Lekker, ouderwets knallen: dat lijkt het devies van het Nederlandse vijftal van Harbour Of Souls.  De band ontstond in 2010 toen gitarist Jesper en zanger en drummer Martin voor de fun wat nummers begonnen te schrijven in hun bescheiden thuisstudio. Al snel werden enkele collega-muzikanten opgetrommeld en was Harbour Of Souls een volwaardige band. 
Na diverse shows waaronder een support voor Peter Pan Speedrock namen de Nederlanders dit jaar een eerste EP op in The Void Studio in Eindhoven.  ‘Mountain Of Fire’ telt vier catchy composities die stevig uit je boxen knallen.  De combinatie van ouderwetse hardrock met heavy metal is misschien niet vernieuwend maar  laat zich wel gretig beluisteren en verveelt geen seconde. 
Het gitaarwerk is meer dan behoorlijk, de lange uithalen van vocalist Martin matchen perfect bij de sound van de band én de vier songs zijn vakkundig opgebouwd.
Deze EP is een mooi visitekaartje en zal Harbour Of Souls ongetwijfeld een waslijst van nieuwe shows opleveren.
Meer info? Check www.harbourofsouls.com .

Een zeer interessante release op het Gentse Consouling Sounds is de titelloze EP van Harlowe.  Het betreft een project van vier muzikanten waarvan Amenra-frontman Colin H. Van Eeckhout de bekendste naam is.  Daarnaast zijn ook gitarist Lennart Bossu (Amenra) en drummer Tim Bryon (Black Heart Rebellion en Hessian) van de partij. Vierde bandlid is de voor ons onbekende Britse zangeres en pianiste Lucy Ann Kinsella doch enig opzoekwerk leert ons dat de bevallige dame tevens actrice en fotomodel is.
Een mooie combinatie dus  die muziek maakt die je niet meteen in verband brengt met de genoemde bands.  Harlowe brengt een mix van intimistische, breekbare pop en folk.  Wat dan wel gemeenschappelijk is met Amenra en BHR is de melancholie en de dreiging die van de diverse nummers uitgaat. 
De a-side van deze EP telt drie nummers en daarbij ligt de nadruk op de piano en de gevoelige stem van Kinsella.  Op de b-side daarentegen staan de rauwe, akoestische gitaren en de cleane vocalen van Van Eeckhout op  de voorgrond. 
Dik de moeite dus, dit plaatje! Meer info vind je op www.consouling.be .  

Dat er best nog wat onontgonnen metalen talent in de West-Vlaamse bodem schuilt, bewijst Lost Baron!  Het  viertal uit Koolskamp komt zomaar op de proppen met een eerste veelbelovende EP.  Zes stevige nummers knallen lekker uit de speakers en tonen een gretige band die naadloos metal, stoner, hardrock en sludge tot een geheel verweeft. 
Zelf noemen ze High On Fire, Mastodon, Deftones en Your Higness als belangrijkste invloeden. Het niveau van deze grootheden halen ze misschien nog niet maar de band is alleszins goed  op weg! Deze in eigen beheer en 1 take opgenomen EP klinkt zeer krachtig en het is duidelijk dat Lost Baron goed heeft nagedacht over haar nummers. 
Zo is er opener “We’re All Slaves” dat  start met een donkere, repetitieve gitaarrif waarna een machtig refrein en een verrassende outro volgt.  Ook “Blackened Heart” is een vakkundig opgebouwde track die bestaat uit enkele donkere riffs en een schitterend refrein met een glansrol voor  zanger Jannick Verlinde.  Verder nog een eervolle vermelding voor “Reign ’N Chaos” dat verplicht voer is voor iedere rechtgeaarde stonerfan.
Lost Baron hoopt om met dit schijfje letterlijk uit hun kelder-repetitieruimte te kunnen ontsnappen, wat ons betreft zal dit zeker lukken! 
Zelf luisteren kan  via  http://lostbaron.bandcamp.com

