Een aangename kennismaking hebben we ervaren bij ‘Agree to Disagree’ van Root, een trio uit Gent . Het is al hun tweede cd , en de plaat biedt een homogeen, toegankelijk en experimenteel klankenpalet van jazz, rock, psychedelica, krautrock en postrock . Het trio is sterk op elkaar ingespeeld en biedt een rits sterke instrumentale songs , die cinematografisch , sfeervol als groovy klinken . Een eigen geluid door een niet alledaags basisinstrumentarium van piano, keys , Hammond , aangevuld met bas en drums .
Tja , ze zijn een beetje onze Wizards of Ooze , eigentijds , eigenwijs en overtuigend!
http://www.rootband.be
Het Britse The Irrepressibles van Jami McDermott brengt ‘chamberpop’, met een mate van dramatiek en emotionaliteit . De songs hebben een licht orkestrale inslag door piano en strijkers , zijn innemend, sober en spaarzaam begeleid en vocaal neigt McDermott ergens tussen Rufus Wainwright, Mike Hadreas’ Perfume Genius en Antony Hegarty (van Antony & The Johnsons) . En toch noteren we muziek met weerhaken , in die zin, “Men in love” is een gedreven nummer en breder van opzet, en een intens broeierige “Tears” door de opbouwende ritmes.
‘Nude’ is een sfeervol tweede plaat, popballads met stringarrangementen , niet vies van aangenaam stekelige ritmes .
Info op http://www.theirrepressibles.com
Een zonnige Braziliaanse sfeer wordt gecreëerd door Utz , die op de cd ‘Miniatura!’ een knap gearrangeerd en gevarieerd album uithebben . Verwacht geen uitzinnige feesttoestanden , maar volwaardige songs , met een sfeervolle , Zuiderse groove , en gepaste, gevatte funky , reggae, drum’n’bass en tribal ritmes.
Hebben de eerste songs van de plaat een zwierige tune , met bossa nova , samba tunes , dan maakt Utz vervolgens meer plaats voor een bigband en krijgen we een varieté .
De composities en arrangementen zitten goed in elkaar . De Zuid-Amerikaanse elementen zitten duidelijk in de songs verstrengeld.
Ohja , Utz is de band rond de in Brussel wonende, Braziliaanse zanger-gitarist Renato Baccarat.
Info http://wwwmutzik.com
Het Antwerpse kwartet San Diablo heeft de juiste bezetting gevonden en komt aandraven met een sterke EP . Hun instrumentale noise/mathrock refereert nauw aan de ‘90s van Unsane, Fugazi , Jesus Lizard , Unwound en Cop Shoot Cop . Een beetje deinend op het vroegere Don Caballero en ons Drums are for parades , met een rauwe, hoekige , potige , gedreven sound. De songs boeien door de stekelige , gejaagde, nerveuze en explosieve ritmes en tempowisselingen.
Een solied klinkend kwartet die alles nauw heeft samengeperst en met ‘Ants’ een overtuigende EP heeft klaargestoomd van zes songs …
Info http://www.vi.be/santadiablo
The Pharmacy, een trio uit Seattle is al aan hun vierde cd toe en brengt de Nirvana grunge , 70s retrorock en catchy sixties melodieën samen , die eigenlijk niet vies zijn van wat lofi . De plaat zit goed in elkaar met broeierige poprock , die door toevoeging van keys , toetsen en piano een dromerige , emotievolle, gevoelige tune krijgen .
De stem van Scott Yoder heeft iets mee van Pete Doherty , Only Ones Pete Perrett en Chris Ballew van Presidents of the Usa .
De eerste songs zijn uitermate sterk, boeiend, daarna is het allemaal iets minder spannend, maar al bij al een fijngevoelig strak plaatje .
Info http://www.seayou.bandcamp.com
…When I read Shakespeare, his words create melodies in my head and I wanted to share those wonderful feelings and emotions with you …
De beloftevolle Caroll Vanwelden zet ‘Shaekespeare sonnets’ om in vaudeville jazzy pop, muziek in de sfeer van de rokerige jazzkroeg, bepaald door een instrumentarium van piano, contrabas, een verdwaalde trompet en beheerste drums . Haar liefdevolle, indringende stem omringt het innemend , gevoelig, doorleefd materiaal, dat sober , intiem kan zijn door spaarzame instrumentatie als op “How can I then return in happy flight” of een uptempo groove krijgt, “When I do count the clock” .
