Doorgaans is 1 September voor heel wat jongeren niet echt een dag om naar uit te kijken. Dit jaar was dit net iets anders. De organisatie van het ‘Face Your Underground Fest’  had er namelijk alles aan gedaan om jong en oud een onvergetelijke avond te bezorgen. Naast enkele Belgische en Nederlandse bands die de dag mochten openen, viel er die avond heel wat speciaals te gebeuren. Zo namen de heren van Demon afscheid van het Belgische publiek met hun ‘farewell tour’ . Terwijl de mannen van Tankard er hun 25 jarig bestaan kwamen vieren samen met de release van ‘Best Case Scenario: 25 Years In Beer’. Maar dit is zelfs nog niet alles. Sabaton kwam er ook om hun eerste DVD op te nemen, die ergens in december beschikbaar zal zijn. Veelbelovend dus.

Met hoge verwachtingen zakte ik op 1 september af naar Hof ter Lo om er de laatste vier bands te aanschouwen. Dragonland was de eerste band die ik zag en wist mij al onmiddellijk te overtuigen. Ik had al veel lovende woorden over deze band gehoord, maar kende de muziek niet. Hun symfonische power metal, beviel mij wel. De mannen combineren hardere riffs met prachtige melodische stukken ondersteund door een typische power-metal zanger die het in zijn stijl heel goed doet. Toch was de klank tijdens het optreden niet altijd even goed en konden ze mijn verlangen naar wat mij later op de avond te wachten stond niet onderdrukken. Een meer dan mooie opener, die jammer genoeg door de genialiteit later op de avond in het niets zou verdwijnen.

Het eerste hoogtepunt die dag kwam er van het Britse Demon. Na een dikke 20 jaar actief te zijn in de metalscene, besloot deze ‘New Wave Of British Heavy Metal Band’ om nog een allerlaatste tour te doen. Ongeveer 25 jaar geleden leverden deze heren drie schitterende albums af waarvan vooral de debuut-CD ‘Night Of The Demon’ mij en heel wat andere metalheads al heel wat plezier heeft bezorgd. Mijn verwachtingen waren dan ook bijzonder hoog. Toch bleken mijn verwachtingen nog niet half zo hoog te liggen als de prestatie die werd geleverd. De band opende met “Night Of The Demon” en zette zo meteen de basis voor een uur ouderwets metalplezier, waarbij het op dat moment aanwezige publiek stilaan meegetrokken werd en uiteindelijk het grootste deel van het volk het moeilijk had om stil te blijven staan. Heel wat jongeren waren verbaasd door de genialiteit van Demon, terwijl heel wat ouderen nostalgisch meegenoten. Op die manier konden jong en oud meegenieten van schitterende nummers die voornamelijk uit de eerste drie cd’s kwamen, met als hoogtepunten “One Helluva Night”, “Into The Nightmare” en het prachtige “Don’t Break The Circle”, dat uit volle borst werd meegezongen. De band zelf had er duidelijk ook zin in. De 60-jarige Dave Hill (Zanger) entertainde het publiek als een jonge Metalgod. De spelvreugde straalde ervan af en met zijn theatrale bewegingen bracht hij deze vreugde meermaals over op het publiek. Jammer dat deze band niet meer zal touren, maar naar verluidt zullen ze wel hier en daar nog optreden zonder een echte tour op poten te zetten. Laat ons hopen dat België in deze feestvreugde zal mogen meedelen.

