Capital Cult is alvast het nieuwe project van Rob Li Rocky Singh (ex lid van Asian Dub Foundation) en Ntoumos, van Belgische origine, trompettist , zanger en producer . Beiden gooiden hun muzikale roots samen in een aanstekelijke, dynamische , frisse mix van rock, emo, ska en hiphop. World invloeden sieren de broeierige , ophitsende songs. Een uiterst genietbaar geheel horen we met bands als Might Mighty Bosstones en The Skatelites op het achterplan.
http://www.myspace.com/capitalcult
Clare Louise is een Franse folkartieste die in Brussel resideert . Haar inspiratie haalt ze van dames als Agnes Obel, My Brightest Diamond, Jolie Holland, Joanna Newsom, Mariee Sioux en StVincent. De songs zijn geleest op het akoestische gitaargetokkel van de jonge dame, en ze krijgen soms een weelderig, breed arrangement toebedeeld die ons in haar droomwereld doen tuimelen .Luister maar eens naar de elegante structuur van “Architecture”, “Black stars”, “A house” en de titelsong. Sober en innemend klinken “Walking alone” , “False mirror”, “You don’t know my name” en “She’s floating”. Broeierig en forser durven “Hard disk” en “Two hearts” te gaan. Het cd hoesje nodigt uit naar de freefolky cultuur van CocoRosie. Een debuut die voldoende afwisseling biedt en een sing/songschrijfster meer in de schijnwerpers plaatst.
http://www.myspace.com/clarelouisemygarden
In afwachting van de fullplaat ‘The Ordinary Life of Marco Z’ horen we een vijftal songs op de EP van een indie-countryfolk/pop/songsongwriter. Naast de single “I’m a bird” tref je een collectie outtakes aan, evenals een thuisopname van de Isley Brothers vergeten motownclassic “This old heart of mine” . Broeierige intense songs die een waar ‘Birdy’ gevoel geven en een link durven maken met Eels .
Luuk Cox zal instaan voor de full cd , maar de voorbode is alvast veelbelovend . Marco Z(anetton) treedt zowel solo als met fullband op. We zijn benieuwd naar de plaat …
Info http://www.marcozee.bandcamp.com
Sista Flex is het alterego van de zingende drumster Anouk Verheyen . Op de EP horen we vier rauw, rammelende, zalvende melodieuze, broeierige rocksongs , waarbij vooral de titelsong van het trio neigt naar het oude PJ Harvey. Energiek door een snedig, strak, bluesy gitaarspel en een ruige diepe bas die mooi aanvullen. In Nederland werd de song al sterk onthaald (dankzij het programma ‘De wereld draait door’) . De andere songs (o.m. “California”, “Move”) zijn swampy en meeslepend en tonen aan dat we hier te maken met een beloftevol trio , die weet waar de klepel hangt als het gaat over intense emotievolle gitaarrock.
http://www.sistaflex.com
Hoera! Vlaanderen is opnieuw een fijne punkrockband rijker! F.O.D bestaat uit vier heren uit de provincie Antwerpen die duidelijk een voorliefde hebben voor rockbands als Green Day, Lagwagon, Descendents, Blink 182 en andere Bad Religions.
Drie jaar geleden begon F.O.D. als een hobbyproject met als doel het volledig naspelen van ‘Dookie’, het doorbraakalbum van de multimiljonairs van Green Day. Al snel begon men ook met het schrijven van eigen nummers en met de steun van het fijne Thanks But No Thanks Records is er nu ‘Dance To This’.
Op dit mini-album passeren zeven snedige tracks de revue die samen afklokken op ongeveer een kwartier. De nummers zijn fris, catchy, uiterst melodieus en lekker uptempo en smeken om live gespeeld te worden.
Originaliteit lijkt misschien niet de grootste betrachting van F.O.D maar dit stoort ons geen seconde. De band is niet zomaar een flauw afkooksel maar komt daarentegen heel dicht in de buurt van grote voorbeelden als NoFX en vooral Lagwagon.
Het lijkt ons dat ‘Dance To This’ een zeer mooi visitekaartje is en vooral een opstap naar een hele rits optredens! Voor meer info surf je best naar de facebookpagina van F.O.D (http://www.facebook.com/#!/fodbook).
Begin dit jaar kwamen de veelbelovende Nederlanders van As Enemies Arise al aan bod op deze website. Hun eerste full album ‘Chapters’ konden we toen erg smaken. Sindsdien tourde de band quasi non stop door Europa met bekende namen als Stick To Your Guns en Liferuiner. Tussendoor wonnen ze ook nog de ‘Eastpak Antidote Tour’-wedstrijd waardoor ze in Nederland deze prestigieuze tour konden openen (en de stage deelden met The Ghost Inside, August Burns Red en A Day To Remember).
