De heren van Second Opinion tellen al enkele jaren op de teller. Aanvankelijk begonnen als College Sound besloten ze om eind 2014 met de toevoeging van een nieuw bandlid als Second Opinion door het leven te gaan.  De vier jonge kerels hebben ondertussen de nodige expertise opgedaan middels optredens in cafés, jeugdhuizen en kleine festivals en zetten met deze  eerste EP een volgende stap.
‘Fat Fish’ is een leuk visitekaartje vol complexloze en catchy poppunk. Zelf noemen ze grootheden als Blink 082, Sum 41 en Millencollin als belangrijkste invloeden en daar is veel voor te zeggen.  Songs als “Getting Laid”, “Meant To Be” en “Party Dude” zijn melodieuze meezingers die zo uit de nineties lijken te komen.  Onze favoriet is opener “Stuck” waarvan het refrein zo uit Weezers debuutplaat lijkt te komen,  geen slechte referentie lijkt ons! Enkel  “Fat Fish” valt wat uit de toon  maar desondanks scoort dit debuut een dikke voldoende.   Meer info vind je op https://www.bandpage.com/SecondOpinion .

Dankzij onze sympathieke noorderburen van Sonic Rendez Vous viel een tijdje geleden het laatste album van The Hellfreaks in onze brievenbus. Dit Hongaarse viertal bestaat al iets meer dan zeven jaar en stond voorheen garant voor een potje onvervalste horrorpunk.  Met ‘Astoria’ kiezen ze duidelijk voor een nieuwe, succesvolle formule want de elf stuiterende tracks tonen een moderne, progressieve  en snedige punkband.
Met songs als  “Burn The Horizon”, “I’m Away en “Your Call” draait het viertal uit Boedapest de gas volledig open met  een energetische mix van punk, hardcore en een lekkere scheut rock ‘n roll.
Na enkele luisterbeurten horen we hoe vernuftig en afwisselend de diverse songs zijn opgebouwd.  De band is er duidelijk in geslaagd een consistent, uniek en eigen geluid te creëren onder aanvoering van de zeer bevallige frontvrouw Shakey Sue.  Deze dame is eigen land  niet alleen een bekend tattoo model, ze beschikt daarnaast over een authentieke stem die de vergelijking doorstaat met pakweg Shirley Manson.
Zelf ontdekken kan via http://www.thehellfreaks.com/

Voor wie graag naast eens  platgetreden punkrockpaden stapt, kunnen we met stip Choke Chains aanraden. Dit viertal uit het Amerikaanse Michigan debuteert met een werkelijk geschift en uiterst donker album vol schreeuwerige muziek.
Is het punk, rock-and-roll , garage, noise en/of trash?  Na enkele luisterbeurten is het voor ons  onmogelijk om deze formatie in een hokje te stoppen. Misschien is postpunk nog de beste benadering om de sound van dit viertal te omschrijven maar dan zouden we Choke Chains toch wat tekort doen.  ‘Choke Chains’ is namelijk  een van de meest geschifte en agressieve  platen die we in 2016 beluisterden. We stippen hierbij graag twee songs aan: single (nou ja)  “Safe Word”  waarvan filmfanaten zeker de video moeten bekijken en “Rock Paper Rapist” waar de Amerikanen een saxofoon in hun rauwe sound toevoegen. 
Wie deze fenomale band wil ontdekken, surft snel naar  https://www.facebook.com/chokechains

De ondertussen middelbare heren in korte broek van Blink 182 zijn terug met hun zevende studio-album.  ‘California’ telt zestien ongecompliceerde tracks die duidelijk geen stijlbreuk met het verleden betekenen.  Wat er wel veranderd is, is de zanger.  Frontman Tom De Longe is vervangen door Matt Skiba van Alkaline Trio wiens vocalen perfect matchen met de gepolijste poppunk van Blink 182.  Heel wat muziekkenners zullen deze ietwat voorspelbare  plaat neersabelen maar wat ons betreft is ‘California’ gewoon een okselfrisse plaat die bol staat van de catchy oorwurms.
Luister maar naar onze favoriet “Los Angeles”,  de heerlijke opener “Cynical”,  single ”Bored To Death”  en meezinger “She’s Out of Her Mind”.  Fans van de band en/of liefhebbers van poppy punk zullen dit plaatje ondertussen al lang aangeschaft hebben en we geven hen geen ongelijk!

Wie wil weten hoe een lekkere, catchy metalplaat anno 2016 klinkt, hoeft niet verder te zoeken.  ‘Prisoner Of Low Frequency’ is het eerste full album van From Whence We Came en swingt bijna voortdurend als een tiet.
Deze Brugse formatie bestaat uit vijf jonge honden die er ongetwijfeld elk een zeer diverse muzieksmaak op nahouden.  FWWC toont zich namelijk een grootmeester in het combineren van diverse stevige genres als trash, alternative metal, metalcore, hardcore en zelfs een vleugje hardrock. Luister maar naar single “Eternal Rest” (leuke clip trouwens, jongens) waarbij vlammende hardcore, catchy metal en enkele fijne gitaarsolo’s mekaar afwisselen. Tijdens de openingsnoten van “Turn Our Back To The World” lijkt het dan weer of we naar een Maiden-song luisteren waarna het tempo plots de hoogte ingaat en we een  lekkere portie metalcore krijgen met een hoofdrol voor de screams en cleane vocalen.  Zowat de hele plaat zijn we trouwens diep onder de indruk van de stemmen van frontman Ward en bassist Ibe die het geheel tot een internationaal niveau tillen. 
Ook de gitaren zijn om van vingers en duimen af te likken en komen vooral op maximaal volume volledig tot hun recht.  Nog dit:  de West-Vlamingen nemen af en toe gas terug en opteren voor diverse akoestische passages.
Het niveau van ‘Prisoner Of Low Frequency’ blijft echter consistent. Soit, genoeg geschreven.  Snel surfen naar http://vi.be/fromwhencewecame .

