Cult of Scarecrow - De belangrijkste doelstelling is omna meer dan dertig jaar in  de muziekwereldeindelijk erkenning te krijgen

We citeren even de informatie van de vi.be pagina van de band: ‘’ In 1995 hielden ze er mee op, maar in 2017 kwamen de bandleden van Die Sinner Die (met in hun rangen vooral oud-leden van de Belgische thrashmetalband Dead Serious) terug bij elkaar. De bandleden, inmiddels meer dan 20 jaar ouder, maar met nog meer goesting dan vroeger, gingen nieuwe nummers schrijven. Onder invloed van diverse muziekstijlen die elk van de muzikanten had meegebracht, ontstond een soort grunge infused doom-metal.’’
Cult of Scarecrow bracht in 2018 een gesmaakte EP op de markt, en staat er nu terug met een nieuwe plaat ‘TalesoftheSacorsanct Man’. Naar aanleiding daarvan hadden we een fijn gesprek met gitaristen Jan Van Poorten enIvan DeStrooper.

Meer dan 20 jaar nadat  jullie ermee ophielden, kwamen de bandleden van Die SinnerDie in 2017 terug bij elkaar. Hoe is alles begonnen? 
Eigenlijk is het allemaal veel vroeger begonnen, ergens begin jaren ’80 toen we (ik, Yvan en de recent overleden zanger ArmandThièbaut) aan het jammen waren op onze kamer. Vanuit dat is de band Explorer ontstaan in 1984. Die band heeft bestaan tot medio 1987. Op dat moment hadden we een optreden in Denemarken en werden er plannen gesmeed voor een tournee metDestructionin Duitsland.De twee andere bandleden haakten echter af, waardoor we de stekker eruit hebben getrokken. Via Trial, die ook net waren gesplit, zijn we bij MarcVereecken– die in 1993 is verongelukt – en Gunther Poppe terecht gekomen en hebben we DeadSeriousopgericht in 1987. Uit die band is DieSinnerdus uiteindelijk ontstaan.Maar de goesting was een beetje weg, velen hadden andere interesses ondertussen, dus is dat snel gestopt. De dingen die ze ons trouwens doorheen de jaren hebben beloofd is onvoorstelbaar, en daar is nooit iets van terecht gekomen … dat speelde ook mee. En vandaaruit is dus in 2017 Cult of Scarecrow ontstaan..In eerste instantie gewoon door de nummers van DieSinnerDie te brengen, en uiteindelijk zijn er vandaaruit nieuwe nummers ontsproten.  

Je hebt het over de jaren ’80, was dat niet een beetje typisch toen, ook bands als Ostrogoth en dergelijk waren wel gekend maar bleven ook wat ter plaatse trappelen. Is op dat vlak nu niet iets meer veranderd denk je?
We hebben nog altijd de indruk dat Belgische bands nog altijd ‘tweede keus’ zijn, en niet dezelfde kansen krijgen. Nochtans is er enorme kwaliteit aanwezig. Al is er een beweging aan de gang, kijk maar naar de affiche van Alcatraz dit jaar. Een beetje noodgedwongen moest men teruggrijpen naar Belgische bands, maar kijk eens wat een succes. We hopen dat dit geen éénmalige gebeurtenis was.

Jullie zaten in het speed/thrashgenre, wat ik me altijd al beetje heb afgevraagd, wat is volgens jullie het grote verschil tussen speed enthrash?
De snelheid. Speed was een snellere versie van heavy metal.Met nog steeds melodie in. TerwijlThrashmet ‘kappen’ is eigenlijk recht-toe-recht-aan.

Jullie hebben als muzikant heel wat watertjes doorzwommen; wat is voor jullie de grootste verandering door de jaren heen – we gokken op de digitalisering – en welke positieve of minder positieve invloed heeft die gehad op jullie carrière? 
Jan: De grootste verandering?Het leukste vind ik, als je optreed sta je voor een publiek dat even oud is als jezelf. Omdat het mensen zijn die al circa dertig jaar in die scene zitten En die er dus met de volle goesting staan.
Yvan: Dat je nu meer in kleine cafés moet spelen, is ook veranderd. Vroeger was het vaarwater van bands en zo kleiner, ook van zalen. En kon je daardoor gemakkelijker op een groter festival geraken dan nu. Omdat er nu dus gewoon een overaanbod van groepen is.
Jan: Dat is ook zo, we doen het niet voor het geld laat dit duidelijk zijn, we zijn puur voor het plezier terug samen gekomen met dit project. Maar het is wel schrikken als je in een café staat voor maar 50 man, als je vroeger zo grote festivals hebt gestaan en zo. Het voelt een beetje aan als van nul terug beginnen. We hebben het ervoor over, als je naderhand reacties krijgt dat mensen  je concert goed vonden, daar doe je het voor? Erkenning is het sleutelwoord.
Yvan: los daarvan is er zeker de ambitie om ons volgend jaar wat meer te laten gelden en iets grotere festivals te doen.

