logo_musiczine_nl

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Onze partners

Laatste concert - festival

Civic
Depeche Mode - ...
Festivalreviews

We Are Open 2024 Vinger aan de pols in de Belgische scene en wat een diversiteit in eigen kweek!

Geschreven door

We Are Open 2024  Vinger aan de pols in de Belgische scene en wat een diversiteit in eigen kweek!
We Are Open 2024
Trix
Antwerpen
2023-02-09 + 10
Erik Vandamme

Het is weer de tijd van het jaar. In Trix komen gedurende twee avonden, en op zes podia, een overaanbod aan Belgische talenten zichzelf aan een ruim publiek voorstellen: over  donkere paadjes naar intimiteit tot wilde feestjes en Dj's. Het komt allemaal aan bod op We Are Open.
De gezellige sfeer kwam ons eigenlijk al tegemoet bij het binnentreden van de zaal, waar een uiterst sympathieke security ons met een brede glimlach een leuke avond toewenste. Die gezelligheid bleef ook in elk van de zes zalen hangen bij het publiek.
Je zag duidelijk, dit is een publiek dat afkomt op een totale muziekbeleving. En ook dit maakt We Are Open als festival en concept zeer uniek; het is na al die jaren nog steeds grensverleggend.
Ons parcours was erg divers tijdens deze interessante tweedaagse. Ons verslag

dag 1 - vrijdag 9 februari 2024
We starten ons parcours in De Kelder met Head On Stone (****), het solo project van Nele Janssen (Peuk). In tegenstelling tot de energieke sludge van Peuk, gooit Head On Stone het over een eerder intimistische boeg, gezeten aan haar piano, en songs mee gedragen door haar brede vocals. Ze ontroert iedereen. Soms ontstaat er een lichte welving waarbij de norm wordt overschreden, maar over het algemeen is het hier de intense intimiteit die de rode draad vormt binnen haar set. Er hangt een half uur lang een sprookjesachtige magie. Mooi.

In de club wacht ons L?p?GangGang (****), een band die net die diversiteit hoog in het vaandel draagt. Je kunt op hun muziek niet echt een stijl kleven, en net dat trekt ons aan. In de performance gebeurt er vocaal als instrumentaal zoveel. We waren vooral onder de indruk van die tweestemmige zang, vrouwelijk als mannelijk. Het balanceert voortdurend tussen ingetogenheid en extravertie, waarbij de registers wel eens worden open getrokken, steeds in een golvende beweging. Met L?p?GangGang krijg je een zeer gevarieerde energieboost. Leuke kennismaking met dit collectief.

We bleven in de Club hangen, vlakbij de Bar … Bands mochten binnen een intiemer kader, dicht bij het publiek, hun ding doen. Maze (***1/2) onder meer … Hun energieke postpunk doet de zaal op zijn grondvesten daveren, op zich niets vernieuwends, maar ok, alles blijft een beetje diezelfde strakke lijn uitgaan, maar net door die boost aan energieke riffs en een waanzinnige zang, kregen we een rits adrenalinestoten te verwerken. Overtuigende set.


Levy Seynaeve en Wim Coppers, bekend van Wiegedood, stampten de band CROUCH (****) uit de grond. Jasper Hollevoet sloot zich als bassist aan. Het trio is geen onbekende voor ons, we zagen hen vorige zomer nog live aan het werk. "De bedoeling was goed, maar alles bleef teveel hangen binnen een gezapig donker lijntje, waardoor de aandacht nogal snel verslapte.", schreven we over hun optreden op Catacombfest Open Air. Raar maar waar, ondanks dat ook nu alles op diezelfde muzikale lijn hing, stoorde dit in een goed gevulde Café totaal niet. Ze wisten een intens spannend sfeertje te creëren, je werd gewoonweg meegezogen in donkere gedachtenkronkels.

Hét absolute hoogtepunt van deze eerste festival avond volgde echter in De Kelder met het gekke gezelschap Brorlab (*****). Hun korte, krachtige songs bezorgden ons een oplawaai. In nog geen twintig minuten tijd werden we overdonderd door de mokerslagen. Ze schopten lekker om zich heen. Brorlab blies iedereen in de Kelder dan ook compleet weg. Wat een oerkracht straalde dit trio toch uit.
Wie houdt van punk met een ferme hoek af, is bij dit trio zeker op het juiste adres. Het klonk snel , vuil, geweldig en tussen de regels is er sprake van absurditeit. Drie muzikanten die verdomd weten waar ze mee bezig zijn in de vlijmscherpe riffs. De beweeglijke zangeres heeft een indringende, hoge stem. Duidelijk een meerwaarde in de sound!

Een band die we hadden aangestipt als 'must see' was Predatory Void (*****). De leden zijn geen vreemden in de scene: Lennart Bossu (Amenra, Oathbreaker, Living Gate), Lina R. (Cross Bringer), Kris Auman (ENDLINGR), Thijs De Cloedt (Cobra The Impaler, ex-Aborted) en Vincent Verstrepen (Carnation). Dit resulteert in een dosis donkere energiebommetjes. In de instrumentatie sterk overtuigend , maar ook die stem van Lina R. bezorgt je een krop in de keel.
Muzikaal gaat het van een zalvende schoonheid naar een vlijmscherpe sound; in hun duisternis ontstaat een warme gloed . Wat een gevarieerd aanbod. Predatory Void  laat de duistere muziek voor zich spreken.

Sam De Nef is ondertussen geen onbekende meer. Zo wist hij ons vorig jaar solo op Les Nuits Botanique te bekoren met zijn zachte vocals en zijn verbluffend gitaar spel. Deze keer gaat hij dus een samenwerking aan met Camille Camille. Een beeldend kunstenaar in combinatie met een warme stem, de perfecte aanvulling met wat Sam De Nef doet.
Na al dat overweldigende tijdens de avond, bracht Sam De Nef & Camille Camille (****) dus wat rust in ons hart. Een intrigerende hartverwarmende, intense set kregen we van hen.

dag 2 - zaterdag 10 februari 2024
Ook de tweede festivaldag starten we, net zoals op dag één in De Kelder met Amina 808 (****). Deze R&B /house artieste heeft niet alleen een zeer zwoele, warme stem, ze straalt zoveel speelplezier uit dat niet alleen de temperatuur in de Kelder stijgt,  maar ook je hart in vuur en vlam staat. Bovendien wordt op deze aanstekelijk muziek de dansspieren geprikkeld. We hebben hier een klasse entertainer. De ontwapende wijze waarop Amina 808 haar publiek aanspreekt en bespeelt, zorgt voor een brede glimlach. Beloftevolle artiesten binnen de R&B/house scene.

Naast alternatief, krijgt ook de doorsnee pop zijn plaats op We Are Open. Uwase (***) balanceert een beetje tussen de uitersten van pop en rock, met soulvolle kruiden.
Niet overdonderd, maar eenvoudig pakkend overtuigt het gezelschap. Uwase klonk braafjes, maar onderhuids noteerden we wat avontuur. Er zit alvast voldoende potentieel in dit combo, door de warme gloed in de sound en de soulfulle elementen.

In de grote zaal was het de beurt aan Mojo & The Kitchen Brothers (****). Hun heavy progressive rock roept associaties op met onder andere Black Sabbath, Wishbone Ash en Pink Floyd. Vooral die laatste halen we erbij door de vaak lange, intense gitaarriffs. Die langdradigheid in de instrumentatie, stoort echter nooit. De bandleden entertainen ons en sleuren hun publiek mee in deze oorverdovende muzikale wervelstorm. Een beetje headbangen is ons niet vreemd met hun muziek.
Dit is een waar genot voor de liefhebber van typische jaren '70 rock. Mojo & The Kitchen Brothers refereert naar die jaren , maar klinkt niet typisch gedateerd.