Uit het Amerikaanse Baltimore komt het rockende trio van Black Lung. De formatie debuteerde in 2014 met een titelloos debuut, werd in een lokale krant meteen gebombarbeerd tot ‘best new band’ en trok in 2015 richting Europa voor een uitgebreide tournee.  ‘See The Enemy’ is de tweede plaat en telt acht stevige, gevarieerde en degelijke tracks.  Black Lung serveert met slechts twee elektrische gitaren en een drumtoestel een  psychedelische, rauwe mix van blues, doom en stonerrock. De groovy gitaren van het trio knallen lekker uit de boxen en matchen perfect met de authentieke vocalen van frontman Dave Cavalier (die verduiveld goed op de ouwe Ozzy gelijken). 
Echt origineel of vernieuwend is Black Lung niet maar  wie fan is van Black Sabbath, Queens Of The Stone Age, Elder, Kyuss of Uncle Acid zal deze plaat met veel plezier smaken.  

Brendan Kelly en Neil Hennesy van The Lawrence Arms, Dan Andriano van Alkaline Trio en niemand minder dan Dave Hausse... er zijn al bands die voor minder het predikaat van supergroep kregen.  Het mooie viertal  van The Falcon uit Chicago brengt tien jaar na de release van het iconische debuut  ‘Unicornography’ eindelijk een nieuw full album uit.  De punksound is in die tien jaar niet ingrijpend veranderd maar er zijn toch enkele opvallende wijzigingen. Zo staan zowel  Kelly, Hausse als Andriano in voor de vocalen waarbij  vooral de rauwe, raspende stem van die eerste voor een absolute meerwaarde zorgt.  Een tweede  verschil is dat de composities iets complexer zijn, de invloed van Dave Hausse zal daar niet vreemd aan zijn.  Wat dan weer niet veranderd is zijn de hilarische teksten die variëren van drugs tot masturbatie.  Lekkere punksongs als “If Dave Did It”, “Glue Factory”, “Dead Rose” en “Black Teeth”  waren duidelijk het lange wachten waard!

Toen we dit plaatje via het Gentse Consouling Sounds binnenkregen en het in onze cd-lader stopten, fronsten we toch even de wenkbrauwen.   De alternatieve sound van Steffie Van Cauter was op het eerste zicht niet meteen spek voor onze bek. Toch beten we door en beluisterden we de  tien songs een aantal keer na elkaar. En we moeten toegeven, de aanhouder wint!  De combinatie van accordeon, percussie en de uitmuntende  stem van Van Cauter brengen een aantal pareltjes voort. De artieste weet op een zeer opvallende, amusante manier  haar absurde teksten, woordspelingen en taalspelletjes (die ze zowel in het Frans, Duits als Oost-Vlaams brengt) te combineren met een melancholische, gevoelige sound.  Vooral “Honger”, “Vis” en “Bustjes” springen er bovenuit en tonen een eigenzinnige maar talentvolle muzikante.  Benieuwd?  Zelf luisteren kan via https://steffievancauter.bandcamp.com/releases .

Heel wat van de releases die we de voorbije maanden van het alternatieve Consouling Sounds bestonden uit donkere, rauwe, atmosferische en bijwijlen geschifte muziek.  Ook bij de nieuwe plaat van het Oost-Vlaamse Alkerdeel is dit het geval.  Deze alternatieve band bestond in 2007 en is met ‘Lede’ naast een resem split cd’s al aan het derde full album toe. 
Het werkstuk van de heren telt vijf composities waarvan de eerste drie “Regarded Ses Yeux”, “Regardez Ses yeux II” en “Regardez Ses Yeux III” eigenlijk een achttien minuten durend geheel vormen.  Zowel dit drieluik als “Lede” en afsluiter “Grat Deleenaf” bestaan uit duistere, gevarieerde en vooral ruige black metal met hier en daar  wat slugdge, doom en noise.
 De repetitieve sound neemt de   luisteraar letterlijk bij het nekvel en als toemaatje krijg je er de krijsende, helse vocalen van frontman Pede bij. 
Wie zelf dit extreme werkstuk wil ondergaan of gewoon wil genieten van het prachtige artwork kan dat via http://www.alkerdeel.be/ .

Begin deze zomer overleed Erik Petersen, de frontman van de Amerikaanse punkband Mischief Brew.  Als wijze van eerbetoon zetten we de laatste plaat van de formatie uit Philadelphia nog eens  in the picture.  Dit werkstuk is bijna een jaar oud maar mag je beschouwen als het laatste kunsstukje van een getalenteerde anarchist die zich op amper 38*jarige leeftijd van het leven beroofde. Op ‘This Is Not For Childeren’ horen we een authentieke en originele band die op lumineuze wijze punkrock, rock, folk en swing combineert. Maakte deze band voorheen gebruik van een rijk instrumentarium (trompet, accordeon, viool, manoline, vibrafoon…)  dan wordt op dit album voornamelijk geopteerd voor catchy gitaren, sober drumwerk en de rauwe strot van Petersen. 
De tien songs halen een consistent niveau waarbij  vooral catchy singalongs als “Bad Heart”, het bluesy “Lancaster Avenue Blues” en voetestamper “O, Penssyltucky excelleren.  Verder valt ook “City Of Black Fridays” op dat zo uit de koker van singer songwriters als Dave Hausse of Frank Turner zou kunnen komen.  ‘This Is Not For Children’ is zo een heerlijk feelgood album, het maakt het veel te vroege heengaan van Petersen er alleen maar wranger op.