Little Kim - Het voelt al wat onwennig als ik eens niet in het Nederlands zing

Little Kim maakt met haar album ‘Moederland’ haar solo-debuut en dat gaat niet onopgemerkt voorbij. Musiczine polste via een interview met Kimberly Claeys naar de totstandkoming van dat album en dat leverde een leuk in interessant gesprek op.

‘Moederland’ heeft een beetje de euforische vibe van ‘eindelijk, corona is voorbij’, maar het album is een stuk eerder ontstaan?
Kimberly Claeys: “Zoals wel voor meer artiesten zal gelden was het begin van de viruspandemie een plotse stop in al mijn muzikale activiteiten. Ik was begonnen als zangeres bij folkband Kadril en had net hun Spaanse productie Paloma Dorada ingestudeerd om op tournee te trekken en plots viel alles weg. Met mijn andere band, Little Kim & The Alley Apple 3, hadden we even daarvoor beslist om na het derde album een sabbatjaar in te lassen om ons wat te herbronnen over het vervolgtraject voor die western swingband. Waar ik naast mijn werk en gezin doorgaans een drukke muzikale agenda heb, viel ik nu copleet stil en dat gaf tijd om na te denken. Op de vraag wat ik nog wilde bereiken op muzikaal gebied was er maar één antwoord: een eigen album.

Je verkeert op dat album in goed gezelschap: Bruno Deneckere, Lieven Tavernier, Guido Belcanto, …
KC: ‘Moederland’ is een beetje het foto-album waarin ik terugblader naar mijn muzikale pad. Wat vaststond was dat ik zeker zou samenwerken met enkele mensen die ik ken van de jamsessies in de Missy Sippi in Gent, iets waar ik hard van hou. Met Lieven Tavernier heb ik samengewerkt voor Franse versies van zijn songs. Er doen een paar mensen mee met een Kadril-connectie, … We hebben lang gezocht en geprobeerd om van een Alley Apple 3-song een goede vertaling te maken, maar daar waren we uiteindelijk niet tevreden genoeg over om die op het album te zetten. Guido Belcanto ken ik dan weer al heel lang. Hij vroeg mij indertijd als vervangster van An Pierlé om live zijn duet “Toverdrank” te brengen, de vertaling van “Summer Wine”. Daarna vroeg hij me om mee te werken op een paar van zijn volgende albums. De keuze van mensen om mee samen te werken verliep eigenlijk heel organisch. Alles wees zichzelf uit.

Guido Belcanto is niet alleen tekstleverancier op ‘Moederland’, maar is ook producer. Had je geen schrik dat hij te hard zijn stempel op jouw album zou drukken?
KC: Ik stond figuurlijk al met één been in een zelf geboekte studio voor opnames toen Guido mij opbelde en voorstelde dat hij producer zou zijn en dat we zouden gaan opnemen met Het Broederschap, zijn vaste begeleidingsband, in de studio van Nicolas Rombouts, de producer van zijn laatste albums. Dat was een aanbod dat ik niet kon afslaan. Van die beslissing heb ik zeker geen spijt, want hij en zijn team hebben ‘Moederland’ naar een next level kunnen brengen. Alle beslissingen zijn overigens in gemoedelijk overleg genomen en ik sta achter elke punt en komma. En bij twijfel kan ik altijd bij mijn man terecht voor onafhankelijk advies. In wezen ben ik een ‘goestendoener’ die zich niet makkelijk laat leiden. Ooit stond er een volledig team klaar om mij als jong meisje te kneden tot een zingend en playbackend dance-poppetje, maar zelfs toen al voelde ik dat ik alleen mijn eigen ding kan doen als ik gelukkig wil zijn. Guido is overigens zelf ook iemand die gewoon zijn goesting doet. Heel wat mensen vinden dat je songs van de grote Bob Dylan niet zomaar mag coveren, maar wat hij doet met zijn vertalingen van “Don’t Think Twice” en “If You See Her, Say Hello” is gewoon fenomenaal.

Hoe komt het dat er geen enkele eigen song op het album staat?
KC: Het klopt dat ik zelf geen credit als tekstschrijver heb op ‘Moederland’, maar het album staat vol met songs die voor mij vertaald of geschreven werden of die mij op het lijf geschreven zijn. En ik had zeker wel inbreng in de teksten en vertalingen. Aan een aantal teksten hebben we met z’n allen heel lang gesleuteld tot ze helemaal goed zaten voor mij. Als je met zo’n gerenommeerde mensen kan samenwerken, moet je toch gewoon niet twijfelen.

‘Moederland’ is volledig in het Nederlands. Ook een voor de hand liggende keuze?
KC: Op concerten van Guido Belcanto zong ik al wel in het Nederlands, maar het duurde tot mijn eerste concerten met Kadril vooraleer ik besefte dat ik een volledig concert kon ‘dragen’ in het Nederlands. Dat voelde echt aan als thuiskomen en nu voelt het zelfs al wat onwennig als ik eens niet meer in het Nederlands zing. Om het ‘foto-abum’ van mijn muzikale verleden compleet te hebben was ik eerst van plan om voor ‘Moederland’ toch één song in het Frans op te nemen. Omdat ook dat is wie ik ben. Live ga ik de set wel aanvullen met een paar songs in het Frans of Engels, maar met enkel songs in Nederlands vormt het album – op dat vlak – één mooi geheel. Het is voor de muziekliefhebbers misschien al wat moeilijk dat er zoveel genres op mijn album staan.