Bij Purrses (****) in de Bar draait alles rond het opbouwen van een ondoordringbare geluidsmuur, in de instrumentatie als in de vocals. Er zit een zekere melodieuze punk attitude verborgen ook.  Die verschillende elementen maakt Purrses bijzonder. Een overtuigende, fijne ontdekkingen op We Are Open 2024!

Toen we Rori (*****) zagen optreden op Corefest vorige zomer, schreven we: ''De bijzonder pittige deerne heeft een warme stem en straalt zelfverzekerdheid uit. Uiteraard is er bij Rori groeimogelijkheid, ze bleek net iets te licht uit te vallen op het grote podium, maar haar uitstraling en vocals compenseerden het.'' In de Trix Club is ze gegroeid in haar kunnen. Haar vrij wulpse houding combineert ze op uitgekiende wijze met een eerder donker kantje. Ze entertaint haar publiek.
Puur muzikaal, vocaal en ook visueel gaat het in uitersten, wat de set boeiend houdt.  Ze wist hier een breed publiek aan te spreken.

TAKH (*****) is al van 2015 bezig en haalt elementen aan van Swans, met hun intense , opbouwende, oorverdovende sounds . The Black Heart Rebellion nodigde toen Annelies Van Dinter (Echo Beatty, Pruillip) uit als gastmuzikant, op de plaat ‘People when you see to smoke’, een gemeenschappelijke liefde voor doom en somberheid, samen met de rauwe, emotionele aanpak.
Vorige zomer zagen we het gezelschap nog in het Park van de Casino, Sint-Niklaas als support van Briqueville. We waren onder de indruk van hun bedwelmende riffs, knetterende drums en de best emo-beladen zang. Muziek die in de donkerte van de nacht tot z’n recht komt. In een volgepakt Café kregen we mokerslagen te verduren. Ook nu weer gingen de oren suizen en voelden we een helse sound over ons heen..
TAKH zorgt echter vooral voor een ondoordringbare muur van geluid, met dat even bijzonder emo-beladen kantje. Best indrukwekkend.

We besloten de avond in de Grote zaal met Captain Kaiser (*****) die gelijktijdig speelden met het voortreffelijke Ão, die in Club die uitgroeien tot een absolute topper. We zien hen binnen enkele dagen in de AB, …dus verkozen we nu Captain Kaizer  met een boven best punk feestje. De Grote zaal  was iets meer dan half gevuld, beetje jammer eigenlijk, want de energieke set van Captain Kaiser sloeg in als een bom.
Er is de beweeglijke, imposante zanger Sascha Vansant die in ontbloot bovenlijf elke kant van het podium opstuift en zijn publiek letterlijk opzoekt, met o.a. een lekkere moshpit.
Captain Kaiser speelt verschroeiend hard, luid en energiek. En in deze loudness band met een maatschappijkritische boodschap. POuur punk dus!
Een knallende afsluiter van deze tweedaagse We Aren Open. Mooi!
met een knal van formaat af te sluiten.

Neem gerust een kijkje naar de pics We Are Open 2024
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5704-we-are-open-2024.html

Organisatie: Trix, Antwerpen

The Sound of the Belgian underground 2024 – Een geslaagde ontdekkingsreis – Verblindende schoonheid met knallende feestjes erbovenop

Geschreven door

The Sound of the Belgian underground 2024 – Een geslaagde ontdekkingsreis – Verblindende schoonheid met knallende feestjes erbovenop
The Sound of the Belgian Underground 2024
Ancienne Belgique
Brussel
2024-02-02
Erik Vandamme

De AB in Brussel heeft al jaren een neus voor opkomend talent, die kunnen uitgroeien tot grotere bands die de Club of de grote zaal gor spelen en kunnen doorbreken op de festivals. The Sound of the Belgian Underground is intussen een begrip geworden. In het verleden werd dit georganiseerd in samenwerking met Subbacultcha, die nu onder de naam Different Class hun werkzaamheden verder zet.
Het concept blijft echter hetzelfde: een mainstream publiek laten proeven van wat de ‘Belgische Underground' te bieden heeft, met een avond vol live acts, en DJ's om de nachtraven onder ons dansend de nacht te laten induiken. De organisatie is nu ook weer in zijn opzet geslaagd. Door de overlappingen konden we helaas niet elke band zien, bij de ene bleven we wat langer hangen dan bij de andere, en ook de DJ acts na middernacht lieten we aan ons voorbij gaan.
Maar zoals bij elke editie deden we weer enkele fijne ontdekkingen, van een verblindende schoonheid met knallende feestjes erbovenop, die al of niet een onderliggende boodschap hebben.

We starten de avond in de Club met Suzan Peeters (*****) die we vorig jaar reeds leerden kennen op BRDCST festival in AB. Lees gerust . De klanken van haar accordeon wordt geruggesteund door allerlei elektronische effecten, met een soort voetmassage apparaat dat zorgde voor extra trillingen. We kregen een adembenemende intimiteit en snerpende geluiden die onze oren onder spanning zette. Suzan Peeters brengt kleur en variatie met haar accordeon, die triggeren om het instrument zelf te ontdekken. . Wat een schoonheid verwezenlijkte deze artieste.

De formatie Sergeant (****) is een avant-pop band rond componist Benjamin Cools en acteur Ferre Marnef. De band balanceert tussen experiment met klank en beeld en aanstekelijke, opzwepende pop, die de dansspieren prikkelt. Er gebeurt van alles op het podium. Wat een klankenspectrum en chaotische brij door o.m. flute, gitaar, percussie en de zang. Een avontuurlijke, veelzijdige aanpak die intrigeerde.

In de 'Foyer' - de Bar naast de AB zaal - mochten artiesten in een hoek hun ding doen, intiem en dicht bij het publiek. Moenen & Mariken (*****) is een duo van muzikant/producer Neil Claes en actrice/schrijfster Maria Magdalena de Cort. Je krijgt aanstekelijke techno beats van Neil die worden ondersteund door de poëtische teksten van Maria Magdalena, die haar gal uitspuwt. Hier hoort een vleugje humor bij. Het doet ons wat denken aan een Patti Smith die op diezelfde doordachte wijze haar mening en visie verhaalt . Die poëtische inbreng heeft een punkattitude die het publiek verbaasde. Iedereen hield ervan. Het kwam goed tot zijn recht in die intieme bar.

We gingen even poolshoogte nemen in de Club bij Camille Keller (***) die zich als volleerde danser en theatraal componist over het podium bewoog; er waren mooie beelden op het scherm. Puur muzikaal brengt hij aanstekelijke beats die inwerken op de dansspieren, en zorgen voor een lekker, aangenaam feestje. Niet echt vernieuwend of grensverleggend, maar we zagen een talentvol performer die door zijn aanpak dans, theater en muziek perfect met elkaar verbindt.

We konden ons echter meer vinden in de daarop volgende act, Jo Rwaka (****). De rapper, zanger en componist brengt tussen alternatieve rap en R&B, met invloeden van hedendaagse muzen als BROCKHAMPTON en Tyler the Creator. Verkleedpartijen en zangers van alle allooi stoven het podium op. De opzwepende beats intrigeerden. Wat een entertainment en bijzonder rap/R&B feestje was me dat! De bonte, brede variatie aan stijlen, de verbluffende danspasjes  en vocaal vernuft zijn hiervoor verantwoordelijk. Mooi. Trouwens, Jo Rwaka brengt zijn verhaal op emotionele wijze en raakt de gevoelige snaar.
Kortom, een ultiem rap feestje, met een onderliggende boodschap.

Het contrast met wat gebeurde in de Foyer vlak erna, kon niet groter zijn. Zzangeres/muzikante Lazzaro (*****) overspoelde ons op bevreemdende, verstilde wijze.  Met een stilte, die ons rillingen geeft en je niet in slaap wiegt. Een groot deel van het publiek ging er net als Lazzaro zelf even bij gaan zitten. Op het einde van haar set haalde ze nog een gitaar boven; ze dankte bescheiden haar publiek. De fragiele, krachtige stemmen en de gedurfde sfeer gaan samen in een opzwepend ritme. Een sprookjesachtige wereld opent zich voor ons. Magisch!

