Het excentrieke label Cheap Sanatism Records blijft de wereld verblijden met de meest geschifte releases van al even opmerkelijke bands. Dit keer is het de beurt aan het Brusselse duo Keiki die volgens zichzelf een soort satanische pop maakt. ‘Popcorn From The Grave’ is trouwens al hun derde werkstuk en brengt rauwe indierock waarbij geregeld zijsprongen gemaakt worden richting postpunk en fuzz metal. Keiki wisselt zeer trage, hypnotiserende en overstuurde gitaarrifs af met iets snellere stukken onder aanvoering van een drumcomputer. Verder valt de koele, lijzige stem van zangeres Dominique van Kapellen – Waldock (die best doet denken aan ene PJ Harvey.) op en wordt er op sommige nummers een stukje bas aan toegevoegd. Het geheel levert enerzijds een vrij monotoon en repetitief plaatje op, anderzijds weet het tweetal wel duidelijk een onheilspellende, donkere sfeer te scheppen. Best een speciaal album dus en voer voor avontuurlijke muziekliefhebbers...
Meer info op http://keiki666.blospot.com en http://ww.cheapsanatism.com .
‘The Time’ is het tweede album van de Fransman Arthur Pochon aka Art Bleek. Een ‘laid back’ plaat met een warme gloed door de verfijnde progressive (house) en melodieuze techhouse .
Zweven we in het begin nog mee met sfeervolle cinematografische trance , dan komen de meeslepende, swingende tunes en lekkere uptempo beats iets verderop om de hoek kijken . Om dan tot slot opnieuw in zalvende , ontspannen tracks te eindigen .
Lekker in het gehoor liggende nummers, die refereren aan de ‘90s elektronica
Info http://www.soundcloud.com/art-bleek
Grown Below - Opmerkzaam kwartet dat zich profileert binnen de stijl van Isis , Cult of Luna, Russian Circles, And so I watch you from Afar en Amenra. . Binnen de postrock, - metal en sludge zorgen ze voor een boeiende , frisse mix. Een concept van 5 uitgesponnen songs en 2 korte instrumentals , repetitief opbouwend , slepend en exploderend ; ingetogen passages en krachtige , stevige geluidsgolven met een donkere , zweverige , etherische, filmische ondertoon . Heerlijk voor wie houdt van deze ritmiek . Een ‘brutal’ gromzang en een symfonische fluisterzang wisselen af .
Net als bij Killing Joke hebben we op ‘The long now’ een verhaal dat draait om de einde der tijden . Maar ondanks dit gegeven zal het kwartet waarschijnlijk nog overweldigend materiaal wensen te maken …
Info http://www.grownbelow.bandcamp.com
Nemea is een Oostends kwintet die er stevig invliegt . Ze zijn niet aan hun proefstuk en hadden eerder al een demo EP uit , ‘A lion sleeps in the heart of every brave man’. Metal/hardcore van zwaar geschut , spannend , hard en bedreven, en die een donkere, dreigende ondertoon heeft.
De songs hebben een enorme explosiviteit en intensiteit , waarbij grauwe vocals de ideale outfit vormen bij het genre .
Ze hebben hun naam niet gestolen , … gehaald van de mythe Nemea van Herakles die hier de zgn. leeuw van Nemea zou gedood hebben, maar ook in historische tijden, Nemeïsche Spelen die hier om de twee jaar plaatsvonden. Het is ook een plaats en gemeente, in de Griekse regio Peloponnesos.
Een band ‘in process’ , die in deze stijl overtuigen en het boeiend wensen te houden .
http://www.nemea.be
Ze zijn al een tijdje bezig , dit kwartet uit Dublin Ierland . Ze hebben met de derde plaat ‘Little sparks’ een evenwichtig, consistent, fris album uit.
De songs zitten goed in elkaar, zijn kwalitatief sterk en subtiel uitgewerkt . Vaardig materiaal met een folky tune . “Did we ever really try”, “Bullet in a gun” en “Care for” trekken meteen de aandacht en liggen in de lijn van een Two door cinema club, Sons & Daughters en Los Campesinos ; pas op het eind wordt gas teruggenomen en klinken ze wat rustiger, sfeervoller en meer ingenomen. Fijne plaat!
