logo_musiczine_nl

Talen

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

DAF - Bimfest 2...
Depeche Mode - ...

Lara Rosseel Band - Ik hoop dat ik de moed blijf vinden om die dromen te blijven achterna gaan. En ze ook te verwezenlijken Aanbevolen

Geschreven door - -

Lara Rosseel Band - Ik hoop dat ik de moed blijf vinden om die dromen te blijven achterna gaan. En ze ook te verwezenlijken

In het kader van De Week van de Belgische Muziek stelt Inside Jazz enkele opkomende Belgische jazz talenten voor. Eén daarvan is de gloednieuwe band rond bassiste Lara Rosseel  In verband met het streaming concert van Lara Rosseel Band citeren we even: ‘Bassiste Lara Rosseel (Zap Mama, Chris Joris, Pierre Vaiana, Pierre Van Dormael, Naima Joris) zorgt met haar nieuwe band voor een speels repertoire. Op het album 'De Grote Vrouw' presenteerde ze al dansmelodieën met verrassende ritmes: filmische jazz en Afrikaanse traditionele roots zijn nooit veraf. Haar nieuwe band met Sam Vloemans (trompet, bugel), Sep François (vibrafoon, marimba, percussie), Vitja Pauwels (gitaar) en Angelo Moustapha (percussie) zet dit muzikale avontuur voort’.
Het kwintet resideerde heel recent nog in Kunstencentrum Nona. Het verslag van de streaming kun je hier nalezen
Wij hadden een fijn gesprek met Lara  op haar boot, of toch ongeveer.. over die streaming, haar connectie met de natuur, haar debuut en de toekomstplannen.

Hoe is alles begonnen, waarom jazz? Je hebt een bachelor gitaar en cello maar toch is het contrabas geworden, waarom?
Het is niet dat ik ben begonnen met jazz. Ik heb heel lang klassiek gitaar gedaan. Dan ben ik gaan verder studeren in Lemmensinstituut voor gitaar en cello. In het eerste jaar daar was het al duidelijk dat ik contrabas zou doen. Er is wel een specifiek moment geweest dat die klik is gekomen. Ik speelde er cello in het symfonie orkest. Op een bepaald moment deden we een voorstelling  met de big band en het symfonie orkest samen. Dat was een stuk van Bert Joris ‘Dangerous liaison’ . Dat stuk duurt een klein half uurtje, als het symfonie orkest begint neemt de Big Band het over. En dan komt het symfonie orkest er weer bij. Het nummer eindigt met een contrabas. Er was ook een contrabas bij het symfonie orkest, maar bij de jazz was er die groovy achtergrond die me bijzonder aantrok aan dat instrument. In die zomer heb ik een jazz kamp gedaan met de Halewynstichting in Dworp. En daar is het eigenlijk begonnen bij mij, ik was daar vanaf de eerste avond met contrabas bezig. Ik heb mijn klassieke gitaar bacheler afgewerkt, maar heb in mijn 2e Bacheler vooral veel stiekem contrabas geoefend. Mijn lerares wist dat niet, maar toen ik een heel goed eindexamen speelde, stond ze versteld van het grote contrast met mijn dagelijks werk. De volgende keer dat ik terug op jazzzomerkamp ging was dat als bassiste.

Ik wil er toch even op inpikken, contrabas is een mooi instrument maar toch niet het meest lichtvoetige, een zwaar instrument ook waarvoor je fysiek toch wat kracht moet hebben. Was dat geen probleem als jong meisje dan?
Ik was al rond de twintig jaar toen ik aan contrabas begon, dus op zeer jonge leeftijd deed ik dat nog niet. Ondertussen zijn er al veel vrouwen die contrabas spelen, dus de clichés daarrond zijn wat achterhaald. Ik moet wel zeggen, voor mij persoonlijk is het heel belangrijk om fysiek en psychisch in goede conditie te blijven. Ik zwem graag en regelmatig, en doe ook yoga. Mijn lichaam heeft het  nodig om te sporten, ik doe ook Shiatsu wat een grote invloed heeft op mijn ‘zijn’. Dus ja.. ik ben daar wel mee bezig om die conditie op peil te houden.

De zwemsport is op veel vlakken goed voor alle spieren eigenlijk, omdat alle spieren eraan te pas komen in het water
Ik heb als tiener waterballet gedaan en zwom ook bij een zwemclub, ik zwem dus zeer graag. Bij zwemmen is alles zo symmetrisch, het brengt me tot een gemoedsrust, mentaal en fysiek, en die ademhaling daarbij geven een echte boost.

