Portland - Mijn voornaamste ambitie is stap voor stap blijven groeien

Naar aanleiding van de release van ‘DEPARTURES’, het nieuwe album van Portland, hadden we een gesprek met frontman Jente Pironet. We polsten naar de toekomstplannen van de band die deze zomer onder meer te zien is op Rock Werchter, Cactusfestival en Pukkelpop.

Portland heeft sinds hun overwinning in De Nieuwe Lichting 2018 een lange weg afgelegd. Wat waren de hoogtepunten?
In het algemeen is de droom om te kunnen leven van muziek uitgekomen. Kunnen spelen op Rock Werchter in 2019 was wellicht wel mijn absolute hoogtepunt. Ik ben van Aarschot, dat ligt dicht bij Rotselaar en dus ook bij Werchter. Ik heb er altijd van gedroomd om daar te mogen optreden. Deze zomer staan we er opnieuw en ik kijk er keihard naar uit. We hebben onlangs ook de grote zaal van de AB uitverkocht, ook dat is een mijlpaal. Maar optreden voor 150 man in Nederland, waar we nog minder bekendheid hebben, kan evengoed een hoogtepunt zijn.

Ik heb altijd het gevoel gehad dat indien Portland een Engelse of Amerikaanse band was geweest, jullie nu wereldberoemd waren geweest. Is een Belgische band zijn niet een beetje een handicap denk je, of zie ik dat verkeerd?
Ergens wel. Belgen zijn heel lyrisch naar eigen kweek toe, heel veel Belgen weten dat de scene heel goed is. Ook de grote concert- en festivalorganisatoren geven mooie plekken aan de Belgen op hun line-up. Ons muzieklandschap is best wel chauvinistisch. Wanneer we in Nederland spelen bijvoorbeeld, merk je dat zij meestal meer lof hebben voor Belgische acts dan voor hun eigen artiesten. Maar Europa of de rest van de wereld veroveren vanuit België is inderdaad niet per se evident.

Los daarvan, staat er ook wel een soort muur tussen Wallonië en Vlaanderen, ondervind je daar iets van?
Die muur is er zeker. Vorige zomer speelden we weliswaar op Ronquières Festival, één van de grootste Waalse festivals, maar onze muziek wordt op de Waalse radiozenders op dit moment nog maar amper gedraaid. Er zijn wel bands die de taalgrens oversteken, maar het is werk van lange adem. Er is me verteld als je wil doorbreken in Wallonië, je eerst moet doorbreken in Frankrijk. Binnenkort spelen we een show in Parijs, wie weet is dat een begin (lacht).

Met ‘Departures‘ brachten jullie een gloednieuw album uit. Een parel van een plaat. Hoe is deze – in de volksmond – moeilijke tweede jullie bevallen? Was het effectief een moeilijke bevalling?
Op één of andere manier verliep het makkelijker dan bij de eerste plaat. Eén van de weinige voordelen van corona was dat we meer tijd hadden om deze plaat te schrijven. Ik had heel wat songs naar onze producer Oli Bayston gestuurd, en die heeft er twaalf uitgekozen. Nadien zijn we een maand naar zijn studio in London getrokken om ze uit te werken en op te nemen.

Er hangt bij sommige nummers een experimenteel kantje aan, wat ik persoonlijk mooi vind. Een bewuste keuze? Gaan jullie daar in de toekomst wat meer mee doen?
Ik denk daar eerlijk gezegd nooit over na. Ik hou van veel uiteenlopende muziekstijlen en artiesten. Dit gaat van Chet Baker tot de oude Metallica of Iron Maiden. Wanneer ik muziek schrijf, sluipen die invloeden daar onbewust ergens mee in. Is dit experimenteel? Ik weet het niet, het komt er allemaal op een behoorlijk natuurlijke manier uit.

Ondanks die andere wegen die jullie hiermee inslaan, blijft het toch ook een typische Portland plaat. Is er een verschil tussen de eerste en tweede plaat? En waar ligt dat verschil dan?
De tweede plaat is wat dromeriger en losser. De sound is geëvolueerd maar dat is de met de band hetzelfde. Laat ons zeggen dat de sound gewoon mee geëvolueerd is met de band. Maar het ligt naar mijn gevoel wel perfect in het verlengde van de eerste plaat.

Hoe waren de algemene reacties?
Goed, de positieve reacties doen deugd. De mensen willen het blijkbaar ook live meemaken want de ticketverkoop doet het goed: we hebben een derde show in Het Depot aangekondigd, de eerste twee zaten meteen vol. Ook de Handelsbeurs in Gent is uitverkocht en binnenkort kondigen we nog een aantal extra shows aan. Departures staat momenteel op 15 in de Vlaamse Ultratop, dus de plaat vindt haar weg naar het publiek.

Jullie hebben een avontuur in Londen beleefd, heel sterk verbonden met de opname van deze plaat. Een dubbel gevoel van verdriet en vreugde? Vertel eens wat meer erover? Heeft het ook bepaalde deuren geopend of zo?
Het is niet zo dat we dachten dat het in Londen beter is om een plaat op te nemen dan in Vlaanderen. Maar als je er een tijdje woont, werkt dat wel inspirerend. Onbewust kruipt het onder je vel. Er was ook veel steun vanuit het hoofdkantoor van ons label PIAS in UK. Het opnameproces was een intense periode en ik kijk er dankbaar op terug.

