Iedereen kent ongetwijfeld Kamagurka oftewel Luc Zeebroek, de Oostendse cartoonist, televisiemaker en allround kunstenaar.  Deze fervente KV Oostende-supporter was jaren samen met ene Wei Wun Yu (die uit Hong Kong afkomstig was) en samen hadden ze twee kinderen: Saray Yu Zeebroek en Boris Zeebroek.  Dat de kinderen de creatieve microbe van vader overgeërfd hebben en daarbij niet gespeend zijn van enig talent, werd in 2008 al duidelijk.  Met hun band The Hong Kong Dong haalden ze toen de finale van Humo’ Rock Rally.
In afwachting van een eerste volwaardige cd brengt deze band nu een eerste ep uit. Opmerkelijk is dat ze zowel opnames, productie en artwork voor eigen rekening namen.   Saray Yu en Boris worden op deze ‘Lesbians Are a Boy’s Best Friend’ muzikaal ondersteund door  Geoffrey Burton, jarenang gitarist bij ondermeers als Arno en Absynthe Minded.  Op het plaatje vinden we vier nummers die een meer dan fraai visitekaartje vormen en duidelijk de potentie  van de band aantonen.
We horen stuk voor stuk fraaie popsongs die voortdurend van sfeer veranderen en balanceren tussen pop, rock en dance.  Het geheel klinkt zeer catchy en op de meeste nummers zijn de Oosterse invloeden duidelijk waar te nemen.
‘Lesbians Are a Boy’s Band’ is zo een zeer eigenzinnig, origineel  maar vooral enorm sterk debuut geworden van deze talentvolle band.  Het is spannend uitkijken naar het eerste full album...

Liefhebbers van stevige Belgische gitaarrock worden de laatste tijd meer dan verwend.  Het voorbije jaar konden we immers genieten van sterke releases van bands als Triggerfinger, Steak Number Eight, Channel Zero, Drums Are For Parades en het voorlopig minder bekende Muffler Men.
Een nieuwe naam die we binnenkort misschien ook aan dit rijtje mogen toevoegen is Tailors Of Panama.  Let wel, het gaat hier niet om een stel jonge honden die vol enthousiasme een eerste plaat op de markt gooien. Integendeel, want dit Brussels kwartet bestaat uit zanger en tekstschrijver  Lenny MonkeyBrain die ondersteund wordt door drie ervaren ratten. Thierry Plas, François Garny en Jean-Pierre Onraedt draaien al ettelijke jaren mee en verdienden hun sporen bij uiteenlopende bands als Arno, Vaya Con Dios en BJ Scott.
Deze debuutplaat is niet meteen een hapklare brok, de veertien songs zijn namelijk vrij complex maar zeer doordacht opgebouwd en hebben diverse luisterbeurten nodig om zich onder je hersenpan te nestelen.  Het is niet zo eenvoudig om deze band in een vakje te stoppen, de sound van de Tailors varieert tussen (klassieke) hardrock, grunge en alternatieve rock.  Het is ook moeilijk om deze formatie met één bepaalde band te vergelijken : The Scabs, Live,  Bush en Pearl Jam (en dan hebben we het voornamelijk over  de vocalen van zanger Lenny),  Drums Are For Parades (luister naar die overstuurde gitaren in “Satellites”), Life Of Agony (“State” had niet misstaan op hun ‘Soul Searching Sun’) , Living Colour (dit geldt voor de originele Beatles-cover “Hey Bulldog’) ....  van al deze grootheden vinden we wel wat  raakpunten in de muziek van Tailors Of Panama. 
Liefhebbers van genoemde bands en rockfans in het algemeen moeten deze Brusselaars dus zeker eens van dichterbij bekijken, want ‘Contraband’ is absoluut een bovengemiddelde debuutplaat!
www.tailorsofpanama.com

Het sprookje van deze nieuwe Brusselse groep begon op het Brussels Jazz Marathon in 2009 en vanaf de eerste ontmoeting werd het overduidelijk dat de Hongaarse zangeres Irène Csordas de vrouw was die deze band de nodig kleur zou bezorgen. Het is meteen een vrouw die van vele markten thuis is en dat merk je ook meteen als je deze mini-cd in je speler schuift want dit plaatje is er ééntje dat vele stijlen huisvest.
Na te hebben opgetreden op talrijke podia (groot en klein) werd het tijd om het fameuze ei te broeden en het is er meteen eentje geworden die we met liefde omarmen. Niet in het minst door opener "Back from Calcutta...with Mister Jacky" dat onmisbaar zijn basklanken gevonden heeft in die van grootmeester Jah Wobble.
Blues krijg je met "Heels", "Riding the drag" flirt met rockabilly en het mooiste nummer is zonder twijfel "Happens all the time" dat ons herinnert aan de hoogdagen van Jefferson Airplane (bij manier van spreken dan want zo oud zijn we nu ook weer niet!).
Enige misser is afsluiter "The crazy dwarf" maar daarover gaan we niet mekkeren want na het beluisteren van deze cd zijn we overtuigd dat dit niet alleen een "must hear" is, maar bovendien ook een "must see"!

Info http://www.thenarcoticdaffodils.be

De Westvlaamse Kentucky Dare Devils hebben hun rock’n’roll graag rauw en ongeschoren.
Op hun EP ‘Yes but no’ tappen ze uit een vaatje van harde en ongecompliceerde rock en hier en daar wat stonerrock. De prijs der originaliteit zullen ze er niet mee winnen, maar het geheel klinkt wel fris en spontaan. Qua straight edge rock doen ze ons wel eens denken aan die heerlijke Sore Losers (die wel nog een klasse hoger spelen), vooral de titelsong heeft diezelfde drive meegekregen. Ook “Hard to please” rolt lekker door en heeft een lichte Queens of the Stone Age toets, net als afsluiter “Shrew to tame”.
Best wel een aardig rockplaatje, dus. Gedreven, potig en rechtdoor. Nu nog wat meer aan een eigen smoel werken en het boeltje nog iets vettiger doen klinken en ze komen er wel.

Info http://www.kentuckydaredevils.com