Is het net niet interessant om net nu, vanuit die kleine cafés op te klimmen naar boven? En eerst daar iets op te bouwen?
We zouden echt willen opteren voor een combinatie deze keer. Met onze eerste EP hebben we voornamelijk cafés en kleinere clubs gedaan. Nu hebben we iets, ons product is af, de mensen kennen ons ondertussen. We hebben zeker niet de pretentie om te zeggen, we willen alleen maar grotere dingen meer doen, maar we willen nu toch ook een beetje vooruit kijken.. 

Heeft de digitalisering nu , voor meer voordelen gezorgd dan vroeger denk je?
Voordeel is dat je nu gemakkelijker en sneller iets kunt opnemen dan vroeger.  Je gaat naarYoutubeen kunt op basis van filmpjes al direct beginnen. Want je ziet in vijf verschillende snelheden hoe je iets kunt spelen. Vroeger als je begon met gitaar spelen was dat met en pick-up, daar was je uren bezig om een paar noten onder de knie te krijgen. Nu is dat allemaal veel sneller door die digitalisering, zeker en vast.Dat is een enorme verbetering. 

Schept dat ook niet meer mogelijkheden om nu meer in binnen- of buitenland te gaan optreden, dan in de jaren ’90?
Ik denk het niet echt, nee. Wat wel anders is. We krijgen wel berichten dat onze muziek op de radio wordt gedraaid in Brazilië of Amerika of zo, dat krijgen we dan weer wel nu. Dat is dan wel door dat internet ofspotifyof zo. Ook dat is dus veranderd, vroeger moest jeCD’sen zo opsturen en afwachten of dat wel in orde kwam, nu zet je het opspotifyof zo en het gaat de wereld rond. 

Heeft het dan nog zin om cd’s op de markt te brengen?
Het vermindert enorm, veel mensen hebben geen CD speler meer. Maar in de muziekliefhebber is toch anders eigenlijk, daar zijn nog veel mensen die Cd’s en vooralLP’s kopen.

Met Wormhole Death Records, zitten jullie bij een Italiaans label. Hoe is die samenwerking ontstaan en heeft het  nieuwe deuren geopend?
We hebben opnames gestuurd naar verschillende labels, en ook aanbiedingen gehad.Maar zij hebben heel snel en heel enthousiast gereageerd, en ze hadden overduidelijk heel goed geluisterd naar onze muziek. Hun voorstel was veruit het beste. Onze bassist Gunther heeft contact metGuy VercruyssevanRejecttheSickness en die zitten daar ook bij.Guy was vol lof overWormHoleDeath, iederéén die we spraken eigenlijk, dus de keuze was snel gemaakt.

Er werd opgenomen en gemixt in de Oceanside Studios (o.a. Diablo Blvd, Spoil Engine, Hexa Mera, King Hiss, …) door Ace Zec, en de mastering werd gedaan door Carsten Bucher (werkte o.m. met Napalm Death en Agnostic Front) in de Track1 Studios in Bremen. Hoe groot was de impact van deze toch wel heel sterke samenwerking op dit debuut?
Dat heeft zeker deuren geopend. We zijn bij Ace terecht gekomen. Hij is zeer correct, een super goede drummer ook, en ook wel streng. De eerste keer heeft hij die EP gewoon opgenomen. Alles werd tot de puntjes uitgewerkt, maar dan ook alles… hij heeft er echter iets van gemaakt dat we bij niemand anders zouden kunnen hebben verwezenlijken. Hij heeft trouwens zelf demasteringook gedaan. Hij heeft het niveau van dat debuut dus zeker opgetrokken, en dat heeft zeker voor meer deuren gezorgd die open zijn gegaan. 

We zijn ondertussen bij de nieuwe plaat ‘Tales of the Sacorsanct Man’ aanbeland; ik heb hem helaas nog meer eenmaal beluisterd, veel te weinig. Maar het balanceren tussen donkere klankentapijtjes en een eerder toegankelijke ‘touch’ viel me enorm op. Is dat een bewuste keuze en zijn jullie het eens met die mening?
Dat komt door de inbreng van meerdere muzikanten binnen ene band die hun zegje mogen doen, we zijn met zes – eigenlijk zelfs zeven – en dat klikt je muzikale pad open.We schrijven onze muziek niet in de zin van ‘zo moet het zijn’. Om een voorbeeld te geven, Yvan is meer eenThrashgitarist terwijl ik veel rustiger en melodieuzer tewerk ga. Ook de andere gaan soms een andere gang uit. Ieder idee van iedere muzikant binnen de band is belangrijk, daardoor krijg je dus dat schipperen in vele uitersten.

