logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

DAF - Bimfest 2...
DAF - Bimfest 2...

Q-some BigBand - Manten Van Gils - We geloven in ons product, we geloven ook dat daar een publiek voor bestaat, en deze stream was een stap in de goeie richting! Aanbevolen

Geschreven door - -

Q-some BigBand - Manten Van Gils - We geloven in ons product, we geloven ook dat daar een publiek voor bestaat, en deze stream was een stap in de goeie richting!

We citeren: 'Dreamin'' is het debuutalbum van Q-Some Big Band met origineel werk uit eigen rangen: Manten Van Gils, Gabriele di Franco, Robbe Willems en Pierre-Antoine Savoyat; de Q- Some Composer Hub. Het 18-koppige jazzorkest is sinds 2020 officiële kunstenpartner van de stad Mechelen en wil met deze plaat een eerste stevige stap zetten als hedendaags ensemble.' 
Het volledige nieuws artikel kun je hier nog eens nalezen
http://www.musiczine.net/nl/news/item/80721-even-voorstellen-q-some-big-band-release-dreamin.html .
Laten we de clichés rondom big bands maar overboord gooien. Momenteel weten zij elkaar te ontmoeten vanuit uiteenlopende stijlen en genres om zo muziek te brengen binnen een erg breed kader. Jazz overheerst bij Q-some BigBand  . De band stelde zijn debuut 'Dreaming' voor in de Bijloke, Gent  Wij genoten met volle teugen van het magisch samenspel en de prachtige klankenwereld. Een intens totaalbeleven!
Het volledige verslag kun je hier nog eens nalezen http://www.musiczine.net/nl/concertreviews/item/80801-q-some-bigband-een-intens-totaalbeleven-uiteenlopende-emoties-door-een-magisch-samenspel.html 
Naar aanleiding van die streaming, de release van het debuut en de verdere toekomstplannen hadden we een fijn gesprek met bezieler en oprichter Manten Van Gils.

Laten we beginnen met een persoonlijke vraag. Wie zijn je grote invloeden? Waarom een Bigband?
Ik speel al jaren trombone en ben eveneens in aanraking gekomen met het fenomeen big band. Sinds mijn 16de ongeveer, via de plaatselijke harmonie, ben ik eigenlijk daar wat in gesleurd, en daar ben ik niet meer van losgeraakt. Het is gewoon zeer leuk om, met 4 in een sectie en bij uitbreiding met 16 of meer , in een big band samen groove te maken, muziek tot leven te brengen. Echt teamwerk is dat.
Wat de vraag betreft, wie zijn mijn grote invloeden? Persoonlijk luister ik vooral veel klassieke muziek eigenlijk. Componisten als Beethoven, Chopin, Händel.
Wat de jazz betreft Chet Baker, en ook artiesten als onze eigen Bert Joris. Ook muzikanten als Toots Thielemans bijvoorbeeld.

Wat de Belgische jazz betreft , hoor ik de naam Bert Joris veel de revue passeren
Terecht ook, als ik mijn top tien big band albums bekijk staat bvb het album ‘The music of Bert Joris’ met het BJO, of de 'September Sessions' van BJO daar zeker in.. Bert Joris schrijft geniale melodieën, die een ongeëvenaarde flow en drive hebben. Bovendien kiest Bert daarbij ook altijd het elegantste harmonische pad, zonder onnodige complexiteit maar daarom lang niet altijd zo eenvoudig als het lijkt als hij of het BJO het speelt. Hij is zo’n  bijzondere parel binnen de scene – om  te koesteren!

Voor wie jullie nog niet kent, wie zijn Q-some BigBand? Vertel ons meer over jullie ontstaan?
De big band is eigenlijk ontstaan onder een andere naam, Quintessence Bigband, in 2015. Vooral omdat ik op zoek was naar een forum om mijn eigen muziek te spelen. Het niet zo eenvoudig om mensen te vinden die jouw composities willen spelen, en willen meegaan in jouw verhaal. Dat verhaal is ook met de jaren gegroeid en uitgekristalliseerd,. Het is ook niet het idee geweest om alles alleen te schrijven, en als vanzelf kwamen er ook andere componisten met hun inbreng. Er staan dus ook enkele composities van andere componisten op, naast de mijne, op onze plaat.

