logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Depeche Mode - ...
DAF - Bimfest 2...

Jaouad - Jaouad Alloul - Ik wil in die tijd dat ik hier ben naar mezelf in de spiegel kunnen kijken als een tevreden mens Aanbevolen

Geschreven door - -

Jaouad - Jaouad Alloul - Ik wil in die tijd dat ik hier ben naar mezelf in de spiegel kunnen kijken als een tevreden mens

We citeren uit de biografie: ‘Jaouad Alloul is een multi-disciplinaire kunstenaar en ondernemer. Hij streeft ernaar om een stem te geven aan mensen die worstelen met hun gender & identiteit en om bewustzijn te creëren voor LGBT-rechten in de islam en daarbuiten. Zijn missie is om mensen te verbinden door middel van kunst en dialoog.’
Met zijn album ‘Messiah’ neemt hij geen blad voor de mond, en stelt zich bovendien heel open op naar de wereld om zich heen. Wij hadden een zeer boeiend gesprek met deze bijzonder integere mens, kunstenaar, muzikant en theatermaker. Niet alleen gingen we dieper in op zijn nieuwste release, ook onderwerpen als religie en hoe moeilijk het is in deze tijden, kwamen eveneens aan bod.

Jaouad, aangenaam. Hoe is het allemaal begonnen?
Ik ben eigenlijk begonnen als Dragqueen, ik heb daar toch vijf tot zes jaar furore in gemaakt en veel plezier aan gehad. Heel veel gewerkt op het podium. Wat heeft gezorgd voor podium ervaring. 2013/2014  heb ik meegedaan aan The Voice van Vlaanderen. Ik wist van mezelf dat ik kon zingen, maar had al zo lang niet meer gezongen omdat er als kind de nodige onzekerheden rond waren ontstaan. Ik ben 2014 tot de halve finale geraakt.  Dat was wel heel intens. Het is een giga productie, je kunt niet helemaal bevatten in welke machine  je bent terecht gekomen. Achteraf voelde dat aan als een heel lange Bootkamp of zoiets. Je mocht ook een half jaar met top muzikanten werken, dus achteraf ben ik wel blij dat ik dit heb mogen doen. Daarna was het echter wel zoeken eigenlijk, want het is dus niet zo dat ze daarna met de contracten klaar staan.

Niet? Ik dacht dat zo een deelname aan The Voice veel deuren zouden laten open gaan?
Het landschap in België is niet supergroot. Je hebt een paar dominante, er komen ook wel wat nieuwe bij. Maar ze moeten u zodanig in een vakje kunnen stoppen als het ware, en de laatste jaren ligt de focus op hip hop en rap. Op zich was het uiteraard een leuke ervaring, want na The Voice ben ik naar veel jams gegaan. Met de bedoeling om mezelf muzikaal wat verder te ontwikkelen. Lode Janssen, die ook trompet speelt op mijn plaat en mijn muzikale vader is geworden,  heeft me op een bepaald moment uitgenodigd om te zingen op een huwelijk. En de pianist die erbij was, is de producer van het album. En zo is de bal aan het rollen gegaan. Ik had een loopstation waar ik liedjes op maakte, die heb ik hem doorgestuurd. Van het een kwam het ander, voor we het wisten hadden we een EP klaar.

Soul, R&B enz, komt voorbij, hoe zou je zelf je muziekstijl omschrijven?
Muziek uit het hart. Ik hoop in het tweede album een iets duidelijkere lijn daarin te hebben. Maar deze keer hebben we bewust gekozen om net geen exacte lijn te hebben. Ik zie en luister ook graag naar verschillende muziekstijlen Dat gaat van pop muziek naar jazz tot rock , ik ben dus niet voor één gat te vinden eigenlijk. Wat niet evident is als je een album moet maken natuurlijk. Ik ben in mijn muziek een soort verhalen verteller., of het een verhaal over mezelf of ‘Hard to Love’ een thuisloze is ... Dat is wat moet kloppen, dat ik een ervaring die ik heb meegemaakt of heb gezien bij iemand anders, probeer te vertalen .