Info op http://www.delorentos.net
Labasheeda uit Amsterdam lijkt me een goed bewaard geheim … Ze zijn al toe aan een derde plaat en ze brengen een afwisselend geheel van broeierige, sfeervolle en rauwe emotievolle rammelrock. De songs hebben een melodieuze ondertoon en weten te raken .
Ze gaan van een snedig, gedreven “Detective song” , “On tippy toes” en “Castfat shadow”, naar een intense “With drawn” en een repetitief opbouwende “Fake Italian” en “Last ride” . De toegevoegde vioolpartijen op sommige songs als “Double exposure” en “Intertwined” zorgen voor een bredere sound en geven kleur. Een boeiende plaat dus, die een Magnapop en Kim Gordon jaloers kunnen maken .
Dit is een band die met deze plaat in ons landje kan overtuigen. Sterke plaat!
Video
http://www.youtube.com/watch?v=WeXmYmDpZQc&feature=plcp
Info http://www.labasheeda.nl
Het Canadese The Waxbills van sing/songwriter Nathan Warriner, al van 2008 actief, focust zich op Europa met hun derde plaat ‘When loves comes’ . We hebben hier aanstekelijke poprock met subtiel uitgekiende ritmes en een sterke emotievolle zang. Soms komt in de pittig gedreven rocksongs Bush van Gavin Rossdale bovendrijven, maar het trio wisselt voldoende af , en gaat soms richting country/americana door toevoeging van het gitaargetokkel, banjo en mondharmonica. Van alles wat dus , maar rode draad is dat het materiaal een hoge hitpotentie heeft .
Uiterst genietbare pop door songs als “First aid kit” , “Break free”, “Blood on the road” , “Bells” en de titelsong . Toegankelijk materiaal , waarbij dit bandje verdient op de doorsnee radio te worden gedraaid . Fijne nieuwkomer!
http:// www.waxbills.com
Voor wie het Belgische punk- en hardcorewereldje op de voet volgt, is Homer geen onbekende. Het viertal uit Leuven en Antwerpen speelde sinds haar bestaan meer dan 500 shows en was ondermeer te zien op Groezrock, Rock Herk, Rockfest en (dit jaar nog) op Ieperfest.
‘The Politics Of Make Believe’ is het vijfde full album en is een uitmuntende mix van punkrock, melodieuze hardcore,metal en rock-n-roll. We horen elf donkere, rauwe en agressieve tracks van een formatie die het duidelijk heeft gehad met alle crisissen en zaken die fout lopen in onze maatschappij. De verschillende songs zijn opgebouwd uit diverse stevige, afwisselende riffs en energiek drumwerk.
Ook vocaal is variatie troef want de screams van de imponerende frontman Johan worden afgewisseld met cleane zangpartijen. Voeg daarbij een aantal fijne breaks en enkele singalongs en het is duidelijk dat Homer een zeer uitgebalanceerd album heeft gemaakt.
‘The Politics Of Make Believe’ is trouwens een groeiplaat die zijn schoonheid na iedere luisterbeurt iets meer prijsgeeft.
Toptracks zijn ‘My Demons Didn’t Make It To The Future”, het meezingbare “This Statue Won’t Fall Down” en het emotionele en verrassende “Inferno”.
Meer info rond Homer vind je op http://www.myspace.com/homer 666.
Pilots & Waves komt aandraven met een denderende EP van vier songs . Het kwartet van tandem Julie Hecquet en Jan Van Woensel, aangevuld met Ed van der Ven (bas) en Michael-John Joosen (drums) tuimelt met plezier in de begindagen van Sonic Youth (’83 – ‘88) van Moore – Gordon ; platen als ‘Confusion is sex’ , ‘Bad moon rising’ ( incl de befaamde “Death valley ‘69”!) en ‘Evol’ zijn de referenties.
De rammelende noisy ‘lofi’ georiënteerde songs hebben een melodieuze ondertoon , een broeierige spanning en durven te exploderen . De opbouw, de tempo wisselingen en de verrassende wendingen duiden op avontuur, zonder de toegankelijkheid te verliezen. De praatzang van beiden en schreeuwzang is heerlijk en kan messcherp zijn .