Kortom , een afwisselend album van een getalenteerde artieste.
Info http://www.carollvanwelden.be
Achter Lenya schuilt de sing/songwritster Julia Reinhold. Eerder won ze met haar eigen songs al de publieksprijs van de Grote Prijs Zuid-Holland.
Ze checkt in bij talloze projecten en stippelt intussen haar eigen repertoire verder uit . Daarvan is de EP het resultaat , die ergens de sfeer ademt van Maria Mckee, An Pierlé en een een rits vrouwelijke poprockbands uit de nineties. Sing /songwriting , sfeervolle semi-akoestische folkpop en lekker in het gehoor liggende (rauwe) rock. In de vier songs vind je de stijlen allemaal.
We hebben hier een gevarieerd overtuigend werkstuk van een beloftevolle artieste
Info http://www.lenya.nl
Nasty & The Fliptones uit Wespelaar kloppen even aan met EP vol vaardige doorleefde rootsrock/blues . Een sound die het graag houdt op hun idolen als Rory Gallagher en Georgia Satellites . Bijgevolg horen we zeven broeierige, aanstekelijke, leuke songs die ruimte laten voor de instrumentatie en over een goede zang beschikken . Ideaal om een uitgangsavond op gang te trekken …
Info http://www.nastyandthefliptones.com
Het uit Brussel afkomstige Alpha 2.1 is toe aan de tweede cd ‘Eternity’, die ‘Infinity’ opvolgt. Het gegoochel in woorden wordt bij deze elektronica techneuten omgezet in oude en eigentijdse elektronica, electropop , niet vies van punkfunkritmes . Heerlijk frisse indietronica, die ergens hangt tussen het Britse Metronomy en ons eigen Goose , geleest op warme vocals op z’n Gabriel Rios .
Dromerige en bezwerende songs met beats’n’bleeps en een aanstekelijke groove . Alpha 2.1 overtuigt …
Onder de Brugse jongeren is Soviet Grass inmiddels al een begrip, en nee niet voor een louche benaming van Russische ‘gras soorten’, maar voor een band met een stevige rock reputatie op het podium. Deze reputatie maakten ze het afgelopen jaar verschillende keren sterk door enkele Brugse wedstrijden te winnen, waaronder ook de Red Rock Rally. Deze wedstrijd bracht al menig artiesten groot die vandaag de Belgische muziek bepalen, bv Mintzkov Luna (nvdr. Nu mintzkov), The Van Jets, Wilow,... en nu dus ook Soviet Grass. Brugge hebben ze ondertussen al zonder problemen ingepalmd, met hun EP kan hun veroveringstocht voor de rest van België beginnen .
Het eerste nummer op de EP, “Weekend Rockstar” geeft een voorsmaakje van wat de band inhoudt: snedige lyrics, melodische gitaarriffs ondersteund van stevig drum en bas werk. “You burn my skin for a while, but still you greet me with a smile” opent het tweede nummer en het sleurt je meteen mee in de magische wereld van classic rock. Een simpele gitaarriff ondersteunt het nummer waarna het geleidelijk opbouwt tot de solo. De solo reflecteert de jaren ’60-’70 geest die de band in zich draagt. Het voorlaatste nummer “Like a Zebra” tilt de EP nog een stap hoger. Gedurende 3 minuten sleurt de muziek je bij de haren en laat je niet meer los voor je overtuigd bent van hun kunnen. We horen sterke invloeden van The Doors in de zang en de riff doet meer denken aan Black Rebel Motercycle club.