Ik heb je debuut ‘Messias’ beluisterd. Er straalt iets religieus uit dat ik niet kan thuisbrengen, vermoedelijk was dat ook de bedoeling als ik andere interviews, artikels lees?
Ik ben heel lang op zoek geweest naar antwoorden op vragen. Dikwijls gebruik ik daar andere mensen of relaties voor. En God weet dat ik er toch heel wat gehad heb met mannen en vrouwen. In de hoop dat die mensen een leegte kunnen opvullen, die je zelf niet kunt opvullen. Het is een constante zoektocht naar iemand die je de weg kan wijzen. In mijn 20tigers was dat  vooral zeer moeilijk omdat ik, mede door geen contact te hebben met mijn familie, wat verdwaald was geraakt. Vanaf ik, na negen jaar, mijn vader terug begon op te zoeken is die fascinatie voor Jezus , De maagd Maria en de Kerk naar boven gekomen.
De  Kathedraal in Antwerpen was één van de weinige plekken in de Stad waar ik echt tot gemoedsrust kon komen. Het was in mijn hoofd en ook de Stad zelf, veel te druk. En daar kwam ik dus echt tot rust. Dat is een soort constante gebleven in mijn leven, die fascinatie voor dat verhaal, dat heel vergelijkbaar is met het verhaal in de Koran. De religie is gewoon een soort concept dat als het ware gekopieerd wordt, het is gewoon een andere profeet , manier van bidden of bepaalde rituelen. Maar die kern is altijd hetzelfde. Waardoor ik daar de schoonheid kan van inzien. Want na een tijdje zien we religie als iets inherent slecht. Echter kan religie ten goede en ten slechte gebruikt worden. Dat hangt van de persoon in kwestie af. Vandaar dus die fascinatie, en ook word je geïnspireerd door de kunst die daar vaak hangt in die kerken. De Kerk heeft veel lelijke dingen gedaan, maar ook veel kunstenaars geïnspireerd om meesterwerken te maken.

Ik herken er mezelf in  … wat zoekende, is mijn verhaal heel gelijklopend. Maar wat het voor je toch nog moeilijker maakt , denk ik , het is binnen de religie als Islam anno 2021 nog steeds moeilijk om uit de kast te komen wat je geaardheid betreft?
De paus heeft onlangs nog een straffe uitspraak gedaan.. Het katholicisme is gewoon een ouder geloof. Dat is iets dat al meer dan 2000 jaar bestaat, terwijl de Islam pas is gestart 600 na Christus. Dat is al een eerste gegeven, er is ook een migratie golf gekomen die willen vasthouden aan hun religie. Omdat zij hebben gezien dat het Westen eerder de religie de rug heeft toegekeerd. Waardoor ze de weg wel wat kwijt zijn, door het kind met het badwater weg te gooien zonder enige spiritualiteit. Ik heb het zeker niet gemakkelijk gehad, ik ben nu 35, maar ik ben altijd naar mijn innerlijke zelf blijven luisteren, en daardoor succesvol geworden wat betreft relaties en zo, ik heb een heel goede partner, een huis, eten , drinken. Maar vooral als we gaan blijven erop wijzen dat het binnen de Islam moeilijk is om uit de kast te komen, gaat het jongeren tegenhouden om dat daadwerkelijk te doen. Het zal altijd een uitdaging zijn, en niet altijd even evident. Maar het leven is gewoon  een uitdaging en niet evident met momenten.

Ik vind het een zeer boeiend onderwerp , ook omdat ik mezelf herken in je verhaal; naar mijn mening gaat religie veel verder dan wat in een boek staat
. Je mening?
Absoluut.

