logo_musiczine_nl

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Open Op Zondag

14 dagen -single-

Geschreven door

Het duo Open Op Zondag (over de Google-baarheid was misschien beter iets langer nagedacht) wil doorbreken met frisse, Nederlandstalige discopop met invloeden van Stevie Wonder, Jamiroquai, Michael Jackson en Ertebrekers. Hun debuutsingle “14 dagen” voldoet helemaal aan dat concept: okselfris, beetje disco, veel funk.
Het gaat nog wat alle lanten op, maar dit is zo al leuk. De lyrics over de tweestrijd tussen het alledaagse leven (opstaan-werken-slapen) en eindelijk nog eens kunnen uitgaan (maar daar dan wel een prijs voor betalen achteraf) halen nog niet het niveau van Ertebrekers, maar de basis is er en er zit nog groei op.  

Beordeling

Kerbeross

Servants EP

Geschreven door

De orchestral metalcoreband Kerbeross uit Gent en Oudenaarde bestaat al enkele jaren, maar ze komen nu pas aan de oppervlakte met hun EP ‘Servants’.
Metalcore met orkestrale of symfonische elementen hoor je niet zo vaak. De symfonische elementen leveren mooie contrasten op met het militante en drammerige van de core-elementen. En het interessante is dat ze die symfonische elementen niet beperken tot de intro’s of kalmere intermezzo’s, maar dat ze die aanhouden doorheen de volledige tracks. Door ook nog elementen van black en death in de kruiding te gooien, heeft het viertal van Kerbeross zichzelf een interessante speeltuin afgebakend. Bovendien klinkt Kerbeross - los van het orkestrale - heel fris in songopbouw en aanpak. De songopbouw is gelaagd en complex.
Opnieuw een veelbelovend debuut dat de Vlaamse metalcore-scene verrijkt.

Beordeling

Uncarnate

Loss EP

Geschreven door

De Poolse synthpopband brengt muziek die schippert tussen darkwave, vertraagde EBM en synthpop. De muziek en beats zijn degelijk, maar de echte ster van dit duo is zanger Wojciech Jarzebak. Zijn stem roept herinneringen op aan Dave Gahan van Depeche Mode en ook zeker aan Marc Almond. En dan zit je in dit genre natuurlijk op rozen.

Van de vier nummers op deze EP is opener “So Cold” de sterkste compositie. Op “Acid Rain”, de laatste van de vier tracks zingt Agata Pawlowicz (van This Cold, Traumadoll, Desdemona, …) mee als tweede stem en dat levert een welgekomen extra kleur op voor deze EP.

https://uncarnate.bandcamp.com/album/loss

Beordeling

Unravel

Closure

Geschreven door

Unravel is een nieuwe Vlaamse metalcoreband met zowel cleane vrouwelijke vocalen als mannelijke screams. Met die combinatie van stemmen kan je ze al vergelijken met bv. Jinjer en Make Them Suffer, maar je hoort muzikaal ook invloeden van Currents, Polaris en Of Mice & Men.
‘Closure‘ is het in coronatijden opgenomen debuutalbum en dat klinkt veelbelovend. De sound is meestal heel vol en agressief, met veel brute kracht en groove en soms (kort dan) heel atmosferisch. Het wordt gebracht met veel grinta en energie, zoals dat moet bij metalcore. De drumritmes en de riffs zijn niet altijd voorspelbaar en dat is leuk en fris. Het wisselen en combineren van de cleane vocalen en de screams zorgt voor voldoende afwisseling. De lyrics zijn uit het echte leven gegrepen, maar aan de catchyness van de refreinen en de herkenbaarheid van de tracks onderling kan misschien nog wat gesleuteld worden.
Voor een debuutalbum ligt de lat op ‘Closure’ meteen hoog. Tracks die er inzake songopbouw en sfeer een beetje bovenuit steken zijn “Remember” en “Persist”, maar ook “Eternal Forgiveness” en het furieuze “Black Sunday” zullen live zeker voor wat deining zorgen bij het publiek.

Beordeling

OSKI

Falling -single-

Geschreven door

OSKI is Luis Oscar Santos Figueroa, de zoon van actrice Tine Embrechts. Hij bracht de voorbije jaren onder eigen beheer al nummers uit die het goed deden op Spotify. In 2015 deed hij mee aan The Voice Kids. Zijn oom is Pieter Embrechts van o.m. El Tattoo Del Tigre.

