Ozymandias is een Oostenrijks trio dat heavy en groovy grunge mixt met een mellotron-sound zoals we die kenden in de jaren’70 (denk aan Ray Manzarek van The Doors, Gary Brooker of Jon Lord van Deep Purple). Hun eind vorig jaar uitgekomen album ‘Let’s Rot!’ is een ietwat exotische en tegelijk super-heavy trip naar ongekende bestemmingen.
Toetsenist Armin is niet alleen één van de sterkhouders bij Ozymandias, hij is bovendien de enige van de band met referenties die ook in Vlaanderen bij sommigen een belletje doen rinkelen, want hij werkte mee aan twee albums van de indertijd illustere turbopolkaband Russkaja. Van die inmiddels opgeheven band doet ook Rainer mee als gastmuzikant. Hij speelt viool en schreef het arrangement voor openingstrack “Summerrain”. Dat is de rustigste en daarom niet de meest representatieve track voor dit album.
De songopbouw op ‘Let’s Rot!’ schippert constant tussen classic rock, synth-driven rock en potige grunge/stoner-rock, wat een knisperend fris album oplevert. Zanger-gitarist Christoph schreeuwt zich schor in de meeste nummers om genoeg muzikaal weerwerk te kunnen bieden aan de mellotron. Ook zijn lyrics zijn schatplichtig aan de grunge- en indierockperiode, met vaak reflecties over persoonlijke problemen en kwelgeesten.
Je mag vooral geen oog- of oorkleppen ophebben voor deze Ozymandias. Ze gooien minstens drie of vier decennia aan rock-elementen op één hoop en filteren daar een heel eigen sound uit. Het is moeilijk om de beste songs op te lijsten, maar de wervelende roetsjbaan “Anemia” is voor mij een topper. Ook het in een aan Nirvana-benaderende razernij eindigende “Bleed For Me” en de grove korrel in de vocalen van “I Don’t Care” hebben een aantrekkingskracht die moeilijk te duiden is. “Tasty” is dan weer een traag opgebouwd en heel gelaagd grungerock-walsje dat vervelt van vriendelijk naar tandenbijtend agressief. Zo heeft elke track op dit album zijn eigen karakter en muzikale plot-twist. Je verveelt je geen seconde met Ozymandias.
Het is niet makkelijk om deze band in één of meer hokjes te duwen, maar hopelijk weerhoudt dat Ozymandias er niet van om ooit eens naar Vlaanderen af te zakken voor enkele clubconcerten. Hun Duitse labelgenoten van Spiral Drive stonden niet zo lang geleden in de Djingel Djangel in Antwerpen en dat lijkt me ook wel een goed startpunt voor de Vlaamse veroveringstocht van Ozymandias.

https://www.youtube.com/watch?v=R1W3niMitew&t=6s