Achter veel songs schuilt een verhaal, door mijn aangeboren gehoor probleem is het moeilijk te ‘horen’ waarover je zingt (of ik moet de teksten erbij nemen); wat me wel opvalt, ondanks enkele weemoedige songs, is het niet allemaal kommer en kwel …”Lies” klinkt zeer feestelijk - hoewel dat niet het juiste woord is - zelfs? Is bewust voor die aanpak gekozen?
Je kunt niet in het licht komen, als je de duisternis niet kent. Neem nu “Lies”, is het verhaal van ontdekken dat iemand niets anders heeft gedaan dan liegen tegen u. Daar zit heel wat pijn in, omdat je dat ontdekt. Maar tegelijkertijd zit er ook een soort verlichting in omdat je dan ook gewoon weet van ‘ok, nu is het helder en duidelijk’. Daardoor wordt in een moeilijke situatie, een soort helderheid gecreëerd. En dat is ook hoe de waarheid aanvoelt. Soms proberen we net die waarheid te ontwijken. Of durven niet uit te spreken, omdat nu eenmaal zeer veel licht creëert. Doordat mensen met de neus op de feiten worden geduwd.

Sommige waarheid wil je toch liever voor jezelf houden omdat de wereld daar moeilijk mee kan omgaan, denk ik dan
Er zijn heel wat taboes in de wereld, we zitten wat dat betreft met onze gedachten soms nog in de vorige eeuw. Maar iedereen is vrij van gedachte,  als niemand zich echt opdringt, is er geen enkel probleem. Ik denk dat mensen gewoon eerlijk met zichzelf moeten kunnen zijn. 

We wijken wat af van de muziek, maar de persoonlijkheid die je bent keert ook terug op  je debuut vind ik, het is een heel persoonlijke plaat waar je jezelf enorm bloot geeft, vind ik? Schept het geen bepaalde risico dat te doen?
Nee, Als ik zou sterven zal ik sterven als een soort martelaar (haha). Het is uiteraard zo, er zijn zoals je daarnet zei, altijd bepaalde dingen die de buitenwereld niet moet weten en die je beter voor jezelf houdt. Maar ik voelde gewoon op zeer jonge leeftijd dat de persoon die ik ben, en aan het ontwikkelen ben, ik niet anders kan dan een open boek te zijn naar de wereld. Dat wil niet zeggen dat iedereen een open boek moet zijn, maar de mensen die de kracht hebben dat wel te zijn, inspireren wel andere daardoor. Op dat vlak denk ik dat we allemaal een rol moeten spelen in dit leven, sommige mensen zijn een gesloten boek en andere stellen zich volledig open. Ik denk dat net die combinatie tussen beide net heel belangrijk is. Wat mij persoonlijk betreft, in het begin is dat zeer kwetsbaar om je zo open te stellen. Maar gaandeweg is het wel helder als je ziet hoe mensen die kwetsbaarheid zien als een boodschap. Uiteraard kan ik niet iedereen gelukkig maken, dat is onmogelijk.

Iets totaal anders even. In een interview bij een collega vermeld je iets over een project dat je hebt uitwerkt met ‘HuisvandeMens Leuven’, kun je daar iets meer over vertellen, wat het inhoudt en zo?
Ik heb bij Huisvandemens al een paar jaar gewerkt, ik had daar een monoloog Zeemeermin, Huisvandemens was vragende partij om dit in Brussel rond te brengen. Ik ben enorm aangetrokken tot het humanisme, omdat ik daar een kern van waarheid in vindt. We zijn gewoon allemaal mensen, die op het eerste zicht heel verschillend lijken, maar als je het breed bekijkt, zijn er meer gelijkenissen dan verschillen eigenlijk. Misschien klinkt het wat zweverig, ik zal niet zeggen dat we samen ademen maar al bij al zijn we wel ‘één’. Als je ziet hoe klein we maar zijn in dit heel groot universum waar we leven. Als je al die mensen op deze grote aardbol vanop een afstand ziet, zijn we gewoon een grote bol. Daar komt het op neer; Binnen een universum stellen we niets voor. Als je op TV iemand ziet in elkaar geslagen worden, doet dat ook bij u pijn omdat je op een of andere wijze weet hoe dat voelt.
Emoties voelen bij iedereen hetzelfde. Iedereen gaat daar anders mee om natuurlijk. Humanisme focust op het mens zijn in zijn geheel, en daarrond iets opbouwen. Het is daarom wel vermoeiend om te zien dat we nog steeds niet gewoon vriendschappelijk naast elkaar kunnen leven, ondanks dat feit. Terwijl dat gewoon tussen de oren zit.