Op naar het volgende hoogtepunt dan maar. Tankard bewees dat het na 25 jaar nog altijd zijn publiek een echt Oldschool Beerthrash optreden kan voorschotelen met een enorm hoog feestgehalte. Daar zorgde zanger Gerre op geniale wijze voor met zijn bindteksten, bewegingen, gortige streken, … je kan het zo gek niet bedenken of Gerre zou het doen. Dit mocht ook een jongen ondervinden die het podium beklom, na meermaals tegen zijn “vette pens” gedrukt te worden, draaide Gerre hem vrolijk een tong en duwde hem terug in het publiek. Toch wou Gerre bewijzen dat ze niet zomaar een “Beermetal-band” zijn, maar ook serieuze nummers hebben. Namelijk een nummer over doodgaan. Vervolgens werd het nummer “Die With A Beer In Your Hand” ingezet. Verder werd een mengeling van oude en nieuwe nummers gebracht met als hoogtepunten “Rectifier”, “Chemical Invasion”, “Zombie Attack” en de schitterende vrolijke afsluiter “Empty Tankard” waarop veelvuldig gedanst, geheadbanged en gemosht werd. Na afloop van het optreden sprong Gerre in het publiek om zijn fans te begroeten of ermee te dansen, om zich vervolgens zo snel mogelijk naar de toog te begeven. De klank was niet altijd even zuiver, maar paste perfect binnen het oldschool gebeuren. De schitterende combinatie van bier, metal en humor zorgden voor een uur feestvreugde om u tegen te zeggen.

En zelfs dan was de avond nog niet voorbij. Het was ondertussen al middernacht geworden, maar daar hebben metalheads geen last van. De zaal was voor een 3/4e gevuld toen de heren van Sabaton aftrapten met “Panzer Battalion”. Al meteen werd duidelijk dat men kosten nog moeite had gespaard om deze avond te doen slagen. Met een mooi opgebouwd podium, een prachtige lichtshow en een goede klank kon het al niet meer stuk gaan. Ook deze keer waren de mannen van Sabaton in een uitstekende vorm en konden ze het publiek in geen tijd op hun hand krijgen. Nadat ik eerder dit jaar al verbaasd stond hoe ze iedereen in de ‘Biebob’ meekregen, was ik nu nog verbaasder toen ik zag dat het volledige publiek uit de bol ging op hun nummers. Alle aanwezigen bangden en zongen vrolijk mee, ramden hun vuisten door de lucht en sprongen wanneer het hen gevraagd werd. Zelfs de oudere garde die aanwezig was in de zaal deed aardig mee! De setlist bestond uit een mix van nummers uit hun drie albums. Het absolute hoogtepunt voor mij was het nummer “Attero Dominatus”. Hoewel ik van de band krachtige muziek gewend ben, is het de eerste keer dat ik zo’n krachtige versie van dit nummer hoor. Ook de rest van de set moest eigenlijk niet onderdoen. Zo kende elk nummer wel zijn eigen hoogtepunt door flitsende gitaarsolo’s (“Into The Fire”, “Purple Heart”), melodische genialiteit (“Wolfpack” en “Rise Of Evil”), rakende lyrics (“Purple Heart”), krachtige sing-along nummers (“Primo Victoria”, “In The Name Of God”, “Masters Of The World”), killer-riffs (“Back In Control”, “Hellrider”), …
Kortom alles om een schitterende prestatie neer te poten was aanwezig. De groepsleden waren duidelijk tevreden met de reactie van het publiek en droegen “A Light In The Black” op aan het aanwezige publiek. Dit wordt ongetwijfeld een DVD die we ons blind kunnen aanschaffen en er nog jarenlang nostalgisch van zullen genieten.

Na de show konden de fans ook nog terecht bij de band voor een handtekeningensessie en een praatje met de leden. Dit was trouwens de hele dag mogelijk met alle groepen die er speelden. De leden van deze bands kwamen namelijk vaak in het publiek en kenmerkten zich stuk voor stuk door hun sympathie en bescheidenheid. Ook de sfeer in de zaal was de hele avond schitterend. De organisatie van dit feest mag trots zijn op wat ze gepresteerd hebben! Ze zorgden waarschijnlijk voor het grootste deel van het publiek voor het optreden van het jaar! Op naar de volgende editie zou ik zeggen!

Organisatie: CC Luchtbal/Hof ter Lo, Borgerhout