Je ging naar Zweden waar je  in de leer ging  bij Anders Jormin van Bobo Stenson Trio. Kun je wat meer vertellen over die ervaring?
Ik ga sowieso heel graag naar het buitenland. Erasmus wou ik  doen met de school omdat dit mogelijkheden biedt. Zowel de leraar als het land Zweden zelf spraken mij enorm aan. Maar ook de traditionele muziek van Zweden vond ik interessant. Kortom, voldoende superlatieven om naar daar te gaan. Die periode is een deel geweest van mijn muzikantzijn als het ware. Ik heb ook enkele zeer mooie idyllische concerten gezien in bijvoorbeeld een kleine kerk te midden weidse sneeuwvlaktes en zo, het was een heel mooie ervaring. Daar had Anders een duo concert met zijn broer die drummer is, heel mooi  . Anders Jormin is een ware bas virtuoos met wie ik een heel goede klik had. Elk uur les die ik had met hem was dan ook een mooie openbaring.  Een van de schoonheden van muziek vind ik trouwens dat ze je doorheen de wereld brengt en verbindt. Dat is iets wat ik wil blijven beleven: door muziek op andere plaatsen komen en nieuwe mensen en andere culturen leren kennen. Die tijd in Zweden heeft me dat zeker bijgebracht.

Je kunt stellen dat die ervaring dus een mijlpaal was in je carrière? Nog andere?
Dat zomerkamp met de Halewynstichting is voor mij wel het startschot geweest. En die tijd in Lemmensinstituut is een verlengde geweest daarvan. Het voelde aan als één grote ‘zomercursus’ bas leren, en plezier hebben in het spelen daarvan. Het was ook wel werken, maar het voelde echt goed. Er waren geweldige leraren zoals Frank Vaganée, Bart Vancaenegem, .. En ook Pierre Van Dormael en Nicolas Thys. Ik was uitgenodigd om in Pierre zijn groep te spelen. Samen met Nicolas, is Pierre een groot element geweest dat mijn  richting en persoonlijke groei sterk beïnvloed hebben.. Voor de rest mijlpalen? Erasmus, de paar groepen waarin ik heb gespeeld. Ontmoeting van mensen . De juiste mensen, op de juiste plaats en het juiste moment die hebben gezorgd voor mijlpalen.

Je  bent al enkele jaren een vaste waarde in de Belgische jazzhabitat, denk maar aan Chris Joris Band, Pierre Van Dormael Quartet,  Barnill Brothers en Zap Mama. Hoe zijn al die samenwerkingen bevallen; waar heb je de mooiste herinneringen aan?
Pierre Van Dormael, die helaas later gestorven is aan kanker, heb ik een zeer fijne samenwerking gehad. Ik had enkele jaren harmonie les van hem en ook combo.. Het was grappig hoe Pierre de drummer of gitarist aanwijzingen gaf hoe ze een nummer konden spelen, en tegen mij zei ’en jij Lara, doe maar gewoon waar je goesting in hebt’ (haha). Een deel van mijn leerschool bij hem was dus vooral dat ik mezelf kon en mocht zijn, dat was toch heel bijzonder aan die samenwerking met hem. Barnill Brothers is nog niet zo heel lang bezig, dat is ook niet echt jazz. Er zijn ook een paar groepen waar ik  zing. Dat spreekt me ook aan, in de richting van singer-songwriter. Helder is een groep waarbij ik heel graag speel, maar die ligt nu wat stil. Ik voel dat ik het laatste jaar andere richtingen uitga, zoals bij Naima Joris nu. Die band is geweldig! Plus mijn eigen groep die ik in de picture zet.

Naima Joris is een bijzonder tot de verbeelding sprekende zangers, haar stem ontroert enerzijds en haar teksten zijn over droevige onderwerpen in het leven, maar ze straalt enorm veel hoop uit en niet alleen droefheid vind ik. Daarom kun je haar ook niet onder ‘jazz’ onder brengen, wat wel wordt gedaan. Maar dat brengt me bij de vraag, was is Jazz in je ogen?
Ik krijg het gevoel dat er steeds meer gezocht wordt naar kruisbestuivingen. Die traditie van oude jazz is er nog steeds. Maar muzikanten doen er al gauw hun eigen ding mee, en dat maakt het jazz in de huidige tijden zo bijzonder. Dat de traditie in ere wordt gehouden, maar er van alles mee gebeurt en het alle kanten kan opgaan. Dat is jazz nu volgens mij. En dat is er ook zo leuk aan, en dat is de reden waarom ik contrabas wilde doen. Nu speel ik eerder in kleine bezettingen waardoor ik daarmee nog meer mijn ding kan doen.