Het is zelfs soms moeilijk om jezelf te zijn. Zelfs in deze tijden voor je geaardheid uitkomen is nog steeds moeilijk, dat werd onlangs nog bewezen met die moord op een homo in Beveren. Wat gaat er door je heen als je zoiets verneemt?
Zoiets komt heel hard binnen uiteraard. Ik heb geleerd om mijn woede om te buigen tot het goede. Er zit veel woede in mij, uiteraard word ik boos als Homo’s worden vermoord om hun geaardheid. Maar als je vuur met vuur bestrijdt, krijg je alleen maar meer vuur, dus ik probeer die woede dus om te buigen. Je hebt gewoon mensen die er niet in slagen om iets te begrijpen, want dat is hier eigenlijk het grote probleem. Met zulke mensen moet je niet per se in discussie gaan. Want daar kom je anders enkel minder gelukkig uit. Je moet het uiteraard bespreekbaar maken het onderwerp, maar ik probeer persoonlijk die mensen niet teveel aandacht te geven. Wellicht is dat niet de beste tactiek omdat die daardoor niet per se weg gaan. Maar ik ga ze niet kunnen helpen om tot inzicht te komen. Als diezelfde mensen 50 zijn, beseffen die vaak pas dat er niets mis is met homofilie.

David Bowie heeft er voor gezorgd dat ik die stap kan zetten om geen angst te hebben voor het onbekende, want dat is wat er gebeurt met mensen die het moeilijk hebben als iemand voor zijn geaardheid uitkomt. Het is je uiteindelijk gelukt dat ook te doen. Wat of wie heeft er bij jou voor gezorgd het wel te doen?
Ik heb mijn moeder verloren toen ik 15 was. Ik heb toen een ervaring gehad die me gewoon heeft overtuigd dat ik er moet over spreken. Omdat ik toch vond, ik ben hier maar voor een aanzienlijke tijd. Dat heeft dat vroege heengaan me ook doen beseffen. Ik wil in die tijd dat ik hier ben naar  mezelf in de spiegel kunnen kijken als een tevreden mens. Om maar te zeggen, deze corona heeft me geleerd, als ik ooit diegene zal zijn die ‘de olifant in de kamer zal benoemen’, dan neem ik die rol met plezier op.

We hebben het nog niet veel over uw muziek gehad, ik heb echter het gevoel dat om je muziek – net doordat het persoonlijk is – goed te begrijpen, de persoon achter de artiest op deze plaat moeten kennen om het echt te begrijpen. Is dat ook zo?
Ja en nee. Als je de mens achter de muziek kent, heb je sowieso meer voeling met het album zelf. Ik heb dat gehad met Benjamin Clementine. Fantastische  muziek, en als je zijn verhaal hoort hoe hij van zijn vader geen muzikant mocht worden en op straat leefde in Parijs. En daar is ontdekt. Dat creëert natuurlijk een soort mystiek. Daarom ben ik wel dankbaar dat mensen dat wel vinden bij mij. Ik denk dat als je veel artiesten, zoals ook David Bowie als je zijn verhaal hoort,  echt beter leert kennen , en het ervoor zorgt dat je nog meer van die mens of artiest gaat beginnen houden. We leven in een tijd dat iedereen een Rock Ster kan zijn. Maar diegene die een rock ster zijn, hebben ook een leven gehad zoals u en ik. Tina Turner heeft dat, Crace Jones ook. Dat zijn mensen die ik allemaal enorm bewonder. Niet alleen omdat die muzikaal sterk zijn, maar die ook als mens op een bepaalde manier naar de wereld kijken. Dat kan ik wel appreciëren.