We sluiten The Sound of the Belgian Underground af met het duo Youniss (****). Samen met drummer Tim Caramin baant de man zich een weg doorheen rauwe R&B, en weet het voldoende te kruiden. De knallende percussie en de emotioneel beladen vocals zijn vlijmscherp. Wat een intensiteit en geluidsmuur horen we.
Youniss dompelt ons onder in een feestelijke stemming en heeft ook een onderliggende boodschap klaar van opgekropte woede en frustratie. Sterk overtuigend deze set.
De 'underground' is in ons landje meer dan springlevend, deze Youniss wist dit op verbluffende wijze in de verf te plaatsen.

Organisatie: Different Class ism Ancienne Belgique, Brussel  

Flanders Folk Awards 2024 - De fakkel wordt doorgegeven, het vuur blijft branden

Geschreven door

Flanders Folk Awards 2024 - De fakkel wordt doorgegeven, het vuur blijft branden
Flanders Folk Awards 2024
Ancienne Belgique (AB Club)
Brussel
2024-01-27
Filip Gheysen

De uitreiking van de Flanders Folk Awards, georganiseerd door het Flanders Folk Network (een initiatief van Dranouter festival, Merodefestival, Muziekclub ’t Ey, Muziekcentrum Dranouter, Muziekmozaïek en VI.BE), is al aan z’n vierde editie toe. Met een live show tijdens de ‘Week van de Belgische Muziek’ in een goed gevulde AB Club (Brussel).
Naast de prijsuitreiking waren er concerten van GFVP, Airboxes XL en de genomineerde band Leán.
De jury bestond uit muziekprofessionals van zowel binnen als buiten de folk sector.

Kastaars -
Terwijl in het enorme Studio 100 pop-up theater de Kastaars worden uitgereikt, werden in de kleine warme AB Club in Brussel de winnaars van de Flanders Folk Awards 2024 bekendgemaakt, stuk voor stuk ook kastaars op hun vakgebied, maar geen groot nieuws in de grote perskanalen! Alleen op KLARA hoorden we maandagmiddag nog een fijn interview met de dames van Hella.
De jury, bestaande uit leden die actief zijn in de hedendaagse muziekscene en affiniteit hebben met folk, stond voor een uitdagende taak. België barst van het muzikaal talent! Elke genomineerde band illustreert de rijkdom, kwaliteit en diversiteit van het Vlaamse folklandschap.

Muziek voor alles!
We werden verwelkomd door Sien Wynants (Radio Willy) en Michaël Robberechts (VRT, Radio 1). Naast de uitreiking van de prijzen door Sabam for Culture, PlayRight+ en Lotto, kon het publiek genieten van opzwepende optredens van GFVP, Airboxes XL en Leán.

GFVP staat voor The Ghent Folk Violin Project van Wouter Vanden Abeele, maar dan zonder hem: we kregen een prachtig samenspel van Jeroen Knapen op gitaar met de violen van Anouk Sanchouk, Naomi Vercauteren en Lotte Remmen die de remmen los gooit in een solo tijdens de laatste reels. De zomerwarmte van het Dranouterfestival sloop de zaal binnen! We mochten genieten van de ‘Merode Wals’ en enkele ‘Reels’ en werden ten dans uitgenodigd maar dat zal iets voor de zomerse festivaltenten zijn....
Tien jaar geleden heeft dit ensemble een eerste cd uitgebracht en nu zijn ze terug van weg geweest.
Wie deze vrolijke violen aan het wil horen en zien: Fiddlers on the Move #9 in De Centrale in Gent is the place to be van 14 tot 18 februari 2024 !

Beloftevolle Band
Maar er moesten ook drie bands met de een prijs gaan lopen! Genomineerd als Beloftevolle Band waren Bliet en Hella. De prijs voor Beloftevolle Band gaat naar Hella. Een vierstemmig a capella folk-ensemble dat composities en arrangementen van traditionele melodieën in het Nederlands brengt. Hierbij laten ze zich inspireren door meerstemmige muziek uit zowel de klassieke als de Scandinavische wereld. De vrouwelijke stemmen versmelten naadloos in pure, warme en kleurrijke harmonieën.Hella krijgt een geldprijs uitgereikt door Lotto.

“Als trotse partner van de Belgische muziek is Lotto fier de award voor beloftevol talent uit te reiken aan jonge (folk)artiesten van eigen bodem die aan de start van hun carrière staan. Op die manier geven we kansen aan jong talent en bieden we hen een podium. Omdat het kan.”,
licht Tracey Hosdey, partnership manager van Nationale Loterij, toe.
Daarnaast winnen deze muzikale geesten een jaar lang trajectontwikkeling op maat aangeboden door VI.BE, aanspreekpunt voor de muzieksector en muzikanten. Muziekcentrum Dranouter biedt een driedaagse residentie aan waar ze binnen de muren kunnen werken aan nieuwe muziek en live show.
En ze krijgen een coverstory in het tijdschrift Folk van Muziekmozaïek.

De jury was onder de indruk
Hella, dat zijn vier straffe damesstemmen die harmonieus meanderen tot één bijna mystiek geheel. Zonder de ondersteuning van een instrument slagen de vier zangeressen er helemaal in om een vol geluid voor te brengen die een hele nieuwe wereld creëert. De a capella band neemt zijn publiek mee door verschillende tradities, maar klinkt tegelijkertijd zeer 2024. Hella heeft al een mooi parcours afgelegd, maar we zijn overtuigd dat deze niet alleen in Vlaanderen, maar ook internationaal de nodige potten kan breken.
Beste Live Band
Hiraeth, Naragonia
en Snaarmaarwaar werden genomineerd als Beste Live Band. De titel gaat naar Naragonia. Een band die heel België en Europa verovert met straffe volksmuziek en vorige maand nog z’n 20-jarig bestaan uitgebreid vierde in 30CC in Leuven. Pascale Rubens en Toon Van Mierlo maken muziek zonder compromissen die recht naar het hart gaat, los van alle conventies. Als duo, kwartet of met hun getalenteerde kinderen zijn ze graag geziene gasten op alle grote podia. Het ouderpaar was ergens aan het optreden maar de kinderen Matthijs, Charlotte en Louis kwamen trots de prijs in ontvangst nemen. Vooral de jonge Matthijs stal de show en doet dat naast zijn ouders op het podium zeker ook!
Na 2 eerdere nominaties als beste live band konden ze niet anders dan deze dit jaar te verzilveren. Sterke melodieën, eigenzinnig en zeer herkenbaar, dat is 'the sound of Naragonia'.
Naragonia gaat naar huis met een geldprijs aangeboden door Sabam for Culture. “Sabam for Culture draagt graag haar steentje bij aan initiatieven die folkmuziek van bij ons in de schijnwerpers plaatsen en de auteurs in dit genre een platform bieden. Daarom kan Flanders Folk Network rekenen op onze onvoorwaardelijke steun voor de uitreiking van deze awards.” motiveert Serge Vloeberghs, hoofd Muziek van auteursvereniging Sabam. Bovendien krijgt de band een spot op de affiches van Gooikoorts en Festival Dranouter en staan er concerten gepland bij Muziekclub 't Ey, Merodefestival en Muziekcentrum Dranouter.
Wat vond de jury van Naragonia?
Al 2 decennia is Naragonia een vaste waarde op de Vlaamse en internationale podia. Wat ooit begon als een gelegenheidsduo voor een danscursus is intussen uitgegroeid tot een succesrijke formatie, zowel in duo als kwartet vorm. Of het nu voor een danspubliek dan wel voor aandachtig luisterende toehoorders is, telkens weten ze de juiste toon te vinden, met veel variatie en fijngevoeligheid, waarbij de muziek altijd op de eerste plaats komt.

