Het programma van de Lokerse Feesten is wel meer op nostalgie gericht, vanavond was dit zeker het geval, er liepen nogal wat ouwe rockers met gezette bierbuiken rond. Kon ook moeilijk anders, met zo’n affiche.

Therapy? , nog steeds zeer geliefd in België, mocht de regenachtige avond openen in Lokeren. De band hun set klonk misschien bij momenten een beetje rommelig, maar bij de drie immer sympathieke heren valt dat best te pruimen. Hun sound heeft wat aan agressie moeten inboeten en is er wat meer fun in de plaats gekomen, maar de spontaniteit is onberoerd gebleven, en dat is wat hen populair houdt. Uiteraard moesten ze het hebben van de oudjes als daar zijn “Isolation”, een nog steeds fel en verbeten “Teethgrinder”, “Going nowhere”, “Die laughing” en natuurlijk “Diane” dat voor de gelegenheid een strak rockkleedje kreeg aangemeten.
Niks nieuws, niks verrassends, maar toch een blij weerzien met deze fijne gasten.

Mötley Crüe, wat moesten we daar in hemelsnaam van verwachten ? een over the top karikaturale Amerikaanse hard-rock band waarvan hun sex-, drugs- en rock’n’roll uitspattingen beruchter zijn dan hun muziek.
Wel, het viel reuze mee, tenminste voor wie zich een uurtje kon inleven in de wereld van kitscherige cliché matige hard-rock. En dat konden wij nu voor één keertje ook, zie. Het hoge stemmetje, de gierende gitaren, de hair metal meets New York Dolls looks, de stoere poses, de vlammenwerpers, het vuurwerk. Het ging er allemaal lekker in. De songs die voor ons Europeanen niet echt wereldschokkend zijn, werden hard en strak gespeeld en de totaalsound mocht er zijn. Meer dan geslaagd, dus.

Ontgoocheling van de avond waren de ouwe rockers van Golden Earring. Van een bende ervaren rotten hadden we toch wat meer verwacht, maar ze klonken alsof ze de laatste 15 jaar alleen nog maar comateus in leven werden gehouden (kan ook 25 jaar zijn). We kregen een fletse, routineuze set in de trend van ‘we willen nog wel, maar we kunnen echt niet meer’. Songs als “When the lady smiles” en “Twilight zone” werden al vroeg in de set half op automatische piloot na mekaar afgehaspeld en brachten geen greintje beroering teweeg. Het onvermijdelijke “Radar love”, dat de meubelen moest redden, werd ontsierd door een compleet overbodige drumsolo en had verder ook maar weinig power te bieden. In de bisronde probeerden ze het dan over een andere boeg te gooien door wat meer de rock’n’roll toer op te gaan, maar ook daarmee gingen ze de mist in. Eén ding werd ons klaar en duidelijk vanavond : Golden Earring is klaar voor het kerkhof.

Organisatie: Lokerse Feesten, Lokeren

Bij het afdalen van de brede trap naar de toegangsruimte van het Leuvense M-museum werd meteen duidelijk dat het nieuwe M-idzomerfestival zich niet enkel met zijn multidisciplinaire aanbod onderscheidt van diens gemiddelde Vlaamse tegenhanger. Talrijke bevallige assistentes sprongen meteen in de bres om de wat onwennige festivalganger, die zich normaal als vee naar de wei gedreven weet, de weg te wijzen. Kunstliefhebbers mochten met hun festivalticket alle zalen van dit vorig jaar geopende museum bezoeken, een bonus die ons sterk beviel omdat men niet elke dag de kans krijgt om een puike selectie uit de oude en nieuwe kunst te bezichtigen. Diversiteit was hierbij troef want bovenop vele waardevolle schilderijen presenteert dit museum ook fotografie, installaties, videokunst, beeldhouwwerk, diamontages, enzovoortsenzoverder. Het gebouw zelf is een geslaagde integratie van oude en nieuwe architectuur waarbij men meermaals getrakteerd wordt op een adembenemend zicht op de Leuvense binnenstad. We kwamen letterlijk ogen en tijd te kort, de volgende keer zullen we dus wat vroeger opstaan alvorens ons naar de M-idzomerfestivalsite te begeven. U merkt het: we waren reeds verkocht alvorens de eerste muzieknoot weerklonk. Als we u op het hart drukken dat niet enkel de culturele maar ook de culinaire fijnproevers en veelvraten aan hun trekken kwamen, beseft u meteen dat onze avond niet stuk kon. En dan zwijgen we nog over het feit dat er overal voldoende vuilnisbakken voorzien waren en er daarenboven enkele medewerkers permanent de weinig op de grond geworpen bekertjes aan het oprapen waren. Lang geleden dat we na afloop nog zo’n ongerept festivalterrein mochten aanschouwen!