As Enemies Arise zat tijdens het touren duidelijk niet stil getuige deze nieuwe EP ‘Grief’ die ze gratis (!) ter beschikking stellen, een heel mooi initiatief en dito eindejaarscadeau voor de talrijke metalcorefanaten als u het ons vraagt. ‘Grief’ is alleszins geen doorslagje van ‘Chapters’ want de sound is een stuk melodieuzer en gevarieerder geworden. De vele beat- en breakdowns van ‘Chapters’ zijn iets minder prominent aanwezig hoewel de band zeker niet aan kracht heeft ingeboet. Op nummers als “Back Home”, “Like Wolves” en “Loves And Lost” horen we iets meer ‘old school’ hardcore en iets meer melodie maar desondanks wordt er nog steeds stevig geknald. Uitschieter en buitenbeetje op de plaat is de metalballad”‘A Shivering Voice” waar geopteerd wordt voor piano en viool. De band heeft met ‘Grief’ duidelijk opnieuw een flinke stap vooruit gezet. Door het vele touren en het harde werk is As Enemies Arise al een bekende naam maar we durven er gif op innemen dat hun populariteit flink zal toenemen. Het zou ons bijgevolg niet verbazen dat de heren dit jaar een stekje toebedeeld krijgen op een van de podia op Groezrock!
‘Grief’ kan gratis gedownloaded worden op www.asenemiesarise.net .
‘The Fine Line’ van de Moon Invaders is al het zoveelste album van de skagroep. Kernleden zijn de gebroeders Matthew (zang), de gebroeders Hardison (harmonica) en drummer Nicolas Léonard. De meeste songs worden geschreven door Thomas Hardison. Ska, die de rocksteady en de reggae voorafging, is het muziekgenre dat ontstond in de late jaren 50 in Jamaica en is een fusie van calypso en mento met Amerikaanse jazz en blues. Het is dé inspiratiebron voor The Moon Invaders natuurlijk, en dan kunnen we niet omheen de Skatalites.
Beste nummers zijn “Why”, welke herinnert aan de oude ska nummers van Alton Ellis, “Just a Po'Boy”, pure rocksteady en “Red Tail Hawk”, een instrumentaal nummer à la Skatalites. “Dusk till dawn” en “Waiting on a Sign” zijn op hun beurt pure soulnummers. Kortom, we horen hier een divers album die bij meerdere luisterbeurten verder openbloeit!
Werkelijk geen seconde rust wordt de luisteraar gegund op dit debuut van de Antwerpenaren van Your Highness. Deze mannen hebben duidelijk een patent op trage maar vooral snoeiharde riffs die de doorsnee sludge, metal en stonerfans zeker zullen aanspreken. Acht tracks in slechts 30 minuten passeren de revue en het is duidelijk dat er goed geluisterd werd naar grote voorbeelden als Kyuss, Baronness, Kylesa en Entombed. Originaliteit is dus niet zo ver te zoeken en niet iedere track wist ons even sterk te bekoren maar toch is ‘Cults ‘N’ Cunts’ zeker een geslaagd debuut. Er wordt namelijk lekker geknald op dit plaatje en wie es ouderwets de nekspieren wil losgooien heeft een vette kluif op deze stevige lap muziek. Naast de genoemde stevige riffs horen we overdonderende drums en divers solowerk naast de scheurende en vrij eentonige vocalen van brulboei Ben Baert. Het zijn vooral opener “Through The Eyers Of The Beast” en de indrukwekkende afsluiter “Hoogheid” die ons in positieve zin opvielen.
‘Cults ‘N’ Cunts’ is zo een degelijk debuut binnen het genre en mits nog iets meer creativiteit en minder voorspelbaarheid in nieuwe nummers kan deze band duidelijk nog stappen vooruitzetten.
Ken Veerman is het alterego van SimpleSongs . Na een EP en titelloos debuut , is het vervolgverhaal klaar, ‘The end of things you wished would last forever’. Het eind-van-de- wereld thema intrigeert, een rode draad, gepaard gaande met verhalen over jeugd en ouderdom, wijsheid en verlies. Ingetogen, integere, sfeervolle songs die een trippopsfeer ademen door de toevoeging van elektronica. De zes songs kabbelen in een (droeve) droomwereld , luister maar eens naar “Cruelty from a heart of gold”, “A sentence for life”, “Underground” en “Contact/impact”, die een brokje ‘80s wave niet schuwt. “Lovesong” en “We’re hiding it well” zijn uitermate broos .
