Piet Breda (De Casino, Sint-Niklaas) - Generatie na generatie komt er een nieuwe strekking binnen de jazz bij, zolang dat blijft groeien, blijft ook jazz bestaan

De bezieler en programmatorische duizendpoot Piet Breda neemt afscheid van de dagelijkse werking van De Casino, maar zoals hij ooit startte met de crème de la crème van de Belgische jazzwereld te programmeren in De Spiegel vzw, zal hij ook eindigen met een Belgische jazztopper.
In het kader van dat nakend afscheid bij De Casino vzw, organiseert Piet Breda een slotconcert op zaterdag 25 mei met een gratis show van Flat Earth Society. https://decasino.be/concert/flat-earth-society-afscheid-piet . Het concert is uitverkocht. De band symboliseert het traject dat De Spiegel/De Casino heeft afgelegd op het gebied van jazz en in de band spelen tal van muzikanten die de voorbij dertig jaar hun projecten aan ons publiek hebben voorgesteld.
Tijdens deze speciale avond is er ook ruimte voor een babbel, hapje en een drankje. Wij vonden het echter een unieke gelegenheid om op voorbaat al eens met Piet te palaveren over het verleden en heden van VZW De Spiegel tot De Casino, over jazz en wat de toekomst brengt.

We komen elkander wel vaker tegen in de gangen van De Casino, en zijn zo een beetje leeftijdsgenoten, van VZW de Spiegel tot De Casino; kun je in het kort eens wat vertellen over dat parcours dat je hebt afgelegd?
Ik was in 1995 coördinator van de Spiegel in Beveren. Dat bestond al van 1978. Men was, wegens problemen met subsidies en dergelijke perikelen, van plan de culturele activiteiten en concerten te schrappen en mensen te ontslaan. Ik had ondertussen al enkele contacten gelegd met het Cultuur Centrum en het Museumtheater in Sint-Niklaas voor enkele concerten, de Spiegel in Beveren had toen geen eigen zaal. We waren op zoek naar een vaste zaal, en de directeur van Cultureel Centrum Jan Bral en de huidige schepen Rika De Backer vonden het een goed idee dat wij de concerten zouden verzorgen van De Foyer van de Stadschouwburg. Ik was op zoek naar een zaal en zij naar een concessionaris. Ze wilden De Foyer een betere bestemming geven dan hun tot op heden was. Wij hebben onze concessie aanvraag ingediend, wat niet evident was want we waren een VZW. Zo een concessie werd eerder gegeven aan particulieren of brouwerijen. We hebben dus enkele hindernissen moeten overbruggen. In 1996 kwam de heropening van de Stadsschouwburg met De Spiegel als concessionaris van De Foyer. In 1998 heb ik een dossier ingediend bij de Vlaamse Gemeenschap in het kader van het muziekdecreet. Met de bedoeling om subsidies te krijgen om ook de wat nieuwere muziek kansen te geven. Dat werd goed bevonden, en op die manier hebben we onze werking verder kunnen uitbouwen. In het begin was dat voornamelijk jazz, Etnische muziek en pop rock. Dat liep zeer goed.  De Spiegel lag trouwens toen ook aan de basis van de opstart van Jazzlab Series. Met enkele directeurs en programmatoren uit de sector hebben we samen gezeten. Zo ontstond Jazzlab Series, waardoor eenzelfde concert doorheen heel Vlaanderen reisde naar verschillende clubs en concertzalen. Dat ging zeer goed, onder initiatief in samenwerking met de gewezen Directeur van De WERF Rik Bevernage en onder andere De Spiegel, Gele zaal, Limelight en Netwerk. Onze voornaamste doelstelling was om jazz wat uit de cafés te krijgen, en hen te laten optreden op volwaardige podia en naar een breder publiek te brengen en daar zijn we goed in geslaagd. Jazzlab Series (nu Jazzlab) boert al dertig jaar zeer goed. We zijn blijven groeien. Na een tijdje kregen we meer en meer kansen om onze bands in de Stadschouwburg te plaatsen, zodanig dat andere verenigingen wat begonnen te morren. Soms moesten die tot twee jaar wachten om de zaal te kunnen gebruiken, en wij zaten er met soms met 6 concerten per jaar in. We kregen ook steeds meer aanbiedingen, het publiek groeide ook enorm. We organiseerden De Lawijtstrijd,  Selah Sue edm voor meer dan 350 personen in De Foyer. We waren op zoek naar een nieuwe locatie. We kregen een brief van Notaris Philippe Verlinden die via de pers had vernomen dat we op zoek waren naar een nieuwe locatie, en die stelde ons de zaal De Casino voor. Er waren wel twee voorwaarden, het moest De Casino noemen en niet meer De Spiegel, en we moesten zelf instaan voor de volledige renovatie van het gebouw. De eerste eis was geen probleem, de site was gekend als De Casino. Dat tweede heeft wat meer tijd gekost. We zijn begonnen in 2009 om de activiteiten het jaar daarop te beginnen, maar het gebouw was in zo slechte staat dat we pas in 2011 de activiteiten in De Casino konden opstarten.

