Na de release van hun debuutalbum ‘Once… we were Kings’ in 2010 hebben de mannen van Powerstroke opnieuw de koppen samen gestoken om een logische opvolger te creëren. ‘Awaken the Beast’ is de titel van hun tweede full-length plaat, en deze werd gemastered door niemand minder dan de Deense producer Jacob Hansen o.a. bekend van zijn werk bij Volbeat en Hatesphere. Extra informatie die zeker moet meegedeeld worden is dat Gary Meskil van Pro-Pain enkele achtergrondenvocalen voor zijn rekening neemt! Dit album is reeds verkrijgbaar vanaf 20/01/2012!
Power en groove metal is de beknopte, maar terechte omschrijving van de muziek die deze mannen, afkomstig uit het Meetjesland, uit hun hoed toveren. Luisteraars die hun debuutalbum reeds hebben gehoord, zullen uiteraard akkoord gaan dat de stem van zanger John een speciaal accentje bevat. Zijn stem valt volgens mij op een bepaalde manier te vergelijken met deze van frontman Phil Rind van de Amerikaanse band Sacred Reich tijdens zijn performance op het album “Heal” uit 1996, maar dan wat ruwer.
Tien liedjes zijn hoorbaar op deze schijf en het geheel klinkt lekker…In vergelijking met hun voorgaande album klinkt hun muziek wat voller van klank, en het gitaargeweld dat hoorbaar is toont aan dat ze een grote stap vooruit hebben gezet. De riffs zijn snedig, luister maar naar “Centerfold” waarvan niet weg te steken valt dat hij in je hoofd blijft hangen, “Hero Tolerance” met zijn slopende riff die het nummer opwaardeert en de gitaaropbouw in het openingsnummer “The Power and the Strength” die de drumstart geweldig aanvult!
Andere hitjes op deze plaat zijn ongetwijfeld “Sense of Honour” die rechtdoor en opzwepend is, het meer melodisch getinte “Good for Nothing” waar dit viertal van jetje geeft, en de afsluiter “Death by Broken Heart” waarbij de zang op een ietwat andere manier tot uiting komt.
Kortom, dit is een album die velen zal/kan aanspreken met muzikanten die nog veel van zich zullen laten horen. Het beest in hen is inderdaad (her)ontwaakt!
Meer info: www.myspace.com/powerstrokespace
Dirk Da Davo … elektronica en wave zijn met elkaar verweven . Als stichtend lid van The Neon Judgement zijn ook op Neon Electronics de drummachines versmolten in een reeks ritmische elektronica ‘community’ songs, van synths’n’grooves, die donker, bezwerend, repetitief en opzwepend zijn . De wave en electroscene blijft mans hart & nieren , een Neon Judgement , die de link maakt met z’n tweede project doorheen knallende techno, elektrobeats, duistere synthesizerpartijen en mechanisch gescandeerde teksten. Een jaren ’80 elektronica die de brug maakt met trancegerichte, pulserende, doordrammende beats. ‘Keylogger’ is een concept van elektronische wave en sluit jonge wolven als Radical G en Bodyspasm in de armen, wat de dark electro en de kille electrobeats warmer , funkier en spacier maakt en richting dansvloer brengt. Met medewerking ook van JM Aerts en een doorleefde cover van “The fear in my heart” van Luc Van Acker . Als bonus aanstekelijke en opborrelende deephousetracks.
Info op http://www.dancedelicd.com
De combinatie van klassieke scholing en de drang naar experiment levert muziek op die laveert tussen avantgarde, sfeervolle soundscapes en poprock . Niet toevallig vinden haar composities de weg naar het theater , in de zin van dat ze een mate van vaudeville , cabaret en dramatiek ademen . Verrassend in zijn geheel door de wendingen, die gaan van eenvoudig, lief en zacht naar rauw, hard, bruut en complex. . Het album werd opgenomen in de studio van Einstürzende Neubauten, en zowat alles wat te horen is op het album werd gecomponeerd en ingespeeld door Liesa zelf . Af en toe werd de multi-instrumentaliste bijgestaan (o.m. door een Berlijns kinderkoor en door de muzikanten van DAAU) om haar geluid nog dieper en intenser te laten klinken. Ingenieus gebruik van loops en effecten , een onvoorspelbaar, maar uitgekiend vioolgeluid en haar breekbare stem zorgen voor een apart intrigerend album .
