Blues Pills, horen wij u al luidop denken. OK, er is iets van, maar Smoking General is iets minder heavy en is niet zo doortrokken van die moddervette zompige rock. Hoewel zangeres Sarah, een kloeke madam met dito stembereik (natuurlijk nog geen Beth Ditto, die is in alle opzichten hors catégorie), hier een aardig muiltje staat te zingen, mocht het van ons nog net iets heviger. Giet nog een extra geut chilipeper in haar strot en je komt bij Lisa Kekaula van de geweldige Bellrays terecht, en dan kan het helemaal niet meer stuk.
Twee bandleden hebben een verleden in het stoner/hardrock combo Gootch, niet verwonderlijk dus dat Smoking General bij vlagen lekker door rockt en dat ‘Lost and Found’ een stel potige gitaarriffs en solo’s in huis heeft. Een set sterke songs ook zoals het stevig wegrollende “Pushing And Shoving”, de kloek rockende titelsong en “One Bottle”, een knap rustpuntje die met succes de slijmbalvrees, die eigen is aan de zogenaamde rockballads, vakkundig weet te omzeilen.
U kan Smoking General boeken op Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken., en vraag The Bellrays als support act, …of misschien toch maar omgekeerd.
De Vlaamse Mudcookies komen op ‘The Herd’ niet bepaald met het meest originele geluid aanzetten, maar ze zijn wel bijzonder vaardig in hetgeen ze doen. Blues, surf, country en rockabilly zijn de ingrediënten. Als u fan bent van Fabulous Thunderbirds, Steve Earle, The Paladins en Treat Her Right dan zal dit er ook wel zonder veel morren ingaan. Hoogtepunten zijn “Ovis” (de opener die lijkt weggelopen uit een Ry Cooder soundtrack), “Trouble” (een gortig rockertje) en “Too High” (met een sexy saxofoon die ons doet mijmeren richting Morphine).
Niet mis, maar om de ettelijke duizenden platen die in dit genre al gemaakt zijn te kunnen overstijgen, zou er nog wat meer pili pili op de patatten mogen. Wij bedoelen maar, Vlaamse kermissen genoeg om hiermee optredens te versieren, maar grensoverschrijdend klinkt dit niet.
So be it, bij zulke groepjes is het toch altijd meer om de fun dan om de centen te doen. ‘The Herd’ verraadt dan ook van een gretige vorm van speelplezier, en live kan dit wel voor gensters zorgen. Dus toch maar even checken als die gasten ergens in de buurt komen.
De Brusselaars van My Diligence hebben zo te horen een indringende luistersessie ondergaan met als centraal album die succesplaat van Royal Blood en daarnaast ook nog wat werk van QOTSA en Foo Fighters. More is less, constateren wij in hun geval, My Diligence zijn met dubbel zoveel als Royal Blood maar klinken nog half zo energiek niet, volume is ook niet altijd alles. Elementair foutje van de beginnende chef kok, gewoon niet de juiste verhoudingen genomen, te veel power, te weinig song. Je mag dan al een krachtige saus gebruiken, er moet iets onder zitten. Ook te veel gesnuisterd in andermans recepten, op deze debuutplaat worden een beetje te ijverig de grote voorbeelden nagestreefd, zo wordt zonder verpinken op afsluiter “Stay From Burial” een rif gejat van Wolfmother, als daar maar geen proces van komt.
U heeft waarschijnlijk al door dat we hier met een powerrock band te doen hebben die niet al te bijster origineel voor de dag komt. Een stevige sound en solide onderbouw, dat wel, maar helaas ook een totaal gebrek aan een eigen karakter.
Afterveins mag je op zijn minst een interessant Rotterdams trio noemen die een fris indie-rock plaatje heeft gemaakt. De band brengt op hun tweede album ‘Showers’ een mengelmoes van rammelpop, indie, psych en garagerock.
Er zijn diverse referenties te herkennen, en die zijn allemaal van goeden huize. De rammelende indie van “John Borno” dwarrelt ergens tussen Sonic Youth en Parquet Courts en ook “Wet” wordt gestuwd door een gitaartje die een nachtje met Thurston Moore in de slaapkamer heeft doorgebracht.
Het sluipgif dat rondhangt in “Small” ruikt naar de slangenbezweringen van Jim Morrison en elders op de plaat hoor je geregeld Velvet Underground-gitaartjes die soms in een ontluikend lentezonnetje baden. Verder schieten ons ook nog te binnen : Allah-La’s, Can, The Feelies, Nirvana, The Strokes , Night Beats, Afghan Whigs en zelfs The Gun Club. Om maar te zeggen, dit is een plaatje die uitblinkt in verscheidenheid en die een aantal verdomd goede songs in huis heeft, met als uitschieter het rustige en langzaam opborrelende “Wanking In The Shower”.