Beste Album live
‘C.O.N.V.E.R.S.A.T.I.O.N.S’
van Andries Boone, ‘Tierra Azul’ van Leán en ‘Zwerver’ van Toasaves zijn de genomineerden. Leán brengt ons een zuiders optreden met Spaanse teksten met congas en triangel in het slagwerk. In heel goed Nederlands met een mooi Spaans accent vertelt Vanesa Diaz Gil over hun album waarin de Argentijnse dichteres en feministe Alfonsina Storni centraal staat. Zij schreef over depressie, alleenstaande moeders en seksualiteit in de 1920s. 100 jaar later, nog altijd actuele thema’s.
En de winnaar is:
Het album ‘Zwerver’ van Toasaves ontvangt de prijs voor het Beste Album van het afgelopen jaar. Op het debuutalbum, uitgegeven door Muziekpublique, vertrekt de band vanuit de composities en het Groot Liedboek van Wannes Van de Velde (1937-2008). Met een aanknopingspunt in Oude Muziek, traditionele dansmuziek uit de Griekse eilanden, klassieke hofmuziek (makam) uit Istanbul en zelfs volksmuziek uit Afghanistan. Het ensemble werd opgericht door de oed-speler Tristan Driessens en brengt artiesten uit verschillende landen en tradities samen wat de toepasselijke albumtitel ‘thuishavens’ opleverde, maar dan in het Antwerps.
Toasaves ontvangt een geldprijs geschonken door PlayRight+. “De Flanders Folk Awards celebreren de unieke band die folk - meer dan welk ander muziekgenre - tussen verschillende generaties smeedt door universele én herkenbare verhalen te brengen, en PlayRight als beheersvennootschap voor muzikanten ondersteunt dat graag mee.”, aldus Christian Martin van PlayRight+.
De jury was lovend over het album: Een rijk gearrangeerde en diverse plaat die een eigen artistiek verhaal vertelt in de geest van de meester, met muzikale connecties met andere culturen, zoals Wannes het zelf ook graag had.

Verrassing!
Naast de vooraf aangekondigde prijzen voor Beste Live Band, Beste Album en Beloftevolle Band, werd als verrassing de allereerste Lifetime Achievement Award uitgereikt. De eer viel te beurt aan radiomaker Marc Vandemoortele (Klara, Radio 1), die de award met dankbaarheid in ontvangst nam. De presentatoren waren trots om de “verrassing” aan te bieden want iedereen had zijn stinkende best gedaan om dit geheim te houden. Monkelend zei Marc: “Ik wist het eigenlijk al…”

Muzikale duizendpoot
Gedurende ruim 30 jaar was Marc Vandemoortele dé folkmuzieksamensteller bij de openbare omroep, eerst bij Radio 1 en later bij Klara. In die tijd heeft hij het narratief van wat 'goede' folk is, geleidelijk aan vormgegeven. Zijn ongeëvenaarde toewijding bleef niet beperkt tot de radio; achter de schermen heeft hij ook een significante rol gespeeld bij diverse organisaties binnen de Vlaamse folkscene, waaronder Muziekpublique, Cluster, Muziekclub 't Ey, en het Merodefestival.
Marc heeft altijd een scherp oog gehad voor jong talent en heeft op verschillende manieren bijgedragen aan hun stimulering. Denk hierbij aan zijn bijdrage aan de productie van "Bouquet Garni" in de jaren '90, waarbij hij samenwerkte met artiesten als Laïs, Ambrozijn, Fluxus en de familie De Cauter.
Meer recent introduceerde hij jong folktalent in de programmering van "de twintigers" bij Klara. Hoewel Marc onlangs met pensioen is gegaan, blijft hij in de eerste plaats een gepassioneerde muziekliefhebber. Hij omarmt de professionalisering van de folkwereld, maar plaatst altijd de muziek en de muzikant centraal.
Voor het Flanders Folk Network, was het vanzelfsprekend om hem te eren met een award voor zijn indrukwekkende carrière: Marc heeft zijn hele leven lang een eigenzinnige strijd gevoerd om folk te presenteren als een internationaal, inclusief en levendig verhaal. Hij fungeert als bron van inspiratie voor zowel de huidige generatie als voor hen die nog zullen komen.
Hij weet folk naar een breed publiek te brengen, deelt zijn enthousiasme en liefde voor goede folk met muzikanten uit binnen- en buitenland, en ondersteunt actief diverse toonaangevende organisaties binnen de folkwereld.
Marc gaf nog deze boodschap mee bij het in ontvangst nemen van de award: “We hebben momenteel in onze folkscene nog nooit zoveel straffe muziek gehad, nog nooit zoveel onderwijs en nog nooit zoveel steengoede muzikanten. Steun ze, geef ze een podium en ga luisteren naar hun concerten.”
Met deze wijze woorden is alles gezegd! We konden ‘oude rot’ Marc achteraf nog feliciteren, geflankeerd door Matthijs van Naragonia: de fakkel wordt doorgegeven, het vuur blijft branden.

Info https://www.flandersfolknetwork.be

Organisatie: Flanders Folk Network ism Ancienne Belgique, Brussel

Brussels Jazz Festival 2024 - Nduduzo Makhathini Trio - Tussen Jazz en Afrikaanse cultuur

Geschreven door

Brussels Jazz Festival 2024 - Nduduzo Makhathini Trio - Tussen Jazz en Afrikaanse cultuur
Brussels Jazz Festival 2024
Flagey
Brussel
Datum: 2024-01-20
Erik Vandamme

Brussels Jazz Festival 2024 zit op z’n laatst, het was een rollercoaster aan fijne avonden, die de grenzen in de jazz aftast. Vanavond was er de double bill van Afrikaanse jazz virtuozen, enerzijds drummer Asher Gamedze met zijn nieuwe album ‘Turbulence and Pulse’ en pianist Nduduzo Makhathini die de grens tussen spiritualiteit, jazz en folklore aftast met zijn twee kompanen.
Een zwoel avondje genieten dus met een boodschap, die jazz en Afrikaanse cultuur samenbracht.

Asher Gamedze (****) boeit niet alleen door zijn gedreven drumspel, de man heeft een verhaal. Dit uit zich in z’n mening van wat er in de wereld omgaat, in z’n bindteksten, alsook muzikaal in z’n, drumspel. De emoties druipen er van af.
Hij staat niet alleen op het podium. Trompet geschal weerklinkt als een verschroeiende walm, aangevuld door sax en aanstekelijke basstunes. Het totaalpakket intrigeert. Asher Gamedze verstaat ingenieus met z’n muzikanten, vooral de kunst om de instrumenten hun werk te laten doen. Mooi.

Ook Nduduzo Makhathin Trio (****) zijn poëten, verhalenvertellers. Het verhaal voel je evenzeer door het pianospel en in de zang.
Ook hier zijn we onder de indruk van de twee genres die elkaar moeiteloos vinden, de emoties (pijn, vertwijfeling, blijdscha) en de grensverleggende aanpak door de weemoedige contrabas, de drumpartijen, die snedig, gedreven en bombastisch klinken. Wat een schoonheid.
De Afrikaanse roots kan het trio niet verstoppen; het samenspel klinkt kleurrijk, ondersteund van de gevoelige, breekbare vocals van Nduduzo.
Op het einde van de set steekt hij een monoloog af , een lang gesprek met zijn publiek. Hier verkondigt hij uitgebreid zijn boodschap zonder te prekerig over te komen. Iedereen is evenwaardig, belangrijk, ongeacht wie je ook bent (afkomst, geslacht, huiskleur) of waar je ook woont in deze wereld. Een muzikaal sluitstuk volgt nog.
Dit optreden is dan ook de ideale afsluiter van een tiendaags festival van muzikale varianten in genres, die de grenzen wist af te tasten. Wat een diversiteit die ons aanhoudend boeide.

