Fire Down Below - We zijn niet zo bezig met planningen, we beginnen eraan en we zien wel waar de vibes die op ons afkomen ons zullen brengen

De Belgische stoners van Fire Down Below kregen met hun in eigen beheer uitgebrachte debuutalbum de aandacht van Ripple Music, één van de toonaangevende labels in het genre. Hun tweede album – onder de vleugels van Ripple – opende de deuren naar de concertzalen en festivalpodia in Europa.
‘Low Desert Surf Club’, het derde album van Fire Down Below, is muzikaal opnieuw een hele stap vooruit. De volledige recensie kun je hier nog eens nalezen  

Op 22 oktober speelde Fire Down Below een set waar ze de stellingname live in de verf plaatsten “Als ‘Hymn Of The Cosmic Man’ de kwalificatie voor de Europacup was, dan is ‘Low Desert Surf Club’ voor Fire Down Below de Champions League”.
We hadden naderhand een fijn gesprek met de band, ook over het optreden, de toekomstplannen en de eventuele ambities.

Fire Down Below is sinds 2015 actief. Wat zijn de belangrijkste mijlpalen en momenten die je reis als band hebben gevormd?
Een heel belangrijke mijlpaal is toen Kevin en Sam ons hebben vervoegd. We zijn begonnen als duo, en waren aan het aanmodderen met grunge en punk. Een andere belangrijke mijlpaal was de eerste keer op Desertfest hier (2019), dat was een ervaring die we nooit meer zullen vergeten.

In 2018 besteedde ik aandacht aan ‘Hym of the cosmic man’ de opvolger van een sterk debuut ‘Viper Vixen Godess Saint’ in 2016. Ik vond het sterk, dat grenzen verlegde toen. Heeft de coronatijd er niet voor gezorgd dat jullie hiervan de vruchten niet konden plukken? Want jullie waren goed op weg om echt door te breken kreeg ik de indruk? In die periode hebben natuurlijk veel bands de handdoek in de ring gegooid …
Die handdoek in de ring heeft nooit echt gespeeld, alles is wel in een vertraging terecht gekomen. We hebben in 2019 zeer veel opgetreden. We waren sowieso van plan om het in 2020 wat kalmer aan te doen, maar het heeft dan wel wat langer geduurd dan voorzien, door covid. Die tijd gaf ons, los van het feit dat we niet meer konden optreden, wel de kans om nieuwe nummers te schrijven. Het enige verschil? Had die coronatijd er niet geweest, dan was die plaat wellicht veel vroeger uitgekomen dan in 2023. We moeten gewoon die nummers samen in het repetitiehok kunnen kneden, en dat ging niet. Die coronatijd heeft dus voor een zekere vertraging in het proces gezorgd, maar van stoppen was er op geen enkel moment sprake.

De band is gewoon blijven doorgaan, eerder brachten jullie een nieuwe plaat uit ‘Low Desert Surf Club’. Musiczine schreef “Als ‘Hymn Of The Cosmic Man’ de kwalificatie voor de Europacup was, dan is ‘Low Desert Surf Club’ voor Fire Down Below de Champions League.” Ik kon het niet beter uitdrukken; hoe waren de algemene reacties en heeft deze plaat deuren geopend denk je?
De reacties zijn zeer positief, we kregen vanuit alle hoeken van de wereld mooie commentaren. Dat is heel fijn natuurlijk, het is leuk om te zien dat de mensen de vibes en intenties van het album oppikken zoals we het voor ogen hadden. Of deze plaat specifiek nieuwe deuren zal openen, moet nog blijken. Het feit dat we bij het label Ripple Music zitten, is dan misschien meer een deuropener geweest. We hadden onze eerste plaat uitgebracht in eigen beheer, en zijn toen bij Ripple music uitgekomen. En dat opent zeker wel deuren omdat die toch een breder bereik hebben , het is voor een Vlaamse band toch een stap voorwaarts om bij zo een label te mogen zitten.

‘Low Desert Surf Club’ wordt inderdaad uitgebracht via Ripple Music. Hoe draagt je samenwerking met het label bij tot een breder publiek en het verbeteren van je artistiek bereik?
Ripple Music is een Californisch label waar tegenwoordig heel wat legendes uit de originele stoner scene aan verbonden zijn, dus wij zijn vereerd om daartussen te staan. Zij hebben sowieso een groot bereik aan de andere kant van de oceaan en bereiken dus heel wat meer en andere mensen dan wij, hier in België.

Ik pik toch even in op dat het toch iets grensverleggend is als Vlaamse band op zo een groot label te mogen staan; zijn we als Belg niet een beetje te bescheiden, jullie moeten totaal niet onderdoen voor de internationale scene
Het is ook niet dat we onszelf als ‘maar een Vlaamse band zien’ verre van. De scene is in Amerika of zo wellicht anders, maar daarom zijn we inderdaad niet beter of slechter dan een doorsnee band uit die internationale scene.

Jullie verdienen internationale erkenning, al vele jaren; indien jullie Engelsen of Amerikanen waren, konden jullie wereldberoemd zijn . Mee eens of is dat te kort geredeneerd?
Het nadeel van een Belgische band zijn is dat de stoner scene heel klein is, de ‘scene’ op zich is al bij al niet groot eigenlijk, laat staan in wat wij doen. In Antwerpen is die scene er echter wel. Dat neemt niet weg dat je in grote landen als Amerika en Duitsland wellicht meer aan de bak zou komen, dan in België. Maar een echt groot nadeel hoeft dat niet te zijn.

