The Milk Factory - Samenwerkingen tussen culturen zijn interessant omdat je, naast je eigen cultuur, erachter komt wat er in de andere culturen omgaat. En vice versa

Edmund Lauret en pianist Thijs Troch, zijn exponenten van de avontuurlijke Gentse jazzscene die momenteel furore maakt; ze kwamen na een duoconcert op het idee om een nieuw project op te starten, met Viktor Perdieus (tenorsaxofoon), Jan Daelman (dwarsfluit), Kobe Boon (bas) en Benjamin Elegheert (drums) was het collectief The Milk Factory geboren. Ondertussen heeft de band al heel wat watertjes doorzwommen, nu was het tijd voor iets nieuws en toevoeging van en stem. Bandleden Kobe Boon en Viktor Perdieus studeerden een jaar in Göteborg en maakten er kennis met Zweedse vocaliste Hannah Tolf. Zij wordt toegevoegd aan de line-up. Tolf zingt, componeert en improviseert op het raakvlak tussen akoestische en elektronische muziek, tussen pop en jazz, het bekende en het onverwachtse. De formatie bracht eind april zijn plaat ‘Vandrare’ uit via WERF records; we hadden naar aanleiding van deze release een fijn gesprek met Hannah en Edmund. En we polsten uiteraard naar de verwachtingen en verdere plannen.

Het zijn bijzonder 'rare' jaren geweest, ook al is het volgens mij nog niet voorbij, hoe zijn jullie als muzikanten die tijden van corona en daarna doorgekomen?
Hannah: In Zweden was er een andere lockdown dan in de rest van Europa, wij gaan anders om met de COVID situatie dan in andere landen. Wij hadden geen lockdown, hoefden geen mottenmaskers op, maar alles was gesloten, we hadden geen mogelijkheden om concerten en andere dingen te doen. In zekere zin was het moeilijk, maar persoonlijk had ik een baan in het theater in Duitsland, als freelancer. Het was in die tijd moeilijk voor freelance muzikanten om hulp te krijgen in Zweden, dus na een tijdje werd het moeilijker. Maar na een lange tijd maakten ze het makkelijker voor ons, en we begonnen hulp te krijgen.

Ik vraag dit, omdat ik dacht dat jullie dit project begonnen in het midden van de COVID (als ik het goed heb). Sommige bands die in die tijd projecten begonnen, gaven het op voordat ze iets maakten omdat het frustrerende tijden waren, hoe gaan jullie ermee om? En het toch doen?
Edmund: het project begon in deze corona ja, de eerste keer dat we elkaar ontmoetten was vorig jaar. in juni, zo'n beetje het einde van deze corona tijden. De slechtere tijden waren al voorbij, dus we hadden geen problemen om met elkaar in contact te komen. Dus we konden het corona gedoe overslaan. Toen we dit project begonnen...
Hannah: we konden het gewoon in beweging houden, deze tijd had geen effect op het maken van dit project.

En nu komt het album eraan. Ik heb naar 'Vandrare' geluisterd. Enkele gedachten: Ik hou vooral van de combinatie van improvisatietechniek en een dromerige stem die de gevoelige snaren raakt. Was dat een bewuste keuze?
Edmund: Onze saxofonist Victor ontmoette Hannah toen hij in Zweden studeerde, en we wisten dat Hannah veel met improvisatie bezig was, en dat is een van de redenen waarom we haar vroegen met ons samen te werken. Dus op die manier was het zeker een bewuste keuze.

Is het ook een bewuste keuze om hiermee een ander publiek aan te spreken of niet? Omdat jullie andere wegen bewandelen dan de jazz cultuur waar jullie in zitten... Hannah haar stem geeft een meer dromerige popsfeer, vandaar …
Edmund: De keuze om met een zangeres te werken opent natuurlijk veel deuren, we hopen ook dat fans die van instrumentale muziek houden de zang die we met Hannah doen ook waarderen. Dus het kan zeker mensen aanspreken die ons nog niet kennen. Waarom niet...

Naast het dromerige karakter, is er soms ook een bevreemdende sfeer aanwezig zoals in 'Ljumma vindar' , klopt dit?
Hannah: Ik weet alleen tijdens het proces dat het ons beviel wat daar gebeurde. Soms was er inderdaad die mysterieuze sfeer, ik weet het niet

Ik hou er ook van dat de teksten in het Zweeds zijn, maar waarom niet in het Engels (het creëert wel een bijzonder rijke sfeer). Zelfde vraag, is het een bewuste keuze om in het Zweeds te zingen en niet in het Engels en waarom?
Hannah: Zoals Edmund al eerder zei, het kan andere deuren openen. Ik wilde gewoon in mijn eigen taal zingen omdat het me een goed gevoel gaf om in het Zweeds te zingen, iemand noemde het om in het Zweeds te zingen en ik voelde me goed bij het idee om dat te doen, het maakt het origineel want er zijn genoeg liedjes in het Engels, wat fijn is om te doen. het wijst ook op de samenwerking tussen Zweden en België, dat' was ook een reden om het in het Zweeds te zingen. Het voelde ook natuurlijk om het zo te doen...

