Front 242 - Front 242, na veertig jaar!, brengt nog steeds het EBM feestje bij uitstek
Front242 (*****) kwam zijn veertigste verjaardag vieren, met een vertraging van een jaar door de corona pandemie, in een bomvolle AB, twee avonden lang. En na al die jaren zijn zij de vaandeldragers voor het EBM feestje bij uitstek! Live een set neerpoten, alsof het de eerste keer is , doe het hen maar na … Jean-Luc De Meyer is blijkbaar helemaal hersteld, en de band had er zin.
Vanaf die eerste tune en beat “First in/First Out” werd de lat hoog gelegd. De ontlading bij het publiek was enorm, vanaf het begin van de show was men laaiend enthousiast. Front voelde de vibe, knalde met strakke sounds’n’beats en kon wild tekeer gaan. De herkenning was het grootst op “'Headhunter” en “Quite unusual”, die door iedereen werd meegebruld. Ook “Comando Mix”, “Tragedy for you”, “Moldavia” en “Body to Body”, waren sterkhouders.
Front 242 is een totaalbeleven , het geluid en de lichteffects; het zorgt na veertig jaar nog steeds voor dat ultieme EBM feestje. Tof en overtuigend is dat ze een mix brengen van gekend en minder gekend materiaal. De energie, de opwinding, de levendigheid blijft ‘iets ongewoons’, leuk, met een dansende ‘pogo’ menigte, als in de old days .
First In/First Out //Take One //Don't Crash // Funkahdafi //Generator //Quite Unusual //Soul Manager //Commando Mix //Red Team //Deeply Asleep //Operating Tracks //WYHIWYG / U-Men //Fix It // Headhunter //Tragedy >For You< // Moldavia ///Encore///Until Death (Us Do Part) // Body to Body // Welcome to Paradise
Vóór het Front-vuurwerk mocht levende legende Wolfgang Flür (****) het publiek alvast opwarmen. bekend van zijn langjarige lidmaatschap van de Duitse elektronische pioniers Krafwerk , van 1973 to 1987, waar hij o.m. elektronische percussie speelde. Een verhaal dat voor hem niet zo goed is verlopen, blijkt … Los daarvan heeft hij ook als solo artiest diverse samenwerkingen aangegaan en voldoende zijn stempel gedrukt op de elektronische muziek. Binnen de DJ set kun je niet omheen Kraftwerk, maar EBM sijpelt hoedanook door. De stevige beats, met een heel beweeglijke Flür aan de decs, surplus de beelden op het scherm, zorgen voor een visuele totaalbeleving die inwerkt op de dansspieren. Een fijne warming-up!
Neem gerust een kijkje naar de pics @Ludovic Vandenweghe
https://www.musiczine.net/nl/photos/category/2765-front-242-08-07-2022.html
Organisatie: Ancienne Belgique, Brussel
Front 242 – Twee avonden lang een burcht in de AB
Front 242
Ancienne Belgique
Brussel
2017-12-02
Phil Blackmarquis
Feest in de AB met twee avonden Front 242 ! De Belgische cult-band, die in het begin van de jaren tachtig de Electronic Body Music uitvond , heeft een grote invloed op de techno, electro, industrial, enz. Front viert z’n 35-jarig jubileum van hun eerste album, ‘Geography’. De twee concerten waren soldout . Fans uit ons landje en zelfs uit het buitenland werden aangetrokken. Dankzij AB, Musiczine en Radio Vibration hadden we de mogelijkheid om de twee concerten te kunnen bijwonen en we waren nieuwsgierig omdat de band beloofd heeft, twee verschillende, complementaire shows voor te stellen.
Eerst even over het eerste concert, dat op vrijdag plaats vond. Metroland, de band uit Mechelen, opende. Gereduceerd tot een duo sinds de dood van Passenger L, alias Louis Zachert, speelt Metroland elektronische muziek die erg door Kraftwerk beïnvloed is. Te (her) ontdekken!
De show van Front 242 was indrukwekkend, maar toch wat ups & downs, vooral middenin het concert, lieten ons op onze honger. Het publiek was attent, actief, maar echte ambiance ontbrak …
Dat was zaterdag niet het geval ; we hadden een onvergetelijke tijd, en hier waarschijnlijk werd één van hun beste concerten gegeven in de AB.