Je had het al even over Big Band en Frank Vaganeè, ik heb daar een heel ander beeld van gekregen door BJO aan het werk te zien
Onlangs hebben ze ook iets gedaan met Kommil Foo en dan merk je nogmaals hoe bijzonder zo een Big Band is. Kommil Foo en De Nieuwe Snaar, met contrabas, zijn trouwens ook een inspiratie geweest om dat instrument te spelen. Het is dus niet alleen jazz dat me heeft beïnvloed, integendeel. Maar in die Big Band toen in het Lemmens was toch een vonk overgeslagen.

Vorig jaar (2020) bracht je debuut uit ‘De grote Vrouw’ geïnspireerd op het naar het Nederlands vertaalde boek van de Israëlische auteur Meir Shalev. Kun je daar iets meer over vertellen?
Ik had dat boek in een rek zien staan bij de vader van mijn ex-vriend. Ik heb het nooit echt uitgelezen, maar het gaat over een man die het heeft over de vrouwen in zijn leven, die allemaal iets anders betekenen. Het is bij mij eigenlijk niet per se om dat boek te doen, maar om de titel. Die hele titel is ‘De grote vrouw en de Olifant’. Er is ook een nummer dat zo heet, maar voor de titel van het album vond ik ‘De Grote Vrouw’ wel een impact hebben. Mijn bedoeling was dat iedereen daar zijn eigen invulling kan aan geven. Dat kan iets in vraag stellen zijn, of net niet. Ik ben zelf ook een vrouw en niet echt klein , maar ik wilde gewoon dat begrip in het publiek gooien met het idee ‘je maakt ervan wat je zelf wil’ . Ik vind vrouwelijkheid en de vrouw in het algemeen iets heel krachtig en mooi. Ik heb een grote liefde voor organische dingen en sta graag dicht bij de natuur. De vrouw staat volgens mij ook nog net iets dichter bij de natuur dan de man, puur biologisch gezien.

‘De verbinding met de natuur is belangrijk voor jou zeg je’. Je woont op een boot en in de streaming speelt de natuur ook een belangrijke rol vond ik. Waar komt die binding met de natuur vandaan?
Dat is er altijd geweest. Dat is voor mij  de basis van de mens dat we doorheen de tijd wat verloren zijn . Mensen zoeken heel vaak natuur op als ze willen ontspannen en opladen. Je moet er tegenwoordig wel een inspanning voor willen doen, want door de technieken van vandaag de dag is het soms gemakkelijker om achter een scherm te kruipen. De natuur is zo belangrijk voor de mens. Het heeft zo’n grote levenskracht in zich wat een mens terug bij zijn oer-energie brengt. Door op een boot te wonen ervaar ik dat ook, als het regent hoor je dat over heel de boot en dat voelt zo goed aan. Als het mooi weer is, kun je de hele dag buiten leven. Het is niet allemaal even praktisch op zo’n boot, maar het gevoel van me te kunnen afsluiten van de buitenwereld heb ik nodig. Dan kan ik opladen en weer extra genieten van het sociale van de samenleving. In de natuur vind ik dat dus. Dat is een wereld van geven en nemen, eeuwige balans. Zonder de mens kan de wereldbol perfect blijven bestaan. Zonder de natuur? Dit zegt genoeg, niet?  

Heb je het daardoor minder moeilijk gehad in deze coronatijden door geïsoleerd te kunnen leven en de binding met de natuur?
Het is wel een voordeel geweest om op een boot te wonen. Ik heb hier van alle dingen gedaan, die moeilijker zouden zijn geweest moest ik op een appartement wonen. Ik ga er ook vanuit dat dingen gebeuren omdat ze moeten gebeuren. Ook wanneer er iets gebeurt wat niet fijn is, berust ik me erin dat het zo moest zijn . Daardoor heb ik niet echt de indruk dat ik ergens onder lijd, maar voelt die gedachte net heel bevrijdend.

Dat is een positieve ingesteldheid die iedereen een beetje zou moeten hebben, ook al is dat niet altijd even gemakkelijk. Je debuut ‘De Grote Vrouw’, hoe waren de reacties op je debuut?
Heel goed eigenlijk. We hadden ook in de Handelsbeurs gespeeld. De communicatie was daar zodanig goed dat de bal wat aan het rollen is geraakt. We kregen feedback op Radio 1, Radio Klara, ook reviews in De Standaard en Knack. Ik vond het ook fijn om eens met een eigen project naar buiten te komen. Ik was daar  eigenlijk al een tijdje mee bezig geweest, maar die stap zetten was er nooit van gekomen. Voor de lockdown hebben we nog enkele leuke concerten kunnen doen. Op die manier was het ook vruchtbaar. Nu zijn we met een tweede plaat bezig. Die zal uitkomen in januari of februari 2022. 