Naast haar muzikale bezigheid vroeg ze aan tien kunstenaars om aan elk een nummer een visueel luik te breien (Almost Cinema) . Ze blijft ook ze actief als actrice . Een bezige bij op verschillende vlakken alvast!
http://www.liesavanderaa.be
Dez Mona, onder de tandem Gregory Frateur (zang) – Nicolas Rombouts (contrabas) vallen op met een sterke combinatie van pop, jazz, blues, gospel en chanson in het verlengde van o.m. Gavin Friday, Antony& The Johnsons, Marianne Faithfull en Moondog Jr. ‘Hilfe kommt’ uit 2009 was hun derde cd, die in de picture stond.
De heren hebben een volgend ‘opvallend’ werkstuk uit ‘Saga (Opera feat. Box)’, die richting cabaret, vaudeville, opera en barok uitgaan . Zelf omschrijven ze het als muziek zonder acteerwerk. Het volle stemgeluid en de theatrale voordracht van Frateur (rauw én opera gestemd) is bepalend voor de ‘luister’/’hoor’/ balladdramatiek die de songs ademen, verhalen van bekende IJslandse en Groenlandse heldendichten als van de Germaanse godin Saga, die naar de dag van vandaag zijn vertaald . Het donkere kantje en het vleugje experiment blijven mooi bewaard in de aangrijpende sound. Met de andere groepsleden stelden ze live al af en toe iets voor . Het klassiek geschoolde Baroque Orchestration X vult live aan. Eén trip, één geluid , sp(r)ookjesachtig … Dez Mona speelt in op het gemoed en ontroert …
http://www.dezmona.com
Vijf Rockers … Vijf Ronny’s en drie RRR-en in de groepsnaam . RRR Rockt en ze duRven stevig te Rocken . Inderdaad de dRie nummers balanceren tussen de stoner van Kyuss en de hard rockende stijl van Channel Zero . Onversneden, opwindende en broeierige rock met boeiende, scheurende , doorleefde riffs . Verder zijn Thin L!izzy, Melvins, Masters of Reality, The Cult en QOSA invloedrijk. Benieuwd hoe zij zullen evolueren …
http://www.myspace.com/ronnysremovablerodeo
Uitermate overtuigend klinkt de cd van het Gentse Cloon. In 2004 stonden ze al in de spotlights op het O-Vl rockconcours . Toen ze zanger/storyteller Tom Claus erbij haalden, kon de broeierige spanning maar stijgen en klonken ze nog venijniger, scherper en snediger. De groep werd hierbij ook nog gewaardeerd door z’n uitstekende livereputatie . De groep is zowaar gelanceerd , kreeg een tour met Clawfinger en werd uitgenodigd op diverse festivals met Sziget als één van de hoogtepunten.
Die muzikale live ervaringen rijgen ze nog sterker aan hun referentie van stevige ‘90s rock, die ze moeiteloos door elkaar halen . Gebalde, gedreven songs, die verrassende wendingen, tempowisselingen en kronkelende gitaarritmes ondergingen, en gekenmerkt werden door een intrigerend basspel, opzwepende drums en een indringende zang. Hier hoor je invloeden doorsijpelen van een Faith No More, Mike Patton’s projecten en - klonen, Tool, System of a Down , Pantera, Victims Family , Jello Biafra, Mudhoney, Primus , Sonic Youth en de avantgarde trekken van Frank Zappa . Allemaal wordt het verwerkt in de relatief (korte) songs op de full cd . Cloon heeft het en doet het , met een boeiende trip van o.m. “Bananas”, “The itch”, “The whoknows”, “Halftooth” , “Beep beep” en het overweldigende “Your lungs my air” die als een losgeslagen kompas alle richtingen uitgaat . Heerlijk die Cloon . “We like ‘em a lot” …
http://www.cloon.bandcamp.com
Geen idee of het de bedoeling geweest is maar “Black hole”, de openingssong van ‘Crawl home’, doet ons sterk denken aan Girls Against Boys. En dit is een compliment, want het inmiddels al lang ter ziele gegane GvsB is één van de meest onderschatte bands van dit heelal.