Cruise [Ctrl] , het Belgisch duo samengesteld uit John en Gore, opende de avond. De zaal is bijna voledig gevuld wanneer Jean-Luc De Meyer, de zanger van Front 242, op het podium komt om de twee voor te stellen. Een mooi eerbetoon! De muziek van Cruise [Ctrl] is uniek: het is een mix van elektronica, minimal techno en ambient. De twee sound-wizards staan achter een DJ-tafel ; en weten met hun synths en hun 'drone-commanders' een repetitieve en hypnotiserende soundtrack te creëren, in een zeer ‘Lynch-iaanse’ sfeer. De setlist omvat hun 4 albums, ondersteund door fantastische video's van Ab Strakt. Een boeiend concert ; we kijken uit naar het 5e album van het duo!
Na een onderbreking van 20 minuten, opent het gordijn ; Plechtige introductiemuziek wordt voorgesteld. Het logo ‘242’ staat geprojecteerd, Richard 23 staat onbeweeglijk op het podium. Hij draagt een Venetiaans masker. Plots horen we de eerste geluiden van "Happiness". Het gordijn gaat volledig open en in een hallucinerende progressie komen. « Your modern angels, Your modern angels ..." voorbij ; het hectische ritme van deze hit uit de jaren '90 weerklinkt en een explosie volgt. Richard trekt zijn masker af en begint als een bezetene te dansen. Onmiddellijk is het vooraan totale waanzin. Een monster-pogo zien we in het publiek. Aan het einde van het eerste nummer, dat 8 minuten duurde, is de Front 242 mis al gezegend. We zijn voor een droomconcert vertrokken.
De band gaat verder met "Take One" en het is nu de beurt aan Jean-Luc om naar de 'front' te stappen. Achter hen staat toetsenist Patrick Codenys vrij immobiel en Tim Kroker ramt op zijn drums. We moeten natuurlijk Daniel B. (Bressanutti) nog toevoegen, een van de vier oorspronkelijke leden van de band, die zoals altijd in de zaal, achter de mixing desk staat. De video's zijn, zoals gewoonlijk spannend , adembenemend en realistisch. "Tragedy For You" stelt een beetje teleur omwille van de (relatief) zwakke mix, maar het wordt al snel vergeten dankzij "Moldavia", een andere EBM-bom die het publiek hysterisch triggert.
Front 242 bezit een perfecte dynamiek ; na de hysterie volgt een stillere reeks, o.m. "Together", « 7rain», en « One With the Fire", eentje die maar heel weinig 'live' gespeeld wordt. De 'killing machine' speelt dan "WYHIWYG", gevolgd door « Master Hit » ; vooral op "No Shuffle" is de sfeer weer 100% . Aan het eind van de track blijft het publiek "Always Ahead !" schreeuwen ; we zien oprechte verwondering op de gezichten van Richard 23 en Jean-Luc De Meyer: Ze hebben in 35 jaar op alle podia van de wereld gespeeld, maar niets is beter dan het Belgische publiek!
De intensiteit daalt dan weer een beetje tijdens "Lovely day" en "Circling overland".
De laatste galop wordt nu voorbereid. Die begint met "Commando mix" en natuurlijk "Headhunter". "Make some fucking noise !", schreeuwt Richard. Dit is de klassieker, de grootste hit van de band, gebouwd rond het bekende refrein : « One you lock the target, Two you bait the line, Three you slowly spread the net and Four you catch the man ». Een onvergetelijk moment met meer dan 1500 fans, de handen omhoog ; het lawaai van het publiek dekt zelfs het geluid van de sprekers.
"Im Rhythmus bleiben" en tot slot, "Funkahdafi" behouden een intense spanning tot het einde van de officiële set.
