeld iedereen zijn ding doen. Energieke opstoten worden gewisseld met stillere free style momenten. Speelplezier, begeestering en professinaliteit troef. Helaas mis ik in hun ietwat pretentieuze muziek originaliteit. En toch verwachten we Steiger met grote nieuwsgierigheid en plezier op Gent Jazz of andere jazzfestivals. Proud to be from Belgium.
Tracklist: 1 Struikelgevaar, 2 Magnetic Horse, 3 Dwaallicht, 4 Konec Hry, 5 De Herfst is een Schijtseizoen
Elefant - Project of band …We laten het in t midden , zeker is dat het Gentse combo een intens broeierige , donkere , messcherpe en schurende sound biedt , die nauw beantwoordt aan Steve Albini’s Shellac en Battles. Een prettig gestoorde verrassende metaalklank , scheurende gitaarherrie die dan weer in een melodieuze omwenteling geraakt en ruimte laat voor de instrumenten. Onheil dreigt in een muzikale apocalyps van hun noiserock.
In dit gezelschap heren die elk hun strepen al verdiend hebben . Wolf Vanwymeersch van The Van Jets is hier met Maarten Flamand (Antler King, Ian Clement), Stijn Vanmarsenille (Future Old People Are Wizards) en Mario Govaert.
De dreiging en gekte in de vijf nummers van het EP‘tje leeft , beeft en werd live opgenomen in de Charlatan, Gent .
Info op http://vi.be/elefant
Needle and The Pain Reaction uit het Gentse is al zo’n vijftien jaar bezig en toe aan hun vierde cd. We hebben energieke, gedreven , snedige , gebalde rocksongs . Hoekige en weerbarstige powerrock zonder al te veel poeha , maar waarin een intens doorleefde emotionaliteit schuilt .
Al meteen worden we in de juiste stemmng gebracht met “Alone” en “Caught in a trap” . Af en toe wat intenser , gevoeliger , maar algemeen gaat het trio ervoor . Niet vernieuwend , maar dat hoeft ook niet , als t maar goed zit …
Info op www.needle.be
Wie dacht dat enkel in de US catchy en kwaliteitsvolle punkrock wordt gemaakt is er aan voor de moeite!
Een paar weken geleden stelde You Nervous? immers hun debuutCD ‘Furry Tales’ voor tijdens een gesmaakte releaseshow in Gent en overtuigde daarmee alle liefhebbers en kenners van het genre : pure punkrock made in Belgium!
You Nervous? is een sympathiek 4-tal uit de streek van Lokeren en groot Gent. Ze timmeren al een poosje aan de weg en hebben intussen de nodige ervaring opgebouwd op nationale en internationale podia.
Zo waren ze vorige zomer ondermeer te zien op Brakrock in Duffel en mochten ze ons land vertegenwoordigen op Punk Rock Holiday in Slovenië. Enkel een CD ontbrak nog op het palmares, maar dat is bij deze met brio rechtgezet! Dat de heren van You Nervous? niet over één nacht ijs zijn gegaan en ruimschoots de nodige tijd, energie en zorg hebben gestoken in hun debuut is duidelijk hoorbaar. Natuurlijk zijn de invloeden van idolen als Blink 182 en bands als Zebrahead, Bowling for Soup enz. aanwezig in het songmateriaal en is het niet evident in de gekende en goed in het oor liggende punkrockstijl nog origineel uit de hoek te komen.
Toch slaagt deze bende jonge wolven daar zeer verdienstelijk in. Luister maar eens naar opener “Just Say” die meteen heel krachtig uit de speaker vloeit maar toch onmiddellijk blijk geeft van een knappe opbouw en een catchy/poppy refrein.
