Sois Belle speelt swingende, dansbare en innemende sfeervolle folkpop, die overwegend in het Nederlands wordt gezongen. Een veelzijdig geluid door een breed instrumentarium: “Waar jij ook gaat”, “Halfweg”, “Morgenrood” en “De brug”; of ingetogen en emotievol door een spaarzame begeleiding: “Ondergaan” en de titelsong.
De kaart van de folk wordt vooral in het tweede deel van de cd getrokken met songs als “Heio” en “Trois Jolies Mineurs”. En de groep varieert: we horen op “Geld ’seks & macht” en “Zoek” een broeierige, avontuurlijke sound, er is het poppy “Marseille” en tenslotte refereert de band aan U2 op “Drijfzand” .
Pieter Boussemaere (zang/gitaar), Karl Debaillie (zang/accordeon) en Pieter Roets (zang/sax/fluit) vormen de spil van dit zestal, die goed op elkaar zijn ingespeeld voor deze afwisselende aanpak De groep heeft een Hothouse Flowers uitstraling en heeft met ’Deliruim’ een bescheiden goede plaat uit.
Info op http://www.soisbelle.be of http://www.myspace.com/soisbelle
Het jonge kwartet uit Ternat heeft een gevatte cd titel voor hun frisse, sprankelende gitaarrock. Inderdaad , dit is muziek om er meteen een fijne dag van te maken Hun uptempo songs hebben een freaky, catchy melodie.
Ze zijn pas zestien jaar oud en vielen al twee jaar geleden op, toen ze verdiend een finaleplaats op Humo’s Rock Rally bereikten. Snedige, subtiele rock met een positive vibe.
’Every morning breaks out’ plaatst zich in de schijnwerpers met elf puike songs, waarbij de singles “Time is over” en “Where do we go now” zich duidelijk weten te onderscheiden . Af en toe nemen ze vaart vaart terug . Enkel op “Weekend” en “Little mistakes” heeft het beloftevolle jonge gezelschap wat te veel pijlen verschoten…
Info op www.myspace.com/freakyage
Als we het woord Mindy horen of uitspreken, wordt al onvoorwaardelijk aan de Mega Mindy explosie gedacht. Foei! En als we General ergens zien staan, dan denken we aan Admiral Freebee, wat alvast een betere link is voor deze beloftevolle Antwerpse band.
De groep onder Johan Verckist heeft een brede muzikale smaak op deze door Pascal Deweze geproducete debuutplaat. Snedige, potige, doorleefde rock’n’roll, met bluesy/countryuitstapjes (luister maar naar “Max Harris”, “Frequently obscene” en “Abusive fire”) en dromerige indiepop, waarin zelfs een vleugje Absynthe Minded en Das Pop terug horen is, zoals op “Superfuck fried big bang, “Cruise control” en “Bad rumours”.
Kortom, General Mindy is een groep die van alle markten thuis is en op die manier een erg afwisselend plaatje uit heeft gebracht, waarvan de single “Prozac Candy” als uitgangsbord fungeert. Het geheel klinkt fris, luchtig, groovy, aanstekelijk en sfeervol!
Info op http://www.generalmindy.be
Meer en meer garage rock’n’roll bands stellen een zangeres voorop; bij Gentlemen Of Verona horen we Debby Termonia, die vocaal leunt aan Polly Harvey en Beth Ditto van The Gossip. Een rauw, ruw, soms smerig geluid dat rockt en pit heeft door de heldere stem van Debby. Overwegend horen we opwindende, energieke songs: “Blackguard”, “High heels”, “Ugly Tina, “Blowsy face” en “Call me on my mobile”. Op een paar songs neemt het gezelschap wat vaart terug én houden ze het op een aanstekelijk, broeierig geluid: “Better & more”, “Rock gorilla”, “Bang bang” en afsluiter “Wanna have it” hebben een spannende opbouw, vervelen niet en zijn een aangename afwisseling binnen het stevige materiaal. “If” is de meest sfeervolle song van dit overtuigend debuut, die zweert aan het rauwe The Kills en The Yeah Yeah Yeah en het oude onvolprezen L7 en Babes In Toyland verwerkt.
