Een dosis gezonde rock’n’roll krijgen we te horen op de titelloze full cd van Shapeshifter . Vergewis u niet met de Nieuw-Zeelandse band. Het is een Belgisch kwartet die 90s rock speelt in de beste traditie van The Scabs, waarbij ruimte is voor snedige , vettige, boeiende soli . In sommige nummers krijgen de toetsen een prominente rol , of wordt een sax toegevoegd , wat kleur en elan geeft . Fijn rockend plaatje dus bijgevolg!
Intussen is de groepsnaam veranderd in Shapeshifted
Info
https://www.facebook.com/shapeshifted.be
http://shapeshiftedbe.com/
Celestial Wolves overtuigt met een sterk cinematografische plaat . Hun instrumentale sound , waar af en toe een voicesample is in verweven, klinkt sfeervol , ingetogen en levendig door frisse, aanstekelijke , opbouwende en exploderende gierende ritmes .
Natuurlijk kan je niet omheen de invloed van Mogwai en Godspeed , maar in de forsere aanpak heb je welige postmetal. Het vijftal wordt door het Dunk!festival ondersteund , gezien hun muzikale outfit volledig past in het plaatje van Dunk! . Boeiende plaat.
http://www.celestial-wolves.be
Op de nieuwe plaat van het Nederlandse Most Unpleasant Men is hun sfeervolle aanpak duidelijk breder geworden . We horen mooi uitgewerkte broeierige pop , die door keys en percussie kleur en drive hebben , en onderhuids niet vies zijn van een wavetune en beats . Door de dromerige zang blijft de gevoeligheid in het materiaal primeren .
Een afwisselend album en een spannende sound zorgen bij het sextet ervoor dat de plaat uitermate boeiend blijft !
http://www.mostunpleasantmen.nl
Voor wie houdt van ‘90s grungepop in de voetsporen van Nirvana , komt zeker aan z’n trekken op de EP van Mxrcxl rond een zekere Marcel . Vier snedige songs horen we, aangevuld met ‘80s keys , waarvan de eerste twee een donkere tune hebben . Niet verrassend misschien, maar de songs steken goed in elkaar , hebben armslag en weten te raken .
Eerder dit jaar maakten we kennis met de Nederlandse band John Coffey, een indrukwekkend vijftal dat er op een zodanige manier in slaagt hun hardcoresound af te wisselen met diverse ander invloeden dat men het platgetreden genre meer dan ontstijgt. Enkele maanden later ontmoeten we met Meet The Storm (ook een Nederlandse formatie nota bene) opnieuw zo een band! De basis van de muziek van dit vijftal is overduidelijk moderne hardcore maar Meet The Storm mixt dat op een uiterst vernuftige manier met rock, rock-n-roll, hardcore, metal en zelfs wat country. Het resultaat is een energieke, catchy en zeer genietbare plaat die boeit van begin tot eind.
De tien songs wisselen stevige, compromisloze stukken af met melodieuze gedeeltes. De nummers staan als een huis en dat komt in de eerste plaats door de vocalen van frontman Matthias. De man varieert screams af met meezingbare, cleane zanglijnen. Daarnaast zijn er de machtige gitaarpartijen die ons regelmatig doen denken aan het legendarische album ‘Grey Britain’ van Gallows. Ook een topband als Rise And Fall was niet ver weg bij bijvoorbeeld de geschifte openingsriff van “Dead Eyes Don’t Speak”, een song die vervolgens gecombineerd wordt met een emotioneel, meezingbaar refrein waardoor dit absoluut onze favoriete track is. Neem van ons aan dat Meet The Storm wel eens the next big thing kan zijn in het genre van de stevige, alternatieve muziek!
Ons land heeft een patent op liedjesmakers die het met hun ingetogen en fragiele mix van pop, rock en folk dikwijls tot ver buiten de landsgrenzen schoppen, denk maar aan Milow of The Bonny King Of Nowhere.
Ook in Nederland loopt er zo een jongeman die de potentie heeft om het wel es ver te schoppen. Jan Minnaard is de naam van deze 20-jarige singer-songwriter. Reeds in 2008 kwam zijn talent naar boven toen hij met zijn allereerste optreden meteen werd uitgeroepen tot Zeeuwse belofte. Hij trok nadien naar Rotterdam en verzamelde een aantal muzikanten rond zich en stichtte de band Wolf in Loveland.
Het collectief bracht al twee collecties uit van thuis gecomponeerde liedjes en nu zijn ze met dit titelloos album toe aan hun officiële debuut.