Fijne schijf.
De Gentse sing/songwritster Joni Sheila met Filippino roots debuteert met een aangenaam frisse, dromerige plaat . De songs hebben een fijne opbouw , zijn soms wat meer ingenomen, en worden gedragen door haar warme , indringende vocals. Haar gitaarspel refereert ergens aan 90s Indigo Girls.
De sympathieke Gentse lady financierde haar debuutalbum met straatoptredens; haar melodieuze popsongs verdienen erkenning!
Info http://www.jonisheila.com
De zes verhalende songs op de EP zijn mooi uitgewerkt en zitten goed in elkaar . Heerlijk wegdromende muziek dus …
Info op http://beta.vi.be/jussi of http://www.facebook.com/jussi.music
Vier songs hebben we op dit in eigen beheer opgenomen EPtje . EPtje?, de songs zijn mooi uitgesponnen en laten ons meedrijven in die heerlijke trips van psychedelische stoner, sludge en postmetal , die boeiend klinken door de intense, slepende aanpak en de vettige, lekker gedreven , snedige partijen . De zang wisselt evenzeer tussen cleane zanglijnen en screamo’s. Psycho-naut doet op die manier zijn naam alle eer aan !
Info op http://beta.vi.be/psychonaut
Nederlandstalig werk krijgen we van de beloftevolle sing/songwriter Matthijs Leeuwis , die al toe is aan zijn vijfde plaat en heel wat emotie steekt in zijn persoonlijke teksten , die indrukken, betrokkenheid verwerken van de zaken om ons heen . Allemaal heel gevat .
Muzikaal hebben we hier het betere betekenisvolle, ingenomen en extraverte lied op rootspop, folk, blues , country en psychedelica , die heel wat boeiende variaties herbergen .
De songs zitten goed in elkaar en hebben oog voor detail .
Laat u onderdompelen en leiden in wat deze gast te bieden heeft .
Info op http://www.matthijsleeuwis.nl en http://www.bastaardplaten.nl
Opnieuw een talentvolle band van eigen bodem! Dat is de conclusie die wij maakten na het beluisteren van ‘The Second’ van Civilian. Hoewel dit na ‘Wake Up Call’ al het tweede full album, is het voor ons een eerste, fijne kennismaking met dit vijftal uit Hasselt.
Civilian omschrijft hun sound zelf als new age hardrock en die term is best wel goed gekozen. Het kwintet brengt een catchy, groovy mix van hardrock, metal,rock en grunge en voegt daar bij momenten een lekker punksausje aan toe.
Bovenal zitten de diverse songs op ‘The Second’ goed in mekaar, blijven ze snel hangen en zijn ze zeer meezingbaar. Opvallen deden allereerst de snelle opener “Zusammen” en voetenstamper “Love In The Moshpit”.
Excellent is ook het donkere rocknummer “Wrong Side Of The Tracks” met een hoofdrol voor de prima strot van Mark Van Luijk. Verder is er het dreigende “Break The Chain” die door de heerlijke riffs en het schitterende refrein onze favoriet op dit album is. Titelnummer “The Second” moet dan weer het kortste nummer zijn dat ooit op een plaat is gezet.
Tenslotte geven we nog een vermelding aan “Digging A Hole” dat verwijst naar onze favoriete band Alice In Chains, voorwaar geen slechte vergelijking.
U leest het, dit is een prima plaat die de aandacht verdient van iedere rechtgeaarde hardrockliefhebber.
Meer info over Civilian vind je op http://civiliantheband.be .
Muziek voor de meerwaardezoeker, zo zou je de tweede plaat van het Nederlandse A Liquid Landscape kunnen omschrijven. Het album bestaat uit een mix van alternatieve rock, prog, postrock, pop en psychedelica en telt verschillende gelaagde songs die hun schoonheid met mondjesmaat prijsgeven.
De geweldige opener “A Brief Moment Of Furture”, “A Drifting Star”, “The Largest Fire” en “Paige” zijn dreigende, melancholische, bijwijlen ingetogen maar bovenal melodieuze tracks waarin A Liquid Lanscape een zeer apart geluid en dito sfeer weet te creëren.
De fragiele, vrij hoge stem van zanger Fons matcht goed met de sound van de band en dit levert samen een puike en zeer toegankelijke plaat op..
