Velvet Mist is een nieuw zijproject van Jonathan Verstrepen (gitarist van metalband Carnation) met Anton Mergaerts. Verstrepen ging daarvoor aan de slag met synths en drumcomputers en dan kom je al snel uit bij gothic rock zoals de Sisters Of Mercy en Star Industry.

“Hollow Eyes” is de eerste single die Velvet Mist loslaat op de wereld en die komt meteen hard en goed binnen. Bovendien zijn de mix en mastering prima en dat zie je eigenlijk maar zelden bij een eerste release van een nieuw project in dit genre. Dat geeft ergens ook aan dat het dit duo menens is en dat lijkt me meer dan terecht. De vocalen van Mergaerts zijn echt spot-on: mooi timbre voor dit genre, juiste ritme, net het juiste evenwicht tussen emotie en onverschilligheid, … Echt een knappe single.

“Hollow Eyes” is de voorbode van de EP ‘Visitation’ die volgt in het voorjaar van 2022. Wij zijn alvast fan.

https://www.youtube.com/watch?v=aJBut6h7NAA

Logan Spaceman is het soloproject van multi-instrumentalist Simon Dewaele. Dewaele komt uit Gent maar maakt geen deel uit van Flying Dewaele Brothers. Wel drumt hij bij Beech . Een half jaar geleden richtte hij een leegstaande ruimte in zijn woning in als bescheiden homestudio en begon een Patreon-pagina waarvoor hij maandelijks minstens één nummer afwerkt. Een selectie van deze nummers werd de EP ‘Logan’s Journey’ en die ligt netjes onder de kerstboom te wachten om uitgepakt te worden. 
De EP omvat vier nummers. Het begint met “Early Morning” en aan het fluisterende zingen zou je denken dat die homestudio onder de slaapkamer van de kindjes staat of dat Dewaele een heilige schrik heeft opgepakt te worden voor burenlawaai. Zowel in de vocalen als in tempo en songopbouw doet Logan Spaceman’s dreampop mij denken aan SJ Hoffman en dat is wat mij betreft een compliment. De productionele ingrepen bovenop de beperkte bandbezetting zijn beperkt maar zijn er wel altijd boenk op.
“Now I Know” is net als de openingstrack een beetje wazige dreampop. Maar Logan Spaceman heeft toch wel een breder kleurenpallet, leren we op “Hand It To The Man”. Die song is meer upbeat, klinkt vrolijk en argeloos. De afsluiter, “Down We Go”, start met een leuke elektrische gitaarlick, die zuinig nog een paar keer langskomt, maar voorts is het meer fluisterige doom & gloom. Als een warm deken dat je tegelijk ook versmacht. Hier zit Logan Spaceman op het kruispunt van The War On Drugs met het naderende onheil uit Chris Isaak’s beginperiode.
Deze EP blaast ons niet meteen van onze sokken, maar dat zal misschien ook niet het opzet zijn geweest. Maar wij houden wel van deze fuzzy dreampop.

https://www.youtube.com/watch?v=Y99iNdLBhM8

https://www.youtube.com/watch?v=ATxEduhLYJ4

New beat werd als genre bij zijn opkomst verguisd door de ‘serieuze’ muziekpers en -liefhebbers, maar internationaal heeft het genre ons land misschien nog meer op de kaart gezet van de new wave, waarin we het als klein landje zeker ook niet slecht deden. New beat is niet dood. Onder de radar worden in ons land nog steeds new beat-tracks opgenomen en uitgebracht. Eén van die acts is Belgica Erotica. Die flirt met iconische new beat-acts als Fatal Error, Erotic Dissidents en Taste Of Sugar.
De eerste release van Belgica Erotica dateert reeds van 2019 en sindsdien komt er regelmatig nieuw werk uit. De jongste single is “Boobs!”, met als digitale B-kant “Slow And Sexy”. Je merkt dat er op deze nieuwe single al een hele weg is afgelegd sinds de debuutsingle “Belgica Erotica” uit 2019. Die was een opeenstapeling van te veel ideeën en ideetjes in één daarvoor veel te korte track. Ook in new beat is doseren belangrijk en dat rendeert op deze “Boobs!” en ook op “Slow And Sexy”. Less kan dus zelfs bij new beat zeker ook more zijn.
Belgica Erotica kiest ervoor om zo dicht mogelijk bij de originelen te blijven. Het lijkt alsof hij exact dezelfde apparatuur gebruikt als eind jaren ’80, begin jaren ’90 gebruikelijk was. De compositie en songopbouw met ritmes die het van elkaar overnemen klinkt heel herkenbaar. De vervormde vocalen en stem-samples zijn dat net zo zeer. Het voelt meteen juist aan en deze ‘Boobs!’ zitten goed in elkaar. Het bijzonder consequente kleurengebruik in het artwork van alle releases reflecteert de zorg die in dit project zit. Het spelen met het erotische gegeven in de songtitels is een leuk extraatje en tegelijk een bijna onuitputtelijke bron.
Van een vleugje humor is nog niemand gestorven en daardoor waren er in het verleden reeds songtitels als “Master Bay Sion” en “Topless On The Moon”. Bij die laatste liet Belgica Erotica nog een paar woordspelingen liggen  (“Monokini On The Moon”, “Mooning On The Moon”, …?).
Er zit artistiek nog veel marge op dit project. De mogelijkheden met gasten (zangeres, gitarist, …) en samples, remixes, extended versions, … liggen voor het rapen. Om die te gaan verkennen moet er natuurlijk wel een publiek zijn voor deze neo-new beat. De kans om die te vinden is misschien groter als er ook een fysieke release zou zijn, op vinyl of CD, maar dat is een kip of het ei-discussie. Ondertussen raden we iedereen die deze review tot het einde gelezen heeft alvast aan minstens eens naar de Bandcamp-pagina van Belgica Erotica te surfen.
https://belgicaerotica.bandcamp.com/

Onlangs bespraken we hier nog de debuutsingle van het Nederlandse Chica Chica en inmiddels krijgen we in bijna geheel dezelfde sfeer een single van Los Bitchos. Dat is een vierkoppige instrumentale meidenband die net als Chica Chica en My Baby, die andere Nederlandse band, een beetje retro klinkt en verschillende leuke genres blendt: psych, poprock, desertblues en allerlei retro-exotica.
Hun vorige single, “Las Panteras”, was dansbaarder, met wat meer cumbia en chicha, maar “Good To Go” heeft – na de spaghetti-western-intro dan, meer een zweverige mantra-feel.
Deze tracks zijn niet wereldschokkend vernieuwend of grensverleggend, zelfs helemaal niet perfect uitgevoerd, maar wel onweerstaanbaar leuk.

https://www.youtube.com/watch?v=yo-18aT_Hwo