Toch was die eerste avond niet alles pico bello. De intimistische songs op ‘And So It Is Morning Dew’ zijn meer dan verdienstelijk maar on stage kon The Bear That Wasn’t nog niet overtuigen. Ook de zevenkoppige band die het podium na het solo gebrachte openingsnummer inpalmde kon ons niet voldoende bekoren om van een sterke opener te spreken. Zijn 365 opeenvolgende huiskamerconcerten zijn hoogstwaarschijnlijk stuk voor stuk sterker dan hetgeen hij in grote zaal of op een festivalpodium ten berde brengt. Songs als "Winterwandering" en afluiter “Headphones” illustreerden dat Nils Verresen heel wat in zijn mars heeft, maar het zou ons verbazen als hij ooit massa’s in vervoering zal brengen. Misschien is het dus ook beter om dit materiaal - waarmee hij trouwens heel terecht hoge ogen gooit! – enkel in zijn meest pure vorm (dus zonder versterking) aan de waarlijk geïnteresseerde liefhebbers te presenteren. Het is immers spijtig als de meeste toeschouwers zich een optreden zullen herinneren dankzij de weinig alledaagse songtitels (wat denkt u van "The Exciting Adventures Of A Bad Bet, A Bad Alliteration And Mister Consequence"?) i.p.v. o.v. de tekstuele en muzikale pareltjes die deze singer-songwriter op zijn debuutplaat liet persen.

Hoofdact Mercury Rev tapt muzikaal uit andere vaatjes. Deze Amerikanen etaleerden vier jaar terug zowel hun eigenzinnigheid als hun veelzijdigheid op ‘The Essential Mercury Rev – Stilness Breathes 1991-2006’. Na een periode waarin rijk georkestreerd, haast etherisch werk op de voorgrond kwam (hierbij denken we vooral aan ‘All is Dream’ uit 2001) greep deze groep twee jaar geleden op ‘Snowflake Midnight’ terug naar de meer experimentele, vaak psychedelische muziek waarmee ze op ‘Yerself Is Steam’ (1991) en ‘Boces’ (1993) debuteerden. Het Leuvense publiek kreeg een twaalftal eigen nummers en twee covers te horen. Omdat we verrast werden door het stipte aanvangsuur van het optreden (we waren diepgeconcentreerd aan het proberen om één van die moderne kunstwerken te snappen, belastende hersenactiviteit die ons belemmerde om vlot de uitgang van de museumzalen te vinden), misten we het begin van hun set. Het eerste hoogtepunt waarvan we zelf getuige konden zijn, was “Holes” (uit doorbraakalbum ‘Deserter’s Songs’ - 1998). Het daaropvolgende “You’re my Queen” begon goed maar kreeg vervolgens een te lange uitloper die muzikaal niet spannend genoeg was om minutenlang te boeien. Gelukkig was dit één van de zeer schaarse momenten waarop Jonathan Donahue en de zijnen de pedalen verloren. Over het algemeen hadden we niet te klagen: o.a. “Diamonds” (uit ‘The Secret Migration’ - 2005), “Spiders and Flies” en het onverwoestbare “The Dark is Rising” werden met de vertrouwde gedrevenheid geserveerd. Tijdens Peter Gabriels “Solsbury Hill” dachten we even dat een middelmatige covergroep de honneurs waarnam, maar gelukkig bewees Mercury Rev niet veel later met “Once in a Lifetime” (Talking Heads) dat een gedurfde eigen toets een cover kan rechtvaardigen (wie had ooit gedacht dat deze klassieker overeind kon blijven zonder refrein?).
Na een stomende (en veel te korte!) versie van “Senses On Fire” namen de heren hun biezen. Ongetwijfeld omdat Keizer Louis strenge instructies gegeven had, kregen we tegen tienen met “Goddess on a Highway” slechts één bisnummer. Al te lang moeten de fans van Mercury Rev echter niet op hun honger blijven zitten: op 20 november zal de groep onder de noemer ‘The Mercury Rev Clear Light Ensemble’ avantgardistische films begeleiden. Een kolfje naar hun hand dus dat wordt ongetwijfeld opnieuw een fantastische avond….ook al is het in Antwerpen…;-)

De allereerste avond van dit Leuvense festival maakte duidelijk dat het veel potentieel heeft. Organisatorisch was het alvast af. Nu maar hopen dat het voldoende publiek lokt om een blijver te worden in het stilaan verzadigde festivallandschap.

Organisatie: M-idzomerfestival ism Depot, Leuven