Als eerste encore introduceert Jean-Luc De Meyer "Operating Tracks": "First album, first track". We hadden gehoord dat de band deze song niet meer 'live' kon spelen. Een leuke verrassing was het om de song terug te horen. De geprojecteerde video was van 1982. Heerlijk vintage. Na "Welcome to Paradise" en de beroemde zinsnede "No sex until marraige !", gevolgd door een grappige "You bloody hypocrites" van Richard, doen denken dat het concert voorbij is, maar ze komen terug voor een tweede encore, wat zeer zeldzaam is. « Punish Your Machine », een hypnotische techno track, wordt ondersteund door flitsers en zwart-wit beelden van de oorlog in Vietnam. De outro is te gek … Wat een ongelooflijk noise delirium.
Ongetwijfeld hebben we een historisch concert bijgewoond. Er zijn maar weinig bands die erin slagen om een dergelijke oer kracht uit te stralen, met een knipoog naar Nine Inch Nails. Jean-Luc, Patrick, Daniel en Richard hebben opnieuw bewezen , ondanks het feit dat ze niets nieuws produceren sinds de jaren 2000, toch één van de beste 'live acts' zijn aan deze kant van de Rio Grande (en uiteraard ook aan de andere kant).
Vanavond was Front 242, een knal in je aangezicht Front stond voor Geluk ... "Happiness !" Thank you, guys !
Kijk naar deze video van Happiness :
https://www.youtube.com/watch?v=_7GzDT3v1yk
Headhunter : https://youtu.be/OdNTqlNMGhw
Setlist (2 december) : Happiness Take one - Tragedy for you - Moldavia -Together - One with the fire -7rain - WYHIWYG/Masterhit - No shuffle - Lovely day - Circling overland - Commando mix - Until death (us do part) - Headhunter - Im Rhythmus bleiben - Funkahdafi.
Encore 1 : Operating tracks - Welcome to paradise
Encore 2 : Punish your machine
Setlist Cruise [Ctrl] : Letters under nails - In the heart of a circle of twelve sycamores - Pomona road - White Lodge - Two men getting sick
Vertaling Philippe Blackmarquis – Johan Meurisse
Neem gerust een kijkje naar de pics
http://www.musiczine.net/nl/fotos/front-242-2-12-2017/
Organisatie : Ancienne Belgique, Brussel
Zaterdag liep de Casino te Sint-Niklaas helemaal vol voor een stevige portie electro van eigen bodem. Om Implant en Front 242 aan het werk te zien hadden zo’n 650 overwegend dertigers en veertigers hun zwarte plunje en dito shoes nog eens uit de kast gehaald om zich letterlijk en figuurlijk op te maken voor een avond gevuld met donkere en zware beats en ritmes.
Implant of het duo Jan D’hooghe en Len Lemeire zijn zeker geen onbekenden in het electro circuit en timmeren al menige jaren (sinds 1992!) met behoorlijk succes aan de weg. In Sint-Niklaas zetten ze een heel stevige en volwassen sound neer met vooral nummers geplukt van hun meest recente CD ‘The Productive Citizen’ (in 2013 verschenen op Alfa Matrix). Hun set kende veel bijval, het geluid was prima en de bijhorende beelden op projectiescherm zorgden voor de typsiche sfeer op dit soort concerten! Songs als “Scanned”, “I’m in control”, “The City” en het opzwepende “C.C.C.P.C.C.T.V.” getuigen van kennis van zaken en vakmanschap en werden positief onthaald door het publiek!
Dat Implant het voorprogramma mocht verzorgen van Front 242 kan nauwelijks een verrassing zijn als je weet dat beide groepen bij Alfa Matrix gestald zijn en bovendien nog eens samenwerken en muziek maken onder het project 32 Crash, binnenkort te zien op het BIMfest te Antwerpen.
Front 242 voorstellen is allicht overbodig want hoewel de jongste ‘techno’ generatie deze band soms amper of niet kent, is iedereen die in de jaren 80 en 90 enige voeling had met het genre ‘electronic body music’ wel op de hoogte van de enorme verdienste van deze electro-pioniers. Front 242 was big business in Europa en zelfs daarbuiten en beïnvloedde een hele stroming van electro bands en projecten! Tot op vandaag klinkt hun muziek heel actueel en hebben ze een heel ruime schare trouwe fans die altijd present zijn bij hun optredens, ondanks het feit dat de band al een hele poos niets nieuws meer uitbrengt op CD. De talloze remixen en herwerkte versies van bekende nummers niet in acht genomen natuurlijk.