Info http://www.gentlemenofverona.com
Waldeck is afkomstig uit Wenen en is gecentraliseerd rond Klaus Waldeck en de zangeressen Joy Malcolm en Zeebee. Ze brengen een warme, zwoele, sfeervolle, doorleefde sound van pop, soul, jazz, r& b en mellow hiphop. Ze tuimelen soms regelrecht in de ‘50’s, waar de heren in maatpak, das en glimmende schoenen de kortgerokte dames uitnodigen op een danspas in een ballroom of donkere kroeg.
De groep heeft iets mee van ons eigen Mo & Grazz en past binnen het plaatje van de huidige heropleving van souljazzy freaks Adele, Duffy en Amy Winehouse. Het is genieten van de aanstekelijke, groovy, dansbare én lekker loungy nummers. “Memories” en “Get up …Carmen” schitteren, maar ook de sfeervolle “Make my day”, “Addicted” en Dietrichs neigende “Bei mir bist du schön” bekoren. Stijlvol én met gevoel voor klasse!
Info: www.waldeck.at
Elvis Ghettoblaster is een band uit het Brusselse. De nieuwe cd is een uiterst gevarieerde plaat. Zij weten diverse stijlen te hanteren gaande van rauwe rock’n’roll (“Doll”, “Die ugly girls die”, “Linda Lee at a french party” en “Champaign & wine”), ‘80’s wave rock (“Stoner”, “Rockus porkus”), zonnige pop (“Dino”, “Marieke” en “Radio days”) tot melodieuze electropop als op “Backseat”. Om deze elementen samen te brengen putten ze kracht uit V.U., Pavement, Jon Spencer, Triggerfinger en Joy Division. Interessant plaatje!
Info op www.myspace.com/elvisghettoblaster
Het Gentse No Mo Trevno overrompelt met hun uptempo surf/rockabilly/gitaarrock’n’roll: een rauw, broeierig, fel bedreven en opzwepend geluid, gedragen door de helder, overtuigende souleske stem van de Amerikaanse zangeres Cindy Barg. We horen vier vaardige songs die strakke, zalige melodieuze riffs hebben. Het is een ‘60’s surfband bij uitstek die kan tekenen voor soundtracks van Quentin Tarantino. Scherp, venijnig en te situeren binnen bands als The Gossip, The Noisettes en The Bellrays.
No Mo Trevno won al de Demopoll in 2006 en het Oost-Vlaams rockconcours en heeft alle kwaliteiten om door te breken.
Oh ja, een mooie omschrijving vonden we ‘no-nonsens kick ass sixties based surf band’. Enjoy!
Info: www.nomotrevno.com
Frozen Rain is een gloednieuw melodieus rockproject dat is opgestart door de Belgische componist en muzikant Kurt Vereecke.
Al van kleinsaf aan was Kurt geboeid door muziek. Toen hij de muziek ontdekte van bands als Toto, Foreigner, Survivor, Journey e.a. wist hij dat dit de muziek was die hij wilde spelen. Na vele jaren te hebben gespeeld in diverse bands vormde Kurt de band Rhyana in het jaar 1990. Met die band bracht hij de single “I have a dream” uit die geregeld te horen was op de nationale radiostations.
In 1994 kreeg Kurt een platencontract aangeboden door het Duitse platenlabel Long Island Records. Kort daarna ging het label echter overkop zodat Kurt zijn droom in rook zag opgaan. Daarop besloot Kurt zijn aandacht aan iets anders te wijden.
Als leraar had hij immers gemerkt dat er in de lagere school nood was aan nieuwe kinderliedjes.
Gedurende zes jaar werkte Kurt aan drie dubbel cd’s die onder de naam ‘Pluk een lied’ werden uitgebracht door de Standaard Uitgeverij. Daarnaast schreef hij ook nog eens drie muziekboeken voor de leerkrachten in de basisschool. Op dit moment wordt in een groot deel van de Vlaamse lagere scholen met ‘Pluk een lied’ gewerkt.