Organisatie: Brussels Jazz Fesitval ism Flagey, Brussel

Brussels Jazz Festival 2024 - Kahil El'Zabar Ethnic Heritage Ensemble - Een spirituele jazz beleving

Geschreven door

Brussels Jazz Festival 2024 - Kahil El'Zabar Ethnic Heritage Ensemble - Een spirituele jazz beleving
Brussels Jazz Festival 2024
Flagey
Brussel
2024-01-19
Erik Vandamme

Als een levende legende op een podium staat, die al circa vijftig jaar meedraait in het muziekwereldje, kan het verschillende kanten uitgaan. Ofwel krijg je een routineuze trip, waar het vuur een beetje uitdooft, maar je hebt die artiest toch nog eens 'live gezien'; of je krijgt een glimp uit een ver verleden, dat je emotioneel weet te raken, een hemelse magie waarbij de artiest als een jong veulen zijn ploeg aanspoort om er een onvergetelijke top avond van te maken. Dit was alvast het geval bij het optreden van Kahil El'Zabar Ethnic Heritage Ensemble in een volgepakt Studio 4 in Flagey, Brussel, legendarisch kan je wel zeggen tijdens deze boeiende avond op Brussels Jazz Festival.

We starten echter in een goed gevulde Studio 1 met Work Money Death (****1/2), het project rond de knotsgekke saxofonist Tony Burkill; die in 2017 zijn debuut maakte bij ATA Records.
Het gezelschap improviseert maar al te graag. Het is een uurtje uitermate genieten. Ook al staat Tony zijn sax vaak centraal, je kunt niet voorbij de ingenieuze ingevingen van drummer Sam Hobss die zijn capriolen combineert met de meesterlijke multi-instrumentalist Daniel Templeman; met o.a. schelpen, klokken , tamboerijn zorgt de man voor speciale effecten in een bevreemdend mooie sfeertje. Pianist John Ellis intrigeert door z’n speelsheid en is een virtuoos in z’n vak; en er is ook nog de bas van Neil Innes. Richard Ormrod vult verder nog aan met fluit en percussie,  op de sax van Tony. De cirkel is rond op die manier. Ontspannen en met een humoristisch trekje dompelt dit gezelschap ons onder in een badje van pure improvisatie, een hemelse, hartverwarmende schoonheid.

In studio 4 doet Kahil El'Zabar Ethnic Heritage Ensemble (*****) er nog wat bovenop. Het niet meer zo jong ogende combo staat op het podium als jonge wolven. We voelen de speelsheid in de instrumentatie als in de vocals, zwoel en aanstekelijk klinkt het allemaal. Het prikkelt de dansspieren. David Murray op tenor saxofoon en Joe Bowie op trombone vullen aan, wat een magische sound en geheel met al deze muzikanten tesamen .
Verder waren we onder de indruk van het zangtalentvan Kahil El' Zabar zelf,  die met zijn bijzondere warme stem de sound elan geeft. Vuurwerk kregen we door de combinatie van percussie met o.m. de (alt)viool  van James Sanders, de spetterende cello klank van Ishmael Ali en Corey Wilkes’ trompet geschal.
Met een nieuw meesterwerk 'Open Me, A Higher Consciousness of Sound and Spirit’ bewees deze formatie dat het vuur na vijftig lange jaren nog steeds hevig blijft branden. Wat een improvisatie die live hier werd uitgedrukt.
Na de staande, daverende ovatie kwam het gezelschap nog eens terug; de set werd met een knal afgesloten o.m. door de percussie te combineren met Kahil’s uitzonderlijk zangtalent. Mooi overtuigend en sjiek!
Wat we hier zagen was gewoon legendarisch … Kahil El'Zabar Ethnic Heritage Ensemble zorgde voor een indrukwekkende, spirituele jazz beleving.

In 2020 hadden we nog een interview met de band Bandler Ching, lees hier . Het was nu hoog tijd om ze live aan het werk te zien.
Na twee top prestaties was het echter bijzonder moeilijk voor Bandler Ching (****), die hun  debuutalbum 'Coaxial' kwamen voorstellen in de foyer, om de aandacht te behouden.
We zagen velen de zaal verlaten maar we bleven hier nog even …, want deze Brusselse muzikanten waren zondermeer goed op zo’n groovy avond. We hadden een aanstekelijke, veelzijdige mix van virtuositeit en speelsheid in hun instrumentatie, door de opzwepende drums, de verbluffende basstunes  en een opzwellende sax. Bandler Ching deed de temperatuur in de foyer tot een kookpunt stijgen. Wat een mooie besluitvolle avond met dit gezelschap!

Organisatie: Brussels Jazz Fesitval ism Flagey, Brussel

 

 

 

 

Brussels Jazz Festival 2024 - Dijf Sanders - De Wizzard of Jazz

Geschreven door

Brussels Jazz Festival 2024 - Dijf Sanders - De Wizzard of Jazz
Brussels Jazz Festival 2024
Flagey
Brussel
Datum: 2024-01-14
Erik Vandamme

Op de vierde festival dag van Brussels Jazz Festival maakten we ons op voor een 'Double Bill' van Dijf Sanders en Ashiq Nargile. Het werd een culturele ontdekkingsreis van klanken en muzikale experimentjes. De concerten begonnen reeds om vijf uur en multi-instrumentalist Dijf Sanders ontpopte zich als een groots klankentovenaar pur sang.

We citeren uit de biografie op de website: ''Ashiq Nargile is de enige vrouwelijke ashiq (bard) in Georgië en behoort tot de Azerische minderheid.'' Ahiq Nargile (****) staat helemaal alleen op het podium, en pakt haar instrument op zalvende en opzwepende wijze aan; uiteenlopende emoties borrelen op. Haar heldere stem weergalmt doorheen de zaal; het is als een soort vulkaanuitbarsting. Binnen Gregoriaanse normen innemend als folkloristisch. Mooi. Ze wist ons enorm te ontroeren. Er waren praktisch geen bindteksten. Wat een culturele totaalbeleving die de vele kanten van Georgië uitbeeldt, een troubadour die op haar unieke manier verhaalt, een verhaal dat tot de verbeelding spreekt. We lieten ons gewillig meevoeren naar haar unieke muzikale leefwereld …

Dijf Sanders (****) klonk minder intimistisch. Eerder ging hij in Indonesië en Nepal klanken tappen voor zijn platen 'JAVA' (2017) en 'Puja' (2020). De liefde voor het onbekende deed hem voor zijn nieuwste plaat 'Supra' afreizen naar Georgië. In zijn klankentapijt horen we de mooie als de mindere mooie kanten van die contreien.
Live wordt hij bijgestaan door een percussie/drummer, die gevarieerd, chaotisch tekeer gaat op zijn drumstel, zoals Dijf Sanders zelf op zijn synthesizers en toetsen.
Hier worden de grenzen afgetast, improvisatie, experiment als toegankelijkheid vinden elkaar. Ver weg van het eigenlijke jazz genre, wanen we ons eventjes op een dance festival, heel eventjes maar …want Dijf, en zijn kompaan schakelen probleemloos over en houden van uitersten. De talentvolle drummer brengt een prachtige solo zalvend, expressie, die ruimte bood voor experimentjes.

Wat een wizzard is me die Dijf Sanders, die zo breed, gevarieerd, verrassend, avontuurlijk  klinkt. Klasse!

Pics @Patrick Van Vlerken - Flagey

https://www.flickr.com/photos/patrickvanvlerken/albums/72177720314226584


Organisatie: Brussels Jazz Fesitval ism Flagey, Brussel

Brussels Jazz Festival 2024 - Speakers Corner - Grensvervaging en Totaalbeleving

Geschreven door

Brussels Jazz Festival 2024 - Speakers Corner - Grensvervaging en Totaalbeleving
Brussels Jazz Festival 2024
Flagey
Brussel
2024-01-13
Erik Vandamme

John Lennon zong het al “Imagine all the people Sharing all the world''. Het kan wel eens mooi zijn dat de grenzen vervagen in de muziekgenres en kan geopteerd worden voor de totaalbeleving, gewoonweg naar muziek luisteren die je op emotievolle wijze prikkelt. Een mooie muzikale wereld, die ons wist te raken, kregen we hier vanavond!