Q-some BigBand bestaat uit een voor een topmuzikanten .  Hoe hebben jullie elkaar gevonden?
Dat is een kwestie van een netwerk opbouwen eigenlijk. Ik heb bijvoorbeeld een trompetspeler opgebeld en die heeft op zijn beurt vier andere opgebeld. Zo ontstaat een geleidelijke wisselwerking waardoor je meer en meer kan aanvullen en tot een geheel komen. Uiteraard lukt dat niet direct, je hebt altijd mensen die zich toch niet kunnen vinden in het aanbod, of andere bezigheden hebben. Maar dat is bij elke band zo eigenlijk.

Soms worden jullie in een adem genoemd met Brussels Jazz Orchestra? Hoe sta je daar tegenover?
We doen sowieso andere dingen, maar momenteel kunnen we niet tippen aan BJO. Brussel Jazz Orchestra is gewoon absolute top, en zijn bovendien al zo lang bezig. Dat zal in het begin ook niet vanzelf zijn gegaan, maar nu hebben die toch een enorme reputatie opgebouwd waar wij nog veraf zitten eigenlijk. Het is leuk om daarmee te worden geassocieerd, maar langs de andere kant is het toch ook allemaal erg relatief.

‘Jazz’ is een rode draad in jullie muziek, maar er schuilen toch meer muziekstijlen in het geheel. Klopt dat?
We zijn daar eigenlijk niet zo mee bezig. Het is niet fout om te denken in welk vakje het thuishoort, maar het is niet zo dat we een stuk schrijven en daarbij nadenken of dat nu ja dan nee aanleunt bij jazz. Ik ben nu bijvoorbeeld bezig aan een stuk ergens in de lijn van ‘Norwegian Woods’ zoals Buddy Rich het deed, of 'La Fiesta' van Chick Corea. Als je dat begint te schrijven , kom je natuurlijk andere dingen tegen, maar ik sta daar niet bij stil of zo. Ik ben dus ook niet bezig in de trend van ‘’oei nu is het geen jazz’’ meer ofzo. Binnen onze big band vullen we elkaar ook aan. Een van onze muzikanten geeft les en is met gaming bezig en spreekt met zijn leerlingen over pop – een andere heeft affiliaties met brass band.  Elk van die invloeden zit verweven binnen onze muziek, maar we zijn er dus niet bewust mee bezig of dat nu ja dan nee aanleunt bij jazz of niet.

Wat is jazz eigenlijk tegenwoordig?
Ik heb ergens een definitie gelezen ‘jazz is elke keer iets anders’, of in de woorden van David Byrne: “als je iets gezegd hebt, waarom zou je het dan herhalen?”  en dan heb ik het vooral over het improvisatorische gedeelte binnen jazz. Een klassiek orkest probeert telkens  de partituur zo goed mogelijk te benaderen, en binnen dat concept telkens diezelfde top kwaliteit te leveren. Daar is erg weinig speelruimte t.o.v. het ideaal.
Terwijl bij jazz er al eens iets mag gebeuren, of het een andere kant mag uitgaan. Bij een big band ligt dat iets complexer: als je met 18 man op het podium staat moet je meer afspraken maken, een lijn trekken, dan kun je minder improviseren en is het minder evident om iets te laten gebeuren in vergelijking met een kwartet bvb. Er worden dus meer afspraken gemaakt daaromtrent met elkaar. Zoals: iemand die klaar is met zijn solo, geeft een signaal en dan kan de rest daar op inpikken.
Om terug op uw vraag in te gaan: er wordt nog steeds te veel in vastgeroeste frames gedacht. Op dat vlak is het bvb jammer dat er in veel conservatoria nog steeds een betonnen muur staat tussen jazz en klassiek . Het zou bijvoorbeeld een verrijking zijn moest een klassieke muziek leerling ook eens blues kunnen spelen,  of dat een jazz pianist ook Bach in zijn vingers krijgt. Dat gebeurt sporadisch maar nog veel te weinig en vaak op initiatief van de muzikant zelf ...
Maar dus wat is jazz, eigenlijk zijn we daar dus, zoals uitgelegd, niet echt mee bezig..

