Zwart Zwart en nog eens Zwart! Wie vandaag wou opvallen in Hasselt had best geen ‘Black’ uit zijn kleerkast genomen. Een donker geklede massa stond reeds om 13u aan te schuiven aan de Ethias Arena, allemaal met één doel, ‘Back (of eerder ‘Black’) In Time’ te gaan…
En ja hoor, de organisatoren waren er weldegelijk in geslaagd om een ‘wow-effect’ te creëren: een zwarte omlijsting met de nodige rookgordijnen en een indrukkwekkende videowall. Nu afwachten of de helden van vroeger dit gevoel konden doortrekken.
Om 14u stipt mochten onze Belgische jongens Dirk Da Davo & T.B. Frank de KickOff geven: en of ze dit deden! Met “Chinese Black” en “Miss Brown” was de toon gezet, strak en vol overgave. Daarna “Tomorrow In The Papers”, en aansluitend de inside klassieker “The Fashion Party”, die de 1ste maal de zaal aan diggelen (figuurlijk) bracht. Ook nieuw werk uit hun huidige CD ‘Smack’ mocht niet ontbreken en dit o.a. met “Leash”. Als bis mocht de Neon Judgement een extra nummer (“TV Treated”) brengen; de samenstellers hadden hier ook door dat een 30minuten durende set van dit kaliber veeeeeeeeeeeeeel te kort was. Het 1ste nostalgie-moment van de dag was een feit.
Tweede in de rij was Lydia Lunch. Van het hevige noise gedoe van vroeger bleef weinig over, een goede ‘rock’ set die met kleine mate werd geproefd door het publiek. Geen uitschieter en uiteindelijk zal ook wel blijken dat men ‘Lydia en haar Lunch’ vlug zal vergeten zijn.
Hoe zegt men dit ook alweer … ‘andere en betere’, en ja hoor daar zijn The Bollocks. Zanger Jock McDonald. (gekleed in een soort damboord in 1-stuk-pyama met grijze en zwarte vlakken) zette meteen de toon: “Faith Healer”, intens, meeslepend en direct de kop eraf. Daarna volgde “Harley David Son Of A Bitch”, in een ‘rock’-versie gespeeld. Na de “Bunker” mocht de ex-drummer van Nacht Und Nebel hun “Beats of Love” als tussendoortje ten berde brengen, wat direct luidkeels werd meegezongen! Ook Jock’s zoontje (nog een heel stuk bedeesder dan zijn papa) mocht het Belgische publiek eens toespreken. Na “Horror Movies” was het tijd voor een korte pauze, dacht leadzanger Jock, hij ging de stage af met “Pretty Vancant” als gevolg; lang leve de punk van de Sex Pistols. Dit schitterende optreden werd overtuigend afgerond met “King Rat & Count Dracula”.
Tijd voor wat verademing en poëzie om op te dansen. Inderdaad Anne Clark… Opkomend met strakke lederen jekker en haar poëziebundel onder de arm.
Het 1ste gebrachte deel, met songs als “Virtuality”, “Killing Time“, “The healing” en “Leaving”, was woord en muziek, in een vertel-fluister-schreeuw stijl. Ook het 2de gedeelte, “Echoes remains Forever”, “Seize The Vived Sky” en “Full Moon”, was af, met een bepalende invloed van zware beats. Ook het langverwachte “Sleeper In Metropolis” en bisnummer “Our Darkness” waren opzwepend in pure onvervalste hedendaagse dansstijl verweven. Dank Anne voor uw performance.
De vervangers van The Psychedelic Furs waren Gang Of Four. 4 gedreven gasten, bepalend voor de Engelse postpunk. Zanger Jon King ging als een beest te keer op het podium, een jonkie van 20 leek hij wel. Wat een drive en energy ging er van die gasten nog uit, chapeau! Bij het begin, met nummers als “Return The Gift” en “Ether & Great Men” was er weinig belangstelling, maar door hun enthousiasme en opzwepende groove kwam het publiek dichter te staan. Bekende songs als “What We All Want”, “Anthrax” & “I Love A Man In A Uniform” konden zeer gesmaakt worden. Ook de act met de microgolf en baseball-bat - die als extra drum fungeerde bij het nummer “He’d Send In The Army” zal in ons geheugen gegrift staan.
… De klok wees reeds 19u30 …: tijd voor de 1ste hoofdact: Gary Numan
Hierbij kunnen we vaststellen dat Gary meer industrial -metal minded was op Sinner’s Day dan een poging te wagen de sfeer van de ‘80’s op te roepen. Zijn t-shirt was blijkbaar ‘de hint’: NiN (Nine Inch Nails). Het recentere werk zoals “Jagged” was dus industrial-goth getint. Zelfs de enige grote meezinger deze avond “Are Friends Electric” was hard tot snoeihard. Dit was niet wat het publiek verwacht had van Gary Numan op Sinner’s Day, maar dit neemt niet weg dat we mogen besluiten van een knap, sterk en verrassend optreden.
Na de hevige sound van Gary naar de mega synth pop van The Human League. In een 6-koppige bezetting en zanger Philip Oakey, in zwarte stijlvolle pardessus met daaronder een spierwit hemd en zwarte das, begonnen ze met “The Lebanon” en “The Sound Of The Crowd”: het publiek reageerde uitzinnig op deze nummers. Een prachtige set waarvoor het massaal meebrullende publiek gekomen was. En ja, het is eigenlijk onvoorstelbaar wat voor Hit-machine deze band wel is: “Love Action”, “Open Your Heart”, “Empire State Human”, “Fascination”, “Mirror Man” en “Don’t You Want Me”; het vroegere werk passeerde de revue en was feilloos gebracht. “Being Boiled”, het bisnummer met de fabelachtige intro, was de kers op de taart. Thx !!!
En ja, nog was het niet gedaan, want de Electronic Body Music van Front 242 was ongelofelijk, zeer veel energie en in een echte commando stijl; ook de frontmannen hadden hun oude commando kleren aangetrokken. Zowel oude als nieuwe songs (o.a. “Happyness”, “Moldavie”, “Tragedy”, “Commando”, “Quite Unusual”, “No Shuffle” en “Headhunter”) konden het publiek zonder moeite overtuigen en het verwachtte hoogtepunt van de avond inlossen!
Ja hoor, de reeds voorzien datum van 31 oktober 2010 staat in onze agenda met stip aangeduid. De daarbij horende opgeblonken puntschoenen, zwarte t-shirt en Arafat-sjaal liggen reeds klaar. Als de heren organisatoren deze mix van Punk-Wave-Pop-Electronic kunnen aanhouden zal ook deze dag een zwarte dag zijn in de Hasseltse geschiedenis. CU Next Year.
Neem gerust een kijkje naar de pics
Organisatie: Sinner’s day Festival
Nederlands 
Français 