En we blijven in vuile spelonken, want In “Turn” komt er zelfs een scheut Jesus Lizard tevoorschijn en in “Comfortably Numb” (heeft verder overigens niets met Pink Floyd te maken) is Henry Rollins aardig aanwezig.
Om maar te zeggen, die van Influenz weten hun voorbeelden te vinden in de betere oorden, daar waar de riffs log en zwaar mogen klinken, de bassen gortig en de vocals dreigend, wat resulteert in dit vettig en stevig EP’tje.
http://www.facebook.com/influenz.band
Een mens moet nog niet te lang luisteren naar deze cd om te weten wat de heren zo allemaal in platenkast staan hebben. Kyuss, Masters of Reality, Monster Magnet en Queens Of The Stone Age. Stoner met af en toe een uitstapje naar grunge. Geen nieuwe sound uitgevonden dus, maar fuck it, ze zijn verdomd goed in wat ze doen en er staan ijzersterke songs op dit album.
Grunge, zegt u ? “Recovering” lijkt wel een verre neef van “Slaves & Bulldozers” van Soundgarden en “The mute“ heeft met Alice In Chains in bad gezeten.
Een paar aardige verrassingen ook, zo is de verdwaalde banjo in de wilde speedsong “Devil’s mind’ een welgemikte stoorzender en het instrumentale “A journey with sloane” raast dwars door de woestijn.
Een goede raad : toch maar iets minder opzichtig omspringen met de grote voorbeelden, zouden wij zo zeggen, want songs als “Staring at the sun” en “Monster” lijken net iets te veel op QOTSA, en de akoestische riff van “Foot boom” is schaamteloos gejat van Monster Magnet ‘s “Space Lord”, maar we beloven dat we het niet verder zullen vertellen.
Voor de rest geen kwaad woord over deze fameuze rockplaat, want ’t is een hele goeie.
http://www.naughtymouse.net
De Française met Brussel als thuisbasis Scarlett O’Hanna (Anna Muchinn) komt aandraven met een apaert indiefolkpop EP’tje . De zeven weliswaar (soms erg) korte songs baden in minimalisme, soberheid en romantiek . Songs worden tot de essentie herleid. Ze begeleidt zichzelf op piano/synths/gitaar en haar indringende emotievolle stem geeft kleur. De EP wordt bepaald door eigen songs, instrumentale stukken en een melancholische cover van Daniel Johnston, “True love will find you in the end” .
Lieflijk materiaal met weerhaken door de lofi aanpak en de experimentjes die wat avantgarde aandoen , waardoor ze balanceert van ontwapend mooi tot grilligheid en luguberiteit.
www.vi.be/scarlettohanna
The Minority Print uit St Niklaas zijn toe aan hun tweede EP . We horen op ‘Down Memory Lane’ drie strakke, snedige , opzwepende songs die balanceren tussen rock en hardcore . Ze klinken goed en de indringende vocals hebben een meerwaarde . De band gaat er duidelijk voor en was al te vinden op de (kleine) podia met de hoop op meer airplay …
http://www.myspace.com/theminorityprint
All I Know is een 4-koppige rock band straight outta Kortrijk, België, die bestaat uit 3 vaste leden en een schare interim drummers. Overduidelijk zwaar beïnvloed door classic ‘80’s rock bands zoals Poison, Bon Jovi, Van Halen en Def Leppard. Het debuut album ‘Vanity Kills’ werd opgenomen in de legendarische Jet Studios in Brussel. De productie en mix werden verzorgd door de al even gerenommeerde Staf Verbeeck (Live, Clouseau, Arid,..). Gastbijdragen werden geleverd door goed volk: o.a. David Poltrock (Hooverphonic), Karel De Backer (Novastar) en Dave Martjn (Goose).