Ik heb ook het gevoel dat jazz tegenwoordig zelfs bij jongeren 'in' is , vooral omdat 'die op zoek zijn naar prikkels', wist de bezieler van Inside jazz Jens me te vertellen. Komt er een jong publiek naar jullie optredens? En klopt die stelling?
Niet per se denk ik. Het is ook al een hele tijd geleden dat we nog eens publiek hebben gezien (haha).
Echt data daarover heb ik niet, ik moet toegeven, er zit iets in mijn hoofd om iets te maken specifiek voor kinderen. Een soort jazz opera, je kunt daar al iets van vinden: http://www.aminorella.com/ Dat is dus iets waar ik echt zit op te broeden om te doen. Ik geloof er dus sterk in dat jazz ook bij jongeren en kinderen kan aanslaan. En eigenlijk blijven ook die dingen die een ouder publiek aanspreken toch ook nog steeds draaien, denk aan de Lindy Hop, dus ja.
Wat die prikkels betreft. Dat is ook een tijdelijk fenomeen denk ik. Je kunt niet blijvend geprikkeld worden. Ik ben er zeker van dat er ooit een periode komt dat mensen terug met een boek in de zetel willen zitten en hun GSM opzij leggen. Dingen veranderen. En evolueren.

Ik heb jullie live streaming gezien, en was danig onder de indruk over hoe jullie elkaar perfect aanvullen en aanvoelen. Het applaus in onze huiskamer was vanuit het hart. Toch moet het onwezenlijk hebben aangevoeld na elke song geen applaus te horen. Hoe voelt het om voor een lege zaal te spelen?
Je voelt dat vooral in de stilte net na een stuk. Met een live publiek wil je, tussen het stuk en het applaus, die ingehouden adem, vol van emotie, zo lang mogelijk ‘horen’… Degene die als eerste het applaus aanzet, verbreekt die magie, en dat wil je als muzikant zo lang mogelijk uitstellen!
Dan als in de presentatie diezelfde persoon de stilte doorbreekt, dat voelt raar aan. Maar ik, en de 17 muzikanten rondom mij, zaten zo vol adrenaline en we hadden zoveel plezier in het spelen op een podium dat dit eigenlijk, zeker tijdens het spelen, niet zo erg stoorde. Het heeft ons dus om die reden zeker niet tegengehouden om dit te doen, mede omdat streaming nog het beste is dat we kunnen doen om ons te tonen aan het publiek en samen te kunnen spelen. Uiteraard willen we live spelen, voor publiek. Daar bestaat geen discussie over. Maar eigenlijk is een live stream gewoon een visitekaartje, om uiteindelijk live te gaan spelen.
Dus ja, terwijl je aan het spelen bent, ben je gewoon 100% bezig met de muziek en met wat je bezig bent, waardoor je daar niet aan denkt voor een lege zaal te spelen.
Al bij al kunnen we concluderen, het is nog steeds live stream , het zal nooit de live ervaring vervangen. Niet voor de muzikanten, niet voor het publiek. Zoveel is zeker.

Die stiltes heb je eigenlijk wel goed opgevangen door te praten tegen het publiek thuis, vond ik
Ja, dat mag ook niet overdreven zijn omdat het anders te onnatuurlijk over komt. We hebben vooral het beste product proberen neerzetten, dan hoort daar wel wat interactie naar de mensen thuis bij om het toch een tikje persoonlijk te maken.

Hoe sta je tegenover live streaming na deze ervaring? Voor herhaling vatbaar?
Ik denk dat het woord kunstmatig hier echt van toepassing is. Maar heel deze corona dwingt ons gewoon tot een kunstmatige afstand naar onze medemens toe. Wat voor ieder van ons als onnatuurlijk aanvoelt. Er zijn wel mensen die dat zelfs prima vinden, en zich daar op hun gemak bij voelen. Maar muzikanten zijn per definitie beter als ze gewoon kunnen spelen voor publiek. We hebben dat contact en interactie hard nodig, maar dat is omgekeerd ook zo van publiek naar muzikant toe denk ik.
Dus om de vraag te beantwoorden is zo een streaming voor herhaling vatbaar? Zeker wel als het nodig is, zeker niet als het niet nodig is.

De reden van dit interview is uiteraard de release van jullie debuut ‘'Dreamin'', een plaat die de jazz in een breed kader brengt , de grens doet vervagen en andere stijlen worden aangesproken. Wat is je mening?
Het resultaat is gewoon het werk van vier verschillende componisten. Dat gevarieerde gaat nog sterker zijn in de tweede plaat , gewoon omdat op ‘dreamin’' nog vooral composities van mij staan, dat is historisch nu eenmaal zo gegroeid.
Op onze volgende plaat gaat dat evenwichtiger zijn en gaan we elkaar - ook bewust - meer beïnvloeden. Dus ik ben heel benieuwd naar het resultaat. En we zijn ook een masterclass met Michael Abene aan het organiseren,  een Amerikaanse topcomponist en Grammy-winnaar. Dat gaat ook zijn invloed hebben op de tweede plaat. Maar zoals eerder aangegeven, we zijn niet erg bewust bezig met welk etiket we daar  gaan opplakken. Dat is de job van de recensent he (lacht)