Het viertal van Blissard komt met een meer dan een verdienstelijk debuutalbum op de proppen.  Deze formatie uit Leuven ontstond in 2011 uit de assen van hardrockband Dial P for Panic. 
Al in 2012 werden enkele nummers opgenomen waarna Blissard opnieuw on hold werd gezet.  Dit jaar namen de heren de draad opnieuw op en werkten ze hun titelloze debuutalbum af.   Zelf noemen ze Motorpsycho, Pearl Jam, Guns n’ Roses en Nirvana als hun grote voorbeelden en daar valt wel iets voor te zeggen. 
De  mix van indierock,  grunge en prog  lijkt namelijk zo uit de nineties te komen.  Als we één referentie naar voor mogen schuiven, dan is het wel The Dildo Warheads. 
Dertigers die fan waren van deze band, zullen nummers als “The Echo Head”, “Ghost Room” en “I Hear Your Name”  zeker smaken. Ook de andere zeven tracks zijn meer dan degelijk maar hebben als constante dat ze enige luisterbeurten vergen.
Je kunt deze band zelf ontdekken via www.facebook.com/BlissardBand

Enkele jaren geleden waren we onder de indruk van ‘Face The World’, het fijne debuut van The Octopussys.  Het was een ongecompliceerde, fijne en snedige punkpopplaat in het verlengde van grootheden als Sum 41, Blink 182, Lagwagon en No Use For A Name.  Het was niet alleen bij ons dat ‘Face The World’ enthousiast werd onthaald getuige de vele shows in binnen- en buitenland die The Octopussys daarna wisten te versieren.
Het heeft wat geduurd maar na vier jaar is  er eindelijk een opvolger!  Verwacht geen grote stijlbreuk hoewel ‘Leagues Below’ over het algemeen iets meer (college)rockgeörienteerd is dan ‘Face The World’. 
The Octopussys zijn er opnieuw in geslaagd om een fijne selectie van catchy, poppy punksongs te componeren die na een handvol luisterbeurten zich gegarandeed in je schedelpan nestelen.  “Don’t Call me Shirley”, het grappige “Beer Me Up” , onze favoriet  “Groundhog Day” ... het zijn tracks die het live uitermate goed zullen doen. ‘Leagues Below’ onderstreept zo  dat The Octopussys tot de belangrijkste punkbands in Vlaanderen mag gerekend worden!

Meer dan een ontdekking waard is ‘Collection of Carefully Selected’, het eerste full album van Lost Souls Carnival.  Dit vijftal uit Gent bracht in 2012 bracht al een eerste EP en is nu terug met een afwisselende plaat van zeven tracks. 
Verwacht geen vernieuwend geluid want daar lijkt het Lost Souls Carnival niet om te doen.  De luisteraar krijgt wel een rechttoe rechtaan, bluesy mix van hardrock, stoner, grunge en country  met een flinke knipoog naar een hele resem topbands.  Zo refereren de twee sublieme openers “Devil’s Queen” en “Where Sinners Go” aan Queens Of The Stone Age en Kyuss. “Walking Tall” lijkt ons vooral door de vocalen van Jonas schatplichting aan Pearl Jam terwijl de begintunes van “Old Nick’s Favourite” zo uit een nummer van Tool komen. Het bluesy en zeer afwisselende “Aether Soul” en het instrumentale (en wat ons betreft overbodige) “22” sluiten de plaat af en tonen een heel andere kant van de band.  
We geven nog mee dat het niveau dit sterke debuutalbum omhoog wordt getild wordt door de sterke vocalen én de harmonica van frontman Jonas.  Snel surfen en zelf luisteren op http://vi.be/lostsoulscarnival is dus de boodschap!

Niet meer piepjong maar des te springlevend, zo zou je het zestal van Die Aeronauten kunnen omschrijven.  De formatie rond  Oliver ‘Guz’ Maurman is immers terug met een gloednieuw en ijzersterk full album.  Terwijl het overgrote deel van het vorige dubbel album ‘Too Big To Fail’ uit 2012 vrij filmisch van aard was,  keert de Zwitserse band terug naar haar roots en componeerde ze 11 sterke, poppy en uiterst dansbare composities. 
Frontman Guz heeft een patent op het schrijven van opgewekt, zomerse popnummers en dat bewijst hij op ‘Heinz’ opnieuw.  "Schaffhausen Calling”, “Mittelland”, “Ottos kleine Hardcore band” en “Hey Fettsack!” klinken sexy, broeierig en spannend en zitten boordevol melodieën die zich na een handvol luisterbeurten  in je hoofd nestelen.  Naast een uitgebreid instrumentarium is er de herkenbare stem van Guz die zorgt voor de karakteristieke  sound van Die Aeronauten . Op de Nederlandstalige slotsong “Ik heb geen zin om op te staan” valt trouwens op hoezeer zijn stemgeluid gelijkt op dat van de recent gestorven Thé Lau.  Die Aeronauten bewijzen met ‘Heinz’ dat op klasse geen leeftijd staat!