Het plaatje telt vooral ‘oudere’ songs die in een nieuw jasje werden gestopt. Het zijn stuk voor stuk ontwapenende tracks waarbij de breekbare, herkenbare stem van frontman Minaard opvalt.
De elf nummers vallen verder op door de heldere, aangename harmoniën en het diverse instrumentarium (banjo, gitaar, synths, contrabas, drums...). Wij genoten vooral van de gevarieerde en gevoelige opener “Nothing At All”, en het tweeluik “Tattoos” en “Tattoos#2”. Ook zeer opvallend was “On The Road”, een nummer dat twijtelt tussen ingetogenheid en uitbundigheid. Ook “Truth Be Told” bleek zo een luisterliedje dat je zonder problemen diverse keren met plezier na mekaar beluistert.
Een zeer aangenaam debuut dus van een naam waar we ongetwijfeld meer van horen. Surf snel naar www.wolfinloveland.nl .
We moeten het toegeven: bij het Vlaamse Funtime Records hebben ze een neus voor talent! Face The Fax is de volgende, beloftevolle band die een plaat mag uitbrengen op het label van Johan Quinten. FTF uit Leuven blaast volgend jaar tien kaarsjes uit en bracht met ‘When Morning Comes’ in 2009 een eerste full album uit via Kickass Records. Nu is er de nieuwe ‘Basic Human Wrongs’, voor ons de eerste kennismaking met dit vijftal.
Na een paar luisterbeurten zijn wij onvoorwaardelijk fan geworden! Face The Fax maakt muziek met duidelijke referenties naar de snelle skatepunk die zo populair was in de nineties. Onze landgenoten combineren dat met een portie punkrock en wat melodieuze hardcore. Wat ‘Basic Human Wrongs’ zo speciaal maakt, zijn de vele memorabele songs die er op staan. Zo is er de furieuze opener “Waste Of Space” die meteen gevolgd wordt door het emotionele “Basic Human Wrongs”. Verder stipten we de meezingers “No Retreat”,“People Unchanging” en “Bullshit In A Bad Disguise” aan... eigenlijk is het echt zoeken naar een mindere compositie.
De muziek van Face The Fax swingt niet alleen als een tiet, de groep weet snelheid en goeie melodieën te vermengen met de nodige passie en emotie. Verder beschikt de band met Daan over een meer dan gemiddelde zanger en klinken de gitaarpartijen moddervet.
‘Basic Human Wrongs’ is een zeer goed album en verplicht voer voor fans in het genre!
Kregen we met de cd ‘Familiar sounds’ een reeks fijne , sfeervolle, energieke poprock te horen, dan legde zanger/componist Peter Vleugels zich op deze plaat ‘Chromoscope’ toe op een avant-gardistisch geluid . Heel andere koek dus , met muzikale schetsen, rauw, ruw, ongepolijst met tegendraadse ritmes en elektronica . Het is een creatieve trip , die inspanning vergt , maar evenzeer vraagt om los te laten om optimaal die composities te ervaren.
‘Chromoscope’ wordt aanzien als een muzikale ruimtereis , die eens eraan begonnen, niet kan worden afgebroken . En prélude op de trip naar Mars weliswaar, vertrekken , aangekomen, thuisgekomen , maar niet terugkeren … Hier heeft hij eens goed laten gaan, wat doet denken aan Mauro’s Planet Pawlowski …
http://www.myspace.com/buffoontherockband
Het instrumentale Locus Control komt aandraven met een boeiend werkstuk . Al snel op “Snowdon alt. 900 ft” krijgen we de synthese van hun sound : hier versmelten postmetal, progrock , postrock en allerhande - core , wat een prima resultaat oplevert . Broeierig, gedreven , meeslepend materiaal , dat leunt op ritmiek , maar durft avontuurlijk te klinken. Een intens snedig , krachtig , helder geluid waarin subtiliteit en details de muziek diepgang geven .
Een muzikale trip doorheen diverse emoties en sferen , wat en verve besloten wordt met songs “Sodium” en “Douzaine tranches de vie”.
http://www.locuscontrol.be
Rap op z’n West-Vlaams (avant hop/nederhop of hopperdehop) … Steven H(eyse) knalt er tegenaan met aanstekelijke , broeierige en mellow gevoelige toegankelijke hiphop . Hij slaagt erin alle indrukken van zich af te gooien. Zijn live performances zijn op z’n minst energiek , gedreven en explosief te noemen, met een ‘Lach en een Traan’ , of soms wel ‘Pijn & Lijden’.
Hij rapt en zingt snedig in een West-Vlaams dialect en swingt met een laagje humor , vergezeld van een voorgeprogrammeerde ritmebox.
