Drive-By Truckers brengt sinds medio 1996 een fraaie mix van poppy americana overgoten van aanstekelijke countryrock. De band heeft ondertussen zijn stempel gedrukt op dat american-rockgenre. In 2016 brachten ze, volgens de biografie, hun meest politieke plaat uit in hun 25-jarige bestaan: 'American Band'. Nu staan ze er terug met 'The Unraveling' waarover het volgende wordt gezegd:  ‘with southern groove, hooks & pride, muscled three guitar attacks and erudite lyrics’, over de huidige staat van het land; ‘the most tumultuous years our country has even seen. ‘American Band’ was a warning shot hinting at a coming storm. This one was written in the wreckage and aftermath‘.
Vanaf “Rosemary With A Bible And A Gun” sijpelt die politieke boodschap al door. Ze wordt op een aanstekelijke wijze door je strot geramd en blijft aan je ribben kleven. Zo hoort dat bij deze typische American rockmuziek. De groovy gitaarlijnen en warme stem voeren je weg, maar confronteren je ook met een harde realiteit. “Armageddon's Back In Town”, “21st Century USA” of “Babies In Cages” hangen geen al te positief beeld op van wat de heren denken over het Amerika van nu. Patterson Hood en Mike Cooley stampen niet wild tegen heilige huisjes, ze doen dat zelfs op een eerder ingetogen en groovy wijze, maar wie de boodschap begrijpt, weet dat het geen vijf voor twaalf, maar vijf na twaalf is.
De wereld heeft weer muzikanten of artiesten nodig die een mening durven verkondigen, want ondanks alles wat gebeurt rondom ons, de wereld zwijgt. Prediken hoeft niet, dat is ook niet wat Drive-By Truckers doen op deze plaat, maar je een spiegel voorhouden dan weer wel. Laten we het echter ook over de muziek hebben. En dan hoor je een band die nog steeds even strak, gepolijst en lekker groovy de haren op je armen doet rechtkomen. De gitaar is daarbij de belangrijkste strijd om een betere wereld te creëren voor onze kinderen en kleinkinderen. Want daar draait het dus werkelijk om.  De tekst bij “Babies In Cages” is zo tekenend daarvoor: “I'm sorry to my children, I'm sorry what they see / I'm sorry for the world that they'll inherit from me”. Het is ook de rode draad op de volledige plaat.
Ook al is er hoop op betere tijden en geeft Drive-By Truckers aan een minder politiek album te hebben uitgebracht dan hun vorige plaat, de boodschap raakt je nog steeds en staat stevig overeind. Muzikaal worden echter op een even gestroomlijnde wijze menig snaren van je rockhart geraakt, en ook dat laatste stemt ons vreugdevol in deze toch wel moeizame tijden waarin we leven.
Drive-By Truckers stelt met 'The Unraveling' een plaat samen dat een eerder  somber beeld geeft van het heden, maar gelukkig schijnt er steeds een lichtpunt aan het einde van de tunnel. Dat lichtpunt is onze kinderen en kleinkinderen, die we moeten koesteren. Drive-By Truckers heeft die boodschap goed begrepen, en houdt jou, mij en henzelf een spiegel voor op een zeer gestroomlijnde en bijzonder groovy wijze. Waar we iets kunnen uit leren.  Nu de rest nog.