King Gizzard & The Lizard Wizard - Een fenomenale rollercoaster
Midden in het festivalseizoen last KGATLW, één van de meest veelzijdige en productieve bands op de aardbol, ook enkele zaalconcerten in. En deze zijn zowaar nog legendarischer dan de festivalsets. Dat de heren zichzelf nooit beu zullen worden is meer dan duidelijk, iedere avond gaan ze resoluut voor een andere setlist en daarbij zijn ze helemaal niet vies van een grondig potje jammen.
Hun live sets zijn doorgaans waanzinnige trips doorheen een tropenbos van genres. Psychrock, trashmetal, hip-hop, jazzfunk, touareg-rock, blues, boogie. You name it, they serve it.
In Lille maken ze een vliegende start. Ze zetten een rollercoaster van jewelste in met de geweldige medley “I’m In Your Mind/Cellophane” (check dat album uit 2014, de fantastische plaat die voor ons de ontdekking was van dit geweldige combo) en vlak daarna “Supercell”, “Converge” en “Witchraft”, een razend trio uit die recentste trashmetal plaat ‘PetroDragonic Apocalypse…’. Het tempo in dat eerste half uur is verschroeiend, de intensiteit is ongeëvenaard, de energie is van een andere planeet.
Het gaspedaal mag even wat losser met “Magenta Mountain”, een elektronisch tussendoortje dat uitmondt in een adembenemende gitaarsolo. Met “The Grim Reaper” wordt de beste retro hiphop naar boven gehaald, en net op het moment dat wij zitten te denken “dit is verdomme even heet en bruisend als de geniale Beastie Boys” breien ze er een stukje “Intergalactic” tussen, briljant. Dan komen de Oosterse gitaartjes uit het rek en worden de brilslangen uit hun manden gerockt met het avontuurlijk “Static Electricity”, het trippende “ONE” en een furieus “Billabong Valley”.
Vervolgens is het jammen geblazen, “Ice V” is een lange jazzfunkrock-jam van het soort dat Prince ook wel eens in zijn livesets durfde bovenhalen, uitdagend, verrassend, muzikaal geniaal en niet bang van een flinke hap spontane improvisatie. Ook “Boogieman Sam” krijgt een uitvoerige beurt, en deze keer zijn het stampende boogie en heerlijke blues die voor de magie zorgen, met een hoofdrol voor een fenomenale mondharmonica.
Moet er nog zand zijn, afsluiter is het grandioos rockende “The Dripping Tap”. Op het gevarieerde album ‘Omnium Gatherum’ is dit de schitterende opener, goed voor 18 minuten van de meest zinderende gitaarrock. Hiermee worden nog eens alle ramen en deuren wagenwijd opengezet. De band raast, jamt, ramt en bruist alsof ze van geen ophouden willen weten.
Pas na 2 uren gaat de stekker eruit. In die tijd heeft King Gizzard alles gewonnen, de heren gaan naar huis met 5 grammy’s, in de categorieën rock, blues, funk, hip-hop en metal.
Pics homepag @Wim Heirbaut (set AB, Brussel in 2019)
Organisatie: Aéronef, Lille