De uit Boston afkomstige Pixies lieten een kleine tien jaar terug van zich horen en stelden  hun eerste platen opnieuw voor . Het spelplezier , de belangstelling , de reünie werd zo positief ervaren dat er in 2014 een nieuwe plaat kwam ‘Indie Cindy’ .
In de originele bezetting trok men terug op tour , maar zangeres/bassiste Kim Deal zag een nieuw album niet meer zitten en ze werd vervangen door Paz Lenchantin (die we kennen van A Perfect Circle van James Maynard Keenan van Tool  en Zwan van Billy Corgan) . Een waardige opvolgster , die nog wat zoekende was tijdens de tour toen, maar nu volledig haar gang kan gaan ; op ‘Head carrier’ is de door haar gezongen ballade “All I think about now is” een veelbelovend bedankje aan Deal . Mooi .
De plaat is al bij al een charmante plaat , we hebben hier oerdegelijke broeierige , aanstekelijke , sfeervolle poprock , met een melancho trekje . Niet meer , niet minder . Het vuur van hun succesperiode 87 – 93 zit er niet meer in , ook niet in de livegigs .
“Classic masher”, “Baals’s back” , “Um chagga lagga” en de titelsong zijn ouderwetse Pixies songs , waar we van houden. Het zijn net die songs  die de gezegende heren op leeftijd nog af en toe een venijnig speldenprikje en explosie toedienen . Op die manier brengen ze nog alle leeftijden samen .
Toegegeven , tijdsgenoten Dinosaur Jr , Thurston Moore , Swans leggen ons nog steeds  het vuur aan de schenen , Pixies doen het nu op een gezapiger tempo .
Goede plaat , dat wel , Pixies staan garant om zich nog eens uit te leven ,  te genieten en oude herinneringen te koesteren.