Dyscordia - We willen met Dyscordia gewoon de passie hoog houden, het moet plezant blijven. Daar draait het echt om

De Belgische metal band Dyscordia was aan een steile opmars bezig, zeker na het uitbrengen van hun laatste schijf ‘Delete /Rewrite’; ze stonden zelfs op Alcatraz Metal Fest in 2017. Helaas zette COVID 19 een stop op die groei, maar Dyscordia bleef niet bij de pakken zitten, en bewees als opener van de tweede festival dag op Alcatraz Metal Fest 2021 nog steeds stevig in de schoenen te staan. De zenuwen waren nochtans heel hoog gespannen, bleek uit een interview dat we met de band hadden na het concert.
Uiteraard werden ook de verdere toekomstplannen uit de doeken gedaan.

Dycordia was aan een ware opmars bezig, zeker in de periode 2017/2020. Heeft deze COVID 19 een stop gezet op de groei?
Het was zeker heel zwaar voor ons, onze laatste cd was uitgekomen en we hadden nog niet de kans gehad daarmee op tournee te gaan. Dat heeft zeker een domper gezet op de groei waarin we waren beland. Vandaag op Alcatraz was het derde optreden dat we sinds heel lang konden doen. We waren super enthousiast en de zenuwen waren gespannen om weer op dat podium te staan.

Het is wel jammer dat jullie letterlijk moeten terug grijpen naar dat verleden, terwijl jullie wellicht graag verder willen, en dat niet kunnen. Frustrerend?
Op het moment van onze release show hebben we wel veel optredens gedaan, maar toen is alles stil gevallen en moeten we terug ingewerkt geraken. We kunnen moeilijk die cd in de vuilbak gooien, we willen die muziek nog promoten. En dat is nu, met enige vertraging, eindelijk het geval.

Er is natuurlijk Dyscordia Army, die jullie enorm steunen en overal naar jullie concerten komen. Hoe groot is de impact van die Army eigenlijk?
Die impact is zeer groot. Je moet weten, dat zijn enkele mensen die helemaal vrijwillig daarmee bezig zijn , enkel en alleen voor ons. Dat is toch heel wat. Wat die mensen voor ons doen is gewoon fantastisch.

Ben je er als band sterker uit gekomen uit deze periode? Zijn er geen momenten geweest dat je de stekker er wilde uittrekken?
Laat ons hopen dat we er sterker zijn uit gekomen. We zijn er nog niet, omdat alles nog heel onzeker is op het moment. We hebben heel lang niet kunnen repeteren. We hebben wel muziek geschreven. En naar elkaar doorgestuurd. Maar dat is niet de sfeer, en dat voel je ook wel binnen de band dat het heel anders is op die wijze. De finesse om je instrument te bespelen vermindert ook wat, maar dat komt ook redelijk snel terug. Dat is een beetje zoals met een fiets rijden, je verleert dat nooit.

Waren jullie zelf tevreden over het concert vandaag?
Zeer zeker, alleen al het feit dat we terug op het podium mogen staan is schitterend, dat hebben we onder elkaar daarnet ook gezegd; Dank aan Alcatraz dat ze dit ondanks alle miserie en problemen toch hebben laten doorgaan. Er stonden enorm veel Belgische bands, de Belgische scene wordt enorm gesteund door de organisatie, dat appreciëren  we enorm. We hebben op Graspop gestaan, en dragen de organisatie in ons hart, er spelen daar ook wel Belgische bands. Maar een affiche samenstellen met bijna de helft Belgische bands? Dat is toch wel uniek.

Over die Belgische scene wil ik het ook hebben, ik krijg soms de indruk dat die Belgische scene zich altijd meer dubbel moet plooien om door te breken dan de Buitenlandse scene die schijnbaar moeiteloos overal kan spelen? Of zie ik dat verkeerd?
Ik weet niet zeker of dit waar is, als je bijvoorbeeld in Duitsland kijkt daar zijn zoveel ongelofelijk goede bands. Maar wat zien wij? Dat zijn de bands die naar hier komen, en dat zijn de toppers in die scene daar. Daardoor krijg je een vertekend beeld. Dat geldt dus ook voor Belgische bands eigenlijk. Het is niet simpel, het werk dat je er moet insteken en zo, is immens. Het komt zeker niet vanzelf, je moet er echt iets voor doen.