Ik heb jullie in de nieuwe bezetting ondertussen ook live gezien in N9 in Eeklo. Ik vond dat jullie in het begin wat onwennig op het podium stonden, maar gaandeweg liep alles los. Waren de zenuwen echt gespannen?
Ik heb best wel genoten van die show, maar het is natuurlijk altijd even zoeken tijdens een try-out. Het was niet enkel in een nieuwe bezetting, maar het is ook voor het eerst dat de nieuwe songs deel uitmaken van de set. Die moet je in de vingers krijgen. Zowel voor ons als voor het publiek is dat wennen.

Nina Kortekaas straalt evenzeer een sterk charisma uit, heeft een prachtige stem en vult je zeer goed aan, maar het valt op dat ze niet mee met jou vooraan op het podium staat maar eerder deel uitmaakt van de band rondom jou.
Het is nooit onze bedoeling geweest om een nieuwe Sarah in te lijven. We hebben het duo verhaal losgelaten. Nina maakt deel uit van een fantastische groep muzikanten om me heen. Ze is een veelzijdige muzikante, speelt ook bij een aantal andere bands en heeft haar eigen project Noa Lee, maar ze is inderdaad geen frontvrouw bij Portland.

Ook het voorprogramma en De Nieuwe Lichting 2023 winnaar Isaac Roux was subliem in DE N9. Je schreef er ook al samen muziek mee. Kun je daar iets meer over vertellen?
We hebben wat connecties in dezelfde kringen. Hij zit bij dezelfde manager als ik, hij is intussen een goede maat geworden en we hebben inderdaad ook al samen muziek geschreven. Ook naast het podium is hij een vriend: hij blijft hier soms gewoon eten en slapen. We zijn gewoon een grote muzikale familie.

Jullie waren ook nog te zien in ‘Liefde Voor Muziek’. Hoe is je dit bevallen?
Ik heb daar niet aan meegedaan om deuren te laten openen. Het was puur en letterlijk uit liefde voor muziek. Het is prachtig om dit te doen met Daan, K3 of Stef Bos. Ik denk niet in hokjes. Metejoor is naarmate het programma vorderde een goede vriend van me geworden en onlangs nodigde hij me uit om mee op te treden in de AB. Dat is het opmerkelijke aan het programma: je leert elkaar en elkaars stiel kennen en waarderen, zonder barrières. Hoe de dames van K3 zo intensief bezig zijn met wat ze doen, ik zou dat gewoon niet kunnen. Dat is sterk. Hierdoor krijg je meer respect voor elkaar. Horizonten worden verbreed.

Je brak een lans voor de prestatie van K3. Ik volg je daarin. Waarom wordt er nog steeds zo meewarig gedaan over popartiesten denk je, want die brengen toch steeds magie in mensen hun leven?
Als je verder kijkt dan je neus lang is, zitten er in de muziek van K3 thema’s die heel belangrijk zijn. Het gaat over liefde, over respect, over spijt, over verdriet, ... zaken waar kinderen heel bewust of onbewust mee bezig zijn. Ze brengen mensen samen en bezorgen de allerkleinsten veel plezier, wie zijn wij dan om daarover te oordelen.

Er zijn nu ook enkele nieuwe shows aangekondigd, kun je daar iets meer over vertellen?
Cactusfestival en Rock Werchter staan bijvoorbeeld al op de agenda, maar er komen nog een aantal zaken aan: we spelen in het najaar ook heel wat shows in België, onder andere in Het Depot, de Handelsbeurs, Wilde Westen en Cactus Club en in Nederland (Rotown Rotterdam, Vera Groningen en o.a. Muziekgieterij Maastricht), en in de zomer ga ik tien dagen op tour door Europa. Wanneer ik terug kom, is het vrijwel meteen tijd voor Pukkelpop.

Ik hoor van sommige bands dat ze het moeilijk hebben om na die coronaperiode aan de bak te komen, maar dat geldt dus niet voor jullie
Nee, maar daar zitten de nieuwe plaat en Liefde voor Muziek zeker voor iets tussen. Velen hebben de band nu pas leren kennen of ze zijn benieuwd naar hoe de nieuwe songs live klinken. Doorgaans is dit iets harder dan op plaat.

Ondertussen heeft Portland op grote en kleine podia gestaan en drukt zijn stempel op de Belgische muziekscene; zijn er nog ambities of doelstellingen die je wil bereiken als muzikant en band?
Mijn voornaamste ambitie is stap voor stap blijven groeien. Ik zou wel ooit eens willen headlinen op een groot festival. Dat hoeft niet per se op de mainstage te zijn. In de Marquee op Pukkelpop bijvoorbeeld, dat zou leuk zijn. Wat het buitenland betreft, zit er ook nog groeimarge, maar deze zomer en in het najaar zetten we daar dus een aantal belangrijke stappen.

Dat lijkt me een mooie piste om te volgen, dank voor het fijne gesprek. Tot binnenkort op de festivals

Enkele weken geleden woonden we nog een tot de nok gevulde try-out bij in concertzaal N9 in Eeklo naar aanleiding van hun uitverkochte concert in de AB.
Het verslag hiervan kun je hier nog eens nalezen:
Portland - Een groove van weemoed en melancholie (musiczine.net)
Meer info: www.portlandofficial.com