In een interview in HUMO zeg je op een bepaald moment ‘Er huist een Messias in ieder van ons’; kunnen we die lijn ‘iedereen kan een rock ster zijn’ ook hier doortrekken?
Het leven is iets heel individueel. Je wordt alleen geboren, en sterft alleen. Dat klinkt wellicht treurig, maar het is gewoon de realiteit. Ik ben mijn beide ouders vroeg verloren. Je kunt dus beter een leven leiden waar je achter staat, i.p.v. op je 55 te zeggen, ik heb 20 jaar een job gedaan die ik eigenlijk niet wil doen. Het is dus begrijpelijk dat iedereen duizenden vragen heeft, maar zorg ervoor dat je die antwoorden zelf probeert te zoeken. Wat we veel doen is anderen advies vragen, wat zeker kan uiteraard, maar het is niet omdat die bepaalde mensen zeggen ‘het is geen goed idee’ dat je dit ook niet moet uitwerken.

Er zijn altijd dingen in het leven waarover je zegt ‘’dit had ik anders moeten aanpakken’’ . Persoonlijk volg ik de weg die ik al sinds mijn 8ste wilde volgen, en niet alles is verlopen zoals ik wou. Ik denk dat het de kunst is om die ontgoocheling een plaats te geven, denk je ook niet?
Een plaats te geven, en ook daar zelfs dankbaar voor te zijn. Wat mezelf betreft. Het zijn die ontgoochelingen en keren dat ik met mijn kop tegen de muur liep, die mij andere inzichten hebben gebracht. Want dat is ook iets dat religie helaas meebrengt, die zelfkastijdingen en boetedoeningen . Terwijl die fouten iets zijn waaruit je leert, als ik ooit in een gelijkaardige situatie terecht kom, zal ik dat anders aanpakken. In de samenleving zijn er vaak zware gesprekken, of ze krijgen een schuldgevoel. En verwijten anderen. Wat in een verlichte samenleving niet meer nodig is. Dat is iets dat er ingebakken zit, als iemand iets fout doet moeten we die bij wijze van spreken in het midden van het marktplein zetten en publiekelijk straffen als het ware. Terwijl we iets humaner met elkaar kunnen omgaan, want niemand is vrij van zonde.

Dat brengt me terug tot een van de anekdotes in de bijbel waar men een vrouw wil stenigen en men vraagt aan Jezus, wie de eerste steen moet werpen. Waarop hij zegt ‘’Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen” ; moeten we niet zo wat meer gaan denken?
Dat ook, maar Jezus heeft ook niet per se willen zeggen ‘nu moet u mij volgen’. Hij wilde gewoon zeggen ‘wees het licht in de wereld’. Die brengt een boodschap die mensen nog altijd kunnen gebruiken. Maar religie heeft daar iets collectief van gemaakt, om de mensen onder de knoet te houden.

Laten we het uiteraard ook over je muziek hebben. Wat zijn uw persoonlijke verwachtingen over deze knappe schijf?
Uiteraard hoop ik dat veel mensen de CD kopen. Ik hoop echter dat mensen er ook iets aan hebben eigenlijk. Dat het een lichtpunt mag zijn in hun dag of leven. Dat het een lach op hun gezicht kan geven. Dat het iets heeft betekent. En nu is het gewoon op naar het volgende, ik wil nu toch even wat exploreren. Wat muziek voelen en schrijven.  En dus niet direct in productie gaan, wat moordend kan zijn voor het muzikaal project.

Ik herken er mezelf vooral in , in jouw plaat is dat ook de bedoeling dat mensen zichzelf erin herkennen?
Jazeker.

