Een duo, nog maar eens. Koppeltje uit Gent, vrouwtje drumt en zingt, mannetje speelt gitaar en zingt. We gaan u niet meer lastigvallen met de voor de hand liggende vergelijkingen met u weet wel wie.
Lo fi, zegt u ? Ze doen het in een gammel repetitiehok, Thomas Werbrouck’s gitaar is niet altijd even zuiver gestemd en Eline Adam zou naar verluidt geen echt drumstel beroeren maar wel een simpele houten kist (nee, geen Dash ton, klinkt nochtans wel zo) die ze met flamencoschoenen bewerkt. Lo fi it is.
Het is meer indie dan blues en het rammelt nogal, zullen we het maar voor het gemak garage-indie noemen. Het heeft wel iets, een soort primitieve energie bijvoorbeeld die we ook kennen van prille Pixies. In de beste gevallen komen daar een paar spetterende songs uit (“Cool kids”, “90’s dream”, “She made me”) maar daartegenover staat dat bepaalde tracks gebouwd zijn op een paar halve ideeën en wat krakkemikkige akkoorden waardoor ze te mager uitvallen, hoewel ze spontaan en sympathiek klinken.
Leuk debuut, maar om er in dit genre boven uit te steken zal er toch nog wat meer vet in de soep mogen.

Info op http://www.myspace.com/bostonteapartytheband