Even voorstellen, geplukt uit de facebook pagina van Jimi Floyd: ''No!.. but it`s a rare band around two man who landed lightyears ago in a small and dull village in the Lowlands. Near the river clay and fruit trees they explored all kinds of different musical worlds. Sound had always been around for them! After dancing and groovin’to phenomena like David Bowie, dEUS, Spoon, Wilco, Villagers & Kula Shaker they decided to get there own music growing and moving.'' Veel informatie vinden we niet over dit duo, maar dat hoeft ook niet. Wij houden wel van een beetje mysterie. En mysterieus dat is hoe dit debuut 'The Right To Disappear' ook klinkt.
Vanaf die eerste song “Jimi Floyd Is Coming Home” zet dit duo je al op het verkeerde been en blijft dat doen tot het einde. Chaos creëren in je hoofd, om er wel voor te zorgen dat je met een glimlach de plaat naast je neerlegt en een zucht slaakt van verlichting. Oef! Jimi Floyd slaagt er op een meesterlijke wijze in je te hypnotiseren en naar een heel andere wereld door te verwijzen, een wereld waar het feitelijk leuk is te vertoeven. Vaak schemert daar een vleugje Bowie in, maar ook de manier waarop een artiest als Frank Zappa muziek maakte komt erin voor, muziek en chaos tot kunst verheffen. Binnen een omkadering die je de eerst de wenkbrauwen doet fronsen maar in een later stadium steeds meer gelukkig maakt, tot je volledige zen bent geworden. Song na song dansen we een vreugdedansje door de huiskamer, na elke luisterbeurt steeds intensiever.
Jimi Floyd is een artiest die net als voornoemde artiesten Bowie en Zappa muziek tot kunst verheffen en buiten elke lijn kleuren, hoog in het vaandel draagt. Dat wordt over deze gehele plaat meermaals in de verf gezet.
Wij houden van artiesten die durven buiten de comfortzone treden. Jimi Floyd doet het op dit bijzonder psychedelische meesterwerk voortdurend. Wie daarvoor te vinden is, zal in deze plaat en artiest zijn gading vinden. Wij waren al na een paar luisterbeurten compleet verkocht en het smaakt zelfs naar meer. Bovendien is deze schijf zo verslavend dat je die maar blijft beluisteren. Bij elke luisterbeurt doe je trouwens nieuwe ontdekkingen die je voordien nog niet waren opgevallen.
'The Right to Disappear' is daarom een waar kunstwerk, om te koesteren. Want artiesten als Jimi Floyd doen iets uniek binnen een muziekwereld waar dit onmogelijk blijkt.