Soviet Grass heeft met deze EP de toon gezet voor het latere werk. In afwachting van kun je ze intussen beluisteren op:
http://vi.be/SovietGrass
http://www.youtube.com/watch?v=wodVxFSQPkc
We moeten het nageven: Johan Quinten en zijn Funtime Records-label hebben een neus voor het detecteren van talentvolle rockbands… Na het succes van The Rocket is er nu het vijftal van Generation 84 dat met ‘Regardless Of What Is Right’ een fantastisch eerste full album op de wereld loslaat. Op het schijfje brengt de formatie 12 venijnige, gevarieerde tracks waarbij snelle, melodieuze skatepunk gecombineerd wordt met indierock en een lekkere portie posthardcore. Het muzikale vakmanschap van Generation 84 komt duidelijk naar voren maar wat de band echt naar een hoger niveau tilt, is de vocale prestatie van Teun Van Aerschot. In het genre hoorden we maar zelden een even indrukwekkende, gepassioneerde strot als van die gozer... Zet die man wat ons betreft op hetzelfde niveau als een Zoli of een Serj Tankian! Z’n stem zorgt namelijk voor dat de intensiteit en emotie van tracks “Death Tolls – Sell Papers”, “Tilting The Hourglass” en “Devotion” afdruipt. Surf snel naar http://www.generation84.com/ , u had deze heren al ontdekt moeten hebben.
Het minste wat je van de Vlaamse poppunkers van The Rocket kan zeggen, is dat het de band flink voor de wind gaat. Het vijftal uit Aarschot staat al enkele weken in de histlijsten van MNM met een cover van Kate Perry, bovendien kregen ze vorige week een plaatsje toebedeeld op de nu al indrukwekkend ogende line up van Groezrock 2013 en tenslotte brengen ze met ‘Not Everyone Grows Up To Be An Astronaut’ een okselfrisse, nieuwe plaat uit!
Het schijfje heeft al een tijdje een prominente plaats in de cd-lader van onze wagen want The Rocket is erin geslaagd een prima poppunkplaat te maken die de concurrentie met buitenlandse grootheden in het genre moeiteloos aankan. De band schreef namelijk 12 catchy, meezingbare en hitgevoelige punktracks waarbij de verschillende instrumenten en de meerstemmige zang mekaar perfect aanvullen. Een belangrijke rol is er weggelegd voor de keyboards die nummers als “Come Along”, “Secret Place” en het fantastische “Step Down” net dat extraatje geven en zorgen dat The Rocket binnen het platgetreden poppunkgenre toch een duidelijk eigen sound heeft. Iets zegt ons dat we nog we meer zullen horen van deze heren!
Dit schijfje ligt al een tijdje klaar om gerecenseerd te worden… Uitstel is geen afstel om de nodige aandacht te geven aan deze vier flink rockende Belgen. Met ‘Smooth Driving Tunes’ zijn ze alvast niet aan hun proefstuk toe, The Whocares bestaat al sinds 2001 en bracht in het verleden een mini-cd en twee split-cd’s (met ondermeer Bad Preachers, Chuck Norris Experiment, V8Wankers en Electric Frankenstein) uit.
‘Smooth Driving Tunes’ is opnieuw een ep geworden met drie lekkere tracks. Zelf omschrijven ze hun muziek als “Hard Driven Rock & Roll Power” en wat ons betreft is die typering zeker terecht. “High Heels”, “Good Shake” en “Behind The Wheel” zijn verdomd stevige rocktracks met rock &roll, hardrock en zelfs wat bluesinvloeden. Voeg daarbij de uitmuntende stem van zanger Gaz Hard en de opvallende goeie productie en je hebt een band met heel wat potentieel.
Meer info vind je op www.thewhocares.be .
Achter Everyman’s 'Songs About Ninjas' schuilt Vincent Neyt uit Brugge. Op zijn debuutplaat wordt hij bijgestaan door een heleboel gastmuzikanten. De plaat wordt gekenmerkt door warme melancholische nummers, voorzien van een spaarzame begeleiding.
Prijsnummers zijn "What a situation", waarop een prachtige gitaarsolo terug te vinden is , en "Falling for you", een mooi sfeervol nummer vol herfstromantiek.
Zelfs na enkele luisterbeurten blijft de plaat zich ontdekken. Duidelijk groeiplaatje dus.
Nederlands 
Français 