Overtuigend EPtje dat smaakt naar meer .
http://www.facebook.com/pilotsandwaves
We zijn aardig onder de indruk van het debuut van de Schotse twintigjarige Rachel Sermanni. Ze heeft een reeks luistersongs klaar met een folky tune , die soms breder kunnen zijn ...
Het zijn aangename , sobere, gevoelige songs met een donkere tune , over dagdagelijkse zaken en ervaringen. “Breathe easy”, “Bones”, “Ever since the chocolate” en “The fog” zijn intieme, rakende songs, bepaald door haar emotievolle stem.
Ze heeft al aardig wat supports bij elkaar heeft gespeeld als van Elvis Costello , Fink , Michael Kiwanuka en The Magic Numbers. Na de EP ‘Black currents’ , verdient haar debuut de spotlights … A girl, a voice & her guitar …
Info http://www.rachelsermanni.net
Het kan snel gaan soms … De beloftevolle Brussels/Lommelse groep rond Max Colembie Oscar & The Wolf krijgt nu de verdiende erkenning . Was de vorige EP ‘Imagine Mountains’ nog in eigen beheer , nu konden ze aankloppen bij Pias en stond Robin Proper-Sheppard (Sophia) in voor de productie . Het kwartet dwarrelde bij hun eerste EP binnen de indiefolk, ‘Summer skin’ gaat verder en duidelijk breder . Dromerige , herfstige indiepop , een kleurrijk klankenpalet , prikkelende geluidslagen, synthbeats, en de aparte , unieke ongrijpbare stem van Colembie .
Het kwartet heeft er intussen een reeks supports opzitten , van Ben Howard, Mercury Rev, Julia Stone, Villagers , Warpaint tot recent nog Lou Reed . Dit terzijde hebben ze een beklijvend sfeervol en broeierig materiaal, en met “Orange sky” een pracht van een nummer . In het oog te houden …
Info http://www.facebook.com/oscarandthewolf of http://www.oscarandthewolf.com
Drie jaar na ‘Fortunella’ stelt ten’sixty een nieuwe cd voor, sterk beïnvloed door de ‘nu-soul’ van Erykah Badu en Meshell Ndegeocello. Na herhaaldelijke luisterbeurten blijkt dit een groeiplaat , en zijn er ook invloeden te bespeuren van Joni Mitchell, funky en jazzy roots. Beste nummers zijn “I’ll wash your back, Happiness” en “Saw you”. Een zeer evenwichtige dynamische plaat, gedragen door de soepele zwarte stem van zangeres Joy Simar.
Split EP
A Clean Kitchen Is A Happy Kitchen / Silent Front
Jezus Factory
Twee bands – drie nummers … krachtvoer – 90’s referentie noisepop op z’n Shellac’s: rauw, metaalachtig , strakke ritmes – gortdroge drums – tempowisselingen .
De eerste amuseert zich in hun kunnen; we horen een acht minuten durende instrumental met heerlijk chaotische ritmes . De band met Boots (Traktor, DAAU, Dóttir Slonza,…), Craig Ward (dEUS, The Love Substitutes, True Bypass,…) en nieuw lid Paul Lamont (ex Hitch) gaat zijn eigen weg binnen de noieserock , en brengt Shellac - Captain Beefheart en Butthole Surfers dichter bij elkaar.
Silent Front klinkt hard en strak en hun twee songs vragen naar meer . Intrigerend krachtvoer dus … Overtuigend.
http://cleankitchen.bandcamp.com
http://silentfront.bandcamp.com
Het Limburgse Fence heeft al een paar platen uit en had met songs als “Always ultra” en “Mary Lou” een paar leuke , fijne singles uit . Na Pukkelpop 2006 gingen de leden elk hun eigen weg ; ze zijn nu terug bij elkaar en doopten de nieuwe cd simpelweg ‘Fence’. De songs zijn melodieus broeierige en sfeervolle rockers; we noteren alvast “ Without a trace” en “Walk the walk” . De groep durft breder te gaan op “I think I do” en “Evolution stock” . Ook de integere “We didn’t mean you no harm”, “Of day & night” en “Haystack” zijn de moeite . Fence schrijft songs zoals we hoorden van een Metal Molly . En zijn ze nu back. Mis hen niet!
Info http://www.fence.be
Nederlands 
Français 