Wat zijn de verwachtingen van deze plaat?
Vooral tonen aan de wereld dat we er zijn, wat we waard zijn, het afleveren van een visitekaartje naar de buitenwereld toe. Tonen aan de wereld wat we doen. En ik denk dat we daar ook in geslaagd zijn eigenlijk. Het resultaat mag er zijn vind ik. En dat is ook wat er aan het gebeuren is, dat deze release ons op de kaart zet binnen dit wereldje…  het afleveren van een visitekaartje naar de buitenwereld, de promotie en het publiek. Ons eerste kindje heeft een naam… en een karakter! (lacht)

Ik veronderstel dat door deze corona crisis ook voor jullie dingen in het water zijn gevallen, zo ja welke?
Ons release concert ging echt live gebeuren op 14 maart, dat is dus niet doorgegaan. Dat is ondertussen al ik weet niet hoeveel keer verzet, we zijn nu al aanbeland in ergens in mei dit jaar. Laten we ons hopen dat we rond die periode dus weer iets kunnen doen, en allemaal een vaccin hebben gekregen. Die hardnekkigheid om het vooral te doen blijft wel overeind staan, en niet alleen bij ons, maar ook bij de organisatoren van die concerten.

Hoe ben je als collectief, muzikant en ook als mens omgegaan met deze crisis waarin we nog steeds leven?
Vooral in het begin was dat heel moeilijk, ik kan er zelf niet goed tegen dat ik niets om handen heb. Ik heb ondertussen andere bezigheden waar ik kan op inzetten. Ik ben ondertussen vader geworden, op tien maart is mijn zoon geboren. Dat zorgt meteen voor een extra bezigheid, een toffe zelfs.
 Ik ben ook aan verbouwingen begonnen. Ik heb ook een nieuw type trombone uitgevonden en gepatenteerd, en ben bezig om die op de markt te brengen.
Dus ja, ondertussen heb ik mijn handen vol. Ik denk dat iedereen zijn manier heeft om daarmee om te gaan. En dan zijn die streams wel goed om je terug bij de les te brengen, wat optreden en muziek spelen betreft. Vooral het gevoel , we zijn nog één band, we zijn er nog allemaal, en we zijn niet vergeten waarom we dit doen…

Er zijn nog weinig perspectieven. Maar hoe ziet de toekomst voor Q-some BigBanderuit?
Er zijn zeker perspectieven. We hadden in 2019 al beslist om een tweede cd op te nemen twee jaar later. Die komt er dus ook aan in september van dit jaar. We zitten dus op planning. We hebben ook een samenwerking in de steigers staan met Claire Parsons, een Luxemburgse zangeres die waanzinnige muziek maakt. Dat gaat door in november. Ook hier in Mechelen zitten enkele dingen in de pipeline. En uiteraard gaan we onze release tournee sowieso doen dit jaar.

Deze Zomer? Eventueel corona proof?
Zelfs dat wordt wellicht niet gemakkelijk, er zijn al enkele festivals die niet doorgaan. De Gentse Feesten bijvoorbeeld zoals ik hoor.  En coronaproof is ook niet hetzelfde natuurlijk, maar ieder alternatief voor een streaming zullen we omarmen.

Wat Mechelen betreft, is er iets als een cultuur beleving in Mechelen? Ik dacht van wel ..
Er zijn in Mechelen absoluut fantastische initiatieven . Dat is ook al relatief lang bezig. We krijgen ook een ondersteuning van deze stad en dat is ook heel hard nodig. Cultuur leeft dus echt in Mechelen, en ik zie dat ook nog sterk  evolueren  Dus ja Mechelen zit cultureel nog steeds in de lift, zoveel is duidelijk

Om af te sluiten , wat zijn je verdere ambities met Q-some BigBand maar ook als muzikant? Is er een soort ‘einddoel’ dat je voor ogen hebt?
De ambitie is om ons zo goed mogelijk op kaart te zetten met kwalitatieve, eigen producties en toffe samenwerkingen.  We geloven in ons product, we geloven ook dat daar een publiek voor bestaat, en deze stream was een stap in de goeie richting!

Dank voor dit fijne gesprek, hopelijk zien we jullie gauw live en kunnen die gesprek eens face to face over doen…

Aanvullende informatie

Gelezen: 938 keer