“Falling” is na debuutsingle “Boyfriend” eerder dit jaar de tweede single van OSKI voor Sony Music en deze vrolijke urban electro-pop zou het goed moeten doen op de radio en alle andere media.
Het label heeft er terecht vertrouwen in, met de mix door Miles Walker (U2, Beyoncé, Coldplay, Rihanna).
Het nummer is catchy, dansbaar en toch ingenieus van compositie. Zelfs de lyrics overtuigen (je ‘gelooft’ dat Luis/OSKI echt tot over zijn oren verliefd is). Veelbelovend. Dit smaakt naar meer.

https://www.youtube.com/watch?v=VV1OOK7YXqs

Beordeling

Saeko

Russia: Heroes -single-

Geschreven door

Saeko Kitamae was in 2005 de eerste Aziatische artiest(e) die op het bekende Duitse metalfestival in Wacken speelde. In die periode duwden labels en managers haar in een hokje waar ze zich niet thuisvoelde en daarom stopte ze haar droom om het te maken in de metal lange tijd in de ijskast. Nu is ze terug. Dankzij een crowdfunding kon ze een album opnemen zoals zij het wil en met de mensen die ze vertrouwt. Elke track van ‘Holy We Are Alone’ staat voor een ander land en “Russia: Heroes” is de eerste single. Op deze energieke powermetaltrack staat de krachtige stem van Saeko heel centraal en leren we in de lyrics een beetje over de blutsen en builen in haar leven.
De Amerikaan Derek Sherinian (Alice Cooper, Dream Theater, Yngwie Malmsteens, Ayreon, …) speelt een indrukwekkende synth-solo op deze track. De band Saeko bestaat vandaag behalve uit Saeko Kitamae (zang, keyboard) nog uit de Italianen Guido Benedetti (gitaar, keyboard/Trick Or Treat) en Alessandro Sala (bas/Rhapsody Of Fire) en de Duitser Michael Ehre (drums/Primal Fear, Gamma Ray, ... ).

https://www.youtube.com/watch?v=zjnBiXah-f8

Beordeling

Jef Maarawi

Terra Papagalli

Geschreven door

Jef Maarawi werd in Brazilië geboren en heeft een Syrische vader en een Griekse moeder. Op zijn nieuwe album ‘Terra Papagalli’ (land van de papegaaien, zoals de Europese ‘ontdekkers’ Brazilië noemden) gaat hij op een aantal songs op zoek naar wat ‘thuis’ voor hem betekent. Maarawi vertelt zijn verhalen op de tonen van soms vrolijke en  soms melancholische alt-folk. Hij kijkt duidelijk op naar de grote zingende verhalenvertellers als Bob Dylan, Bonnie 'Prince' Billy en Sufjan Stevens, maar laat zich ook inspireren door Jorge Ben Jor, Chico Buarque, Tim Maia, Rita Lee en Caetano Veloso.

Op vrolijke tracks als “Caveboi” en titeltrack “Terra Papagalli” zit er niet zoveel vlees aan het been. Dat verandert als Jef Maarawi tapt uit het vat van de melancholie, heimwee (in tijd en plaats) en de hartepijn, zoals op “How To Sustain Minor Losses”, “Senna” en “Legendary”. Dan komt hij voor mij in de buurt van een Shawn Colvin, Gary Louris, Calexico of – moet je zeker eens ontdekken – Brudini. Op het bijtende, maar schone “Consume Me” speelt hij muzikaal met vasthouden en loslaten. “Tropicaliptico” schippert tussen een protestsong en zuinige Beach Boys-invloeden.

Op ‘Terra Papagalli’ komen best wel serieuze onderwerpen aan bod, maar dan vaak verpakt in vrolijke melodietjes of met een loden zon als achtergrond voor de melancholie. Jef Maarawi is als singer-songwriter een fijne, maar misschien moeilijk in een vakje te duwen ontdekking.

https://jefmaarawi-inner-ear.bandcamp.com/album/terra-papagalli

Beordeling

Mr Marcaille

No Snare No Headache

Geschreven door

Mr Marcaille is een fenomeen. Als one-man-band is hij niet de enige in het metallandschap. Het gebeurt vaker dat iemand alleen in de studio achtereenvolgens alle instrumenten inspeelt en inzingt. Mr Marcaille is misschien wel de enige die live tegelijk zingt, (distorted) cello speelt en met elke voet een kickdrum bedient. En vermoedelijk heeft hij in die ‘bezetting’ ook het album ‘No Snare No Headache’ opgenomen. Er zitten heel wat knipogen in naar thrash en doom.