Wie aanknopingspunten zoekt, zal die vooral vinden bij The Pineapple Thief (niet zo verwondelijk aangezien hun frontman Bruce Soord instond voor het mixen van dit album.) , bij progressieve bands als Anathema en The Porcupine Tree maar ook bij alternatieve formaties als Tool en Cave In.
Zeer mooie vergelijkingen dus en dat verdienen deze veelbeloven Nederlands ook. Meer info vind je op http://www.aliquidlandscape.nl/ .
Een zeer leuke, nieuwe naam binnen de Belgische rockscène is die van Wulf Of Collision. Het betreft een vijftal dat al in 2012 een eerste demo opnam in Wales. 2012 en 2013 stonden daarna in het teken van optredens, waaronder een voorprogramma voor de Amerikaanse grootheid Halestorm in de befaamde Biebob-zaal.
In juli 2014 trokken ze opnieuw de plas over en namen er in de Foel Studios een nieuwe plaat op. ‘Between Here and Somewhere Else’ is de naam van dit nieuwe werk en telt zes diverse nummers.
Wulf Of Collision brengt hierop een combinatie van vooral klassieke hardrock en blues maar combineert dat met een flinke portie grunge, wat powermetal en zelfs stoner. Een band als Velvet Revolver is daardoor nooit ver weg maar dat deert allerminst. Wulf Of Collission refereert ook naar een formatie als Monster Magnet en dan vooral op het vlak van de vocalen. Zanger Yannick Woestenborghs heeft duidelijk iets weg van Dave Wyndorf en brengt de sound van WOC op een hoger niveau.
Wie houdt van stevige tracks van eigen bodem zal net als ons genieten van opener “Silent Asylum”, “ Point Blank” en “Siren Of Desire”.
Zelf luisteren kan via https://soundcloud.com/wulf-of-collision-band .
Een leuke, nieuwe naam aan het Belgische hardrockfirmament is die van Scarved. Het viertal bestaat uit ervaren muzikanten die stuk voor stuk hun strepen verdienden in illustere bands waaronder Oracle, Tails Blue en Politicus Of Experience.
Scarved werd in 2012 opgericht en met ‘Dynamite’ is er na twee jaar hard labeur een eerste full album.
11 solide songs passeren de revue die vooral fans van hardrock en heavy metal uit de seventies en eighties zullen plezieren.
Aanknopingspunten kun je vinden bij mooie namen als Black Sabbath, Led Zeppelin, Iron Maiden, Skid Row, Status Quo en Motorhead. Vooral die laatste band is zeer prominent aanwezig op “Army On Wheels”, ontegensprekelijk het opvallendse nummer op ‘Dynamite’. Verder vallen twee zaken op: gitarist Luc Van Dessel, bassist en Wim Wouters en trommelaar Geert Mariën zijn rasmuzikanten én zangeres Caro VB beschikt over een bovengemiddelde stem die zeer bepalend is voor de sound van Scarved.
Kanttekening is dan weer dat het viertal allesbehalve vernieuwende muziek brengt. Toch is dit een prima plaat voor liefhebbers van de genoemde bands!
Meer info vind je op www.scarved.be .
De vijf songs van de uit Mechelen afkomstige Geraldines blikken terug naar die gruizige, rauwe , zweverige, gevoelige melodieën van de Wedding Present , de dynamiek van de Pixies en Sonic Youth en de dromerige psychedelicagroove van CYHSY . Een speels, ongedwongen karakter ervaren we waarbij “Blush”, opener, meteen de toon zet van deze overtuigende EP; in één adem, ruk zijn de vijf nummers door die bezwerende , fris rockende groove voorbij.
http://beta.vi.be/thegeraldines
De Nederlandse indieband First E zijn toe aan hun tweede album ; trippy melodieën en synth klanklandschappen sieren de plaat . Het respectvolle Archive en de wave van Echo & The Bunnymen zijn hier de voornaamste invloeden .
De eerste nummers als “Brief encounter”, “Zero gravity” baden in dit (mystiek) sfeertje . Iets verderop klinkt de band wat directer , compacter en regeren poptunes. Op die manier hebben we een uiterst gevarieerd album. Deze Nederlandse band zoekt zich een plaatsje in de popscene en houden we zeerzeker in het oog …
Links
https://firste.bandcamp.com/album/the-other-side-of-eden
https://soundcloud.com/first-e/sets/album-the-other-side-of-eden
http://open.spotify.com/album/6d42zSQS4KCBT9OZ6tg3aB
Nederlands 
Français 