Rond 22u betraden de heren van Front het podium! De Casino (prachtig zaaltje trouwens) was nu echt compleet vol gelopen en de temperatuur was tropisch…maar de die-hards op de eerste rijen hadden er duidelijk zin in en stoorden zich niet aan drukte en warmte.
Een bezwerende intro met bijhorende visuele ondersteuning werd ingezet en meteen was duidelijk dat ook deze keer niets aan het toeval was overgelaten en zowel het geluid als de belichting top waren!
De 4 heren hadden zoals altijd hun gekende outfit aan en grepen het publiek van bij het begin bij de keel door meteen na het openingsnummers “Moldavia” uit te halen met een verschroeiend trio van hun gekende ‘culthits’ : “Body to Body”, “No shuffle” en “Lovely day”. Vrijwel onmiddellijk zat de sfeer erin en vloog de boel zonder moeite in de fik. Halfweg de set werd na “Together”, “Headhunter” op het publiek losgelaten en dat zorgde, wat mij betreft, voor het hoogtepunt van de avond waarbij iedere aanwezige fan vol overgave de 4 gekende ‘punten’ luid scandeerde!
Daarna ging het tempo iets naar beneden en volgde een relatief ‘rustiger’ deel met een paar minder gekende nummers (ik ben namelijk fan maar geen echte die hard). Maar veel rust werd het publiek verder niet gegund want een volgende batterij electro klassiekers spuwde uit de boxen genadeloos de zaal in. Om maar te zwijgen over de flitsende beelden die de projector in snelvaart continu afvuurde.
Nummers die nog altijd indruk maken en absoluut niets van hun kracht en dynamiek hebben verloren : “Quite Unusual” (prachtig!), “U-men” en “Welcome to paradise” (snelle versie!) om er een paar te noemen! Het geslaagde optreden werd afgesloten met een ander EBM epos “Im Rhytmus Bleiben” en dat is ook wat het publiek van plan was maar de toegift werd beperkt tot slechts 1 nummer “Don’t crash” en dan was het over en uit.
Misschien een klein minpuntje toch wel…want de fans hadden best nog een paar extra nummers verdiend maar niemand die daarover zeurde! Het was mooi geweest en de fans hadden weer hun hart (en jeugd) kunnen ophalen.
Front 242 blijft na al die jaren een fenomeen. Het stemgeluid van Jean-Luc De Meyer en mister Ricard 23 is misschien wat minder helder en powerfull dan vroeger maar het geheel blijft live moeiteloos overeind en de beats en ritmes klinken anno 2013 helemaal niet gedateerd of voorbijgestreefd. Au contraire!
Neem gerust een kijkje naar de pics
- Implant - http://www.musiczine.net/nl/index.php?option=com_datsogallery&Itemid=49&func=viewcategory&catid=4351
– Front 242 - http://www.musiczine.net/nl/index.php?option=com_datsogallery&Itemid=49&func=viewcategory&catid=4352
Organisatie: Casino , Sint-Niklaas
Front 242: electronic body music pioniers, opgericht in ’81, uit Brussel, waren één van Belgisch (Brussel) invloedrijke en baanbrekende bands in de dance. Zij haalden de mosterd bij de electro van Kraftwerk, de synthwave van Suicide, de avantgarde van Einstürzende Neubauten en de punkfunk van Cabaret Voltaire en waren samen met Nitzer Ebb, DAF, The KLF, Front Line Assembly, SPK en Lords Of Acid de vaandeldragers van de ‘90’s en huidige dance/electro/techno/industrial scene.
Front 242 had naam en faam door z’n energieke en opzwepende live acts. De heren waren toen gekleed in uniforme commando-gevechtskleding. Platen als ‘Geography’ (’82), ‘No Comment’ (’85) en ‘Official version’ (’87) zijn in het geheugen gegrift door de dwingende, monotone en pompende beats van synthesizers, (elektronische) percussie en de felle zegzang. Ze evolueerden naar een breder, kleurrijker en meer geraffineerd klankenspectrum. ‘Tyranny for you’ (’91) en ‘I Up Evil/Off’ (’93) waren doorspekt met pop en trancegerichte beats.