Yoni Mayraz (*****) liet het meteen horen … door elektronisch vernuft te combineren met bevreemdende soundscapes en een groovy sax. De man laat zich goed omringen door muzikanten die zijn veelzijdige aanpak perfect aanvoelen. Een uur lang doet het gezelschap ons vertoeven in een andere wereld. Yoni Mayraz brengt zelfs hiphop elementen aan met aanstekelijke beats; een knipoog naar andere culturen. Op het album 'Dybbuk Tse!' licht hij al een tipje van de sluier en live werd het beklemtoond. Een breed, doorleefd klankentapijt hoorden we. Puik werk.

In Studio 4 worden die grenzen evenzeer verlegd door de formatie Speakers Corner Quartet (*****). We hoorden viool, aanstekelijke piano, verbluffende drums, bas en flutes. Wat een muzikale wereld ging hier open. Op het debuut hoorde je reeds die muzikale pracht, Further Out Then the Edge. Live klonk het nog beter. Ze lieten zich omringen door enkele gasten. We waren danig onder de indruk van de magie die Joe Armon-Jones uit zijn klavier toverde. De vocals van Confucius MC en Goya Gumbani vormden een enorme meerwaard. De vier muzikanten binnen Speakers Corner Quartet blijken ware klankentovenaars te zijn, die het publiek speels aanzetten tot bewegen en in de handen klappen. Ook in de puur instrumentale stukken vervagen genres en stijlen.
Speakers Corner Quartet intrigeert door hun speelse, veelzijdige ingenomen als extraverte aanpak . Wat een uiteenlopend klankentapijt. Hier is sprake van improvisatie en technisch muzikale perfectie. Iedereen geniet. Speakers Corner Quartet is generatie overstijgend. Een minutenlang daverend applaus was dan ook terecht!

Afsluiten deden we in de Foyer met het tweede project van 'Artist-in-residence' Casimir Liberski, onder de noemer Casmir Liberski, Roman Hiele en Tolouse Low Trax (****), die de ingeslagen weg van hun voorgangers bleef volgen. In een jazzy sfeer voegden ze elektronisch vernuft toe, de zalvende vocals waren emotievol, pakkend. Intiem, ingenomen met ruimte voor experiment. Ze sloten een boeiende, breed klinkende avond af. Sjiek.

Organisatie: Brussels Jazz Festival ism Flagey, Brussel

Brussels Jazz Festival 2024 - Liberski, Osby, Grenadier, Waits – Een spannende uitstap 'Brussels By Night'

Geschreven door

Brussels Jazz Festival 2024 - Liberski, Osby, Grenadier, Waits – Een spannende uitstap 'Brussels By Night'
Brussels Jazz Festival 2024
Flagey
Brussel
2024-01-12
Erik Vandamme

Na enkele online edities tijdens de corona periode, en een volledig weekend in 2023 kon Brussels Jazz Festival in 2024 weer in zijn volle glorie doorgaan. Het festival grijpt nu plaats van 11 tot 20 januari. Wij waren er in de weekends bij, en maakten ons op voor, weerom, een interessante ontdekkingsreis doorheen het jazz landschap.
Op de tweede festival dag, vrijdag 12 januari 2024 resulteerde dit in een spannend uitstapje 'Brussels By Night'

We starten de avond in de gezellige studio 1, met de Italiaanse bassist en componiste Rosa Brunello (*****), die haar nieuwste meesterwerk 'Sounds Like Freedom' komt voorstellen. Een meesterwerkje waarbij ze de hulp inriep van de legendarische jazz trompettist Yazz Ahmed. In de knusse zetels werden we vergast op een wervelstorm bedwelmende bas, roffelende drums en een zwoele sax of trompet, die de oorschelpen strelen. Rosa laat zich goed omringen zoveel. Al deze instrumenten samen zorgen voor een verbluffende climax die de dansspieren prikkelen. De broeierige, opwindende en gevarieerde aanpak boeit enorm, mede door de verrassende wendingen. In de gezapige bindteksten kan Rosa haar Italiaanse roots niet verbergen. De fijne kwinkslagen maken een nauwe band met het publiek.
Een uur lang worden we geïntrigeerd door hun virtuositeit en speelsheid. Spannend dus.

Casimir Liberski, ‘artist-in-residence’ van het Brussels Jazz Festival, krijgt carte blanche voor drie projecten. Voor zijn eerste performance omringt de Brusselse pianist en klavierspeler zich met grote namen uit de Amerikaanse jazz: Greg Osby, Larry Grenadier en Nasheet Waits. Onder de naam Liberski, Osby, Grenadier, Waits (****) presenteert het gezelschap in hun virtuositeit muzikale perfectie voor de jazz fanaat. Een avontuurlijk pad wordt niet direct bewandeld, maar die hemelse improvisatietechniek is gewoonweg schitterend. Hun klankentapijt biedt een warm gevoel. Er is sprake van een groovy wervelstorm. Het gezelschap wordt na de regulaire set van een uur terug geroepen. In hun technisch vernuft kregen we een boeiende, hartverwarmende set.

Om af te sluiten vertoeven we in de Foyer voor een pittige set van Ill Considered (****), een telg uit de bruisende Britse jazz scene die aan een tournee bezig is om hun binnenkort nieuwe plaat voor te stellen. Hier zijn er heel wat ingetogen momenten en in de foyer komt dat vooraan goed uit , maar achteraan staan er mensen gewoon gezellig te keuvelen met een pint in de hand, wat deels storend is, om optimaal te genieten van hun set.
Wij lieten ons onderdompelen in hun klankenspectrum van heerlijke sax, zalvend  tromgeroffel en bedwelmende bastunes, die zacht en licht dreigend klinken.
Ill Considered gaat uitgekiend te werk en trekt soms de registers helemaal open. Het geheel klinkt boeiend door de grenzen af te tasten , de variaties en de deels avontuurlijke aanpak. Wat een innemende, groovende jazz kregen we hier. Kortom, Ill Considered heeft het in zich groots te worden binnen het genre.

Organisatie: Brussels Jazz Festival ism Flagey, Brussel

Bimfest 2023 - Van een decadent Lords Of Acid feestje naar een herboren DAF

Geschreven door

Bimfest 2023 - Van een decadent Lords Of Acid feestje naar een herboren DAF
Bimfest 2023
De Casino
Sint-Niklaas
2023-12-01 + 02
Erik Vandamme

Naar jaarlijkse gewoonte zijn we d’erbij op Bimfest, een boeiende portie donkere elektronica en EBM; muziek dicht bij huis en deugddoend in de koude wintermaanden. Een gezellig clubsfeertje ervaarden we in De Casino, van een decadente Lords Of Acid feestje naar een herboren DAF, na het overlijden van Gabi Delgado-Lopez in 2020.
Uiteraard viel er gedurende die twee dagen nog veel meer te beleven. Ons verslag

vrijdag 1 december 2023- Van Puur EBM naar verstand op nul op een decadent feestje met Lords Of Acid
We starten de avond met de Belgische post-punk/cold wave band The Ulitmate Dreamers (****). De band is al sinds de jaren '80/'90 bezig, en liet na een lange winterslaap, in 2021 weer van zich horen. Intussen zijn ze goed bezig. Eerder dit jaar verscheen zelfs een album 'Echoing Reverie.' Onlangs kwam ook een interessante remix EP op de markt 'Violent Ghost' Lees hier enkele recensies
https://www.musiczine.net/nl/chroniques/item/89946-echoing-reverie.html
https://www.musiczine.net/nl/chroniques/item/92715-violent-ghost-ep.html  
Naast de verwijzing naar de cold-wave/postpunk, houdt het gezelschap van experiment en de kenmerkende klankentapijtjes. Eerst stonden ze met twee op het podium, daarna met vier wat tekende voor een vollere sound.
Een eindpunt van deze The Ulitmate Dreamers is er nog niet. We kijken verder uit…

2ND Face (****)  is het  project van het Duits klankenbrein Vincent Uhlig, die met zijn tweede album ‘utOpium’ de verwachtingen van het veelgeprezen debuutalbum ‘Nemesis’ wist te overtreffen. In De Casino confronteert hij ons met een ondoordringbare donkere wall of sound; met onderhuids een link naar Skinny Puppy en Tool. De vrij rauwe sound krijgt nog een mysterieuze toets, een meerwaarde binnen het donker experimenteel geheel.
Band met een eigen smoel binnen het genre.