Waarom zijn er trouwens twee verschillende datums voorzien van de release, eentje in juni voor België via Sounds Of Hell en de rest pas in september via Wormhole?

Om commerciële redenen wildeWormHoleDeathgeen release doen in de zomermaanden. Nochtans was alles al klaar. De wereldwijde releaseis dus pas op10 september.Maar we hadden al een paar optredens, en we wilden onze fans al de mogelijkheid bieden om de CD te kopen. Enkel de fysieke CD. Download en streaming is ook voor 10 september.

Er is ook een soort release show, wanneer en waar? In Diest dacht ik? (25 september) Dat is wel ver… en zijn er nog optredens gepland?
We hebben dat gedaan omdat Sounds of Hellonze online distributie doet in de Benelux, en dus is het maar logisch dat wedat daar doen.Het is eigenlijk ook wel een ideale locatie, centraal gelegen. https://www.facebook.com/events/136705741727879 We spelen volgendeweek ook inAsgaard, Gent-Brugge, 6 november op Donk, Overmere, een festival met o.a.FireForce: https://www.facebook.com/events/906314409963586/ . Ook nogRock Classic Bar in Brussel:
https://www.facebook.com/events/4183929715007074

Heeft deze COVID tijden het groei proces vertraagd? Met andere woorden hoe heb je als band (en mens) deze periode doorstaan?
Veel optredens die door COVID niet zijn kunnen doorgaan, niet kunnen repeteren. Nee, simpel was dat allemaal niet. Iedereen is zijn stukken thuis beginnen opnemen en we hebben dat naar elkaar gestuurd, en zo hebben we die nieuwe plaat in elkaar geknutseld om die te laten releasen in juni. Dan zijn we de studio in gegaan, rekening houden met de corona maatregelen van afstand houden en mondmaskers dragen. 

Ben je daar als band sterker uit gekomen? En ook.. hadden jullie problemen om bepaalde skills terug onder  de knie te krijgen door dat lang stil zitten?
We speelden sowieso verder gitaar thuis, dus nee daar hebben we geen problemen van ondervonden.We zijn wel beginnen repeteren online en hebben daarin even geïnvesteerd. En via skype zo iets te kunnen uitwerken, maar dat werkte langs geen kanten; we hebben ook een COVID video clip opgenomen, dus we zijn eigenlijk altijd wel bezig gebleven met elkaar… het is zeker niet gemakkelijk, door elkaar niet meer zoveel te zien , komen er bij sommige andere interesses en dat zorgt ervoor dat sommige er dus de stekker uit trekken. Dat is bij ons dus niet gebeurd, dus op dat vlak zijn we er sterker uit gekomen.

Over enkele live optredens hadden we  het al. Wat zijn de verdere plannen  in die richting, voor dit en volgend jaar?
Eigenlijk optreden, dat is het grote plan, zoveel mogelijk om onze nieuwe plaat voor te stellen.

Er zijn geen nieuwe nummers ontsproten of zo uit deze tijden? Plannen in die richting dan?
Nee, bewust hebben we daar niet aan gewerkt. We hebben de afspraak gemaakt ons niet bezig te houden met nieuwe nummers, wat we wel deden is op onszelf eens iets op te nemen , maar op repetities zijn we bezig met die plaat repeteren zodat de routine erin zit om dat op het podium te brengen. We moeten er gewoon staan! Dus nieuwe nummers of zo is niet aan de orde nu. 

Na al die jaren , wat is jullie grote ambitie/en of doelstelling , of ben je daar niet  mee bezig?
Yvan: Ik ben blij met wat ik heb , maar wil nog meer. Mooiere optredens, en ook in Vorst Nationaal optreden is zeker een droom. Dat is al een droom sinds we bij Explorer speelden. En ook eindelijk wat meer erkenning, na al die jaren, voor wat we hebben gedaan en doen. We zijn al meer dan dertig jaar met muziek bezig, we hebben toch al wat bewezen. En nog een nieuwe cd opnemen…
Jan: Zoals Yvan zegt, erkenning krijgen na dertig jaar in de muziekwereld , zou al heel leuk zijn en is een doel op zich. Voor ons het grote en belangrijkste punt. MetExplorer hebben we nooit iets echt uitgebracht. Het was de bedoeling om het vroeger materiaal vanDeadSerious terug uit te brengen, maar eerst komtCult ofScarecrow. Maar het idee om dat ooit te doen is er… dus dat is ook ergens een doelstelling. Maar het voornaamste dus eindelijk die erkenning krijgen…We doen wat we niet kunnen, maar willen wel doen wat we kunnen. 

De erkenning … die jullie in mijn ogen al lang verdienen, daar duimen we voor.
Dank voor dit fijne gesprek, veel succes met de nieuwste plaat en hopelijk zien we jullie snel op het podium.