Zit je ook niet een beetje op je grens door stoner te spelen, waardoor je op die grenzen botst? Met heavy metal of rock zou je een breder publiek kunnen aanspreken, of ben je daar niet mee bezig?
We spelen wat we graag horen, en wat we graag willen doen. Dat is op zich belangrijker dan in zo een marketing verhaal te stappen en iets te gaan doen waar we niet achter staan. We willen natuurlijk onze grenzen verleggen, maar dan naar de buitenlandse scene toe zoals Duitsland of Frankrijk, er is dus zeker nog een groeimarge. We botsten zeker nog niet op onze grenzen als band.

Jullie hebben al drie prachtige platen uitgebracht, waarbij de sound wat in dezelfde richting gaat maar steeds met een zekere evolutie toch; wat is volgens jullie het grote verschil tussen de vorige en deze plaat denk je?
De productie toch wel, we hebben met een producer gewerkt en dat is toch een heel andere insteek op de zaak. De vorige twee platen werden tot de perfectie uitgewerkt, maar op de derde plaat kon dat iets losser en speelser. Ook de samenwerking met Nick DiSalvo, de in Duitsland residerende Amerikaan van de band Elder, zorgde ook voor een andere manier van werken. We hadden, weer door die corona, ook meer tijd om die plaat te maken. Daardoor hadden we ook wat meer speling om te verbeteren of veranderen. Dat is het grote verschil wellicht.

Is het in deze tijd van social media en andere nog interessant om echt platen uit te brengen denk je? Waarom?
Het is belangrijk, helaas een beetje eigenlijk, als je wil dat mensen naar je shows komen of een plaat beluisteren is het belangrijk dat ze je vinden. En dan kun je gewoon niet voorbij aan die connectie via sociale media. Maar dat kan dus ook averechts werken, je moet zien dat wat te doseren zodat het niet teveel wordt; maar we doen dus zeker ons best om ons te tonen via sociale media, omdat het de beste manier is om zoveel mogelijk fans te bereiken.

Ik trek de lijn ook even door naar Spotify, een belangrijk medium om ervoor te zorgen dat mensen over de hele wereld jullie leren kennen. Maar waarom dan nog platen uitbrengen als je je muziek gewoon daar kunt op zetten?
We zitten in een scene of genre, waar muziekliefhebbers gelukkig nog steeds iets van een fysieke plaat willen kopen. Ook deze plaat wordt verkocht, zeker en vast. Ook al is Spotify handig om nieuwe dingen te leren kennen. Maar je verdient er niets aan.

Ik wou eens polsen naar de toekomstplannen, uiteraard deze nieuwe plaat promoten. Ook in het buitenland?
We zouden uiteraard heel graag in het buitenland willen, spelen, o.a. Duitsland staat op ons verlanglijstje. Daar is er een mooie scene, met veel coole festivals. We zijn daar dus mee bezig, maar ook stillaan beetje bezig met nieuwe dingen te maken, maar daar staat geen rush op.

Jullie blijven jezelf steeds opnieuw uitvinden, opmerkelijk, maar bots je niet een beetje op je grenzen denk je? Wat is de volgende stap, welke richting zou je met Fire Down Below willen uitgaan?
We zijn niet zo bezig met planningen of zo, we beginnen eraan en zien wel waar de vibes die op ons afkomen ons zullen brengen. We schrijven in die zin ook voor onszelf,  en zien wel waar we terecht komen, dat gebeurt dus allemaal niet geforceerd maar heel natuurlijk. Welke richting Fire Down Below in de toekomst zal uitgaan is daarom koffiedik kijken. We gaan op ons buikgevoel af.

Dat brengt me bij de vraag, wat zijn de verdere ambities van de band (wereld dominantie is al een beetje gedateerd ondertussen)? Is er een soort doel dat je voor ogen hebt?
Het zou leuk zijn om te kunnen blijven toeren en met onze muziek bezig te zijn, en dat we een balans vinden tussen het spelplezier en dat financiële kantje van de zaak. Dat is voor ieder van ons beetje persoonlijk. Gewoon dus op alle vlakken stappen vooruit blijven zetten is wellicht onze grootste ambitie, en dan zien we wel vanzelf waar we uitkomen.

Indien je kan kiezen, headliner zijn op een groot festival of een Sportpaleis,  of een naam blijven zijn in het clubcircuit, wat verkies je en waarom?
Het is wellicht niet de echte ambitie, maar we zouden uiteraard graag in het Sportpaleis spelen en voor 10000 mensen staan spelen die je songs meebrullen, dat moet schitterend zijn. Maar even goed elke avond in een club voor tweehonderd man spelen, als de vibe goed zit. Het is op beide vlakken gewoon schitterend als er mensen staan die je muziek kennen en daar op bewegen en mee zingen. Dus beide, maar realistisch  bekeken, lijkt een stempel blijven drukken op dat clubcircuit het meest realistische. Kortom: liever tien keer AB dan 1 keer een vol sportpaleis eerlijk gezegd. Maar we zeggen niet ‘nee’ als we die kans zouden krijgen. Laten we het daarbij houden.

Pics homepag @Elke Verstraeten

Dat lijkt me een goed statement om dit interview af te sluiten. Bedankt voor dit fijne gesprek, veel succes met de nieuwe plaat en de tour. We blijven jullie uiteraard op de voet volgen