‘Vanity Kills’ werd wereldwijd uitgebracht eind oktober 2011 op Melodic Rock Records, en werd waanzinnig goed ontvangen in het rock milieu. In november ll tekende All I Know een distribute deal voor de Benelux bij Fakto Records. De vooruitgeschoven single “Rain” werd ge-remixt door de befaamde producer Beau Hill, die in het verleden werkte aan klassiekers van o.a. Rat, Europe en Alice Cooper. Na het horen van een aantal nummers op Myspace bood hij zelf spontaan z’n diensten aan: “All I Know wekte m’n interesse met hun uitstekend repertoire, een buitengewone aandacht voor arrangementen, en uitgekiende melodieuze hooks… klinkt in mijn oren als het recept voor een hit!”. [Beau Hill]
Classic Rock Magazine, een legende onder de rockbladen, bracht in Mei 2011 een compilate uit, met naast All I Know ook grootheden als Journey, Toto en Mr. Big. In 2012 wordt het nieuwe album verwacht.
All I Know stond reeds op het podium van o.a. Plooirock, Frogrock, Frontline, Straatfeesten Kalmthout, Rock Tarmak, Spesrock, Rock Bellegem, De Kreun, Prilpop (NL), Will Rock, TMF, Stressfactor, De Klinker in Aarschot, Bosco Rock, JOC Ieper, MNM Summer Club (live op radiozender MNM te horen),...
INFO http://www.alliknow.be of http://www.myspace.com/alliknow
Voor de muziekliefhebber voor wie de naam Sherman hem of haar niet veel zegt 1 tip: ga snel zoeken naar de mans muziek want het is absoluut de moeite waard. Sherman is het nieuwe muzikale project van Steven Bossuyt, een voormalig acteur van een jongerenserie op Ketnet en de frontman van de band Creams & Spices. Deze titelloze ep is in afwachting van een eerste volwaardige album het eerste tastbare bewijs van Bossuyts onversneden klasse. Veel kans trouwens dat u de meeste van de vier nummes al gehoord hebt, want de songs (en dan zeker de single “On Your Side” die wekenlang in de Afrekening kampeerde) werden het voorbije jaar gretig opgepikt door StuBru.
Het valt op dat Bossuyt een veelzijdig muzikant is (hij zingt, speelt gitaar en piano) die zowel fragiel als stevig uit de hoek komt. Sherman schuwt ook de elektronica niet getuige “Days Go By”, een van de beste nummers die we in 2011 hoorden. Dit is een heel mooi visitekaartje en belooft het beste voor het eerste Sherman-album
Het West-Vlaamse MIAVA gaat muzikale uitdagingen aan binnen de postmetal . Scheurende postrock meets rock’n’roll … Yeaahh! . Eerder verscheen er al werk van het kwartet. Ze houden het boeiend in hun instrumentale sound door de opbouwende lagen, variaties en tempowisselingen . Ze klinken fris, snedig, bruisend en energiek . Doordacht en treffend!
Het is hun gevoelsuitdrukking en ervaring van hoe bepaalde zaken in de samenleving zich verhouden . Check deze band alvast …
http://www.myspace.com/mariaisntavirginanymore
Het jonge vierkoppige 30.000 Monkeys biedt een muzikale storm van rusteloze , opwindende, opzwepende rauwe stoner/noiseherrie, doordrongen van shoewave en doomy , spooky elementen. Een mistig, nevelig decor siert de bosapen , waarin overwaaiende vocals te horen zijn .
De groep maakt een link met het onweerstaanbare Lightning Bolt duo , door het korrelig geluid . Ze hebben op hun EP een paar uitgesponnen tot op het bot gespeelde songs staan . Muziek voor in ondergrondse druilerige kelders … Akelige, meeslepende guerrilla noise … Met een knipoog naar de ‘territorial pissings’ van Nirvana …
http://www.myspace.com/30000monkies
Nederlands 
Français 