Bij de meeste one-man-studio-bands blinken die ‘one men’ uit in één discipline en dat lijkt nog meer op te gaan voor deze eenzame Fransman. Door alles tegelijk te willen doen, kan hij niet uitblinken in één van de drie. Zijn rauwe, vervormde cello-spel klinkt als gitaar, maar je kan het maar moeilijk echt virtuoos noemen. Zijn primitieve drumwerk is veel minder strak dan wat we in hedendaagse metal gewoon zijn. Ook als zanger is Mr Marcaille geen kandidaat om The Voice te winnen, ook niet de metal-editie van The Voice. Tel daar bij op dat de lyrics evenmin tot de verbeelding spreken en dat er inzake songopbouw en productie geen doelpunten gescoord worden.

De goede punten, dan. Dit is een rauw en goudeerlijk album van een koppige Einzelgänger. Iedereen in de business zal hem aanraden om een netjes geproduceerd album op te nemen, om zo zijn aanhang te vergroten en voor meer optredens geboekt te worden. Het klassieke model, zelfs in de metal. Maar Mr Marcaille doet waar hij zin in heeft, trekt zijn shirt uit, gaat eens met zijn hand door zijn baard en geeft je muzikaal een ferme lel rond je oren. Respect.

https://wagonmaniac.bandcamp.com/album/no-snare-no-headache

Beordeling

Boozewa

Deb

Geschreven door

De Valium-versie van de Pixies en Sonic Youth, zo kan je Boozewa misschien nog het beste omschrijven. Dit Amerikaanse trio brengt een trage, gloomy noiserock, met ook nog referenties naar doommetal. Hun vinyl-EP/single ‘Deb’ omvat behalve de magistrale titeltrack nog het minder interessante “Now Stop”. De twee nummers zijn ontstaan als een vorm van experiment van muzikanten die eerder toevallig samen in lockdown waren.

Toeval en experiment of niet, de track ”Deb” is wel bijzonder goed en muzikaal interessant. Met in de ritmes en algemene sfeer bijvoorbeeld referenties naar het oudste werk van Black Sabbath en Iron Man, terwijl de luie gitaarakkoorden heel hard de noise van de jaren ’80 ademen. De zeurende vocalen en de demo-opnamekwaliteit geven de track een spooky vibe.  “Deb” sluit mooi aan op “Black Flag?”, de openingstrack van hun begin dit jaar uitgebrachte cassette ‘First Contact’. Daarop staan vier nog meer groezelig opgenomen nummers. Van dat album onthouden we voorts nog de aanstekelijke desert/doom/noise-track “Full Tank”.

Het is inderdaad een beetje onbekend terrein waarop Boozewa zich begeeft, terwijl het tegelijk ook ‘koken met bekende ingrediënten’ is. Misschien zit de wereld niet te wachten op nog maar eens een nieuw subgenre. Met het experiment als uitgangspunt en de wisselende kwaliteit van deze twee meest recente nummers is het moeilijk om te voorspellen of dit iets wordt.
Maar een interessante ontdekking is het zeker.

https://boozewa.bandcamp.com/album/deb

Beordeling

14 Upper West

Looking For A Brighter Sun

Geschreven door

Koen Verbraeken zoekt al een hele tijd zijn pad in de muziek. Hij speelde in verschillende bands en sinds kort bestormt hij het firmament van de eeuwige muzikale roem als 14 Upper West. Referenties zijn het solowerk van Gary Louris, Del Amitri, Nomden, Etan Huijs, Gary Olson en Shawn Colvin. 

Als 14 Upper West nam Verbraeken al eerder twee singles op met gerenommeerde producers (Jean-Marie Aerts) en muzikanten (Marc Bonne, ..). “Looking For A Brighter Sun” is zijn tweede single met producer Dirk Blanchart. Verbraeken is gezegend met het talent om degelijke lyrics te schrijven en als crooner/zanger staat hij meer dan zijn mannetje. Ook aan de opnames en productie valt weinig aan te merken. Er zit genoeg peper en zout in voor Radio 1, maar de kruiding mocht zeker nog wat harder doorsmaken. Pakkender, grappiger, stouter.

Dat komt misschien nog op volgende singles of op een album. Ondertussen is het genieten van oldschool vakmanschap.

https://www.youtube.com/watch?v=0jAMjtWr7Lg

Beordeling

Pagina 6 van 54