Vakman in z’n genre!
Info http://www.simplesongs.be
aNoo - Belgische groep met een Finse leading lady Anu Junnonen. De jonge band is al aan de tweede cd toe en brengt een aperitiefconcert bij uitstek met easy, lazy Sunday candlelight music . Haar pop is verweven met elektronica en jazz sounds , trombone, contrabas en accordeon vullen mooi aan . “Cups, Kettles & boxes”, “Niin mina neitonen” en “Peinio tyton tylleroinen” bieden deze magie en verloochenen haar roots niet . Op de plaat horen we een licht swing en groove “How to keep crazy love”, “True love” en “Sunday”, die dan nog in een Buscemi remix is terug te vinden … Een beetje slowly Lady Linn . Fijne plaat alvast!
Info http://www.anoo.com
Esther Lybeert en Maarten Flamand zijn de motor achter The Antler King. Ze waagden hun eerste stappen met de muzikale roadmovie ‘Send all your horses’. Het duo is erg goed op elkaar ingespeeld . Sing/songwriting van dromerige semi-akoestische parels en zware orkestraties . Een wisselwerking in intimiteit, sfeervolle arrangementen, harmonieën en meerstemmigheid.
De songs zijn subtiel uitgewerkt; het zijn fijne composities die durven aan te zwellen. De grootsheid van een koor schuilt hierachter . Met een knipoog naar het muzikaal concept An Pierlé en Hooverphonic. Zij beschikt over een heldere, indringende stem en hij vult muzikaal aan.
Het debuut is een boeiende luisterervaring van kwalitatief puike songs . De kunst van het songschrijven hebben ze , nu de respons …
http://www.theantlerking.com
Stevige muziek van eigen bodem, het is een combinatie die we met veel enthousiasme omarmen. Bijgevolg zijn we heel blij met The 1984, een band uit Brussel die met ‘Room 101’ een eerste full album op de wereld loslaat.
Dit vijftal onder aanvoering van zanger Nicholas Brynin trok speciaal naar Parijs om de plaat op te nemen en het resultaat is meer dan geslaagd. Gedurende 12 songs trekken de manen fel van leer en serveren ze ons een stevige, groovy mix van alternatieve rock, metal, grunge en stoner rock.
Doe de muziek van bands als Alice In Chains, Soundgarden, Faith No More, Queens Of The Stone Age, Channel Zero en het oude Metallica in een blender, schud er even mee en je hebt een geluid dat je perfect kunt vergelijken dat van The 1984. Misschien kun je stellen dat deze Belgen niet zo origineel zijn, maar daartegenover staat dat ze verdorie wel goed zijn in wat ze doen. “Julia”, “Too Late”, “The Wall” en “On The Lake” (zou zo op de laatste van Alice In Chains kunnen staan) zijn echt klassenummers die imponeren van begin tot eind. We vermelden nog het schitterende artwork wat ons een beetje deed denken aan ‘King For A Day, Fool For A Lifetime’, het voorlaatste album van Faith No More.
Voor meer info rond de band, surf snel naar http://www.myspace.com/wearethe1984
‘Alles is al wel eens gedaan’. Het is een graag gebruikt cliché uit de muziekwereld. En helaas moeten we vaak ook toegeven aan dat cliché. Hoe hard we ook zwoegen, het is worstelen voor ons muzikanten, om nog met iets nieuws naar voor te komen.
Af en toe gebeurt het echter dat je verrast wordt door een sound. Zo overkwam het ook deze jongen toen hij een zekere zondag het festivalterein van Feest in het Park betrad. Een mix van strijkers en hip-hop beats kwamen mijn richting uit zweven. Undefined was volop bezig met hun soundcheck, en niet geheel toevallig mag ik hier en nu hun debuut-album ‘Crimes Against Logic’ reviewen.
Undefined is niet zomaar een groep Leuvense jongeren. Het is een groep Leuvense jongeren met een verhaal. Al een tijdje aan de weg timmerend, verloren ze twee jaar terug hun zanger, Cedric. Heel even stond de band op een helling, maar gezien opgeven of er blijven voor gaan de enige opties waren... Vandaag zijn we twee jaar verder en intussen is hun eerste plaat uit …
‘Crimes Against Logic’ begint met het eerder besproken strijkersorkestje ondersteund door beats. Het duurt echter niet lang, of de strijkers worden al ingewisseld voor Oosterse Sitar-klanken, en eigenlijk is dat best wel kenmerkend voor dit album. In plaats van voor één genre te kiezen, exploreert Undefined in elk nummer wel enkele verschillende genres. Dat heeft zo zijn voordelen. Hip-Hop zonder té veel Hip-Hop, jazz zonder té veel jazz, rap zonder té veel rap, het zijn allemaal accurate omschrijvingen voor dit album.