Het befaamde label Fat Wreck Chords bestaat in 2015 maar liefst 25 jaar en dat moet gevierd worden! Hoe kan dat beter  dan  door een nieuwe Fat Music-verzamelaar met 25 knallende punksongs.  In het verleden waren deze verzamelalbums steevast om vingers en duimen af te likken (denk maar aan Survival of The Fattest en Live Fat, Die Young) en dat is nu niet anders... 
Fat Mike himself selecteerde de nummers en toont zo onrechtstreeks welk  onwaarschijnlijk aantal sterke punkbands er op zijn label actief zijn.  Lagwagon, Get Dead, Good Riddance, Strung Out, Masked Intruder, Mad Caddies, Banner Pilot, Snuff, The Flatliners en zo kunnen we nog even doorgaan!  De meeste songs op deze verzamelaar komen van albums die al op onze website werden gerecenseerd. Toch zijn er ook een handvol nieuwe tracks van NOFX, Swingin ‘Utters, Leftover Crack, Western Addiction, Night Birds en PEARS.
Een punkplaat van de bovenste plank dus en dat voor een uiterst zacht prijsje, u moest al op weg zijn naar de platenboer.

Twee jaar geleden waren wij zeer lovend over ‘Death & Taxes’, het derde full album van de Canadezen van The Stanfields. De formatie blonk toen uit door hun heerlijke mix van folk, hardrock en punk.  Het vijftal zat sindsdien niet stil en perfectioneerde en diversifieerde hun authentieke Keltische punksound.

‘Modem Operandi’ toont hoe ook rock-n-rolll, bluegrass, blues en zelfs stadionrock in de sound werden toegevoegd.  De acht composities zijn in ieder geval zeer afwisselend.  Zo is  de ruige opener “White Juan” ongetwijfeld de stevigste song op de plaat.  Met het  lang uitgesponnen “The Marystown Expedion” en de excellente folkpunksingle “Fight Song”  neemt men daarna flink gas terug en staan de Schotse en Ierse roots centraal . “Mainline” en ”Streets Of Gold” zouden zo uit het repertorium van Bruce Springsteen kunnen komen terwijl “Sunday Warships” een sterk rocknummer is met een vette knipoog naar Dave Ghrol en de zijnen.

Constante in iedere song zijn de heerlijke strot van Jon Landry en het gevarieerde instrumentarium.

Met ‘Modem Operandi’ is het duidelijk dat de toekomst er verduiveld mooi uitziet voor The Stanfields.

Uit het Nederlandse Rotterdam komen de vijf heren van The Fuzzbrats.  Deze formatie ontstond in 1993 en wist in de beginjaren enkele fijne optredens te scoren in Duitsland, Litouwen en Letland.  In hun thuisstad verzorgden ze zelfs het voorprogramma van Radiohead. In 2003 hielden The Fuzzbrats er mee op om tien jaar later terug van start te gaan. Vooral veel shows spelen lijkt daarbij de belangrijkste drijfveer.  In 2013 en 2014 waren er tournees in de UK en ook dit jaar trekken deze zuiderburen de plas over.. 
Nu is er met ‘Fuzzed Senseless’ een eerste full album met 13 eenvoudige composities.  Zelf noemen ze hun muziek grunk oftewel punky grunge of grungy punk. Wij houden het  op ietwat gedateerde, eendimensionele en  rechttoe rechtaan punkrock. Hoewel niet ieder nummer even sterk is, staan er met “Comply”, “E”, “Arabian Gum” en “Time To Destroy” enkele degelijke songs op waarbij The Fuzzbrats zelfs Spaanse en Arabische invloeden in hun sound integreren. 
‘Fuzzed Senseless’ is zeker een leuke kennismaking is, maar waarschijnlijk was een EP een betere keuze geweest.  Voor meer info kun je terecht op www.fuzzbrats.com .