We houden wel van het intens broeierige materiaal van Venturo, het kwartet uit Diest/Scherpenheuvel . De songs hebben een zorgvuldig opbouwend karakter, en een mooi overtuigend samenspel van gitaar/bas en drums. Sfeervol pakkend en niet vies van lichte explosies .
De groep manifesteert zich binnen de postrock  en refereert nauw aan Karate , Slint en doet oudere ,doorwinterde bands in het genre als God Machine, Motorpsycho en Mogwai opborrelen . Vijf sjieke songs horen we, die met het uitgesponnen “Washing time” sterk van zich afbijten en sterk de EP besluiten! 

http://www.venturomusic.net

Fokkum (what’s in a name!) is een zeer sympathieke band uit Nederland die we graag in the picture plaatsen.  Het drietal uit het plaatsje Benthuizen is een hardwerkende formatie die de DIY-attitude hoog in het vaandel draagt.  De band probeert bewust alles zelf te doen en ‘alles’ mag je gerust letterlijk nemen.  Zowel de opnames (er werd zelfs een eigen studio gebouwd), het artwork, management, promotie en merchandise doet Fokkum in eigen beheer. Men heeft zowel een Nederlandstalige als Engelse website (www.fokkum.nl en fokkum.hyves.nl) en ook op de diverse sociale media is men zeer actief.  Wie de teksten in het mooi verzorgde boekje uitpluist, merkt een zeer maatschappijkritische groep op die duidelijk het hart op de juiste plaats heeft. 
Betreft de muziek: ‘Paradise’ is na hun eerste plaat ‘Notice Yourself’ hun tweede full album en telt 17 songs die het midden houden tussen old school hardcore, crustcore en skatecore en hier en daar ook een streepje metal bevat. 
‘Paradise’ is zeker verdienstelijk , telt enkele degelijke nummers en vooral de toegevoegde samples zorgen voor een meerwaarde.
Een minpunt daarentegen is de productie want het lijkt alsof ‘Paradise’ in een ondergrondse, donkere kelder is opgenomen.  Ook de stem van zanger Richard wist niet ons altijd te bekoren.  Opnames in een degelijke studio en het toevoegen van een betere vocalist lijken ons zeker aangewezen en in dat geval lijkt de toekomst van Fokkum ons verzekerd. 
Dit album kan voor slechts vier euro’s besteld worden via bovenstaande links.

Een beloftevolle sing/songschrijfster is de Vlaamse chanteuse Mira Bertels, die al een paar platen uitheeft en al eerder in de belangstelling kwam met een aanstekelijke versie van “De onverbiddelijke zoener” . De talentvolle schrijfster heeft een overtuigende Nederlandstalige plaat uit met sfeervolle pop en kleinkunst, die een jazzy toon herbergen  .
Muziek die samen met o.m. Eva De Roovere en Hannelore Bedert , de Nekka-night siert en de Nederlandse Roosbeef  in het achterhoofd houdt.
‘Is dit een droom?’ Het is alvast werkelijkheid dat we houden van deze subtiele pop , die haar pianospel en zalvende stem voorop plaatst .
http://www.mira-online.be

Ons landje is ontegensprekelijk een kweekvijver voor getalenteerde, alternatieve rockbands.  Zo is er in Wallonië een heel sterke scène met avontuurlijke groepen als Volt Voice, Foxes In Boxes, Taffico, Taifun en Casse Brique.  Ook aan onze kant van de taalgrens moeten we niet onderdoen met formaties als The Rott Childs, Vandal X, Madensuyu, Kapitan Korsakov en Drums Are For Parades. 
Een nieuwe naam die je kunt toevoegen aan dit  indrukwekkende lijstje is die van Kabul Golf Club.  De vier heren van KGC komen uit Limburg en verdienden in het verleden hun sporen in  bands als Kindred, The Powerkrauts en Enemy of The Sun.  Leuk om te weten  is dat  zanger en gitarist Florent ook actief is als bassist in The Rot Childs.
Kabul Golf Club in een vakje stoppen is niet zo eenvoudig,  de muziek van het viertal houdt ergens het midden tussen noise, hardcore, alternatieve en zogeheten mathrock.  Invloeden kunnen ongetwijfeld gezocht worden bij grootheden als Shellac, At The Drive In, Fugazi en Blood Brothers (Te horen aan de gekken geluidjes op het einde van het tweede nummer (“Minus 45”) vermoeden we dat ook The Mars Volta wel zal gesmaakt worden door de band).   ‘Le Bal Du Rat Mort’ is in ieder geval  het eerste wapenfeit en telt vijf sterke en zeer gevarieerde nummers. Kabul Golf Club trakteert de luisteraar op  stevige, snelle gitaarrifs, een zeer venijnige bass, chaotische, stevige drums en last bust not least de geschifte, vervormde stem van Florent.  Het geheel klinkt strak, rauw en verdomd straf!
Dit eerste mini-album is wat ons betreft een stevige maar prettige  kennismaking met Kabul Golf Club.  We durven er wel wat geld op wedden dat we  nog meer zullen  horen van deze jongens.