Het maakt deze plaat tot een origineel meesterwerk. Maar er is meer, op bepaalde momenten, wat je doet met je stem, doet me denken aan een artiest als Bjork (dat is een compliment, ik ben een grote fan van Bjork); wat is jouw mening?
Hannah: Ik heb niet naar Bjork geluisterd, of ben een grote luisteraar van Bjork. Maar ik heb enkele nummers beluisterd die ik erg goed vind. Het is niet dat het mijn belangrijkste inspiratie is, maar bedankt voor het compliment...

Het is een zeer gevarieerde plaat, maar ook een fusie van twee culturen, namelijk de typisch Belgische jazzcultuur en de Scandinavische; wat is je mening?
Hannah: Samenwerkingen tussen culturen zijn interessant omdat je, naast je eigen cultuur, uitzoekt wat er in andere culturen omgaat. En omgekeerd. Naast de persoonlijke ervaring deel je een muzikale taal.

Los van dit alles, Edmund: om jullie echt te lanceren, is het geen probleem om een Belgische band te zijn, ik blijf erbij dat Milk Factory (of Nordmann) als ze een Engelse band waren, beroemd zouden kunnen zijn; is het dan geen probleem om als 'Belg' voet aan de grond te krijgen of is dat kort door de bocht?
Edmund: Dat weet ik niet, jazz is geen mainstream muziek. We verwachten niet hetzelfde als een commerciële popartiest. Maar ik denk dat we het heel goed doen als band in België. We mogen niet klagen.

Laten we het hebben over de toekomstplannen met dit project. Zijn er plannen voor festivals of concerten? Binnen- Buitenland?
Edmund: Er zijn plannen voor een Zweedse tour, maar we hopen ook dat we in Nederland, Duitsland en enkele festivals kunnen spelen.

Het album kwam uit eind april, wat zijn de verwachtingen van deze plaat?
Hannah: het is een heel mooi album waar we trots op zijn. Ik kijk ernaar uit om deze muziek, de teksten hier in Zweden en overal te delen. Het is ook heel persoonlijk. Hopelijk houden de mensen van wat we hier doen... we hopen dat ze het mooi vinden, want het is een heel persoonlijke plaat.
Edmund: We hebben nog maar één concert gespeeld met Hannah, dat was in Bozar (Brussel), meteen na dat concert hebben we het album gemaakt, we kregen erg goede reacties na dat optreden. Dat is dus heel hoopgevend voor de toekomst, ik hoop dat de plaat ook zulke reacties zal krijgen.

Die vraag stelde ik al tijdens ons laatste interview (met Milk Factory in 2019), ondertussen is alles zo geëvolueerd dat je muziek kan ontdekken op Spotify en alles gaat snel via tik tok; is het in deze tijden nog interessant om nog cd's uit te brengen? waarom?
Edmund: in sommige muziekstijlen zijn er nog steeds mensen die liever platen kopen. Zelfs vinyl blijft de favoriete manier om naar muziek te luisteren. Er zijn bands die een paar single's uitbrengen en dat is het, maar in onze wereld, vooral in de jazz, zijn er nog steeds veel mensen die liever een plaat kopen.
Hannah: Ik geef een voorbeeld, ik ben aan het verhuizen dus ik ga mijn spullen doorzoeken en vond een aantal boeken, het is niet dat ik ze ga lezen, want tegenwoordig kun je naar boeken luisteren, je vindt zeker andere manieren om je uit te drukken. Bij muziek wil je die plaat in je hand houden, de hoes voelen en uit dozen in je huis horen. Ik denk dat veel mensen naar Spotify luisteren, maar de voorkeur geven aan een LP omdat het voelt als een cadeautje dat je in je hand hebt, zo voelt het voor mij....

Tot slot, je ambitie was toen 'Eigenlijk niet’ .... Het hoofddoel is muziek maken, en dat kunnen blijven doen. Ook met onze andere projecten; ’geldt dat nog steeds? en voor jou Hannah?
Edmund: het doel is om live te spelen, als je een album maakt wil je live spelen dat is voor mij het belangrijkste.
Hannah: : Ik ben het ermee eens, we hadden dit ene concert en dat was een geweldige ervaring, de muziek die je hebt opgenomen op het podium spelen voor mensen die ervan genieten? Het is nog steeds het belangrijkste doel en ambitie voor elke muzikant. Het was leuk om dit ene concert te hebben voordat we het album opnamen. Meer concerten geven na het maken van een album, is inderdaad het belangrijkste doel...

Pics homepag @Anton Coene

Bedankt voor dit leuke gesprek