Ik heb De Casino zelf ontdekt in 2014 … Hoe ben je eigenlijk in jazz terecht gekomen, persoonlijk was dit door platen van mijn vader (die vorig jaar helaas is overleden) al spraken zijn kleinkunst platen me meer aan, jazz is op latere leeftijd pas echt iets geworden dat me aansprak, en ik ondervind ook dat het vooral een toch wat ouder publiek is dat naar jazz concerten afzakt.
Jazz vernieuwt zich continue. Het steeds verleggen van grenzen, wat eigen is aan jazz, heeft ervoor gezorgd dat enkele jongere jazz muzikanten zoals Louise Van Den Heuvel (dit interview was net voor het optreden Louise Van Den Heuvel) op de kar gesprongen. Die nieuwe generatie van jazzmuzikanten zorgen ervoor dat het genre blijft bestaan. Maar ook de wat oudere fans blijven jazz heel trouw. Een echte jazzliefhebber gaat steeds op zoek naar nieuws strekkingen binnen deze muziekvorm . Ik heb jazz leren kennen als jobstudent in een muziekcafé. Het was een jongeren muziekcafé dat vroeger een jazzcafé was.  Naast al de oude new wave en funk platen stond er nog een ganse rij albums met klassieke jazz. Miles Davis, Coltrane, de Bossanova van Stan Getz, … heb ik daar mogen ontdekken.

Maar toch, dat is toch iets waar jongeren dus ook op zoek naar zijn ‘prikkelingen en avontuur’ maar toch is het moeilijker om die jongeren naar jazz concerten te lokken heb ik de indruk, heb je daar een verklaring voor?
Er zijn jonge mensen, meestal studenten van de band die optreedt bijvoorbeeld. Jongeren zijn gewoon niet op zoek naar jazz, maar naar heel andere stijlen en genres. Maar dankzij die jongeren die dus, als student, jazz ontdekken dooft de vlam ook niet uit. We moeten dus wel aandacht hebben voor die nieuwe instroom via conservatorium en dergelijke.. Generatie na generatie komt er een nieuwe strekking binnen jazz bij, zolang dat blijft groeien, blijft jazz ook bestaan.

Je stopt er nu mee, en toch ook niet volledig heb ik ergens gelezen: ‘Ik blijf actief binnen de concertzaal en zal ook garant staan voor de jazzprogrammatie’, las ik in HLN. Ik denk niet dat je nu compleet op je lauweren gaat rusten dan?
Ik blijf nog actief meewerken aan de programmatie rond jazz tot 2026, wat er daarna gebeurt zien we wel. De VZW blijft gewoon verder gaan, er zijn genoeg gemotiveerde mensen die ook jazz verder zullen blijven opvolgen. Jazz als genre wordt ook breed geprogrammeerd, er zijn veel clubs die jazz standaard opnemen in hun programma. Wat dat betreft zit het zeker goed.

Ik denk ook niet dat je nu plots voor de TV naar soaps zult gaan zitten kijken, wat zijn je plannen nu je een stap terug zet?
Ik ga in eerste instantie op reis. De Scandinavische landen afreizen, tot Finland staat bijvoorbeeld op het programma. Ik ga enkele maanden reizen en zien wat er op mij afkomt. En ik blijf uiteraard nog steeds verbonden met De Casino in het algemeen en met jazz in het bijzonder… We zijn echter een echt team, het is maar één persoon die wegvalt, er is zelfs al een opvolger. Steven, artistiek leider van De Casino is al even gemotiveerd met jazz bezig. over. Steven werkte al mee in de Spiegel toen we op ons hoogtepunt stonden wat jazz betreft. Hij is de man die toen de promotie deed. Dus dat zwart gat, nadat ik min of meer afhaak, zal er niet komen. Geen zorgen maken daarin.

Pics homepag @Sven Dullaert

Goed om weten, veel succes in alles wat je doet, we komen elkaar wellicht nog tegen …