Headbanger’s Balls Fest 2022 - Ontdekkingen en Bevestigingen
Headbanger’s Balls Fest 2022
De Leest
Izegem
2022-05-07
Filip Van der Linden

Headbanger’s Balls Fest zette dit jaar de opgebouwde traditie en reputatie verder met opnieuw een geslaagde editie van dit indoor-metalfestival met een reeks uitstekende bands. Vooral Belgische bands op het podium van De Leest in Izegem, wat er misschien mee te maken had dat de eerste boekingen nog tijdens corona gebeurden en men een beetje op veilig wilde spelen. Dat was zeker geen rem op de fun.

Het Nederlandse An Evening With Knives mocht kort na de middag als eerste band het podium op met hun mix van stoner en postmetal en zette in met “Endless Night”. Die track komt van ‘Sense Of Gravity’, het album dat ze uitbrachten in 2020, net voor de wereld voor twee jaar op slot ging. Pas dit jaar kunnen ze dat album eindelijk live brengen. Van ‘Sense Of Gravity’ speelden ze in Izegem voorts nog “On Your Own”, “Levitate” en “Sacrifice”. Afsluiten deden ze met twee tracks van het vorige album ‘Serrated’. Hoewel An Evening With Knives geen onbekende is in het clubcircuit en deze band ook al op Alcatraz stond, was het concert op Headbanger’s Balls voor velen een ontdekking. Het reeds aanwezige publiek reageerde alvast enthousiast.

Sons Of A Wanted Man werd op Headbanger’s Balls aangekondigd met ‘zwart als steenkool, hard als diamant’. Deze blackened postmetalband uit Limburg is misschien niet de bekendste van de underground, maar de samenstellers van Headbanger’s Balls houden wel van een uitdaging. En hun publiek duidelijk ook. Over het album ‘Kenoma’ van deze zonen schreven we al dat het magistraal was in zijn soort, maar misschien niet het meest toegankelijke en dat is ook ongeveer wat opgaat voor hun liveset. De rijen voor het podium stonden al wat dichter bevolkt dan bij An Evening With Knives toen de band aftrapte met “Amor Fati”. Blackened postmetal is misschien niet het soort muziek waar je wilde taferelen moet verwachten, maar tussen de songs kwam er veel enthousiast applaus. Ook al een aangename ontdekking in Izegem.

Vervolgens betrad gitarist Josh Fury het podium van De Leest. Niet – zoals gepland – met King Hiss, maar met Liar, zijn andere band. Headbanger’s Balls had één van de haltes moeten zijn van de afscheidstournee van King Hiss, maar stemproblemen van zanger Jan Caudron beslisten daar anders over. Liar is een legende in de H8000-scene en zorgt steevast voor volk en entertainment. Liar-zanger Hans was eerder die dag aanwezig bij de begrafenis van Olav van hardcoreband Crucified en droeg daarom één van de eerste songs op aan hem, wat bij het publiek onthaald werd op een respectvol applaus. De set werd ingezet met de “Imperial March” die fans van John Williams herkennen van bij Star Wars. In de set lag het zwaartepunt op de oudste albums van Liar: ‘Falls Of Torment’, ‘Invictus’ en ‘Deathrow Earth’. Voor het publiek was Liar het sein om helemaal los te gaan: moshen en de lyrics meebrullen in de microfoon van Hans, die het de security knap lastig maakte. Hij ging met de security in discussie of crowdsurfen nu wel of niet toegelaten was, maar voor er een definitief antwoord kwam, werden de eerste lijven reeds over de handen gedragen. Dat feestje duurde tot na “Shatter” Frank Sinatra uit de luidsprekers knalde met zijn “My Way”.

Carnation en Wiegedood verwacht je eerder op Graspop of Alcatraz, maar het is mooi dat deze bands in Izegem dezelfde kansen krijgen als buitenlandse bands. Carnation leverde in Izegem een mooie prestatie en toonde een overvloed aan professionaliteit op het podium, al leek het soms alsof de band wat op routine speelde. De set in Izegem verzamelde het beste van de jongste albums: ‘Where Death Lies’ en ‘Chapel Of Abhorrence’. Wie Carnation deze zomer nog eens in eigen land live wil zien, moet op 4 juni in Eeklo zijn. Voorts heeft deze band enkel een lange reeks buitenlandse festivals op zijn agenda staan.
Wiegedood is een fenomeen dat je moet gezien of gehoord hebben om er een oordeel over te hebben. Op de albums speelt deze atmosferische blackmetalband vooral met intensiteit. Dat leverde hen een wereldwijde platendeal op en ze rijgen de buitenlandse tournees aan elkaar. Live mist dit trio soms wat van de nuances die je op de albums wel hoort. Hun meest recente album, ‘There’s Always Blood At The End Of The Road’, is dan ook nog eens het meest overweldigende uit hun catalogus, met veel minder rustpunten dan de trilogie “De Doden Hebben Het Goed”. Waren de nieuwsgierigheid en fascinatie aan het begin van de set nog goed voor een volle zaal, dan werd de lokroep van de toog toch almaar sterker eens voorbij halfweg. Niet dat ze iedereen uit de zaal weggejaagd hebben, maar voor velen was dit een taaie brok.

Een ander, toegankelijker fenomeen is Fleddy Melculy. Je kon zelfs twijfelen of deze Belgische band misschien niet de ‘echte’ hoofdact van de dag was. Zeker inzake interactie en enthousiasme bij het publiek haalden de Belgen het vlot van de Polen. De hype rond Fleddy Melculy is dan misschien wat afgezwakt en de singles vinden steeds moeilijker hun weg naar de radio, de vele fans zijn gebleven. Oud en nieuw werk werd op net zo veel enthousiasme onthaald bij het publiek. Klassiekers als “T-Shirt Van Metallica”, “Geen Vlees, Wel Vis” en “Feestje In Uw Huisje” stonden te blinken naast nieuwere tracks als “Fuck Uw Vrienden”, “Geen Tijd Voor Spijt” en “God Is Een Kapper”. De vuisten gingen massaal de lucht in en de moshpit bereikte zijn kookpunt. Wel zat er een vervelende hapering in de set toen de microfoon van Jeroen uitviel en het een eeuwigheid leek te duren voor dat euvel hersteld was. Maar de conclusie is duidelijk: Fleddy Melculy zwaait nog steeds de scepter over de Belgische metal.

De set van de Poolse deathmetalband Decapitated begon ook al met vertraging door microfoonproblemen, maar de fans bleven geduldig wachten, ondanks het late uur. Hun trouw werd door Vogg, het enige overgebleven originele bandlid, beloond met een staalkaart uit de 25 jaar dat de band reeds bestaat. Oude tracks als “Nine Steps” (uit 1998) werden voorafgegaan door klassiekers als “Nihility”, “Spheres Of Madness” en “Mother War”. Van hun later dit jaar te verschijnen album ‘Cancer Culture’ kreeg je in Izegem enkel de titeltrack te horen en dat was misschien wat jammer. Maar niet getreurd, dat album komen ze eind oktober live voorstellen in de Botanique in Brussel. Decapitated speelde retestrak en met veel overgave – vooral bij zanger Rasta met zijn meterslange dreadlocks, maar zorgde bij het publiek misschien niet voor hetzelfde enthousiasme als eerdere headliners in Izegem als Moonspell of Orange Goblin.

Organisatie: Headbanger’s Balls