Die klankenmagie krijgen we verder van de Britste grootmeester William Maybelline van de band Libanon Hannover met zijn solo project Qual (****). Verschroeiende, pure EBM soundscapes met een dosis harde elektronica. Het daverde hier. Zeker niet origineel, maar puurder en zuiverder kan EBM niet zijn. Loodzware beats kregen we over ons heen en de dansspieren werden geprikkeld.

Ruimte voor visueel spektakel bracht Placebo Effect (*****), ook al zo’n bandje sinds de jaren '80 bezig en na 26 jaar nu kregen we een nieuwe plaat, die niet inboet aan relevantie. Een etalage pop, een macabere verkleedpartij en dito sound intrigeerden. Fantasie prikkelend alleszins manier door die visuele effecten te combineren aan hun donkere, mysterieuze sound. Bijna horror; de meeste donkere gedachten komen naar boven … Ondanks deze elementen, hadden we hier een prachtige performance.

Het was enorm uitzien naar het decadent feestje van Lords Of Acid (***) die enige controverse niet uit de weg gaan. Maurice Engelen is een veelzijdig artiest, die we kennen van een Praga Khan; met dit project zoekt hij de grenzen van de erotiek op, muzikaal als visueel. Hij werd bijgestaan door een bevallige zangeres/danseres Gigi Ricci,  die je bezweert met haar zwoele stem en uitstraling. Soms springen nog enkele dansers het podium op, met even erotiserende poses …
We hebben o.a. de zangeres die aan een touw een slaaf aan de leiband mee heeft, en gaat erop zitten enz; er zijn de slogans “Praise the Lords, fuck the rest..." of later in de set, “Show me your pussy show it to me...” Tot de verbeelding sprekend dus … De dames waren welkom op het podium … Het zijn maar een paar voorbeelden hoe de decadentie er van afdruipt. .Leuk om eens te zien , maar verder in z’n totaliteit (muzikaal/visueel) geen toegevoegde waarde. Het publiek was naar het einde van de set uitgedund.
Lords Of Acid moet het dus nog steeds hebben van een ‘schock effects, het uitbouwen van een seksueel getint feestje met het verstand op nul … Persoonlijk ondermijnt het de muzikale kwaliteit om compleet te overtuigen … maar ok, een decadent Lords Of Acid feestje werd het wel …

zaterdag 2 december 2023 – Darkness experiment naar een herboren DAF
Such Beautiful Flowers (****) is het soloproject van Donny Woetsenberg na het uiteenvallen van Midnight Souls, een melodieuze hardcoreband die gedurende hun korte bestaan van 4 jaar een cultstatus verwierf. Hij hanteert nu een drummachine en combineert het met rauwe en warm aandoende vocals. De opwekkende beats doen de temperatuur prompt stijgen. Niet echt vernieuwend, maar een lekkere ‘good feeling’ van de dag.

EBM met aandacht voor experiment hadden we van het Duitse duo NER/ORGIS (***1/2), die met opzwepende, pompende beats, en ijzige vocals de dansspieren aanspreken. Ze hebben met dit project pas hun debuut uit, en in andere projecten reeds goed hun sporen verdiend.
Live een sterke uitstraling met tonnen spelplezier en een dosis muzikale ervaring. De beweeglijke zanger zoekt zijn publiek voortdurend op, terwijl speciale effecten op het scherm te zien zijn met niet afladende beats van zijn compagnon aan de knopjes. Mooi allemaal , prikkelend en dansbaar …

Ook Rudi Huybrechts aka Schicksal (****) biedt ons een bijzondere kijk in zijn donkere wereld. In de afgelopen jaren begonnen vintage Schicksal tracks te verschijnen op een aantal minimal wave compilaties, die uiteindelijk leidden tot een volwaardige Schicksal compilatie genaamd ‘365 days’.
Shicksal kon op heel wat bijval rekenen. De man leeft met z’n muziek en heeft vele muzikale watertjes doorzwommen; hij straalt het muzikaal ook uit, achter zijn knopjes; met die aparte vocals erbovenop hebben we een boeiende bijzondere performance. Hij verlaat zijn keyboard regelmatig om het publiek aan te porren wat zijn effect heeft. De mooie beelden op het scherm zijn een meerwaarde. Een heerlijk dansfeestje. Klasse.

Over naar één van de revelaties van Bimfest, het Nederlandse duo 'Lifeless Past (****1/2) om de jaren '80 new wave in een nieuw kleedje te steken, alsof zij de stijl wisten heruit te vinden.
‘Koude en shimmy drums, trapsgewijze melodieuze gitaren en winterse zang’, lezen we. Dat is ook hoe Lifeless Past klinkt op het podium, en doet denken aan bands als The Cure. Het duo heeft een eigen smoel en doet de gouden tijden van toen heropleven. Duidelijk vernieuwend. Een nostalgietrip met de blik op het nu. Knappe performance.

Het opvallende duo Mängelexemplar (****)zit tussen synthpop en aanstekelijke darkwave. Hun geluid wordt gekenmerkt door minimal elektronica, dansbaar, speels en scherpe vocals. Door deze speelse aanpak is er een brug tussen licht en donker. Voortdurend lijkt het duo te balanceren tussen rauwe klanken en toegankelijkheid, muzikaal als vocaal. Lekker dansen dus, een ‘rave gevoel’; een kitscherige sound verpakt met een donker strikje …Aanstekelijk concertje.

Eén van de hoogtepunten van het festival was zondermeer het 'Ritual Musik' gezelschap This Morn' Omina (*****), muzikaal een blend aan muziekstijlen en op visueel vlak erg gevarieerd. Zo is de bevallige zangeres een schilder die door voodoo rituelen de aanwezigen vocaal weet te hypnotiseren en weet mee te voeren op haar ritueel van vuur, verf en waanzin. Het wordt aangesterkt door een muzikale brij van geluiden die huiveren; de mannelijke vocals op hun beurt gaan door merg en been. De bijzondere visuele effecten op het scherm doen je baden in het angstzweet. Een occulte totaalbeleving dus. Indrukwekkend!

Na die rituele en experimentele set klonk het nu wellicht wat gewoontjes. SA42 ofwel Signal Aout 42 (*****) doen waar ze goed in zijn, pure EBM spelen. Signal Aout 42 is het muzikale project van en rond de Belgische producer en zanger Jacky Meurisse. Oorspronkelijk opgericht als 'Signal' in de vroege jaren 80, veranderden ze de naam in SA42 met de release van hun eerste 12' maxi-singles. “Pleasure And Crimes” en “Girls Of Flanders” (1986) waren beide vrijwel onmiddellijke clubhits en dansvloervullers. Het gezelschap brengt dus pure EBM, pompen,de beats zonder al teveel scrupules. Ze maken ook gebruik van effecten op het scherm. Een mooi overtuigend geheel.