Maar Kurt had nog steeds die droom om een heuse melodieuze rockplaat te maken. In 2001 werd gestart met de allereerste voorbereidingen voor het album en schreef Kurt een aantal nieuwe songs met de Zweedse tekstschrijver Andy Flash. Met de allereerste opnames van de cd zelf werd gestart in 2002. Gedurende de opnames werden een heleboel binnen- en buitenlandse zangers en muzikanten bij het project betrokken. De meeste gitaarpartijen op de cd werden ingespeeld door de Zweedse topproducer en gitarist Tommy Denander. Tommy werkte al samen met mensen als Toto, Richard Marx, Eric Clapton, Kiss en vele anderen. Ook Ward Snauwert, gitarist bij Reborn, is van de partij. Andere gasten zijn o.a. Daniel Flores (Mind’s Eye), Ollie Oldenburg (ex-Zinatra), Jim Santos (Norway), Steve Newman (Newman) en vele anderen.
De opnames voor de Frozen Rain cd vonden plaats in België, Zweden, Amerika en Engeland. De cd is bestemd voor iedereen die houdt van pakkende melodieën, subliem gitaarwerk, sprankelende toetsen en krachtige stemmen. Bijkomende troef is het “vrolijke” gevoel dat Kurt in zijn songs weet te leggen.
Toen de opnames beëindigd waren vond Kurt algauw onderdak bij Avenue of Allies Music, een gloednieuw Duits platenlabel dat zich zal toeleggen op melodieuze rock.
Op 18 april is het eindelijk zover en wordt de Frozen Rain cd in eerste instantie uitgebracht in Duitsland en Scandinavië. Daarnaast zal de cd ook verkrijgbaar zijn in tal van gespecialiseerde online cd shops.
Verdere info, details en geluidsfragmenten van de Frozen Rain cd zijn te vinden op
http://www.frozenrain.be/
Het Gentse The Germans kwamen anderhalf jaar terug in de aandacht met de EP ‘The next superstar’, waarbij de groep refereerde aan Pixies en Millionaire. De groep werd toen onterecht links gelaten in een volgende selectie voor Humo’s Rock Rally.
Geen nood, het kwartet heeft ondertussen hard gewerkt en bracht onlangs een indrukwekkende debuutplaat uit, die zich kan meten aan het werk van dEUS, Pavement, Future of the Left en natuurlijk Millionaire. Op het lang uitgesponnen “Dog” kijkt Pink Floyd om de hoek.
’Elf shot lame witch’ laat twee kanten van deze frisse band horen:
° noisepop, waarbij ze ruimte creëren voor een avontuurlijke aanpak; rauw, ongepolijst, met onverwachtse wendingen op songs als “Waiting for the band”, “Lame”, “Witch” en “Carolife daisy”.
° een sfeervolle, subtiele en verfijnde aanpak horen we op “Bones”, “1000 years” en “Pornographic blue”.
’Elf shot lame witch’ is een gevarieerde debuutplaat van een band, die gaat van een lieflijke naar een gewaagde bedreven sound. De paar instrumentals misstaan niet in het geheel. Jakob Ampe zingt, schreeuwt en krijst de songs aaneen en is niet bang om z’n vocals overstuurd te laten klinken.
Kortom, niks dan lovende woorden voor de muzikale gekte en schoonheid van dit kwartet, die voor hun debuut beroep deden op Pascal Deweze (Sukilove)
Info: www.thegermans.be
The river curls around the town, (wat en titel!) is het muzikale studio project van twee leden van de rockgroep Yearn’s uit Tienen, Bart Bekker en Jan Van Winckel. Een elektronisch tapijt, zalvende beats en verloren gewaand gitaargetokkel en een pianotoets, soms onder een praatzang, die iets Keltisch lijkt, stralen een sleepy shorts sfeertje uit (vooral de tweede helft van de cd) of kan doorgaan als een soundtrack voor een David Lynch film, een beeld oproepend ’s nachts verloren te zijn gelopen in de woestijn.
Op de cd ‘More than a break’ horen we de eigenzinnige cover van one hit wonder Black “It’s a wonderful life”.
