Moest regisseur Quentin Tarantino zich  binnenkort aan  een nieuwe spaghettiwestern wagen, dan hoeft hij alvast niet ver te zoeken naar de passende soundtrack.  De Luikenaren van Pirato Ketchup trakteren ons op ‘S/T’, namelijk op een zeer toepasselijke pot surf- en collegerock.  Zes lekkere  songs (+ een hidden track, tien minuutjes na het laatste nummer) doen je ongetwijfeld verlangen naar heerlijke stranden, bikini’s, surfplanken, barbecues en lekkere cocktails...
Dit combo bestaat uit vijf gitaristen en  haalde duidelijk de mosterd bij de originele surfmuziek en bij soundracks uit de jaren zestig en zeventig.  Hoewel originalitiet dus niet hun grootste troef is, hebben wij een goed gevoel bij deze instrumentale en snelle rock-n-roll.  Minpuntje is wel de geluidskwaliteit, ‘S/.T’ klinkt iets teveel als een demootje dat in de garage werd opgenomen.
Laat dit de pret niet bederven en beschouw ‘S/T’ als de perfecte soundtrack bij een hete zomer...

Wie voor de job van recensent kiest, ontdekt vaak veel moois maar jammer genoeg komen er soms ook releases op je afwaaien waarvan je hoopt dat je ze nooit zou gehoord hebben en jammer genoeg behoort Elliot tot deze laatste categorie.
Niet dat er kosten of moeite gespaard zijn voor dit debuut want deze cd werd zowaar in Belgrado opgenomen. En toch, ook al is Elliot niet gauw tevreden met zichzelf kun je moeilijk beweren dat hij een muzikaal genie is want je hoort zijn muzikale voorbeelden zo doorheen zijn nummers.
‘The thrill of...’ mag dan wel aangekondigd worden als een zomerse electropopalbum toch kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat het vooral een amateuristische plaat geworden is.
Deze muzikant uit het Nederlandse Almere blijkt vooral geinspireerd te zijn door Michael Jackson en andere legendes uit de 70's en het is misschien daar waar het schoentje knelt.
Deze cd klinkt teveel als een hommagecd aan een geluid dat anno 2011 hopeloos gedateerd klinkt en als je daar nog eens een zwakke zang, kleuter-Engels en wankele composities aan toe voegt kunnen we niet meer dan besluiten dat dit een cd geworden is die op alle fronten gebuisd is. Absoluut te mijden dus.

Gelet op de actualiteit lijkt het misschien op gebrek aan goede smaak om je groep Tripoli te gaan noemen, maar deze Vlamingen zijn wel al bezig sinds 2003 toen alles daar nog vredig (nou ja) verliep. Net zoals in Libië is er op die paar jaar tijd het één en ander binnenin de groep gebeurd, zo verliet de eerste zangeres Femke De Beleyr de groep om te worden vervangen door Melissa Hanssen.
Te oordelen naar deze nieuwe EP, zou dat wel eens een ideale keuze kunnen geweest zijn, want ook al weten de jongens hoe ze een stevig indierocknummer in elkaar moeten knutselen, blijkt Melissa's stem toch het uithangsbord van deze Tripoli te zijn.
Op deze EP krijg je vijf nummers voorgeschoteld waarin het duidelijk wordt dat dit het soort mensen zijn die dwepen met de jaren '90 indiegeluiden en waarbij we groepen als Veruca Salt, Juliana Hatfield, Salad en zelfs Eden in het vizier hebben.
En met zo'n schoon gezelschap zul je ons niet gauw horen klagen. Een indiegroep die je beter uitcheckt als die bij je in de buurt komen.

Heel veel kans dat u als modale rockliefhebber nog niet hebt gehoord van Muffler Men… De kans  is echter evengroot dat daar de volgende maanden verandering in komt...  Dit trio uit Gent heeft namelijk een zeer lekkere debuutplaat uit met een handvol songs die mits de nodige ondersteuning zeker opgepikt zullen worden door onze nationale jongerenzender.  Muffler Men speelt een stevig portie alternatieve rock met de nodige grunge- en stonerrockinvloeden en een heel klein streepje metal.  In hun bio verwijzen ze zelf naar bands als Queens Of The Stone Age en Foo Fighters en die bewering is zeker niet onterecht.  Bij momenten hoorden wij ook invloeden van Triggerfinger, Alice In Chains en Silverchair en de fijne stem van zanger Steve De Vlieger deed ons bij momenten denken aan ene  Mike Patton van Faith No More.
‘Trigger And Fly’ telt 10 tracks (inclusief bonusnummer) en verschillende daarvan hebben de nodige hitpotentie.  Dit geldt vooral voor de eerste drie nummers: “Daily Taste Of Summer”, “Animal” en eerste single “Killer On The Loose”.  Het zijn stuk voor stuk catchy songs die smeken om luid gespeeld én meegezongen te worden!   Ook het dreigende “Trigger And Fly” is een absoluut topnummer en blijft   na één luisterbeurt gegarandeerd in je hoofd zitten. 
Het album klinkt bovendien enorm vet en dat heeft ongetwijfeld te maken met Tony De Block (Hooverphonic) en Werner Pensaert (U2, Rammstein) die de mix voor hun rekening namen én met ‘Big Bass’ Brian Garner (QOSA, Them Crooked Vultures, Foo Fighters...) die de mastering verzorgde in de Bernie Grundman Mastering studio te Hollywood.
‘Trigger And Fly’ is kortom een zeer sterke eerste plaat van een veelbelovende Vlaamse band.