Live optreden zit er voorlopig niet in, zijn er plannen om deze plaat via streaming voor te stellen en wat is je opinie over dat fenomeen?
Nee, ik heb dat in de eerste lockdown gedaan, dat was een fijne ervaring. Maar ik wil daar eigenlijk niet aan participeren. Tenzij het kort is, een nummertje of zo. Omdat het niet mag lijken alsof het op die manier gemakkelijk opgelost is, en live optreden niet meer nodig is. Want live muziek blijft een live gegeven. Maar misschien maak ik ooit wel een sterke concert film. Dat kan dan weer wel, er bestaan heel goed concertfilms. Maar dat is dan geen live stream. Dat is dan letterlijk een film. Ik doe het bewust niet, omdat ik een beetje bang ben dat binnen een jaar of twee we denken, waarom zou ik nog naar een live concert gaan? Maar iedereen die van muziek houdt , weet dat je gewoon in het publiek moet staan, de interactie tussen publiek en band is veel te belangrijk om dat te vervangen door een streaming. Gewoon de bassen voelen, zelfs een soort spirituele ervaring die je enkel kunt voelen met publiek rondom jou. Die ontlading daarna is zo groot, en ook dat kun je met streaming dus nooit bereiken. Ik wil het daarom niet proberen, omdat ik de muziek geen eer aandoe.

Is het gewoon geen goede manier om aan je fans te tonen van ‘kijk ik heb iets nieuws uitgebracht’ in tijden dat het helaas niet anders kan?
Nee ik ben een theatermaker en kunstenaar, en ga liever uit van de kracht van het verhaal. Dan zou ik liever werken aan het uitbrengen van een sterke video rond die bepaalde song. Waar ik ook iets vertel aan het publiek. En waar het publiek me ook beter leert kennen. Bij een stream is het leuk bij enkele nummers, maar je kunt niet volledig je potentieel tonen en dat vind ik er gewoon jammer aan. En er kruipt enorm veel werk en tijd in.

Deze tijden zijn zwaar voor een kunstenaar, muzikant en theatermaker (eigenlijk voor iedereen), maar sommige sectoren zijn wel erg getroffen; hoe heb je deze tijden beleefd?
In het begin heb ik mezelf de tijd gegeven om alles op een rijtje te zetten en tot rust te komen. Ik heb het geluk gehad nog wat opdrachten te hebben gekregen van mensen, zo heb ik vorig jaar een Nederlandstalig nummer geschreven. Nog niet uitgebracht, maar ik wil dat eigenlijk wel uitbrengen. - https://www.youtube.com/watch?v=TMN5Bq-8m2Y – ik merkte bij mezelf dat Nederlands een taal is die ik graag gebruik. Ik ben dit jaar ook Ambassadeur van ‘De week van het Nederlands’. Muziek is gewoon heel universeel, en ik hoop ook dat er een vangnet zal komen voor artiesten of kunstenaars die kunnen aantonen dat ze na corona in de problemen zijn geraakt.

Wat zijn de verdere plannen?
Ik ben nu een theatertekst aan het schrijven voor BOZAR , voor de rest de live shows aan het voorbereiden met de band. Daar kijk ik vooral naar uit, omdat ik denk dat er vanaf mei of in de zomer meer mogelijkheden en perspectieven zullen zijn daarrond.

Ik weet dat vragen in een heel andere richting zijn gesteld, ik wilde dus vooral de mens achter de muzikant en kunstenaar iets beter leren kennen … Wat zijn je uiteindelijke ambities? Is er ook een soort einddoel dat je voor ogen hebt of ben je daar niet mee bezig?
Daarmee bezig zijn, nee. Mijn ambitie is vooral mezelf blijven heruitvinden. Wat ik altijd heb gedaan. Als Dragqueen begonnen, amateur theater gedaan, The Voice van Vlaanderen. Nu doe ik het allemaal eigenlijk . Daarom dat ik mezelf ook als kunstenaar zie, of het nu foto, tekst, of muziek is. Wie weet , leer ik mezelf nog een sculptuur maken of zoiets, bij wijze van spreken. Ik heb gewoon nood aan te tonen aan de wereld hoe ik me voel, en hoe ik naar de wereld kijk en ik denk dat dit iets is dat ik zal blijven doen. En afhankelijk waar ik woon zal ik wellicht ook andere prikkels krijgen.

Pics homepag @Thomas Switn Sweertvaegher

Dank voor dit fijne gesprek, hopelijk hebben de koffiekoeken gesmaakt ?

Aanvullende informatie

  • Band Name: Jaouad
  • Datum: 2021-03-31
  • Beoordeling: 8
Gelezen: 939 keer