Het duo zorgde voor een afwisselend plaatje met spannend dreigende songs, die een repetitieve opbouw hebben.
Een muzikale wereld van soundscapes, postrock en minimalisme. Fijn debuut of tussendoortje …
Info op www.therivercurlsaroundthetown.com
De uit Merchtem afkomstige Kawada (met zes!) brachten anderhalf jaar terug al een beloftevol EPtje uit. De band brengt door een kleurrijk instrumentarium als toetsen/piano,blazers, viool en xylofoon poprock ‘met kantjes’ zoals ze zelf omschrijven.We interpreteren het als broeierige, sfeervolle, dromerige pop, waarbij de band zelfs een vleugje hoempapa en Moondog Jr’s filmische ‘Sunrise’ durft aan te halen in “Ukelele song” en “Fake license”.
Spil is zanger/componist/pianist Joeri Cnapelinckx, die vocaal leunt aan Bent Van Looy van Das Pop.Samen met Absynthe Minded zijn ze invloedrijk op dit jonge gezelschap, maar in een song als “Frozen frames” is dEUS om de hoek, en op “Black spider” horen we de indie van Yo La Tengo door de toetsen en het repetitieve ritme.
Kawada toont met dit debuut aan veel in hun mars te hebben, het songschrijven te beheersen en boeiende, broeierige gevarieerde pop aan te bieden.
Ze kunnen zich in de kijker spelen en terecht zijn ze een talent die een breed publiek verdient
Info: www.kawada.be
Achter SimpleSongs schuilt multi/instrumentaliste en singer/songwriter Ken Veerman uit Antwerpen. Op z’n eentje brengt hij breekbaar, ingetogen ‘treurwilgen’ songmateriaal gevat door een lofi-aanpak van akoestische gitaar, piano, elektronica-apparatuur en voice-sampling. Het zijn dramatisch beklijvende, doordachte nummers; de titels liegen er niet om: “Last day on earth”, “Apologise” en “Breathe fire”. “We can’t stall for time (no more)” krijgt elan door beatboxing. De melodieus sterk opgebouwde songs moeten deze jonge gast de kans geven zich verder te ontplooien. Een EP die verdomd naar meer ruikt …
Info op www.simplesongs.be
Het cabaresque duo Bart Schollaert en Walter Janssens zagen we voorbije zomer aan het werk onder ManManMan met hun woonwagen op een festival. Hun cdtje ‘Zot Van Liefde’ is alvast een te koesteren plaatje naast hun comedy en cabaret. Hun kolder en sketches schakelden ze aaneen met nummers op akoestische gitaar, accordeon en contrabas.
De cd is breder omlijst, gesitueerd binnen de kleinkunst van Jan De Wilde, De Nieuwe Snaar, De Schedelgeboorten en Kommil Foo. We horen spitsvondige teksten van zwierige, vrolijke, fris sprankelende muziek (“Het leven gaat snel”, “Ze danst het vlees” en “Supermanmanman”); “De drijvende hoer” en de titelsong zijn te situeren binnen een diepgaand pakkende, weemoedige context.
ManManMan brengt een zomerse cocktail van stijlen, leuk, ontspannend en sfeervol.
Info op www.manmanman.be
Het West-Vlaamse folkpoprockgezelschap Blunt verrast met de cd ‘Where Minds Touch’. Het is een uiterst aangename, gevarieerde cd die de folkroots herbergt (luister maar eens naar “Lucky me”, “And the story goes on” en “Something good”. Soms is hun sound gepeperd met rock, waarvan “No faillure” en “Don’t you care” mooie voorbeelden zijn. Het kwintet klinkt sfeervoller door viool en keyboards op songs als “Free me”, “Wonderful day” en “Silver girl”. De groep gaat totaal loos in hun muzikale creativiteit op de lange instrumental “Juggernaute suite-Russian man-Lost cat”. ’Where Minds Touch’ is een fijn cdtje die op uiterst ingetogen wijze met “Don’t hide yourself” weet te besluiten.
Info op www.bluntfolkrock.be
Nederlands 
Français 