Eens aan de tweede track gekomen verschijnt het (don’t be ashamed, ik had het ook...) ‘hé, ik ken dit’-gevoel. “Go Ahead” kreeg behoorlijk veel airplay bij een niet nader genoemd radiostation en daardoor ligt het heel makkelijk in het oor, of ligt dat niet enkel daaraan? Het nummer gaat over ‘meiden, maar ook niet alle meiden hé’ als we zanger Ja Blacks mogen geloven.
En zo heeft iedere track op het album zijn eigenheid. “She’s in control” bijvoorbeeld heeft een heel ‘chillende’ club-jazz feel, deels door de piano akkoorden, deels door het funk-gitaartje, “Live it Up” heeft een ongeloflijke lounge sfeer, bij “Give me Strength” tonen ze dan weer dat ze ook weten hoe reggae werkt en met tracks zoals “Connect the Dots” en “Step into My Circle” gaan ze de onvervalste Hip-Hop toer op. Heel wat genres voor één album dus. Maar op geen enkel moment dreigt het een hoop nummers te worden. Op de één of de andere manier doen al die genres het behoorlijk goed samen.
Maar op een plaat staat er meer dan muziek. Undefined kiest heel erg bewust voor positieve teksten, vaak gevoelig en emotioneel, maar steeds naar de toekomst kijkend (behalve misschien dan bij “Go Ahead”, dat gaat over ‘Bitches’ die altijd hun zin krijgen). Thema’s zoals het verwerken van verlies staan gezien het incident met zanger Cedric op het voorplan, maar ook positieve vibes komen aan bod. Zo gaat “Filterized” over hoe je, als alles tegenzit, toch nog positieve energie uit je leven kan halen. Ook “Give me Strength” is een absoluut feel-good nummer.
Het oudste nummer is meteen een eerbetoon. Het is het enige nummer waarin Rhygin (Cedric Luyten) te horen is. De originele opname is er dus al eventjes en de versie die op dit album staat is reeds de derde. Het is het nummer waarmee Undefined in 2008 ‘TMF Road2Fame’ won. Een mix van Engelse en Nederlandse raps worden naar je hoofd geslingerd samen met wat vette beats en sampletjes.
Het maken van deze plaat heeft voor Undefined enorm veel voeten in de aarde gehad, maar net dàt heeft er voor gezorgd dat er over alles héél goed is nagedacht en dat hoor je! Welk genre ze in een nummer ook hanteren, elk geluidje zit op zijn plaats, elk klankje klopt en elk gebruikt effectje doet de muziek eer aan.
Wil je nog één extra reden? Op elke CD staat een unieke code. Gebruik deze op www.undefinedsite.be en je krijgt toegang tot een resem nummers die het album niet haalden. Het album op zich is al een absolute aanrader. De CD is te verkrijgen via de website én bij de platenwinkel. Allen daarheen!
Deze Antwerpenaren houden het niet te proper op hun debuutplaat en gaan voor een soort vuile en gruizige rock die het midden houdt tussen Kyuss, Melvins, The Jesus Lizard en Black Sabbath. Grunge meets metal meets stoner.
Een modderige song als “Heavy rain” had op de vroege platen van Soundgarden kunnen staan, hoewel de zang nogal wat afwijkt van de hoge uithalen van Chris Cornell, en verder halen we er uit als uitschieter “Dead wings”, een loden sleper met smerige gitaren.
De rest van al dat ander zwaar materiaal is best wel OK, maar toch is het vergeefs zoeken naar een song die echt blijft hangen.
De band is er met name in geslaagd om op ‘Klang’ een uiterst potige en vette sound neer te zetten maar er mag wat meer vlees aan de songs hangen van ons.
Het album balanceert de ganse tijd op de grens van grunge en metal (sommigen durven het woord blues laten vallen, doch die is volgens ons ver te zoeken).
Klang is zo een plaat waar de heavyness het haalt van het tempo, niet zo extreem als bijvoorbeeld bij Electric Wizard, maar toch.
Maar goed, er zit iets in, en ’t zijn niet alleen decibels.
Nederlands 
Français 