Ik heb je leren kennen via die streaming in het kader van De Week van De Belgische muziek. Ik was onder de indruk van elk deel, je leven op een boot, die binding met de natuur Ik vond het vooral boeiend hoe je op intens mooie,  zwoele wijze ons mee neemt naar een sprookjesachtig wereld. Bewust voor die manier van werken gekozen? En hoe is alles verlopen?
Die streaming is bewust in die drie delen aangepakt. Omdat ik mezelf wilde voorstellen, en ook de band. Het streaming-concept heb ik samen met de videoman Fabien Delathauwer besproken. Ik ken Fabien al langer, maar had nog nooit eerder met hem samengewerkt. Ik vond zijn werk wel heel mooi. Toen hij in de zaal kwam had hij het gevoel, ik moet hier iets binnen krijgen. Hij wou zo graag een zebra midden in de zaal zetten. (haha) maar dat was niet gemakkelijk om te vinden. Ik denk ook niet dat dit van de zaal Nona zal hebben gemogen. Hij kwam zelf af met het idee die boom in het midden op te hangen. En ook hier werd het natuurelement weer aangesproken.

Het is ‘maar’ streaming, maar ik moet toegeven dat ik bepaalde muzikanten heb ontdekt, en ook muziekstijlen als Balkan muziek, waar ik anders was aan voorbij gegaan. Heb je dat ook zo ervaren? En wat is je mening over streaming?
Streaming heeft zijn voor- en nadelen. Ik heb zelf  niet zoveel streamings bekeken. Het voordeel voor de muzikanten is dat je er beeldmateriaal aan overhoudt. Dit materiaal kan je band op plaatsten brengen waar het anders nooit gekomen zou zijn..  Je bereikt er een ander en ook breder publiek mee. Iedereen kan echt letterlijk meekijken en proeven. De drempel is plots heel laag om nieuwe bands tot bij de luisteraar en kijker te brengen. Op die manier hebben bijvoorbeeld mijn ouders al veel nieuwe muziek ontdekt en zien ze me meer bezig dan anders.  Op die manier kun je er dus voor zorgen dat meer mensen, binnen een heel brede omkadering, u leren kennen. Dat is een voordeel aan streaming. Het nadeel is dat er vrij veel zijn, en er dus een overload is ontstaan. De muzikanten kunnen zich behelpen door die premie van de overheid, maar het verlangen om voor publiek te spelen is nog nooit zo groot geweest. Iedereen is het gewoon beu. Zowel de muzikanten als concertplaatsen, geluidsmannen,..  verlangen naar een echte concertbeleving. Maar langs de ander kant is er dus veel naar buiten gekomen door de technologie. Moesten we in een tijdperk leven zonder technologie had dit er helemaal anders uitgezien.

Enkele jaren geleden leerde je  Shiatsu en zijn enorme impact op lichaam en geest kennen. De Internationale Shiatsu School in Westmalle gaf je een fantastische opleiding waar meesters in deze Oosterse vorm je verder op dit pad inspireerden, lees ik in de biografie , kun je daar meer over vertellen?
Zoals ik zei, had ik in het begin van mijn studie soms last van mijn schouder. Contrabas was toch wel een groot en nieuw instrument was voor mij. Toen ben ik begonnen met Yoga. Ik heb altijd een interesse gehad om mijn lichaam beter te leren kennen en het functioneren ervan bij het bespelen van een instrument. En Shiatsu is een heel goede techniek om de diepere kant van uzelf te leren kennen  Ik ben dus die opleiding beginnen volgen om vooral aspecten van mezelf beter te leren kennen. Aanvullend aan de Shiatsuschool, wordt er ook een opleiding in de Macrobiotiek gegeven door de vrouw van de organisator. Die twee werelden zijn zo met elkaar verweven en dat maakt die school nog extra interessant:  De holistische visie is ook weer gebaseerd op de wetten van de natuur. Ik ben begonnen met de basis cursus en dat blijven doen. Nu heb ik de drie jarige opleiding achter de rug. Het is iets dat mij veel rust geeft om het te geven, maar ook om het te ontvangen. Dat is inderdaad wel heel belangrijk voor mij, die balans is ook iets waar ik naar op zoek ben in mijn muziek merk ik. - http://www.issshiatsu.be/ 