Dat is ook wel zo, veel jonge bands kijken naar bands als Channel Zero op en denken ‘woow die staan er wel’ maar het komt dus ook bij hen niet vanzelf?
Nee het draait bij elke band om werken, werken en werken. Dat is bij ons zo, bij Channel Zero ook. We kunnen proberen wat meer uit te brengen in het buitenland als band, maar het kan niet vanzelf komen, je moet er steeds voor werken. We zitten met Dyscordia ook al circa tien jaar in de scene, en ondervinden dat nog elke dag.

Zijn er trouwens plannen voor het buitenland?
Die plannen waren er dus, maar ook daar heeft COVID 19 een stokje voor gestoken. Hopelijk lukt dat dit jaar wel, we zijn nog volop aan het lobbyen.

Jullie bestaan ondertussen tien jaar, is er wezenlijk niet wat veranderd? Is het rock-n’-roll gehalte er niet wat uit?
De muziekbeleving is gewoon veranderd. Vroeger moest je echt een plaat gaan uitzoeken en daar naar luisteren, nu komt de muziek gewoon op jou af via je smartphone, je moet er geen inspanning meer voor doen. of dat minder rock’n roll is, laat ik in het midden. Alles is te vinden op Spotify.

Ik pik daar even op in, is het als band dan nog steeds nodig of interessant om nieuwe platen uit te brengen als je het toch kunt vinden op Spotify?
Een plaat heeft gewoon nummers waar er een soort draad in zit, daar is nog steeds een publiek voor dat daar voor te vinden is. Persoonlijk luister ik nog graag naar een vinyl of CD en een metal publiek koopt toch ook nog platen. De concurrentie is groter, er zijn veel meer bands met technische hoogstaande producties dan vroeger.

Zijn er eigenlijk al plannen voor een nieuwe cd of zo?
Er zijn al nieuwe nummers geschreven, maar we willen ons eerst focussen op het promoten van die vorige ‘Delete/Rewrite’ vooraleer we ons daarmee gaan bezig houden. Pas als dat achter de rug is, gaan we de studio in.

Naast de tour plannen en zo, is er nog een ambitie  of doelstelling dat je als band voor ogen hebt?
Europa veroveren zeker en vast, in het buitenland kunnen gaan optreden is een ambitie op zich. Duitsland en Nederland zijn te doen, maar Frankrijk is een moeilijker verhaal.

Jullie staan als een huis, als band en als jullie op deze wijze doorgaan zie ik dat zeker nog gebeuren. Maar ik pik daar nog even op in, als je als band de kans moest krijgen om een monster contract te krijgen waar je financieel geen zorgen meer hoeft te maken, zou je dat doen?
We maken muziek, omdat we muziek willen maken. Je moet opletten als iets je werk wordt, eens dat het geval is, verdwijnt ook de passie. Je ziet dat vaak met die bands, dat de passie is verdwenen en uiteindelijk de kwaliteit is ook minder. Ik zou voor het geld dat zeker niet kunnen doen. We willen met Dyscordia gewoon de passie hoog houden, het moet plezant blijven. Verdienen we er iets mee? Dan is dat mooi meegenomen. Maar het moet daar blijven rond draaien, de passie moet erin blijven. We zullen nooit vallen voor het grote geld, zeker niet.

Ik vind het raar dat ik altijd dat antwoord krijg, kijk naar bands als bijvoorbeeld Metallica die dat wel hebben gedaan?
Ik denk ook niet dat een band als Metallica een Black Album hebben uitgebracht voor het geld, en dat ze heel hard achter de muziek staan die ze brengen. De passie is ook bij hen nog belangrijker dan er rijk mee worden.

Nu we bij Metallica aanbeland zijn, heeft een band als Metallica er ook niet voor gezorgd dat een ruimer mainstream publiek valt voor het metal genre, meer dan vroeger?
Het is zeker zo dat zij er mede voor gezorgd hebben dat het metal genre bestaat, zeker en vast. Wij zelf luisteren meer naar die Scandinavische scene.

Metal is fysiek toch zwaar, kijk naar een band als Slayer die op hun toppunt stopt? Wanneer stopt het voor jullie denk je?
Je stopt om het moment dat je voelt dat het niet meer goed zit. Als het je niets meer doet,  maar als ik 80 ben en ik doe het nog graag? En het gaat wat trager? Waarom zouden we dan stoppen. Dyscordia blijft dus vooral doorgaan zo lang die passie er nog steeds is, zoals eerder gezegd.

Alcatraz Metal Festival 2021 - Eindelijk nog eens los, de metalfanaten zijn U dankbaar voor dit schitterend 3daags feest! (musiczine.net)

Pics homepag @Tony Decruyenaere

Bedankt voor dit fijne gesprek en hopelijk tot binnenkort, veel succes met alles wat jullie doen