Het lekker meezingbare “Words Unspoken”, het stevige duo “Someone New” en “The Rebel”…stuk voor stuk pareltjes die zich meteen in het hoofd nestelen en blijven hangen. Ook de overige 7 nummers van het schijfje zijn eigenlijk niet anders : één voor één leuke songs die pittig rocken en toch doorspekt zijn van veel melodie en een hoog sing along gehalte. Kortom, nummers die bijblijven en daarom bewijzen uit het goede punkrockhout gesneden te zijn.
‘Furry Tales’ is wat mij betreft alvast een heel overtuigend visitekaartje van een band aan het begin van een hopelijk veelbelovende muzikale opmars en carrière.
Duimen dat dit geslaagde debuut de heren van You Nervous? de nodige airplay, bekendheid en erkenning zal opleveren en hen nog meer motiveert om er vol voor te gaan op allerlei podia in binnen en buitenland. Check op internet talrijke optredens dit voorjaar in menige Vlaamse jeugdhuizen.
Ik ben alvast fan van de band, maar dat had u al door!
Voor meer info over You Nervous? check facebook of stuur een mailtje naar : Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.
In die vijf jaar sinds hun debuut is er toch heel wat gebeurd … Het Gentse Arquettes onderging een serieuze verandering in hun bezetting en de keys werden op het achterplan geduwd . De band combineert dynamiek en friste met een dromerig concept en dat levert een fijn overtuigende plaat op .
Een doortasten rockgeluid , niet vies van effects en shoegaze hebben we op een “When it shows” en de single “I don’t need it” . Het andere aspect horen we op “I need a rest”, “Cracks”, “Cuz” en “Space age”; die rustiger , ingenomener zijn . En verder houden we van hun intens broeierig materiaal die het kwintet weet aan te bieden als “Can’t you see” en “Stay around”, die ergens The Posies doet opborrelen.
Een snedige, dromerige aanpak , die ons weet te overtuigen en aantoont dat dit kwintet ‘back in town’ is.
Meer info op http://www.arquettesmusic.com
We zijn alvast onder de indruk van dit waverockend collectief Organic die toe zijn aan hun tweede cd ‘Empty century, die ‘Under you carbon constellation’ opvolgt .
Op de eerste songs kan je niet omheen de invloed van Joy Division en de oude House of Love en The Chameleons . “Let’s carry on” heeft een enorme sterke opbouw en een intrigerende ritmiek . Een hypnotiserende spanning , die ook de kwaliteit bevestigt van de openingsnummers “Police station” en “My own grey” .
De electro/keys kregen meer armslag middenin de cd . “Hyperbola” en “Position” zijn er twee die kunnen opgenomen in de list van een Front of Sisters . Verder blijft het combo het toch wel meer dan goed doen , check maar eens de afsluitende tracks “Rip me” en een tot op het bot uitgediept “Mystical color”.
Na het beloftevolle Whispering sons , die in de Humo’s Rock Rally geselecteerd zijn , kan dit met zo’n bands het genre opwaarderen naar een breder publiek; trouwens, dit is een plaat die zowel waverockers, als de industrial en de postpunkers samenbrengt. Mooi!
Info op https://www.facebook.com/newwavestoner
We zijn alvast te vinden voor wat Soul Embrace aanbiedt op ‘Good morning to myself’ . Een goedemorgen is zeerzeker op zijn plaats om de dag te kunnen starten met de drie eenheid “Suffocating live”, “Fade into” en “Photoghraph” , sfeervolle , warme songs die een melange bevatten van pop , rock , soul, jazz en blues …Een gevoel van ‘ertegenaan’ kunnen . We horen een donkere tune , die ergens The National door de bass en de stem, en Morphine door de blazersectie oproept. En het combo durft te rocken , check “Die a happy man” en “Tarentino cool” maar eens , die natuurlijk refereren aan die ‘fatal’ rock’n’roll van de man himself .
Soul Embrace heeft een mooi , aangenaam plaatje afgeleverd dat gedreven, broeierig als meeslepende loungy klinkt!
Info op https://www.facebook.com/soulembraceofficialpage
Nederlands 
Français 