Heeft dat ook een invloed op je geloofsovertuiging of spiritualiteit?
Ik ben katholiek opgevoed, ik ben gedoopt en vergeet het steeds om me uit te schrijven uit de Kerk.(haha) Maar zeker op spiritueel vlak opent het  zeker deuren. Ik geloof  in elke religie, zolang ze niks oplegt maar  iets toont. Op een of andere manier zit in elk van die religies, vooral wat manier van leven betreft, iets van waarheid. Die spiritualiteit is dus eigenlijk een geheel voor mij, dat zit niet in  vakjes. Ik ben dus best wel spiritueel ingesteld.

Heeft dat ook een invloed op de muziek die je brengt?
Ik denk dat dit moeilijk uit te sluiten valt. Ten eerste in de keuze van de muzikanten. Er is wel een bepaalde connectie nodig. Ik wil hen graag laten zijn wie ze zijn.  Ik wil de composities open houden op die manier dat iedereen zichzelf kan blijven. Dat is voor mij belangrijk. Ik ga daar zeker wat in arrangeren en zo, maar de opzet dat binnen mijn band iedereen zichzelf kan zijn , is zeer essentieel.

Hoe waren de algemene reacties op de streaming feitelijk?
Het was wel heel spannend, omdat ik ook elektrische bas speelde en zong. Er zijn heel veel positieve reacties op gekomen. Ook de muzikanten zeiden, ‘je moet dat vaker doen’, het was heel fijn. Mensen waren blij met de verhaallijn die erin zit door in die drie delen te werken. En ook naar de komende plaat toe ben ik blij dat er al iets naar buiten is gekomen. Hoeveel mensen het hebben gezien weet ik niet, maar het was een zeer goede ervaring.

Om het terug over de muziek te hebben.  Je had het al aangegeven, er komt een nieuwe plaat, gaat die dezelfde richting uit als het debuut , heb je al iets in gedachten?
Het zal iets vrijer zijn. De muzikanten in de live streaming, daar doe ik die nieuwe plaat mee.. Er zijn wel een paar veranderingen gebeurd. De trompettist is vader geworden. Vroeger was dat Jan Van Moer, nu is dat Sam Vloemans. Sep François (vibrafoon, marimba, percussie), is nog steeds dezelfde. Vitja Pauwels (gitaar) die kende ik van vroeger in een andere band. Die speelt ook bij Naima nu. Angelo Moustapha, de drummer, komt uit Benin. Dat is dan weer een hoofdstuk dat bij mij alles doet leven: Afrikaanse groove. Geen idee hoe het komt, maar een deel van mij zit in die Afro muziek, ik leef dan volledig op als ik dat doe. Ik denk eraan daar iets mee te doen. Toen ik bij Chris Joris speelde – daar zijn die Afrikaanse invloeden uiteraard aanwezig – kreeg ik eens na een concert te horen van een Afrikaan uit het publiek dat “ik het had”, wauw, dan was ik zo blij dat hij dat gezien had. Ik wil zeker graag nog in zo een Afro band spelen.

Heb je bepaalde ambities als muzikant en met deze band? Buiten de wereld veroveren?
De wereld veroveren is niet mijn ambitie (haha) Ik wil gewoon blijven gaan voor mijn dromen. En dat maakt voor mij niet uit of dat over muziek gaat of niet. Soms komt er plots iets in mij op dat ik echt heel graag wil doen, en dan wil ik dat eigenlijk durven doen. Want soms wil ik iets heel graag, en doe ik het dan net niet. En dan blijft het op zich wachten. Ik hoop dat ik de moed blijf vinden om die dromen te blijven achterna gaan. En ze ook te verwezenlijken. Ik ben ook een beetje aan het knippen in de groepen waarin ik speel. Mijn eigen groep staat bovenaan in mijn prioriteitenlijst. Ook spelen met Naima Joris haar band vind ik fantastisch. Ik wil muziek de drijfveer laten zijn om nog op veel nieuwe plaatsen in de wereld te komen en nieuwe mensen te ontmoeten. Het is fijn om dromen te hebben en ernaar toe te leven. Maar voorlopig wil ik me dus even focussen op die twee projecten. De moed blijven hebben om te blijven gaan is zeker een doel op zich.

Bedankt voor dit zeer verrijkend gesprek. Hopelijk binnenkort ergens live

Aanvullende informatie

Gelezen: 1642 keer