Inzake genres gaat het inderdaad een paar richtingen uit: country, folk, roots, americana, het betere levenslied, …
KC: ‘Moederland’ is ontstaan als een behoefte en dus niet met een groot masterplan of een onwrikbare premisse waarvan ik ben uitgegaan. Het is ik en mijn songs en ik heb vooral de muziek gevolgd naar waar ze mij bracht. Ik ben opgegroeid met de platen van Dolly Parton, Linda Ronstadt, Emmylou Harris, Willy Nelson, Johnny Cash, Kenny Rogers, … en ik heb nog altijd een grote liefde voor country. Van Shania Twain heb ik vaak en met veel plezier covers gezongen. Die liefde voor country zullen mensen zeker terughoren in mijn muziek. Van daar is het maar een kleine stap naar de andere genres. We hebben geprobeerd om alles mooi aan elkaar te smelten en ik hoor dat dat goed gelukt is.

Het uitbrengen van een solo-album had het moment kunnen zijn voor een nieuwe artiestennaam.
KC: Dat is ter sprake gekomen. Als ik dat had willen doen, was dit album het beste moment. Er is inderdaad die Amerikaanse rapster Lil Kim en Little Kim klinkt misschien wat te Engels-Amerikaans voor iemand die een Nederlandstalig album uitbrengt, maar dit is het album dat toont wie ik ben als artiest en dan kan ik toch maar moeilijk mijn eigen artiestennaam verloochenen.

Je zal ‘Moederland’ promoten met optredens. Zal dat makkelijk te combineren zijn met je andere muzikale projecten?
KC: De agenda voor de promotie van dit eigen album begint aardig vol te lopen en ik hoop natuurlijk dat er nog heel veel concerten kunnen bijkomen zodat ik van de zaalconcerten naadloos kan overstappen naar de zomerfestivals. Een drukke agenda heb ik altijd al vlot kunnen managen en ik verwacht niet dat het zo druk wordt dat ik Kadril zou moeten opgeven. Ik hoop echt dat ik als frontvrouw mag oud worden met hen. Met de Alley Apple 3 hebben we intussen ook opnieuw contact en ook daar begint het te kriebelen. We hebben met die band een mooi traject afgelegd in binnen- en buitenland en dat verhaal is misschien nog niet helemaal verteld, maar voorlopig zijn er nog geen plannen. We zien wel wat de toekomst brengt. Eerst wil ik vooral voluit genieten van alle songs van mijn eigen album.

Wie niet ontgoocheld wil worden, kan maar beter zijn idolen nooit ontmoeten. Of toch?
KC: Van Eva De Roovere – trouwens één van mijn voorgangsters bij Kadril - ben ik al 20 jaar fan. Van toen ze na haar jaren bij Kadril ‘De Jager’ uitbracht. Ik was dan ook superenthousiast toen ze “Weeskind” samen met mij wou inzingen. Van het moment dat we samen in de studio stonden te zingen was er een klik, en een warm contact. De verzustering van onze stemmen maken die toch wel sombere tekst net iets minder triest.

“Moederland”, oorspronkelijk van Nathalie Merchant, is als lied over de oorlog plots weer brandend actueel en confronterend en staat in contrast of net in evenwicht met de lichtvoetigheid van “Neem Maar Mee”.
KC: Dat spelen met contrasten vind ik heerlijk. De ernst en de dramatiek van nummers als “Moederland”, “Weeskind” of “In April” die verbonden worden door lichtvoetige nummers als “Laura” of “De Tweede Kus”. Nog mooier is het als je de twee kan combineren, zoals in “Neem Maar Mee” met Lieven Tavernier die daarin een ‘tweede’ laag legt over de droefnis als je beseft dat je afscheid neemt van je jeugd. Ook leuk is gewoon al het vervangen van het standpunt in vertalingen, door ‘mannenliedjes’ te zingen als vrouw. Dat geeft soms een heel andere dimensie aan teksten. En je kan de grootste brok ellende die liedjesteksten soms zijn heel vaak compenseren met een vrolijke melodie. Een gebroken hart geneest makkelijker met glitters en een grote roze strik errond. Dat is ook een vorm van zelfrelativering: het is maar dat en het leven gaat verder. En zelfrelativering zit ook in verschillende nummers op dit album. In “Koningin Van Eén Avond” steek ik zelfs de draak met mijn eigen ambitie. Ik ben niet beginnen zingen om mezelf op de radio te kunnen horen of beroemd te worden. Dit album, deze songs, daar sta ik helemaal achter en ik aanvaard gretig alles wat ‘Moederland’ mij brengt.

Voor de releaseshow van ‘Moederland’ moet je op donderdag 10 november in het Leietheater in Deinze zijn.
Meer optredens vind je op www.littlekim.be

Pics homepag @Jan Verzelen

De review van ‘Moederland’ kan je nog eens nalezen op https://musiczine.net/nl/chroniques/item/87937-moederland.html