DAF (*****) begon ooit als een ‘volwaardige band’; de line-up werd in 1981 teruggebracht tot Gabi Delgado (zang) en Robert Görl (drums). Helaas overleed frontman en zanger Gabi Delgado onverwachts in maart 2020 op 61-jarige leeftijd, midden de opnames van een nieuw album. Op dat moment besloot Robert Görl het album alleen af te maken, met hulp van producer Sylvie Marks, als eerbetoon aan zijn overleden levenslange collega en vriend. Hij noemde het 'Nur noch einer!'
Daarmee gaat hij nu al enkele jaren op tournee, met Sylvie Marks aan de knoppen en hijzelf die (niet op drums speelt) de zang op zich neemt. Ook al wordt vooral uit de nieuwe plaat geplukt, de oudere nummers zoals een “Der Mussolini” en “Nue well” krijgen een eigenzinnig plaatsje binnen de set. Bovendien worden mooie beelden op het scherm getoond, een mooie ode aan de oude tijden.
Wat ons vooral opviel. DAF brengt de muzikale stijl door de jaren heen naar het nu . Intrigerende set dus die Bimfest 2023 meersterlijk besluit …

Neem gerust een kijkje naar de pics @Wim Heirbaut
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/5638-bimfest-2023.html?Itemid=0

Organisatie: Bodybeats (ism De Casino, Sint-Niklaas)

Pluto Fest 2023 - Bevestigingen, diversiteit en …Vlaamse Folklore Metal

Geschreven door

Pluto Fest 2023 - Bevestigingen, diversiteit en …Vlaamse Folklore Metal
Pluto Fest 2023
Zaal Amb8
Oosterzele
2023-11-18
Erik Vandamme

'Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd'
, is een oeroude spreuk die ook betrekking heeft op de evolutie die we na de corona periode meemaakten. Grote concerten verkopen moeiteloos uit in soms een paar uur, de kleinere blijven steeds meer in de kou staan. En toch, als er niets meer groeit vanuit die underground, zal er na een tijdje ook geen top meer zijn …Het is een bedenking die we dikwijls hebben als we op die kleinere festivals zijn …
Dit terzijde zakten we op deze ‘regenzaterdag’ af naar een intiem en gezellig festival dat al heel wat stormen heeft doorstaan, Pluto Fest in Oosterzele.
De editie van 2023 was compleet uitverkocht, mooi voor deze initiatiefnemers! Op de affiche staan dan ook ronkende namen binnen de scene zoals de legendarische Ancient Rites en het verbluffende Thorium …Uiteraard was er veel meer te beleven ...

De jonge beloftevolle thrash/death metal band Cobracide mocht de avond openen. En deed dit op een bijzonder strakke, vuurkrachtige wijze, vooral de dodelijke riffs die de gitaristen voortdurend uit de gitaren spuwden, zetten de zaal in vuur en vlam. Cobracide blinkt wellicht niet uit in originaliteit, maar blaast op het publiek, energiek, krachtdadig. Ongeveer 45 minuten spelen ze op dit elan, maar het stoort allerminst. Cobracide trekt een ondoordringbare geluildsmuur op, loeiend hard en loepzuiver.
Een boeiende thrash/death metal band, met enorm veel potentieel!

Persoonlijk zijn we altijd eerder op zoek naar bands of artiesten die dwars van hokjesdenken staan en durven buiten de lijntjes kleuren. We zijn dan verwonderd en het levert gefronste wenkbrauwen op …
Shocker is er zo eentje, net hun gevarieerde plaat 'Fractured Visions Of The Mind'; de plaat nestelt zich gaandeweg in onze vene, eer je ‘em echt goed begrijpt. De band is live verrassend en prikkelend. geprikkeld. Er is de verbluffende samenzang van zanger Sammy Peleman, vocaal eerder lichtvoetig en helder, tegenover het rauwe en duistere van bassist/zanger Koen Van Assche; het brengt iets van donker en licht.
In de instrumentatie hebben we verder Chris Dedeurwaerder die gitaar en keys sterk beheerst; het geeft Shocker een unieke touch. Drummer Louis Genovese en gitarist David Vandewalle sluiten hier perfect op aan, en maken het plaatje compleet.
Shocker is dus een goed op elkaar ingespeelde band, waar elke schakel belangvol is. Wat een variaties en wendingen krijgen we in hun spel. Wat een overtuigende live band.

Aeveris is een  metal band bestaande uit leden van Fields Of Troy, Thorium, Lethal Injury, Always Fallen en Horizons. Eind 2021 bracht de band hun debuut uit 'White Elephant', een afwisselende, veelzijdige, overtuigende plaat binnen de metalcore. Op het Pluto Fest dreven ze het tempo op. Zowel in de instrumentatie als vocaal vocaal klinkt de band erg strak en gebald. De ervaren band heeft een zanger/frontman die al zijn emoties uitschreeuwt. Wat een overdonderende sound. Alles tesamen in één woord ‘Sterk’!

Aktarum is een Belgische band uit Waver die met 'Trollvengers'  in 2022 zijn derde album uitbracht. De rode draad doorheen hun muziek, je raadt het 'Trollen' en alles wat daarbij hoort. Aktarum neigt meer naar folk metal en is hier wat de vreemde eend in de bijt. Ze hebben hun fans mee op het festival, die genieten van een folklorefeestje. Ze staan met geverfde gezichten en alles dat erbij hoort op het podium.
Akatarum brengt ons een goed een uur naar een donker sprookjesbos, die de fantasie prikkelt.
En met een beetje verbeelding zien we zelf ook wezentjes uit dat bos tevoorschijn komen.
Puur muzikaal zit Akatrum echter tussen een Finntroll en Eluveitie, twee bekendere bands binnen het genre. Erg vernieuwend en grensverleggend is het niet, maar ze spelen vol goesting, wat mooi overtuigend is.

Ook Thorium heeft net een nieuwe plaat uit ''Extraordinary Journeys Part I' en kwamen die op Pluto Fest voorstellen. We volgen de band al vanaf het begin, en we waren steeds onder de indruk van een eigenzinnige sound binnen het heavy metal genre. Nooit klinkt het ergens gedateerd. Hun nieuwe plaat is voldoende alternatief. Live worden een goed uur mokerslagen uitgedeeld. De oudere nummers zijn in ons geheugen gegrift en de nieuwe als het daverende “Nightfall” en de single “Across the Nations” - met een enorm hoog meezinggehalte -, zijn ook meer dan de moeite; ze voelen zelfs aan alsof Thorium met dit album is uitgegroeid tot een grootse topper. Ze moeten niet onderdoen voor de grotere namen binnen de scene.
Een daverende, verbluffende, krachtige set kregen we vol uppercuts.  Veelzeggend dus!
Thorium is een band die ons nog nooit heeft ontgoocheld, zowel live als op plaat.

Headliner Ancient Rites is binnen de metal scene (sinds 1989 opgestart) uitgegroeid tot een band met internationale allure. Zanger Günther Theys is de constante binnen de line up, hij weet zich steeds te omringen met muzikanten die hem in zang en tekst sterk aanvoelen. Sjiek. Een verdienste.
Het gevoelsmatige primeert. Gunther schreeuwt z’n Vlaamse Folkore uit, een tot de verbeelding sprekende sage en legende. Griezelig. Het klinkt allemaal scherp, ingenieus. Je wordt meegesleurd naar zijn fantasierijke wereld. Wat een overweldigende sound en wat eern uitstraling van deze imposante Gunther, wiens lange haren wapperden. In 99 waren we al onder de indruk van wat Ancient Rites live presteerde , 24 jaar later is dit nog steeds het geval. Hier werden we warm van, letterlijk een wauw gevoel! Dit was dus een waanzinnige, overweldigende live trip, een occulte totaalbeleving in de donkerte.

Met deze editie hadden we wederom een geslaagde editie van het Pluto Fest

Dank aan de organisatie van Pluto Fest.
Dank aan Musika.be

Organisatie: Pluto Fest

Pagina 1 van 111