De vijf songs zijn uitermate gevarieerd en boeiend. Op “Een meiske met een bril” klinkt hij sober, treffend met een akoestische gitaar om dan met een rits Front 242 beats een remix van “t Zit tegen” letterlijk op ons los te laten!
Het is eenvoudig bij Steven H . Zijn muziek klinkt fris, speels en opzwepend. Een groots entertainer en Artiest met een Feestneus!
Intussen is een gloednieuwe videoclip klaar voor het nummer Alsan Verward: http://www.youtube.com/watch?v=1a5oakQ2_OI
http://www.stevenh.be
Een heel bijzonder plaatje is ‘Killing tale’ van The Godspeed Society , een uitgebreid ensemble uit Portugal die komt aandraven met een verhaal van een jonge rouw die vermoord wordt door haar lover boy in het stadje ‘Blood City’. Een mysterie slui(m)ert (zich) omheen die moord , wat doet denken aan het verhaal van Twin Peaks. De story wordt weergegeven in een 24 pagina tellend boek , die bij het album zit . Ze brengen het verhaal in vijftien indringende , (licht) dreigende , spannende songs , die nog geïnjecteerd worden door de vrouwelijke vocals van Silvia Guerreiro. .
Muzikaal zit het gezelschap ergens darkwave, gothic rock, cabaret op z’n Amanda Palmer’s, jazz noir en rokerige bluesrock. Flutes en accordeon bieden dat extraatje donkere atmosfeer . Intrigerend werkstukje .
Info http://www.killingtale.wix.com/thegodspeedsociety
Wie in het laatste weekend van juni in Dessel verblijft voor het fijne Graspop-festival komt op zondag best niet te laat uit zijn muffe tent.
Om half twaalf opent dan de nieuwste belofte in Vlaams metal-land het podium van de Metal Dome. King Hiss is de naam en het gaat hier om vier mannen die hun sporen in de muziekwereld ruimschoots verdienden.
De bekendste naam binnen het viertal is ongetwijfeld die van Josh Fury oftewel de gitarist van het in hardcore-kringen legendarische Congress. De muziek die hij met zijn nieuwe kompanen maakt is echter totaal niet te vergelijken met die van deze H8000-band.
King Hiss staat voor een scherpe en afwisselende mix van stonerrock , metal en hardrock en valt verder op door de opmerkelijke vocalen. Zanger Jan Coudron haalt met zijn lange uithalen wat ons betreft het niveau van ene Franky DSVD van Channel Zero. Daarnaast is uiteraard het technische en complexe gitaarwerk van Josh Fury om vingers en duimen van af te likken.
Deze EP werd in eigen beheer opgenomen en telt zeven stevige songs. Als we er een favoriet moeten uithalen, dan is het opener “Snakeskin” die bij ondergetekende ondertussen is uitgegroeid tot een zogeheten oorwurm.
King Hiss is ontegensprekelijk een aanrader voor alle metal- en hardrockheads! Voor meer info: www.king-hiss.com of www.facebook.com/kinghissband .
Reena Riot is het alterego van Naomi Sijmons , jawel dochter van de Fons van The Scabs . De jonge dame heeft haar debuut EP uit, met een vijftal overtuigende songs . Ze heeft zich weten te omringen met goed op elkaar ingespeelde muzikanten .
Dromerige melodieuze pop , bepaald door een rauwe , dreigende emotionele tune, die haar in de finale van Humo’s Rock Rally brachten . Ze balanceert ergens tussen Polly Harvey, Ani Difranco, Edi Brickell, Alanis Morissette, Janis Joplin en het songwriterschap van Elliott Smith en Thurston Moore van Sonic Youth .
Afwisselend werk , waarbij een paar pure , oprechte , eerlijke semi-akoestische nummers terug te vinden zijn. We kunnen nog veel moois verwachten van deze beloftevolle artieste!
Een zevenkoppige hiphopbrassformatie overtuigt ons met een muzikale creativiteit van hiphop, drum’n’bass, funk , grungerock en New Orleans blazers . Feestelijke Toeters en Bellen met een hyperkinetische MC , een spervuur aan raps, en uitermate groovy, ontspannende en opbeurende muziek. De stemming is optimaal, in de lijn van de vroegere Wawadadakwa, El Tattoo del Tigre, Amour Fou, Stuffed Babies on Wheels en Shantel & The Bucovina Orkestar. Ze zijn en blijven trouw aan de Brass traditie .
Ook de layout mag er duidelijk zijn waarbij een everzwijn en stier in elkaar getekend zijn. Spitsvondig.
Info op http://wbbbb.bandcamp.com
http://www.naff-rekordz.com
Nederlands 
Français 