De band bestaande uit Jean-Luc De Meyer (vocals), Richard 23 (vocals, keyboards), Patrick Codenys (keyboards/programming/mixing), Tim Kroken (live drums) en Daniel B aan de mengtafel, gaven de jaren ’80 ‘smile new beat’ een bepalende push. En de wave/electrorevival zorgde ervoor dat naast dertigers en veertigers, jongeren de muziek leerden kennen. De motivatie van het touren scherpte terug aan met hun 25 jarig bestaan in 2006, toen ze letterlijk op handen werden gedragen op hun twee uitverkochte jubileumconcerten in de AB.
Front 242 kan rekenen op een trouwe fanshare; de weken op voorhand uitverkochte Vooruit was er het harde bewijs van; ze hadden nog steeds een puike livereputatie en toonden aan dat ze een act zijn om rekening mee te houden, ondanks het feit dat ze zich wat ‘krampachtig’ vasthouden aan dezelfde playlist. We zagen een Front, die nog maar bitter weinig zo hard, fel en meedogenloos z’n publiek inblikte. Wat een (neverending) jeugdig enthousiasme, ondanks hun gezegende leeftijd! ‘Play it loud & hard’, dachten ze, want “98” en “Moldavia” klonken aanstekelijk, militant, pompend en gedreven en zorgden voor pogoënde taferelen vooraan. Het kon even geen kwaad zich een frisse tiener of jeugdige gast te voelen. “Together” en “Circling overhand” waren gematigder door de bezwerende, trancy ritmes en de krachtige, duistere beats. Op die manier stak het kwartet voldoende afwisseling en variatie in de set. Een stuwende “Religion” en een luidkeels meegezongen “Welcome to Paradise” volgden. Wat een broeierige, verbeten ritmes en hels tempo! De commandostijl wakkerden ze aan met “Funkhadafi” en de ‘warnings’ en ‘emergencies’ van “Commando” zelf. De spannende dreiging droop er van af!
Ze kwamen even op adem met slepend en lomer materiaal, maar draaiden letterlijk de beheersingknop om in een schitterende ‘closing final’. Moest er nog zand zijn na de mokerslagen van “No shuffle”, “Take one”, “In rhythmus bleiben” en de vette bezwerende “Quiet unusual” en “Tragedy for you”.
Ze speelden een perfecte, uitgebalanceerde set, injecteerden de arm- en dansspieren en deden het pogoën heropleven. De uitgelaten menigte schreeuwde om meer en werd op hun wenken bediend met enkele voortreffelijke salvo’s van “Headhunter” en het oude, steengoede “Kampfbereit”, die “Radio activity” van Kraftwerk in een repetitieve pianoloop integreerde. Ze besloten en verve de set met “Unidentified man”, live al lang opgeborgen, maar één van de smaakmakers op fuiven. Het maakte hun feestje compleet en de Vooruit daverde op z’n grondvesten. De oude electrowave liefhebbers genoten van de dolgedraaide vijftigers op het podium …
Ook A Split Second, een trio rond Mark Ickx, kreeg ruim de tijd om het oude materiaal van onder het stof te halen. Dat ze opnieuw te zien zijn is te zoeken in het verschijnen van de ‘Complete Discography’. Midden de jaren ‘80 slaagden ze erin de discotheken te veroveren met “Flesh” een song die snelle, onrustige en neurotische electrobeats vuurde en een monotoon lomer, trager en slepend ritme kreeg door het toerental van 45rpm naar 33rpm te veranderen, de kiem van de new beat rage. Samen met “Rigur mortis” zat het nummer middenin de set verstopt. We hoorden dreunende, zwaardere en opzwepende ritmes en beats, waarvan we Suicide, Die Krupps en Front in één adem konden opnoemen, en ze schuwden hierin de pure industrial niet.
A Split Second was een leuk weerzien en vormde de aanzet van een resem gigs buiten de discotheken van weleer …
Organisatie: Amusez-Vous
Nederlands 
Français 
